سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
بار دیگر وزرای 1+5 به غیر از وزرای چین و روسیه به وین بازگشتند. این دو وزیر هم اکنون در اجلاس بریکس در روسیه شرکت می کنند. لاوروف گفته است برای جلسه پایانی اعلام توافق در وین حضور خواهد داشت. از این رو حرکت لاوروف به وین نشانه محکم توافق خواهد بود.
درچند ساعت اخیر فضای خوشبینانه تری در فضای هتل کوبورگ حاکم شده، زیرا بسیاری از وزرای امورخارجه به وین بازگشته اند و وقتی وزرای امورخارجه دیدن می کنند کارها به سمت جلو پیش می رود. دقایقی پیش(ساعت 14 به وقت تهران) جلسه داخلی گروه پنج بعلاوه یک شروع شد.
البته برخی ویدیو کنفرانس تیم آمریکایی با باراک اوباما برای تشریح مسائل در توافق هسته ای را نشانه ای از توافق می دانند، استناد آنها توافق لوزان بود که قبل از اعلام نتیجه نهایی کری و اوباما با یکدیگر ویدیو کنفرانس برگزار کرده بودند. اگرچه بسیاری شانس 50-50 اعلام شده از سوی آمریکا را تاکتیک مذاکراتی در لحظات آخر توصیف می کنند.
علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی نیز ساعاتی پیش اعلام کرد که امروز بررسی موضوعات فنی به پایان می رسد و جلسه نهایی او با ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا باشد.
مذاکراتی که حالا دشوارترین مراحل خود را آغاز کرده، از صبح امروز در پشت درهای بسته برگزار شده تا آخرین باقی مانده برای توافق نهایی برداشته شود. بنا به اظهارات لاوروف، وزیر خارجه روسیه هنوز ده موضوع حساس برای طرفین باقی مانده است. از مهم ترین آنها رفع موانع تحریم های تسلیحاتی و موشکی بر ضد ایران است که سابقه آنها به سال 2006 بازمی گردد.روسیه در میان مذاکره کنندگان از مدافعان سرسخت برداشته شدن این تحریم هاست. سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه گفته: برداشتن تحریم های تسلیحاتی علیه ایران باید بعد از رسیدن به توافق دائمی بر سر برنامه هسته ای ایران، یک اولویت باشد.
لاوروف روز پنجشنبه در حاشیه اجلاس بریکس در اوفای روسیه افزود ما خواستار برداشته شدن تحریم فوق در سریعترین زمان ممکن هستیم و از گزینه هایی که مذاکره کنندگان ایرانی ارائه می دهند، حمایت می کنیم.
یک کارشناس روسی حاضر در مذاکرات پیش بینی کرده، رفع این تحریم مهم از مذاکرات، بازار ۷ میلیارد دلاری را برای روسیه فراهم خواهد کرد.طرفین نظرهای متفاوتی برای زمان دستیابی به توافق اعلام می کنند؛ دیپلمات های غربی به رسانه ها اعلام می کنند توافق تا فردا جمعه انجام خواهد شد و در عین حال دیپلمات های کشورمان تمدید مذاکرات را حتی به صورت روزبه روز بعید نمی دانند.بسیاری از کارشناسان معتقدند، ایران و 1+5 در مرحله ای به سر می برند که در بسیاری از موضوعات پیشرفت های قابل توجه و غیرقابل بازگشتی رسیده اند که تا هفته های گذشته درباره آن هیچ کس تصوری از آن نداشته است. یکی از این مسائل حل PMD در پرونده هسته ای ایران است که با سفر آمانو به تهران تا حدود زیادی برطرف شده است. طرفین همچنین خبر رسیده درتعلیق و یا رفع کامل آن به جمع بندی نهایی نرسیده اند.
روز گذشته یک منبع آگاه نزدیک به تیم مذاکره کننده کشورمان اعلام کرده بود که طرف ایرانی پیشنهادات جدیدی برای حل اختلافات باقی مانده در روزهای نهایی مذاکره اعلام کرده و منتظر واکنش طرف مقابل است. وی در عین حال اعلام کرده که ایران از خطوط قرمز خود عقب نشینی نکرده است.
