سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
سرویس بین الملل «انتخاب»؛ فارین پالسی نوشت: روز دوشنبه سفیر روسیه در ترکیه مورد سو قصد قرار گرفت. به گفته ی پلیس آنکارا، آندری کارلوف در نمایشگاهی در آنکارا حضور پیدا کرده بود که مورد سو قصد فردی قرار می گیرد که قبل از شلیک او فریاد می زند شما باید تاوان حلب را پس دهید.
به گزارش «انتخاب»؛ به نظر می رسد دلیل این سو قصد همکاری های روسیه با دولت سوریه در بمباران معارضان در حلب بوده باشد. با وجود اینکه دولت های روسیه و ترکیه دلیل این سو قصد را تلاش برای برهم زدن روابطشان قلمداد کرده اند و وزارت امور خارجه آمریکا نیز در بیانیه ای آمادگی اش را برای کمک به این دو کشور برای اعلام کرده است اما روسیه و ترکیه روابط تیره ای در سال گذشته با هم داشتند که این اتفاق میتواند مجددا منجر به تیرگی روابط شود، دو کشوری که رقابت و دشمنی تاریخی ای دارند و سیاست خارجی شان در سوریه در برخی موارد با هم در تقابل است . در چنین شرایطی احتمال تشدید تخاصمات میان دو کشور امری دور از ذهن نیست.
حالت اول: هکر های روسیه ترکیه را مورد هدف قرار دهند: روسیه علاقه وافری به ایجاد اختلافات داخلی از طریق انتشار اسناد به دست آمده از طریق هک سیستم های رایانه ای دارد نظیر همان کاری که با ایالات متحده آمریکا کرد. پیش تر نیز ترکیه یک بار در7 دسامبر مورد هدف هکر های روسی قرار گرفته بود زمانی که وبسایت ویکی لیکس اسناد مربوط به ایمیل های وزیر انرژی ترکیه و پسر رجب طیب اردوغان را منتشر کرد. با توجه به همکاری های روسها با ویکی لیکس و سوابق تاریخی این وبسایت در انتشار این ایمیل ها این بار نیز هکر های روسی میتوانند مجددا ترکیه را مورد هدف قرار داده و رازهای مگو بیشتری را درباره رجب طیب اردوغان در اختیار مردم ترکیه قرار دهند.
حالت دوم: روابط تیره کنونی بین روسیه و ترکیه مجددا احیا شده و فشارهای اقتصادی به ترکیه از سر گرفته شود. این اتفاق در نوامبر 2015 زمانی که ترکیه یکی از هواپیماهای روسی را در مرزهای سوریه سرنگون کرد اتفاق افتاد و روس ها بسیاری از کالاهای ترکیه را تحریم کرد و حجم صادرات ترکیه به شدت افت کرد. از این گذشته خط لوله گاز طبیعی ترکیش استریم که بین دو کشور واقع شده است دلیل همکاریهای استراتژیک این دو است از بین رفت و وضعیت اقتصادی تا زمانی که ارذوغان رسما در نامه ای به روسیه معذرت خواهی نکرد تغییری نمیکند.
حالت سوم: این سو قصد به بهانه از سر گیری فشارهای داخلی به ترکیه و روسیه ترتیب داده شده است. اردوغان هزاران نفر را بعد از کودتای نافرجام سال گذشته دستگیر کرد.
حالت چهارم: آتش بس حلب شکست بخورد: روسیه و ترکیه دو طرف دیگری های سوریه اند و با وجود اینکه برای آتش بس اخیر هر دو رایزنی کرده اند و پذیرفته اند که شورشی ها و مردم عادی باید حلب را ترک کنند. نیروهای روس در شمال شرق حلب د رحال مبارزه اند.
حالت پنجم: روسیه با کارت کردها در این نقطه وارد شود: ترکیه عضو ناتو است و بعید است روسیه وارد جنگ تمام عیار با این کشور شود.. اما مسکو می تواند از روابط تاریخی اش با جمعیت کردها در ترکیه استفاده کند و آنها را تحریک به بمبگذاری های بیشتر کند.
