به گزارش خبرگزاری فارس از خوزستان به نقل از پایگاه اطلاعرسانی میراث فرهنگی استان، صراخیه روستای بکری که همواره برای گردشگران جاذبههای بسیاری داشته است، این منطقه با بافت سنتی و بومی دارای مردمی سنتی و میهماننواز با زندگی ساده و بیغل و غش است که به دور از تجملات و زرق و برقهای شهری، بیریا و آمیخته با طبیعت، در کنار تالاب شادگان زندگی میکنند.
مردم روستای صراخیه با لباسهای بلند و پوشیده محلی و ویژه قوم عرب، با بلمهای چوبی در روستا گردش و از حضور گردشگران تامین معیشت میکنند.
صراخیه روستای بکر کنار تالاب بینالمللی شادگان خوزستان است که پرندگان و مرغان دریایی، با گونههای متنوعی از ماکیان و ماهیان همزیستی مسالمتآمیزی را رقم زدهاند.
صراخیه نام یکی از روستای خوزستان است که در نزدیکی تالاب بینالمللی شادگان در بخش خنافره، دهستان ناصری، شادگان واقع شده است.
این روستا به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری خوزستان معرفی شده است، این روستا با بافتی سنتی، یکی از روستاهای قابل مطالعه در استان خوزستان است.
این روستا به لحاظ مردمشناسی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و میتواند بخشی از فرهنگ بومی منطقه را بازگو کند.
اهالی روستا عرب و به زبان عربی صحبت میکنند و رفت و آمد در این روستا و بین روستاهای اطراف همچون رفت و آمد در ونیز ایتالیا با بلم انجام شده و اهالی روستاهای صراخیه و رگبه ساکنان اصلی تالاب شادگان را تشکیل میدهند.
تالاب بینالمللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بینالمللی شناخته شده، علیرغم تنوع زیستی غنی و جاذبههای گردشگری فراوان، متاسفانه هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است. این تالاب با وجود نعمت و ظرفیتهای بیشمارش هیچگاه توسعه و احیای قابل توجه را به خود ندیده است و تاکنون تمام برنامههای ایجاد شده برای آن در حد آرزو و رویا مانده است، این در حالی است که اخیرا به علت شرایط بینظیر تالاب حتی سرمایهگذاران خارجی نیز برای توسعه آن ابراز علاقه کردهاند.
رودخانه جراحی بزرگترین تامینکننده آب این تالاب است و بعد از آن نهر بحره که از رودخانه کارون منشعب میشود، تالاب شادگان را تغذیه میکنند.
به گواه افرادی که در محیط پیرامون تالاب شادگان حضور یافتهاند، این تالاب آنقدر زیبا و پر جذبه است که بیش از دو بار افرادی را به سمت خود میکشاند و به عبارتی ارزش و لذت بیش از یک بار دیدن را دارد.
تالاب شادگان یا هورالفلاحیه از معدود تالابهایی است که در سازمان بینالمللی یونسکو به ثبت جهانی رسیده است، این تالاب به وسعت 500 هکتار، از تالابهای بزرگ جهان است.
رودخانه جراحی بزرگترین تامینکننده آب این تالاب است و پس از آن، نهر بحره که از رودخانه کارون منشعب میشود، تالاب شادگان را تغذیه میکنند.
طغیان کارون و مدهای خلیجفارس و بارشهای منطقه نیز در تامین آب شادگان نقش دارد، تالاب شادگان باقیمانده از تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و احتمال میرود بخش دور افتاده و جدا شدهای از مجموعه تالابهای گسترده و به هم پیوسته بینالنهرین باشد.
مساحت تالاب شادگان که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده، 400 هزار هکتار است، اما اندازهگیری سال 1383 مساحت تالاب را حدود 54 هزار هکتار نشان میدهد.
این تالاب، سیستم زیستمحیطی وسیع متشکل از تالابهای شیرین و شور، به علاوه خلیج جزر و مدی خور موسی و جزایر آن است.
تالاب در پائیندست حوزه رودخانه جراحی بین شهرهای شادگان، آبادان و ماهشهر در استان خوزستان قرار داشته و در سمت پائیندست، به خلیجفارس میپیوندد.
