طنز

شناسهٔ خبر: 3762316 - سه‌شنبه ۱۶ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۱

مجله مهر > مهرآباد

از کرامات و فضولات ایشان همین بس که ایشان به قدری به خودش ارادت داشت که نام مبارکش را گذاشته بود روی کشورش: «عربستان سعودی!»

مهرآباد - سعید طلائی: در زمان های قدیم در یک سرزمین لایزرع با مردمانی خسته موجودی زندگی می کرد که ما اینجا نمی خواهیم اسمش را بیاوریم که غیبت نشود خدای ناکرده. اما از کرامات و فضولات ایشان همین بس که ایشان به قدری به خودش ارادت داشت که نام مبارکش را گذاشته بود روی کشورش: «عربستان سعودی!»

موجود نامبرده با توجه به قدرت بدنی فوق العاده ای که داشت حداقل ۱۵۰ پسر و تعداد نامشخصی دختر تقدیم چرخ گردون و فلک ناپایدار کرد و با توجه به درایت افسانه ای اش دستور داد بعد از او پسر هایش یکی یکی به نوبت پادشاه شوند. البته محاسبات ایشان دچار یک مشکل فنی کوچک بود و آن هم این که تا نوبت به پسر ۱۵۰ ام برسد، بیچاره هفتاد کفن پوسانده و آرزوی پادشاهی را با خودش به دیار باقی برده است. یعنی در اصل زمانی که پسر پنجم پادشاه بود پسر ششم و هفتم عمرشان را به شما دادند و پسر هشتم هم با زور و التماس به عزرائیل و نذر و نیاز و رمل و اسطرلاب و باتری به باتری کردن با این و آن خودش را تا دم پادشاهی رساند. حالا تکلیف باقی پسر ها هم مشخص است دیگر!

غرض از اطاله کلام این که از کشوری که نظام پادشاهی اش چنین باشد نباید انتظار داشت. به قول معروف «بر ایشان حرجی نیست.» ما اگر این را بتوانیم قبول کنیم نصف مشکلاتمان با عربستان حل می شود. یعنی نباید از این بندگان خدا انتظار بیهوده داشته باشیم. این ها همین که زنده به پادشاهی برسند هنر کرده اند دیگر مملکت داری پیشکش محضر همایونی شان. بعد هم باید ملاحظه کهولت سن آن ها را کرد. همین پادشاه اخیر را فرض کنید. ملک سلمان تقریبا خدا بیامرز. از بچگی به او می گفته اند که شما اگر بزرگ شوید شاه خواهید شد. ایشان بزرگ شد ولی هنوز دو سه برادر در صف پادشاهی جلوتر از ایشان ایستاده بودند. بزرگتر شدند دو سه تا برادر دیگر نبودند اما پادشاه گرامی قصد آرمیدن نداشت. گفتند یک ذره دیگر طاقت بیاورید پادشاه می شوید. هی گفت عزیزان من عزرائیل تا همین جایش هم مرام گذاشته. بگذارید ما دو دقیقه پادشاهی کنیم پادشاهی نکرده نمیریم کسی گوش نداد. حالا که بعد عمری امید و آرزو ایشان به پادشاهی رسیده است میخواهد پادشاه بازی کند. دوست دارد ببیند جنگ چطوری است؟ سرتق بازی سیاسی چگونه است؟ چطور می توان حرف مفت زد؟ راهکار بهینه حماقت چیست؟  باور کنید دو روز دیگر خودش حوصله اش سر می رود و سرش را می گذارد زمین و می رود به دیدار پدر و برادرانش. نهایتا اگر حوصله اش سر نرفت، یک نفر را می فرستیم برود به دیدارش بعد یکهو بگوید «بخ (همان پخ خودمان) » یا «بیشت (همان پیشت خودمان) » یا «جخه (همان چخه خودمان)»

مطمئن باشید محال است سرش را نگذارد زمین. مطمئنا اگر با پادشاه های بعدی هم همین کار را بکنیم ظرف یک هفته نسل آل سعود منقرض می شود. این راهکار بنده حقیر درباره چگونگی مقابله با رژیم آل سعود است. کم هزینه و تضمینی!