ایران، روسیه و ترکیه: آماده ایم ضامن موافقتنامه ای بین دولت و معارضین سوریه شویم
سفر قریب الوقوع یک مسئول عالیرتبه مصری به ایران
قطعاً حزب‌الله لبنان نیز نقشه یا نقشه‌های این چنینی در اختیار دارد، تهیه و تدوین چنین نقشه‌هایی در میان جریان های متخاصم با مرزهای مشترک یک امر عادی به نظر می‌رسد، اما این حزب قطعاً در چارچوب حفظ اسرار نظامی خود به دنبال انتشار نقشه های بانک اهداف خود بر نمی آید، چرا که این نقشه‌ها ممکن است شامل اهداف نظامی، شبه نظامی و استراتژیک در عمق سرزمین های اشغالی باشد.
شکی نیست که هدف رژیم اسرائیل از انتشار این سند، محتوای اطلاعات موجود در آن نیست، بلکه این رژیم اهداف دیگری را دنبال می کند که می تواند مرتبط با زمان انتشار آن باشد. رژیم صهیونیستی در گذشته نیز نقشه هایی موضعی و محدود از برخی روستاهای لبنان را در دیدار هیئت های خارجی یا از تریبون سازمان ملل متحد منتشر کرده است، اما انتشار نقشه از بانک اهداف خود در این سطح و وسعت جغرافیایی تاکنون سابقه نداشته است.
شکی نیست که هدف تل‌آویو از انتشار این سند پیش از این که یک تهدید باشد، یک اقدام بازدارنده است. رژیم صهیونیستی می‌خواست این گونه وانمود کند که جزئیات تحولات موجود در کشورهای منطقه‌ای بویژه در بسترهای متخاصم با رژیم صهیونیستی را زیر نظر دارد و میتواند تهدیدات زیادی را فرا روی آنها قرار دهد. این موضوع را می‌توان یک عملکرد طبیعی در نتیجه پیروزی‌های ارتش سوریه و متحدانش از جمله حزب‌الله لبنان دانست که این روزها در نتیجه جنگ حلب شاهد آن هستیم. این همان سیاست معروف نظامی رژیم صهیونیستی با عنوان "تقابل بین جنگ ها" است که با هدف حفظ بازدارندگی رژیم صهیونیستی در برابر حزب الله لبنان دنبال می شود.
روند درگیری‌ها در جنگ حلب و گسترش حملات مستقیم جنگنده‌های رژیم صهیونیستی برای موشک باران برخی مناطق سوریه با وجود هشدارهای روسیه در این رابطه نشان‌دهنده ناامیدی رژیم صهیونیستی از نقش‌آفرینی گروه‌های تروریستی و تکفیری در تحقق اهداف این رژیم است. آنها می‌دانند که این گروه ها دیگر قادر به ایجاد تغییرات اساسی در معادلات سوریه و درنتیجه معادلات منطقه ای مرتبط با محور مقاومت نخواهند بود. این موضوع ، درک مشترک رژیم صهیونیستی و تمامی رژیم های منطقه‌ای و بین‌المللی است که روزگاری با قدرت تمام از این گروه ها حمایت کرده و در راستای جنگ نیابتی خود بر روی عملکرد این گروه‌ها در براندازی حلقه میانی مقاومت منطقه‌ای حساب کرده بودند.
به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی قادر به هضم تحولات موجود در سوریه نیست و تلاش دارد برای دور ماندن از تبعات این تحولات تحرکی را در دستور کار خود قرار دهد. تمامی این تحولات در شرایطی دنبال می‌شود که گزارش ناظر رسمی کابینه رژیم صهیونیستی که اعتبار بالایی در نزد افکار عمومی جامعه صهیونیستی دارد، نشان دهنده عدم آمادگی جبهه داخلی اسرائیل برای جنگ آینده است.
