سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
سفیر اسبق ایران در ایتالیا مطرح کرد
ابولفضل ظهره وند کارشناس و سفیر اسبق ایران در ایتالیا، داووس را مصداق عینی طراحی شبکه نفوذ با استفاده از نخبگان دانست.
به گزارش مشرق، ابوالفضل ظهره وند با تاکید بر لزوم پایبندی بر الگوهای اسلامی پیشرفت گفت: متأسفانه الگوها را کنار گذاشته‌ایم و مقصدمان به سمت لیبرالیسم تغییر کرده است ولی دم از اسلام می‌زنیم. این دو باهم نمی‌خواند و به تدریج مشکلات امروزی سردرمی آورند.
وی افزود: رهبری مدت‌هاست مکرر بر اقتصاد مقاومتی تأکید دارند. در واقع اقتصاد مقاومتی دریچه ای است برای کشف اقتصاد اسلامی که اساسش بر درون‌زا بودن آن است. اساس آن اتکا بر ظرفیتهای داخلی است. حتی در عرصه سیاست‌های خارجی هم خودش را نشان می‌دهد؛ یعنی ما به جهانیان نشان می دهیم ما چشم‌داشتی به منابع دنیا نداریم.
ظهره وند با اشاره به فرمایش رهبری مبنی بر اینکه نباید فقط به صادرکننده نفت تبدیل شد، تصریح کرد: ولی ما اصرار داریم امنیت انرژی غرب را تأمین کنیم. این درست عمل در جهت عکس است. می‌خواهیم سهمی از تولید داشته باشیم ولی سؤال اینجاست؛ چه تولیدی؟! تا سال 2025، 30 یا 40 درصد از تولیدکنندگان از رده خارج خواهند شد. جنگی که الآن در منطقه وجود دارد جنگ انرژی است، جنگ منابع است. در افغانستان برای لیتیوم می جنگند وگرنه آمریکا مجبور نیست ضرر به این بزرگی را متحمل شود تا این منابع رو به دست بیاورد.
سفیر اسبق ایران در ایتالیا افزود: غرب برای به دست آوردن منابع لشکر کشیده است. البته برای ما مهم نیست چه اتفاقاتی قرار است بیفتد. در هر صورت ایران مدت هاست که به وجهه الهام بخشی برای همه ملت‌ها تبدیل شده است. امریکا اگر نتواند دلار را به همین صورت حفظ و چاپ کند کارش تمام است. معادله، معادله قدرت است. شما می‌خواهید با این قدرت اعتمادسازی کنید. نقطه اعتماد بین ما و گرگ کجاست؟! ما 37 سال حاکمیت را با سعی و خطا اداره کردیم. این مسئله بزرگترین چالش ما بوده است که متاسفانه هزینه‌اش را امام و امت داده‌اند.
عضو تیم اسبق مذاکره کننده هسته ای ایران با اشاره به اینکه مدیریت ما در تراز مطالبات امام و امت نیست، اذعان کرد: چرا در داخل کشور ساختارسازی نمی‌شود و درباره هر مشکلی که داریم رهبر باید خودشان دست به کار شوند و نامه بنویسند؟ درواقع مدیریت ما ناکارآمد هست و به‌هیچ‌عنوان در تراز انتظارات و مطالبات امام و امت نیست. این اولین اصل هست یعنی اگر بتوانیم این مسئله را بفهمیم و درک و تأمل کنیم می توانیم مقامات را پاسخگو کنیم. در این صورت کسی که تکلیف بیشتری حس می‌کند وارد صحنه می شود و دیگر به اینگونه منازعه ها نمی پردازد. ما باید همه انسان‌ها را کریم بدانیم و کرامتشان را قبول داشته باشیم.
داووس، طراح نفوذ است
ظهره‌وند بزرگترین مصیبت جامعه جهانی را شبکه نخبگان جهانی دانست که امریکا برای نفوذ در کشورها شکل داده و ادامه داد: برای مثال اجلاس داووس که سالانه برگزار می‌شود را در نظر بگیرید. درواقع هدفش تقویت شبکه نفوذی است. این‌ها معتقدند که جهان امروز مال ماست. اعتقادی به هویت مستقل کشورها برای خودشان ندارند. اتفاقاً ایران در مقابل این‌ها بحث از اتحاد می‌کند. این افراد به دنبال تجزیه هستند. هر چقدر بتوانند کشورها را خردتر کنند درست مثل لوکزامبورگ تا بیشتر نفع ببرند.
وی گفت: فرض کنید 200 کشور مثل سوئیس داشته باشید. اداره این کشور خیلی راحت تر است. ولی کشورهایی مثل روسیه ایران، چین و برزیل که دارای ظرفیتهای ملی هستند و می‌توانند بایستند، در نتیجه بهترین کار تجزیه این کشورهاست که باعث به وجود آمدن بردگی نوین می‌شود و مردم می‌پذیرند.
این کارشناس افزود: اینکه غرب روی ظرفیتهای قابل دفاع ما متمرکز می‌شود به این دلیل است که دو پارادایم رقیب داریم. شما با پراید نمی توانید از اقتصاد ایران دفاع کنید ولی با موشک شرایط فرق می‌کند. هرکجا که این تفکر بوده و نسبت بین برخورداری و تکلیف کاملاً عکس بوده ما آنجا پیروز بوده‌ایم.اما آنجایی که برخورداری و کارکرد را باهم پیوست دادیم نتیجه‌اش، کشور جهان‌سومی غیرقابل‌دفاع شد.
وی اضافه کرد: ما نتیجه گرا نیستیم ما تکلیف گرا هستیم. این یک مکتب و مشرب است. چرا ما در این 37 سال هیچ گونه نقشه ی توسعه اقتصادی برای کشور نداشتیم. برنامه پنجم، برنامه چهارم، برنامه سوم. مگر اینجا سیستم کمونیستی است؟! خواستگاه توسعه ما کجاست؟ نقطه عزیمت ما در مسیر توسعه کجاست؟ این روشن نیست.
ظهره وند با تاکید بر ولایت‌پذیری به عنوان شرط اولیه برای شکل‌گیری جوامع افزود: جامعه سازی نیاز به ولایت دارد. بنابراین دین بدون ولایت افیون توده‌هاست.حضرت امام در سخنرانی‌ای گفتند که ما تازه اول راه هستیم و به‌سوی جامعه اسلامی حرکت می‌کنیم. اکنون امام حضور دارد و ملت اسلامی که پشت سر امامشان ایستاده‌اند و امام زبان مطالبه گر ملت ایران و امت اسلام است. هرکسی که در جای‌جای جهان خواهان پذیرش حق باشد امامش معلوم است.
او همچنین اعتماد روسیه به جمهوری اسلامی را به دلیل اتکا امت اسلامی به امامش دانست و گفت: روس‌ها که به‌هیچ‌عنوان این پتانسیل را ندارند چون وجه ایدئولوژی را از دست داده‌اند و چین هم همین‌طور. روسیه دنبال حفظ ژئوپلیتیک خودش است. روسیه اگر سوریه را از دست بدهد در اوکراین و قفقاز هم بند نخواهد شد. بنابراین روسیه برای اینکه بتواند مأموریت ملی خودش را درست انجام بدهد، خوب تشخیص داده است؛ یعنی بازیگر منطقه‌ای و بین الملیی مثل جمهوری اسلامی ایران را دارد. با این پتانسیل خوب کار می‌کند و به ایران اعتماد دارد و می‌داند ایران با این امام و امت قابل‌اتکا است و اتکای به امامت ماست که امروز آقای پوتین را در این عرصه تا اینجا کشانده است.
وی افزود: رهبری مدت‌هاست مکرر بر اقتصاد مقاومتی تأکید دارند. در واقع اقتصاد مقاومتی دریچه ای است برای کشف اقتصاد اسلامی که اساسش بر درون‌زا بودن آن است. اساس آن اتکا بر ظرفیتهای داخلی است. حتی در عرصه سیاست‌های خارجی هم خودش را نشان می‌دهد؛ یعنی ما به جهانیان نشان می دهیم ما چشم‌داشتی به منابع دنیا نداریم.
ظهره وند با اشاره به فرمایش رهبری مبنی بر اینکه نباید فقط به صادرکننده نفت تبدیل شد، تصریح کرد: ولی ما اصرار داریم امنیت انرژی غرب را تأمین کنیم. این درست عمل در جهت عکس است. می‌خواهیم سهمی از تولید داشته باشیم ولی سؤال اینجاست؛ چه تولیدی؟! تا سال 2025، 30 یا 40 درصد از تولیدکنندگان از رده خارج خواهند شد. جنگی که الآن در منطقه وجود دارد جنگ انرژی است، جنگ منابع است. در افغانستان برای لیتیوم می جنگند وگرنه آمریکا مجبور نیست ضرر به این بزرگی را متحمل شود تا این منابع رو به دست بیاورد.
سفیر اسبق ایران در ایتالیا افزود: غرب برای به دست آوردن منابع لشکر کشیده است. البته برای ما مهم نیست چه اتفاقاتی قرار است بیفتد. در هر صورت ایران مدت هاست که به وجهه الهام بخشی برای همه ملت‌ها تبدیل شده است. امریکا اگر نتواند دلار را به همین صورت حفظ و چاپ کند کارش تمام است. معادله، معادله قدرت است. شما می‌خواهید با این قدرت اعتمادسازی کنید. نقطه اعتماد بین ما و گرگ کجاست؟! ما 37 سال حاکمیت را با سعی و خطا اداره کردیم. این مسئله بزرگترین چالش ما بوده است که متاسفانه هزینه‌اش را امام و امت داده‌اند.
عضو تیم اسبق مذاکره کننده هسته ای ایران با اشاره به اینکه مدیریت ما در تراز مطالبات امام و امت نیست، اذعان کرد: چرا در داخل کشور ساختارسازی نمی‌شود و درباره هر مشکلی که داریم رهبر باید خودشان دست به کار شوند و نامه بنویسند؟ درواقع مدیریت ما ناکارآمد هست و به‌هیچ‌عنوان در تراز انتظارات و مطالبات امام و امت نیست. این اولین اصل هست یعنی اگر بتوانیم این مسئله را بفهمیم و درک و تأمل کنیم می توانیم مقامات را پاسخگو کنیم. در این صورت کسی که تکلیف بیشتری حس می‌کند وارد صحنه می شود و دیگر به اینگونه منازعه ها نمی پردازد. ما باید همه انسان‌ها را کریم بدانیم و کرامتشان را قبول داشته باشیم.
داووس، طراح نفوذ است
ظهره‌وند بزرگترین مصیبت جامعه جهانی را شبکه نخبگان جهانی دانست که امریکا برای نفوذ در کشورها شکل داده و ادامه داد: برای مثال اجلاس داووس که سالانه برگزار می‌شود را در نظر بگیرید. درواقع هدفش تقویت شبکه نفوذی است. این‌ها معتقدند که جهان امروز مال ماست. اعتقادی به هویت مستقل کشورها برای خودشان ندارند. اتفاقاً ایران در مقابل این‌ها بحث از اتحاد می‌کند. این افراد به دنبال تجزیه هستند. هر چقدر بتوانند کشورها را خردتر کنند درست مثل لوکزامبورگ تا بیشتر نفع ببرند.
وی گفت: فرض کنید 200 کشور مثل سوئیس داشته باشید. اداره این کشور خیلی راحت تر است. ولی کشورهایی مثل روسیه ایران، چین و برزیل که دارای ظرفیتهای ملی هستند و می‌توانند بایستند، در نتیجه بهترین کار تجزیه این کشورهاست که باعث به وجود آمدن بردگی نوین می‌شود و مردم می‌پذیرند.
این کارشناس افزود: اینکه غرب روی ظرفیتهای قابل دفاع ما متمرکز می‌شود به این دلیل است که دو پارادایم رقیب داریم. شما با پراید نمی توانید از اقتصاد ایران دفاع کنید ولی با موشک شرایط فرق می‌کند. هرکجا که این تفکر بوده و نسبت بین برخورداری و تکلیف کاملاً عکس بوده ما آنجا پیروز بوده‌ایم.اما آنجایی که برخورداری و کارکرد را باهم پیوست دادیم نتیجه‌اش، کشور جهان‌سومی غیرقابل‌دفاع شد.
وی اضافه کرد: ما نتیجه گرا نیستیم ما تکلیف گرا هستیم. این یک مکتب و مشرب است. چرا ما در این 37 سال هیچ گونه نقشه ی توسعه اقتصادی برای کشور نداشتیم. برنامه پنجم، برنامه چهارم، برنامه سوم. مگر اینجا سیستم کمونیستی است؟! خواستگاه توسعه ما کجاست؟ نقطه عزیمت ما در مسیر توسعه کجاست؟ این روشن نیست.
