ای دبستانی‌ترین احساس من ...

 

خاطرات کــــــــــــودکی زیبـــــا ترند
یادگاران کــــــــــــــــــهن مانا تـــرند

درس‌ های ســــــال اول ســاده بود
آب را بابا بــــــــــــــه سارا داده بود


درس پــــــند آمــــــوز روباه و کلاغ
روبـــــــه مکار و دزد دشـــــت و باغ

روز مهمانی کــــــــوکب خانم است
ســفره پــر از بوی نان گندم است


کاکلی گنجشککی با هــــــوش بود
فیل نادانی بــــــــرایش موش بود


با وجود ســــــوز و ســـرمای شدید
ریــــــز علی پیراهن از تن میدرید


تا درون نیمکت جــــــــا می شـدیم
ما پر از تصـــــمیم کبری میــشدیم


پاک کــــن هایی ز پاکی داشـتــیم
یک تــــراش ســـرخ لاکی داشتیم


کیـــفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گـــــــــــــــرمی دستان ما از آه بود
بــــرگ دفتــــــرها به رنگ کاه بود


مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی بـا پـا روی بـــرگ

هم کلاسی‌ های مــــــن یادم کنید
باز هــــــــم در کوچه فریادم کنید


هم کلاسی های درد و رنــــج و کار
بـچه‌ های جــــامه‌ های وصـــله‌ دار

بــــــچه‌ های دکــــــه خوراک سـرد
کودکان کوچــــــــــــه اما مـرد مــرد

کاش هــــــــــرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بـــود و تفـــــــریقی نبود

کاش می‌شد باز کوچک می‌ شدیم
لااقل یک روز کــــودک می‌ شدیم


یاد آن آمــــــــوزگار ســــــاده پـوش
یاد آن گچ‌ ها که بــودش روی دوش

ای معلم یاد و هــم نامـــــــت بخیر
یــاد درس آب و بابایـــت بخـــــــیر


ای دبستانی تـــــرین احساس من
بازگــرد این مشق‌ها را خط بــــزن

شعر از : محمد علی حریری جهرمی