زمان انتشار این سند در شرایط ناامیدی رژیم صهیونیستی از تغییر معادلات موجود در سوریه است همچنین میتواند نشان دهنده عزم رژیم صهیونیستی برای ورود جدی و مستقیم به عرصه بحران امنیتی در سوریه باشد، با این وجود شاخص‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این سخن پیش از این که بتواند یک طرح عملیاتی باشد، یک رویکرد نظری است. چرا که در شرایط کنونی موقعیت نظامی برتر ارتش سوریه و متحدان این کشور به گونه ای است که رژیم صهیونیستی اجازه تجاوز نامشروع فراگیر به خاک سوریه را به خود نمی دهد، بویژه اینکه چنین تجاوزی از سوی قوانین بین الملل قابل دفاع نخواهد بود و به سختی می تواند مواضع مثبت دولت های اروپایی را جلب کرد.
از سوی دیگر تل آویو به دنبال شفاف شدن گزینه های راهبردی دولت آینده آمریکا در قبال بحران‌های عراق، سوریه و لبنان است تا بتواند برگه های جدید خود را متناسب با شرایط جدید منطقه‌ای و بین‌المللی ضمن هماهنگی کامل با واشنگتن در دوره آینده رو کند. اسرائیلی ها همچنان بر روی توانمندی جمهوری‌خواهان برای تأثیرگذاری بر روند معادلات سوریه حساب کرده اند، علاوه بر اینکه قدرت تصمیم گیری و اقدام انفرادی را بر ضد سوریه ندارند، این در حالی است که دولت کنونی آمریکا نیز در این مدت کوتاه انگیزه ای برای حمایت از طرح های تجاوزطلبانه رژیم صهیونیستی در منطقه ندارد.
نقشه منتشر شده رژیم صهیونیستی آغازگر مرحله جدیدی از عرض اندام اسرائیل است که ممکن است در آینده نیز با انتشار نقشه های دیگری استمرار داشته باشد، در این عرصه مسئولان امنیتی و سیاسی رژیم صهیونیستی به علاوه مراکز و آکادمی‌های مطالعاتی و پژوهشی بعلاوه تحلیلگران و شخصیت‌های ارشد مطبوعاتی اسرائیل مأموریت خواهند داشت نقش خود را در برجسته کردن نقاط قوت امنیتی و نظامی اسرائیل ایفا کنند تا رژیم صهیونیستی راهکاری برای عبور از این بحران دست و پا کند.
در همین راستا بود که آویگدور لیبرمن وزیر امنیت رژیم صهیونیستی در شرایطی که حتی جان کری وزیر خارجه آمریکا صحبت از برکناری بشار اسد در حل بحران سوریه را کنار گذاشته ، در دیدار با سفرای کشورهای اتحادیه اروپا در سرزمین‌های اشغالی مدعی شد که هر سازش در سوریه به شرط برکناری بشار اسد از قدرت و خروج ایرانی ها از سوریه امکان پذیر است و تهران نمی‌تواند بخشی از هر نوع سازش در سوریه باشد. وی در رابطه با عملیات نظامی اخیر رژیم صهیونیستی در حمله به فرودگاه المزه در نزدیکی دمشق نیز که دومین حمله از این نوع در هفته اخیر است، مدعی شد که اسرائیل همچنان به دنبال جلوگیری از قاچاق سلاح‌های پیشرفته یا سلاح های کشتار جمعی از سوریه برای حزب الله است.
شاید هدف رژیم صهیونیستی از انتشار بانک اهداف 10 هزار موردی، این بود که نشان دهد آمادگی های این رژیم در جنگ آینده متفاوت از جنگ جولای 2006 است. صهیونیست‌ها در جنگ 33 روزه تنها بانک اهدافی مشتمل بر 200 هدف داشتند که طی چند ساعت و چند روز اولیه حملات خود آنها را تخریب کردند. فارغ از اینکه هیچ یک از اهداف امنیتی رژیم صهیونیستی در ترور رهبران حزب الله لبنان در این حملات محقق نشد، اما به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی سرگرم مخابره این پیام است که شرایط و آمادگی‌های اسرائیل برای جنگ آینده متفاوت از جنگ 33 روزه است. این مفهوم را پیش از این نیز به کرات در مواضع مقامات رسمی رژیم صهیونیستی مشاهده کرده ایم.