ظهره وند با تاکید بر ولایت‌پذیری به عنوان شرط اولیه برای شکل‌گیری جوامع افزود: جامعه سازی نیاز به ولایت دارد. بنابراین دین بدون ولایت افیون توده‌هاست.حضرت امام در سخنرانی‌ای گفتند که ما تازه اول راه هستیم و به‌سوی جامعه اسلامی حرکت می‌کنیم. اکنون امام حضور دارد و ملت اسلامی که پشت سر امامشان ایستاده‌اند و امام زبان مطالبه گر ملت ایران و امت اسلام است. هرکسی که در جای‌جای جهان خواهان پذیرش حق باشد امامش معلوم است.
او همچنین اعتماد روسیه به جمهوری اسلامی را به دلیل اتکا امت اسلامی به امامش دانست و گفت: روس‌ها که به‌هیچ‌عنوان این پتانسیل را ندارند چون وجه ایدئولوژی را از دست داده‌اند و چین هم همین‌طور. روسیه دنبال حفظ ژئوپلیتیک خودش است. روسیه اگر سوریه را از دست بدهد در اوکراین و قفقاز هم بند نخواهد شد. بنابراین روسیه برای اینکه بتواند مأموریت ملی خودش را درست انجام بدهد، خوب تشخیص داده است؛ یعنی بازیگر منطقه‌ای و بین الملیی مثل جمهوری اسلامی ایران را دارد. با این پتانسیل خوب کار می‌کند و به ایران اعتماد دارد و می‌داند ایران با این امام و امت قابل‌اتکا است و اتکای به امامت ماست که امروز آقای پوتین را در این عرصه تا اینجا کشانده است.
منبع: تسنیم
عملیات سری «الوار چنار»؛
عربستان و آمریکا از چند سال قبل در قالب یک پروژه سری مشترک برای مبارزه با دولت سوریه، چند میلیارد دلار برای آموزش گروه‌های مسلح فعال در سوریه هزینه کرده‌اند.
به گزارش مشرق، «سال 2013، وقتی رئیس‌جمهور اوباما مخفیانه به آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) مجوز داد که شورشیان خسته سوری را تسلیح کند، این آژانس جاسوسی می‌دانست که یک شریک آماده دارد که حاضر است پول این عملیات محرمانه را بپردازد. همان شریکی که سیا دهه‌هاست برای درگیری‌های مناطق دوردست، به پول و نظر آن اتکا کرده است؛ پادشاهی عربستان سعودی.»
این آغازگر گزارشی است که «مارک مازتی» و «مت اپوزو» خبرنگاران روزنامه نیویورک تایمز منتشر کرده و در آن از گوشه‌ای از همکاری‌های واشنگتن و ریاض برای تسلیح گروه‌های مسلح مخالف دولت سوریه، پرده برداشته‌اند.
نیویورک تایمز نوشته است: «از آن پس، سیا و شرکای سعودی‌اش ترتیبی غیرمعمول را برای مأموریت آموزش شورشیان پی گرفتند؛ عملیاتی با اسم رمز "الوار چنار" (تیمبر سیکمور). مقامات کنونی و سابق دولت می‌گویند تأمین سلاح و مقادیر عظیم پول بر عهده سعودی‌ها بود و سیا هم وظیفه آموزش شورشیان برای کار با اسلحه کلاشنیکوف و موشک‌های ضد تانک را بر عهده گرفت.»
این روزنامه با اشاره به روابط طولانی سیا و استخبارات عربستان، نوشته است که دو کشور گاها در سوریه به صورت هماهنگ با هم عمل کرده‌اند و در مواردی هم عربستان تنها تأمین‌کننده هزینه‌های عملیات‌های مخفیانه سیا در این کشور بوده است.
هرچند که سعودی‌ها پیش از این هم علنا حمایت خود را از تروریست‌ها در سوریه اعلام کرده بودند، اما به نوشته نیویورک تایمز، ابعاد سرمایه‌گذاری آنها در این زمینه و همکاری مشترکشان با سیا تاکنون افشا نشده بود.
«مایک راجرز» عضو سابق کنگره آمریکا که در ابتدای عملیات سیا رئیس کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان بود، می‌گوید: «آنها می‌دانستند که باید ما را همراه خود داشته باشند و ما هم می‌دانستیم که باید آنها را همراه خود داشته باشیم.»
هرچند مقامات آمریکایی از بیان رقم دقیق کمک‌های عربستان سعودی خودداری کرده‌اند، اما مشخص است که ریاض با فاصله زیاد نسبت به دیگر کشورها، بیشترین هزینه را در جهت آموزش گروه‌های مسلح فعال در سوریه کرده است. به نوشته نیویورک‌تایمز، ارزیابی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که عربستان چندین میلیارد دلار در این زمینه هزینه کرده است.
ترکیه، قطر و اردن دیگر کشورهایی هستند که در این برنامه مشارکت داشته و از آن حمایت مالی کرده‌اند. توافق سیا و عربستان در بهار 2013 در حالی اجرایی شد که عربستان از دستکم یک سال قبل از آن در حال انتقال سلاح به سوریه بود و حتی قطر محموله‌های تسلیحات سنگین از جمله دوش پرتاب‌های FN-6 را از طریق مرز ترکیه به داخل سوریه منتقل کرده بود.
نیویورک تایمز نوشته است: «تلا‌ش‌های سعودی‌ها به رهبری شاهزاده بندر بن سلطان معروف که آن زمان ریاست استخبارات عربستان را بر عهده داشت پیش می‌رفت و وی به جاسوس‌های سعودی دستور داده بود هزاران قبضه کلاشنیکوف و میلیون‌ها گلوله را از شرق اروپا خریداری کرده و به شورشی‌های سوری برسانند. سیا به برخی از معامله‌های تسلیحاتی سعودی‌ها کمک کرده بود، از جمله یک محموله بزرگ که در سال 2012 در کرواسی خریداری شد.»
این روزنامه ادعا کرده است که تا اواخر سال 2012، انتقال تسلیحات به سوریه تقریبا بدون هماهنگی با سیا صورت می‌گرفت و حتی برخی از گروه‌هایی که ممکن بود با القاعده مرتبط باشند نیز این تسلیحات را دریافت می‌کردند. به ادعای نیویورک تایمز این مسئله با واکنش «دیوید پترائوس» رئیس وقت سیا مواجه شده که در نشستی در اردن، کشورهای عربی را به دلیل عدم هماهنگی با واشنگتن، مورد انتقاد قرار داده است.
چند ماه پس از آن بوده است که باراک اوباما مجوز آغاز آموزش مستقیم گروه‌های مسلح توسط آمریکا در اردن و همچنین ارسال کمک‌های نظامی کشنده به سوریه را صادر کرده است. از این پس، سیا مسئولیت آموزش را بر عهده گرفته و سرویس اطلاعات عربستان عهده‌دار تأمین پول و تسلیحات از جمله موشک‌های ضدتانک «تاو» شده است.
قطری‌ها هم در این عملیات مشارکت داشته و یک پایگاه هم برای آموزش اختصاص داده بودند، اما به گفته مقامات آمریکایی، عربستان با فاصله زیاد نسبت به دیگران بیشترین سهم را در این برنامه داشته است.
نیویورک تایمز در ادامه به انتقاد برخی از اعضای کنگره از عدم شفافیت این برنامه پرداخته و همچنین نوشته است که در این مأموریت سیا وظیفه هماهنگی بین کشورها را نیز بر عهده داشته و مثلا زمانی که عربستان در پرداخت مبالغ مالی تأخیر می‌کرده، اردن از سیا جویای دلایل تأخیر می‌شده است.
بنا بر این گزارش، در حالی که سعودی‌ها در موارد پیشین تأمین مالی برنامه‌های سیا عموما بدون چشم‌داشت روشنی این کار را می‌کرده‌اند، اما در مسئله سوریه، آنها برای پرداخت پول، خواسته‌هایی را مطرح می‌کنند.
«بروس ریدل» تحلیلگر سابق سیا و عضو ارشد کنونی موسسه بروکینگز می‌گوید: «آنها می‌خواهند دور میز کرسی داشته باشند و در مورد دستور کار بحث هم از آنها نظرخواهی شود.»
به نوشته نیویورک تایمز، برنامه سیا از برنامه آموزش و تسلیح مخالفان که از سوی پنتاگون پی گرفته شده و چندی قبل رسما شکست خورد، مجزا بوده است. هدف از برنامه سیا مستقیما مبارزه با دولت سوریه بوده است.
در ادامه این گزارش عنوان شده است که نقش اتباع سعودی در شکل‌گیری گروه‌های تروریستی موجب شده تا همکاری اطلاعاتی با ریاض بیش از پیش غیر قابل توجیه به نظر برسد. «ویلیام مک کنت» مشاور سابق وزارت خارجه آمریکا در امور ضد تروریسم می‌گوید که هرچه بیشتر گفته می‌شود که «ما به آنها به عنوان یک شریک ضد ترور نیاز داریم، این مسئله کمتر غیر قابل توجیه می‌شود. اگر فقط بحث همکاری‌های ضد تروریسم است و اگر سعودی‌ها خود بخش بزرگی از مسئله خلق تروریسم هستند، چطور می‌شود این استدلال را پذیرفت؟»
منبع: فارس
یادداشت/روزنامه وطن امروز
کاهش دامنه‌دار قیمت جهانی نفت بیشترین تاثیر منفی را بر کشورهایی گذاشته که از حداکثر وابستگی به درآمد حاصل از فروش نفت برخوردارند.به گزارش مشرق، کاهش دامنه‌دار قیمت جهانی نفت بیشترین تاثیر منفی را بر کشورهایی گذاشته که از حداکثر وابستگی به درآمد حاصل از فروش نفت برخوردارند. ساده‌ترین رفتار در چنین شرایطی تلاش برای «عرضه» بیشتر نفت در بازار برای جبران کسری بودجه است. رفتاری سنتی که با هرگونه محاسبه عوامل سیاسی تاثیرگذار بر بازار نفت بیگانه است و مفهومی به نام «ژئوپلیتیک سقوط قیمت نفت» را به رسمیت نمی‌شناسد تا با درک علت‌ها به بازمهندسی بازار بپردازد.
حاکم بودن همین محاسبات ساده و سنتی در وزارت نفت کشورمان را با پایش آنچه در طول ایام یک ساله آغاز سقوط آزاد قیمت نفت بیان شد، می‌توان درک کرد.
وزارت نفت انتظار داشت و پیش‌بینی می‌کرد از مهر 94 روند کاهشی قیمت نفت با فرارسیدن فصل سرما در نیمکره‌شمالی متوقف شود و کشورهای تولیدکننده نفت غیراوپک، میزان عرضه نفت را براساس ادعای عربستان پایان دهند و اعتبار اوپک مجددا در بازار تثبیت شود. آل‌سعود در برابر واکنش‌های شدید گروهی از اعضای اوپک مبنی بر کاهش عمدی قیمت نفت با عرضه مازاد نیاز بازار مدعی شده بود هدف از این تاکتیک حفظ برتری نفت اوپک در بازار و حذف رقبایی همچون نفت شیل آمریکا است که از منابع غیرمتعارف نفت با هزینه استخراج بالا تولید می‌کنند. پیش‌بینی‌ها درست از آب درنیامد و براساس برآوردهای انجام شده توسط موسسات معتبر بین‌المللی هم‌اکنون حدود 2 میلیون بشکه نفت خام مازاد در بازار جهانی وجود دارد و حتی ظرفیت تولید نفت اوپک برای چندین ماه متوالی با عبور از سقف 30 میلیون بشکه‌ای تعیین‌شده، «رکودساز» بازار جهانی نفت شده است.