واکنش های طرف های آمریکاییاظهارات اخیر اوباما در روز چهارشنبه مهم ترین واکنش آمریکا به مذاکرات در وین بود. پس از 14 روز از حضور جان کری با پای شکسته تیم مذاکره کننده آمریکایی اوباما اعلام کرده شانس توافق 50-50 است. شب گذشته باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، از طریق تله‌کنفراس ویدئویی، با کری و مونیز سخن گفت ضمن قرار گرفتن در جریان آخرین تحولات مذاکرات هسته‌ای توصیه های به جان کری داشت. البته از محتوای این گفتگوها منتشر نشده است.
سخنگوی کاخ سفید روز گذشته اعلام کرده نمایندگان بانفوذ جمهوریخواه از ادامه مذاکرات هسته ای با ایران بر اساس توافق اولیه و بدون تعیین ضرب الاجل جدیدی حمایت می کنند. وی گفت این یک راهبرد مورد توافق دو حزب در آمریکا است و می تواند منافع آمریکا و همپیمانان آن را تامین و از طریق تشدید فشار بر ایران زمینه را برای دستیابی به توافق نهایی فراهم کند.
سناتور باب کروکر نماینده جمهوریخواه ایالت تنسی و رئیس کمیته روابط خارجی و طراح لایحه الزام دولت آمریکا به ارائه محتوای توافقنامه هسته ای با ایران به کنگره برای بررسی روز یکشنبه گفت ما امیدواریم مذاکره کنندگان آمریکایی با استفاده از فرصت موجود مذاکرات را به بهترین شکل ممکن به پایان برسانند. وی از دولت اوباما خواست مذاکرات را به تعلیق در بیاورد تا ایران موضوع بازرسی های بازرسان آژانس را در هر زمان و هر مکان بپذیرد و موضوع تحقیقات خود را در گذشته در بخش هسته ای آشکارا اعلام کند.
همزمان سناتور اِد رویسه نماینده جمهوریخواه کالیفرنیا و رئیس کمیته امور خارجی در مجلس نمایندگان آمریکا روز سه شنبه گفت در حالی که مذاکرات با ایران نمی تواند برای مدت زمان نامشخص و یا برای همیشه ادامه پیدا کند کنگره برای اتمام مذاکرات در روزهای آتی تیم مذاکره کننده را تحت فشار قرار نمی دهد.
اینجا درمدیا سنتر وین روبروی هتل کوبورگ، خبرنگاران غربی به زیرکی ایران در مذاکره اشاره می کنند. آنها می گویند هر دو در مرحله آخر چانه زنی با یکدیگر برای کسب امتیاز چانه زنی می کنند، اما این ایران بوده که از مهلت کنگره به دولت آمریکا در مذاکرات استفاده می کند چرا که با این کار می تواند امتیازهای بیشتری از طرف آمریکایی بگیرد (اگر تا امروز توافق نشود، کنگره بجای سی روز، شصت روز فرصت بازنگری خواهد داشت).
با نزدیک شدن به پایان کار طرفین سخت ترین مسائل را به مراحل آخر موکول می کنند چون امیدوارند اهمیت بقیه دستاوردها به پشت سر گذاشتن آن مسائل سخت کمک کند.
این اظهارات روحانی نشان می دهد که جمهوری اسلامی با درک تغییرات عمده در سطح نظام بین الملل و گذار از دوره یک جانبه گرایی به دنبال تاثیر گذاری بیشتر در معادلات اقتصادی و سیاسی در جهان و منطقه است و با منطق مذاکره در صدد تعیین دیپلماسی چند جانبه خود در هر دوسطح منطقه ای و بین المللی است که بهترین فرصت برای تئوریزه سازی این گفتمان (چند جانبه گرایی) عضویت در سازمانهای بین المللی است که گروه بریکس (BRICS) متشکل از کشورهای قدرتمند اقتصادی یکی از این سازمانهاست.
