اخبار سیاسی روز

شورای همکاری خلیج فارس خواستار همکاری با ایران شد 

 ایرنا – وزیران امور خارجه کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در آغاز مذاکرات در باره امتیازات توافق تاریخی هسته ای ایران، به جان کری وزیر امور خارجه آمریکا گفتند که این توافق باید ثبات و حسن همجواری در منطقه ایجاد کند. به گزارش خبرگزاری رویترز از دوحه،«خالد العطیه» وزیر امور خارجه قطر به عنوان میزبان نشست وزیران امور خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، با اسقبال از سفر کری به پایتخت قطر برای مذاکره با نمایندگان 6 کشورهای عضو این شورا، گفت: این شورا خواستار رهایی منطقه خاورمیانه از هرگونه خطر و تهدید سلاح های هسته ای است. وی افزود: این امر با مجاز شمردن کاربرد فناوری هسته ای برای اهدف صلح آمیز بر اساس مقررات بین المللی است.
به گفته عطیه، ما با امید به این توافق هسته ای می نگریم تا منجر به حفظ امنیت و ثبات منطقه شود و بر اهمیت همکاری با ایران بر اساس اصول حسن همجواری، عدم مداخله در امور داخلی و حل مسالمت آمیز اختلافات تاکید می کنیم. کری قرار است در پایتخت قطر با وزیران امور خارجه عربستان، امارات متحده عربی، بحرین، کویت، عمان و قطر که تشکیل دهنده شورای همکاری خلیج فارس هستند، ملاقات کند.
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در مقاله ای که همزمان با سفر کری به منطقه و مذاکرات وی در دوحه در چند روزنامه عربی منتشر شد، از کشورهای شورای همکاری خواست با ایران برای رویایی با موج بی ثباتی در خاورمیانه همکاری کنند.
وی در این مقاله افزود: همه ما باید این واقعیت را بیذپریم که دوره بازی های برد و باخت به پایان رسید و همگی ما یا باهم برنده و یا بازنده خواهیم بود.
به گفته مقام های واشنگتن، مذاکرات دیپلماتیک کری در دوحه، ادامه اجلاس ماه مه باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا با سران کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در کمپ دیوید است که سران بحرین و عربستان آن را محکوم کردند. اوباما در آن نشست در واکنش به نگرانی های کشورهای عضو این شورای در باره توافق با ایران، متعهد به حمایت از آن ها در برابر هرگونه حمله خارجی شد. اما وی در عین حال از ارایه پیشنهاد برای انعقاد پیمان رسمی دفاعی با این کشورها خودداری کرد که برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس در پی آن بودند.

جان بولتون: تهدید بازگشت تحریم ایران توخالی است

 جان بولتون در یادداشتی با اشاره به توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 تاکید کرد که رجزخوانی رییس‌جمهور اوباما درباره بازگشت تحریم‌ همانند تهدید روی میز بودن تمام گزینه‌ها، شعاری تو خالی است. به گزارش ایسنا، جان بولتون، نماینده آمریکا در سازمان ملل در دوران ریاست جمهوری جورج بورش در یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز با عنوان «توافق هسته‌ای با ایران، یک نمونه خطرناک» نوشت: آیا هیچ‌کس باور داشت که تمام شعارهای رییس‌جمهور اوباما درباره گزینه‌های روی میز در مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 حقیقی باشد، ‌اگر چنین بود احتمالا توافق وین کم‌تر به نفع تهران می‌شد اما هیچ‌کس تهدید اوباما برای استفاده از گزینه نظامی را جدی نمی‌گرفت،‌ شکافی که اسراییل هنوز از آن می‌هراسد و ایران از آن بهره می‌گیرد. این چهره جنگ‌طلب آمریکایی در ادامه یادداشت خود مدعی شد: دولت اوباما تقریبا می‌داند که ایران حرف‌هایش را نقض خواهد کرد. اما احتمال نقض توافق از سوی تهران تنها یکی از موضوعات بسیار مهم برای مذاکره‌کنندگان نبود، بلکه اساس این گفت‌وگوها بود. بنابراین، ساختار کلی توافق بر این مساله روی آورده که چگونه نقض‌های احتمالی ایران را کشف و با آن برخورد شود. اگر ایران توافق هسته‌ای را زیر پا بگذارد، طرح آقای اوباما استفاده از زور نیست بلکه به کارگیری مکانیسم بازگشت فوری تحریم‌هاست. بولتون در ادامه یادداشت خود با تکیه بر این ادعا که تحریم‌ها باعث شده ایران پای میز مذاکره بیاید، نوشت: این منطق با اساس منطقی مذاکرات هسته‌ای مطابقت می‌کند، اگر تحریم‌ها ایران را پای میز مذاکره کشانده است، بنابراین تحریم‌ها پس از اجرای توافق نیز اعتبار آن را حفظ می‌کند.  اما متاسفانه مکانیسم پرداختن به نقض توافق، خود به اندازه اساس منطقی مذاکرات دارای نقص و اشکال است. در دو جای توافق وین (پاراگراف 26 و 37) ایران مشروعیت بازگشت تحریم‌ها را رد می‌کند. در این پاراگراف‌ها آمده است که ایران اعلام کرده اگر تحریم‌ها دوباره به شکل کلی یا جزئی اعمال شوند، ایران با آن‌ها به عنوان عاملی برای متوقف کردن اجرای تعهداتش طبق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) برخورد خواهد کرد. 