نقشه بانک اهداف؛ تیری که به هدف نخورد
روزنامه صهیونیستی هاآرتص جمعه با اشاره به این مطلب به نقل از سخن‌گوی ارتش رژیم صهیونیستی گفت که این نقشه درست نبود و یک نقشه توضیحی در رابطه با تحولات لبنان و تهدیدات حزب الله بود که عمدا در مناطق غیر نظامی مستقر شده است. این موضع گیری بعد از آن اعلام شد که بررسی برخی از این مناطق از طریق ماهواره ها نشان داد که بین اطلاعات موجود در این نقشه با نقشه های دقیق ماهواره ای تناقض وجود دارد.
این اقدام بیشتر شبیه یک بازی رسانه ای بود که به دنبال بررسی کردن مواضع و واکنش های طرف های مختلف منطقه ای بر آمده است. با این وجود شاید بتوان گفت که تکذیب این سند تنها چند ساعت قبل از سخنرانی سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان نشان می دهد که صهیونیست ها در رسیدن به اهداف تبلیغاتی خود از انتشار این نقشه جعلی ناکام مانده اند.
این در حالی است که در مجموع تراز تجاری ایران در تجارت با ۱۱ کشور آذربایجان، افغانستان، ارمنستان، پاکستان، ترکمنستان، عراق، عمان، عربستان، قزاقستان، قطر و کویت مثبت بوده و به عبارت دیگر صادرات ایران به این کشورها فراتر از واردات از این ۱۱ کشور بوده است. همچنین در رابطه با پنج کشور افغانستان، عراق، عمان، قطر و کویت علاوه بر مثبت بودن تراز تجاری، روند صادرات نیز صعودی بوده است.
در رابطه با سه کشور بحرین، روسیه و ترکیه ضمن منفی بودن تراز تجاری روند صادرات نیز نزولی بوده و قدر مطلق تراز تجاری در حال افزایش است. در بین تنها کشور امارات متحده عربی علی‌رغم منفی بودن تراز تجاری، روند صادرات در مورد آن صعودی بوده است.
در زمینه شاخص متوسط قیمت صادرات و واردات نیز تنها در مورد ۵ کشور آذربایجان، بحرین، ترکمنستان، روسیه و قزاقستان متوسط قیمت صادرات در سال ۱۳۹۴ برابر یا بیش از متوسط قیمت واردات بوده است.
تا سال ۱۳۹۰ تراز تجاری ایران در تجارت با همسایگان منفی بوده اما از این سال به بعد تداوم رشد صادرات توام با رشد مداوم واردات از این کشورها منجر به مثبت شدن تراز تجاری شده است. یکی از نکات قابل توجه در تجارت ایران با کشورهای همسایه همزمانی افزایش ارزش صادرات با کاهش متوسط قیمت صادرات بوده است که نشان‌گر حرکت به سمت صادرات محصولات با ارزش افزوده و فناوری پایین و خام فروشی است.
همچنین واردات سه کشور عراق، افغانستان و عمان از ایران در سال‌های اخیر علی‌رغم واردات این کشور از کل جهان، روند صعودی را طی کرده که نشان دهنده استحکام بالای روابط تجاری ایران با کشورهای مذکور است. به عبارت دیگر در شرایط بحرانی کشور ما جایگزین دیگر شرکاء شده است.
در مورد ۱۰ کشور آذربایجان، امارت متحده عربی، ارمنستان، پاکستان، ترکیه، ترکمنستان، قطر، قزاقستان، روسیه و کویت در سال‌های اخیر کاهش یا افزایش واردات از ایران هم جهت با کاهش و افزایش واردات از کل جهان بوده است. در عین حال ارزش واردات از ایران نیز در خلاف جهت ارزش واردات از کل جهان برای دو کشور عربستان و بحرین در سال‌های اخیر روند نزولی داشته است.
خبرنگار سرویس جهان مشرق برای بررسی بیشتر ابعاد این اقدام تروریستی و انگیزه‌ها و پیامدهای احتمالی آن با «اوکان آلتیپمارک» مشاور روابط واشنگتن-آنکارا و کارشناس مسائل ترکیه مستقر در استانبول گفت‌وگو کرده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، مصاحبه مشرق با این کارشناس ترک است.