در میان تحلیل‌های ارائه‌شده درباره قیمت آینده نفت، یکی از بدترین پیش‌بینی‌ها مربوط به سقوط قیمت‌ها به مرز 10 دلار است. در گزارش منتشرشده در روزنامه انگلیسی تلگراف، با استناد به پیش‌بینی بانک انگلیسی «استاندارد چارتر» همانند بانک‌های «گلدمن ساکس»، «آربی‌اس» و «مورگان استنلی»، سقوط قیمت نفت تا بشکه‌ای 10 دلار در سال جدید میلادی، ارزیابی شده است. اداره اطلاعات انرژی آمریکا نیز پیش‌بینی کرد با توجه به انتظار برای لغو تحریم‌های غرب علیه صادرات نفت ایران، افزایش تولید نفت ایران بر اشباع بازار در سال جاری می‌افزاید. این سازمان کاهش محدود در تولید نفت آمریکا در 2016 و رشد یکنواخت تقاضای جهانی را پیش‌بینی کرد که با توجه به این عوامل تنها در 3 ماهه سوم 2017 از فزونی عرضه و اشباع بازار کاسته خواهد شد که نخستین کاهش پس از نزدیک به 4 سال متوالی افزایشی خواهد بود. کوین بوک، تحلیلگر انرژی در این‌باره گفت: «اگر اتفاقی نیفتد و اقتصادهای نوظهور از وضعیت نابسامان فعلی نجات نیابند، قیمت نفت احتمالا تا اواخر سال 2017 افزایش نخواهد یافت.» با این وجود وزیر نفت کشورمان با اشاره به افزایش عرضه نفت توسط برخی کشورهای اوپک و انجام مکاتباتی با دبیرکل این سازمان به منظور آماده‌سازی بازار برای ورود بشکه‌های نفت ایران به بازار، تصریح کرد: اوپک معمولا در مقاطع حساس عاقلانه عمل می‌کند(!)
زنگنه با یادآوری «کاهش شدید قیمت نفت» در صورت ادامه یافتن عرضه نفت مازاد برخی از کشورهای اوپک همزمان با تلاش ایران برای بازیابی سهم خود از اوپک در دوره پساتحریم، گفت: با این وجود قطعا حتی در صورت سقوط دوباره قیمت نفت، ایران از کاهش قیمت‌ها به هیچ‌وجه ضربه نمی‌خورد(!)
زنگنه در استدلالی مشعشع در تشریح دلایل پیروزی ایران در بازار نفت ارزان‌قیمت بویژه در دوران پساتحریم، توضیح داد: با لغو تحریم‌ها صادرات نفت ایران 2 برابر می‌شود و حتی در صورت نصف شدن قیمت‌های نفت از سطوح فعلی باز هم درآمد نفتی ایران ثابت خواهد ماند!
نگاه غیرصیانتی و روزمره وزیر نفت باسابقه کشورمان به منابع تجدیدناپذیر و محدود نفت کشور و تهدید به عرضه حداکثری بدون توجه به «افزایش رکود» در بازار انرژی جهانی با تهدید کشورهایی که حماقت اقتصادی آنها نیز در وضعیت نابسامان فعلی بازار انرژی بی‌تاثیر نبوده، حقیقتا حکایتی دردآور است.
وزیر نفت از یک طرف با قراردادهای ضدملی IPC تلاش دارد «بازار نفت» را کنترل کند و از جانب دیگر می‌کوشد با پیش‌بینی عجیب «نفت 40 دلاری» بودجه 95 را با عرضه حداکثری «نفت مفت» و بدون کمترین آینده‌نگری جبران کند!
«بی‌پولی» در صدر استدلالات غیرمنطقی توجیهی و رفتارهای عجیب و غریب این روزهای دولت می‌درخشد اما آیا دولتی که روزانه میلیون‌ها لیتر بنزین گران از فجیره و مخازن منطقه وارد می‌کند و خوراک ارزان رانتی به پتروشیمی‌های خصوصی می‌دهد و نفت ارزان می‌فروشد تا پول برای واردات خودرو و هزاران کالای غیرضرور دارای مشابه داخلی داشته باشد، معتقد به اقتصاد مقاومتی است و حقیقتا دل‌نگران «بی‌پولی» است؟
در ایام اخیر حتی کارشناسان روزنامه‌های غربگرای داخلی نیز عرضه روزانه 500 هزار الی یک میلیون بشکه نفت بیشتر به بازار را مطابق سیاست اعلامی زنگنه، خطرناک و غیرمفید ارزیابی کرده‌اند و با این وجود تیم اقتصادی دولت از ارائه برنامه‌ای برای تامین حداقل نیازهای بازگشت ایران به سهمیه اوپک با هدف مدیریت و کنترل بازار جهانی و جلوگیری از بی‌ارزش شدن همیشگی نفت و رکود دامنه‌دار خودداری می‌کند!
اصل ماجرا این است که آمریکا بر خلاف پیش‌بینی عربستان، علاقه‌ای به کاهش محسوس عرضه روزانه 9 میلیون بشکه نفت تولیدی خود به بازار ندارد چرا که هدف از رفتار سیاسی مذکور، صرفا تاثیرگذاری بر اوپک با تلاش برای جابه‌جایی مرزهای نفتی نیست. آمریکا تغییر «ژئوپلیتیک انرژی جهان» را بخشی از سیاست «خاورمیانه جدید» می‌داند که براساس آن، تضعیف اقتصاد کشورهای تولیدکننده نفت اعم از عربستان، ایران، عراق، روسیه و کشورهای حوزه آمریکای جنوبی را در بر می‌گیرد. اندیشکده بروکینگز با اشاره به همین هدف شعله‌ور‌تر شدن جنگ و درگیری در خاورمیانه را به دنبال سقوط بیشتر قیمت نفت پیش‌بینی می‌کند و می‌نویسد: «سقوط اخیر قیمت جهانی نفت بدون شک عرصه سیاست خاورمیانه را تحت تأثیر قرار داده است، زیرا بسیاری از دولت‌های منطقه برای تأمین منابع مالی مورد نیاز خود و به طور کلی سرپا نگاه داشتن اقتصادشان به نفت وابسته هستند.»
با توجه به این موارد رفتار سنتی ایران در چنین بازار پرتنشی تنها به افزایش رکود اقتصادی و متضرر شدن کل کشورهای تولیدکننده نفت از جمله ایران می‌انجامد و اهداف آمریکا در ایجاد درگیری‌های درون‌منطقه‌ای با مدیریت بازار به واسطه کنترل «مولفه‌های ژئوپلیتیک» را محقق می‌کند. راهکار برون‌رفت از فضای فعلی فراتر از بازی تک مهره و بدون استراتژی با «افزایش یا کاهش عرضه نفت» است. ما نیازمند یک تحلیل فرامحلی در حوزه انرژی هستیم تا به واسطه آن بتوانیم دیگر کشورهای تولیدکننده نفت را نیز از جنگ‌های غیرواقعی نجات داده و متوجه تاثیر «آمریکا» بر بازار جهانی کنیم.
در شأن ایران نیست که یا درگیر سیاست حماقت‌آمیز «رقابت دروغین» نفت سعودی و نفت شیل شود و استقلال آل‌سعود از تصمیمات آمریکا را باور کند یا درگیر بازی تفرقه‌آمیز اتحادیه اروپایی و چین شود و با عرضه حداکثری نفت مفت به نام «سیاست همکاری انرژی» صرفا تضمین‌کننده سرعت رشد اقتصادی دیگرانی باشد که در بحبوحه دستکاری ژئوپلیتیک آمریکا در خاورمیانه، تنها به دنبال «نفت ارزان» و «عبور از بحران اقتصادی لیبرال - سرمایه‌داری» هستند. آیا ارائه تحلیل‌های فرااقتصادی از مدیران بی‌هنر کرسنتی با ابداعاتی در حد «برنامه ویژه 7 روزه نفتی ایران» برخواهد آمد؟
*وطن امروز
حاکم بودن همین محاسبات ساده و سنتی در وزارت نفت کشورمان را با پایش آنچه در طول ایام یک ساله آغاز سقوط آزاد قیمت نفت بیان شد، می‌توان درک کرد.
وزارت نفت انتظار داشت و پیش‌بینی می‌کرد از مهر 94 روند کاهشی قیمت نفت با فرارسیدن فصل سرما در نیمکره‌شمالی متوقف شود و کشورهای تولیدکننده نفت غیراوپک، میزان عرضه نفت را براساس ادعای عربستان پایان دهند و اعتبار اوپک مجددا در بازار تثبیت شود. آل‌سعود در برابر واکنش‌های شدید گروهی از اعضای اوپک مبنی بر کاهش عمدی قیمت نفت با عرضه مازاد نیاز بازار مدعی شده بود هدف از این تاکتیک حفظ برتری نفت اوپک در بازار و حذف رقبایی همچون نفت شیل آمریکا است که از منابع غیرمتعارف نفت با هزینه استخراج بالا تولید می‌کنند. پیش‌بینی‌ها درست از آب درنیامد و براساس برآوردهای انجام شده توسط موسسات معتبر بین‌المللی هم‌اکنون حدود 2 میلیون بشکه نفت خام مازاد در بازار جهانی وجود دارد و حتی ظرفیت تولید نفت اوپک برای چندین ماه متوالی با عبور از سقف 30 میلیون بشکه‌ای تعیین‌شده، «رکودساز» بازار جهانی نفت شده است.
در میان تحلیل‌های ارائه‌شده درباره قیمت آینده نفت، یکی از بدترین پیش‌بینی‌ها مربوط به سقوط قیمت‌ها به مرز 10 دلار است. در گزارش منتشرشده در روزنامه انگلیسی تلگراف، با استناد به پیش‌بینی بانک انگلیسی «استاندارد چارتر» همانند بانک‌های «گلدمن ساکس»، «آربی‌اس» و «مورگان استنلی»، سقوط قیمت نفت تا بشکه‌ای 10 دلار در سال جدید میلادی، ارزیابی شده است. اداره اطلاعات انرژی آمریکا نیز پیش‌بینی کرد با توجه به انتظار برای لغو تحریم‌های غرب علیه صادرات نفت ایران، افزایش تولید نفت ایران بر اشباع بازار در سال جاری می‌افزاید. این سازمان کاهش محدود در تولید نفت آمریکا در 2016 و رشد یکنواخت تقاضای جهانی را پیش‌بینی کرد که با توجه به این عوامل تنها در 3 ماهه سوم 2017 از فزونی عرضه و اشباع بازار کاسته خواهد شد که نخستین کاهش پس از نزدیک به 4 سال متوالی افزایشی خواهد بود. کوین بوک، تحلیلگر انرژی در این‌باره گفت: «اگر اتفاقی نیفتد و اقتصادهای نوظهور از وضعیت نابسامان فعلی نجات نیابند، قیمت نفت احتمالا تا اواخر سال 2017 افزایش نخواهد یافت.» با این وجود وزیر نفت کشورمان با اشاره به افزایش عرضه نفت توسط برخی کشورهای اوپک و انجام مکاتباتی با دبیرکل این سازمان به منظور آماده‌سازی بازار برای ورود بشکه‌های نفت ایران به بازار، تصریح کرد: اوپک معمولا در مقاطع حساس عاقلانه عمل می‌کند(!)
زنگنه با یادآوری «کاهش شدید قیمت نفت» در صورت ادامه یافتن عرضه نفت مازاد برخی از کشورهای اوپک همزمان با تلاش ایران برای بازیابی سهم خود از اوپک در دوره پساتحریم، گفت: با این وجود قطعا حتی در صورت سقوط دوباره قیمت نفت، ایران از کاهش قیمت‌ها به هیچ‌وجه ضربه نمی‌خورد(!)
زنگنه در استدلالی مشعشع در تشریح دلایل پیروزی ایران در بازار نفت ارزان‌قیمت بویژه در دوران پساتحریم، توضیح داد: با لغو تحریم‌ها صادرات نفت ایران 2 برابر می‌شود و حتی در صورت نصف شدن قیمت‌های نفت از سطوح فعلی باز هم درآمد نفتی ایران ثابت خواهد ماند!
نگاه غیرصیانتی و روزمره وزیر نفت باسابقه کشورمان به منابع تجدیدناپذیر و محدود نفت کشور و تهدید به عرضه حداکثری بدون توجه به «افزایش رکود» در بازار انرژی جهانی با تهدید کشورهایی که حماقت اقتصادی آنها نیز در وضعیت نابسامان فعلی بازار انرژی بی‌تاثیر نبوده، حقیقتا حکایتی دردآور است.
وزیر نفت از یک طرف با قراردادهای ضدملی IPC تلاش دارد «بازار نفت» را کنترل کند و از جانب دیگر می‌کوشد با پیش‌بینی عجیب «نفت 40 دلاری» بودجه 95 را با عرضه حداکثری «نفت مفت» و بدون کمترین آینده‌نگری جبران کند!