این مقام پیشین آمریکایی مدعی شد: الگوی تغییرناپذیر این نیست که ایران توافق را نقض می‌کند، تحریم‌ها بازمی‌گردد و ایران پایبندی خود به توافق را از سر می‌گیرد. بلکه تقریبا عکس این است. الگوی محتمل‌تر این است که ایران توافق را زیر پا می‌گذارد، تحریم‌ها بازمی‌گردد و تهران با استفاده از فن دیپلماتیک به ما خواهد گفت که بیایید توافق با ما را بپذیرید. اما در آینده اروپایی‌ها چنان درگیر بازگشت به روابط اقتصادی با ایران خواهند شد که رهاکردن توافق برای آن‌ها هم به اندازه ایران دردناک خواهد بود. متاسفانه حقیقت این است که مقامات ایران، اروپایی‌ها را بهتر از اوباما می‌شناسند. وی افزود: در نهایت، طرح آقای اوباما برای جلوگیری از وتوی روسیه یا چین در برابر بازگشت فوری تحریم‌ها دارای خطرات مخفی برای آمریکا است. براساس قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل اگر هریک از طرف‌های برجام مدعی نقض جدی توافق بشود، این شورا باید در مدت 30 روز درباره ادامه لغو تحریم‌ها رای‌گیری کند. در نتیجه، در تئوری اگر واشنگتن مدعی یک نقض شود، مسکو و پکن مسوول باقی ماندن تحریم‌ها خواهند بود، نه این که واشنگتن مسوول بازگرداندن تحریم‌ها باشد. در صورت توافق نکردن بر سر ادامه لغو تحریم‌ها، تحریم‌ها اتوماتیک بازخواهند گشت. 

به نوشته جان بولتون، اوباما خواهان بی اثرشدن حق وتوی روسیه و چین است اما تلاش وی برای دور زدن این حق وتو خطرات بلندمدتی ایجاد می‌کند که بسیار مهم‌تر از سود کوتاه‌مدت ناشی از مبارزه با روسیه و چین در این روزهاست.

بنابراین، متاسفانه مکانیسم بازگشت تحریم‌ها همانند رجزخوانی سیاسی آقای اوباما مبنی بر روی میز بودن تمام گزینه‌ها در مذاکرات هسته‌ای یک ادبیات توخالی است. فهرست دلایل مخالفت با توافق وین بلندبالاست اما به طور قطع تله بازگشت تحریم‌ها در صدر این فهرست قرار دارد.

