سرویس جهان مشرق - در این تردید نیست که سیاست گذاری‌های رهبران سیاسی و سیاستمداران جهان از برخی عوامل تاثیر می گیرد که یکی از آنها، حلقه دوستان نزدیک و دیدگاه ها و خط مشی های سیاسی آنها است. این تاثیر گذاری زمانی به اندازه ای پر رنگ است که می تواند، اختیار تصمیم گیری در این رهبران و شخصیت ها را در دست گیرد.
این گزارش تلاش می‌کند، به یکی از حلقه‌های مفقود و نادیده گرفته شده در سیاست گذاری‌های لبنان از جمله تاثیرات آن روی شخص «سعد الحریری»، نخست وزیر این کشور و تصمیمات سیاسی‌اش در دو سطح خارجی و داخلی را بررسی کند.
جری ماهر یا دانیال أحمد الغوش
«دانیال أحمد الغوش»، یکم مارس سال 1986 میلادی از پدری سنی که از هواداران سر سخت حزب بعث عراق در لبنان و از قاچاقچیان بزرگ و مشهور مواد مخدر در این کشور بود، در منطقه «الخروب» از ناحیه «الشوف»، در غرب لبنان به دنیا آمد.
دست داشتن در عملیات تروریستی که توسط سرویس های اطلاعاتی و امنیتی رژیم بعث عراق در دوران حاکمیت «صدام حسین» یکی از پست‌های ایست و بازرسی حزب سوسیالیست پیشرو لبنان که در آن مقطع زمانی هم پیمان نزدیک «حافظ اسد»، رئیس جمهوری سابق سوریه محسوب می شد، اقامت برای خانواده «الغوش» در لبنان را غیر ممکن ساخت، لذا پس از پناهندگی به سوئد، در شهر «مالمو» ساکن می شوند.
فرزندش «دانیال» طی اقامت در سوئد نام خود را به «جری ماهر» تغییر می دهد و پس از آن با ارتداد از دین اسلام، به آیین مسیحیت فرقه «مسیحیان صهیونیست» در می آید که «خدمت به اسرائیل» یکی از مهمترین معتقدات دینی این مکتب شمرده می شود و آن را معادل «خدمت به خداوند» می داند.
تغییر مذهب و تغییر نام سرآغاز سفرهای «دانیال» به همراه کلیسای «انجیلی صهیونیستی» به سرزمین های اشغالی می شود. یکی از مهمترین برنامه های سالیانه کلیساهای انجیلی صهیونیستی در آمریکا و اروپا و از جمله سوئد برگزاری سفرهای سیاحتی و گردشگری به سرزمین های اشغالی و حضور داوطلبانه در ارتش رژیم صهیونیستی است.
در یکی از این سفرها بود که «دانیال» با همسر اسرائیلی اش آشنا می شود و پس از ازدواج با وی، به شهر مالمو سوئد مهاجرت می کند. این ازدواج سرآغاز تحولی بسیار مهم در زندگی «دانیال» شد، چون همسرش پایش را به محافل دیپلماتیک و سیاسی صهیونیستی و خانه این دیپلمات ها باز کرد تا خیلی زود به خدمت اهداف آنها در آید، لذا وی را به یکی از مراکز و موسسات تبلیغات رسانه ای اسرائیل معرفی کردند تا در امر تبلیغات رسانه ای کسب تجربه کند.
صهیونیست ها می خواستند، از وی ستاره ای تلویزیونی در جهان عرب بسازند که به بوق تبلیغاتی آنها در کشورهای عربی تبدیل شود و برای این کار چه شبکه ای بهتر و مطمئن تر از شبکه تلویزیونی سعودی «العربیه» می توانستند، بیابند که در وابستگی و سر سپردگی اش به رژیم صهیونیستی ذره ای شک و تردید در میان دوست و دشمن وجود نداشت.
اما تُن صدایش یاری نکرد و اجازه نداد که همچون «ندیم قطیش»، دست پرورده «مرکز مطالعات لیکودی واشنگتن» در عرصه رسانه و تبلیغات یاریگر صهیونیست ها باشد.
