اخبار سیاسی روز

ایران به دنبال خرید هواپیما، تاکسی، اتوبوس و کامیون از برزیل

ایران خواهان خرید 50 فروند هواپیمای مسافربری و 100 هزار دستگاه تاکسی گاز سوز از برزیل است.

 ایران به منظور توسعه ناوگان حمل و نقل هوایی خود در حال مذاکره با برزیل برای خرید 50 فروند هواپیمای مسافربری از این کشور است.

به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز  دو کشور برای خرید 50 فروند هواپیما از شرکت هواپیماسازی "Embraer SA" برزیل در حال مذاکره اند.

بر اساس این گزارش مذاکره برای خرید هواپیما از برزیل در جریان سفر ماه اکتبر گذشته "آرماندو مونتیرو "وزیر تجارت برزیل به همراه یک هیات اقتصادی به ایران آغاز شده است.

رویترز گزارش داده علاوه بر هواپیمای مسافربری، در بسته مذاکرات خرید ایران تاکسی، کامیون و اتوبوس نیز وجود دارد.

وزیر تجارت برزیل ماه گذشته به رویترز گفته است کشورش حاضر است در ازای قرارداد فروش هواپیما و دیگر وسایل حمل و نقل عمومی به ایران، از این کشور به جای دلار، یورو نیز دریافت کند.

شرکت هواپیماسازی " امبرائر" برزیل با تایید گزارش رویترز گفته است در حال مذاکره با ایران برای فروش هواپیمای مسافربری به این کشور است.

این شرکت در بیانیه ای گفته است بازار ایران با توجه به ضرورت نوسازی ناوگان فرسوده حمل و نقل هوایی پتانسیل فراوانی دارد.

به نوشته رویترز صنعت خودروسازی برزیل سال گذشته با توجه به مشکلات اقتصادی در این کشور بیش از یک چهارم کاهش فروش داشته است و فروش احتمالی خودروهای حمل و نقل عمومی(تاکسی، کامیون و اتوبوس) به ایران می تواند صنایع خودروسازی برزیل را احیا کند.


ایران می خواهد 100 هزار خودروی تاکسی گازسوز از برزیل وارد کند اما به گفته وزیر تجارت برزیل مذاکرات اولیه برای خرید 60 هزار تاکسی از برزیل است.

برزیل یکی از پنج کشور بزرگ تولید کننده خودرو در جهان است.

بسیاری از خودروهای تولیدی کمپانی های بزرگ خودرو جهان از جمله فولکس واگن، فورد، جنرال موتورز ، فیات و .. در برزیل تولید می شوند.

بیانیه مشترک آمریکا و روسیه از آتش‌بس در سوریه

کد خبر: ۵۶۹۹۷۸

تاریخ انتشار: ۰۴ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۶:۵۰ - 23 February 2016

آمریکا وروسیه دوشنبه شب دربیانیه مشترکی شروط ترک مخاصمه در سوریه از روز 8 اسفند و نحوه نظارت بر آن را اعلام کردند.

به گزارش ایرنا، پایگاه اینترنتی «اورینت نیوز»، دراین بیانیه به شرح زیرآمده است: آمریکا و روسیه به عنوان روسای مشترک «گروه بین المللی حمایت از سوریه» (ISSG) وبا هدف رسیدن به حل و فصل مسالمت آمیز بحران سوریه با احترام کامل به نقش اساسی سازمان ملل، مصمم به حمایت کامل برای توقف مناقشه سوریه وایجاد شرایطی برای گذار سیاسی موفقیت آمیز تحت رهبری سوری ها وتسهیل شده توسط سازمان ملل به منظور اجرای کامل بیانیه مونیخ گروه بین المللی حمایت از سوریه درتاریخ 11 فوریه 2016 و قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل، بیانیه های سال 2015 وین وبیانیه 2012 ژنوهستند.