تاثیرات مثبت موافقت کشورهای عربی با توافق هسته ای ایران 

موافقت کشورهای عربی منطقه با توافق هسته ای، استدلال های مخالفان توافق در داخل آمریکا را از بنیان سست می کند، چون مخالفان این توافق مدعی اند این توافق با مخالفت متحدان منطقه ای آمریکا روبروست.6 کشور عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس دیروز اعلام کردند توافق هسته ای با ایران بهترین گزینه ممکن بوده و از جان کری وزیر امور خارجه آمریکا به خاطر تلاش های دو سال گذشته برای رسیدن به توافق هسته ای با ایران قدردانی کردند.
به گزارش عصر ایران در نشست وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس و جان کری وزیر امور خارجه آمریکا که دیروز (دوشنبه) در شهر دوحه قطر انجام شد وزیر امور خارجه آمریکا توضیحاتی درباره مفاد توافق هسته ای با ایران ارایه داد و وزرای خارجه 6 کشور عضو شورای همکاری (عربستان، قطر،امارات، کویت،بحرین و عمان) نیز نظرات و دیدگاه های خود را در این زمینه اعلام کردند.در نشست مشترک کری و وزیر امور خارجه قطر ، شیخ خالد العطیه وزیر امور خارجه قطر تاکید کرد : ما اطمینان داریم آنچه (به منظور توافق) انجام داده اند موجب امنیت و ثبات بیشتر منطقه می شود.تاکید شورای همکاری خلیج فارس بر حمایت از توافق هسته ای گروه 1+5 با ایران، تاثیرات مثبتی در داخل آمریکا روی موضوع تصویب این تواف در کنگره خواهد داشت.
روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا در گزارش خود از نتایج این نشست می نویسد اعلام موافقت کشورهای عربی منطقه با توافق هسته ای، استدلال های مخالفان توافق در داخل آمریکا را از بنیان سست می کند، چون مخالفان این توافق مدعی اند این توافق با مخالفت متحدان منطقه ای آمریکا روبروست. از سوی دیگر به نوشته این روزنامه این اعلام حمایت انزوای منطقه ای اسراییل را به عنوان تنها مخالف پرو پا قرص توافق هسته ای با ایران، بیش از پیش خواهد ساخت.

نشست وزرای امور خارجه شورای همکاری خلیج فارس و آمریکا در دوحه

دیروز جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید با اشاره به این موضوع گفت حمایت کشورهای عربی همسایه ایران از این توافق، استدلال مخالفان توافق هسته ای در آمریکا و نیز لابی طرفدار اسراییل در زمینه مخالفت متحدان آمریکا با این توافق را سست می کند. او گفت:" این موضع گیری (موضعگیری العطیه) استدلال مخالفان توافق را که مدعی اند این توافق تاثیر منفی بر وضعیت امنیتی متحدان آمریکا در منطقه خواهد داشت، تضعیف می کند.
باراک اوباما رییس جمهور آمریکا روز های سه شنبه و چهارشنبه به تلاش های خود برای تصویب نهایی این توافق در کنگره ادامه خواهد داد. او روز سه شنبه (امروز) با سازمان های یهودی آمریکا دیدار دارد و فردا (چهارشنبه) بار دیگر به منظور تشریح توافق هسته ای با ایران یک گفت و گوی تلویزیونی دارد.
اعلام حمایت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از این توافق می تواند در شرایطی که توافق هسته ای با ایران برای تصویب و بررسی به کنگره فرستاده شده، به نفع حزب دموکرات و حامیان این توافق در کنگره باشد.
در ماه های گذشته یکی از مهم ترین استدلال های مخالفان توافق هسته ای در آمریکا این نکته بوده که متحدان عرب آمریکا در منطقه از این توافق احساس نگرانی دارند و با این توافق همراه نیستند. قرار است در ماه سپتامبر درباره این توافق در کنگره رای گیری شود. کاخ سفید که به نظر می رسد از تغییر نظر حزب جمهوریخواه در مخالفت با این توافق دلسرد شده است بیشتر تلاش خود را روی وحدت نمایندگان حزب دموکرات در دفاع از این توافق متمرکز کرده است.
احتمال رای نیاوردن این توافق در کنگره بالاست و در این صورت اوباما می تواند با وتوی این رای، بار دیگر متن توافق را به کنگره بفرستد و در این صورت رای دو سوم اعضای کنگره برای عبور از سد وتوی اوباما نیاز خواهد بود که در صورت حمایت حزب دموکرات از این توافق، امکان کسب دو سوم آرای اعضای کنگره برای حزب جمهوریخواه غیر ممکن خواهد بود.