از سال ها قبل «دانیال» همکاری با «هانی حمود»، مشاور «سعد الحریری»، نخست وزیر لبنان را آغاز کرد. وجه اشتراکی که بین آنها در دشمنی و خصومت ورزی با جنبش «حزب الله» و «جمهوری اسلامی» وجود داشت، باعث نزدیکی بیش از پیش آنها به هم دیگر شد. دشمنی و خصومتی که «دانیال» از پدرش نسبت به حزب الله و ایران به ارث برده و با ارتدادش به مسیحیت صهیونیستی چندین برابر شد.
«دانیال» برای فرو نشاندن این خشم و کینه از بر زبان آوردن هرگونه ناسزا و واردن آوردن هرگونه اتهام و منتسب کردن هر ناشایستی به مقاومت لبنان و جمهوری اسلامی ایران کوتاهی نمی کرد.در جدیدترین سلسله اقدامات «دانیال» که به قبل از ماجرای استعفای سعد الحریری از سمت نخست وزیری اش در ریاض، پایتخت عربستان و تحت فشار سعودی ها باز می گردد، افشا شد که وی با هماهنگی دستگاه های اطلاعاتی و سرویس های امنیتی لبنان و بهره مندی از حمایت و تامین جانی آنها به بیروت سفر کرده تا در برخی مسائل امنیتی لبنان با هانی حمود و دایره اطلاعات وزارت کشور لبنان هماهنگی های لازم را به عمل آورد.
در این سفر «دانیال» خواستار دیدار با «سمیر جعجع»، رئیس حزب «القوات» (نیروهای) لبنان می شود که پرونده قتل چندین سیاستمدار لبنانی را در کارنامه دارد.
«دانیال»، در حالی که پسرش را به همراه داشت با جعجع در شهرک «معراب» از توابع ناحیه «کسروان» در استان «جبل» که مقر اصلی حزب القوات و دفتر کار و خانه جعجع در آنجا قرار دارد، دیدار می کند.
چندی پیش از سفر «دانیال» به لبنان، وی با یکی از نمایندگان دایره شمال لبنان وابسته به فراکسیون «المستقبل» در فضای مجازی و پایگاه اجتماعی فیس بوک درگیر می شود و طی آن «دانیال» به همسر آن نماینده لبنانی توهین کرده و متعرض می شود.
در اعتراض به این تعرض نماینده لبنانی با سفارت عربستان در بیروت تماس گرفته تا از «دانیال» شکایت کند، اما مسئولان سفارت به او پاسخ می دهند که کسی به نام «جری» یا «دانیال» در سفارت ندارند، اما می دانند که چنین فردی با این نام و نشانی در دایره اطلاعات و امنیت وزارت کشور لبنان به که در آن زمان ریاست آن را «خالد حمود» برعهده داشت، مشغول به کار است.
نماینده لبنانی بر حسب راهنمایی سفارت عربستان با حمود تماس می گیرد و حمود نیز به وی توضیح می دهد که «جری» یا «دانیال» نزد «اشرف ریفی»، وزیر وقت دادگستری مشغول به کار است.
نماینده لبنانی این بار موضوع را نزد اشرف ریفی پیگیری می کند و برای دیدارش به خانه اش می رود. ریفی برایش افشا می کند که «جری» یا «دانیال» مزدور و اجیر مستقیم سعد الحریری است و به دستور وی کار می کند و چون مقیم کشور سوئد است، تصور می کند، نباید از چیزی هراس داشته باشد و هیچ کس نمی تواند، به وی گزندی برساند، به همین دلیل به خود اجازه هر توهینی به حزب الله و مقاومت لبنان را می دهد.
در واقع حمایت های ملک سلمان و «محمد بن سلمان»، ولی عهد عربستان و همچنین سعد الحریری از «جری ماهر» یا همان «دانیال الغوش» موجب شده تا وی افسار گسیخته در صفحه فیس بوکش و البته با نام و نشانی کذب و دروغین هر جسارت و توهینی را نه تنها به حزب الله و مقاومت لبنان، بلکه به طیف وسیعی از جامعه این کشور روا دارد.
در جدیدترین دست اندازی ها و تعرض های «دانیال» وی بار دیگر و همچون سال های گذشته به مقدسات شیعیان و روحانیون و شخصیت های دینی آنها متعرض شده و با ادعای اینکه حسینیه‌ها و مساجد شیعیان منبع صدور تروریسم هستند، خواستار انهدام و نابودی آنها شده است.
