اخبار سیاسی روز

اعطای نشان فتح به فرماندهان نیروی دریایی سپاه که نظامیان متجاوز آمریکایی را بازداشت کردند

سردار فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و چهار تن از فرماندهان این نیرو که در جریان توقیف شناورهای آمریکایی و بازداشت تفنگداران متجاوز آمریکا در محدوده جزیره فارسی، اقدام شجاعانه و بهنگام کرده بودند، به افتخار دریافت «نشان فتح» از دست حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی و فرمانده معظم کل قوا نائل شدند.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سردار فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و چهار تن از فرماندهان این نیرو که در جریان توقیف شناورهای آمریکایی و بازداشت تفنگداران متجاوز آمریکا در محدوده جزیره فارسی، اقدام شجاعانه و بهنگام کرده بودند، به افتخار دریافت «نشان فتح» از دست حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی و فرمانده معظم کل قوا نائل شدند. فرمانده کل قوا همچنین با تشویق درجه و ارشدیت به سایر فرماندهان و کارکنان مربوط به این عملیات حسب درخواست ستاد کل نیروهای مسلح موافقت کردند.

الاهرام مدعی شد: اخوان المسلمین به فکر نزدیکی به ایران

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

الاهرام نوشت: شواهد نشان می‌دهد که جماعت اخوان المسلمین تلاش‌های تازه‌ای را برای نزدیک شدن به ایران آغاز کرده است، تلاش‌هایی که یک بار در گذشته آغاز شده بودند اما شکست خورده بودند.

 سوال های بسیاری هستند که در ظرف پنج سال گذشته یعنی از زمانی که انقلاب 25 ژانویه به وقوع پیوست، مطرح شده اند و همچنان بی پاسخ مانده اند. بعضی از این پرسش ها به مثابه گازی هستند که نقش کاتالیزور را ایفا می کنند و پاسخ دادن به آنها به معنای رسیدن به حل مشکلات دیگر است. البته نه لزوما، اما می تواند به معنای کلیدی برای رسیدن به پاسخ دیگر سوال ها باشد.در این چارچوب و با توجه به شکاف های بسیاری که وجود دارد، شواهدی مشاهده می شود که نشان می دهد که جماعت اخوان المسلمین تلاش های تازه ای را برای نزدیک شدن به ایران آغاز کرده است، تلاش هایی که یک بار در گذشته آغاز شده بودند اما شکست خورده بودند. این در حالی است که ایران علیه اخوان المسلمین از حکومت بشار اسد حمایت می کند و هیچ اعتنایی به مخالفان او نمی کند. فارغ از آثار عملی این دیدگاه و این که موضع تازه اخوان المسلمین به معنای حمایت از مخالفان است یا توهین به آن، نزدیکی به ایران به معنای پشت کردن به مخالفانی است که از ابتدای بحران سوریه بر طبل کنار رفتن اسد از قدرت زده اند و حتی وارد کارهای تروریستی شده اند و دریایی از خون به راه انداخته اند.

هفته گذشته عزت خمیس، رئیس کمیته حفاظت و اداره اموال جماعت اخوان المسلمین جلسه مطبوعاتی ای برگزار کرد و اظهاراتی را بیان کرد که در عین تناقض قابل توجه بودند. او صحبت از گزارشی کرد که می گفت به مرسی داده شده که در آن بر ضرورت نزدیکی به ایران صحبت به میان آمده و این اقدام را برای دستیابی به 10 میلیارد دلار به عنوان ودیعه نزد بانک مرکزی لازم دانسته است تا به کمک آن بتوان مواد نفتی برای حل بحران های برق و سوخت که در روزهای آخر دوران ریاست جمهوری مرسی بسیار تشدید شده بود، تهیه کرد. این بدان معنا است که ما در برابر سندی هستیم که ثابت می کند نزدیکی به ایران نه بر اساس تحلیل بعضی از حوادث جاری در کشور یا منطقه بلکه به گفته رهبران جماعت اخوان المسلمین برای این است که مرسی بتواند همچنان در کاخ ریاست جمهوری باقی بماند و قدرت را حفظ کند. 