نشست 1+6 در دوحه قطر با موضوع ایران (+عکس) 

علاوه بر این وزیران خارجه عربستان سعودی، آمریکا و روسیه نیز در نشستی سه جانبه با هم دیدار و گفتگو کردند. ایران، سوریه و یمن مهمترین موضوعات این دیدار بود.نشست مشترک وزیران خارجه 6 کشور جنوب خلیج فارس (کویت، عربستان سعودی، بحرین، قطر، امارات و عمان) و آمریکا روز دوشنبه در دوحه پایتخت قطر برگزار شد.به گزارش عصرایران، موضوع اصلی این نشست بررسی توافق هسته ای میان ایران و گروه 1+5 بود.
6 کشور جنوب خلیج فارس اعضای شورای همکاری خلیج فارس هستند.
جان کری وزیر خارجه آمریکا هم ضمن اطمینان بخشی به 6 کشور جنوب خلیج فارس درباره توافق هسته ای ایران اعلام کرد کشورش روند صادرات سلاح به این کشورها را سرعت می بخشد.سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه نیز با سفر دوحه در حاشیه این نشست به صورت جداگانه با جان کری وزیر خارجه آمریکا و برخی دیگر وزیران خارجه شورای همکاری خلیج فارس دیدار کرد. علاوه بر این وزیران خارجه عربستان سعودی، آمریکا و روسیه نیز در نشستی سه جانبه با هم  دیدار و گفتگو کردند. ایران، سوریه و یمن مهمترین موضوعات این دیدار بود.در پایان نشست خالد العطیه وزیر خارجه قطر گفت که توافق هسته ای ایران بهترین گزینه است و این توافق منطقه و خلیج فارس را امن تر و باثبات تر می کند.

خالد بن احمد آل خلیفه (راست) و جان کری وزیران خارجه بحرین و آمریکا

یوسف بن علوی (راست) و خالد العطیه وزیران خارجه عمان و قطر

عبدالله بن زاید آل نهیان و جان کری وزیران خارجه امارات و آمریکا

نشست وزیران خارجه 6 کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس و آمریکا در دوحه

جان کری وزیر خارجه آمریکا

خالد العطیه وزیر خارجه قطر

کنفرانس خبری وزیران خارجه قطر و آمریکا در پایان نشست مشترک وزیران خارجه شورای همکاری و آمریکا در دوحه

جان کری وزیر خارجه آمریکا

کنفرانس خبری وزیران خارجه قطر و آمریکا در پایان نشست مشترک وزیران خارجه شورای همکاری و آمریکا در دوحه

عکس یادگاری نشست مشترک عادل الجبیر، جان کری و سرگی لاوروف وزیران خارجه عربستان سعودی، آمریکا و روسیه

عکس یادگاری نشست مشترک وزیران خارجه عربستان سعودی، آمریکا و روسیه

دیدار وزیران خارجه شورای همکاری خلیج فارس با امیر قطر

خرید «میراژ»؛ ویراژ رسانه‌ای که جریمه‌اش به جیب ایران رفت 

   

برای وزیر خارجه ای که آمده بود برای همکاری بیشتر پژو و رنو با ایران خواهش و درخواست کند، بالا رفتن سطح درخواست های ایران به حد میراژ و ایرباس از زبان سخنگوی دولت، مفید است یا مضر؟ بدقولی پژو کجا و قابل اطمینان بودن صنایع نظامی فرانسه در تامین نیازهای نیروی هوایی ایران کجا؟

گروه دفاع و امنیت مشرق _ محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت هفته گذشته در جریان نشست خبری خود در پاسخ به سوالی پیرامون روابط اقتصادی و سیاسی با کشور فرانسه با بیان جملاتی درباره تامین نیازهای هوانوردی ایران از سوی این کشور، به هواپیمای "میراژ" اشاره کرد که این موضوع، با بازتاب های فراوان در افکار عمومی و شبکه های اجتماعی همراه بود.
نام بردن از "میراژ" که یک جنگنده فرانسوی به حساب می آید در نگاه اول برای بسیاری از کارشناسان و دوستداران صنعت هوایی واژه ای عجیب بود چراکه ایران سالهاست به طور کامل از طرف کشورهای غربی تحت شدید ترین تحریم های تسلیحاتی قرار دارد و در این میان، ناگهان صحبت از خرید جنگنده فرانسوی به میان می آید. بر اساس سخنان معاون رییس جمهور که با توجه به جایگاه قانونی خود در زمینه برنامه و بودجه، عضو شورای عالی امنیت ملی محسوب می شود، سوالات مهمی در ذهن مردم و رسانه ها ایجاد شده که مهمترین آنها را می توان در زیر خلاصه کرد:

آیا خانواده میراژ پاسخ گوی نیازهای هوایی جمهوری اسلامی ایران است؟

در ابتدا بهتر است نگاهی به تجهیزات و توانمندی های دو جنگنده فرانسوی میراژ اف 1 و میراژ 2000 داشته باشیم.