در این راستا، اربابان «دانیال» مرکز رادیویی به نام «صدای بیروت» را به صورت غیر قانونی راه اندازی کرده تا از آنجا به فتنه گری های خود ادامه دهد. وی از جمله کسانی است که برای اولین بار اصطلاح «هلال شیعی» را در منطقه مطرح کرد که به ظن خویش بیانگر توسعه طلبی های جمهوری اسلامی ایران جهت نفوذ در منطقه از طریق تغییر بافت و ساختار جمعیتی آنها از سنی به شیعی است.
هنگامی که در سال 2016 میلادی لبنان درگیر «بحران زباله ها» شد، آشکار گردید که دولت لبنان به جای عقد قرارداد تخلیه زباله ها با یک شرکت دولتی معتبر اقدام به امضای قرار داد با یک شرکت صهیونیستی کرده و عامل امضای این قرار داد کسی جز «دانیال غوش» نبوده است.
«هانی فیاض»، عضو کمپین «ما خواهان بازخواست هستیم» در این زمینه افشا کرد که شرکت «اوش – زیف» متعلق به «دانیال غوش» و «مایکل کوهن» در نقش واسطه وارد عمل شده تا قرارداد انتقال زباله های لبنان به لیبی با شرکتی که مورد نظر آنها بوده منعقد شود.
اوج فاجعه اینجاست که وقتی شرکت انتقال دهنده زباله با وجود داشتن قرارداد از اجرای آن شانه خالی می کند، غوش در رادیو صدای بیروت پیشنهاد می دهد، زباله ها را در «بهشت دو شهید» در جنوب بیروت دفن کنند که مزار شهدایی است که طی تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به لبنان در دفاع از کشور و مبارزه با دشمن صهیونیستی به شهادت رسیدند.
از دیگر اقدامات «دانیال غوش» باید به فتنه درج حزب الله در فهرست گروه های تروریستی توسط اتحادیه اروپا اشاره کرد. وی طی سال های اقامتش در اروپا و رابطه با رژیم صهیونیستی و همچنین سفرهایش به سرزمین های اشغالی انجمن «تشویق زاد و ولد » را دایر و ریاست آن را خود شخصا بر عهده گرفت. مهمترین هدف این انجمن تشویق یهودیان و مسیحیان انجیلی جهت سفر به سرزمین های اشغالی است.
در جدیدترین جنجال رسانه ای «دانیال غوش» خواستار ترور «سید حسن نصر الله»، دبیرکل حزب الله می شود، به همین منظور دادستان بیروت حکم بازداشت و پیگرد وی را به دلیل فتنه انگیزی در داخل لبنان و دامن زدن به اختلافات طایفه ای از جمله تحریک به ترور دبیرکل حزب الله لبنان صادر کرده است.
آخرین فتنه انگیزی های «دانیال غوش» یا همان «جری ماهر» را باید در استعفای سعد الحریری که در عربستان صورت گرفت، ملاحظه کرد. وی دلیل استعفای سعد الحریری را مثلث حزب الله – دمشق – تهران معرفی کرده و به شدت از آن حمایت می کند.
«غوش» استعفای حریری را اقدامی زیرکانه توصیف می کند که راه را بر دخالت های ایران و سوریه و حزب الله در امور داخلی لبنان می بندد و موجب تغییر معادلات حاکم بر صحنه سیاسی این کشور به سود سعد الحریری و جریان المستقبل می شود.
اظهاراتی که به شدت از سوی بسیاری از کارشناسان و ناظران لبنانی مسائل سیاسی و راهبردی این کشور از جمله «شارل ایوب»، سردبیر روزنامه «الدیار» چاپ بیروت رد می شود.
آنچه در این گزارش کوتاه به آن اشاره شد، یکی از حلقه های مفقود تاثیر گذار بر سیاست گذاری های سعد الحریری است که تاکنون مزدوریش برای سعودی ها برای همه مبرهن و آشکار بود تا به آن مزدوری برای رژیم صهیونیستی نیز اثبات گردد.
بالطبع این حلقه تنها به «دانیال الغوش» یا همان «جری ماهر» محدود نمی شود، بلکه افرادی دیگری نیز در این جمع می توان یافت که از سرآمد آنها «هانی حمود»، مشاور سعد الحریری و «ندیم قطیش» که خود را روزنامه نگار معرفی می کند و سال گذشته به مدیریت تلویزیون «المستقبل» وابسته به جریان سعد الحریری منصوب شد، می توان اشاره کرد.