دراین ارتباط وبرای پیشبرد تصمیم های 11 فوریه گروه بین المللی حمایت از سوریه ، آمریکا و روسیه به عنوان روسای مشترک این تشکل و کارگروه آتش بس آن، تصویب شروطی را برای توقف خصومت ها درسوریه که ضمیمه این بیانیه است درروز 22 فوریه اعلام و پیشنهاد کردند که توقف خصومت ها ساعت صفر روز 27 فوریه (8 اسفند) به وقت دمشق باشد. توقف مخاصمه شامل طرف هایی درمناقشه سوریه می شود که اعلام تعهد کرده وشروط آن را پذیرفته باشند. توقف خصومت ها مطابق با قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد و بیانیه های گروه بین المللی حمایت ازسوریه، شامل داعش وجبهه النصره یا سایر سازمان های تروریستی مشخص شده توسط شورای امنیت نمی شود.

هریک ازطرف های درگیر درخصومت های نظامی یا شبه نظامی بجز داعش، جبهه النصره یا سایر سازمان های تروریستی مشخص شده توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد، حداکثر تا ساعت 12 روز 26 فوریه (به وقت دمشق) تعهد خود را به شروط این توافق، به فدراسیون روسیه یا آمریکا به عنوان روسای مشترک گروه بین المللی حمایت ازسوریه اعلام خواهد کرد.

به منظور اجرای توقف مخاصمه به شیوه ای که باعث بهبود وضعیت ثبات ومحافظت از طرف های شرکت کننده درآن شود، فدراسیون روسیه وآمریکا آماده اند تا با یکدیگر در زمینه تبادل اطلاعات مرتبط همکاری کنند . اقدامات نظامی شامل حملات هوایی نیروهای مسلح سوریه ، نیروهای مسلح روسیه وائتلاف تحت رهبری آمریکا همچنان برضد داعش، جبهه النصره و دیگر سازمان های تروریستی مشخص شده توسط شورای امنیت سازمان ملل، ادامه خواهد یافت.

فدراسیون روسیه و آمریکا با یکدیگر و با سایر اعضای «کارگروه آتش بس» برای ترسیم مناطق تحت تصرف داعش وجبهه النصره ودیگر سازمان های تروریستی همکاری می کنند.

آمریکا و روسیه آماده اند که به عنوان روسای مشترک «کارگروه آتش بس» در هماهنگی با سایر اعضای این کارگروه، سازکارهای موثری برای بهبود تبعیت نیروهای دولتی سوریه و سایر نیروهای حامی آنها و نیز گروه های مخالف مسلح ازآتش بس ونظارت براین امر، ایجاد کنند. برای دستیابی به این هدف وارتقای توقف پایدار وموثر خصومت ها، فدراسیون روسیه و آمریکا اقدام به ایجاد خط تماس تلفنی ویژه و درصورت نیاز یک کارگروه برای تبادل اطلاعات خواهند کرد. برای رسیدگی به موارد عدم تبعیت از شروط ترک مخاصمه ، باید هرگونه تلاشی برای ارتباط بین همه طرف ها انجام شود تا تنش ها به سرعت از بین برود و پیش از کاربرد زور باید از تمام ابزارهای غیر قهری استفاده شود. آمریکا و روسیه به عنوان روسای مشترک گروه بین المللی حمایت ازسوریه چنین مدالیته ها ومعیارهای اجرایی را درصورت ضرورت، ایجاد خواهند کرد. آمریکا وفدراسیون روسیه ازهمه طرف های سوری، کشورهای منطقه ودیگران در جامعه بین المللی می خواهند که ازتوقف فوری خشونت وخونریزی درسوریه حمایت وبه ارتقای سریع وموثر وموفقیت آمیز فرایند گذار سیاسی با کمک سازمان ملل ومطابق با قطعنامه 2254 شورای امنیت وبیانیه 11 فوریه گروه بین المللی حمایت ازسوریه وبیانیه های 2015 وین و بیانیه 2012 ژنو کمک کنند.