به نظر شما چه انگیزه یا انگیزه‌هایی پشت این ترور بوده است؟ تخریب روابط آنکارا-مسکو؟ واکنش به نقش روسیه در آزادسازی حلب؟ یا انگیزه‌های دیگر؟
آنگونه که از شعارها و اظهارات خود ضارب به نظر می‌رسد، این اقدام در واکنش به شکست جهادی‌ها یعنی «ارتش آزاد سوریه» و از دست دادن کنترل‌شان بر حلب انجام شده است. با این حال، هنوز زود است که در این‌باره نتیجه‌گیری کنیم. ضمناً [شواهد عجیب و] پیچیدگی‌های خاصی هم در این‌باره وجود دارد.
افسر پلیسی که سفیر روسیه را ترور کرد، به وضوح عضو جنبش گولنیسم بود، [از بچگی] تحت نفوذ گولنیسم بزرگ شده و آموزش‌های پلیسی را در آکادمی‌ای دریافت کرده بود که کنترل گولنیست‌ها بر آن آکادمی واقعیت شناخته‌شده‌ای بود. بنابراین انگیزه‌های ضارب هنوز به طور قطعی مشخص نیست و باید بیشتر بررسی شود.
«آندری کارلوف» در مقام سفارت روسیه در ترکیه، نقش برجسته‌ای در مسائلی مانند بهبود روابط میان دو کشور داشت. اگر روسیه به این نتیجه برسد که دولت ترکیه پشت این ترور بوده، یا دست‌کم در وقوع این ترور مقصر بوده و کم‌کاری کرده است، چه بلایی بر سر روابط دو کشور خواهد آمد؟
درست است که به نظر می‌رسد روسیه و ترکیه به هم نزدیک‌تر شده‌اند، اما مشخص نیست که این بهبود روابط چه اندازه واقعی است. من فکر می‌کنم این روابط هنوز شکننده هستند و دو طرف صرفاً تلاش دارند تا از این بهبود ظاهری روابط استفاده کنند تا بتوانند خود را در جایگاه مذاکره با کشورهای دیگر در رابطه با موضوعات منطقه‌ای قرار دهند.
تمرکز اردوغان و حزب عدالت و توسعه بر دادن قدرت مطلق و نامحدود به اردوغان است. این هدف، از انتخابات پارلمانی 7 ژوئن 2015 به بعد تبدیل به عقده‌ای در دل اردوغان شده است، تا جایی که «برهان کوزو» مشاور وی، بلافاصله پس از انتخابات در صفحه توئیتر خود نوشت: «مردم هرج و مرج را به آرامش/صلح ترجیح دادند.» همان‌طور که همه ما می‌دانیم، عقده‌های درونی، به ندرت، و بلکه هیچ‌وقت، نتایج مثبت به دنبال نخواهند داشت. هرج و مرج در ترکیه هم از ماه بعد از انتخابات یعنی جولای سال 2015 آغاز شد.
طبق گزارش‌ها، مهاجم یک افسر سابق پلیس ترکیه بوده است؟ چگونه ممکن است یک فرد در تشکیلات دولتی ترکیه کار کند، اما نهایتاً آن‌قدر به افراط‌گرایی رو بیاورد که به یک سفیر خارجی در کشورش حمله و او را ترور کند؟
از آن‌جا که ضارب بدون عبور از دستگاه اشعه ایکس و تنها با نشان دادن کارت شناسایی پلیسی خود وارد نمایشگاه شده، می‌توان نتیجه گرفت که او هنگام ارتکاب جرم هنوز هم یک افسر فعال پلیس بوده است. البته این مسئله هم بسیار عجیب است، چراکه روابط ضارب با جنبش گولنیست‌ها بر هیچ‌کس پوشیده نبوده است، اما همچنان به وی اجازه داده شده تا در نیروی پلیس باقی بماند.
البته از زمان کودتای ناموفق 15 جولای 2016 تا کنون، از این موارد عجیب و غریب زیاد وجود داشته است. بسیاری از اعضای جنبش گولنیسم یا بیشتر افرادی که در سال‌های اخیر حمایت آنها از گولن کاملاً شناخته‌شده بوده است، اجازه پیدا کرده‌اند تا همچنان سِمت‌های قبلی خود را حفظ کنند. جالب است بدانید، حتی «رشاد پتک» رئیس کمیسیون بررسی کودتای نافرجام در مجلس ترکیه هم قبلاً گولن را تمجید و حتی از مخالفان او انتقاد می‌کرده است[2].