باید قبول کرد که کشورهای شرقی در اوضاع کنونی روابط ایرن با غرب کمابیش موفق عمل کرده و این توفیق را داشته اند که در روابط با جمهوری اسلامی ایران معادله ضروری را ایجاد و منافع سیاسی و اقتصادی خود را تامین نمایند اما فرصت پیش آمده در اوفا به مدد دیپلماسی سازنده ایران در دو سال اخیر و حل فصل احتمالی پرونده هسته ای، این هشدار را به کشورهای تاثیر گذار در سازمان بریکس مثل چین و روسیه می دهد که در صورت مخالف با طرح عضویت ایرن، این تهدید وجود دارد که با نزدیکی بیشتر تهران به کشورهای غربی منافع حیاتی آنها در ایران با خطر مواجه شود لذا زمان جستجوی اشکال جدید نزدیکی روابط با تهران نه تنها به وسیله مکانیزم همکاری های دوجانبه بلکه از طریق عضویت کامل ایران در سازمانهای شانگهای و اتحادیه بریکس فرا رسیده است.
بریکس و امکان سنجی عضویت ایران
بریکس (BRICS) سر واژه‌ای مرکب از حروف اول نام کشورهای تشکیل دهنده گروهی است که مشخصه عمدة آن این است که اعضایش همگی در زمرة اقتصادهای نوظهور در جهان قرار دارند یعنی برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی. آن گونه که برخی صاحب‌نظران اظهار داشته‌اند، اگر ایران به این گروه از اقتصادهای سریعاً در حال رشد بپیوندد، در آن صورت نام این گروه از BRICS به BRIICS تغییر پیدا خواهد کرد و نه تنها عاملی تشدید کننده در عنوان آن (به دلیل تکرار حرف "I") به حساب خواهد آمد بلکه ظرفیت این اتحادیه را نیز را تشدید خواهد نمود. دلایل خوبی وجود دارد مبنی بر اینکه با عضویت ایران، جایگاه «بریکس» در سیاست جهانی ارتقا خواهد یافت.
بریکس به عنوان یک ائتلاف فراقاره ای، ساختاربندی جدیدی برای اقتصاد و سیاست جهانی و تنها ائتلاف قدرتمند جهانی بدون مشارکت اروپا و امریکا است که این ظرفیت را دارد تا صدایی قوی در مجامع و مباحث مهم اقتصادی و سیاسی بین المللی باشد و سیطره نظم مسلط فعلی را به چالش بکشد. در حال حاضر دو کشور عضو بریکس، عضویت دائم شورای امنیت را دارند و سه کشور دیگر داعیه عضویت دائم در شورای امنیت و اصلاح ساختارهای سیاسی و مالی جهانی را دارند و از این نظر شایان توجه است.
در حال حاضر، این گروهی متشکل از پنج کشور با سطوح متفاوتی از قدرت می‌باشد، اما هدف مشترک آنها دستیابی به یک نظام بین‌المللی عادلانه‌تر است.
هر یک از اعضای «بریکس» در یکی از حوزه‌های سیاسی و اقتصادی در منطقه خود بازیگری عمده به شمار می‌آید، بنابراین، می‌توان گفت گروه مزبور با پوشش دادن مناطقی مانند اوراسیا، آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین از ابعادی جهانی برخوردارست. ترکیب گروه نیز جالب توجه است. دو کشور عضو یعنی روسیه و چین از اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل می‌باشند و از حق وتو برخوردارند. سه کشور عضو این گروه یعنی روسیه، چین و هند دارای سلاح هسته‌ای هستند. دو کشور دیگر، برزیل و آفریقای جنوبی، کشورهایی برخوردار از توانمندی هسته‌ای می‌باشند که عضو پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (NPT) هستند.در حالی که سازمان همکاری شانگهای برای ایران از نظر همکاری منطقه ای اهمیت دارد، در سطح جهانی پیوستن به عضویت بریکس که یک نوع نیروی مقابل «گروه ۷» است، جوابگوی نیازهای ایران است. در حال حاضر از نظر رسمی تحریم های اعمال شده از سوی سازمان ملل مانع از این امر می شود که این مانع در آینده نزدیک به احتمال قوی برطرف خواهد شد. ولی برخورد کشورهای عضو که اقتصاد آنها به سرعت توسعه می یابد، با عضویت ایران در بریکس مسأله دیگری است. تا کنون کسی از آنها به طور جدی مسأله پیوستن تهران به بریکس را مطرح نکرده است در حالی که خود ایرانیان در اکتبر سال ۲۰۱۳ این تمایل خود را اعلام نمودند. در آن زمان سرگئی استورچاک نماینده روسیه ضمن تفسیر آرزوی ایران مبنی بر پیوستن به بریکس اظهار داشت: «گسترش بریکس و از جمله پذیرش اعضای جدید، در دستور روز وجود ندارد». وی ضمن تشریح این موضع گیری خاطرنشان کرد که بریکس مشغول ایجاد بانک توسعه و رزرو ارزی است.