«بی‌پولی» در صدر استدلالات غیرمنطقی توجیهی و رفتارهای عجیب و غریب این روزهای دولت می‌درخشد اما آیا دولتی که روزانه میلیون‌ها لیتر بنزین گران از فجیره و مخازن منطقه وارد می‌کند و خوراک ارزان رانتی به پتروشیمی‌های خصوصی می‌دهد و نفت ارزان می‌فروشد تا پول برای واردات خودرو و هزاران کالای غیرضرور دارای مشابه داخلی داشته باشد، معتقد به اقتصاد مقاومتی است و حقیقتا دل‌نگران «بی‌پولی» است؟
در ایام اخیر حتی کارشناسان روزنامه‌های غربگرای داخلی نیز عرضه روزانه 500 هزار الی یک میلیون بشکه نفت بیشتر به بازار را مطابق سیاست اعلامی زنگنه، خطرناک و غیرمفید ارزیابی کرده‌اند و با این وجود تیم اقتصادی دولت از ارائه برنامه‌ای برای تامین حداقل نیازهای بازگشت ایران به سهمیه اوپک با هدف مدیریت و کنترل بازار جهانی و جلوگیری از بی‌ارزش شدن همیشگی نفت و رکود دامنه‌دار خودداری می‌کند!
اصل ماجرا این است که آمریکا بر خلاف پیش‌بینی عربستان، علاقه‌ای به کاهش محسوس عرضه روزانه 9 میلیون بشکه نفت تولیدی خود به بازار ندارد چرا که هدف از رفتار سیاسی مذکور، صرفا تاثیرگذاری بر اوپک با تلاش برای جابه‌جایی مرزهای نفتی نیست. آمریکا تغییر «ژئوپلیتیک انرژی جهان» را بخشی از سیاست «خاورمیانه جدید» می‌داند که براساس آن، تضعیف اقتصاد کشورهای تولیدکننده نفت اعم از عربستان، ایران، عراق، روسیه و کشورهای حوزه آمریکای جنوبی را در بر می‌گیرد. اندیشکده بروکینگز با اشاره به همین هدف شعله‌ور‌تر شدن جنگ و درگیری در خاورمیانه را به دنبال سقوط بیشتر قیمت نفت پیش‌بینی می‌کند و می‌نویسد: «سقوط اخیر قیمت جهانی نفت بدون شک عرصه سیاست خاورمیانه را تحت تأثیر قرار داده است، زیرا بسیاری از دولت‌های منطقه برای تأمین منابع مالی مورد نیاز خود و به طور کلی سرپا نگاه داشتن اقتصادشان به نفت وابسته هستند.»
با توجه به این موارد رفتار سنتی ایران در چنین بازار پرتنشی تنها به افزایش رکود اقتصادی و متضرر شدن کل کشورهای تولیدکننده نفت از جمله ایران می‌انجامد و اهداف آمریکا در ایجاد درگیری‌های درون‌منطقه‌ای با مدیریت بازار به واسطه کنترل «مولفه‌های ژئوپلیتیک» را محقق می‌کند. راهکار برون‌رفت از فضای فعلی فراتر از بازی تک مهره و بدون استراتژی با «افزایش یا کاهش عرضه نفت» است. ما نیازمند یک تحلیل فرامحلی در حوزه انرژی هستیم تا به واسطه آن بتوانیم دیگر کشورهای تولیدکننده نفت را نیز از جنگ‌های غیرواقعی نجات داده و متوجه تاثیر «آمریکا» بر بازار جهانی کنیم.
در شأن ایران نیست که یا درگیر سیاست حماقت‌آمیز «رقابت دروغین» نفت سعودی و نفت شیل شود و استقلال آل‌سعود از تصمیمات آمریکا را باور کند یا درگیر بازی تفرقه‌آمیز اتحادیه اروپایی و چین شود و با عرضه حداکثری نفت مفت به نام «سیاست همکاری انرژی» صرفا تضمین‌کننده سرعت رشد اقتصادی دیگرانی باشد که در بحبوحه دستکاری ژئوپلیتیک آمریکا در خاورمیانه، تنها به دنبال «نفت ارزان» و «عبور از بحران اقتصادی لیبرال - سرمایه‌داری» هستند. آیا ارائه تحلیل‌های فرااقتصادی از مدیران بی‌هنر کرسنتی با ابداعاتی در حد «برنامه ویژه 7 روزه نفتی ایران» برخواهد آمد؟
*وطن امروز
گزارش مشرق؛
آخرین بار یک رئیس جمهور از چین حدود 14 سال قبل به ایران سفر کرده بود. حالا با سفر «شی جین پینگ» به تهران، فصل جدیدی از روابط راهبردی دو کشور با چشم‌اندازی 25 ساله در زمینه‌های متنوعی از جمله سیاسی، امنیتی و نظامی آغاز شده است.
گروه بین‌الملل مشرق - «شی جین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین، جمعه شب همراه با هیئتی بلندپایه وارد کشور شد تا روابط دو کشور پس از سال‌ها تحریم، وارد مرحله جدیدی از تبادلات تجاری و سرمایه‌گذاری شود. چین بزرگترین شریک تجاری ایران است و حالا پس از 14 سال رئیس جمهور این کشور به تهران سفر می‌کند.
«شی جین پینگ» کیست؟
شی جین پینگ 62 ساله، فرزند یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست چین است که از 21 سالگی به این حزب پیوست و ریاست در رده‌های مختلف شهری و استانی را تا رسیدن به دبیری این حزب در شانگهای (بزرگترین شهر این کشور) در سال 2007 طی کرد.
«شی» در سال‌های 1975 تا 1979 مهندسی شیمی را در یکی از دانشگاه‌های مشهور پکن (چینهوا) خواند؛ در آن زمان دانشجویان همزمان کارگر، کشاورز و عضوی از ارتش آزادی‌بخش خلق نیز بودند و بخش قابل توجهی از زمانشان را ضمن یادگیری مارکسیسم، لنینیسم و نظریات مائو، به کشاورزی و آموزش نظامی می‌گذراندند.
«شی جین پینگ» کیست؟
شی جین پینگ 62 ساله، فرزند یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست چین است که از 21 سالگی به این حزب پیوست و ریاست در رده‌های مختلف شهری و استانی را تا رسیدن به دبیری این حزب در شانگهای (بزرگترین شهر این کشور) در سال 2007 طی کرد.
«شی» در سال‌های 1975 تا 1979 مهندسی شیمی را در یکی از دانشگاه‌های مشهور پکن (چینهوا) خواند؛ در آن زمان دانشجویان همزمان کارگر، کشاورز و عضوی از ارتش آزادی‌بخش خلق نیز بودند و بخش قابل توجهی از زمانشان را ضمن یادگیری مارکسیسم، لنینیسم و نظریات مائو، به کشاورزی و آموزش نظامی می‌گذراندند.
زندگی و زمانه «شی جین پینگ» پیش از ریاست جمهوری
در سال 2008 به عضویت کمیته دائمی حزب کمونیست درآمد و یکسال بعد معاون رئیس جمهوری وقت این کشور (هو جین تائو) شد. وی همان سال مسؤول آماده‌سازی کشور برای بازی‌های المپیک 2008 پکن نیز بود. اواخر سال 2012 میلادی جانشین هو جین تائو در دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست چین شد و ماه مارس 2013 به عنوان رئیس جمهوری چین انتخاب شد. او اصلاحات زیادی در این کشور ایجاد کرد؛ از جمله لغو سیاست تک‌فرزندی که می‌رفت این کشور در حال رشدِ پرشتاب را با کمبود نیروی کار در دهه آینده مواجه کند.
در سال 2008 به عضویت کمیته دائمی حزب کمونیست درآمد و یکسال بعد معاون رئیس جمهوری وقت این کشور (هو جین تائو) شد. وی همان سال مسؤول آماده‌سازی کشور برای بازی‌های المپیک 2008 پکن نیز بود. اواخر سال 2012 میلادی جانشین هو جین تائو در دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست چین شد و ماه مارس 2013 به عنوان رئیس جمهوری چین انتخاب شد. او اصلاحات زیادی در این کشور ایجاد کرد؛ از جمله لغو سیاست تک‌فرزندی که می‌رفت این کشور در حال رشدِ پرشتاب را با کمبود نیروی کار در دهه آینده مواجه کند.
رئیس جمهور چین پیش از سفر به ایران در یادداشتی با همین موضوع، «چشم‌انداز روابط ایران و چین را روشن توصیف و تأکید کرد در سفرم به تهران، اعتماد سیاسی متقابل را تقویت و پایه همکاری را مستحکم‌تر می‌سازیم».
وی در یادداشت خود با اشاره به سابقه روابط ایران و چین در دوران باستان، نوشت: «این نخستین دیدارم از ایران است، اما من و بسیاری از مردم چین نسبت به پیشینه کشور باستانی و زیبای ایران ناآگاه نیستیم، زیرا جاده ابریشم دو ملت بزرگ را به هم متصل کرده است و داستان های جالبی مانند داستان زیر در کتب تاریخی ثبت شده‌اند. بیش از دو هزار سال قبل در امپراتوری‌هان غربی (202 پیش از میلاد الی 8 میلادی)، دستیار «جانگ چیان» (Zhang Qian) فرستاده چین عازم ایران شده و مورد استقبال گرم ایرانیان قرار گرفت. در زمان امپراتور «تانگ» و امپراتور «سونگ» چین پس از قرن هفتم، ایرانیان زیادی برای طلب علم، امور پزشکی و تجارت راهی چین می شدند، آثار آنها در شهر «شیان» و «گوانگجو» مشهود است. در قرن سیزدهم، سعدی شاعر بزرگ ایرانی، شرح سیاحت خود در «کاشغر» منطقه خودمختار «اویغور» در «سین کیانگ» چین را در اشعارش آورده است. در سلسله «مینگ» (1644 الی 1368 میلادی) در قرن پانزدهم، آقای «جنگ هه» (Zheng He) در صدر ناوگان بزرگ هفت بار به دریای غربی سفر کرد و در این سفرها، سه بار به منطقه هرمز واقع در جنوب ایران رسید.»
وی در یادداشت خود با اشاره به سابقه روابط ایران و چین در دوران باستان، نوشت: «این نخستین دیدارم از ایران است، اما من و بسیاری از مردم چین نسبت به پیشینه کشور باستانی و زیبای ایران ناآگاه نیستیم، زیرا جاده ابریشم دو ملت بزرگ را به هم متصل کرده است و داستان های جالبی مانند داستان زیر در کتب تاریخی ثبت شده‌اند. بیش از دو هزار سال قبل در امپراتوری‌هان غربی (202 پیش از میلاد الی 8 میلادی)، دستیار «جانگ چیان» (Zhang Qian) فرستاده چین عازم ایران شده و مورد استقبال گرم ایرانیان قرار گرفت. در زمان امپراتور «تانگ» و امپراتور «سونگ» چین پس از قرن هفتم، ایرانیان زیادی برای طلب علم، امور پزشکی و تجارت راهی چین می شدند، آثار آنها در شهر «شیان» و «گوانگجو» مشهود است. در قرن سیزدهم، سعدی شاعر بزرگ ایرانی، شرح سیاحت خود در «کاشغر» منطقه خودمختار «اویغور» در «سین کیانگ» چین را در اشعارش آورده است. در سلسله «مینگ» (1644 الی 1368 میلادی) در قرن پانزدهم، آقای «جنگ هه» (Zheng He) در صدر ناوگان بزرگ هفت بار به دریای غربی سفر کرد و در این سفرها، سه بار به منطقه هرمز واقع در جنوب ایران رسید.»
«چین»ی که می‌شناسیم؛ «چین»ی که هست!
چین را در ایران با اجناس بی‌کیفیتش می‌شناسند؛ «جنس چینی» دیگر یک اصطلاح است برای هر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت و غیراصل مشابه نمونه‌های اصلی که در کشور بسیار به چشم می‌خورد... اما این همه واقعیت درباره بزرگترین شریک تجاری و بزرگترین سرمایه‌گذار در کشورهای جهان نیست؛ پس چرا بخشی از سهم ما از چین، آن چیزی است که «جنس چینی» می‌خوانند؟
آمارها درباره چین چه می‌گوید؟
نزدیک به چهار دهه است که اقتصاد، اولویت اول چین در توسعه است. چین در حال حاضر پس از آمریکا دومین اقتصاد بزرگ جهان است. البته طبق اعلام صندوق، حجم اقتصادی چین در سال 2014 از آمریکا و پیشی گرفتن تولید ناخالص داخلی این کشور براساس قدرت خرید، چین را به رده اول رساند. همچنین چین بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در جهان است. به این معنا که بیشترین سرمایه‌گذاری در کشورهای خارجی در سراسر جهان (بیش از 130 شریک تجاری این کشور) توسط چین انجام شده است. به عنوان نمونه چینی‌ها تنها در آلمان با پشت سر گذاشتن آمریکا، بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در این کشور شد. چینی‌ها در سال 2014 در 190 پروژه تجاری آلمان سرمایه‌گذاری کردند که ارزش آن بیش از 200 میلیون یورو (218 میلیارد دلار) بود که حاصل آن ایجاد 1700 شغل برای آلمانی‌هاست.
