"علاءالدین" مبتکر فرهنگ موسیقایی بختیاری

"علاءالدین" مبتکر فرهنگ موسیقایی بختیاری

کارون پرس- 20 مهر ماه همزمان با روز ملی حافظ، همچنین زادروز مردی است که یک زبان مشترک موسیقایی بین لرهای بختیاری ایجاد کرد.

سرویس فرهنگ و مناسبت های فرهنگی،  "بهمن علاءالدین" معروف به "مسعود بختیاری" خواننده، ترانه سرا و آهنگساز مشهور بختیاری در چنین روزی و در بیستم مهرماه سال ۱۳۱۹  در شهرستان مسجدسلیمان و در خانواده‌ای پرجمعیت، سنتی و با فرهنگ متولد شد. بنابراین گزارش ، وی از تیره " زیلایی"، طایفه"بهداروند" از زیرشاخه‌های ایل" هفت لنگ " بختیاری می‌باشد. گر چه او تنها روایتگر بخشی از فرهنگ موسیقایی بختیاری زبان‌ها بود ولی نقشی بیش از یک خنیاگر بومی یافت و توانست در طول ۳۵ سال از حیات خود، یک زبان مشترک موسیقایی بین لرهای بختیاری ایجاد کند. شاید همسنگ او در سایر فرهنگ‌های بومی ایران نتوان یافت. وقتی خبر درگذشتش منتشر شد، بختیاری‌های داخل و خارج از کشور، فارغ از این که در چه مرتبه‌ای از مناصب اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی هستند، سیلی از پیام و اظهار همدردی به راه انداختند. در یگانه بودنش همین بس که اولاً همه ایل او را می‌شناختند و ثانیاً همواره در قیاس با سایر خوانندگان، انتخاب اول بختیاری‌ها بود. غالباً در هنگام طرح موضوع، این جمله از مخاطبان بومی اش شنیده می‌شد: «هیشکی نتره چی علاءالدین بخونه» (هیچ‌کس نمی‌تواند مانند علاءالدین بخواند) و این یک باور قلبی بود نه تعارف که اصولاً بختیاری‌ها اهل تعارف نیستند و به رک گویی شهره‌اند. "مال گنون" به عنوان نخستین نوار رسمی وی در سال ۱۳۶۵ وارد بازار موسیقی شد. توفیق باور نکردنی آن، هنوز هم ورد زبان هاست و دومین و آخرین همکاری بهمن علاءالدین با عطا جنگوک، شش سال بعد منجر به "هی جار" شد. مسعود بختیاری در طول عمر خود هیچ‌گاه زنی اختیار نکرد و پس از بازنشستگی نیز در جمع خانوادگی خواهرش در کرج می‌زیست و از حضور در تجمعات و مجالس چندان لذت نمی‌برد. علاءالدین موسیقی بختیاری را عمیقاً درک کرده بود و قادر بود صورت متفاوت از نسخه اصل آن را به مخاطبان ارائه دهد به طوری که نه خشونت آوازهای وحشی را داشته باشد و نه چنان رنگ و لعاب شهری به خود بگیرد که دیگر نتوان آن را موسیقی قومی و محلی نامید. وی چنان‌که خودش می‌گفت ظرایف موسیقی بختیاری را از جمله‌های کرنا نوازان دریافته بود. سرانجام این خواننده مردمی در سال ۱۳۷۹ به شهرستان کرج نقل مکان نمود و پس از طی یک دوره بیماری کلیوی و عمل جراحی مثانه در "صبحگاه روز جمعه، دوازدهم آبانماه ۱۳۸۵ "، پس از ۶۶ سال زندگی به علت نارسایی قلبی در بیمارستان" کسری" جهانشهر این شهر دار فانی را وداع گفت، روحش شاد.