*** ضمیمه

شروط توقف خصومت ها درسوریه :

توقف خصومت ها درسراسر سوریه غیر ازداعش، جبهه النصره وسایر گروه های تروریستی مشخص شده توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد، شامل طرف هایی می شود که هم اکنون درگیر خصومت های نظامی یا شبه نظامی برضد طرف های دیگر هستند.
مسئولیت های مخالفان مسلح سوری درپاراگراف یکم ذیل ومسئولیت های نیروهای مسلح سوریه وهمه نیروهای حامی یا مرتبط با نیروهای سوریه درپاراگراف دوم ذیل آمده است.

1- گروه های مخالف مسلح برای شرکت کردن در توقف خصومت ها ، حداکثر تا ساعت 12 روز 26 فوریه 2016 (به وقت دمشق) آمادگی خود را در خصوص این تعهدات به آمریکا یا فدراسیون روسیه اعلام می کنند.

این تعهدات ها شامل این موارد می شود:
- اجرای کامل قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد است که با اجماع در 18 دسامبر سال 2015 تصویب شد که شامل آمادگی برای مشارکت در روند مذاکرات سیاسی با میانجی گری سازمان ملل می شود.

- توقف حملات با هر سلاحی از جمله راکت ، خمپاره ، موشک های هدایت شونده ضد تانک علیه نیروهای مسلح سوریه و تمام نیروهای مرتبط با آن.

- خودداری از گرفتن یا تلاش برای گرفتن قلمرو از طرف های دیگر آتش بس .

- اجازه دادن به نهادهای انسانی برای دسترسی سریع ، ایمن ، بدون مانع و پایدار در کل منطقه تحت کنترل عملیاتی آنها واجازه دادن برای رسیدن کمک های بشردوستانه به همه مردم نیازمند به کمک .
- استفاده متناسب از زور (یعنی زوری بیش از حد نیاز برای پاسخ به یک تهدید فوری به کار نرود) در مواردی که برای دفاع از خود ایجاب می کند.

2- تعهدات فوق الذکر را گروه های مسلح مخالف رعایت خواهند کرد مشروط به اینکه نیروهای مسلح سوریه وهمه نیروهای حامی ومرتبط با نیروهای مسلح سوریه، حداکثر تا ساعت 12 روز
26 فوریه (به وقت دمشق) موافقت خود با شروط ذیل وپذیرش این شروط را به فدراسیون روسیه اعلام کنند.

- اجرای کامل قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد که با اجماع در 18 دسامبر سال 2015 به تصویب رسید که شامل آمادگی برای مشارکت درروند مذاکرات سیاسی با کمک سازمان ملل متحد می شود.

- توقف حملات با هر سلاحی از جمله بمباران هوایی نیروی هوایی سوریه و نیروهای هوایی فدراسیون روسیه برضد گروه های مخالف مسلح تایید شده به عنوان طرف های توافق ترک مخاصمه .

- خودداری از گرفتن یا تلاش برای گرفتن قلمرو از طرف های دیگر آتش بس .

- اجازه دادن به نهادهای انسانی برای دسترسی سریع ، ایمن ، بدون مانع و پایدار در کل منطقه تحت کنترل عملیاتی آنها واجازه دادن برای رسیدن کمک های بشردوستانه به همه مردم نیازمند به کمک .
- استفاده متناسب از زور (یعنی زوری بیش از حد نیاز برای پاسخ به یک تهدید فوری به کار نرود) در مواردی که برای دفاع از خود ایجاب می کند.

فدراسیون روسیه وآمریکا به عنوان روسای مشترک گروه بین المللی حمایت ازسوریه و کارگروه آتش بس در گروه بین المللی حمایت ازسوریه، آماده اند تا بطور مشترک ایجاد تماس های موثر ورویه های لازم برای جلوگیری ازحمله نیروهای مسلح روسیه، حمله ائتلاف تحت امر آمریکا ضد داعش، حمله نیروهای مسلح سوریه ونیروهای حامی آن وحمله دیگر طرف های توقف خصومت ها به طرف های شرکت کننده درتوقف خصومت ها را تضمین کنند.

