سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
واکنش ایران به اظهارات وزیر خارجه سعودی
مرضیه افخم با اشاره به اظهارات عادل الجبیر در مورد آینده سیاسی سوریه گفت: بکار گرفتن چنین ادبیات متفرعانه و سخیف و خارج از عرف دیپلماتیک راجع به سرنوشت سایر ملتها نشانه در جا زدن سیاسی است و متاسفانه همین نگاه باعث شده چند کشور و ملت منطقه از جمله سوریه و یمن گرفتار جنگ و إفراط گرایی سازمان یافته شوند.عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان سعودی در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با فرانک والتر اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان مدعی شد که ایران اگر می‌خواهد بخشی از راه حل سوریه باشد، باید از این کشور خارج شود.با وجودی که عربستان و امارات بخشهایی از خاک یمن را اشغال کرده و با گسیل داشتن تجهیزات نظامی پیشرفته خود به این کشور از گروههای تروریستی و مسلح و هوادار خود حمایت می‌کنند، الجبیر به زعم خود ایران را اشغال کننده سوریه خواند.
الجبیر خواستار کناره گیری بشار اسد رئیس جمهوری سوریه از قدرت شد و مدعی شد وی پس از تشکیل شورای انتقالی، نباید هیچ نقشی در آینده سیاسی سوریه داشته باشد.منبع: تسنیم
در این منطقه روستاهای السابقیه، تله المحروقات، تله صنوبرات هم آزاد شدند و سرکرده گروه مسلح نورالدین الزنکی و خطاب خطاب سرکرده گروه «ثوار الشام» به هلاکت رسیدند. در سهل الغاب هم ارتش سوریه کنترل المنصوره و تل واسط را به دست گرفت.پیشروی های ارتش سوریه با پشتیبانی حملات هوایی روسیه صورت گرفته است. این جنگنده ها 49 مقر داعش را در استانهای حلب، دمشق، ادلب، لاذقیه و حماه بمباران کردند.از جنوب سوریه هم خبر می رسد که ارتش موقعیت خود را در «المنشیه» در غرب درعا تقویت کرده و خود را برای اجرای عملیات آزادسازی کامل این منطقه آماده می کند.
بر این اساس بخشهایی از المنشیه پس از بیست روز درگیری آزاد شده و گروههای مهندسی ارتش در حال خنثی سازی بمب ها و تله های انفجاری هستند. این منطقه تنها سه کیلومتر با مرز اردن فاصله دارد که همین مساله به کنترل آن اهمیت و ارزش دو چندان داده است.منبع: باشگاه خبرنگاران
در ادامه متن کامل این بیانیه به نقل از سایت وزارت انرژی آمریکا، آمده است:
مقام سازمان انرژی اتمی چین به نمایندگی از جمهوری خلق چین، وزارت انرژی به نمایندگی از ایالات متحده آمریکا و سازمان انرژی اتمی ایران به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران روز 14 سپتامبر 2015 برای بحث در مورد گام‌های آتی برای نوسازی رآکتور اراک، همانطور که در برنامه جامع اقدام مشترک مصوب در 14 جولای 2015 و مورد تائید قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل آمده، در وین دیدار کردند.