میراژ اف 1؛ دشمن دیروز و دوست امروز

هواپیمای میراژ اف 1 یک جنگنده چند ماموریتی "Multirole" است که در دهه 1970 میلادی توسط کمپانی داسوبرگه فرانسه تکمیل شد. اولین رویارویی ایرانیان با میراژ به سالهای هشت سال دفاع مقدس بازمی گردد که با ایجاد تغییرات گسترده در تاکتیک های نیروی هوایی عراق، سیل گسترده ای از جنگنده های فرانسوی وارد نیروی هوایی عراق شد. رزم هوایی، عملیات های تهاجم عمقی در خاک ایران و حملات ضد کشتی از جمله ماموریت های اصلی میراژهای عراقی بر ضد ایران بود. با پایان جنگ ایران و عراق تعدادی از میراژهای عراقی به ایران آمدند. نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با وجود مشکلات فراوان به دلیل نبود هیچ گونه پشتیبانی و یا تجریه یا آموزش در بحث استفاده از این پرنده فرانسوی و تنها به لطف تخصص بالا و تلاش های شبانه روزی متخصصان نهاجا موفق شد تا این جنگنده فرانسوی را به شرایط پروازی برساند. تا به امروز تصاویر مختلفی از میراژهای اف 1 نهاجا در حال پرواز منتشر شده است و این امر نشان دهنده این مسئله است متخصصان ایرانی در پروازی نگاه داشتن این پرنده فرانسوی موفق عمل کردند. در بخش تسلیحاتی نیز مسئولین امر سال گذشته از نصب یک نوع موشک کروز با برد 300 کیلومتر بر روی میراژهای نهاجا خبر دادند که خبر جدیدتری از این پروژه منتشر نشده است.
اما در مورد سایر تسلیحات به دلیل تحریم های شدید در این بخش و وجود پرنده هایی مثل اف 4 فانتوم و یا اف 14 تامکت که پرسنل ایرانی در سالهای اخیر از تجربه بسیار بهتری در اورهال و طراحی انواع تسلیحات و سامانه های بومی برای آنها پیدا کردند باعث شده است تا ناوگان کوچک میراژهای نهاجا یک اولویت خیلی مهم برای نیروی هوایی ایران نباشد.

میراژ اف 1 نهاجا

حال سوال دیگری مطرح می شود و آن این است که آیا قرار است در صورت خرید نظامی از فرانسه، صرفا میراژهای ایرانی قطعات یدکی بیشتری دریافت کرده و با همان رادارها و تسلیحات قدیمی مسلح شوند؟ در این صورت باید گفت که آن رادارها و تسلیحات قدیمی که در انبارهای ارتش فرانسه به وفور هم یافت می شوند هیچ ارزش عملیاتی نداشته و خرید آن را می توان صرفا هدر دادن سرمایه های ملی قلمداد کرد. ای بسا اگر قرار باشد به این صورت پول هزینه شود با خرج کردن همان پول در داخل می توان نتایج بهتری را برای ناوگان میراژ نهاجا به دست آورد که تاکنون نیز با عمردهی انقلابی و به روزرسانی های صورت گرفته، این جنگنده به نسبت مدل ورودی به ایران، بهبود محسوسی یافته است.

میراژ 2000؛ آخرین عضو از خانواده میراژها

مدل دیگر میراژ که هم اکنون در نیروی هوایی فرانسه همچنان مشغول به خدمت است میراژ 2000 نام دارد. یک جنگنده چند ماموریتی با قابلیت های پروازی و رزمی مناسب که توانست در سالهای آخر قرن بیستم نیز در بازار صادرات موفق ظاهر شده و در نیروی هوایی چندین کشور دنیا نیز وارد خدمت شود.

اما آیا خرید میراژ 2000 برای نهاجا اقدامی مناسب خواهد بود ؟

برای پاسخ به این سوال باید به چند نکته اشاره کرد. اول اینکه تولید میراژ 2000 چندین سال است که به پایان رسیده است و در صورتی که کشوری چه ایران و چه غیر از ایران قصد خرید میراژ 2000 را داشته باشد بایستی از هواپیماهای دست دوم ارتش فرانسه و یا دیگر کاربران آن که قصد از خدمت خارج کردن آن را دارند استفاده کند.
اگرچه امکان اورهال و آماده کردن این هواپیما برای مشتری جدید امکانپذیر است اما این عمل مسلما نیاز به هزینه های سنگین دارد. فراموش نکنیم که در این حالت طرف خریدار بایستی مبلغی را برای خود جنگنده، مبلغی را برای قطعات یدکی، مهمات، آموزش ها پرداخت کند و در این مورد هزینه یک تعمیر و آماده سازی سنگین نیز به این مخارج اضافه می شود.نکته بعدی این است که در حال حاضر میراژ2000 در خود فرانسه در حال خروج از خدمت و جایگزینی با رافال است و کشور برزیل هم میراژهای 2000 خود را از خدمت خارج کرده و مصر، هندوستان و قطر هم به عنوان کاربران میراژ 2000 رافال را خریداری کردند. منظور از این اشارات این بود که هر چه جلوتر می رویم بدست آوردن قطعات یدکی برای میراژ2000 گرانتر و سختر شده و در صورت انتخاب این هواپیما توسط ایران مسلما با افزایش هزینه ها و مشکلات فراوان برای عملیاتی نگاه داشتن این ناوگان رو به رو خواهیم شد.

میراژ 2000

اما پیش از رسیدن به بحث هواپیمای رافال به عنوان جدیدترین جنگنده فرانسوی ها که در حال حاضر در خط تولید است بایستی به یک نکته اشاره کرد. تمام مشکلات اشاره شده در بالا وجود دارند اما این بدین معنا نیست که نتوان حتی از ناوگان میراژ اف نهاجا استفاده بهینه را برد. با جستجویی ساده در فضای مجازی به نیروی هوایی کشور مراکش از جمله دارندگان میراژ اف 1 میرسیم. به نوعی می توان این میراژ را که با عوان MF2000 شناخته می شود پیشرفته ترین مدل از میراژ اف 1 دانست. این هواپیما با تسلیحات و الکترونیک پروازی مورد استفاده در میراژ 2000 ارتقاء یافته و توان حمل تسلیحات و سامانه های پیشرفته ای را پیدا کرده است.

پوستر تبلیغاتی مربوط به تغییرات اعمال شده بر روی میراژهای مراکشی


کابین میراژ مراکشی بعد از ارتقاء

رادار RDY-3 با قابلیت درگیری با چند هدف هوایی به صورت همزمان و همچنین نقشه برداری از سطح زمین، توان حمل موشک های هوا به هوا میکا که هم اکنون در هواپیماهای میراژ2000 و رافال مورد استفاده قرار می گیرد، نصب غلاف هدف گیری و شناسایی Damocles که پیشرفته ترین غلاف هدف گیری/ شناسایی حال حاضر نیروی هوایی فرانسه محسوب می شود، قابلیت حمل بمب های هدایت لیزری و همچنین سامانه اخلال گر دفاع از خود از جمله ویژگی های خاص این مدل از میراژ اف 1 به حساب می آید. الگوی مناسبی که می تواند بدون صرف هزینه آنچنانی و یا ایجاد تغییرات ساختاری زیاد، جهش قابل توجهی را توان رزمی ایران ایجاد کند.

رافال؛ شاه مهره گران قیمت فرانسه در آسمان

به رافال جدیدترین جنگنده فرانسوی می رسیم. این هواپیمای رزمی فرانسوی که به مانند میراژها ساخته شرکت داسو می باشد یک جنگنده چند ماموریتی نسل 4++ محسوب می شود. رادار آرایه فازی، کابین مجهز به نمایشگرهای صفحه تخت، قابلیت پرواز سوپر کروز، برد پروازی و قابلیت حمل محموله قابل توجه رزمی همه از نقاط قوت رافال محسوب می شود. اما چند چالش اساسی در بحث خرید این جنگنده پیشرفته برای ایران، به فرض وجود این چنین برنامه ای، وجود دارد.یکی از اولین مشکلات برای رافال بحث قیمت بالای این جنگنده است. صرفا هر فروند از جنگنده های رافال بسته به نوع آن در بین 90 الی 110 میلیون دلار هزینه دارد. روز جمعه نیز خبر بدی برای رافال منتشر شد چراکه اعلام شد هندوستان برنامه خرید 126 فروند رافال را کنار گذاشت و صرفا 36 فروندی را که چند ماه پیش سفارش داد را تحویل می گیرد. این تصمیم هندی ها مسلما به افزایش بهای رافال منجر خواهد شد.