ایران علاوه بر نفوذ ژئوپولیتیک قابل توجه خود، به رغم تحریم‌های هولناکی که غرب علیه آن وضع کرده است، دارای اقتصادی در حال رشد و گسترش می‌باشد و این نشان می‌دهد که این کشور تا چه اندازه برای تبدیل شدن به یک اقتصاد پیشرو در آینده مصمم است. ایران مانند آفریقای جنوبی و برزیل به توانمندی هسته‌ای دست یافته اما همچنان به مقررات ان.پی.تی پایبند باقی مانده است. ایران در هر فرصتی دستیابی به کلیه انواع سلاح‌های کشتار جمعی از جمله سلاح‌های هسته‌ای را تقبیح کرده است.
ایران به عنوان یک قدرت با نفوذ در محیط منطقه‌ای ناپایدار و بی‌ثباتی که در آن در ایران، طرفداران سیاست «نگاه به شرق» منافع مشترک فراوانی با «بریکس» پیدا خواهند کرد. رویکرد غرب به پرونده هسته‌ای ایران و تحریم‌های یکجانبه آن بیش از پیش ایرانیان را از غرب دور می‌سازد و آنان را به سمت «شرق» سوق می‌دهد، هر چند برخی ممکن است در مورد عضویت ایران در «بریکس» با توجه به رویارویی کنونی میان غرب و ایران بر سر برنامه هسته‌ای، احتیاط به خرج دهند، اما می‌توان چنین استدلال کرد که وارد شدن ایران در این گروه از تنش‌هایی که عمدتاً به دلیل سیاست‌های جانبدارانه غرب به وجود آمده خواهد کاست. نقش سازنده ایران در «بریکس» بی‌شک به هدف ایجاد یک نظم بین‌المللی عادلانه‌تر یاری خواهد رساند.ایران بعد از رفع تحریم ها می تواند به توافقات فی مابین کشورهای عضو بریکس ملحق شود. سرمایه گذاری های بریکس در اقتصاد ایران و قبل از همه در بخش حامل های انرژی و ایجاد کریدور جنوبی حمل و نقل می تواند نه تنها توان اقتصادی جمهوری اسلامی ایران را به طور قابل توجهی تقویت کند بلکه نقش بریکس را در اقتصاد جهانی و از جمله در بازار جهانی مواد هیدروکربنی بالا ببرد. در عین حال نفوذ غرب در فرآیندهای جاری در اقتصاد جهانی تضعیف خواهد شد.
تهران در صورت عضویت در بریکس مواضع سیاسی خود را در نظام مناسبات بین المللی به طور چشمگیری تقویت خواهد کرد زیرا این باشگاه در اتخاذ تصمیمات راهبردی نقش فزاینده ای ایفا می کند. سود متقابلی در کار است: جمهوری اسلامی ایران که در مرکز خاور نزدیک و میانه واقع شده است، برای بریکس جایگاه کلیدی در این منطقه را تضمین خواهد کرد. صدای تهران در امور جهانی بلندتر خواهد شد. پیوستن تهران به عضویت این سازمان یک کمبود آن یعنی فقدان نماینده با نفوذ جهان اسلام را جبران خواهد کرد.
ولی در حقیقت امر وجود اراده سیاسی طرفین – ایران و سازمان های مذکور - تعیین کننده خواهد بود. ظاهراً تهران هم باید فعال تر شود و با اصرار بیشتری رفتار کند زیرا قبل از همه ایرانیان از این تحولات سود خواهند برد. البته در حال حاضر نامزد های متعدد دیگر عضویت در سازمان همکاری شانگهای و بریکس وجود دارند که از نظر وزن و توان خود با ایران قابل مقایسه هستند (اندونزی، مالزی، آرژانتین و مصر). جهانیان از سلطه آمریکایی به تنگ آمده اند و می خواهند بر اساس موازین حقوق بین الملل و نه مفاهیم کاخ سفید زندگی کنند. و حالا بهترین فرصت برای راه اندازی روند مقابله دسته جمعی با خط تجاوزکارانه ایالات متحده که به بقایای توانمندی سابق خود متمسک شده است، فراهم می شود.
