یکصد و شش سال قبل، پنج خرداد ۱۲۸۷، اولین چاه نفت در مسجدسلیمان توسط انگلیسی ها به نفت می رسد، رسیدن به نفت پس از هفت سال جستجوی مداوم در مناطق جنوبی ایران برای استعمار پبر یک رویای باور نکردنی بود، آنها به هر شکلی بود تلاش کردند تا این «طلای سیاه» را پس از رساندن به آب های آزاد، به اروپا و بریتانیا برسانند.
فوران چاه نفت در مسجدسلیمان در سال ۱۲۸۷
نگاه دوم:
خوی استعماری انگلیسی ها به گونه ای بود که پس از حفر چاه های نفت متعدد در منطقه، در یک «برداشت وحشیانه و غیرصیانتی» از میادین نفتی، امروزه مسجدسلیمان را با تعداد کثیری از چاه های نفت «متروکه-Abandoned» مواجه کرده اند که به علت همان برداشت غیراصولی و چپاولگرانه، میلیاردها بشکه نفت را در اعماق لایه های نفتی محبوس کرده، که یا امکان بهره برداری از آن وجود ندارد، یا باید میلیاردها دلار هزینه کرد تا بتوان بخشی از این «چاه های نفت کشته شده» را احیاء کرد(۱).
کودک مسجدسلیمانی در حال بازی در کنار چاه متروکه نفت
نگاه سوم:
یکصد سال بعد، خیابان طالقانی تهران، روبروی ساختمان وزارت نفت، یک شیر نفت قدیمی در جلوی ساختمان وزارتی نصب شده است، بر روی تابلویی کناری آن نوشته شده: این شیر چاه F7 مسجدسلیمان است. چاه اف-هفت در سال ۱۹۱۱ تکمیل شد و پانزده سال پیاپی بدون هیچگونه وقفه ای (without interruption) برای انگلیسی ها تولید کرد، تولیدی معادل پنجاه و سه میلیون بشکه یا هفت میلیون تن.(۲)
شیر چاه نفت اف-هفت در مقابل ساختمان وزارت نفت در خیابان طالقانی تهران
تولیدF7 به تنهایی ۵۳ میلیون بشکه نفت بوده است/approximately 53 million barrels-seven million tones
نگاه چهارم:
نفت ایران، در طی دو جنگ جهانی سوخت کشتی‌های جنگی بریتانیا و متفقین را تامین کرد و باعث شد تا ورق جنگ به نفع آنان برگردد. انگلیسی ها در آن سال ها، شیر چاه اف-هفت مسجدسلیمان را به عنوان «نماد غرور و افتخار- as a proud reminder» به انگلستان می برند و سال ها در نقاط مختلف کشورشان به نمایش می گذارند. می گویند این شیر بعنوان نماد تحول در چرخه صنعت و اقتصاد بریتانیا و حتی اروپا سالیان متمادی در انگلیس به نمایش در آمد و از بازدیدکنندگان خواسته شده بود تا در هنگام بازدید از این شیر به نشانه احترام کلاه خود را بردارند و در سال ۲۰۰۸ مسئولان وقت شرکت ملی نفت ایران بعنوان یکصدمین سالگرد کشف نفت تجاری در منطقه خاورمیانه به ایران می آورند و در مقابل ساختمان وزارت نفت نصب می کنند.
نگاه پنجم:
۱۸ می ۲۰۱۴، تخت‌روانچی معاون وزیر امور خارجه در گفت‌وگو با روزنامه گاردین چاپ انگلیس: «ایران آماده است به منظور پرداخت غرامت بابت حمله آذرماه ۹۰ به سفارت انگلیس در تهران گفت وگو کند اما حاضر نیست به‌طور رسمی عذرخواهی کند. چیزهای زیادی وجود دارد که در گذشته اتفاق افتاده ولی ما هیچگاه به خاطر آنها عذرخواهی دریافت نکرده‌ایم، مقام‌های دو کشور درباره موضوع حمله به سفارت انگلیس با هم در ارتباط هستند».
مصاحبه معاون وزیر امور خارجه با روزنامه گاردین چاپ انگلیس
پس از اظهار نظر آقای تخت روانچی، موج گسترده ای از اعتراضات بخصوص در فضای مجازی شکل می گیرد و منتقدان با اشاره به جنایت ها و خباثت های سنگین روباه پیر، می گویند؛ اگر قرار بر پرداخت غرامت باشد، این انگلیس است که در طول سالیان گذشته ظلم های سنگینی بر ملت ایران روا داشته و اوست که باید غرامت سنگین آن را پرداخت کند و بابت آن از ملت ایران عذرخواهی کند.
نگاه ششم:
درخصوص اقدام دانشجویان برای ورود به سفارت بریتانیا، جمله رهبر انقلاب در چند ماه بعد از آن واقعه، برای ما حجت است، ایشان فرمودند؛ «در قضیه اخیر اشغال آن سفارت خبیث، احساسات جوانان درست بود. ولی رفتنشان درست نبود».
اما در خصوص سخنان آقای تخت روانچی مبنی بر پرداخت غرامت به انگلیس، باید گفت؛ در کنار همه خباثت هایی که روباه پیر در حق ملت ایران روا داشته است، اگر قرار بر دادن غرامت باشد، ابتدا این دولت مردان انگلستان هستتند که باید غرامت بپردازند، نگارنده بعنوان پیشنهاد به مسئولان دستگاه دیپلماسی(خصوصاً شخص وزیر امور خارجه آقای دکتر ظریف) می گوید؛ اگر بر طبق عرف قوانین و مقررات دیپلماتیک می خواهید غرامت پرداخت کنید، آنها نیز حداقل باید غرامت برخی از اقدامات خود را بپردازند، نمی گویم غرامت نفت غارت شده در یکصد سال گذشته را بدهند، یا غرامت میلیون ها بشکه نفتی را که به علت عملکرد وحشیانه و چپاولگرانه آنان در اعماق لایه های نفتی منطقه محبوس مانده را بپردازند، اما در مقابل از آنان بخواهید فقط غرامت نفتی که از همین چاه نفت اف-هفت مسجدسلیمان به غارت برده اند را پرداخت کنند، محاسبه این غرامت هم کار بسیار ساده ای است.
آنها خودشان گفته اند که این چاه به تنهایی بیش از پنجاه و سه میلیون بشکه نفت برایشان تولید کرده است، اگر به قیمت امروز هر بشکه نفت را حداکثر صد دلار هم محاسبه کنیم، می شود؛ پنج میلیارد و سیصد میلیون دلار ! اگر قیمت هر دلار را هم حداکثر سه هزار تومان محاسبه کنیم، می شود؛ پانزده هزار و نهصد میلیارد تومان
دولت در هر ماه یارانه ای را که به کل ۷۵ میلیون ایرانی پرداخت می کند، مبلغی در حدود سه هزار و پانصد میلیارد تومان بوده است، حال اگر بخواهیم غرامت نفتی را که انگلیسی ها تنها از چاه F7 مسجدسلیمان به غارت برده اند را به شکل دیگری هم محاسبه کنیم، برابر است با مبلغی معادل پنج ماه یارانه کل مردم ایران.
