سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
نگرانی آمریکا از انتقال سلاح‌های پیشرفته چینی به ایران + دانلود
سرویس جنگ نرم مشرق- توافق‌هسته‌ای و فصل جدید روابط ایران با دیگر کشورهای جهان از زمان شکل‌گیری این توافق، به یکی از بحث‌های جدی اندیشکده‌ها و مراکز مطالعاتی تبدیل شده است. در یکی از جدیدترین تحقیقات مربوطه، بخش مطالعاتی - تحقیقاتی دانشگاه دفاع ملی وابسته به ارتش آمریکا، گزارشی تحت عنوان «بروز مشکلات بدون اتحاد: روابط ایران و چین پس از توافق هسته‌ای» منتشر کرده است.
سامانه | توضیح | برد | سال‌های انتقال | فروش تحت برجام |
C-802 | موشک ضدکشتی | 120 کیلومتر | 2012ـ1994 | نیازمند تأییدیه شورای امنیت برای 8 سالِ نخستِ برجام؛ |
Type-86 | نفربر زره‌پوش | ــ | 2011ـ1997 | نیازمند تأییدیه شورای امنیت برای 8 سالِ نخستِ برجام؛ |
TL-10/FL-8 | موشک ضدکشتی | 18 کیلومتر | 2002 | مجاز (حداکثر برد زیر 25 کیلومتر) |
C-704 | موشک ضدکشتی | 45 کیلومتر | 2003 | نیازمند تأییدیه شورای امنیت برای 8 سالِ نخستِ برجام؛ |
C-801 | موشک ضدکشتی | 40 کیلومتر | 2004 | نیازمند تأییدیه شورای امنیت برای 8 سالِ نخستِ برجام؛ |
QW-11 | موشک قابل‌حمل سطح به هوا | 5 کیلومتر | 2005 | نیازمند تأییدیه شورای امنیت برای 8 سالِ نخستِ برجام؛ |
جدول اطلاعات و شرایط فروش سلاح‌های چین به ایران پس از برجام
دانشگاه ارتش آمریکا در ادامه به احتمال اینکه سلاح‌های پیشرفته‌تر چین در اختیار ایران قرار بگیرد، نوشت: «برای نمونه، چین می‌تواند موشک‌های کروز پیشرفته یا تخصص‌های فنی را به ایران انتقال دهد که می‌تواند ایران را قادر سازد تا تولید داخلی موشک‌های کروز ضد کشتی یا زمینی خود را بهبود بخشد. رسانه‌های چین همچنین صحبت‌هایی در خصوص احتمال فروش هواپیمای جنگی فایربرد جی10 به ایران به میان آورده‌اند. سامانه دیگر می‌تواند شناور موشک‌انداز هوبی باشد، که چین در نظر دارد آن را به پاکستان بفروشد. باتوجه به گرایش‌های مثبت اخیر در توسعه روابط ناوی ایران و چین، این امر می‌تواند انتخابی منطقی باشد. چین همچنین می‌تواند همکاری خود با ایران را در زمینه‌هایی چون سامانه‌های هواپیماهای بدون سرنشین، سامانه‌های فضایی یا ضدفضایی، قطعات دفاع موشکی، یا توانمندی‌های جنگ‌افزار الکترونیک بهبود بخشد. با این حال، فروش اکثر این سامانه‌ها، اگر نه تمامی آنها، برای 8 سالِ نخستِ برجام نیازمند رأی شورای امنیت سازمان ملل است».
این مرکز تحقیقاتی آمریکایی سپس به پیامدهای فروش سلاح‌های چین به ایران که برای آمریکا منفی خواهد بود، پرداخت: «سلاح‌های چین می‌تواند تهدیدات ضد دسترسی، ممانعت منطقه‌‌ایِ(A2/AD) حاصل از ایران را تشدید کند. این امر به توانمندی تهران در پیچیده کردن یا جلوگیری از مداخله نظامی آمریکا در صورت بروز بحران اشاره دارد. چین در کمک به توسعه سامانه‌های A2/AD ایران موضع محکمی خواهد داشت، چرا که پکن بر توسعه توانمندی‌های مورد نیاز برای به چالش کشاندن نیروهای مداخله‌گر آمریکا، به ویژه در مورد بروز بحران در تنگه تایوان، تمرکز کرده است. برای نمونه، موشک‌های کروز ضدناو پیشرفته‌تر یا کشتی‌های موشک‌اندازِ سریع می‌توانند این امکان را به سپاه پاسداران بدهند تا تهدیدات بزرگ‌تری را برای انتقال نیروهای دریایی آمریکا به تنگه هرمز ایجاد کنند. توانمندی‌های قوی‌تر می‌تواند ایران را تشویق کند تا دست به رزمایش‌های تحریک‌کننده‌تر بزند که صراحتاً نیروهای آمریکا را هدف قرار می‌دهد. در فوریه 2015، نیروهای ایران ماکت یک ناو هواپیمابر آمریکایی را نابود کردند، در حالی که در دسامبر 2015، ایران دست به شلیک آزمایشی یک موشک در 1500 یاردی ناو هواپیمابر آمریکایی هری ترومن در تنگه هرمز زد. حمایت چین می‌تواند منجر به استمرار یا گسترش چنین فعالیت‌هایی شود».