از ویژگیهای مهم و بینظیر تالاب شادگان میتوان به مقیاس بزرگ، طبیعی بودن، تنوع زیستگاهی و نقشی که در تامین معاش ساکنان محلی ایفا میکند، اشاره کرد.
سه شهر بزرگ شادگان، آبادان و ماهشهر در حاشیه این تالاب و تعدادی روستا نیز در مجاورت آن قرار دارند، همچنین دو روستا در داخل این تالاب قرار گرفته و جمعیت شهر شادگان و روستاهای اطراف از نظر تاریخی برای تامین معاش وابسته به تالاب هستند.
در این تالاب، انواع ماهیان آب شیرین و شور مانند بنی، شیرید، حمری، شانک، ماهیهای پرورشی و پرندگانی چون فلامینگو، حواصیل، لک لک، غاز وحشی، اردک و گراز زیست میکند.
تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان این تالاب است و پرندگانی چون گیلانشاه خالدار و اکراس آفریقایی نیز از نمونههای بسیار کمیابی است که در این منطقه یافت میشود.
تالاب بینالمللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بینالمللی شناخته شده، با وجود تنوع زیستی غنی و جاذبههای گردشگری فراوان، هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است.
تالاب شادگان با داشتن ظرفیتهای بیشمار سرمایهگذاری، همچنان در مسیر تعالی گام بر میدارد، اگرچه سرمایهگذاران خارجی نیز برای توسعه آن ابراز علاقه کردهاند و حضور بندر شادگان محلی برای عبور و مرور تجار شده است و مردم محروم این شهرستان را به رفع محرومیتزدایی امیدوار کرده است.
کنار تالاب گونههای گومیشهای بومی این شهرستان زندگی میکند و آرام خود را در گل و لای تالاب پنهان میکنند و آرام به محل نگهداری خود برمیگردند.
گاومیشها با شیرپرچرب و مغذی که در اختیار انسانها میگذارند، یکی از سرمایههای دامی مردم حاشیهنشین تالاب محصوب میشوند.
بازیهای محلی در اغلب شهرستانها فراموش شده است و کمتر نامی از آن برده میشود، بزرگترها کمتر وقت برای بازی دارند و کوچکترها علاقهای به بازیهای بزرگترها نشان نمیدهند.
بیشتر بازیها در دنیای صنعتی و مدرن امروزی گم شده است و یا رنگ و جلوهای تازه یافته است که با اصل و ریشه ما فاصله دارد.
بازیهای پرهیاهو و نشاطآور محلی که با جمعیتهای بالا و شور و هیجانات خاص انجام میشد، جای خود را به سکوت محض گوشه اتاق کنار سیستم کامپیوتر داده است.
با گسترش شهرنشینی بازیهای محلی به کنار گذاشته شده و محیط شهری فضایی را برای بازیهای محلی تعریف نکرده است.
چنانچه متولیان فرهنگ و ورزش اقداماتی برای برگزاری مسابقات ورزشی و جشنوارههای بازیهای بومی نداشته باشند، این بازیها به دست فراموشی سپرده میشود.
این بازیها که کم کم در حال فراموشی است در جشنوارههای بومی اصولا به آن پرداخته میشود و جشنوارهها و فستیوالها فرصت مناسبی برای بیان و معرفی این بازیهاست.
مسئولان فرهنگی شهرستان شادگان سعی در زنده نگه داشتن بازیهای بومی این شهرستان دارند و همه ساله جشنوارههای بازیهای بومی و محلی را برگزار میکنند.
یکی از مکانهای برگزاری این جشنواره، محوطه بزرگ زمین خاکی با درختان نخل اطرافی که احاطه شده است.
به محدودهای با جمعیتی که برای بازیهای محلی یا به قول امروزیها بازیهای گذشته، آمدهاند.
مردان بزرگ کنار بچههای نسل جدید، به جای تبلت و ایکس باکس، بازی طنابکشی و اسبسواری میکنند. صدای هیاهوی شادی و خنده فضای خشک و خاکی بین درختان نخل را زینت بخشیده است.
از سکوت بازیهای خشن کامپیوتری به بازیهای گروهی روی آوردن، خنده و شادی را به جمع آنها برگرداننده است.