حجم مبادلات چین و اتحادیه اروپا به 650 میلیارد دلار می‌رسد که که تراز آن به نفع چین است. آمریکا نیز بزرگترین شریک تجاری چین با 550 میلیارد دلار مبادلات تجاری است که بازهم تراز آن به نفع چین است و این کشور بیشتر صادرکننده است و سرمایه‌گذار. پیش‌بینی می‌شود میزان سرمایه‌گذاری چین تا سال 2030 به 500 میلیارد دلار برسد. همین حجم از مبادلات آمریکا و کشورهای اروپایی نشان از مطابقت کیفیت و استاندارد محصولات چین با استانداردهای اروپا و آمریکاست که توانسته است در میان کشورهای پیشرفته اروپایی و رقبای آسیایی چون کره و ژاپن، بازار آمریکا را در اختیار بگیرد و حتی تولید برندهای معتبر آمریکایی را نیز چین برعهده بگیرد.
جالبتر اینکه ژاپن همواره نقطه مقابل چین در مقایسه کیفیت کالاهاست و این باور در کشور ما نیز جنس ژاپنی را در مقابل جنس چینی قرار می‌دهد؛ البته که در کیفیت محصولات ژاپنی شکی نیست، اما نکته جالب توجه این است که خود ژاپن بیشتر نیازهایش را از چین فراهم می‌کند و بیش از 320 میلیارد دلار با این کشور تبادل تجاری و اقتصادی دارد و جالبتر اینکه کفه ترازو در روابط دو کشور، به نفع چین سنگینی می‌کند. میزان صادرات چین در سال 2014 به 2.343 میلیارد دلار، و واردات این کشور در همین سال به 1.962 میلیارد دلار رسید.
این حجم از تبادل آمریکا، اروپا و ژاپن با چین و تولید معتبرترین برندهای آمریکایی در این کشور، در مقابل شرایطی که در کشور ما از کالای چینی وجود دارد، نشان می‌دهد مشکل کار تاجران ایرانی هستند که برای سود بیشتر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت چینی را برای ورود به بازار ایران انتخاب می‌کنند. واقعیت این است که چین نیز برای پاسخگویی به نیازهای مختلف و کسب سود بیشتر، یک کالا و محصول را با کیفیت‌هایی از درجه 0 تا 100 تولید کند. این تقاضای تاجر و خریدار است که جنس با کیفیت پایین‌تر و در عوض قیمت ارزان‌تر را بدلیل حاشیه سود بسیار بیشتر در داخل کشور، وارد کنند. از این رو، در داخل چین متهم به تولید جنس بی‌کیفیت می‌شود در حالی که باید واردکنندگان و نهادهای نظارتی و استاندارد را بدلیل ورود و صدور مجوز ورود این اجناس مورد سؤال قرار داد. به عنوان مثال، چین هم گوشی‌های اصل و با کیفیت را تولید می‌کند و هم نمونه‌های ارزان قیمت آن را که فقط قابی شبیه به گوشی‌های اصل دارد!
رشد اقتصادی چین در سال 2007 به بیش از 11 درصد رسید. چین توانست این رشد پرشتاب اقتصادی را تا سال 2010 به میزان 10.5 درصد حفظ کند اما پس از آن بدلیل بحران‌های مالی بویژه افت شاخص‌های بورس این کشور و اوراق بهادار، سال 2014 رشد اقتصادی چین به 7.4 درصد رسید. البته در همین زمان رشد اقتصادی آمریکا براساس آمار بانک جهانی به میزان 2.4 درصد بود. یوان واحد پول چین هم از اواخر 2015 وارد سبد ارزهای صندوق بین‌المللی پول شد و قرار است از اکتبر 2016 به باشگاه ارزهای برتر صندوق ملحق شود. چینی‌ها همچنین با سرمایه‌ای دستکم 100 میلیارد دلاری «بانک توسعه زیرساخت آسیایی» را نیز راه‌اندازی کردند که قرار است سرمایه آن تا 500 میلیارد افزایش پیدا کند. از این بانک به عنوان رقیبی جدی برای بانک جهانی نام برده می‌شود. بدبین‌ترین کارشناسان سال 2035 را سال رسیدن چین به رده اول در اقتصاد جهان پیش‌بینی کرده‌اند. این کشور با 306 تریلیون، بالاترین ذخیر ارزی در میان کشورهای جهان را داراست.
چین، دوست دوران سخت تحریم
واقعیت این است که در نظام بین‌الملل و در شرایط رقابت قدرت‌های جهانی بویژه در زمینه اقتصاد، همه کشورها منافع خود را دنبال می‌کنند؛ چین هم ازین قاعده مستثنی نیست. چین سال‌هاست شریک اول تجاری ایران بوده است، حتی در دوران تحریم.
چین را در ایران با اجناس بی‌کیفیتش می‌شناسند؛ «جنس چینی» دیگر یک اصطلاح است برای هر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت و غیراصل مشابه نمونه‌های اصلی که در کشور بسیار به چشم می‌خورد... اما این همه واقعیت درباره بزرگترین شریک تجاری و بزرگترین سرمایه‌گذار در کشورهای جهان نیست؛ پس چرا بخشی از سهم ما از چین، آن چیزی است که «جنس چینی» می‌خوانند؟
آمارها درباره چین چه می‌گوید؟
نزدیک به چهار دهه است که اقتصاد، اولویت اول چین در توسعه است. چین در حال حاضر پس از آمریکا دومین اقتصاد بزرگ جهان است. البته طبق اعلام صندوق، حجم اقتصادی چین در سال 2014 از آمریکا و پیشی گرفتن تولید ناخالص داخلی این کشور براساس قدرت خرید، چین را به رده اول رساند. همچنین چین بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در جهان است. به این معنا که بیشترین سرمایه‌گذاری در کشورهای خارجی در سراسر جهان (بیش از 130 شریک تجاری این کشور) توسط چین انجام شده است. به عنوان نمونه چینی‌ها تنها در آلمان با پشت سر گذاشتن آمریکا، بزرگترین سرمایه‌گذار خارجی در این کشور شد. چینی‌ها در سال 2014 در 190 پروژه تجاری آلمان سرمایه‌گذاری کردند که ارزش آن بیش از 200 میلیون یورو (218 میلیارد دلار) بود که حاصل آن ایجاد 1700 شغل برای آلمانی‌هاست.
حجم مبادلات چین و اتحادیه اروپا به 650 میلیارد دلار می‌رسد که که تراز آن به نفع چین است. آمریکا نیز بزرگترین شریک تجاری چین با 550 میلیارد دلار مبادلات تجاری است که بازهم تراز آن به نفع چین است و این کشور بیشتر صادرکننده است و سرمایه‌گذار. پیش‌بینی می‌شود میزان سرمایه‌گذاری چین تا سال 2030 به 500 میلیارد دلار برسد. همین حجم از مبادلات آمریکا و کشورهای اروپایی نشان از مطابقت کیفیت و استاندارد محصولات چین با استانداردهای اروپا و آمریکاست که توانسته است در میان کشورهای پیشرفته اروپایی و رقبای آسیایی چون کره و ژاپن، بازار آمریکا را در اختیار بگیرد و حتی تولید برندهای معتبر آمریکایی را نیز چین برعهده بگیرد.
جالبتر اینکه ژاپن همواره نقطه مقابل چین در مقایسه کیفیت کالاهاست و این باور در کشور ما نیز جنس ژاپنی را در مقابل جنس چینی قرار می‌دهد؛ البته که در کیفیت محصولات ژاپنی شکی نیست، اما نکته جالب توجه این است که خود ژاپن بیشتر نیازهایش را از چین فراهم می‌کند و بیش از 320 میلیارد دلار با این کشور تبادل تجاری و اقتصادی دارد و جالبتر اینکه کفه ترازو در روابط دو کشور، به نفع چین سنگینی می‌کند. میزان صادرات چین در سال 2014 به 2.343 میلیارد دلار، و واردات این کشور در همین سال به 1.962 میلیارد دلار رسید.
این حجم از تبادل آمریکا، اروپا و ژاپن با چین و تولید معتبرترین برندهای آمریکایی در این کشور، در مقابل شرایطی که در کشور ما از کالای چینی وجود دارد، نشان می‌دهد مشکل کار تاجران ایرانی هستند که برای سود بیشتر جنس بی‌کیفیت و ارزان قیمت چینی را برای ورود به بازار ایران انتخاب می‌کنند. واقعیت این است که چین نیز برای پاسخگویی به نیازهای مختلف و کسب سود بیشتر، یک کالا و محصول را با کیفیت‌هایی از درجه 0 تا 100 تولید کند. این تقاضای تاجر و خریدار است که جنس با کیفیت پایین‌تر و در عوض قیمت ارزان‌تر را بدلیل حاشیه سود بسیار بیشتر در داخل کشور، وارد کنند. از این رو، در داخل چین متهم به تولید جنس بی‌کیفیت می‌شود در حالی که باید واردکنندگان و نهادهای نظارتی و استاندارد را بدلیل ورود و صدور مجوز ورود این اجناس مورد سؤال قرار داد. به عنوان مثال، چین هم گوشی‌های اصل و با کیفیت را تولید می‌کند و هم نمونه‌های ارزان قیمت آن را که فقط قابی شبیه به گوشی‌های اصل دارد!
رشد اقتصادی چین در سال 2007 به بیش از 11 درصد رسید. چین توانست این رشد پرشتاب اقتصادی را تا سال 2010 به میزان 10.5 درصد حفظ کند اما پس از آن بدلیل بحران‌های مالی بویژه افت شاخص‌های بورس این کشور و اوراق بهادار، سال 2014 رشد اقتصادی چین به 7.4 درصد رسید. البته در همین زمان رشد اقتصادی آمریکا براساس آمار بانک جهانی به میزان 2.4 درصد بود. یوان واحد پول چین هم از اواخر 2015 وارد سبد ارزهای صندوق بین‌المللی پول شد و قرار است از اکتبر 2016 به باشگاه ارزهای برتر صندوق ملحق شود. چینی‌ها همچنین با سرمایه‌ای دستکم 100 میلیارد دلاری «بانک توسعه زیرساخت آسیایی» را نیز راه‌اندازی کردند که قرار است سرمایه آن تا 500 میلیارد افزایش پیدا کند. از این بانک به عنوان رقیبی جدی برای بانک جهانی نام برده می‌شود. بدبین‌ترین کارشناسان سال 2035 را سال رسیدن چین به رده اول در اقتصاد جهان پیش‌بینی کرده‌اند. این کشور با 306 تریلیون، بالاترین ذخیر ارزی در میان کشورهای جهان را داراست.
چین، دوست دوران سخت تحریم
واقعیت این است که در نظام بین‌الملل و در شرایط رقابت قدرت‌های جهانی بویژه در زمینه اقتصاد، همه کشورها منافع خود را دنبال می‌کنند؛ چین هم ازین قاعده مستثنی نیست. چین سال‌هاست شریک اول تجاری ایران بوده است، حتی در دوران تحریم.
در شرایطی که ایران با سخت‌ترین تحریم‌های ظالمانه از سوی سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپا دست به گریبان بود، چینی‌ها ضمن حفظ منافع اقتصادی خود در کشور، کمک بسیاری به چرخه اقتصادی ایران در این ایام کردند. پس از اعمال تحریم‌های نفتی از سوی آمریکا با هدف قطع صادرات نفت ایران، تقریبا تمام مشتری‌های نفت ایران از خرید نفت سر باز زدند و تحریم بیمه‌ای و کشتیرانی ایران نیز تقریبا صادرات نفت را برای ایران غیرممکن ساخته بود. کشورهای ژاپن، کره جنوبی و مشتریان اروپایی نفت ایران تقریبا دیگر خود را برای خرید نفت از ایران به دردسر مجازات‌های خزانه‌داری آمریکا نمی‌انداختند.
در این میان، چین از فرصت بوجود آمده استفاده کرد و بیشتر نفت تولیدی ایران را بدون توجه به تحریم‌ها خریداری می‌کرد. همچنین طرف چینی در تأمین بسیاری از کالاهای اساسی و مواد اولیه که ایرانِ در تحریم با مشکل تأمین نیازهای کشور روبرو بود، و همچنین تبادلات مالی ایران و دیگر تسهیلات تجاری در شرایط تحریم بانکی کمک بسیاری کردند و از دیگر شرکای تجاری ایران وفادارتر بودند؛ چه بسا مقامات چینی با توجه به اولویت تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی، نگاهشان به دوران پساتحریم و حضور در بازارهای ایران برای آن زمان بود که در دوران تحریم نیز در کنار ایران ماندند و البته منافع اقتصادی خود را نیز در این مسیر داشتند و دنبال کردند.
