بلای سیاه بلای جان اقتصاد و اشتغال مسجد سلیمان

نیاز امروز مسجدسلیمان عبرت گیری از گذشته ای است که صدماتش تا به امروز گریبان گیر مردم و جوانان مسجدسلیمان است.

به گزارش رهیاب به نقل از آسماری نیوز، سحرگاه  پنجم خرداد سال 1287 خورشیدی  فعالیت نفتی در مسجدسلیمان با فوران چاه شماره یک خاورمیانه  و فعالیت مهندسان شرکت نفت دارسى آغاز شد وسپس چاه هاى نفت یکى پس ازدیگرى حفاری و به بهره بردارى رسیدند.

اکتشاف نفت درمسجدسلیمان توسط ویلیام ناکس دارسی انگلیسی انجام شد و این روز بیش از هرکسی برای شخص دارسی که آنروزها شرکتش به مرز  ورشکستگی رفته بود خوش یمن بود و  از سوی دیگر این دولت  بریتانیا بود که تا سال ها پس از اتمام قرارداد سندیکای دارسی، از ذخائر عظیم نفت ایران برداشت کرد و سودی بسیار بیشتر از آنچه که دارسی به دست آورد به دولت چپاول گر بریتانیا تعلق یافت.
اکتشاف نفت در مسجدسلیمان را می توان برای دارسی سرمایه دار و دولت بریتانیا عامل پیشرفت و کسب ثروت   و برای مسجدسلیمان عامل پسرفت و عقب ماندگی دانست چرا که با اکتشاف چاه شماره یک شهری در میان رشته کوههای زاگرس با تکیه بر اقتصاد تک محصولی با بازاری پرنوسان  شکل گرفت  که می توان آنرا  مهم ترین عامل بازدارنده در برابر پیدایش و ظهور بخش های اقتصادی و صنعتی دیگر مانند کشاورزی  در این منطقه دانست .

از ویژگی های زیان بار اقتصاد تک محصولی  می توان به شکاف طبقاتی ، فساد اقتصادی و اداری ، عدم شایسته سالاری علمی ، ضعف نظام بانکداری ، بروکراسی عریض و طویل دولتی ، فضای کسب و کار و بیکاری تحصیل کرده ها  و  وجود سرمایه های سرگردان اشاره کرد .

به عنوان مثال مسجدسلیمانی که با وجود منابع عظیم آبی و خاک حاصلخیز می توانست قطب کشاورزی منطقه شده  و اشتغالی پایدار و دائمی را برای مردم منطقه ایجاد کند  با تکیه بر اقتصاد تک محصولی نفت در واقع ثروت عظیمی  را به جیب دولت بریتانیا فرستاد  و اینگونه شد که از همان ابتدای شکل گیری مسجدسلیمان  اقتصاد پایداری در شهر اولین ها که زمینه ساز ایجاد اشتغال شود شکل نگرفت .
پس از مسجدسلیمان این کشور ایران بود که اقتصاد و درآمد خود را بر مبنای نفت پایه ریزی کرد و طی سالهای اخیر تکیه بر این اقتصاد تک محصولی تبدیل به ابزاری برای اعمال فشار قدرت های ظالم دنیا بر دولت و ملت ایران گردید تا با اعمال تحریم های ظالمانه موجب کاهش درآمدکشور و کسری بودجه در کشور شوند .

نیاز امروز مسجدسلیمان عبرت گیری از گذشته ای است که صدماتش تا به امروز گریبان گیر مردم و جوانان مسجدسلیمان است. ای کاش مسئولین شهرمان با یاد و خاطره این اکتشاف که بلای سیاه برای مسجدسلیمان بود و طلای سیاه برای لندن خداحافظی کنند و بفکر چاره اندیشی برای خروج مسجدسلیمان از بن بست اقتصادی و صنعتی باشند.