مشرق- امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام در نامه‌ای به یکی از فرماندهان نظامی در سال 36 هجری،-برخی نوشته‌اند به عثمان بن حنیف فرماندار بصره- چنین فرمودند:
اگر از مرکب مخالفت پیاده شدند و به سایهسار اطاعت نشستند این همان است که ما میخواهیم.
و اگر کار به ناسازگاری و درگیری کشید با یارانت بر دشمن بتاز. یارانی که دل به جهاد سپرده و عاشق شهادتند.
امّا آن که دل در هوای «جبهه» ندارد و از مردن میهراسد، نیامدنش بهتر است و اگر بیاید، ماندنش در «سنگر» برتر از حضورش در «خطّ» است.
متن حدیث:
و من کتاب له علیه السلام إلی بعض أمراء جیشه؛
فَإِنْ عَادُوا إِلَی ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاکَ الَّذِی نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَی الشِّقَاقِ وَ الْعِصْیَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَکَ إِلَی مَنْ عَصَاکَ وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَکَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْکَ فَإِنَّ الْمُتَکَارِهَ مَغِیبُهُ خَیْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَی مِنْ نُهُوضِهِ
«نهج البلاغه، نامه ۴»
