اخبار نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی

دست گُلی تازه در کمیسیون کشاورزی

اما چه شد، که شکرخداموسوی با وجود و حضور هفت نماینده خوزستانی در کمیسیون کشاورزی و حمایت نمایندگان دیگر نتوانست و بهتر است بگوییم نگذاشتند بر صندلی ریاست بر کمیسیون کشاورزی مجلس نهم در سال سوم تکیه زند. این پرسش کلیدی را به تلخی، پاسخ خواهیم داد. نمایندگان خوزستانی کمیسیون 23 عضوی کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس نهم عبارتند از؛ عبدالله سامری نماینده خرمشهر، محمد باقر شریعتی نماینده بهبهان، عباس پاپی زاده نماینده دزفول، سیدمحمد سادات ابراهیمی نماینده شوشتر، ناصر صالحی نصب نماینده دشت آزادگان، سید راضی نوری نماینده شوش و شکرخدا موسوی نماینده مردم اهواز.

صالح امیری: این روزها به سختی می توان از کنار نام محمود احمدی نژاد به راحتی گذشت. گویی سایه او تا سال های سال در حاشیه سیاست ایرانی خواهد ماند و از هر دری که داد سخن بگوییم به سنت و روایت وی بر می خوریم. همین چند ماه پیش بود که یکی از دوستان متنفذ خوزستانی خاطره ای از دیدارش را با شکل یک منطقه کوچک. در حالی که نمایندگان سایر استان ها تا قول یک پالایشگاه یا کارخانرئیس جمهور سابق نقل می کرد که نکته ای تلخ و قابل تامل داشت. او به نقل از احمدی نژاد می گفت که؛ «من نمایندگان خوزستان را خیلی دوست دارم. آن ها خیلی مهربان و خوبند. هر وقت پیش من می آمدند درخواست آسفالت کردن یک جاده روستایی را داشتند یا حداکثر حل مه بزرگ از من را نمی گرفتند، رهایم نمی کردند.» این جملات اگر چه حاوی طنز تلخ آشنای احمدی نژادی است اما حقیقتی تلخ را در پسِ خود پنهان دارد و آن عدم وحدت و شجاعت گروهی و حرکت جمعی نمایندگان خوزستانی در راستای منافع استان محروم و مظلوم خوزستان است... و اما اتفاق تازه....

برابر آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، هر سال در نیمه خرداد ماه، انتخابات هیات رئیسه مجلس و کمیسیون های مربوطه برگزار می شود. انتخاباتی که اگر چه جهت گیری کلان مجلس را در ابتدای دوره یک ساله از چهار سال فرصت قانون گذاری مشخص می کند اما از آن به وزن کشی نمایندگان استان ها و جناح های سیاسی نیز تعبیر می شود.

به تعبیری دیگر، همگرایی نمایندگان یک استان و منطقه در موفقیت آن ها در تسخیر صندلی های هیات رئیسه مجلس و کمیسیون ها نقش موثری ایفا خواهد کرد.

مجلس نهم را می توان از این منظر، یعنی حرکت هماهنگ و همراه و یک جهت هجده نماینده خوزستان یکی از ناموفق ترین مجالس پس از انقلاب اسلامی برای مردم و نمایندگان خوزستانی دانست. از جمله نمایه های این ناهماهنگی و تک روی نمایندگان خوزستانی را می توان به وضوح و روشنی در انتخابات هیات رئیسه کمیسیون کشاورزی مجلس نهم در سال سوم فعالیت خود دید. جایی که شکرخدا موسوی نماینده مردم استان خوزستان و شهر اهواز به مصاف عباس رجایی نماینده استان مرکزی و شهر اراک می رود تا استانی که زرخیز ترین استان کشور محسوب می شود و از دیرباز قطب کشاورزی، آب و منابع طبیعی کشورمان است دست کم ریاست کمیسیونی که در تصمیم گیری های کلان این حوزه به طور مستقیم نقش دارد را بر عهده گیرد.

این در حالی است که سیدجاسم ساعدی؛ سال ها به پشتوانه نقش استراتژیک استان خوزستان در تولید محصولات کشاورزی و حمایت و وحدت نمایندگان خوزستانی کمیسیون کشاورزی توانسته بود به صندلی ریاست این کمیسیون تکیه زند.

اما چه شد، که شکرخداموسوی با وجود و حضور هفت نماینده خوزستانی در کمیسیون کشاورزی و حمایت نمایندگان دیگر نتوانست و بهتر است بگوییم نگذاشتند بر صندلی ریاست بر کمیسیون کشاورزی مجلس نهم در سال سوم تکیه زند. این پرسش کلیدی را به تلخی، پاسخ خواهیم داد.

نمایندگان خوزستانی کمیسیون 23 عضوی کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس نهم عبارتند از؛ عبدالله سامری نماینده خرمشهر، محمد باقر شریعتی نماینده بهبهان، عباس پاپی زاده نماینده دزفول، سیدمحمد سادات ابراهیمی نماینده شوشتر، ناصر صالحی نصب نماینده دشت آزادگان، سید راضی نوری نماینده شوش و شکرخدا موسوی نماینده مردم اهواز.