در حال حاضر مصر و قطر هر کدام 24 فروند و هند نیز 36 فروند رافال سفارش داده اند. نیروی هوایی و دریایی فرانسه نیز نهایتا به 150 فروند رافال نیاز خواهند داشت و مشخصا با نبود سفارش کافی بهای رافال از این نیز بیشتر خواهد شد. برای مثال قرارداد قطری ها که شامل خرید 24 فروند رافال، آموزش 36 خلبان، 100 تکنسین و قطعات یدکی به همراه تسلیحات است بهایی در حدود هفت میلیارد و دویست میلیون دلار دارد.

رافال

با فرض دادن همچنین سفارش از طرف ایران بایستی این نکته را هم یادآور شد که قطر از جمله کاربران قدیمی میراژ بوده و بسیاری از زیرساخت های لازم برای پذیرش این جنگنده پیشرفته را در اختیار دارد، اما در مورد کشوری مثل ایران این زیر ساخت ها بایستی طراحی و ساخته شوند که این خود باعث افزایش زمان تحویل و عملیاتی شدن این جنگنده و مسلما افزایش شدید هزینه ها خواهد بود.

جنگنده های فرانسوی یا چینی و روسی؛ کدام پاسخگوی نیاز ایران هستند؟

اگرچه برخی نگاههای غرب پسند، همه تولیدات این کشورها را بهترین در دنیا معرفی می کنند اما گزینه های چینی و روسی نیز در این میان وجود دارد. مثلا با نگاهی به خانواده هواپیماهای رزمی فلانکر ساخت شرکت سوخو به اطلاعات جالبی می رسیم.
بهای این جنگنده های روسی بسته به مدل آنها بین 45 الی 65 میلیون دلار اعلام شده است یعنی چیزی در حدود نصف قیمت رافال! نکته بعدی این است که به طور کلی جنگ افزارهای روسی نسبت به نمونه های غربی از هزینه های پایین تری چه در بخش خرید و چه در بحث تعمیر و نگهداری برخوردار هستند. در عین حال می توان با زیرساخت های کمتر نیز از این جنگ افزارها بهره برد که بیشتر آنها در ایران موجود است.
مسئله دیگر کمبود برخی سلاح های کلیدی در هواپیمای رافال است. شاید برای شما جالب باشد که بدانید در حال حاضر این هواپیما فاقد بمب های سنگرشکن و همچنین موشک های ضد رادار هوا به سطح می باشد. در بحث بمب های سنگر شکن در دنیا دو کشور آمریکا و روسیه در حال حاضر به عنوان تولید کننده شناخته می شوند و ایران نیز از جمله دارندگان بمب های سنگر شکن روسی با نام KAB-1500 است.

سوخوی 35

 موشک کروز SCALP که گونه ای از موشک انگلیسی Storm Shadow می باشد بر روی رافال نصب شده است و دارای سر جنگی نفوذگر می باشد که البته تولید شدن آن در انگلستان خود یک مشکل اساسی در تهیه آن به حساب می آید. در بحث ضد رادار نیز ایران در حال حاضر موشک های ضد رادار روسی KH-58 را در اختیار دارد اما در حال حاضر موشک فرانسوی ضد رادار به روزی وجود ندارد. در حال حاضر در جهان غرب دو موشک ضد رادار آلارم انگلیسی و هارم آمریکایی حضور دارند که صحبت از حضور آنها در ایران غیرمنطقی به نظر می رسد.
در بخش ضد کشتی نیز در حال حاضر رافال به موشک اگزوست مسلح است که در این بخش روسها برتری قاطعی با موشک هایی مثل KH-31 و یا مدل هوا پرتاب موشک کلاب دست برتر را در اختیار دارد. یک نکته ظریف در بحث پشتیبانی از جنگنده های روسی نیز وجود دارد.

درست است که روسیه هم سابقه مناسبی درباره پشتیبانی از جنگ افزارهای خود را ندارد اما بر فرض قطع شدن ناگهانی روابط با روسها، باز هم می توان حداقل بخشی از قطعات مربوط به این جنگنده ها را از کشورهایی مثل چین و هند که خط تولید سوخوی 30 در آنها وجود دارد به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تهیه کرد ، اما اگر روزی پشتیبانی فرانسه از جنگنده رافال قطع شود از کجا می توان قطعات آن را تهیه کرد؟
در نهایت باید این نکته را ذکر کرد که رافال فرانسوی هم مشخصا در برخی از شاخصه های پروازی و رزمی بر خانواده فلانکر روسی برتری دارد و بدون شک یکی از جنگنده های خوب حال حاضر جهان به حساب می آید، اما با نگاهی به شرایط کلی مثل بهای تمام شده، تضمین پشتیبانی و مقایسه کلی تسلیحات همراه می توان اینگونه نتیجه گرفت که حداقل در حال حاضر، حتی به فرض چراغ سبز پاریس، خرید پرنده ای مثل سوخوی 30 یا سوخوی 35 روسی گزینه ای عاقلانه تر برای ایران خواهد بود.