بنابراین آیا می توان گفت نشستی که مرسی برای "حمایت" از مخالفان سوری برگزار کرد به نوعی به معنای شکست تلاش ها برای نزدیکی به ایران بوده است؟ شاید بتوان پاسخ این سوال را با نگاهی به تاریخ سند مذکور دریافت، تاریخ این سند می تواند پاسخ نه تنها این سوال بلکه سوال های بسیاری را بدهد. شاید بتوان گفت پاسخ این پرسش نشان از آغاز راهی برای نزدیکی اخوان و ایران بوده است، حالا چرا این تلاش ها به شکست انجامید، آیا به شرایطی بر می گشت که تهران در برابر اخوان المسلمین قرار داده بود یا این که اخوانی ها در توانایی های خود برای تصاحب قدرت مبالغه کرده بودند، آیا مذاکرات به طور مستقیم انجام شده بود یا این که از طریق یک یا چند میانجی صورت گرفته بود، آن واسطه یا واسطه ها چه کسانی بودند؟

روشن است که فعلا پاسخی برای این سوال ها نیست اما اگر هم پاسخی یافت شود که البته در این زمان کوتاه ممکن نیست، همه چیز نخواهد بود، آن موقع باید تحلیل و بررسی کنیم که هدف از این تلاش ها برای رسیدن به چه هدف یا اهدافی بوده است؟

*دیپلماسی ایرانی

الوطن: خشم و عتاب کری، عادل الجبیر را تسلیم کرد

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

ایسنا نوشت: روزنامه "الوطن" سوریه به نقل از منابع دیپلماتیک غربی در ژنو فاش کرد که وزیر خارجه آمریکا روز جمعه در تماس تلفنی با همتای عربستانی خود با خشم و تندی از وی خواسته تا بدون وقت‌کشی فورا هیات مخالفان را به ژنو بفرستد.

 روزنامه الوطن سوریه به نقل از این منابع نوشت: جان کری، وزیر خارجه آمریکا در تماس تلفنی روز جمعه با عادل الجبیر، همتای عربستانی‌اش با لحنی بسیار "تند و بد" خشم خود را از نرفتن مخالفان به نشست ژنو ابراز داشت و از الجبیر خواست فورا بدون اینکه زمان را از دست بدهد مخالفان را برای شرکت در مذاکرات صلح به ژنو بفرستد.

این روزنامه نوشت: پس از تماس کری مستقیما یک هواپیما به هیئت ریاض اختصاص داده شد و آن‌ها ظهر روز شنبه وارد ژنو شدند.

این روزنامه اعلام کرد: کری هیچ گونه ضمانتی به هیئت ریاض نداده است و از آن‌ها خواسته تمامی نگرانی‌هایشان را بر سر میز مذاکرات اعلام کنند. کری تنها به مخالفان وعده داده که به آن‌ها کمک خواهد کرد.

به گفته این روزنامه اختلافاتی میان اعضای هیئت ریاض به ویژه میان جریان‌های وابسته به ترکیه و قطر با جریان‌های وابسته به عربستان و آمریکا وجود دارد.

در همین راستا، روزنامه "الدیار" درباره انتقاد مخالفان از موضع دوگانه آمریکا نوشت: عربستان در واکنش به سیاست آمریکا درباره سوریه و کناره‌گیری از درخواستش برای برکناری بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه بر مخالفان فشار آورده بود که به ژنو نروند اما مخالفان اخیرا تسلیم فشار آمریکا شدند. در مقابل آمریکایی‌ها بر استفان دی‌میستورا، فرستاده سازمان ملل فشار آوردند که دعوتنامه‌هایی را برای مخالفان در سوریه بفرستد. دی‌میستورا نیز 10 دعوتنامه را برای مخالفان سوری که در دمشق حضور داشتند فرستاد و آن‌ها به ژنو رفتند.مخالفانی که در ریاض حضور داشتند در پایگاه‌های اجتماعی شروع به انتقاد شدید از آمریکا کردند و حتی کری را به دلیل حمایتش از روسیه و عدم توجه به نظرات مخالفان "مزدور" دانستند. رسانه‌های وابسته به مخالفان نیز این مواضع را منتشر و شدیدا از سیاست آمریکا انتقاد کردند.