این در حالی است که در مصاف انتخاباتی شکرخدا موسوی و عباس رجایی برای تصاحب ریاست این کمیسیون استراتژیک مجلس نهم، شکر خدا موسوی حائز 6 رای می شود که تنها یک رای آن مربوط به عباس پاپی نماینده دزفول است و در کمال ناباوری، 5 نماینده دیگر خوزستان در اقدامی تعجب آور و تاسف بار به نماینده ای غیر خوزستانی رای داده و او را بر کرسی می نشانند تا مگر خود مناصب دیگری را تصاحب کنند. این در حالی است آگاهان امر بهتر می دانند در کمیسیون های مجلس آن چه تعیین کننده است ریاست کمیسیون می باشد و سایر سمت ها از حساسیت و اهمیت برخوردار نیسیتند. حال باید از آن پنج نماینده عزیز خوزستانی پرسید که بر اساس چه منطق و اصولی از رای دادن به هم تبار و هم استانی خود خود داری کردند کاری که حداقل پنج نماینده غیر خوزستانی دیگر آن را انجام دادند.

آیا نباید تاسف خورد وقتی خوزستان می توانست با کمی دقت، وحدت و مصلحت اندیشی نمایندگان خود در مجلسی که هیچ سهم و سمتی در آن متعلق به نمایندگان خوزستانی نیست صاحب پست حساس ریاست بر یکی از کمیسیون های مجلس شود، به راحتی در نتیجه تک روی و عدم وحدت 7 نماینده خوزستانی یک اتفاق ناخوشایند رقم می خورد؟!

گفتنی است در این انتخابات صالحی نصب به عنوان نائب رئیس اول و سادات ابراهیمی به عنوان دبیر دوم کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی انتخاب می شوند که این مساله خود گواهی است بر این که اگر نگاه استانی وجود داشت هفت نماینده خوزستانی می توانستند با کمی فداکاری و عقلانیت و تدبیر نتیجه بهتری به نفع قاطبه مردم خوزستان در این کمیسیون به دست آورند.

این در حالی است که در آغاز نهمین دوره قانونگذاری شاید بدلیل نبود انسجام سیاسی ،فقدان محوریت کارآمد، و عدم لابی گری موثر با نمایندگان استان های همجوار و جنوبی و سنگینی اولویت های جبهه ها و گروه های سیاسی مرکز نشین در گلدان کارت های کاری منتخبان جدید باعث کاهش نقش خوزستانی ها در حوزه مدیریت تخصصی خانه ملت برخلاف انتظارات شهروندان و همچنین مختصات اقتصادی استان نسبت به دوره های گردید. متاسفانه علیرغم تعداد قابل توجه نمایندگان خوزستان در دو کمیسیون انرژی و کشاورزی مجلس نهم ، ریاست هیچکدام از این دو بازوی تخصصی به خوزستانی ها نرسید. 

لازم به یادآوری است استان خوزستان پس از تهران دارای بیشترین تعداد نماینده در سطح کشور است.

این در حالی است که تنها در مجلس هفتم شاهد بودیم که کمال دانشیار در ریاست کمیسیون انرژی، امیدوار رضایی در ریاست کمیسیون بهداشت و جاسم ساعدی در راس کمیسیون کشاورزی مجلس هفتم قرار گرفتند.

در مجلس هفتم با وجود تضاد گرایش ها و بینش سیاسی نمایندگان خوزستان (بطوریکه برخی از آنان در نقطه مقابل هم بودند مثلا" دکتر شجاعپوریان رییس فراکسیون اقلیت اصلاح طلبان و در مقابل سیداحمد موسوی جز سران اصول گرایان مجلس هشتم بودند) لیک همه این عزیزان برای پاسداری و دفاع از منافع و حقوق مردم استان همه صف واحدی قرار می گرفتند.از لحاظ تحصیلات نیز نمایندگان خوزستان در حوزه های علمی و دانشگاهی از چهره های مطرح کشور بودند و این مولفه بر وزن تخصصی آنان جهت حضور در کانون های کارشناسی مجلس تاثیر بسزایی داشت.

بی تردید ریاست بر سه کمیسیون تخصصی در دوره هفتم و تصاحب دو کرسی هیات رییسه مجلس برای نمایندگان و مردم خوزستان یک دوره طلایی بود که می توان آنرا محصول سه عامل زیر دانست:

*لابی گری قوی و موثر آقایان دکتر سیداحمد موسوی ، کمال دانشیار و دکتر رضایی با نمایندگان استان های زاگرس نشین و جنوبی .البته نقش برجسته ،تاریخی و کارساز سیداحمد موسوی و ارتباط محکم ایشان با کانون های تصمیم گیری مجلس (بویژه جایگاه مهم وی در میان اصول گرایان)دارای بیشترین تاثیر در تحقق این مهم بود.

*همگرایی و همدلی نمایندگان برای منافع خوزستان علیرغم تنوع بینش و وابستگی های سیاسی

*داشتن محوریت کارآمد و بی بدیل و پذیرش قلبی این محوریت از سوی ۱۸ نماینده خوزستان با هدف تامین منافع مردم استان

*وجود باور عمیق به توانایی ۱۸ منتخب خوزستان و وجود نقشه راه پیش از انتخابات درونی مجلس در راستای دستیابی به سنگرهای کلیدی مدیریت مجلس .

شوربختانه موفقیت نمایندگان خوزستان در مجلس هفتم در هشتمین و نهمین دوره مجلس شورای اسلامی تکرار نشد. و به نظر می رسد نبود نماینده ای با چهره ملی و شاخص و همگرایی و درک مشترک از فعالیت گروهی از دلایل این شکست تاریخی محسوب می شوند.

و نکته آخر این که دوستان نماینده خوزستانی بدانند، مردم استان تک تک حرکات، سخنان و اتفاقات را به دقت زیر نظر دارند و قضاوت نهایی خود را بر اساس واقعیات استان و نتایج عملکرد نمایندگان خود در مجلس، پای صندوق های رای اعلام خواهند کرد. راستی که آن روز دیر نیست!