همه طرف ها همچنین متعهد می شوند که برای آزادی زودهنگام افراد بازداشت شده بخصوص زنان و کودکان اقدام کنند.

هر یک از طرف ها می تواند نقض یا نقض بالقوه توقف خصومت ها را از طریق دفتر فرستاده ویژه سازمان ملل یا دو کشور رئیس(روسیه و آمریکا ) به اطلاع «کارگروه آتش بس» برساند.
دفتر فرستاده ویژه و دو کشور رئیس کارگروه آتش بس، ترتیباتی برای ارتباط با سایر طرف ها اتخاذ خواهند کرد وبه اطلاع عموم خواهند رساند که هرطرف چگونه باید موارد نقض به اطلاع کارگروه آتش برساند.

آمریکا و فدراسیون روسیه به عنوان روسای مشترک تایید می کنند که توقف خصومت ها بطور بی طرفانه وشفاف با پوشش گسترده رسانه ای، تحت نظارت قرار خواهد گرفت.

آتش‌بس در سوریه چگونه اجرایی خواهد شد؟

بنا بر توافق صورت گرفته بین روسیه و آمریکا، مقرر شد، یک آتش بس مشترک در سوریه به مرحله اجرا درآید. این توافق در حالی مورد پذیرش دو طرف قرار گرفت که هرچند سوریه به عنوان یک کشور جنگ زده در آستانه دستیابی به یک آرامش سیاسی نظامی حداقلی قرار گرفته، از آن سو، سؤالات و ابهامات فراوانی در مورد ساز کار عملیاتی این طرح آتش بس مطرح است.

کد خبر: ۵۷۰۱۲۹

تاریخ انتشار: ۰۴ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۲ - 23 February 2016

بنا بر توافق صورت گرفته بین روسیه و آمریکا، مقرر شد، یک آتش بس مشترک در سوریه به مرحله اجرا درآید. این توافق در حالی مورد پذیرش دو طرف قرار گرفت که هرچند سوریه به عنوان یک کشور جنگ زده در آستانه دستیابی به یک آرامش سیاسی نظامی حداقلی قرار گرفته، از آن سو، سؤالات و ابهامات فراوانی در مورد ساز کار عملیاتی این طرح آتش بس مطرح است.

به گزارش «تابناک» به نقل از شبکه خبری «راشا تودی»، هرچند سوریه به عنوان یک کشور جنگ زده با توافق میان آمریکا و روسیه بر سر یک طرح آتش بس، در آستانه دستیابی به یک آرامش سیاسی نظامی حداقلی قرار گرفته، از آن سو، سؤالات و ابهامات فراوانی در مورد ساز کار عملیاتی این طرح آتش بس مطرح است.

نخستین سؤالی که در مورد این آتش بس مطرح است و نیاز به پاسخ دقیق دارد، این است که این طرح از چه زمانی آغاز می شود؟

بنا بر اعلام رسانه ها و متن بیانیه، در توافقنامه روسیه و آمریکا درباره آتش بس در سوریه آمده است، آتش بس از نیمه شب 27 فوریه (8 اسفند) آغاز خواهد شد و این طرح شامل داعش و جبهه النصره نمی شود.

سؤال دیگری که در رابطه با طرح آتش بس ایجاد می شود آن است که گروه های مشمول این طرح چه گروه هایی هستند؟

پایگاه خبری «راشاتودی» در این رابطه نوشت، این روشن است که کدام از گروه ها شامل این طرح نمی شوند و در ادامه توضیح داد که داعش، جبهه النصره و سایر گروه های تروریستی که نام آن ها در لیست گروه های تروریستی سازمان ملل متحد قرار دارد، شامل این طرح نمی شوند.