در این میان، چین از فرصت بوجود آمده استفاده کرد و بیشتر نفت تولیدی ایران را بدون توجه به تحریم‌ها خریداری می‌کرد. همچنین طرف چینی در تأمین بسیاری از کالاهای اساسی و مواد اولیه که ایرانِ در تحریم با مشکل تأمین نیازهای کشور روبرو بود، و همچنین تبادلات مالی ایران و دیگر تسهیلات تجاری در شرایط تحریم بانکی کمک بسیاری کردند و از دیگر شرکای تجاری ایران وفادارتر بودند؛ چه بسا مقامات چینی با توجه به اولویت تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی، نگاهشان به دوران پساتحریم و حضور در بازارهای ایران برای آن زمان بود که در دوران تحریم نیز در کنار ایران ماندند و البته منافع اقتصادی خود را نیز در این مسیر داشتند و دنبال کردند.
پول‌های بلوکه شده
اما بدلیل تحریم نقل و انتقالات مالی، بازگشت پول نفت‌های فروخته‌شده به چین نیز راه‌های مخصوص به خود داشت و درآمدهای ایران اصطلاحا در بانک‌های چینی بلوکه می‌شد. اما چینی‌ها ضمن حفظ این پول، از طریق راه‌های رسمی و غیررسمی ممکن دلارهای نفتی ایران را به کشور می‌رساندند. بخشی از این دلارها بصورت همان مواد اولیه‌ای بازگشت که ایران در زمان تحریم امکان تهیه آنها را از بازارهای جهانی نداشت. بخش دیگری از پول ایران پشتوانه سرمایه‌گذاری چین در پروژه‌های بزرگ ملی شد. همچنین در مدت زمان مذکور، بنابر قوانین بانکی این کشور به پول‌های بلوکه‌شده ایران سود نیز تعلق گرفته است. البته طبق تفاهم میان دو کشور در سال‌های گذشته، اکثر این پول بین دو کشور بصورت اعتبارات فاینانس و روش‌های دیگر در حال گردش بوده است و چین هیچ گاه به آن تعریف از بلوکه‌کردن که به عنوان مثال در برخورد با آمریکا یا کشورهای اروپایی مواجه هستیم، درآمدهای ایران را غیرقابل دسترس و استفاده نکرد.
رهبر انقلاب نیز در دیدار رئیس جمهور چین و هیئت همراه، بیان داشتند: «ایران هرگز همکاری‌های چین در دوران تحریم را فراموش نخواهد کرد.»
ایشان همچنین با اشاره به سند جامع راهبردی میان دو کشور افزودند: توافق برای «روابط استراتژیک 25 ساله» ایران و چین درست و حکمت آمیز است.
اما بدلیل تحریم نقل و انتقالات مالی، بازگشت پول نفت‌های فروخته‌شده به چین نیز راه‌های مخصوص به خود داشت و درآمدهای ایران اصطلاحا در بانک‌های چینی بلوکه می‌شد. اما چینی‌ها ضمن حفظ این پول، از طریق راه‌های رسمی و غیررسمی ممکن دلارهای نفتی ایران را به کشور می‌رساندند. بخشی از این دلارها بصورت همان مواد اولیه‌ای بازگشت که ایران در زمان تحریم امکان تهیه آنها را از بازارهای جهانی نداشت. بخش دیگری از پول ایران پشتوانه سرمایه‌گذاری چین در پروژه‌های بزرگ ملی شد. همچنین در مدت زمان مذکور، بنابر قوانین بانکی این کشور به پول‌های بلوکه‌شده ایران سود نیز تعلق گرفته است. البته طبق تفاهم میان دو کشور در سال‌های گذشته، اکثر این پول بین دو کشور بصورت اعتبارات فاینانس و روش‌های دیگر در حال گردش بوده است و چین هیچ گاه به آن تعریف از بلوکه‌کردن که به عنوان مثال در برخورد با آمریکا یا کشورهای اروپایی مواجه هستیم، درآمدهای ایران را غیرقابل دسترس و استفاده نکرد.
رهبر انقلاب نیز در دیدار رئیس جمهور چین و هیئت همراه، بیان داشتند: «ایران هرگز همکاری‌های چین در دوران تحریم را فراموش نخواهد کرد.»
ایشان همچنین با اشاره به سند جامع راهبردی میان دو کشور افزودند: توافق برای «روابط استراتژیک 25 ساله» ایران و چین درست و حکمت آمیز است.
سیاست خارجی؛ همراهی سیاسی، پرهیز نظامی
مهمترین صحنه همکاری و تعامل ایران و چین در سال‌های اخیر، پرونده هسته‌ای و مذاکرات ایران و 1+5 بوده است. البته چین در این زمینه ضمن حفظ ملاحظات خود به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت و قدرت‌های جهانی در نظام بین‌الملل، در مجموع نقشی سازنده در پیشبرد مذاکرات ایفا کردند و حتی ابتکار بازطراحی راکتور اراک نیز از سوی این کشور پیشنهاد داده شد و با مشارکت آنها هم اجرایی خواهد شد. شاید چین تنها عضو 1+5 بود که بی‌صبرانه منتظر رفع تحریم‌ها برای گسترش حجم روابط تجاری دو کشور از 50 میلیارد دلار کنونی به 600 میلیارد دلار در ده سال آینده بود و برای این منظور تلاش کرد.
در مسائل منطقه‌ای، غرب آسیا و منازعات آن هیچگاه اولویت سیاست خارجی و امنیتی چین نبوده است. این کشور چالش‌های جدی در منطقه خود با آمریکا و همپیمانانش در شرق آسیا بویژه در دریای چین جنوبی و همچنین در مسأله اقتصادی که اولویت اول و اصلی چین تا 2025 است، دارد. اما تحولات سال‌های اخیر و رشد افراطی‌گری و تروریسم تکفیری چین را هم نگران کرده است.
سیاست‌های پکن در مسأله سوریه در مجموع در راستای سیاست‌های ایران و روسیه برای مبارزه با تروریسم و تعیین سرنوشت این کشور توسط مردم سوریه بوده است. البته چینی‌ها در مناطقی غیر محیط امنیتی پیرامون خود، ملاحظاتی دارند و با احتیاط عمل می‌کنند و بطور خاص در بحران سوریه مواضعی نزدیک به ایران داشته‌اند، اما از حضور علنی در یک ائتلاف و حرکت‌هایی از جنس آنچه از روسیه شاهد بودیم خودداری می‌کند.
همکاری نظامی
چین در حوزه نظامی و جنگ‌افزار نیز در حال تبدیل شدن به یکی از قدرتمندترین‌هاست. ایران و چین در این حوزه در سال‌های گذشته روابط قابل توجهی نداشتند، اما در دو سال گذشته، ابعاد همکاری نظامی دو کشور بسیار گسترش پیدا کرده است. مبادله هیئت‌های نظامی و بازدید مقامات نظامی (از جمله سفر فرمانده نیروی دریایی و نیروی هوایی ارتش به این کشور) از جمله این همکاری‌هاست. همچنین ناوگان نیروی دریایی چین نیز سال 93 در بندرعباس پهلو گرفت.
مهمترین صحنه همکاری و تعامل ایران و چین در سال‌های اخیر، پرونده هسته‌ای و مذاکرات ایران و 1+5 بوده است. البته چین در این زمینه ضمن حفظ ملاحظات خود به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت و قدرت‌های جهانی در نظام بین‌الملل، در مجموع نقشی سازنده در پیشبرد مذاکرات ایفا کردند و حتی ابتکار بازطراحی راکتور اراک نیز از سوی این کشور پیشنهاد داده شد و با مشارکت آنها هم اجرایی خواهد شد. شاید چین تنها عضو 1+5 بود که بی‌صبرانه منتظر رفع تحریم‌ها برای گسترش حجم روابط تجاری دو کشور از 50 میلیارد دلار کنونی به 600 میلیارد دلار در ده سال آینده بود و برای این منظور تلاش کرد.
در مسائل منطقه‌ای، غرب آسیا و منازعات آن هیچگاه اولویت سیاست خارجی و امنیتی چین نبوده است. این کشور چالش‌های جدی در منطقه خود با آمریکا و همپیمانانش در شرق آسیا بویژه در دریای چین جنوبی و همچنین در مسأله اقتصادی که اولویت اول و اصلی چین تا 2025 است، دارد. اما تحولات سال‌های اخیر و رشد افراطی‌گری و تروریسم تکفیری چین را هم نگران کرده است.
سیاست‌های پکن در مسأله سوریه در مجموع در راستای سیاست‌های ایران و روسیه برای مبارزه با تروریسم و تعیین سرنوشت این کشور توسط مردم سوریه بوده است. البته چینی‌ها در مناطقی غیر محیط امنیتی پیرامون خود، ملاحظاتی دارند و با احتیاط عمل می‌کنند و بطور خاص در بحران سوریه مواضعی نزدیک به ایران داشته‌اند، اما از حضور علنی در یک ائتلاف و حرکت‌هایی از جنس آنچه از روسیه شاهد بودیم خودداری می‌کند.
همکاری نظامی
چین در حوزه نظامی و جنگ‌افزار نیز در حال تبدیل شدن به یکی از قدرتمندترین‌هاست. ایران و چین در این حوزه در سال‌های گذشته روابط قابل توجهی نداشتند، اما در دو سال گذشته، ابعاد همکاری نظامی دو کشور بسیار گسترش پیدا کرده است. مبادله هیئت‌های نظامی و بازدید مقامات نظامی (از جمله سفر فرمانده نیروی دریایی و نیروی هوایی ارتش به این کشور) از جمله این همکاری‌هاست. همچنین ناوگان نیروی دریایی چین نیز سال 93 در بندرعباس پهلو گرفت.
فرماندهان نیروی دریایی ایران و چین - پهلوگیری ناوشکن چینی در بندرعباس
پیش‌بینی می‌شود دو کشور در آینده نزدیک، همکاری‌های لجستیک نظامی قابل توجهی با یکدیگر داشته باشند؛ به جز سند جامع راهبردی 25 ساله میان دو کشور، این را دستکم از سفرهای اخیر فرماندهان نیروی دریایی و هوایی ارتش به این کشور می‌توان حدس زد.
سند جامع راهبردی؛ طرح جاده ابریشم
به گفته نایب رئیس اتاق مشترک ایران و چین، سند همکاری راهبردی 25 ساله دو کشور از نوع در جه یک بوده و در چهار سطح نزدیک‌ترین همکاری‌ها میان دو کشور صورت خواهد گرفت. این اسناد، همکاری در حوزه‌های فرهنگ، سیاست، امنیت، نظامی و قضایی را شامل می‌شود.
سیاست احیای جاده ابریشم با شعار «یک کمربند، یک جاده» زیربنای اصلی توافقات دو کشور است که طرف چینی به شدت آن را دنبال می‌کند و صندوقی با سرمایه 40 میلیارد دلار را به همین منظور راه‌اندازی کرده است تا به توسعه زیرساخت‌های کشورهای در مسیر جاده ابریشم از طریق پرداخت وام‌های بدون بهره و کم‌بهره یا کمک‌های بلاعوض، کمک کنند.
سند جامع راهبردی؛ طرح جاده ابریشم
به گفته نایب رئیس اتاق مشترک ایران و چین، سند همکاری راهبردی 25 ساله دو کشور از نوع در جه یک بوده و در چهار سطح نزدیک‌ترین همکاری‌ها میان دو کشور صورت خواهد گرفت. این اسناد، همکاری در حوزه‌های فرهنگ، سیاست، امنیت، نظامی و قضایی را شامل می‌شود.
سیاست احیای جاده ابریشم با شعار «یک کمربند، یک جاده» زیربنای اصلی توافقات دو کشور است که طرف چینی به شدت آن را دنبال می‌کند و صندوقی با سرمایه 40 میلیارد دلار را به همین منظور راه‌اندازی کرده است تا به توسعه زیرساخت‌های کشورهای در مسیر جاده ابریشم از طریق پرداخت وام‌های بدون بهره و کم‌بهره یا کمک‌های بلاعوض، کمک کنند.