یکی از مشخص ترین علامت این گروه پرچم سیاه و سفید؛ آراسته به حروف عربی است. اما چه عناصری ریشه؛ پرچم هستند و به چه دلیلی این گروه آن را برای خود انتخاب کرده است؟
در پرچم داعش و با کلماتی به رنگ سفید در بالای پرچم آمده است: "هیچ خدایی جز الله وجود ندارد. محمد فرستاده خدا است. " این عبارت برای اعلام ایمان در سراسر جهان اسلام استفاده می شود و به عنوان شهادت به مسلمانی شناخته شده است.
پرچم گروه تروریستی داعش چگونه انتخاب شد؟
در قسمت پایین یک دایره سفید مزین به سه کلمه مقدس است که به روایتی شبیه مهر و موم پیامبر (ص) است، مشابه آنچه که رسول خدا، باری برای مهر کردن پاکت نامه استفاده می کردند.
پرچم های سیاه یا سفید یا تک رنگ یک سنت قدیمی در فرهنگ شرق باستان، عربی و اسلام بود. و براساس تحقیقات بنیاد کویلیوم (Quilliam ) یکی از بیرق های پیامبر (ص)، به رنگ سیاه و سفید بوده است که در حال حاضر گروه های تروریستی تکفیری و داعشی با سواستفاده از این سنت و برای مشروعیت بخشیدن به خود، از این نماد بهره می برند.
به نظر چارلی وینتر، کارشناس ارشد بنیادگرایی در اندیشکده ضد افراط گرایی، کویلیوم، این پرچمی که داعش استفاده می کند، منحصر به این گروه نیست.
وینتر به ایندیپندت می گوید: بسیاری از مردم درباره پرچم داعش که منحصر به این گروه است حرف می زنند درحالیکه درواقع چنین چیزی وجود ندارد، به هرحال آنها از این پرچم برای بیان معانی دینی و سیاسی، سواستفاده می کنند.
پرچم با تمام جزئیاتش ، توسط گروه الشباب در سومالی و القاعده در شبه جزیره عربستان نیز استفاده می شود.
وی در توضیح این رویکرد می افزاید: داعش با استفاده از این نماد، متحدانی را جذب خود کرده، حتی زمانی که در یک زمینه غیر مرتبط با سازمان ترویستی داعش استفاده می شود.
به نظر وینتر: آنها قصد دارند تا خود را با جنبش های اسلامی دیگر هم تراز کنند، و همچنین خود را در بافتی جهادی قرار دهند. اما گروه های تروریستی مانند داعش، با این پرچم که سمبل جهاد و اسلام گرایی است، خود را معرفی می کنند.
پرچم گروه تروریستی داعش چگونه انتخاب شد؟
این کارشناس بنیادگرایی با تاکید بر اینکه کلمات استفاده شده در پرچم به نوبه خود هیچ نشانی از افراط گرایی ندارند، اما توسط افراطی ها مورد سواستفاده قرار گرفته که به نوعی می تواند آن را دزدی و سرقت دانست. عبارت شهادت و مهروموم پیامبر (ص) از نمادهای مهم میان تمامی مسلمانان است.
بنابراین داعش با در کنارهم قراردادن این نشانه ها که هیچ ارتباطی با اقدامات جنایتکارانه آنها ندارند، سعی می کنند قلمرو ایدئولوژیک خود را گسترش دهند، کاری که در انجام آن موفق نخواهند بود.
