حدیث گوهربار روز

حدیث روز/ کسی که علی(ع) او را به رهبری مردم فرستاد

امام علی علیه السلام فرمودند: آنجا که با حق است، سخن او بشنوید، و از او اطاعت کنید، او شمشیرى از شمشیرهاى خداست، که نه تیزى آن کند مى شود، و نه ضربت آن بى اثر است.

مشرق- امیرالمومنین امام علی علیه علیه السلام: 
از بنده خدا، على امیر مومنان، به مردمى که براى خدا به خشم آمدند، آن هنگام که دیگران خدا را در زمین نافرمانى کردند، و حق او را نابود نمودند، پس ستم خیمه خود را بر سر نیک و بد، مسافر و حاضر، و بر همگان برافراشت. نه معروفى ماند که در پناه آن آرامش یابند، و نه کسى از زشتیها نهى مى کرد.

پس از ستایش پروردگار! من بنده اى از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم که در روزهاى وحشت نمى خوابد، و در لحظه هاى ترس از دشمن روى نمى گرداند، بر بدکاران از شعله هاى آتش تندتر است، او مالک پسر حارث مذحجى است.

آنجا که با حق است، سخن او بشنوید و از او اطاعت کنید، او شمشیرى از شمشیرهاى خداست که نه تیزى آن کند مى شود و نه ضربت آن بى اثر است، اگر شما را فرمان کوچ کردن داد کوچ کنید، و اگر گفت بایستید، بایستید، که او در پیش روى و عقب نشینى و حمله، بدون فرمان من اقدام نمى کند.

 مردم مصر! من شما را بر خود برگزیدم که او را براى شما فرستادم، زیرا او را خیرخواه شما دیدم، و سرسختى او را در برابر دشمنانتان پسندیدم. 


متن حدیث: 

مِنْ عَبْدِاللَّهِ عَلِیِّ امِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ غَضِبُوا لِلَّهِ حِینَ عُصِیَ فِی اءَرْضِهِ وَ ذُهِبَ بِحَقِّهِ، فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى اْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْمُقِیمِ وَ الظَّاعِنِ فَلاَ مَعْرُوفٌ یُسْتَرَاحُ إِلَیْهِ وَ لاَ مُنْکَرٌ یُتَنَاهَى عَنْهُ.
اءَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ بَعَثْتُ إِلَیْکُمْ عَبْدا مِنْ عِبَادِ اللَّهِ، لاَ یَنَامُ اءَیَّامَ الْخَوْفِ وَ لاَ یَنْکُلُ عَنِ الْاءَعْدَاءِ سَاعَاتِ الرَّوْعِ، اءَشَدَّ عَلَى الْفُجَّارِ مِنْ حَرِیقِ النَّارِ وَ هُوَ مَالِکُ بْنُ الْحَارِثِ اءَخُو مَذْحِجٍ، فَاسْمَعُوا لَهُ وَ اءَطِیعُوا اءَمْرَهُ فِیمَا طَابَقَ الْحَقَّ، فَإِنَّهُ سَیْفٌ مِنْ سُیُوفِ اللَّهِ، لاَ کَلِیلُ الظُّبَةِ وَ لاَ نَابِی الضَّرِیبَةِ، فَإِنْ اءَمَرَکُمْ اءَنْ تَنْفِرُوا فَانْفِرُوا وَ إِنْ اءَمَرَکُمْ اءَنْ تُقِیمُوا فَاءَقِیمُوا فَإِنَّهُ لاَ یُقْدِمُ وَ لاَ یُحْجِمُ وَ لاَ یُؤَخِّرُ وَ لاَ یُقَدِّمُ إِلا عَنْ اءَمْرِی وَ قَدْ آثَرْتُکُمْ بِهِ عَلَى نَفْسِی لِنَصِیحَتِهِ لَکُمْ وَ شِدَّةِ شَکِیمَتِهِ عَلَى عَدُوِّکُمْ.

«نهج البلاغه، نامه 38»