جاده ابریشم
به عنوان نمونه، از همین محل وام بدون بهره برای توسعه کابل‌کشی فیبر نوری در کشور، توسعه خطوط پرسرعت ریلی و حمل و نقلی از جمله خط تهران- مشهد اختصاص یافت. ادامه فاینانس چین که از زمان تحریم شکل گرفته است از دیگر زمینه‌های همکاری دو کشور خواهد بود و براساس این سند بانک‌های چینی می‌توانند در ایران شعبه داشته باشند که تا کنون چهار بانک بزرگ این کشور برای گشایش شعب خود در ایران اعلام آمادگی کرده‌اند.
رئیس جمهوری چین زمینه‌های تقویت و پیگیری روابط دو کشور در چارچوب «یک کمربند، یک جاده» را اینگونه توصیف کرده است:
کشورهای امتداد جاده ابریشم در مبادلات بیش از دو هزار ساله به اعتماد، دوستی و همکاری دست یافته اند. طی 45 سال پس از برقراری روابط سیاسی، چین و ایران مشکلات و موانع را برطرف کرده و دوستی دیرینه را محکم تر ساخته و همکاری های فیمابین شاهد دستاوردهای برجسته ای بوده است. اکنون ما باید با توجه به روحیه مذکور، هماهنگی سیاست ها را تقویت و کماکان از ملاحظات اصولی یکدیگر حمایت کنیم تا اجماع نظر بیشتری حاصل شده و پایه محکم تری را برای همکاری دوجانبه ایجاد کنیم. ما روابطی مبتنی بر مشارکت جامع راهبردی را برقرار خواهیم کرد و ارتباطات بین احزاب، دستگاه های قانونگذاری و استان ها و شهرها را گسترش داده و همکاری های چندجانبه از جمله سازمان همکاری شانگهای، سیکا، سازمان ملل متحد و غیره را تقویت و اعتماد سیاسی متقابل را به طور مستمر تقویت و محتوای روابط راهبردی را غنی‌تر خواهیم ساخت.
- ما روی اصل «منافع متقابل» و «برد- برد» و «رونق و توسعه مشترک» پافشاری می کنیم. پس از اجرای سیاست اصلاحات و «در باز اقتصادی» طی بیش از 30 سال، اقتصاد چین از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار بوده است. حجم اقتصادی چین در رتبه دوم جهانی قرار دارد و در حوزه های سرمایه، تکنولوژی، تجهیزات و غیره مزیت های بزرگی داشته و ایران با منابع و نیروی کار فراوان و پتانسیل عظیم بازار در مرحله مهم روند صنعتی شدن و مدرن سازی قرار دارد. چین و ایران از لحاظ منابع و مزیت های همکاری بسیار مکمل یکدیگر هستند. اجرای «برجام»، فرصت جدیدی را برای توسعه روابط فیمابین فراهم خواهد آورد. چین آمادگی دارد با پیوند دادن استراتژی توسعه با ایران و استفاده از مزیت های دو طرف، همکاری های مبتنی بر اصل منافع متقابل را گسترش دهد تا بیشتر به نفع دو ملت بوده و رفاه و رونق مشترک تحقق یابد.
- ما شبکه پیوند راه ها و همکاری عملی را تقویت می کنیم. شبکه پیوند راه ها محور ابتکار «یک کمربند و یک جاده» است. راه اندازی شبکه پیوند راه ها باید توجه خود را به کشورهای آسیایی و حوزه زیربنایی حمل و نقل متمرکز سازد. چین در حوزه هایی از جمله راه آهن، برق، مخابرات، ماشین آلات، متالورژی و مصالح ساختمانی دارای مزیت های آشکار و رقابتی بوده و در سال 2014 چین با اختصاص 40 میلیارد دلار، صندوق جاده ابریشم را تأسیس کرد تا از پروژه های کشورهای در امتداد جاده خشکی و دریایی ابریشم حمایت کند. ایران در مرکز تردد شرق و غرب آسیا واقع شده و جایگاه و موقعیت مطلوبی دارد. چین آمادگی دارد همکاری در حوزه جاده سازی، راه آهن، دریایی و اینترنت با ایران را گسترش داده و گذرگاه شرق و غرب آسیا را ایجاد کند تا تجارت و سرمایه گذاری کشورهای در امتداد این جاده را تسهیل کرده و هزینه های گردش فرا ملی افراد، کالا و سرمایه را کاهش داده و همکاری ها در زمینه های منابع، انرژی و صنعت را تعمیق دهد.
رئیس جمهوری چین زمینه‌های تقویت و پیگیری روابط دو کشور در چارچوب «یک کمربند، یک جاده» را اینگونه توصیف کرده است:
کشورهای امتداد جاده ابریشم در مبادلات بیش از دو هزار ساله به اعتماد، دوستی و همکاری دست یافته اند. طی 45 سال پس از برقراری روابط سیاسی، چین و ایران مشکلات و موانع را برطرف کرده و دوستی دیرینه را محکم تر ساخته و همکاری های فیمابین شاهد دستاوردهای برجسته ای بوده است. اکنون ما باید با توجه به روحیه مذکور، هماهنگی سیاست ها را تقویت و کماکان از ملاحظات اصولی یکدیگر حمایت کنیم تا اجماع نظر بیشتری حاصل شده و پایه محکم تری را برای همکاری دوجانبه ایجاد کنیم. ما روابطی مبتنی بر مشارکت جامع راهبردی را برقرار خواهیم کرد و ارتباطات بین احزاب، دستگاه های قانونگذاری و استان ها و شهرها را گسترش داده و همکاری های چندجانبه از جمله سازمان همکاری شانگهای، سیکا، سازمان ملل متحد و غیره را تقویت و اعتماد سیاسی متقابل را به طور مستمر تقویت و محتوای روابط راهبردی را غنی‌تر خواهیم ساخت.
- ما روی اصل «منافع متقابل» و «برد- برد» و «رونق و توسعه مشترک» پافشاری می کنیم. پس از اجرای سیاست اصلاحات و «در باز اقتصادی» طی بیش از 30 سال، اقتصاد چین از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار بوده است. حجم اقتصادی چین در رتبه دوم جهانی قرار دارد و در حوزه های سرمایه، تکنولوژی، تجهیزات و غیره مزیت های بزرگی داشته و ایران با منابع و نیروی کار فراوان و پتانسیل عظیم بازار در مرحله مهم روند صنعتی شدن و مدرن سازی قرار دارد. چین و ایران از لحاظ منابع و مزیت های همکاری بسیار مکمل یکدیگر هستند. اجرای «برجام»، فرصت جدیدی را برای توسعه روابط فیمابین فراهم خواهد آورد. چین آمادگی دارد با پیوند دادن استراتژی توسعه با ایران و استفاده از مزیت های دو طرف، همکاری های مبتنی بر اصل منافع متقابل را گسترش دهد تا بیشتر به نفع دو ملت بوده و رفاه و رونق مشترک تحقق یابد.
- ما شبکه پیوند راه ها و همکاری عملی را تقویت می کنیم. شبکه پیوند راه ها محور ابتکار «یک کمربند و یک جاده» است. راه اندازی شبکه پیوند راه ها باید توجه خود را به کشورهای آسیایی و حوزه زیربنایی حمل و نقل متمرکز سازد. چین در حوزه هایی از جمله راه آهن، برق، مخابرات، ماشین آلات، متالورژی و مصالح ساختمانی دارای مزیت های آشکار و رقابتی بوده و در سال 2014 چین با اختصاص 40 میلیارد دلار، صندوق جاده ابریشم را تأسیس کرد تا از پروژه های کشورهای در امتداد جاده خشکی و دریایی ابریشم حمایت کند. ایران در مرکز تردد شرق و غرب آسیا واقع شده و جایگاه و موقعیت مطلوبی دارد. چین آمادگی دارد همکاری در حوزه جاده سازی، راه آهن، دریایی و اینترنت با ایران را گسترش داده و گذرگاه شرق و غرب آسیا را ایجاد کند تا تجارت و سرمایه گذاری کشورهای در امتداد این جاده را تسهیل کرده و هزینه های گردش فرا ملی افراد، کالا و سرمایه را کاهش داده و همکاری ها در زمینه های منابع، انرژی و صنعت را تعمیق دهد.
- ما براساس اصل در باز و فراگیر بودن، مبادلات فرهنگی را ترغیب می‌کنیم. به قول چینی‌ها، «انسان‌ها از طریق دل با یکدیگر آشنا می‌شوند.» ضرب المثل فارسی «دل به دل راه دارد» نیز هم معنای آن است. کشورهای مختلف، ملیت‌های مختلف و تمدن‌های مختلف در تبادلات فرهنگی باید روی یادگیری متقابل و همزیستی و هماهنگی پافشاری کنند. فرهنگ چین و ایران نقاط قوت متفاوت دارد. ملت دو کشور در جریان رفت و آمدها از یکدیگر می‌آموختند. ما باید تبادلات در زمینه‌های فرهنگ، آموزش و پرورش، مطبوعات، انتشارات و گردشگری را گسترش داده و مبادلات بین جوانان و دانش آموزان را تشویق کنیم تا روحیه جاده ابریشم نسل به نسل انتقال یابد و ملت دو کشور دست به دست یکدیگر به جلو حرکت کنند.
انار، میوه‌ای است که در زمان قدیم از ایران وارد چین می شد، نماد زایش و باروری است و در چین به سمبل رونق و رفاه تبدیل شده است. در عین حال انار شاهد رفت و آمدهای دوستانه مردم در امتداد جاده ابریشم بوده و همچنین گویای نائل آمدن دستاوردهای بیشتری در زمینه همکاری دو کشور در آینده است. پکن و تهران چند هزار کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند، اما دوری مسیر، نمی‌تواند مانع نزدیکی و همکاری دو کشور شود و نمی تواند از تقویت مراودات و دوستی دو ملت ممانعت کند. ما آمادگی داریم با تشریک مساعی با ایران چشم‌انداز روشنی را در آینده روابط چین و ایران ترسیم کنیم.
شی جین پینگ و مادرش «چی شین
سفیر اسبق ایران در ایتالیا مطرح کرد
ابولفضل ظهره وند کارشناس و سفیر اسبق ایران در ایتالیا، داووس را مصداق عینی طراحی شبکه نفوذ با استفاده از نخبگان دانست.
به گزارش مشرق، ابوالفضل ظهره وند با تاکید بر لزوم پایبندی بر الگوهای اسلامی پیشرفت گفت: متأسفانه الگوها را کنار گذاشته‌ایم و مقصدمان به سمت لیبرالیسم تغییر کرده است ولی دم از اسلام می‌زنیم. این دو باهم نمی‌خواند و به تدریج مشکلات امروزی سردرمی آورند.
وی افزود: رهبری مدت‌هاست مکرر بر اقتصاد مقاومتی تأکید دارند. در واقع اقتصاد مقاومتی دریچه ای است برای کشف اقتصاد اسلامی که اساسش بر درون‌زا بودن آن است. اساس آن اتکا بر ظرفیتهای داخلی است. حتی در عرصه سیاست‌های خارجی هم خودش را نشان می‌دهد؛ یعنی ما به جهانیان نشان می دهیم ما چشم‌داشتی به منابع دنیا نداریم.
ظهره وند با اشاره به فرمایش رهبری مبنی بر اینکه نباید فقط به صادرکننده نفت تبدیل شد، تصریح کرد: ولی ما اصرار داریم امنیت انرژی غرب را تأمین کنیم. این درست عمل در جهت عکس است. می‌خواهیم سهمی از تولید داشته باشیم ولی سؤال اینجاست؛ چه تولیدی؟! تا سال 2025، 30 یا 40 درصد از تولیدکنندگان از رده خارج خواهند شد. جنگی که الآن در منطقه وجود دارد جنگ انرژی است، جنگ منابع است. در افغانستان برای لیتیوم می جنگند وگرنه آمریکا مجبور نیست ضرر به این بزرگی را متحمل شود تا این منابع رو به دست بیاورد.
سفیر اسبق ایران در ایتالیا افزود: غرب برای به دست آوردن منابع لشکر کشیده است. البته برای ما مهم نیست چه اتفاقاتی قرار است بیفتد. در هر صورت ایران مدت هاست که به وجهه الهام بخشی برای همه ملت‌ها تبدیل شده است. امریکا اگر نتواند دلار را به همین صورت حفظ و چاپ کند کارش تمام است. معادله، معادله قدرت است. شما می‌خواهید با این قدرت اعتمادسازی کنید. نقطه اعتماد بین ما و گرگ کجاست؟! ما 37 سال حاکمیت را با سعی و خطا اداره کردیم. این مسئله بزرگترین چالش ما بوده است که متاسفانه هزینه‌اش را امام و امت داده‌اند.