با این وجود، به نظر می‌رسد این اندازه افراط‌گرایی در میان اعضای دولت ترکیه پدیده جدیدی باشد. به عنوان مثال، همین افسر پلیس که سفیر روسیه را ترور کرد، وقتی حزب عدالت و توسعه در اولین انتخابات خود پیروز شد، تنها 8 سال داشت. بنابراین او نتیجه نسل جدید ترک‌های به اصطلاح «مذهبی» است. به نظر من، این تعریف اسلام‌گرایانه از «مذهبی» میتواند و باید مورد بحث قرار گیرد، چراکه ما طی بیش از 20 سال گذشته هر روز نتیجه سیاست‌های آن در سراسر جهان را دیده‌ایم.
گفته می‌شود ضارب پس از ترور سفیر روسیه گفته «تنها مرگ میتواند من را از این‌جا ببرد.» این یعنی می‌دانسته که از این اقدام تروریستی جان سالم به در نخواهد برد. چه انگیزه‌ای موجب می‌شود تا یک نفر جان خود را برای انجام یک اقدام تروریستی فدا کند؟
از نظر من هم این اقدام تروریستی شبیه به نوع دیگری از یک حمله انتحاری بوده است. خود من شخصاً به این موضوع فکر کرده‌ام که چه چیزی باعث می‌شود یک نفر حاضر باشد برای انجام یک اقدام تروریستی خودش را بکشد. اولین نکته این است که آن فرد باید از همان ابتدای کودکی شست‌وشوی مغزی شده باشد. دوماً، مراحل رشد آن فرد به عنوان یک انسان باید توسط شرایط اجتماعی‌اش به گونه‌ای رقم بخورد که وی به جایی برسد که ارزش خود را «هیچ» بداند.
وقتی فرد ارزشی برای خودش قائل نشد، تنها نکته باارزش در زندگی‌اش هدفی می‌شود که از همان سنین کودکی به او تحمیل شده است. در این شرایط، فرد که خودش را هیچ می‌داند، هیچ دلیلی برای زندگی ندارد، مگر رسیدن به هدفی که حاضر است «خود بی‌ارزشش» را فدای آن بکند؛ که [این هدف در میان تکفیری‌ها] یک هدف اسلام‌گرایانه است: همان «خلافت جهانی» جنون‌آمیزی که هرگز نمی‌تواند وجود داشته باشد.
ایران و سوریه و برخی کشورهای دیگر از همان آغاز بحران در سوریه به اردوغان هشدار داده بودند که پشتیبانی‌اش از تروریست‌ها در نهایت دامن خود ترکیه را خواهد گرفت. آیا می‌توان این حادثه را یک نمونه از تأثیرات سیاست‌های اردوغان درباره سوریه دانست؟
کاملاً. همه افراد، از جمله مقامات فوق‌العاده باتجربه سابق، بازنشسته و یا کنونی در حوزه نظامی و دیپلماتیک در ترکیه، به شرط آن‌که از متعصب‌های حزب عدالت و توسعه نباشند، همین‌گونه فکر می‌کنند. نظر خود من این است که دولت ترکیه دارد نقش بازوی عربستان و قطر را بازی می‌کند که متأسفانه تحت حمایت آمریکا و غرب و همین‌طور اسرائیل هستند. بودجه‌ای که عربستان و قطر در اختیار سیاستمداران، اندیشکده‌ها و نهادهای آمریکایی و غربی قرار می‌دهند، موجب شده تا غرب از سیاست‌های این دو کشور حمایت کند.
به نظر می‌رسد اسرائیل تنها بر ایران تمرکز دارد و غربی‌ها هم صرفاً متوجه روسیه هستند. من فکر می‌کنم عربستان و قطر هم دارند از همین تمرکز آمریکایی‌ها و غربی‌ها بر دشمنی با روسیه و ایران، به نفع خود استفاده می‌کنند.