نمک گیر شدن صنایع نظامی فرانسه با پولهای حاشیه نشینان خلیج فارس

بحث بعدی هم که باید به آن اشاره کرد روابط بسیار نزدیک نظامی فرانسه با کشورهای شیوخ خلیج فارس است. آیا اصولا پاریس حاضر می شود تا سلاح های خود را آن هم سلاح پیشرفته ای مثل جنگنده رافال را در اختیار ایران قرار دهد؟ آیا لابی های عربی و ایضا صهیونیستی در پاریس این اجازه را به پاریس می دهند؟
باید توجه داشت که پاریس با ایفای نقش منتقد و مخالف در مذاکرات هسته ای، توانست جایگاه بهتری در بین برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس پیدا کند و این نقش، منجر به عقد قراردادهای مختلف و میلیارد دلاری برای فروش تجهیزات نظامی فرانسوی به این کشورها شد و قطعا چنین شرکایی که صفر تا صد امور نظامی خود را به غربی ها واگذار و حتی جرات و دانش بستن پیچ های یک جنگنده را ندارند، به نیروهای مسلح ایران که انبوهی از نخبگان و متخصصان متعهد در بین آنها وجود دارد، ارجحیت دارد.
من آنکه دیگر روابط فرانسه با کشورهای مذکور که بخشی از سود آن به جیب صنایع نظامی فرانسوی رفته - مانند ایجاد پایگاه نظامی در منطقه خلیج فارس- با کوچکترین همکاری نزدیک با ایران، نقش بر آب خواهد شد.

آیا تشخیص و اعلام نیازهای دفاعی نیروهای مسلح وظیفه سخنگوی دولت است؟

بر فرض اینکه با توجه به استدلال های فوق، سخنان سخنگوی دولت یک گاف و اشتباه لفظی در تشخیص انواع پرنده های تولیدی صنایع فرانسوی نباشد، این سوال را باید مطرح کرد که چگونه دولت به این نتیجه رسیده است که خرید جنگنده قدیمی میراژ و حتی رافال، نیاز امروز نیروی هوایی ایران است؟ آیا این موضوع از طریق سپاه و ارتش و یا وزارت دفاع به وی اعلام شده است؟بررسی های مشرق نشان می دهد گزینه های فوق تا حد نزدیک به یقین، نادرست بوده و حتی اظهارنظر شفاهی در این خصوص نیز تکذیب می شود چه برسد به مذاکره در این زمینه.از سوی دیگر، حتی اگر این فرض غلط را درست تصور کنیم و نیروهای مسلح نیاز و علاقه به جنگنده جدید فرانسوی داشته باشند، آیا این موضوع باید از تریبون رسمی سخنگوی دولت مطرح شود؟ آیا اعلام نیاز رسمی آن، موجب جری شدن و ناز بیشتر فروشنده خواهد شد یا شرایط خرید را برای ایران آسان تر می کند؟ مشخص شدن تمایل جدی ایران به خرید اس 300، چقدر بر کشور سازنده آن فشار ایجاد کرد و ماجرای تردد فراوان برخی کشورهای مخالف نظام اسلامی مانند رژیم صهیونیستی برای برهم زدن این قرارداد یاد مسئولان کشورمان است؟
نهایت آنکه، برای وزیر خارجه ای که آمده بود برای همکاری بیشتر پژو و رنو با ایران خواهش و درخواست کند، بالا رفتن سطح درخواست های ایران به حد میراژ و ایرباس از زبان سخنگوی دولت، مفید است یا مضر؟ بدقولی پژو کجا و قابل اطمینان بودن صنایع نظامی فرانسه در تامین نیازهای نیروی هوایی ایران کجا؟
لذا ترجیح آن است که این سخنان را یک ویراژ سیاسی و رسانه ای در نظر بگیریم تا درخواست جدی برای خرید "میراژ".