باید این نکته را در نظر گرفت که علمای مسلمانان اتفاق نظر دارند که اقامات داعش مغایر با اسلام و روش پیامبر (ص) است و استفاده گروه داعش از مهر پیامبر (ص) به هدف نفوذ به درون جوامع اسلامی صورت گرفته است و اقدامات این گروه چیزی جز خدشه وارد کردن به میراث نبوی و اهانت تاریخی بزرگ نیست، زیرا اسلام دین محبت و صلح و انسانیت است.*فرهنگ نیوز
یکی از موضوعاتی که از مدت ها پیش در چهارچوب مذاکرات هسته ای ایران و
گروه 1+5 مطرح بوده، این استدلال است که دستیابی به توافق هسته ای، راه را برای
همکاری ایران و غرب در حوزه های منافع مشترک خود در خاورمیانه هموار می سازد. سفیر
سابق انگلیس در آمریکا در مطلبی ضمن اشاره به این موضوع، از ضرورت همکاری و همراهی
غرب با ایران در منطقه سخن گفته است.میر در آغاز مطلب خود اشاره می کند که تقریباً دو سال پیش، نمایندگان پارلمان انگلیس با دادن رأی منفی، مخالفت خود را با همراهی انگلیس با آمریکا و فرانسه جهت حمله به سوریه اعلام کردند. این امر، به باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا نیز بهانه ای داد تا از توسل به اقدام نظامی خودداری کند و به این ترتیب، فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه در این ماجرا تنها ماند.
اما این دیپلمات سابق اشاره می کند که اکنون اوضاع نسبت به دو سال پیش تغییر کرده است: جنگ داخلی در سوریه همچنان بی وقفه ادامه دارد. افراد بسیاری در نتیجه این روند بی خانمان و به سوی اردوگاه های پناهندگان روانه شده اند. ممکن است فکر کنید این ماجرا دلیل قانع کننده ای برای بازنگری در تصمیم دو سال پیش و دست زدن به اقدامی قاطع علیه اسد است؛ اما اشتباه می کنید! حقایق تغییر کرده و این تغییر، به نفع اسد بوده است.
تا زمانی که دولت اسد از حمایت روسیه و ایران برخوردار است، بخت براندازی وی و علویان در سوریه در پایین ترین سطح قرار دارد. هیچ نشانه ای از کاهش حمایت این دو کشور از دولت سوریه نیز وجود ندارد. برای مسکو و تهران، سوریه یک اهرم کلیدی در بازی های قدرت در منطقه خاورمیانه است.
آنچه در این دو سال تغییر کرده، ظهور گروه افراط گرای داعش است؛ هرچند به نظر می رسد این گروه ناگهان از ناکجا ظهور اما این تصور به این دلیل است که ما در غرب، اوضاع را نمی بینیم. با اینکه تونی بلر این موضوع را انکار می کند، داعش به عنوان یک تفکر و جنبش، از زمان حمله آمریکا و انگلیس به عراق شروع به پیدایش کرد.
اقداماتی از قبیل انحلال ارتش عراق که توسط انگلیس و آمریکا انجام شد، ظهور چنین گروه افراطی را اجتناب ناپذیر ساخت. داعش از نسل القاعده در عراق به وجود آمده است، حال آنکه در دوره پیش از حمله به عراق، القاعده به هیچ وجه در این کشور حضور نداشت.
در حال حاضر، سیاست غرب در حالتی از آشفتگی کامل قرار دارد. مایکل فالون، وزیر دفاع انگلیس تلاش دارد تناقضات موجود در طرح حمله به داعش در عراق و سوریه را توجیه کرده و اعضای پارلمان را در این زمینه قانع کند. اما حتی در این صورت نیز سیاست ما در منطقه انسجام و تفکر منطقی لازم نخواهد داشت، زیرا سؤال اساسی این است که آیا ما اصولاً باید اقدام به حملات هوایی کنیم و یا تار و پود ارتش عراق را برای مبارزه با داعش تقویت نماییم؟
اگر تنها یک درس وجود داشته باشد که باید از مداخله خود در افغانستان و عراق آموخته باشیم، این است که حضور طولانی نیروهای نظامی غربی در جوامع اسلامی، تنها سبب اتحاد مسلمانان در نقاط مختلف خواهد شد که به شدت با ارزش ها و هنجارهای ما مخالفند. هم اکنون نیز شاهدیم که داعش از کشورهای مختلف، از جمله انگلیس عضوگیری می کند و این اعضا، با ایده مبارزه با ائتلاف آمریکایی به داعش می پیوندند.
خاورمیانه همچون یک مکعب روبیک است که پیچیدگی های آن تا حدی است که اتخاذ یک سیاست مداخله جویانه منسجم و مشخص از سوی انگلیس، عملاً غیرممکن است. در سوریه، هدف ما این است که بر خلاف منافع ایران، اسد را از قدرت کنار بزنیم. اما اسد، خود با دشمن ما یعنی داعش می جنگد. در عراق نیز ما از دولت شیعه این کشور که نزدیک به ایران است حمایت می کنیم. با توجه به ضعف ارتش عراق، وظیفه مبارزه با داعش در این کشور به دوش نیروهای نظامی شیعه و مشاوران نظامی ایرانی افتاده است.
به این ترتیب، چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، ما اکنون عملاً علیه داعش با دولت اسد در سوریه و همچنین ایران متحد هستیم. ایرانی که دشمن متحد دیرینه ما، یعنی عربستان سعودی به شمار می رود.
انگلیس و متحدانش در حال حاضر بین دو ماجرا گیر افتاده اند؛ جنگی داخلی در سطح کشورهای منطقه میان قرائت افراط گرایانه و معتدل اسلام از یک سو و رقابت ایران و عربستان سعودی از سوی دیگر. اثر جنبی این ماجرا این است که ما در غرب، بیش از ارتش عراق و کشورهای عرب سنی که دوستمان هستند، مشتاق به شکست داعش هستیم.
در مجموع، غرب تنها می تواند یک رویکرد را به عنوان سیاستی منسجم پیگیری کند: توقف اقدام نظامی و فراهم کردن این امکان که منطقه، خودش مسائل خود را حل کند. این سبب نخواهد شد که داعش به عنوان تهدیدی در درون خاک انگلیس مطرح نباشد؛ اما باید با این گروه از طریق فعالیت های اطلاعاتی، پلیسی و نظارت های داخلی که برخی ممکن است آن را ناخوشایند بیابند، مبارزه کرد.
در این میان، اگر داعش قادر باشد، بیش از پیش عرصه فعالیت خود را در خاورمیانه توسعه دهد، آیا ما به سمت این نتیجه گیری رهنمون نخواهیم شد که متحد استراتژیک ما در منطقه در قرن بیست و یکم باید ایران باشد؟
مذاکره‌کنندگان ایران و 5+1 چندین روز است که در وین در حال تلاش برای نهایی کردن توافقی هسته‌ای هستند که در صورت به دست امدن باید در قبال محدودیت‌هایی موقت بر برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌ها علیه ایران را از میان بردارد. چنین توافقی برای طرفین از اهمیت زیادی برخوردار است ولی نمی‌توان از حصول آن اطمینان داشت. اگر طرفین نتوانند شکاف میان مواضع خود را پر کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یا اگر توافق به دست آید و کنگره آمریکا ان را از بین ببرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
به گزارش «تابناک»، وبسایت نشربه آمریکایی فارین افرز در مطلبی در این باره نوشته است که با یادآوری این که کنگره آمریکا مدعی است که توافق نکردن را به یک توافق بد ترجیح می‌دهد، اکنون زمان مناسبی است که به این سوال پاسخ داده شود که خاورمیانه در غیاب یک توافق هسته‌ای به کدام سو خواهد رفت.
نرسیدن به توافق هسته‌ای و یا ابطال توافق هسته‌ای از سوی کنگره امریکا یک یا چند مورد از گزینه‌های زیر را رقم خواهد زد: گسترش برنامه هسته‌ای ایران؛ فرسایش رژیم تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران بدون هیچ فایده‌ای برای امنیت منطقه و جهان؛ افزایش احتمال درگیری نظامی؛ و از دست دادن فرصت‌های همکاری‌های مهم با ایران در حوزه‌های مشترک.
از نگاه آمریکا، توافق احتمالی هسته‌ای نیز با خطراتی از این دست همراه است: نقض توافق هسته‌ای از سوی ایران، از سرگیری برنامه هسته‌ای ایران پس از انقضای دوره توافق و یا ادامه بخش‌هایی از برنامه هسته‌ای ایران به شکل مخفیانه و به دور از چشم نهادهای نظارتی. ارزیابی‌های زیادی در باره مشکلات احتمالی که ممکن است پیش بیاید وجود دارد و به همین سبب است که مذاکرات در وین سخت است و نمی‌توان انتظار داشت که در آن از الگوی مبتنی بر اعتماد مذاکرات بین شوروی و آمریکا در اواخر جنگ سرد پیروی شود. ولی همه اختلافات و مباحث در این باره، باید با در نظر داشتن این انجام شود که اگر توافق به دست نیاید چه خواهد شد؟
اولین و خطرناک‌ترین سناریو این است که ایران از ادامه توافق ژنو که در دو سال گذشته مانع گسترش برنامه هسته‌ای ایران شده، دست بکشد. اگر امکان کاهش بیشتر و مداوم تحریم‌های ایران وجود نداشته باشد، ممکن است ایران برنامه خود را به شکلی از سر بگیرد که مدت زمان لازم برای ساخت سلاح هسته‌ای در ایران کاهش یابد. در غیاب یک توافق هسته‌ای، ایران می‌تواند بدون نقض ان‌پی‌تی به سلاح هسته‌ای بسیار نزدیک شود.
سناریوی خطرناک‌تر این است که اگر ایران در شکست مذاکرات مقصر دانسته نشود آن گاه حمایت از تحریم علیه ایران کاهش خواهد یافت. شرط موفقیت تحریم علیه ایران این است که کشورهای عمده واردکننده نفت از ایران مانند چین، هند، کره جنوبی و ژاپن به آن متعهد بمانند. برخی تخمین‌ها حاکی از این است که تحریم‌ها باعث نصف شدن صادرات نفت ایران شده و سالانه تا چهل میلیارد دلار از درآمد نفتی ایران کاسته است. تحریم‌های اولیه آمریکا علیه ایران و تحریم‌های ثانویه آمریکا علیه نهادهای اقتصادی که با ایران رابطه دارند، بعد از شکست مذاکرات هم باعث دور ماندن شرکت‌های آمریکایی و اروپایی از ایران خواهد بود ولی برخی از قدرت‌های مهم جهانی و حتی اروپایی از اعمال تحریم‌هایی که به خودشان هم ضربه می‌زند خسته خواهند شد به خصوص اگر اثبات شود که ایران با حسن نیت در مذاکرات شرکت کرده است. بنابراین با گذشت زمان انزوای ایران کاهش خواهد یافت به ویژه در شرایطی که کنگره آمریکا توافق هسته‌ای را به هم بزند که در این صورت گناه شکست مذاکرات به گردن آمریکا خواهد افتاد. در واقع این بدترین احتمال ممکن است زیرا ایران برنامه هسته‌ای خود را گسترش خواهد داد و فشارهای بین‌المللی علیه ایران نیز به تدریج کاهش خواهد یافت.
نرسیدن به توافق هسته‌ای، تنش نظامی با ایران را نیز افزایش خواهد داد. در ایران، موضع مخالفان مذاکره که معتقدند امریکا هیچ علاقه واقعی به مذاکرات ندارد در برابر طرفداران مذاکره تقویت خواهد شد و این باعث افزایش تلاش‌های ایران برای تاثیرگذاری در عراق، سوریه و نیز حمایت از حزب‌الله خواهد شد. حزب‌الله و اسرائیل فعلا علاقه‌ای به درگیری با هم ندارند ولی تحولات در مرزهای سوریه و اسرائیل و یا محاسبات جدید ممکن است به یک درگیری بین دو طرف منجر شود. در شرایط گسترش برنامه هسته‌ای ایران، اسرائیل برای حفظ پرستیژ خود، احتمالا به هر حمله موشکی از سوی حزب‌الله واکنشی بسیار تند نشان خواهد داد و این می‌تواند به سرعت به یک درگیری مرزی منجر شود.
سرانجام این که در صورت گسترش برنامه هسته‌ای ایران و نزدیک شدن به وضعیتی که اسرائیل آن را خط قرمز اعلام کرده، تهدیدات نظامی اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای ایران افزایش خواهد یافت. از سوی دیگر، برخی کشورهای منطقه نیز احتمالا به تلاش‌های خود برای دستیابی به توان هسته‌ای خواهند افزود.
