به گزارش ایرنا چین و چروک صورت، قامت خمیده، موهای سپید و رعشه دست، دیگر توان ایستادن را از او گرفته بود.
می گفت چند سالی است که دیگر نقاشی نمی کند اما با صدایی آهسته همچنان با شور و شوق آثارش را به ما معرفی می کند. از تمثال حضرت عیسی(ع) تا تابلوی یوسف و زلیخا و...
مگر می شود هنرمند شیعه باشی و در آثارت از عاشورا چیزی نباشد و مگر می شود در دزفول پایتخت مقاومت ایران زندگی کنی و اثری از دفاع مقدس و شهادت خلق نکرده باشی.
تابلوی سقایی حضرت ابالفضل(ع) برای کودکان لب تشنه عاشورا و یا تابلوی بزرگ عاشورا در ابعاد 5 در 2 متر، اثری آمیخته از حماسه عاشورا و دفاع مقدس آثاری نبودند که در جشنواره های کشور نتوانند توجه ها را به خود جلب نکنند.
وقتی مترجم ما صحبت های استاد را برای دو هنرمند هلندی که به همراه معاون مدیر کل ارشاد خوزستان و مدیر ارشاد دزفول، در این عیادت همراه ما بودند، ترجمه می کرد، بسیار علاقمند شدند که یکی از آثار استاد را با هر قیمتی خریداری کنند که استاد حبیب نقاش با لبخند به آنها گفت: تابلوهایم همچون فرزندانم برایم عزیزاند و نیازی به پول فروش آنها ندارم.
دیوار های خانه، کوچکتر از وسعت تابلوها بود و بوم نیز تنها بخشی از بزرگی روحش را می توانست به ترسیم درآورد.
تابلوهای استاد در ابعاد مختلف کنار همدیگر دور تا دور اتاق ها به دیوار نصب بود تعدادی از آنها نیز در گوشه ای از اتاق بر روی یکدیگر به دیوار تکیه داده بودند.
نام خانوادگی استاد نقاش از هنر خانوادگی اش که همان نقاشی است گرفته شده است. خانواده ای که طی چندین نسل هنرمندان زیادی را برای حفظ هنر نقاشی قهوه خانه ای تربیت کرده است.
بیش از 40 اثر نقاشی استاد به سبک قهوه خانه ای پشت شیشه ای و 40 اثر مینیاتوری آخرین بازمانده هنر نقاشی قهوه خانه ای پشت شیشه ای کشور، باعث شد تا استاد به عنوان چهره ماندگار دزفول در سال 92 معرفی شود.
6068