ایرباس فرانسه بخریم یا سنگ پا از چین؟!/ چرا قراردادهای اخیر را مخالفان برجام دوست ندارند

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

قراردادهای اقتصادی و بیشتر در دو حوزه خودرو و هواپیما که در جریان سفر اخیر رییس جمهور روحانی به فرانسه به امضا رسید هر قدر در نگاه کارشناسان، نشانه خروج از تحریم و گشوده شدن درهای همکاری دانسته شده به کام منتقدان برجام و سیاست‌های دولت که به «دلواپسان» شهره‌اند، بسیار تلخ نشسته است.

یکی می‌گوید « قرارداد با پژو سیتروئن و ایرباس بیش از آن که به سود اقتصاد ایران باشد به نفع اقتصاد فرانسه است و شرکت‌های آنها را از ورشکستگی می رهاند».

دیگری می‌پرسد: «این همه پول را از کجا می‌آورند و سومی سوال می‌کند چرا ابتدا سراغ فرانسه رفتیم در حالی که لوران فابیوس در دور اول مذاکرات کارشکنی می کرد».

یا می‌گویند «این گونه قراردادها با اقتصاد مقاومتی سازگار نیست چون به جای تولید و صادرات، مبتنی بر واردات است».

جنس انتقادها البته همه سیاسی نیست. بعضی هم نقد فنی وارد می‌کنند و مثلا درباره ظرفیت پذیرش  ایرلاین‌ها و فرودگاه‌ها تردید دارند. بعضی‌ها هم ایرباس را با «بویینگ» مقایسه می‌کنند و می‌گویند «بویینگ، امن‌تر و بهتر است».

اما چرا دلواپسان ایرانی از اتفاقی که با استقبال کارشناسان و جامعه رو به رو شده تا این اندازه ناخرسند و خشم گین اند؟!


ایرباس فرانسه بخریم یا سنگ پا از چین وارد کنیم؟!

1- 16 سال پیش و در آبان 1378 که سید محمد خاتمی رییس جمهوری وقت ایران به پاریس رفت همین‌ها یا اسلاف اینان خرده می‌گرفتند که مگر گفت و گوی تمدن‌ها و سخنرانی در یونسکو برای مردم نان و آب می‌شود و به این واقعیت نمی‌پرداختند که روزی که او رییس جمهور شد فرانسه در تهران سفیر نداشت و دو سال بعد همان ها میزبان رییس جمهوری ایران شدند.

با این که منتقدان مدعی بودند این سفر دستاورد اقتصادی نداشته و به شعارهای فرهنگی و تعارفات دیپلماتیک بسنده شده اما اندک زمانی بعد روشن شد که راه اندازی فازهای مختلف پارس جنوبی حاصل توافق با توتال بوده و سفر، دستاوردهای کلان اقتصادی هم داشته است. همکاری ها محدود به نفت و گاز نماند و در خودروسازی نیز « رنو» در پی « پژو» آمد. بر این اساس می توان گفت بهانه جویی های اخیر مسبوق به سابقه است. از اصل گسترش روابط ناخرسندند. چه وجه فرهنگی بچربد چه اقتصادی و نفتی و چه حالا که ایرباس خریده ایم.

2- بخشی از تبلیغات منفی با این فرض است که انگار قرار است پول نقد بدهیم. در حالی که بخش غالب مبلغ قراردادها از طریق فاینانس تامین می شود. در واقع قرارداد ایرباس ها سه حالت دارد: خرید، اجاره و اجاره به شرط تملیک. بخشی از منابع مالی از طریق فاینانس و بخشی هم از طریق تسهیلات صندوق توسعه ملی تامین می شود و فاینانس و پوشش اعتباری را شرکت بیمه ایتالیایی « ساچه» بر عهده گرفته است. به عبارت دیگر روحانی سوغات سفر ایتالیا را به فرانسه برد و در آنجا به قراردادهای کلان ایرباس تبدیل کرد. کافی است تصور کنیم که شرکت های بیمه اروپایی پیش تر ایران را تحریم می کردند و حالا چتر قراردادهای ما می شوند.

3- می گویند واردات با اقتصاد مقاومتی سازگار نیست. اما مگر قرار است کالای مصرفی وارد کنیم؟ یا مگر خودمان هواپیما تولید و صادر می‌کردیم که ورود این هواپیماها به آن تولید و صادرات لطمه وارد کند؟

 برای راستی آزمایی این ادعا نگاهی به برخی از اقلام وارداتی در سال 1391 و آخرین سال دولت احمدی نژاد و در حالی که کشور در تحریم و انزوا قرار داشت خالی از لطف نیست که جدول آنها با کدهای تعرفه موجود است و شامل مواردی چون سنگ پا و زیپ یا بیل، کلنگ و خاک رس و اسپرم گاو می شد. در آن زمان اما صدای هیچ کدام در نیامد که چرا ارز مملکت را صرف واردات این اقلام می‌کنید و حالا که مدرن ترین فناوری جهان دارد می آید صدایشان درآمده است.

  آن یکی تیتر می زند « لبخند اروپا به بازار ایران» یعنی به رییس جمهوری ایران و 90 بازرگان و تیم اقتصادی لبخند نمی زنند. بلکه چشم طمع به بازار 80 میلیونی دارند. اما مگر اقلام مصرفی و لوازم بهداشتی و آرایشی خریده اند؟

4- گفته شده همه مردم از هواپیماهای تازه نمی توانند استفاده کنند و به نفع طبقه خاصی است و نمی‌گویند که دولت همین حالا به خاطر زیان‌ده بودن شرکت های هواپیمایی از جیب همه مردم و نه فقط طبقه خاص یارانه می پردازد. پس سودده شدن ایرلاین ها و نپرداختن یارانه به آنها به نفع همه مردم است. ضمن این که دولت می تواند از منافع شرکت‌های هواپیمایی برای بخش های دیگر هزینه کند که همه مردم از آن منتفع می‌شوند.

5- رونق صنعت خودرو در بخش های دیگر هم اشتغال زایی می کند. قطعه سازان دوباره به حرکت درمی‌ آیند و بورس به روی سهام خودرویی لبخند می زند. ایرباس و پژوسیتروئن بخش بیرون آمده کوه یخی هستند. بقیه در زیر آب است و به مرور خود را نشان می دهد.

6- وقتی ایرباس و پژو می آیند دیگر شرکت ها و سرمایه گذاران نمی توانند بهانه بیاورند. دولت و شخص رییس جمهور روحانی پروژه جذب سرمایه گذار خارجی را با غول های خودروسازی و هواپیمایی شروع کرده تا دیگر نیاز به توجیه دیگران نباشد. وقتی مدیر عامل ارباس به دیدار رییس جمهوری ایران می آید شرکت های دیگر که از حیث اعتبار و سرمایه در جایگاهی فروتر و نه فراتر قرار دارند نیز رغبت خود را آشکار می سازند. چون که صد آمد نود هم پیش ماست...

7- بخشی از این عیب جویی ها و بهانه تراشی ها به خاطر این است که در فضای تحریم ها عقد قراردادهایی از این دست در انحصار افراد یا گروه های خاص بود و از قِبَل آن منافعی کسب می کردند و در فضای پسا تحیریم و شفاف اگر هم کمیسیونی پرداخت می شود معمول هر قراردادی است و رانت خاصی در آن نهفته نیست و اگر باشد قابل نقد و اعتراض است و کسانی نمی توانند پشت آن پنهان شوند.

 مشکل اصلی اما شاید موارد 7 گانه بالا هم نباشد. این است که هر چه ایران بین المللی تر شود پاره ای رفتار ها و گفتارها دشوارتر می شود و کسانی که به آن سبک خو کرده اند از این ترک عادت در رنج اند.

  در همین روزها مصاحبه هایی با مقامات پیشین هواپیمایی را شاهدیم که مدعی هستند قیمت بازار آزاد کمتر از صفر آن است یا می گویند نیاز به هواپیماهای 10 ساله داریم نه نو و کسی نیست بپرسد این همه هنر و دانش را در زمانی که بر مسند کار بودید به کار نبستید و چرا به نصف قیمت نخریدید تا صنعت هواپیمایی را زیان ده و زمین گیر تحویل بعدی ها ندهید؟

  درد اصلی اما چنان که گفته شد نه در 7 موضوع بالا که در سه نکته دیگر شاید باشد:

اول: چون با برجام مخالف بودند و هستند فرزند برجام را نیز برنمی تابند. برجام را دوست ندارند برجام زاده را دوست داشته باشند؟!

  دوم: هواپیما از پرواز نشان دارد. اقتدارگرایان اما ترجیح می دهند مردمان دنیا را نه از بالا و از فراز که تنها از « چشمی» های تنگی که آنان تعبیه می کنند ببینند. آیا چون ذات هواپیما با پرواز و وسعت دید و افق باز نسبت دارد کسانی که با افق های باز نسبتی ندارند طبعا پرواز را و وسیله پرواز را برنمی تابند؟!

  سوم اما همان است که در سخن شاعر آمد: از هر چه جُستنی است نجویند غیر عیب!

  بزرگ‌ترین آفت این گونه مخالفت‌ها اما این است که در این هیاهوی سیاسی فارغ از منافع ملی، کارشناسانی که نکات اقتصادی و فنی قابل طرحی دارند نیز از بیم افکار عمومی و انتساب به این جماعت سکوت می‌کنند. دلواپسان انتقاد می‌کنند اما در واقع دریچه‌های انتقاد‌های کارشناسی شده را نیز بسته اند...

منبع: عصرایران

روس ها چه چیزهایی می خواهند به ایران بفروشند؟

شرکت های روسی با کمتر شدن تقاضای خرید داخلی محصولاتشان، چشم به بازار جدید ایران دوخته اند.

همزمان با لغو تحریم های ایران و برداشته شدن بسیاری از موانع تجارت آزاد با این کشور، شرکت های روسی چشم به بازار ایران دوخته اند.
به گزارش عصر ایران خبرگزاری اسپوتنیک روسیه در گزارشی تحت عنوان " چشم شرکت های روسی به بازار جدید ایران" نوشت: با کمتر شدن تقاضای داخلی برای خرید کالاهای شرکت های روسی ، بسیاری از این شرکت ها چشم به بازار تازه ایران دوخته اند. از فروش تراکتور و ماشین های راه آهن گرفته تا  هواپیما و نیروگاه های هسته ای.
بر اساس این گزارش در جریان سفر اخیر"دنیس مانتوروف" وزیر تجارت و صنعت روسیه برای شرکت در نمایشگاه تجارت و صنعت در تهران، این مقام روسی با میزبانان ایرانی درباره همکاری های متقابل دو کشور در بسیاری از حوزه های اقتصادی و صنعتی رایزنی کرده است.
یکی از نتایج اولیه این رایزنی ها، فروش 250 میلیون یورو خودروهای حمل و نقل ریلی روسیه به ایران است.
دو طرف همچنین درباره فروش 117 واگن مسافربری روسی برای پروژه مترو شهر قم رایزنی کردند. روسیه همچنین در حال رایزنی با ایران برای فروش 1.2 میلیارد یورو مورتوهای الکترونیکی روسی به پروژه خط آهن گرمسار – اینچه برون است.

دو طرف همچنین درباره فروش 100 فروند هواپیمای مسافربری سوخوی 100 روسی طی 5 سال آینده به ایران در حال مذاکره اند. همچنین شرکت هواپیمایی کیش ایر در حال مذاکره با طرف های روسی برای خرید 15 فروند هواپیمای مسافربری و باری (میان پرواز) TU-240SM است.
همچنین شرکت "روستسلماش" (rostselmash) روسیه در حال تامین مالی فروش 150 دستگاه کمباین های مدرن تولیدی این شرکت به ایران است.
با توجه به تحریم های سال های گذشته و سیاست برخی کشورها و شرکت های غربی برای عدم فروش برخی فناوری های مدرن به ایران، بسیاری از شرکت ها و کارخانه های ایرانی با مشکل فقدان دستگاه ها و برخی فناورهای مدرن مواجه اند و روسیه می تواند بخشی از این کمبودهای صنایع ایران را تامین کند.

این مساله می تواند به مدرنیزه کردن برخی صنایع ایران و کسب فناوری های پیشرفته این کشور کمک کند.
ایران می تواند بخشی از قطعات هواپیماهای سوپرجت 100 (سوخو) روسی را در داخل این کشور تولید کند ، همان طور که قرار است بخشی از قطعات واگن های مترو روسی در داخل ایران تولید شود.