اخبار سیاسی روز

کیوسک بین‌المللی «تابناک»

هشدارها و تهدیدهای مقامات آمریکایی درباره توافق هسته‌ای ایران

گزارش دو مقام ارشد دولت آمریکا به اعضای کنگره این کشور درباره توافق هسته‌ای با ایران، اظهارات وزیر خزانه‌داری آمریکا درباره امکان‌پذیری ‌تجارت با ایران، هشدار آمریکا نسبت به سفر هیأت‌های تجاری غربی به ایران و دیدگاه وزیر خارجه سوئد درباره چشم‌انداز رسیدن ایران و غرب به توافق نهایی هسته‌ای، از جمله مهم‌ترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران است.

کد خبر: ۳۷۶۳۳۸

تاریخ انتشار:۱۶ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۰-05 February 2014

گزارش دو مقام ارشد دولت آمریکا به اعضای کنگره این کشور درباره توافق هسته‌ای با ایران، اظهارات وزیر خزانه‌داری آمریکا درباره امکان‌پذیری ‌تجارت با ایران، هشدار آمریکا نسبت به سفر هیأت‌های تجاری غربی به ایران و دیدگاه وزیر خارجه سوئد درباره چشم‌انداز رسیدن ایران و غرب به توافق نهایی هسته‌ای، از جمله مهم‌ترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران است. 

به گزارش «تابناک»، موضع‌گیری مقامات آمریکایی درباره توافق هسته‌ای با ایران و همچنین چشم‌انداز کاهش نهایی تحریم‌ها، مهم‌ترین موضوع امروز مطبوعات جهان درباره ایران را از آن خود کرده است. 

خبرگزاری «رویترز» در این زمینه می‌نویسد، مقامات آمریکایی در پاسخ به انتقادات شدید اعضای کنگره این کشور‌ از توافق هسته‌ای مقدماتی با ایران، گفته‌اند‌ این توافق، بی‌عیب و نقص نیست، ولی زمان لازم برای تضمین رسیدن به یک توافق جامع را فراهم می‌‌آورد. این خبرگزاری اشاره می‌کند، به باور اعضای کنگره، کاهش تحریم‌ها پیش از اینکه ایران گام‌های اساسی در زمینه محدود کردن برنامه هسته‌ای خود بردارد،‌ عاقلانه نیست.

در مطلب دیگری در همین زمینه، روزنامه «شانگهای دیلی» به موضوع جلسه وندی شرمن، مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای آمریکا و دیوید کوهن، معاون وزارت خزانه‌داری این کشور با اعضای کنگره درباره ایران پرداخته است. 

این روزنامه به نقل از این دو مقام آمریکایی می‌نویسد، توافق هسته‌ای مقدماتی که کاهش محدود تحریم‌های ایران را به همراه دارد، به این معنا نیست که اکنون تجارت با این کشور آزاد و بی‌مانع است. کوهن اظهار داشته ‌که خود وی، شخصاً در شش هفته اخیر به انگلیس، آلمان، ایتالیا، اتریش، ترکیه و امارات سفر کرده و همین پیام را به مقامات ارشد این کشور انتقال داده است. 

اما در جریان این نشست‌، به موضوع قرارداد احتمالی نفتی میان ایران و روسیه ـ که مدتی است اخباری درباره آن منتشر می‌شود ـ نیز پرداخته شده است. به نوشته خبرگزاری «ترند»، وندی شرمن اظهار داشته، هم‌اکنون قرارداد ‌نفت در برابر کالا میان ایران و روسیه، ‌امکان عملی شدن نخواهد یافت، زیرا آمریکا هم نسبت به تهران و هم نسبت به مسکو نگرانی‌هایی دارد و هشدار داده که شاید چنین قراردادی، ‌مشمول تحریم‌های آمریکا قرار بگیرد. به گفته شرمن، بحث درباره احتمال بستن چنین قراردادی‌ در بالا‌ترین سطح در میان مقامات آمریکایی مطرح شده تا اطمینان حاصل شود که این قرارداد به امضا نخواهد رسید. 

موضوع سفر یک هیأت تجاری فرانسوی به ایران نیز از جمله دیگر مسائلی است که به نوشتهخبرگزاری فرانسه، زمینه نگرانی آمریکا را فراهم کرده است. این خبرگزاری می‌نویسد، در پی سفر هیأت تجاری فرانسوی به تهران، آمریکا با صدور هشداری شدید، یادآور شده که بیشتر تحریم‌های وضع شده علیه ایران، همچنان به قوت خود باقی است. 

این خبرگزاری اشاره می‌کند که هیأت فرانسوی، متشکل از ۱۱۶ تن بوده که در میان آن‌ها، نمایندگانی از شرکت‌های توتال، لافارژ و پژو نیز به چشم می‌خوردند. شرمن در این زمینه اظهار داشته که ایالات متحده به هیأت‌های تجاری که به ایران سفر می‌کنند، هشدار داده که بخش عمده تحریم‌ها همچنان سر جای خود هستند. 

در پایان در میان دیگر مطالب، روزنامه «گالف نیوز» به موضوع سفر وزیر خارجه سوئد به ایران و اظهارات وی درباره توافق هسته‌ای ایران و غرب پرداخته است. به نوشته این روزنامه، وزیر خارجه سوئد ـ که بلندپایه‌ترین مقام این کشور که تاکنون به ایران سفر کرده به شمار می‌رود ـ روز گذشته اظهار داشته به باور وی، رسیدن به توافق جامع هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵، تا ‌شش ماه امکان‌پذیر است. با این حال، وی افزوده: «این کار ساده نخواهد بود و نیازمند اراده واقعی برای امتیازدهی از سوی هر دو طرف است؛ اما منافعی که برای دو طرف وجود دارد نیز کاملاً آشکار است».

بحث داغ در کنگره آمریکا بر سر آمدن شرکت های خارجی به ایران

رییس کمیته روابط خارجی سنا گفته است: «ما ابزار موثر تحریم های بین المللی را در معرض خطر قرار داده ایم بی آنکه پارامترهای توافق نهایی را تعریف کرده باشیم.»

سناتورهای آمریکایی مخالف توافق ژنو روز گذشته در جلسه کمیته روابط خارجی سنای آمریکا که با حضور " وندی شرمن" معاون سیاسی وزارت خارجه آمریکا و مسئول تیم مذاکره کننده آمریکایی با ایران در گروه 1+5 برگزار شد، از توافق ژنو انتقاد کردند و در مقابل این مقام آمریکایی تلاش کرد از این توافق و عملکرد دولت آمریکا در این زمینه دفاع کند.

به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز سناتور رابرت منندز رییس دموکرات کمیته روابط خارجی سنا یکی از منتقدان بود که توافق ژنو را بدون هیچ دستاورد ملموسی برای آمریکا در قبال توقف برنامه هسته ای ایران و شل کننده تحریم ها علیه ایران دانست.

وی گفت:"ما ابزار موثر تحریم های بین المللی را در معرض خطر قرار داده ایم بی آنکه  به درستی پارامترهای یک توافق نهایی که انتظارش  را داریم،تعریف کرده باشیم."

در مقابل این انتقاد، شرمن گفت از نظر او توافق ژنو بی نقص نیست اما با خرید زمان برای آمریکا و دیگر اعضای گروه 1+5 روند سرعت و پیشرفت برنامه هسته ای ایران را کاهش داده است و زمینه ای برای رسیدن به توافق جامع ایجاد کرده است.

این مقام آمریکایی همچنین درباره انتقادات سناتور جمهوریخواه "باب کورکر" که از سفر اخیرهیات های شرکت های اروپایی به ایران به عنوان یکی از دستاوردهای توافق ژنو و چشم انداز این شرکت ها از لغو تحریم های ایران، انتقاد کرد، گفت: نمایندگان شرکت های خارجی به این امید به ایران می روند که مذاکرات هسته ای به نتیجه نهایی برسد، اما آمریکا معتقد است که این شرکت ها هنوز هیچ قراردادی با ایران عقد نکرده اند .

وی با این حال از عملکرد این شرکت های اروپایی انتقاد کرد و گفت رفتن این شرکت ها به ایران در شرایط کنونی پیام بدی را به مسئولان ایرانی منتقل می کند، چرا که به گفته خانم شرمن هنوز توافق نهایی با ایران انجام نشده است.

شرمن به نکته ای دیگر نیز اشاره کرد و گفت رفتن این شرکت ها به ایران بر نحوه عملکرد دولت ایران در موضوع هسته ای موثر خواهد بود، چون بین مردم ایران انتظار بهبود شرایط اقتصادی ایجاد می کند که اگر دولت ایران این انتظار را برآورده نکند، با واکنش مردم روبرو خواهد شد.

در این نشست دیوید کوهن معاون وزارت خزانه داری آمریکا نیز شرکت داشت. این مقام آمریکایی نیز گفت، پیام دولت آمریکا به شرکت های خارجی این است که درهای کسب و کار در ایران هنوز باز نیست.

اخیرا یک هیات 100 نفره از نمایندگان شرکت های بزرگ فرانسوی به ایران سفر کرده اند و در آینده هیات هایی تجاری از هلند و آلمان نیز قرار است به کشورمان سفر کنند.

سفر این هیت های تجاری به ایران در اغلب رسانه ها و محافل سیاسی بین المللی به عنوان نشانه ای از اقتصادی با ثبات و لغو تدریجی تحریم های ایران ، تحلیل شده است.

ورود جریانی جدید از تسلیحات به خاورمیانه

کد مطلب : 30918

گروه بین الملل: جریانی از تسلیحات جدید پویایی نظامی خاورمیانه را تغییر می دهند. جریانی از تسلیحات با سرعتی بی‌سابقه در حال ورود به خاورمیانه است.

به گزارش نشریه آمریکایی فارن پالسی، پنتاگون اخیرا اعلام کرد که قصد فروش شش فروند هواپیمای عمود پرواز اوسپری به ارزش 1.3 میلیارد دلار به اسرائیل را دارد، سخت افزارهای آمریکایی (از جمله هلی‌کوپترهای آپاچی) برای مقابله با القاعده به کمک دولت عراق می‌روند و واشنگتن کمک نظامی به مصر را پس از وقفه‌ای کوتاه از سر گرفته است. اما آمریکا تنها کشوری نیست که مشغول ارسال تسلیحات به این منطقه است: حزب‌الله بخشی از موشک‌های مافوق صوت یاخونت روسیه را دریافت می‌کند که می‌توانند کشتی‌هایی با فاصله بیش از 75 مایل از ساحل لبنان را هدف قرار دهند، و بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه همچنان حجم بالایی از تسلیحات را از سوی مسکو و تهران دریافت می‌کند. این جریان‌ها به علاوه جریان‌های دیگری از نقل و انتقال تسلیحات به شکل روزافزون در حال تغییر پویایی نظامی در خاورمیانه هستند. از گذشته این باور وجود داشته که اسرائیل از «مرز کیفیت نظامی» برخوردار است که این اصطلاح از سوی کنگره به «توانایی مقابله و شکست هر تهدید نظامی متعارف معتبر از سوی هر دولت یا ائتلاف احتمالی دولت ها یا بازیگران غیردولتی» تعریف شده است.

آمریکا متعهد شده که این مرز نظامی اسرائیل را تضمین کند اما برنامه هسته‌ای ایران، در کنار جنگ‌های داخلی و تحولات سیاسی که اخیرا منطقه را درنوردیده، مسیر سنتی پیش بینی طراحان دفاعی از موقعیت خاورمیانه را تغییر داده است. ارزیابی ظرفیت کشورها بخش آسانتر این معامله است. یک شخص با استفاده از منابع آزاد می‌تواند نوع و کیفیت تسلیحات یک کشور را دریابد اما حتی همین مسئله به ظاهر ساده هم می‌تواند مبهم شود.

در میانه آشوب‌های ناشی از بهار عربی، نیت خوانی به یک مسئله‌ای بسیار دشوارتر تبدیل شده است. اگر قدرت‌های جهان موفق به توافق با ایران نشوند، آیا اسرائیل آماده – یا حتی قادر- است برنامه هسته‌ای تهران را به تنهایی نابود کند؟ حال که ترکیه از اخوان‌المسلمین و حماس جانبداری می‌کند و حتی در دور زدن تحریم‌ها به ایران کمک می‌کند، آیا می‌توان انتظار یک درگیری تسلیحاتی با اسرائیلی‌ها را داشت؟ 

طراحان جنگی باید همچنین ائتلاف‌هایی را که یک دهه پیش غیرمحتمل می‌دانستند را در نظر بگیرند. برای مثال ایران و عراق در دوره حکمرانی صدام حسین مقابل یکدیگر بودند. حال با وجود دولت شیعه در بغداد، دو کشور بلوک نظامی بالقوه قدرتمندی را شکل داده‌اند. اگر این اتحاد به اندازه کافی تعجب‌آور نیست، و اگر خبرهای منتشر شده به قدر کافی دقیق باشند، طراحان جنگ در ایران حال باید اتحاد غیرمحتمل عربستان و اسرائیل را مدنظر قرار دهند. بنیاد دفاع از دموکراسی برای ملموس‌تر کردن این محاسبات شش ماه اخیر را صرف گردآوری اطلاعات برای یک وب سایت کرده که به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد توازن پیچیده قوا در خاورمیانه را مجسم کنند.

 این سایت با وجود آنکه نمی‌تواند عوامل ناملموسی چون سطح حرفه‌ای نیروهای نظامی یا تمایل یک کشور برای جنگ را برآورد کند اما اطلاعات خوبی در این زمینه ارائه می‌دهد:

حزب الله و حماس مجموعا بیش از 60هزار موشک و راکت دارند- سه برابر بیش از آنچه پس از جنگ 2006 لبنان داشتند. این رقم احتمالا بیش از آن چیزی است که سیستم‌های دفاع موشکی اسرائیلی، از جمله گنبد آهنی توانایی مقاومت در برابرشان را دارند. البته پیشرفت‌های نظامی حزب الله و حماس را نمی‌توان تنها با درک کمیت تسلیحاتی آنها ارزیابی کرد. ضمن اینکه کیفیت تجهیزات آنها نیز رو به افزایش است. ترکیه هم مانند اسرائیل، مراکش، امارات و ایران از این تجهیزات بهره مند هستند. ضمن اینکه تهران اعلام کرده هواپیماهای بدون سرنشین‌اش، مهندسی معکوس پهپاد سقوط کرده آمریکایی است. 

بغداد مقصد بعدی است: طی بهار سال آتی ارتش عراق 10 فروند هواپیمای بدون سرنشین عقاب تیزبین (ScanEagle) دریافت خواهد کرد و دولت نوری مالکی، نخست وزیر عراق مدعی است که این پهپادها را برای مبارزه با تهدید القاعده نیاز دارد. با گذشت زمان دیگر کشورها و بازیگران غیردولتی نیز از این فناوری که چند سال پیش تنها در اختیار نظامیان نخبه غربی بود، بهره‌مند خواهند شد.

 تابستان سال گذشته بود که مقامات حزب حاکم ابراز نارضایتی کردند که صنعت تسلیحاتی آمریکا ریشه تمام مشکلات است. به عقیده آنها آمریکا مسئول آغاز فهرست بلندبالایی از جنگ‌ها یا شکست در پایان بخشیدن به دیگر جنگ‌ها بود- بدین معنی که آمریکا مایل به خون و خونریزی در آمریکا بود، اگر این حادثه باعث افزایش دلارهای پیمانکاران دفاعی این کشور می‌شد. اما امروز این آنکارا است که در حال ساخت مجتمع صنعتی- نظامی خود است: تحقیقات ما نشان می‌دهد که صنعت دفاعی ترکیه با سرعت بالایی رو به رشد است. ترک‌ها پیش از این وابسته به تجیهزات ساخت غرب بودند اما حال به توسعه تانک‌های جنگی، هواپیماهای بدون سرنشین و هلی‌کوپترهای جنگنده داخلی روی آورده اند.

سعودی‌ها هم دسته چک‌های خود را خرج خرید تجیهزات نظامی پیشرفته غربی می‌کنند. بودجه دفاعی عربستان که هفتمین بودجه هنگفت جهان محسوب می‌شود طی سال‌های 2003 تا 2012 معادل 111 درصد افزایش یافته است. این تجهیزات به منظور افزایش بازدارندگی در مقابل تهدیدات جدید از سوی ایران- نه اسرائیل- طراحی می‌شود.

حجم گسترده‌ای از اطلاعات برای تحقیق و جستجو و نتیجه‌گیری وجود دارد. اما پیام این اطلاعات کاملا مشخص است: تشخیص توازن قوا در خاورمیانه به شکل روزافزونی سخت شده و تغییراتی که این منطقه را درنوردیده، باعث می شود این تشخیص به این زودی ها آسان نشود.

گزارش ویژه مشرق؛

یهودیانی که از اسرائیل تا کانادا تحت تعقیب و آزارند + فیلم و تصاویر

یهودیان «لو طاهور» فرقه‌ای از یهودیان ارتدوکس هستند که به دلیل عقایدشان در همه کشورهای دنیا از آزار و اذیت‌های صهیونیست‌ها در امان نیستند. یهودیانی که ده‌ها نفر از آنها قصد داشتند به ایران پناهنده شوند اما پیش از خروج از کانادا بازداشت شدند.

گروه گزارش ویژه مشرق – یهودیان لِو طاهور (Lev Tahor) – به معنای قلب مطهر – یکی از فرقه‌های یهودیان ارتدوکس (یهودیان حریدی یا حاردی) هستند که بیش از سایر فرقه‌های یهودیان به آموزه‌ها و سنت‌های دین یهود و تورات وفادار مانده‌اند و به همین دلیل مورد آزار و اذیت صهیونیست‌ها و لابی‌هایشان قرار گرفته‌اند. از اردن تا کانادا و سرزمین‌های اشغالی با اجتماعات این یهودیان به شدت مقابله می‌شود و نهادهای اجتماعی تلاش می‌کنند با انتقال کودکان این گروه به مراکز نگه‌داری کودکان بی‌سرپرست، از انتقال اعتقادات این گروه به نسل جدید آن‌ها جلوگیری کنند.

یهودیان لو طاهور چه اعتقاداتی دارند؟

به گفته «مایر راسنر» که از جمله سرشناس‌ترین رهبران لو طاهور در کاناداست، صهیونیست‌های افراطی به این گروه بدلیل اعتقادات خاصی که دارند - از جمله پوشش زنان - و پایبندی به سایر سنت‌ها و آموزه‌های تورات، لقب "طالبان یهودی" داده‌اند و به بهانه‌های مختلف اعضای این فرقه را بازداشت و یا از محل سکونتشان اخراج می‌کنند.

در فرقه لو طاهور، دختران و پسران در سنین نوجوانی بصورت مجزا تحت تعلیم و آموزش قرار می‌گیرند و رسم بر این است که دختران در همان دوره انتقال از نوجوانی به جوانی ازدواج می‌کنند. پوشیدن جوراب برای زنان لو طاهور اجباریست و حجاب مرسوم آنان نیز پوششی شبیه چادر است که تا روی پا را می‌پوشاند.

یهودیان لو طاهور خانواده‌های بسیار منسجم و روابط خانوادگی صمیمانه‌ای دارند و تعدد فرزندان در خانواده‌های این فرقه بسیار مشهود است.

اعضای این فرقه متهم به اجبار دختران به ازدواج زودهنگام هستند اما "خاخام شلومو هلبرانس" بنیانگذار این فرقه می‌گوید ما به تمام نزدیکانمان می‌گوییم اگر رضایت 100 درصدی ندارند از ما جدا شوند، دختران نیز به خواست و انتخاب خود در این سنین ازدواج می‌کنند و هیچ اجباری در کار نیست و هیچ دختری پیش از 16 سالگی ازدواج نمی‌کند و کاملا قانونی انجام می‌گیرد.

خاخام "شلومو هلبرانس" بنیانگذار "لو طاهور" در پاسخ به اتهام ازدواج اجباری دختران این فرقه می‌گوید:‌ دختران نیز به خواست و انتخاب خود در این سنین ازدواج می‌کنند و هیچ اجباری در کار نیست و هیچ دختری پیش از 16 سالگی ازدواج نمی‌کند و کاملا قانونی انجام می‌گیرد

خاخام "یوریل گلدمن" از رهبران این فرقه معتقد است وقتی این گروه در اسراییل و از سوی دولتی که خود را یهودی می‌خواند مورد تعقیب و اذیت قرار می‌گیرند، نشان از نفرتی سیاسی دارد که حتی از اعطای حقوق شهروندی به این اعضای آن نیز ممانعت به عمل آورده است. مخالفت این گروه با صهیونیست‌ها و اشغالگریشان باعث شده است تا مورد غضب آن‌ها قرار بگیرند.

