تحلیلهای سیاسی روز

گزارش رسانه‌های آمریکایی از حمله سایبری علیه ایران

آمریکا میلیون‌ها دلار صرف حمله سایبری به ایران کرده است/ جزئیات حمله سایبری «نیترو زئوس» به زیرساخت‌های حیاتی ایران  

در روزهای ابتدایی دولت اوباما، هزاران افسر اطلاعاتی و نظامی آمریکا روی نقشه‌ای کار کردند تا بتوانند زیرساخت‌های حیاتی ایران را از بین ببرند.

سرویس بین الملل فردا: در روزهای ابتدایی دولت اوباما، هزاران افسر اطلاعاتی و نظامی آمریکا روی نقشه‌ای کار کردند تا بتوانند زیرساخت‌های حیاتی ایران را از بین ببرند.



به گزارش The Verge فیلم مستند جدیدی به نام روزهای صفر، که به زودی اکران خواهد شد نشان می‌دهد، اسم رمز این نقشه، نیترو زئوس بوده است. هدف این نقشه از کار انداختن زیرساخت‌های شهری ایران شامل زیرساخت انرژی، خطوط تلفن و پدافند هوایی بوده است. طراحی این نقشه میلیون‌ها دلار هزینه برداشته و قرار بود در شبکه رایانه‌ای ایران، دستگاه‌های الکترونیکی جاسازی شود تا در صورت تصمیم‌گیری، عملیاتی شود.

نیویورک تایمز، درباره این مستند نوشت: این مستند مدعی شده برنامه نیترو زئوس برنامه احتمالی آمریکا بود که در صورت عدم موفقیت مذاکرات هسته‌ای ایران اجرایی می‌گشت؛ زیرا آمریکا نگران بود رژیم صهیونیستی به ایران حمله کرده و درگیری جدیدی برای آمریکا ایجاد شود. این نقشه برای جلوگیری از ایجاد درگیری جدید بود.

به گزارش تایمز، آمریکا هم‌چنین برنامه‌ای کوچک‌تر برای از بین بردن سایت غنی‌سازی فردو طراحی کرده بود. پس از تخریب هزار سانتریفیوژ در مرکز هسته‌ای نطنز توسط ویروس استاکس‌نت، پایگاه هسته‌ای فوردو جزو اولویت‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است. حمله به فوردو دشوارتر بود. نقشه آمریکا نفوذ کرم رایانه‌ای به سیستم این پایگاه و قطع برق بوده است.به گزارش نیویورک تایمز، تمام فعالیت‌های برنامه نیترو زئوس به حالت تعلیق درآمده زیرا پس از توافق هسته‌ای، ایران دو سوم سانتریفیوژهای خود در فوردو را از مدار خارج کرده و در ۱۵ سال آینده از فعالیت هسته‌ای منع شده است. 

تلبیس نیروهای عربستان در سوریه

سعودی‌ها چطور در سوریه حاضر می‌شوند؟/ شکل‌گیری مواجهه هوایی روسیه و آمریکا/ دشمن قرآن‌ها را به نیزه خواهد کرد

آیا این اطمینان در ما وجود دارد که عربستان علی رغم خواست و تلاشش در معرکه یمن زمین گیر شده؟ شاید این تله باید همچنان مفتوح بماند و به عنوان میدانی برای دعوت تا زمان مقتضی همچنین آماده باشد. شاید شروع جنگ ها با اجازه دولت های بزرگ باشد ولی پایان آنها قطعا به خواست آنها خواهد بود. آیا می توانیم تضمین بدهیم که امریکا علاقه مند به یکسره شدن جنگ در یمن است؟

سرویس بین الملل فردا؛ دکتر محسن اکبرزاده: هرچند بسیاری بر این باورند که حضور زمینی عربستان در سوریه یک بلف سیاسی است و نهایتا یک بلف نظامی با نیروهای محدود خواهد بود ولی خرد حکم می کند که جابجایی مهره حریف را فراتر از پر کردن یک خانه از جدول منطقه بپنداریم. این گمان عمومی بر این پایه است که عربستان فاقد ارتش کلاسیک و نیروهای زمینی مفصل برای نبرد در یمن است. همچنین در آخرین تنش زمینی عربستان یعنی جنگ کوتاه مدت خلیج که خاک عربستان توسط عراق اشغال شد، این امریکا بوده است که دست به آزادسازی این خاک زده است. هر دو گزاره صحیح است. اما نتیجه برگرفته از آن را باید با گزاره بزرگتری موازنه کرد که عربستان را مجری منویات امریکا می داند. آیا این اطمینان در ما وجود دارد که عربستان علی رغم خواست و تلاشش در معرکه یمن زمین گیر شده؟ شاید این تله باید همچنان مفتوح بماند و به عنوان میدانی برای دعوت تا زمان مقتضی همچنین آماده باشد. شاید شروع جنگ ها با اجازه دولت های بزرگ باشد ولی پایان آنها قطعا به خواست آنها خواهد بود. آیا می توانیم تضمین بدهیم که امریکا علاقه مند به یکسره شدن جنگ در یمن است؟ آیا عربستان از ابتدای دهه 90 تا کنون در قریب ربع قرن احتمال ندارد که صاحب نیروی زمینی ای شده باشد که ما از آن غافل و یا بی خبریم؟ غافلگیر شدن مان را در زمان فتح موصل به دست داعش از یاد نبریم. در بسیاری موارد تحلیل های ما تحت تاثیر علائق و یا حتی بیم های ما شکل می گیرد. خوش دلی و بد دلی به یک اندازه می تواند یک تحلیل استراتژیک را تحت تاثیر قرار دهد.

پس اجازه بدهید مساله را با دو فرضیه به پیش ببریم. فرضیه اول، وجود یک نیروی زمینی توان مند و کثیر از جانب عربستان است و فرضیه دوم فقدان این نیرو.

در فرض اول، عربستان نیروی زمینی کثیری را به میدان سوریه می کشاند. کلاسیک ترین حالت آن  درگیری بی فوت وقت با نیروهای اسد و درگیری های جانبی با ایران و بعد از مدتی درگیری با روسیه و متشنج تر شدن اوضاع است که عده ای از آن به احتمال جنگ جهانی جدید یاد می کنند. در این سناریو ترکیه، ناتو و امریکا نیز ممکن است مداخله محدود یا نامحدود داشته باشند. در سناریو دوم از فرض اول اما، عربستان نیروی زمینی و تجهیزات بسیاری را وارد خاک سوریه می کند که با تغییر لباس و باز نگه داشتن مسیرهای ارتباطی، مخالفان اسد از جمله داعش را به شکلی تمام عیار تغذیه کرده و مزیت زمینی ایران و سوریه را در عرصه میدانی متوقف کنند. در این بین تداوم یا عدم تداوم حضور هوایی روسیه نیز چندان اثر گذار نخواهد بود.در فرض دوم اما نیروهای قلیلی از عربستان با تجهیزات بسیار وارد سوریه می شوند و یونیفرم نظامی نیروهای عربستان را به تن مخالفان اسد می پوشانند. تصور کنید حضور یک نیروی محدود 300 نفره از جانب عربستان که تماماً افسران و فرماندهان میدانی باشند ناگهان با هزاران سرباز میدان دیده مخالف اسد منتها در یونفرم عربستان و با تجهیزات عربستان شکل جدیدی به جنگ می دهد. اولاً ایران را با توجه به موقعیت تضاد شیعه و سنی در منطقه نسب به جنگ بی رغبت تر می سازد و یا هزینه جنگ را برای ایران افزایش می دهد، چرا که امکان دارد به یک جنگ تمام عیار طولانی ایرانی عربی و شیعه سنتی بدل شود، و از سوی دیگر به این ارتش کثیر برای صیانت از نیروهایش اجازه می دهد که به صورت محدود از نیروی هوایی و یا تجهیزات سنگین تری که در دست مخالفان اسد نیست استفاده کند.این نقشه امریکایی سبب می شود که رزم هوایی امریکا با روسیه بدون دخالت مستقیم امریکا انجام پذیرد و روسیه بداند همان سختی نبرد از نظر لجستیکی بدون تنش سیاسی بیشتر می تواند برای زمانی به طولانی بودن اراده امریکا و پول نفت عربستان دامن گیرش شود. در این سناریو داعش در  یونفورمی دولتی و با تجهیزات جنگی بسیار پیشرفته تر در میدان حاضر است. این سناریو نسبت به سناریوهای فرض اول محتمل تر، برای غرب بی هزینه تر و برای عربستان کم هزینه تر است. جنگ جهانی ایجاد نمی کند ولی هزینه حضور ایران و روسیه را بسیار افزایش می دهد.

یک سناریو ضعیف اما محتمل دیگر که عطف به فرضیه دوم دارد آن است که همچون تجربه مزارع شبعا، عربستان، امارات، بحرین، اردن و دیگران به عنوان ائتلافی عربی، حافظ صلح و جدا کننده بخش هایی از خاک سوریه باشند تا به عنوان منطقه حائل بتواند امنیت پایدار تروریست ها را تامین کند. اگر نگاهی به کشیدگی مناطق در دست داعش و دو پارگی خاک سوریه داشته باشیم متوجه می شویم که شکل گیری یک دولت خودمختار کرد دیگر، در کنار یک دولت آزاد برای مخالفین و بعد محدوده دمشق در دستان اسد آن هم تا سال 2022 تنها نیاز به هجمه رسانه ای و سیاسی مجامع جهانی از یک سو، و نیروی حائل در ظاهر بی طرف زمینی، از سوی دیگر دارد. نقشی که دولت ترکیه در عراق و دولت عربستان در سوریه بازی خواهند کرد.
به هر کدام از چهار سناریو معطوف به دو فرضیه مطرح شده که نگاه کنیم، علی رغم پیش رفت های میدانی، آینده چندان روشن و واضح نیست. دشمن از تجربه هزار و چهارصد ساله اش استفاده کرده و قصد دارد دوباره قرآن بر سر نیزه کند. یونیفرمهایی که بر نیزه شیعه گری و یا ایرانی گری قرار است مالک های وطنی را از ده قدمی تیرک خیمه فتنه، دوباره به خانه برگردانند. باید مراقب حیله تاریخی تلبیس بود.

عبدالله شهبازی در گفتگو با فردا:

در مقابل،‌ پرسش‌ها و ابهامات جدید تاریخ انقلاب فقیریم / «معمای شاه» منطبق بر خاطرات فردوست است

زمانی رهبری انقلاب در دیداری که با ایشان بود، حدود سال ۱۳۷۷، فرمودند در مقایسه با دوران بیست ساله رضا خان [پهلوی] از نظر تاریخ‌نگاری بسیار کم ‌کار شده است. الان ۳۶ سال از انقلاب می‌گذرد و ۱۶ سال از آن دیدار با معظم‌له. در حوزه تاریخ کتاب زیاد منتشر شده. اسناد زیاد منتشر شده. ولی ارزیابی من این است که از پتانسیل‌های موجود استفاده کافی نشده و کمیت بر کیفیت غلبه پیدا کرده است.

سرویس سیاسی فردا؛ مهدی بوشهریان: پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در سال 1357، تاریخ نگاری وقایع انقلاب اسلامی چه به صورت روزشمار و چه به صورت تاریخ شفاهی توسط مورخین و پژوهشگران این عرصه آغاز گردید. از جمله افراد نامی این عرصه، عبدالله شهبازی، نویسنده، پژوهشگر و مورخ است که خاطرات ارتشبد فردوست، توسط او ویراسته و منتشر شده است. این کتاب تاکنون 32 بار تجدید چاپ گردیده است. این روزها نیز سریال معمای شاه از سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال پخش می باشد که کتاب خاطرات فردوست، یکی از منابع تحقیق و تالیف این مجموعه تلویزیونی می باشد. به همین مناسبت گفت و گوی ما را با ایشان بخوانید:

فردا: مجموعه‌های تاریخی سیما، به‌ویژه مجموعه معمای شاه بر مبنای روایتی است که شما در آثارتان از دوران پهلوی ارائه کرده‌اید. نتیجه این مجموعه‌ها که به پخش سیما رسیده است چقدر با حقیقت، مطابقت دارد؟
این سئوال خیلی کلی است. بله، بعضی مجموعه‌های سیما بر اساس خاطرات ارتشبد حسین فردوست،‌ رئیس دفتر ویژه اطلاعات شاه،‌ تدوین شده. به این دلیل که فردوست از کودکی تا انقلاب در دربار پهلوی و دوست نزدیک و محرم محمدرضا شاه بود و روایتش منحصربفرد و دست اول است. من بعنوان ویراستار خاطرات فردوست را تنظیم و تبویب کردم و تحقیقاتی انجام دادم مبتنی بر اسناد که بعنوان جلد دوم کتاب «ظهور و سقوط سلطنت پهلوی» منتشر شد. بعضی سریال‌ها از این کتاب الهام گرفته‌اند. بطور مشخص،‌ سریال «معمای شاه» در بسیاری موارد مبتنی بر این کتاب است. در مورد سریال «معمای شاه»‌ در آن قسمت‌هایی که نگاه کرده‌ام منطبق است با روایت فردوست از دوران پهلوی.

فردا: یکی از منابع تاریخ، گفته‌های زمامداران پهلوی است، چه خاطرات فردوست، چه آنچه در پروژه تاریخ شفاهی هاروارد جمع‌آوری شد و چه آنچه حسین دهباشی در کتابخانه ملی گردآوری کرد. چقدر این‌ اسناد قابل استناد است و در مراجعه به این‌ گونه آثار به چه نکاتی باید توجه داشت؟

تمامی این منابع بطور انتقادی قابل استفاده و استناد است. اصولاً به هیچ مأخذی اعم از خاطرات یا اسناد نمی‌توان دربست اتکاء کرد. محقق باید آن توان را داشته باشد که بتواند از درون این مواد خام دستمایه لازم برای تحقیقش را استخراج کند یا بتواند تشخیص دهد که این خاطره یا سند تا چه حد درست و منطبق با واقع است. بنابراین، اتکاء صددرصد بر هیچ متنی را توصیه نمی‌کنم.

فردا: جریانات تاریخ‌نگاری انقلاب چگونه است؟ در حال حاضر چه کم‌وکاست‌هایی در این عرصه وجود دارد؟

 سئوال بحث‌انگیزی است. زمانی رهبری انقلاب در دیداری که با ایشان بود، حدود سال ۱۳۷۷، فرمودند در مقایسه با دوران بیست ساله رضا خان [پهلوی] از نظر تاریخ‌نگاری بسیار کم ‌کار شده است. الان ۳۶ سال از انقلاب می‌گذرد و ۱۶ سال از آن دیدار با معظم‌له. در حوزه تاریخ کتاب زیاد منتشر شده. اسناد زیاد منتشر شده. ولی ارزیابی من این است که از پتانسیل‌های موجود استفاده کافی نشده و کمیت بر کیفیت غلبه پیدا کرده است. در مقابل،‌ پرسش‌ها و ابهامات جدیدی مطرح می‌شود که باید محققین توانا به آن‌ها پاسخ بگویند. تصورم این است که در این زمینه فقیریم.


فردا: با این حساب برای ثبت تاریخ‌نگاری وقایع پس از انقلاب چه باید کرد؟
تاریخ‌نگاری دوران ۳۶ ساله پس از انقلاب کار سنگینی است که باید به آن اهتمام شود. این دوران را «تاریخ‌نگاری روز» می‌گویند که متفاوت است با «تاریخ‌نگاری معاصر» یعنی «تاریخ‌نگار زمان حال» است. «تاریخ‌نگاری روز» در جهان مرسوم است و معمولاً با تک‌نگاری‌هایی مانند زندگینامه‌های رجال سیاسی و غیرسیاسی شروع می‌شود. در این زمینه برای دوران ۳۶ ساله پس از انقلاب کار نشده. کتاب‌های متفرقه زیاد است ولی نیاز است به تدوین تحقیقی جدی و مستند درباره این دوران و البته مبتنی بر واقع. شاید یکی از دلایلی که کسی به سراغ این دوره نمی‌رود تفاوت و تعارض روایت‌ها و چالش‌هایی است که هنوز هم بالفعل است.

فردا: چه اندازه نهادها و سازمان‌ها در ثبت وقایع تاریخی مسئول می‌باشند؟ آیا این کار باید در حوزه دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی باشد؟

الزاماً خیر. ولی نهادهای حکومتی= دولتی در برخی زمینه‌ها متولی کار هستند بخصوص اسناد که در اختیار آن‌ها است و باید محققین از این اسناد استفاده کنند. بنابراین، نهادهای تخصصی آرشیوی و تاریخی برای هر مملکتی لازم است. هر چند تاریخ‌نگاری تأثیرگذار کار عشق و علاقه فردی است ولی به حمایت مالی نیاز دارد به علت سنگینی کار. نمی‌توان توقع داشت محققی توانمند فرضاً پنج یا ده سال عمر خود را صرف تدوین تاریخ در موضوع معینی کند و از جایی ارتزاق نکند. در غرب این مسئله حمایت مالی از طریق بخش خصوصی و کمپانی‌ها و کانون‌هایی که معمولاً ذینفع و علاقمند به موضوع تحقیق هستند مستقیم یا غیرمستقیم،‌ از طریق حمایت مالی از نهادهای آکادمیک و در چارچوب این نهادهای دانشگاه و تحقیقاتی، انجام می‌شود. لابی‌های و کانون‌های سیاسی- مالی نیز سرمایه‌گذاری کلان می‌کنند روی این‌گونه تحقیقات. در ایران، ظاهراً فقط باید نهادهای حکومتی- دولتی حمایت مالی کنند از محققین یا این‌که خود محقق وسع مالی داشته باشد و از سر عشق به تحقیقی بپردازد. این‌گونه کتاب‌های تاریخی برخاسته از علاقه شخصی در حوزه‌های مختلف زیاد است در ایران.

فردا: نقش مورخین و تاریخ‌نگاران آزاد (غیردولتی) چیست؟
تفاوتی میان تاریخ‌نگاران دولتی و غیردولتی نمی‌بینم. آنچه باید مورد توجه قرار گیرد حاصل کار است. ممکن است فردی از سوی نهاد خاصی حمایت نشود و کاری تهیه کند که بی‌ارزش یا کم‌ارزش باشد یا ممکن است بعنوان پروژه تحقیقی را متقبل شده و کار ارزنده‌ای فراهم کرده باشد. همه چیز به حاصل کار بستگی دارد.

کدام یک از کشورهای عربی یا ترکیه جرأت دوئل بر سر توان نظامی خود دارند؟

چرا ترک‌ها و سعودی‌ها برای ورود به سوریه،حمایت غرب را می‌خواهند؟/ آماده باش ۲۴ساعته هواپیماهای روس در سوریه‌/ جنگنده‌های پایگاه حمیم را بشناسیم +عکس و اینفوگرافی

علاوه بر سه نسل هواپیمای تشریح شده در این مقاله، سه نسل دیگر از جنگنده های سوری همراه با سامانه ضدموشکی فوق پیشرفته و یک ناو پیشرفته برای حمایت از نیروی هوایی در پایگاه هوایی حمیمیم مستقر هستند و به این ترتیب می توان ادعا کرد توان نظامی دفاعی سوریه برای حفاظت از مرزهای شمالی، در سراسر خاورمیانه کم نظیر است.

سرویس بین الملل فردا: روز گذشته بار دیگر وزیر خارجه ترکیه تأکید کرد آنکارا بدون حمایت غرب، موافق عملیات زمینی مستقیم در سوریه نیست. به این ترتیب، بعد از فرمانده بلندپایه ارتش آل سعود، این دومین مقام برجسته ائتلاف ریاض-آنکارا-دوحه بود که احتمال عملیات نظامی مستقل این دو کشور در ترکیه را پایین ارزیابی کرد.

شاید برای بسیاری از کارشناسان، این مواضع غیرمنتظره به نظر آمده باشد. در روزهای پیش از آن، جنگ روانی و تبلیغاتی کسترده ای در رسانه های عربی و ترکی در مورد ورود زمینی این دو کشور به سوریه راه افتاده بود که با اعلام رسمی حضور هواپیماهای سعودی و قطری در پایگاه هوایی اینجرلیگ به اوج خود رسید؛ اما واقعیت های میدانی نشان می دهد عوامل بازدارنده جدی وجود دارند که از نظر منطقی، مانع عملیات کشورهای فوق در سوریه می شود. به عبارت دیگر، اگر آنکارا مرتکب این اشتباه شود، دست به یک خودکشی سیاسی زده که هزینه های آن می تواند حتی منجر به تغییر رهبران پایتخت این سه کشور شود!

رستوران پادگان سربازان روس در خاک سوریه

از میان عوامل بازدارنده، در این گزارش صرفا بر «بمب افکن های روس» تمرکز می کنیم که توان نظامی منحصر به فردی برای سوریه در مرزهای شمالی این کشور ایجاد کرده اند. ترکیب جنگنده های هوایی حاضر در این مرز، به اندازه ای است که می تواند تمام تحرکات ترکیه و کشورهای عربی را در همان مرز ترکیه سرکوب کند. در حال حاضر، سه نوع هواپیمای سوخو نسل سو-24 ، سو-34 و سو-35 به سوریه اعزام و در پایگاه هوایی حمیمیم مستقر شده اند تا توان عملیاتی هوایی سوریه را به بالاترین سطح برسانند.

روزنامه معتبر «کومسومولسکایا پروادا» در شماره روز دوشنبه خود اعلام کرد که بمب افکن های سوخو24 و سوخو34 روسیه برای استقبال از نیروهای عربستان و ترکیه در صورت ورود به خاک سوریه به حالت آماده باش درآمده اند. این روزنامه درباره دخالت زمینی ترکیه و عربستان در سوریه بدون هماهنگی با دمشق و ارتش روسیه هشدار داد و نوشت: این اقدام عواقب بسیار وخیمی خواهد داشت.

عکس یادگاری سربازان روس در سوریه

این روزنامه افزود: «اگر ترکیه و عربستان در سوریه دخالت زمینی کنند، جنگنده های روسیه راه دیگری غیر از دفاع از کارشناسان روس حاضر (درسوریه) برای جلوگیری از مواجه شدن آنها با هر خطری، نخواهند داشت و این، نبرد شدیدی بین روسیه و نیروهای ترکیه و عربستان به وجود خواهد آورد.»

ناظران معتقدند انتشار این خبر در روزنامه روسی به نوعی هشدار و تهدید علنی و آشکار برای هدف قرار دادن نیروهای عربستان و ترکیه در صورت ورود به سوریه است و بین انتشار این خبر و اینکه عربستان اعلام کرده که تاریخی برای سفر ملک سلمان به مسکو تعیین نشده است، ارتباط وجود دارد.

نمایی از پادگان هوایی «حمیمیم» که در اختیار ارتش روسیه است.

در گزارش این روزنامه، به هواپیماهای سوخو نسل سو-35 اشاره ای نشده است؛ این در حالی است که روزنامه «کومرسانت» چاپ مسکو در ابتدای ماه جاری میلادی از استقرار چهار فروند سو-35 در پایگاه حمیمیم سوریه خبر داد. این خبر بلافاصله از سوی سخنگوی نیروی هوایی روسیه تأیید شد.

ایگور کوناشنکوف یا تأیید خبر روزنامه کومرسانت، جزئیات بیش تری از آمادگی این جنگنده را اعلام کرد: «خلبانان و کادر فنی 4 جنگنده مذکور، دو به دو و به طور بیست و چهار ساعته در پایگاه حمیمیم "شیفت" دارند و بدین ترتیب زمان آماده شدن هر جفت سوخو 35 برای پرواز، تنها یک دقیقه خواهد بود.»

تصویر هوایی از پادگان حمیمیم در استان لاذقیه

این پادگان در اختیار ارتش روسیه می باشد.

این مقام مسکو، در توضیح این هواپیما اظهار داشت: «نقش جنگنده های سوخو-35 اس، تأمین پوشش هوایی برای هواپیماهای جنگی است تا میدان دید وسیعتر و امکان اوج گرفتن ایمن را در محیط 360 درجه و برد 400 کیلومتر برای آنها تأمین کنند. آن ها کاربری های متعددی دارند و علاوه بر تأمین پوشش برای هواپیماهای جنگی، اهداف زمینی و زیر زمینی را هم به طور جداگانه هدف قرار می دهند.»سخنگوی رسمی نیروی هوایی روسیه گفت: «این نوع جنگنده ها می توانند به طور همزمان هشت هدف را شناسایی و تعقیب کرده و مورد حمله قرار دهند. مضافا بر این که به خاطر مجهز بودن به سامانه ارسال پارازیت، توان بالایی برای پنهان شدن از دید رادار دشمن دارند.»

بمب افکن های روسی در خاک سوریه

تنها 5 روز بعد، معاون نخست وزیر روسیه به حضور جنگنده های فوق پیشرفته سو-35 در سوریه واکنش نشان داد. او با هشدار نسبت به توان بسیار بالای عملیاتی این هواپیما به تمام معارضان و رقبا توصیه کرد هشدارهای وی را جدی بگیرند. معاون نخست وزیر روسیه، با اشاره به امکانات و قدرت جنگنده‌های "سوخو-35" که روسیه اخیرا در سوریه مستقر کرده، از همه طرفها خواست فکر نزدیک شدن به این جنگنده ها را از سر بیرون کنند.

«دیمیتری راگازین» در صفحه شخصی خود در فیسبوک نوشت: «از صمیم قلبم از همه می خواهم در زمان پرواز این جنگنده ها به آنها نزدیک نشوند.»

در ادامه به معرفی مختصر هر یک از سه جنگنده فوق الذکر می پردازیم:

سوخو سو-24

سوخو-۲۴ یک جنگنده ضربتی مافوق صوت، دو کابینه، بال‌متغیر و دوموتوره ساخت شرکت سوخو است. این هواپیما که نخستین سیستم ناوبری و حمله دیجیتال شوروی را در خود داشت نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۷۰ انجام داده و از سال ۱۹۷۴ وارد ارتش شوروی شد و هم‌اکنون نیز در ارتش‌های روسیه، اوکراین، قزاقستان، الجزایر، سودان، سوریه، آذربایجان، ازبکستان، عراق و ایران در حال خدمت است.

سوخو-۲۴ که پاسخ روس‌ها به جنگنده بمب‌افکن اف-۱۱ آمریکایی‌ها بود، اختصاصاً برای حملات ارتفاع پایین مافوق صوت به عمق خاک دشمن طراحی شده و طراحی بال متحرک آن باعث شده تا قابلیت فرود و برخاست کوتاه را داشته باشد. بارگیری بال بالای این هواپیما نیز باعث شده تا پرواز باثباتی در ارتفاع پایین و مقاومت خوبی در مقابل جریان باد داشته باشد. توانایی اجرای عملیات در شب یا روز و در شرایط جوی مختلف و قابلیت استفاده از باندهای نامناسب و کوتاه از دیگر ویژگی های مهم و قابل ذکر این جنگنده است.