بر اساس این بیانیه، دولت سوریه، مخالفان «میانه رو» و حزب دموکرات کرد شامل این طرح هستند و لذا این گروه ها باید سلاح خود را بر زمین بگذارند و به دیگر سخن، دست از جنگ بکشند. در متن بیانیه آمده است در صورت عدم انجام این دستورالعمل با گروه متخلف برخورد خواهد شد.

موضوع مبهم دیگر در رابطه با طرح آتش بس سوریه که از شامگاه روز جمعه آغاز خواهد شد این است، انتظاری که از گروه های درگیر در جنگ سوریه و شامل این طرح می رود، چیست؟

بر اساس بیانیه مورد توافق روسیه و آمریکا، گروه های شامل طرح آتش بس متعهد خواهند بود، از به کار بردن هرگونه سلاح، از جمله موشک، خمپاره و موشک ضد تانک هدایت شونده و ... علیه یک دیگر پرهیز کنند. همچنین این افراد متعهد خواهند بود تا فرایند و سازو کار دسترسی نیروهای حقوق بشر را برای رساندن کمک های انسان دوستانه به نیازمندان و جنگ زدگان سوری فراهم کنند.

یکی دیگر از مباحثی که در رابطه با ابعاد این طرح آتش بس مورد سؤال است، اینکه این طرح آتش بس چگونه عملیاتی خواهد شد؟

بر اساس آنچه در بیانیه آمده است، مقامات سیاسی مسکو و واشنگتن متعهد خواهند شد تا در مورد سازوکار اجرای این طرح با یکدیگر همکاری اطلاعاتی داشته باشند و اطلاعاتی نظیر نقشه های به روز و جزئیات تحولات را با یکدیگر مبادله کنند و در مسیر اجرای طرح با یکدیگر همکاری داشته باشند.

از سوی دیگر، گروه هایی که شامل طرح آتش بس هستند، نباید زیر آتش حملات یکدیگر قرار بگیرند و به عبارت بهتر، حق حمله و آغاز جنگ علیه یکدیگر را ندارند و آغاز جنگ توسط هر یک از این ها علیه دیگری بر خلاف بیانیه است و با آن برخورد خواهد شد. در این بیانیه آمده است، انتظار می رود پس از اجرای این طرح آتش بس، تمام حملات و درگیری ها بر گروه های تروریستی همچون داعش و جبهه النصره متمرکز شود.

در مورد چگونگی نظارت بر روند اجرای طرح نیز در بیانیه آمده است، روسیه و آمریکا متعهد خواهند بود در این راستا یک کارگروه تشکیل دهند که ریاست آن بین آمریکا و روسیه مشترک است. این کارگروه از سویی تمام تلاش خود را بر کاهش تنش میان گروه های مخالف و افزایش انطباق میان آن ها متمرکز خواهد کرد و از سوی دیگر به عنوان داور و قاضی، نقش حل و فصل اختلافات را بر عهده خواهد گرفت و هرگونه مشکل بزرگ را به مقامات ارشد انتقال خواهد داد.
افزون بر این، یک خط ارتباط مستقیم و مستمر میان مسکو و واشنگتن برای جلوگیری از مناقشات سیاسی و اختلاف فی ما بین برقرار خواهد شد.

 در این بیانیه همچنین به نقش نهادهای دولتی و روزنامه نگاران در فرایند حفظ آتش بس و پیشبرد فرایند صلح اشاره و ابراز امیدواری شده که آتش بس، یک شیوه بی طرفانه و شفاف باشد که با پوشش گسترده رسانه ها فضا را برای کاهش تنش ها هموار کند.

گفتنی است، پیش از این بشار اسد رئیس جمهور ترکیه در گفت و گو با روزنامه «ال پایس» گفت: «دولت قانونی سوریه از برگزاری مذاکرات صلح و هر اقدامی در جهت رسیدن به یک آتش بس دائمی حمایت می کند، ولی واقعیت این است که حل و فصل تنش ها در سوریه، تنها از طریق آتش بس فراهم نمی شود. چرا که یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار این است که باید در شرایط آتش بس اجازه نداد تا برخی گروه‌های تروریستی از شرایط موجود برای بهبود شرایط خود استفاده کنند».