با عنایت به اهمیت منع اشاعه، امنیت هسته‌ای و ایمنی هسته‌ای و لزوم همکاری بین‌المللی برای تحقق این اهداف، سازمان انرژی اتمی چین، وزارت انرژی ایالات متحده و سازمان انرژی اتمی ایران یادآور شدند که بر اساس ضمیمه اول از برجام، ایران به عنوان مالک، نقش رهبر و مدیر پروژه نوسازی اراک را با حمایت دیگر اعضای برجام، بر عهده خواهد داشت.سازمان انرژی اتمی چین، وزارت انرژی ایالات متحده و سازمان انرژی اتمی ایران همچنین یادآور شدند که چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان و ایالات متحده همراه با نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی و سیاست امنیتی، متعهدند که پیش از روز اجرا، منطبق با قوانین ملی خود کارگروهی را برای تعیین نقش‌های مربوطه در پروژه با هدف تسهیل پروژه، ایجاد کنند. سازمان انرژی اتمی چین و وزارت انرژی ایالات متحده بر آمادگی خود را برای تشکیل و ریاست مشترک کارگروه E3/EU+3 در ارتباط با این پروژه ذیل برجام، تأکید کردند. دیگر کشورهای حائز تخصص هسته‌ای مربوطه هم می‌توانند در صورت وجود اجماع میان اعضای کارگروه و ایران، به کارگروه بپیوندند.سازمان انرژی اتمی چین به عنوان رئیس مشترک کارگروه، قصد دارد رابط اصلی به نمایندگی از کارگروه برای انجام ارتباط و هماهنگی با سازمان انرژی اتمی ایران جهت اجرای پروژه باشد.سازمان انرژی اتمی چین، وزارت انرژی ایالات متحده و سازمان انرژی اتمی ایران قصد دارند با همکاری با یکدیگر اسناد رسمی مربوطه را در اسرع وقت جمع‌بندی کرده و آنطور که در برجام آمده و منبطق با قوانین ملی‌شان، مسئولیت‌ها و عملکرد کارگروه و همچنین کانال ارتباطی میان سازمان انرژی اتمی چین و سازمان انرژی اتمی ایران را تعیین کنند تا پروژه در زمانبندی‌ای مناسب و در اسرع وقت تکمیل شود.
به گزارش مشرق، عربستان سعودی از ششم فروردین امسال، جنگ ویرانگری را علیه مردم یمن با هدف انتقام گرفتن از آنها به سبب انقلاب فراگیر علیه حکومت وابسته به این رژیم و با هدف بازگرداندن عبدربه منصور هادی به قدرت آغاز کرد، جنگی که هزاران نفر از زنان و کودکان یمنی را در زیر آوارهای ناشی از بمباران و گلوله باران منازلشان، به خاک و خون کشید و ده‌ها هزار نفر را آواره کرد وعلاوه بر این جنگ، یمن را تحت محاصره شدید هوایی، زمینی و هوایی خود قرار داد و از ورود هرگونه کمک‌های بشردوستانه بین المللی و وسایل ضروری برای زندگی به یمن جلوگیری کرد.سعودی‌ها حتی از گزینه دخالت نظامی و اشغال بخشهایی از یمن در کنار متحدان اماراتی و قطری خود برای کسب دستاوردی هر چند محدود در برابر ارتش و کمیته‌های مردمی یمن به رهبری انصارالله استفاده کردند، اما با وجود تشدید تجاوزات خود، با سد مستحکم مقاومت ملت، ارتش و کمیته‌های مردمی یمن روبرو شد.
ناکامی سعودی‌ها در رسیدن به اهداف خود به یمن پس از گذشت بیش از دویست روز از جنگ افروزی در این کشور سبب شد تا متجاوزان مجبور شوند به مسیر سیاسی برای حل بحران یمن بازگردند.
سفر اسماعیل ولد الشیخ احمد نماینده ویژه بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور یمن به عربستان و دیدار وی با محمد بن سلمان جانشین ولیعهد و وزیر دفاع این کشور می‌تواند در راستای قریب الوقوع بودن پایان جنگ افروزی سعودی‌ها و گردن نهادن آنها به راه حل سیاسی در حالی قلمداد شود که متجاوزان با تکیه بر امکانات نظامی بسیار پیشرفته و تجهیزات مدرن اهدایی آمریکا و دیگر کشورهای غربی سودای قیمومیت مجدد بر ملت یمن را در سر می‌پروراندند.
اسماعیل ولد الشیخ احمد روز دوشنبه با محمد بن سلمان جانشین ولیعهد سعودی دیدار کرد که بر اساس گزارش خبرگزاری رسمی سعودی"طی آن اوضاع یمن و تلاش‌های انجام شده درباره آن به گونه‌ای که امنیت و ثبات را برای یمن برادر محقق کند، بررسی شد."
از سوی دیگر یک منبع مسئول در وزارت خارجه عربستان رسما از آمادگی عبدربه منصور هادی رئیس جمهور مستعفی فراری برای گفت‌وگو با انصارالله و دیگر گروههای مخالف سعودی‌ها و ازسرگیری مذاکرات سیاسی تمجید کرد تا نشانه دیگری بر احتمال پایان قریب الوقوع جنگ افروزی سعودی‌ها و متحدانشان در باتلاق یمن بدون کسب هرگونه دستاوردی در عرصه نظامی باشد.
منبع سعودی آمادگی طرف‌های یمنی برای گفت‌وگو را گامی در مسیر صحیح برای پایان بحران یمن قلمداد کرده است و نشان می‌دهد حکومت سعودی پس از به بن بست خوردن تمام طرح‌ها و توطئه‌های نظامی‌اش علیه ملت یمن و عجز و ناتوانی مزدورانش در جبهه‌های نبرد با نیروهای ارتش و کمیته‌های مردمی و عشایر یمن و متحمل شدن میلیاردها دلار خسارت در زمینه اقتصادی و همچنین از دست دادن شمار زیادی از نظامیانش در حملات تلافی جویانه یمنی‌ها هیچ چاره‌ای جز بالابردن پرچم سفید تسلیم در عرصه نظامی و پذیرفتن اجباری راه حل سیاسی برای بحران یمن ندارد.
بی‌شک در صورتی که عربستان بر اساس قرائن و شواهد موجود پایان جنگ افروزی خود در یمن و پذیرفتن راهکارهای سیاسی را اعلام کند، موفقیت بزرگ دیگری برای ملت و نیروهای ارتش و کمیته‌های مردمی رقم خواهد خورد که حاصل و پاداش مقاومت و ایستادگی شجاعانه خود در برابر ماشین جنگی و کشتار عربستان طی بیش از 200 روز را کسب خواهند کرد. منبع: تسنیم
گروه بین‌الملل مشرق - ورود نظامی ارتش روسیه به کارزار جنگ بین‌المللی سوریه، باعث تغییر معادلات نظامی و امنیتی در این کشور شده است. این ورود پرقدرت و سریع، تحلیل‌های مختلف ناظران را برانگیخته و هر یک از زاویه‌ای خاص به بررسی این تغییر معادلات می‌نگرند و محاسبات گوناگونی در قبال این اقدام داشته‌اند.
خبرنگار گروه بین‌الملل مشرق، در گفتگوی با سعدالله زارعی، کارشناس مسائل غرب آسیا، ائتلاف چهار کشور، ایران، سوریه، روسیه و عراق را مورد بررسی قرار داده است.
*** تحولات اخیر در عرصه نظامی در سوریه را که به تغییر برخی معادلات انجامیده است چگونه می‌توان تحلیل کرد و همکاری چهار کشور ایران، سوریه، روسیه و عراق را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آن‌چه در معادله سیاسی سوریه اتفاق افتاده، همکاری نظامی مشترکی است که میان چهار کشور، ایران، روسیه، سوریه و عراق توافق شده است. با توجه به اینکه یک "توافق" صورت گرفته، نه "پیوستن" کشوری به کشور دیگر، اینکه بگوییم ایران دارد تحت امر روسیه کار می‌کند، اشتباه است. همین‌طور هم اگر گفته شود روسیه دارد تحت نظر ایران کار می‌کند، اشتباه است. واقعیت این است که اعضای این گروه، نشسته‌اند و بر اساس سیاست‌ها و اصول خودشان و با لحاظ مصالح و منافع خودشان، پای یک برگه را امضا کرده‌اند و در یک همکاری دسته‌جمعی شرکت کرده‌اند، که من نمی‌خواهم نام خاصی روی آن بگذارم و بگویم ائتلاف هست یا نیست. قطعاً این‌گونه است که هر کدام از این چهار کشور، سیاست‌های سه کشور دیگر را مغایر با منافع و سیاست‌های خود ندیده است و بر اساس نقاط مشترک، کار را در سوریه شروع کرده‌اند.
اینکه نتیجه چه خواهد شد، بستگی دارد به این هر کدام از این چهار کشور تا چه اندازه تعهداتی را عملی کنند که در چارچوب این همکاری به عهده گرفته‌اند. به طور مشخص، روسیه در زمینه پشتیبانی تسلیحاتی و هوایی، وعده داده و وارد عمل شده است. تا این‌جا هم می‌توان گفت دارد به تعهداتش عمل می‌کند. ایران وعده داده که از ظرفیتهای مستشاری و نهضتی خود را در سطح منطقه، پای کار بیاورد و در صحنه مبارزه با تروریسم ایفای نقش کند. ایران هم در حد و اندازه‌های خودش ورود کرده است و در حال انجام تعهدات خود در چارچوب همکاری مشترک است.
عراقی‌ها بر اساس تجربه مبارزه با تروریسم که خودشان هم الآن به شدت درگیر با آن هستند، وعده داده‌اند که در زمینه کنترل‌های مرزی و پشتیبانی اطلاعاتی و استفاده از ظرفیت‌هایی که در حوزه نهضتی دارند، به سوریه کمک کنند. آنها هم در حال عمل به تعهداتی هستند که وعده آنها را داده‌اند. سوریه هم در این توافق، متعهد شده تا ارتش و سازمان دفاع وطنی و تجهیزاتی و موقعیت‌های لجستیکی را که دارد، در اختیار این همکاری مشترک قرار بدهد. سوری‌ها هم در حال عمل به تعهداتش است.
اگر این همکاری‌ها ادامه پیدا کند، که طبیعتاً هم این‌گونه خواهد بود، هدف مشترکی که در نظر گرفته‌اند، یعنی مبارزه با تروریسم در سوریه، محقق می‌شود و در عراق هم تحقق پیدا می‌کند. در نهایت، این مسئله می‌تواند الگویی باشد از یک اقدام مشترک موفق بین‌المللی-منطقه‌ای و این تجربه می‌تواند در جاهای دیگر نیز به کار گرفته شود. من فکر می‌کنم این همکاری چهارجانبه اگر به موفقیت برسد، به زودی به یک همکاری مشترک با حضور کشورهای دیگر تبدیل خواهد شد. کشورهای دیگر هم می‌توانند به این پیمان بپیوندند، از جمله کشورهای آفریقایی که به شدت با مسئله تروریسم درگیرند، لیبی، مصر، تونس، الجزایر و کشورهای دیگر چنین گرایش‌هایی را نشان داده‌اند.
اگر این اتفاق بیفتد، یک واقعیت استراتژیک بسیار بزرگ خواهد بود. آمریکایی‌ها خیلی تلاش کردند یک ائتلاف نظامی، امنیتی و سیاسی را حول محور خودشان پدید بیاورند. بر همین اساس هم گاهی صحبت از ائتلافی با حدود 120 کشور می‌کردند، یا ائتلاف 80 کشور. گاهی مدعی ائتلاف با 40 کشور بودند. در این ائتلاف مدنظر آمریکایی‌ها، کشورهای غربی بودند، کشورهای اسلامی بودند، آفریقایی‌ها و آسیایی‌ها بودند، که البته این طرح آمریکا در منطقه با شکست کامل مواجه شد.
از این طرف، اگر این همکاری چهارجانبه به نتیجه مثبت و قابل ارائه‌ای برسد، می‌تواند در سایر بحران‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مورد استفاده قرار بگیرد. آن‌وقت، اساساً می‌تواند فضای بین‌المللی را تعیین کند و به سمت دیگری ببرد. به همین دلیل هم غربی‌ها به شدت با این همکاری مخالف هستند. اگرچه تا همین چند هفته پیش ادعای مبارزه با داعش را داشتند و می‌گفتند ائتلاف ضدداعش تشکیل داده‌اند و عملیات‌هایی را انجام داده‌اند، اما وقتی یک عملیات واقعی با استفاده از ظرفیتهای زمینی و دریایی و هوایی صورت گرفت، با این عملیات مخالفت کردند و ادعا می‌کنند این اقدامات کمکی به حل بحران و معضل تروریسم نمی‌کند.
من معتقدم همکاری اخیر، یک همکاری استراتژیک خواهد بود. البته همیشه در کشور ما تبلیغاتی علیه همکاری‌های ایران و روسیه وجود داشته و طرف‌داران رابطه با آمریکا این تبلیغات سیاسی را پشتیبانی کرده‌اند. تعدادی از این‌ها حتی در دستگاه‌های کشور هم حضور دارند و دائماً فریاد بی‌اعتمادی به روس را می‌زنند. با این حال، من فکر می‌کنم این همکاری امنیتی، دارای منطق روشنی است و روس‌ها هم بر اساس آن‌چه که تا کنون دیده‌ایم، نشان داده‌اند که سیاست‌های قابل اعتمادی دارند. البته هیچ چیز را نمی‌توان به طور مطلق گفت، اما آنها طی چهار، پنج سال گذشته هزینه‌های سنگینی را بابت پشتیبانی از دولت سوریه پرداخته‌اند. این در حالی است که سوریه طی این سال‌ها هیچ‌گونه نفع مستقیمی را برای روس‌ها نداشته است. به شکل‌های دیگر هم می‌توان ثابت کرد که همکاری روس‌ها با جبهه مقاومت در صحنه مبارزه با تروریسم یک همکاری جدی بوده است.
این را هم باید اشاره کنیم که خود روس‌ها با خطر افراط‌گرایی مذهبی مواجه هستند. دور تا دور این کشور را جنبش‌های شبه‌داعش فراگرفته‌اند و چنان‌چه در سوریه این جنبش‌ها بتوانند موفق شوند، روسیه هم با یک بحران و چالش امنیتی مواجه خواهد شد. بنابراین روس‌ها برای دفع یک خطر حتمی پا به سوریه گذاشته‌اند و لذا می‌توان به قول و قرارهای روس‌ها اعتماد کرد.
*** آیا ورود روسیه به سوریه موقعیت ایران را به مخاطره می‌اندازد؟
نه. تحولات منطقه ما و حضور روسیه در این پرونده پس از آن صورت گرفته که روس‌ها از دالان ایران عبور کردند، یعنی همکاری روسیه با سوریه از مسیر ایران است که محقق شده است. همچنین از مسیر ایران است که گفتگوهای امنیتی میان روسیه و عراق جریان پیدا کرده که مسئله جدیدی هم نیست، بلکه از زمان نوری مالکی، سفرها و دیدارها میان مقامات ارشد عراق و روسیه وجود داشته است. ساختار تسلیحاتی عراق در حال حاضر تا حد زیاد متأثر از روسیه است. خود این‌ها نشان می‌دهد که تحولات اخیر، اتفاقات جدیدی نیست.
نکته مهم دیگر این است که در منطقه ما آن‌چه که تعیین تکلیف می‌کند، مقاومت و جبهه مقاومت است که یک جبهه اسلامی است، چه در فلسطین، چه در لبنان، چه در سوریه، چه در عراق، چه در یمن و چه در کشورهای دیگر، ماهیت مقاومت، یک ماهیت اسلامی است. اسلام و مقاومت در این‌جا با هم ترکیب شده است. لذا اگر روس‌ها و حتی چینی‌ها به این جمع بپیوندند، در نهایت باید در محیطی ایفای نقش کنند که حال آن در سبد مقاومت ریخته می‌شود، نه به یک معنا در سبد روسیه یا چین. عملیات در سوریه و بر اساس آن چیزی انجام می‌شود که حتی غربی‌ها هم پیش‌بینی کردند و آن هم تثبیت موقعیت اسد است. اسد هم آموخته است که با اتکای به ایران هست که می‌تواند تداوم حیات بدهد.
همین طرح همکاری چهارجانبه هم بیش از آن‌که یک طرح روسی باشد، یک طرح ایرانی است. گام اولیه برای این همکاری از سوی ایران برداشته شده است و قطعاً این محاسبه را کرده است که موقعیتش در منطقه به خطر نیفتد. به علاوه، روس‌ها هم در پی ضربه زدن به موقعیت ایران نیستند. برای آنها، یک ایرانِ قوی مقابل آمریکا و غرب، بسیار مغتنم است، چون هزینه‌های آنها را کم می‌کند، چون کاری را در خارج از مرزهای روسیه انجام می‌دهد که روس‌ها باید در داخل مرز خود انجام بدهند.
*** روس‌ها گفته‌اند کارشان در سوریه بیش از سه یا چهار ماه طول نمی‌کشد. به نظر شما می‌توانند در عرض این مدت کار را تمام کنند؟
قطعاً در سوریه نمی‌شود درگیری‌های نظامی برای یک مدت طولانی ادامه پیدا کند. نه به نفع روس‌هاست و نه به نفع ما که بخواهیم درگیر یک جنگی چالشی و فرسایشی شویم. بنابراین عقل و منطق حکم می‌کند که این پرونده را با سرعت به یک جایی برسانیم لذا این مدتی که روس‌ها اعلام کرده‌اند که البته قطعی نیست و صرفاً یک تخمین است، می‌تواند تحقق پیدا کند.
*** اسرائیلی‌ها در ابتدا گفتند که ما با این ائتلاف موافق هستیم. حتی نتانیاهو با پوتین دیدار هم داشت و با این همکاری موافقت کرد. بعد از مدتی، اخبار ضد و نقیضی از موضع اسرائیل منتشر شد و گفته شد که اسرائیل با این همکاری مخالف است. به نظر شما موضع اسرائیل چیست؟ آیا از روی ناچاری و چون نمی‌تواند با روسیه درگیر بشود، با همکاری اخیر موافقت کرده است؟
اولاً موافقت یا مخالفت اسرائیلی‌ها در این مسئله اساساً تعیین‌کننده نیست. چهار کشور تصمیم گرفته‌اند برای مقابله با تروریسم با هم همکاری امنیتی و نظامی داشته باشند. در این مسئله، نه روسیه تحت تأثیر اسرائیل است، نه ایران و نه عراق و سوریه. بنابراین نظر اسرائیل در این‌باره اصلاً تعیین‌کننده نیست.
اما اینکه آیا اسرائیلی‌ها با همکاری اخیر موافق هستند یا نه، باید واکنش اسرائیلی‌ها را ببینید. هم‌زمان با حمله‌های هوایی روسیه به مواضع داعش، جبهةالنصرة و جیش‌الحر، ما شاهد بودیم که هواپیماهای اسرائیلی به پرواز درآمدند و در استان قنیطره، چند موضع نظامی سوریه را بمباران کردند. اگر اسرائیلی‌ها موافق می‌بودند، باید دست‌کم سکوت می‌کردند. هم‌زمان با اقدام روسیه در جهت تضعیف گروههای مانند داعش، اسرائیلی‌ها هم متقابلاً برای تضعیف دولت و ارتش سوریه وارد عمل شدند. بنابراین واضح است که در این مسئله، اسرائیلی‌ها همکاری چهارجانبه را با منافع خودشان کاملاً در تضاد می‌بینند.
*** در این ماجرا قرار است چه چیزی نصیب اردوغان شود؟ راه‌کار خروج ترکیه از بحران چیست؟ با توجه به اینکه داعش به خیال اینکه روسیه مرز سوریه و ترکیه را بمباران نخواهد کرد، به آن‌جا فرار کردند، اما دیدیم که آن مناطق هم بمباران شد و حتی ترکیه به این مسئله اعتراض هم کرد. ترکیه تا کجا می‌تواند روی موضع کنونی خود باقی بماند و از بشار اسد حمایت نکند؟ در حالی که حتی تعدادی از کشورهای عربی هم کوتاه آمده‌اند، اردوغان تا چه زمانی می‌تواند موضع کنونی‌اش را حفظ کند؟
اولاً در این مسئله، قطعاً ترکیه یک بازنده بزرگ خواهد بود. یک همکاری نظامی امنیتی فعال چسبیده به مرزهای ترکیه شکل گرفته است، بدون آن‌که دولت این کشور در آن حضور داشته باشد. خود این مسئله، یک افت موقعیت برای ترکیه است. این نشان می‌دهد که اردوغان از پروسه امنیتی عراق و سوریه کنار گذاشته شده است. دوماً بمباران مواضع داعش و جبهه‌النصره و استمرار عملیات، موجب می‌شود تا نیروهای داعش به ناچار به سمت مرزهای ترکیه به حرکت دربیایند. داعش در عراق هم الآن در مناطق متصل به ترکیه هستند. استان نینوا که مهم‌ترین مرکز تسلط داعش هست، از طریق یک باریکه، متصل به ترکیه است. داعشی‌هایی که در سوریه هستند هم در استانهای رقه، حلب و دیرالزور حضور دارند که این مناطق هم متصل هست به ترکیه.
بنابراین وقتی سوریه به این گروه‌ها فشار می‌آورد، به خصوص زمانی که این فشار، کارآمد باشد، داعش برای تخلیه این فشار، ناچار است به سمت مرزهای ترکیه برود. به این ترتیب، یک جمعیت قابل‌توجهی به یک‌باره وارد مناطق جنوبی ترکیه می‌شود. این مسئله برای ترکیه تبعات زیادی از جمله در زمینه امنیتی دارد. از طرف دیگر، داعشی‌ها به ترکیه اعتراض خواهند کرد که شما با ما پیمان داشتید و قرار بود از ما دفاع کنید و به ما منطقه امن بدهید. الآن نه تنها منطقه امن فراهم نشده، بلکه یک نیروی بین‌المللی منطقه‌ای تشکیل شده که ما را بمباران می‌کند و شما فقط بیانیه سیاسی می‌دهید و ورود مستقیم و عملی نمی‌کنید با اینکه حتی بخشهایی از خاک کشورتان بمباران شده است.
بنابراین بمباران‌های پیمان همکاری، داعش را علیه ترکیه تحریک می‌کند و ورود تروریست‌های داعشی به خاک ترکیه هم قطعاً برای این کشور مشکل‌ساز خواهد بود. این یکی از ضربه‌های بزرگی است که ترکیه خواهد خورد. از طرف دیگر، سیاست خارجی اردوغان و ترکیه، سبب شده که جنبش‌های مخالف اردوغان و حزب عدالت و توسعه، در ترکیه گسترش پیدا کند. همین چند روز پیش بود که در اجتماع مخالفان اردوغان که به نام اجتماع صلح تشکیل جلسه داده بودند و صراحتاً می‌گفتند که با دخالت ترکیه در سوریه مخالف هستند، انفجاری رخ داد و حدود 350 نفر از مخالفان اردوغان کشته و زخمی شدند. اردوغان هم ناچار شد در آن‌جا عزای عمومی اعلام کند. این‌ها نشان می‌دهد ترکیه در شرایط سختی قرار گرفته است.
در عین حال، ترکیه احساس می‌کند که حمایت از داعش هزینه دارد، مخالفت با داعش هم هزینه دارد، سکوت در مقابل سرنوشت داعش هم برایش هزینه دارد. این‌طور نیست که اردوغان یک شب بخوابد و فردایش موضعش را در قبال سوریه تغییر دهد. همان 30، 40 هزار نیروی داعشی که در سوریه هستند، به مشکل بزرگی برای اردوغان تبدیل خواهند شد. بنابراین اردوغان راحت نمی‌تواند در این‌باره تصمیم بگیرد. ما با یک عده از کارشناسان داخلی ترکیه هم که صحبت می‌کردیم، می‌گفتند ترکیه درگیر یک انزوای بزرگ شده است. دولت این کشور با هیچ‌یک از همسایه‌های خود رابطه نزدیکی ندارد. بنابراین الآن ترکیه را کشورهای مخالف دولت این کشور محاصره کرده‌اند. اردوغان برای همه این‌ها باید هزینه امنیتی پرداخت کند و این هزینه‌ها وضعیت اردوغان را شکننده کرده است. به عنوان مثال، اردوغان قدرت تصمیم‌گیری خود درباره سوریه را از دست داده است و لذا در قابل تحولات سوریه صرفاً می‌تواند بیانیه بدهد و ابراز مخالفت کند.