این گزارش در همین رابطه می‌افزاید: «ایران همچنین می‌تواند از حمایت چین استفاده کند تا دست به تولید موشک‌هایی بزند که می‌تواند اهداف آمریکایی دورتری را هدف قرار دهد، همانند تأسیسات نظامی در جزیره دیگو گارسیا. چین متعهد به رعایت دستورالعمل نظام کنترل فناوری موشکی است که انتقال قطعات و فناوری‌هایی که می‌تواند در موشک‌های کروز و بالستیک دوربرد استفاده شود را محدود می‌کند، با این حال تبعیت آن از تعهداتش گاهی اوقات مشکل‌ساز بوده است».دانشگاه دفاع ملی، چالش دیگر فروش سلاح چین به ایران را احتمال در اختیار قراردادن این سلاح‌ها به گروههای مقاومت در منطقه غرب آسیا دانست: «تهران می‌تواند دست به بازصادرات سلاح به دیگر کشورها بزند، به ویژه به نظام بشار اسد در سوریه، که می‌تواند طبیعتاً علیه نیروهای ائتلافی یا آمریکایی استفاده شود. ایران می‌تواند همچنین این سلاح‌ها را به گروههای مانند حزب‌الله در لبنان یا حماس در سرزمین‌های فلسطینی انتقال دهد که ممکن است از آنها استفاده کنند. به همین سان، تهران می‌تواند سلاح‌های ساخت چین را در اختیار شبه‌نظامیان شیعی در عراق قرار دهد که به دنبال تضعیف نخست‌وزیرِ طرفدار آمریکا، حیدر العبادی، هستند. هر یک از این پیامدها می‌تواند منجر به بی‌ثباتی سیاسی و نظامی منطقه شود».این مرکز تحقیقاتی آمریکایی سپس به انتخاب سخت رهبران چین اشاره می‌کند و پاسخ به این سوال که تا چه اندازه رابطه تسلیحاتی با ایران را احیا کنند؟: « از یک طرف، مقامات وزارت خارجه چین احتمالاً علیه ازسرگیری فروش سلاح بحث خواهند کرد، چرا که این امر می‌تواند بی‌جهت روابط چین با آمریکا و دولت‌های منطقه، همچون اسرائیل، عربستان، و ترکیه، را پیچیده کند. از طرف دیگر، ارتش آزادی‌بخش خلق و شرکت‌های اسلحه‌سازی چین می‌توانند در حمایت از فروش سلاح دست به لابی‌گری بزنند. همانند گذشته، برخی استراتژیست‌های نظامی چین می‌توانند صادرات اسلحه را به عنوان راهی برای قادر ساختن ایران جهت مقابله مؤثرتر با هژمونی آمریکا در منطقه قلمداد کنند. تاجران چینی اسلحه، به نوبه خود، ممکن است تمایلی به از دست دادن چنین فرصت بازاریِ مهمی نداشته باشند و موضع چین به عنوان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان اسلحه را حفظ کنند». دانشگاه ارتش آمریکا در پایان، برای مقابله با فروش سلاح‌های چینی به ایران، پیشنهاداتی را به حکومت آمریکا می‌دهد: «آمریکا باید فعالانه به کاهش چنین خطرهایی اقدام ورزد. برای شروع، واشنگتن باید با هم‌پیمانان خود مانند انگلیس و فرانسه در شورای امنیت سازمان ملل کار کند تا مانع رأی دادن به فروش سلاح‌های متداول اصلی به ایران در 8 سالِ نخستِ توافق هسته‌ای شود. دوم، آمریکا باید قویاً تحریم‌های باقیمانده علیه ایران را به اجرا درآورد، که می‌تواند شامل جرائمی برای شرکت‌های چینی‌ای باشد که برخلاف قانون تحریم‌های ایران و نیز قانون کاهش تهدید ایران و حقوق بشر سوریه عمل می‌کنند. به علاوه، آمریکا باید چین را تشویق کند تا از فروش سلاح‌های پیشرفته به ایران خودداری کند، ازجمله آنهایی که می‌توانند ایران را قادر سازند تا توانمندی خود در تهدید حمل و نقل دریایی در تنگه هرمز را افزایش دهد. باید چنین استدلال شود که چنین فروش‌هایی می‌تواند ایران را در اجرای یک سیاست خارجیِ بی‌پروا‌تر تشویق کند، که می‌تواند اعتبار تأمین نفت چین را به خطر بیندازد و منافع مرزی چین در ثبات منطقه‌ای را تهدید کند. واشنگتن همچنین باید هم‌پیمانان منطقه‌ای خود، ازجمله اسرائیل، عربستان، و ترکیه، را تشویق کند تا از پکن چنین مطالباتی داشته باشند».