عضو تیم اسبق مذاکره کننده هسته ای ایران با اشاره به اینکه مدیریت ما در تراز مطالبات امام و امت نیست، اذعان کرد: چرا در داخل کشور ساختارسازی نمی‌شود و درباره هر مشکلی که داریم رهبر باید خودشان دست به کار شوند و نامه بنویسند؟ درواقع مدیریت ما ناکارآمد هست و به‌هیچ‌عنوان در تراز انتظارات و مطالبات امام و امت نیست. این اولین اصل هست یعنی اگر بتوانیم این مسئله را بفهمیم و درک و تأمل کنیم می توانیم مقامات را پاسخگو کنیم. در این صورت کسی که تکلیف بیشتری حس می‌کند وارد صحنه می شود و دیگر به اینگونه منازعه ها نمی پردازد. ما باید همه انسان‌ها را کریم بدانیم و کرامتشان را قبول داشته باشیم.
داووس، طراح نفوذ است
ظهره‌وند بزرگترین مصیبت جامعه جهانی را شبکه نخبگان جهانی دانست که امریکا برای نفوذ در کشورها شکل داده و ادامه داد: برای مثال اجلاس داووس که سالانه برگزار می‌شود را در نظر بگیرید. درواقع هدفش تقویت شبکه نفوذی است. این‌ها معتقدند که جهان امروز مال ماست. اعتقادی به هویت مستقل کشورها برای خودشان ندارند. اتفاقاً ایران در مقابل این‌ها بحث از اتحاد می‌کند. این افراد به دنبال تجزیه هستند. هر چقدر بتوانند کشورها را خردتر کنند درست مثل لوکزامبورگ تا بیشتر نفع ببرند.
وی گفت: فرض کنید 200 کشور مثل سوئیس داشته باشید. اداره این کشور خیلی راحت تر است. ولی کشورهایی مثل روسیه ایران، چین و برزیل که دارای ظرفیتهای ملی هستند و می‌توانند بایستند، در نتیجه بهترین کار تجزیه این کشورهاست که باعث به وجود آمدن بردگی نوین می‌شود و مردم می‌پذیرند.
این کارشناس افزود: اینکه غرب روی ظرفیتهای قابل دفاع ما متمرکز می‌شود به این دلیل است که دو پارادایم رقیب داریم. شما با پراید نمی توانید از اقتصاد ایران دفاع کنید ولی با موشک شرایط فرق می‌کند. هرکجا که این تفکر بوده و نسبت بین برخورداری و تکلیف کاملاً عکس بوده ما آنجا پیروز بوده‌ایم.اما آنجایی که برخورداری و کارکرد را باهم پیوست دادیم نتیجه‌اش، کشور جهان‌سومی غیرقابل‌دفاع شد.
وی اضافه کرد: ما نتیجه گرا نیستیم ما تکلیف گرا هستیم. این یک مکتب و مشرب است. چرا ما در این 37 سال هیچ گونه نقشه ی توسعه اقتصادی برای کشور نداشتیم. برنامه پنجم، برنامه چهارم، برنامه سوم. مگر اینجا سیستم کمونیستی است؟! خواستگاه توسعه ما کجاست؟ نقطه عزیمت ما در مسیر توسعه کجاست؟ این روشن نیست.
ظهره وند با تاکید بر ولایت‌پذیری به عنوان شرط اولیه برای شکل‌گیری جوامع افزود: جامعه سازی نیاز به ولایت دارد. بنابراین دین بدون ولایت افیون توده‌هاست.حضرت امام در سخنرانی‌ای گفتند که ما تازه اول راه هستیم و به‌سوی جامعه اسلامی حرکت می‌کنیم. اکنون امام حضور دارد و ملت اسلامی که پشت سر امامشان ایستاده‌اند و امام زبان مطالبه گر ملت ایران و امت اسلام است. هرکسی که در جای‌جای جهان خواهان پذیرش حق باشد امامش معلوم است.
او همچنین اعتماد روسیه به جمهوری اسلامی را به دلیل اتکا امت اسلامی به امامش دانست و گفت: روس‌ها که به‌هیچ‌عنوان این پتانسیل را ندارند چون وجه ایدئولوژی را از دست داده‌اند و چین هم همین‌طور. روسیه دنبال حفظ ژئوپلیتیک خودش است. روسیه اگر سوریه را از دست بدهد در اوکراین و قفقاز هم بند نخواهد شد. بنابراین روسیه برای اینکه بتواند مأموریت ملی خودش را درست انجام بدهد، خوب تشخیص داده است؛ یعنی بازیگر منطقه‌ای و بین الملیی مثل جمهوری اسلامی ایران را دارد. با این پتانسیل خوب کار می‌کند و به ایران اعتماد دارد و می‌داند ایران با این امام و امت قابل‌اتکا است و اتکای به امامت ماست که امروز آقای پوتین را در این عرصه تا اینجا کشانده است.
وی افزود: رهبری مدت‌هاست مکرر بر اقتصاد مقاومتی تأکید دارند. در واقع اقتصاد مقاومتی دریچه ای است برای کشف اقتصاد اسلامی که اساسش بر درون‌زا بودن آن است. اساس آن اتکا بر ظرفیتهای داخلی است. حتی در عرصه سیاست‌های خارجی هم خودش را نشان می‌دهد؛ یعنی ما به جهانیان نشان می دهیم ما چشم‌داشتی به منابع دنیا نداریم.
ظهره وند با اشاره به فرمایش رهبری مبنی بر اینکه نباید فقط به صادرکننده نفت تبدیل شد، تصریح کرد: ولی ما اصرار داریم امنیت انرژی غرب را تأمین کنیم. این درست عمل در جهت عکس است. می‌خواهیم سهمی از تولید داشته باشیم ولی سؤال اینجاست؛ چه تولیدی؟! تا سال 2025، 30 یا 40 درصد از تولیدکنندگان از رده خارج خواهند شد. جنگی که الآن در منطقه وجود دارد جنگ انرژی است، جنگ منابع است. در افغانستان برای لیتیوم می جنگند وگرنه آمریکا مجبور نیست ضرر به این بزرگی را متحمل شود تا این منابع رو به دست بیاورد.
سفیر اسبق ایران در ایتالیا افزود: غرب برای به دست آوردن منابع لشکر کشیده است. البته برای ما مهم نیست چه اتفاقاتی قرار است بیفتد. در هر صورت ایران مدت هاست که به وجهه الهام بخشی برای همه ملت‌ها تبدیل شده است. امریکا اگر نتواند دلار را به همین صورت حفظ و چاپ کند کارش تمام است. معادله، معادله قدرت است. شما می‌خواهید با این قدرت اعتمادسازی کنید. نقطه اعتماد بین ما و گرگ کجاست؟! ما 37 سال حاکمیت را با سعی و خطا اداره کردیم. این مسئله بزرگترین چالش ما بوده است که متاسفانه هزینه‌اش را امام و امت داده‌اند.
عضو تیم اسبق مذاکره کننده هسته ای ایران با اشاره به اینکه مدیریت ما در تراز مطالبات امام و امت نیست، اذعان کرد: چرا در داخل کشور ساختارسازی نمی‌شود و درباره هر مشکلی که داریم رهبر باید خودشان دست به کار شوند و نامه بنویسند؟ درواقع مدیریت ما ناکارآمد هست و به‌هیچ‌عنوان در تراز انتظارات و مطالبات امام و امت نیست. این اولین اصل هست یعنی اگر بتوانیم این مسئله را بفهمیم و درک و تأمل کنیم می توانیم مقامات را پاسخگو کنیم. در این صورت کسی که تکلیف بیشتری حس می‌کند وارد صحنه می شود و دیگر به اینگونه منازعه ها نمی پردازد. ما باید همه انسان‌ها را کریم بدانیم و کرامتشان را قبول داشته باشیم.
داووس، طراح نفوذ است
ظهره‌وند بزرگترین مصیبت جامعه جهانی را شبکه نخبگان جهانی دانست که امریکا برای نفوذ در کشورها شکل داده و ادامه داد: برای مثال اجلاس داووس که سالانه برگزار می‌شود را در نظر بگیرید. درواقع هدفش تقویت شبکه نفوذی است. این‌ها معتقدند که جهان امروز مال ماست. اعتقادی به هویت مستقل کشورها برای خودشان ندارند. اتفاقاً ایران در مقابل این‌ها بحث از اتحاد می‌کند. این افراد به دنبال تجزیه هستند. هر چقدر بتوانند کشورها را خردتر کنند درست مثل لوکزامبورگ تا بیشتر نفع ببرند.
وی گفت: فرض کنید 200 کشور مثل سوئیس داشته باشید. اداره این کشور خیلی راحت تر است. ولی کشورهایی مثل روسیه ایران، چین و برزیل که دارای ظرفیتهای ملی هستند و می‌توانند بایستند، در نتیجه بهترین کار تجزیه این کشورهاست که باعث به وجود آمدن بردگی نوین می‌شود و مردم می‌پذیرند.
این کارشناس افزود: اینکه غرب روی ظرفیتهای قابل دفاع ما متمرکز می‌شود به این دلیل است که دو پارادایم رقیب داریم. شما با پراید نمی توانید از اقتصاد ایران دفاع کنید ولی با موشک شرایط فرق می‌کند. هرکجا که این تفکر بوده و نسبت بین برخورداری و تکلیف کاملاً عکس بوده ما آنجا پیروز بوده‌ایم.اما آنجایی که برخورداری و کارکرد را باهم پیوست دادیم نتیجه‌اش، کشور جهان‌سومی غیرقابل‌دفاع شد.
وی اضافه کرد: ما نتیجه گرا نیستیم ما تکلیف گرا هستیم. این یک مکتب و مشرب است. چرا ما در این 37 سال هیچ گونه نقشه ی توسعه اقتصادی برای کشور نداشتیم. برنامه پنجم، برنامه چهارم، برنامه سوم. مگر اینجا سیستم کمونیستی است؟! خواستگاه توسعه ما کجاست؟ نقطه عزیمت ما در مسیر توسعه کجاست؟ این روشن نیست.
ظهره وند با تاکید بر ولایت‌پذیری به عنوان شرط اولیه برای شکل‌گیری جوامع افزود: جامعه سازی نیاز به ولایت دارد. بنابراین دین بدون ولایت افیون توده‌هاست.حضرت امام در سخنرانی‌ای گفتند که ما تازه اول راه هستیم و به‌سوی جامعه اسلامی حرکت می‌کنیم. اکنون امام حضور دارد و ملت اسلامی که پشت سر امامشان ایستاده‌اند و امام زبان مطالبه گر ملت ایران و امت اسلام است. هرکسی که در جای‌جای جهان خواهان پذیرش حق باشد امامش معلوم است.
او همچنین اعتماد روسیه به جمهوری اسلامی را به دلیل اتکا امت اسلامی به امامش دانست و گفت: روس‌ها که به‌هیچ‌عنوان این پتانسیل را ندارند چون وجه ایدئولوژی را از دست داده‌اند و چین هم همین‌طور. روسیه دنبال حفظ ژئوپلیتیک خودش است. روسیه اگر سوریه را از دست بدهد در اوکراین و قفقاز هم بند نخواهد شد. بنابراین روسیه برای اینکه بتواند مأموریت ملی خودش را درست انجام بدهد، خوب تشخیص داده است؛ یعنی بازیگر منطقه‌ای و بین الملیی مثل جمهوری اسلامی ایران را دارد. با این پتانسیل خوب کار می‌کند و به ایران اعتماد دارد و می‌داند ایران با این امام و امت قابل‌اتکا است و اتکای به امامت ماست که امروز آقای پوتین را در این عرصه تا اینجا کشانده است.
منبع: تسنیم»
شی جین پینگ و همسرش در سال 1989
رئیس جمهور فعلی چین و پدرش «شی ژونگ شان»
«شی جین پینگ» و دخترش «شی مینگ‌زِ»
شی جین پینگ پس از انتخاب به عنوان دبیر کل کمیته مرکزی حزب کمونیست در سفر به نقاط مختلف چین
سال 2008 در زمان تصدی پست معاونت ریاست جمهوری و در سفر به ایرلند
ژانویه 2008 در بازدید از مناطق طوفان‌زده چین در زمان ریاست بر کمیته پولیتبورو (مهمترین نهاد تصمیم‌گیر در چین)
شی جین پینگ و مادرش «چی شین
شی جین پینگ و همسرش در سال 1989
رئیس جمهور فعلی چین و پدرش «شی ژونگ شان
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد