حدیث گوهربار روز

حدیث روز/ چگونگی مردم پیش از بعثت در کلام امام علی(ع)

اى بندگان خدا! عبرت گیرید، و همواره به یاد زندگانى پدران و براداران خود در جاهلیت باشید، که از این جهان رفتند و در گرو اعمال خود بوده و برابر آن محاسبه مى گردند.

مشرق- امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: پیامبر اسلام"صلی الله علیه و اله" را هنگامى مبعوث فرمود که از زمان بعثت پیامبران پیشین مدتها گذشته، و ملتها در خواب عمیقى فرو خفته بودند، فتنه و فساد جهان را فرا گرفته و اعمال زشت رواج یافته بود.
آتش جنگ همه جا زبانه مى کشید و دنیا بى نور، پر از مکر و فریب گشته بود، برگهاى درخت زندگى به زردى گراییده و از میوه آن خبرى نبود، آب حیات فرو خشکید و نشانه هاى هدایت کهنه و ویران شده بود.
پرچم‌هاى هلاکت و گمراهى آشکار و دنیا با قیافه زشتى به مردم مى‌نگریست، و با چهره‌اى عبوس و غم آلود با اهل دنیا روبرو مى گشت.
میوه درخت دنیا در جاهلیت فتنه و خوارکش مردار، و در درونش وحشت و اضطراب، و بر بیرون شمشیرهاى ستم حکومت داشت.
اى بندگان خدا! عبرت گیرید، و همواره به یاد زندگانى پدران و براداران خود در جاهلیت باشید، که از این جهان رفتند و در گرو اعمال خود بوده و برابر آن محاسبه مى گردند.

به جان خودم سوگند! پیمان براى زندگى و مرگ و نجات از مجازات الهى بین شما و آنها بسته نشده است، و هنوز روزگار زیادى نگذشته، و از آن روزگارانى که در پشت پدران خود بودید زیاد دور نیست.
به خدا سوگند! پیامبر اسلام (ص) چیزى به آنها گوشزد نکرد جز آن که من همان را با شما مى گویم، شنوایى امروز شما از شنوایى آنها کمتر نیست، همان چشمها و قلبهایى که به پدرانتان دادند به شما نیز بخشیدند.
به خدا سوگند، شما پس از آنها مطلبى را ندیده‌اید که آنها نمى شناختند، و شما به چیزى اختصاص داده نشدید که آنها محروم باشند.
راستى حوادثى به شما روى آورده مانند شترى که مهار کردنش مشکل است، و میانبندش سست و سوارى بر آن دشوار است. مبادا آنچه مردم دنیا را فریفت شما را بفریبد! که دنیا سایه اى است گسترده و کوتاه، تا سرانجامى روشن و معین. 

متن حدیث:

أرْسلهُ على حِینِ فتْرةٍمِن الرُّسُلِ، وطُولِ هجْعةٍ مِن الاْممِ، واعْتِزامٍ مِن الْفِتنِ، وانْتشارٍ مِن الاْمُورِ، وتلظٍّمِن الْحُرُوبِ، والدُّنْیا کاسِفةُ النُّورِ، ظاهِرةُ الْغُرُورِ، على حِینِ اصْفِرارٍ مِنْ ورقِها، وإِیاسٍ مِنْ ثمرِها، واغْوِرارٍ مِنْ مائِها، قدْ درستْ أعْلامُ الْهُدى، وظهرتْ أعْلامُ الرِّدى، فهِی مُتجهِّمةٌ لاِهْلِها، عابِسةٌ فِی وجْهِ طالِبِها، ثمرُها الْفِتْنةُ وطعامُها الْجِیفةُ وشِعارُهاشـ الْخوْفُ، ودِثارُهاالسّیْفُ.

فاعْتبِرُوا عِباد اللهِ، واذْکُرُوا تِیک الّتی آباؤُکُمْ وإِخْوانُکُمْ بِها مُرْتهنُون وعلیْها مُحاسبُون.
ولعمْرِی ما تقادمتْ بِکُمْ ولا بِهِمُ الْعُهُودُ، ولا خلتْ فِیما بیْنکُمْ وبیْنهُمُ الاحْقابُوالْقُرُونُ، وما أنْتُمُ الْیوْم مِنْ یوْم کُنْتُمْ فِی أصْلابِهِمْبِبعِیدٍ.
واللهِ ما أسْمعکُمُ الرّسُولُ صلى الله علیه وآله شیْئاً إِلاّ وها أنا ذا الْیوْم مُسْمِعُکُمُوهُ، وما أسْماعُکُمُ الْیوْم بِدُونِ أسْماعِکُمْ بِالاْمْسِ، ولا شُقّتْ لهُمُ الاْبصارُ، وجُعِلتْ لهُمُ الاْفْئِدةُ فی ذلِک الاْوانِ، إِلاّ وقدْ أُعْطِیتُمْ مِثْلها فِی هذا الزّمانِ.

وواللهِ ما بُصِّرْتُمْ بعْدهُمْ شیْئاً جهِلُوهُ، ولا أُصْفِیتُمْ بِهِوحُرِمُوهُ، ولقدْ نزلتْ بِکُمُ الْبلِیّةُ جائِلاً خِطامُها رِخْواً بِطانُها فلا یغُرّنّکُمْ ما أصْبح فِیهِ أهْلُ الْغُرُورِ، فإِنّما هو ظِلٌّ ممْدُودٌ، إِلى أجلٍ معْدُودٍ.

«نهج البلاغه،خطبه89»