این هواپیما با وزن بیش از ۲۲ تن، توانایی حمل ۸ تن مهمات از جمله بمب‌های هسته‌ای تاکتیکی، و دیگر انواع بمب و موشک و راکت و سوخت اضافی را دارد.

هواپیمایی که حدود سه ماه قبل ترکیه با موشک هوا به هوا به آن حمله کرد، از همین نوع بود. نقطه ضعف سو-24 ، نبردهای هوایی است؛ اما برای سرکوب کاروان های زمینی ورودی به داخل اراضی سوریه، از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است. پرواز همین جنگنده بر فراز کوه های شمال شرق لاذقیه، معادلات آن جبهه جنگی را کاملا دگرگون کرد و به نظر می رسد طی دو هفته آینده تکلیف این جبهه نبرد یکسره شود! همچنین این هواپیما، تأثیر به سزایی در تغییر معادله جنگی در ریف شمالی حلب داشته است. {literal}{{/literal}برای مشاهده تحولات ریف شمالی حلب، گزارش زیر را مشاهده کنید:{literal}}{/literal}

سوخو سو-34

سوخو سو-34 هواپیمای جنگنده بمب افکن دوسرنشینه و دوموتوره جت توربوفن ساخت شرکت هوانوردی سوخو در روسیه است که بر اساس طرح بدنه پروازی جنگنده سوخو-۲۷ طراحی شده است. سوخو- ۳۴ برای جایگزینی جنگنده بمب افکن سوخو-۲۴ در نیروی هوایی روسیه ساخته شده است.

تولید این هواپیما از سال ۲۰۰۶ آغاز و در سال ۲۰۱۴ به طور رسمی وارد ارتش روسیه شد. قیمت هر فروند از این جنگنده-بمب‌افکن حدود ۳۶ میلیون دلار اعلام شده و در سراسر جهان تنها به سوریه اعزام شده است. حتی در سوریه، مقامات مسکو از معامله آن خودداری کرده و صرفا در پادگان حمیمیم مستقر شده اند که تنها سربازان روس در آن حضور دارند.

سوخو سو-34 برای عملیات در سرعت مافوق صوت و ارتفاع بالا به فضای هوایی دشمن طراحی شده و قادر به حمل هشت تن انواع موشک و بمب و شلیک از فاصله ۲۵۰ کیلومتری است. این جنگنده به یک کابین زرهپوش و پادکارهای پیشرفته مجهز شده و قادر است ضربات ترکش‌های موشک و برخورد مستقیم سلاح‌های کالیبر پائین را تحمل کند. شعاع عملیاتی سوخو سو-34 با استفاده از تانکرهای سوخت اضافی ۱۵۰۰ کیلومتر است که با سوخت‌گیری هوایی می‌توان آن را ارتقاء داد. وزن برخاست این هواپیما ۴۵٫۱ تن است و از یک سیستم هدف‌گیری دیجیتال بهره می‌برد که ضریب خطای شلیک آن در هرنوع شرایط جوی را به حداکثر چند متر رسانده است. حداکثر سرعت سوخو سو-34 حدود ۱٫۸ ماخ می باشد. موتور این هواپیما برای هزار ساعت پرواز قبل از انجام تعمیر طراحی شده‌ است.

میخائیل سیمونوف طراح اصلی سوخو سو-34 معتقد است که این جنگنده تنومند، مانورپذیر و زرهپوش به یک تانک پرنده شباهت دارد. کابین جادار و زرهپوش خلبان با یک قفس فولادی به ضخامت ۱۷ میلی‌متر در مقابل ترکش‌ها و گلوله‌ها محافظت می‌شود.

این هواپیما اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۰ با نام سوخو-۲۷آی‌بی انجام داد. این پرواز آزمایشی از مسکو تا دریای اختسک ادامه یافت. هواپیما ۱۶ ساعت را در آسمان گذراند و چهار بار سوخت‌گیری هوایی کرد. در آن زمان هواپیما هیچ مشکلی در پرواز نداشت اما خستگی بسیار زیاد دو خلبان بعد از پرواز نشان می‌داد که آن‌ها نخواهند توانست بعد از چنین پرواز فرسایشی، بازدهی مناسبی داشته باشند. از این رو کابین خلبان اصلاح شده و به گونه‌ای طراحی شد که خلبان و ناوبر هواپیما به راحتی در کنار یکدیگر قرار بگیرند و بتوانند بایستند، حرکات کششی عضلانی انجام بدهند یا حتی در راهرو چرت بزنند و یا غذا بخورند.

همچنین بدنه سوخو سو-34 به گونه‌ای طراحی شده تا سطح مقطع راداری کوچکی داشته باشد و به گفته سیمونوف آشکارگی راداری آن در حد یک موشک کروز مافوق صوت است. تفاوت دیگر سوخو سو-34 با سوخو-۲۷ در کابین خلبان شیشه‌ای با نمایشگرهای سی‌آرتی رنگی با عملکرد چند گونه این نمایشگرهاست.

سوخو سو-۳۴ اولین تجربه جنگی خود را در جنگ داخلی سوریه به دست آورد. در سپتامبر ۲۰۱۵ شش فروند از این هواپیما به فرودگاه لاذقیه منتقل شده تا مخالفین حکومت بشار اسد را هدف قرار دهند. در حملات روز اول و دوم اکتبر استفاده از این هواپیما گزارش شد. آن ها در ارتفاع بالای ۵ هزار متر حملات خود را انجام می‌دهند تا از موشک‌های دوش‌پرتاب دشمن در امان باشند.

سوخو سو-35 بی ام

نمایشگاه هوایی 2013 پاریس در حالی برگزار شد که مانور جنگنده‌ای همه تماشاگران را به حیرت وا داشته بود. این جنگنده‌ای که باعث شده بود تا تماشاگران سر خود را مدام به چپ و راست و بالا چرخش دهند، بوئینگ، ایرباس و یا "بمب‌افکن آمریکایی" نبود بلکه پدیده‌ای بنام "سوخو سو-35" روسی بود.

جنگنده روسی در رقابت با مشابه خارجی خود یعنی اف22 آمریکایی طراحی و ساخته شد. در حالی که به نظر می‌رسد از پیشرفته‌ترین جنگنده آمریکا یعنی اف35 نیز برتر است. روسیه در این نمایش هوایی نشان داد در صنعت هوایی از آمریکا جلو زده است. ژنرال‌ «هال هورنبرگ» از فرماندهان بلندپایه نیروی هوایی آمریکا، در این خصوص با اعتراف به برتری جنگنده‌های روسی گفت: «جنگنده‌های روسی در این مانور نشان دادند که از نمونه‌های آمریکایی بهتر عمل می‌کنند و این زنگ بیدارباشی برای آمریکا است.»

یکی دیگر از ویژگی های بارز و منحصر به فرد این جنگنده و رادار آن توانایی درگیری با چند نوع هدف با ماهیت های متفاوت است. مثلا این جنگنده همزمان می تواند با اهداف زمینی و هوایی درگیر شود و به آنها حمله کند.

سوخوی-35 بی ام همچنین از یک رادار برای کنترل وضعیت عقب جنگنده استفاده می کند. این رادار در بین دو موتور جنگنده قرار گرفته است. این رادار نیزTikhomirov NIIP است. رادارTikhomirov NIIP مجهز به سیستم پشت نگر فروسرخ است. این جنگنده از سیستم مسافت یاب و نشانه گیری لیزری نیز استفاده می کند.

در طی یک تحقیق و مقایسه انجام شده توسط یکی از مراکز هوانوردی بزرگ اروپا بین Su-35BM وF-22 که امید آمریکا در نبردهای هوایی به شمار می آید مشخص شد که SuperFlanker نسبت به Raptor از حق شلیک اول برخوردار است و در نبرد هوایی توان شکست دادن رپتور را دارد.

به این ترتیب، 4 فروند جنگنده سوخو سو35 اعزامی به سوریه، می تواند به عنوان سپر یا چتر امنیتی برای حدود 50 فروند هواپیماهای سوخو نسل سو24 و سو34 باشد که به ترتیب به کاروان های زمینی و هوایی ورودی از طرف ترکیه را سرکوب خواهند کرد.

گفتنی است علاوه بر سه هواپیمای فوق، سه نسل دیگر از جنگنده های سوری همراه با سامانه ضدموشکی فوق پیشرفته و یک ناو پیشرفته برای حمایت از نیروی هوایی در پایگاه هوایی حمیمیم مستقر هستند و به این ترتیب می توان ادعا کرد توان نظامی دفاعی سوریه برای حفاظت از مرزهای شمالی، در سراسر خاورمیانه کم نظیر است.