به عبارت دیگر، رئیس جمهور سوریه نگران آن است که فضای آرام ناشی از دوران آتش بس شرایطی را فراهم کند که در بستر آن گروه های تروریستی سوریه به تقویت و تجهیز خود بپردازند.

از سوی دیگر، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه نیز از دولت آمریکا به خاطر این که گروه های مخالف حزب دموکرات کرد سوریه را در قالب گروه های مخالف و نه گروه های تروریستی تعریف کردند، ناراحت است و انتقاداتی را علیه دولت آمریکا مطرح کرد، زیرا این موضوع ترکیه را مجبور خواهد کرد تا هرگونه حمله نظامی علیه کردهای سوریه را متوقف کند.

تحلیل پایگاه آمریکایی؛

چگونه آمریکا به تقابل شیعه و سنی در خاورمیانه دامن می زند؟

هرچند استراتژی آمریکایی‌ها در عراق شفاف تر به نظر می رسد، در سوریه پیچیده به نظر می آید. ایالات متحده استراتژی‌ در پیش گرفته که بر نگه داشتن توازن قدرت متمرکز است. این گونه رویکردها همواره پیچیده است، چون در آن، هدف نه پشتیبانی از یک قدرت بخصوص، بلکه نگه داشتن نوعی توازن میان چند قدرت است.

کد خبر: ۵۶۹۷۱۸

تاریخ انتشار: ۰۳ اسفند ۱۳۹۴ - ۲۲:۰۶ - 22 February 2016

«به اختلاف میان ترکیه و عربستان با ایالات متحده در وضعیت کنونی خاورمیانه توجه کنید. این اختلاف را به خوبی می توان در سوریه مشاهده کرد. ترک ها حمایت های واشنگتن از حزب اتحاد دموکراتیک و واحدهای مدافع خلق را برنمی تابند و عربستان نیز به دلایل مختلف، از جمله حصول و اجرای توافق هسته ای با ایران و مواضع تدافعی ایالات متحده در سوریه، مقامات آمریکایی را ملامت می کند».

به گزارش «تابناک»، پایگاه خبری «میدل ایست آی» با انتشار مطلبی، ضمن بیان مطالب فوق، مدعی شده که اختلاف ترکیه و امریکا در سوریه، کمتر از اختلاف عربستان و آمریکا نیست. در حقیقت، اختلاف آنکارا- واشنگتن در امتداد یک خط موازی از اختلاف ریاض- واشنگتن قرار دارد.

بشیر نافی پژوهشگر ارشد در مرکز مطالعات الجزیره در این مطلب می نویسد:

اوایل فوریه، ریاض آمادگی خود برای مشارکت در یک عملیات زمینی در سوریه  و عزم و اراده اش برای افزایش سطح مشارکت خود در حملات هوایی را اعلام کرد. گزارش ها حاکی از آن بوده که ترکیه و عربستان در هماهنگی با یکدیگر، به دنبال اهدافی گسترده تر در سوریه و در عرصه میدانی هستند. با این حال، چنین نقشی از دیدگاه ریاض و آنکارا، مستلزم نوعی پوشش بین المللی است که بهترین پوشش ائتلاف به رهبری ایالات متحده در جنگ با تروریسم است.

به منظور بازی کردن یک نقش بزرگتر توسط ترکیه و عربستان، این دو کشور نیازمند به دست آوردن همکاری و حمایت واشنگتن هستند. با وجود اینکه امریکا ظاهرا از طرح های ترکیه و عربستان برای حضور نظامی در سوریه استقبال کرد، اما هیچ نشانه ای از رضایت آمریکا در این رابطه نمی توان مشاهده کرد. برعکس، ایالات متحده به محض بمباران مواضع کردها در سوریه توسط ترکیه، نسبت به آن واکنش منفی نشان داد و خواهان خویشتن داری ترک ها شد.

بدون شک این پرسش در ذهن بسیاری از تحلیلگران و سیاستمداران وجود دارد که چه انگیزه ای از سوی ایالات متحده در سیاست های خود در قبال عربستان و ترکیه دنبال می شود؟ چگونه می توان سکوت واشنگتن و یا بی تفاوتی آن را در قبال حضور مستقیم و گسترده ایران و روسیه را تفسیر کرد و این تفسیر در تردید و اضطراب واشنگتن در مداخله احتمالی ترکیه و عربستان در سوریه چگونه خواهد بود؟

پیش از این، نایجل اینکستر، مدیر تهدیدات فراملی و خطر سیاسی در مؤسسه بین المللی «مطالعات استراتژیک» گفته بود: «عربستان سعودی و آمریکا هم اختلافات زیادی در ماجرای سوریه با هم دارند. آمریکا نمی‌خواهد خونریزی به حدی در این کشور گسترده شود که دیگر اعتباری برای مخالفان اسد نماند؛ اما عربستان شیوه‌های خود را در این خصوص دنبال می‌کند و به این دلیل به دنبال متناسب کردن قدرت تاثیر گذاری ایران و عربستان در منطقه است».

عقب نشینی از خاورمیانه

ما با عقب نشینی نسبی ایالات متحده از خاورمیانه مواجه هستیم؛ اما این عقب نشینی نه با شروع بحران سوریه، بلکه با ورود باراک اوباما به کاخ سفید از 7 سال پیش آغاز شد. چنین سیاستی از سوی اوباما ناشی از سیاست های جرج بوش در عراق، افغانستان، لبنان و فلسطین بود که علاوه بر تحمیل هزینه های جنگی زیاد، موجب تضعیف موقعیت و تصویر ایالات متحده در جهان شده بود؛ علاوه بر این، هزینه های سنگین ناشی از شکست رویکرد ایالات متحده در برخورد با مسائل و بحران های خاورمیانه و سلطه قابل توجه چین بر اقیانوس آرام نیز در این نوع از سیاست های اوباما نقش مهمی داشته اند.

به طور کلی، این اولین بار نیست که ایالات متحده از علایقش در یک بخشی از جهان و به نفع توجه به مناطق دیگر جهان عقب نشینی می کند. این اولین بار نیست که واشنگتن به دنبال سیاست هدایت بحران ها و حفظ نوعی از سقف برای نقش بازیگران در این بحران ها بدون تعریف نقش مستقیم برای خودش است.

عقب نشینی نسبی به معنای خروج کامل نیست. به معنای واگذاری نقش برقراری توازن قدرت بدون دخالت مستقیم هم نیست. شاید در اینجا باید توجه کرد که واشنگتن هرگز تا پیش از حمله ژاپنی ها به پرل هاربر، به عنوان یکی از طرفین درگیر وارد درگیری مستقیم نشد. با این حال، در سراسر سال های ابتدایی جنگ مواظب یک پیروزی نهایی از سوی آلمان نازی علیه متفقین بود. این بدان معناست که یک عقب نشینی نسبی از یک منطقه معین در جهان، به معنای فقدان یک چشم انداز استراتژیک از سوی آمریکا در مناطقی که باید بدان توجه شود، نیست.

نشانه های اولیه ای وجود دارد که شاید با گذر زمان، مشخص شود که ایالات متحده قصد برقراری یک توازن میان شیعه و سنی در خاورمیانه را دارد. شاید بتوان گفت که این چشم انداز استراتژیک ایالات متحده در طول دو دهه گذشته شکل گرفته است و برای دولت اوباما عجیب نیست و ارتباطی نیز به سطح روابط آمریکا و ایران ندارد.

واشنگتن عراق را به نیروهای شیعه متحد با ایران تقدیم کرد، نه به این دلیل که طراحان حمله به عراق از  گروه های سیاسی شیعه تحت نفوذ ایران در عراق ناآگاه بودند و نه به این دلیل که اشغال عراق را بدون توجه به نفوذ ایران در بخش های مختلف دولت جدید عراق انجام دادند، بلکه به این دلیل که از یک سو دولت بوش قصد ایجاد یک تعادل میان شیعه و سنی در  منطقه را داشت و از سوی دیگر، قصد داشت با ایجاد یک «عراق دموکراتیک» به عنوان همسایه ایران و الگو قرار دادن آن، از آن به عنوان فرایندی در تغییر ماهیت حکومت ایران استفاده کند.

با این حال، در حالی که دولت اوباما هدف نخست یعنی جوهر استراتژی برقراری توازن فرقه ای سیاسی در خاورمیانه را حفظ کرده است، هدف دوم یعنی تغییر نظام ایران پس از توافق هسته ای اهمیت کمتری یافته است. از آنجایی که ایالات متحده تلاش های ملموسی به منظور حفظ رژیم فرقه ای در عراق انجام داده است، هیچ نشانه ای از دخالت ایران در سوریه پیدا نکرد.

بازی در هر دو طرف

در یک دوره ای که فضای در حال گسترشی برای قدرت های منطقه ای برای ایفای نقش در دسترس است، واشنگتن معتقد است که سلطه کامل اهل سنت به رهبری ترکیه یا رهبری مشترک ترکیه و عربستان، نفوذ ایالات متحده در منطقه را تضعیف خواهد کرد؛ با اینکه محدودیت هایی نیز برای ایران ازجمله عدم گسترش نفوذ ایران در خلیج فارس و شبه جزیره عربستان وجود دارد، محدودیت دیگری برای آن چیزی که نیروهای سنی می خواهند، یعنی پیروزی در میدان نبرد سوریه و عراق نیز وجود دارد.

این یک سیاست فرقه گرایانه است؛ با این حال، ایالات متحده آغازگر منازعات فرقه ای نبوده است و کاخ سفید تنها به دنبال بهره برداری از این منازعات و گسترش نفوذ خود در منطقه بوده است. به طور مشابهی نیز ایالات متحده منازعه ای میان هندوها و مسلمانان در شبه قاره هند ایجاد نکرد.

واشنگتن در قبال مداخله روسیه در سوریه و همکاری خود با شبه نظامیان کرد سکوت کرد که این سکوت در چارچوب استراتژی بزرگتری به نام برقراری تعادل شیعه و سنی در منطقه قابل ارزیابی است. واقعیت مهم اینکه سیاست توازن فرقه ای نمی تواند صلح و ثبات به ارمغان آورد و در عوض تنش های منطقه ای را افزایش خواهد داد.

به طور کلی،هرچند استراتژی آمریکایی‌ها در عراق شفاف تر به نظر می رسد، در سوریه پیچیده به نظر می آید. ایالات متحده استراتژی‌ در پیش گرفته که بر نگه داشتن توازن قدرت متمرکز است. این گونه رویکردها همواره پیچیده است، چون در آن، هدف نه پشتیبانی از یک قدرت بخصوص، بلکه نگه داشتن نوعی توازن میان چند قدرت است.

استراتژی ایالات متحده در سوریه چنان پیچیده است که نمی‌توان آن را به روشنی بیان کرد. ماهیت این گونه استراتژی‌ است که نه تنها ایالات متحده را از  مداخله‌ی گسترده و مستقیم در سوریه بازمی دارد، بلکه در عوض، آن را متعهد به برقراری توازن قدرت می کند. در همین راستاست که ایالات متحده می‌تواند در مواردی با ایران مخالفت کند و در مواردی نیز دست ایران برای پیگیری اقدامات خود را باز نگه دارد و از سوی دیگر می تواند ضمن تشویق عربستان و ترکیه به کمک به مخالفان نظام سوریه، از کردها در مقابل ترکیه نیز حمایت کند و منتقد برخی سیاست های عربستان نیز باشد.