چرا «النصره» در سوریه قصد جدایی از القاعده دارد؟
سرکرده‌های القاعده نیز ادعا کردند که این مسئله برآیند نشستهای چند ماهه در سطوح بالاست و تصمیم جدایی در مجلس شورای این گروه اتخاذ شده است. هر چند تروریستها می‌گویند که اعلام جدایی به منزله «نقض بیعت نیست، بلکه این مسئله با تراضی امارت و به سود جهاد در شام است».
روزنامه «الاخبار» لبنان به بررسی ابعاد این مسئله پرداخت و نوشت، از زمانی که پروژه جبهه النصره در سوریه آغاز شد، سرکرده‌های این گروه تمایل نداشتند که ارتباط آنان با القاعده مشخص شود. اما بعد از اینکه «ابوبکر البغدادی» که در آن زمان امیر خود خوانده «دولة العراق الاسلامیة» بود «الجولانی» را ملزم کرد که با با دولة العراق اعلام اتحاد کند تا بدین ترتیب گروه موسوم به «الدوله الاسلامیه فی العرق و الشام» ایجاد شود، جولانی که در وضعیت دشواری قرار گرفته بود، با «ایمن الظواهری» سرکرده القاعده در سال 2013 اعلام بیعت کرد و بدین ترتیب برای نخستین بار ارتباط النصره با القاعده مشخص شد.
طی 3 سال گذشته نیز النصره نشان داده که در میان گروههای معارض تروریستی، قویترین گروه است و اگر در میادین نبرد، داعش کنار بکشد، النصره نوک پیکان جنگ با ارتش سوریه است.به هر حال النصره، شاخه سوری القاعده به شمار می‌رود و نمی‌توان بر آن نام «میانه رو» نهاد. در نتیجه از نطر بین المللی یک گروه تروریستی است که باید با آن مبارزه کرد و نمی‌توان به صورت آشکار با پول و سلاح از آن حمایت کرد. از این روی کشورهای غربی و اعراب خلیج (فارس) طی مدت اخیر تمرکز خود را بر جدایی النصره از القاعده گذاشته‌اند.
در آغاز این سوال مطرح می شود که چرا النصره قصد جدایی از القاعده را دارد؟ قطع ارتباط به چه معناست؟ آیا النصره، القاعده را رها می‌کند؟ آیا این رهایی فعلی و صوری است و چه تأثیری بر عرصه میدانی سوریه دارد؟
پاسخ به این سوالات بسیار گوناگون است. ولی آنچه مسلم است اینکه درخواست النصره برای جدایی از القاعده فقط تلاش برای مشروع ساختن خود و برداشتن صفت تروریسم است و در مقابل کشورهای حامی تروریستها نیز خواهند توانست به النصره کمک کنند؛ چرا که ارتش آزاد عملا نابود شده است و سایر گروههای تروریستی نیز متحد نیستند. از این روی به جز النصره هیچ گروهی وجود ندارد که برای مقابله با ارتش سوریه بتوان بر آن حساب کرد.
مسئله دیگری که باید ذکر کرد این است که اگر النصره از القاعده جدا شود، این مسئله بازتاب بسیاری بر سرکرده‌ها و عناصر این گروه خواهد داشت. زیرا ممکن است که این افراد این مسئله را نپذیرند و بدین ترتیب این گروه دچار شکاف شود. به هر حال، اوضاع کنونی ما را در برابر دو طرف قرار می‌دهد: طرف عربی منطقه‌ای که نیازمند القاعده است و طرف موسوم به جهادی که نیازمند حمایت بین المللی در سوریه است.گذشته از این مسائل، در برهه اخیر برخی اطلاعات درز کرده از اختلاف میان سرکرده‌های النصره خبر می‌دهد. طی دو روز گذشته نیز در شبکه‌های اجتماعی گروههایی که تحت لوای القاعده هستند، درباره این مسئله نظر داده‌اند. برخی از آنها مخالف و برخی دیگر موافق این قضیه هستند.
به هر حال، مسئول کلی النصره از میان مسئولان این گروه امضا جمع کرده تا تصمیم جدایی از القاعده طی روزهای آتی قطعی شود و بالاخره تصمیم بر جدایی این گروه گرفته شد. ولی برخی از عناصر این گروه همچنان مخالف این مسئله هستند. یکی از این عناصر میگوید که «درخواست کشوهای غربی برای جدایی از القاعده تله و دام است تا خون سربازان ما هدر رود و چهره آن نزد سایر مجاهدان مخدوش شود».
الاخبار در پایان نوشت که اگر النصره از القاعده جدا شود، باید عبارت گروه القاعده را از روی پرچم خود بردارد و پس از اتحاد با سایر گروههای تروریستی دفتر سیاسی ایجاد کند. برخی از گروههای تروریستی نیز علام کردند که قرار است اسم النصره به «جبهه فتح الشام» تغییر کند، ولی تا کنون هیچ چیزی به صورت رسمی مطرح نشده است.منبع: فارس
ارتش ترکیه گم شدن 42 بالگرد و 14کشتی نظامی را تائید کرد