خاخام "یوریل گلدمن" از رهبران لو طاهور: فرقه ما قربانی کینه و نفرت سیاسی صهیونیست‌ها شده است

به اعتقاد این فرقه از یهودیان، استقرار دولت یهودی با اشغال و با زور اسلحه مخالف با آموزه‌های تورات است و مانع ظهور منجی (مسیحا) آخرالزمان خواهد شد.

اعضای این فرقه در اسرائیل به اتهام بدرفتاری با کودکان و تنبیه بدنی آن‌ها تحت تعقیب و بازداشت‌های مکرر از سوی پلیس این رژیم قرار گرفتند. فشارهای وارده به اعضای این فرقه باعث شد سال 2005 تعداد زیادی از آن‌ها به کانادا مهاجرت کنند. گروه‌های دیگری از این یهودیان در آمریکا و اردن نیز حضور دارند و با مشکلات مشابهی مواجه هستند.

گفت‌وگوی شبکه تلویزیونی محلی کانادا با دو رهبر فرقه لو طاهور

به گفته این دو خاخام، دختران این فرقه پیش از سن 16 سالگی ازدواج نمی‌کنند و پس از آن نیز به انتخاب خود و با رضایت خانواده‌ها ازدواج صورت می‌گیرد. تنبیه بدنی در آموزه‌های این فرقه هیچ جایی ندارد و همه چیز به کودکان آموزش داده می‌شود

خاخام گلدمن درباره این اتهام نیز می‌گوید: ما کودکانمان را حتی تنبیه‌های عادی که هر پدر و مادری ممکن است انجام دهند، نمی‌کنیم و سعی می‌کنیم از ابتدا همه‌چیز را به آن‌ها آموزش دهیم که چه چیز درست و چه چیزی اشتباه است و تنبیه بدنی بسیار بسیار به ندرت اتفاق میفتد.

گروهی 250 نفری از این یهودیان که پیش‌تر در استان کبک کانادا اقامت داشتند، بدلیل فشارهای مقامات محلی و قوانین سخت‌گیرانه و تحت تعقیب قرار گرفتن به علت عقایدشان، مجبور به مهاجرت به استان آنتاریو شدند. یهودیان لو طاهور فرزندان خود را بدلیل مغایرت نظام آموزشی کانادا با اعتقاداتشان، در مدارس خانگی مخصوص به خود تعلیم می‌دهند که این امر نیز با مخالفت مقامات محلی کانادا روبرو شده و دادگاه‌ حکم به نگه‌داری فرزندان آن‌ها در پرورشگاه داده است.

دادگاه کانادا حکم به نگه‌داری 14 کودک از دو خانواده لو طاهور می‌دهد که والدین آن‌ها به بی‌توجهی در بزرگ کردن آن‌ها متهم شده‌اند.

مایر راسنر پدر یکی از این خانواده‌ها تأکید می‌کند که فرزاندنش به خوبی تحت مراقبت‌های بهداشتی، درمانی و آموزشی بوده‌اند.

«مایر راسنر» از رهبران فرقه لو طاهور که معمولا عبایی بلند پوشیده و کلاه لبه‌پهن سیاهی بر سر دارد، همسر و پنج نفر از نه فرزندش همه با روسری‌های بلند و پوشیده‌اند. وی طی ماه‌های گذشته از خبرسازترین یهودیان لو طاهور بوده است که در کانادا دادگاه‌های این کشور رأی به نگه‌داری فرزندان او در مراکز تربیتی دولتی داده‌اند.

"مایر راسنر" پدر یکی از خانواده‌های یهودیان لو طاهور در کانادا که دادگاه حکم به سلب حضانت فرزندان وی داده بود

خبرنگار نشریه "نشنال‌پست" در گزارشی از این خانواده می‌نویسد:

پنج دختر او که بزرگ‌ترین‌شان 17 و کوچک‌ترین‌شان 4 ساله است، یا به حرف‌های پدرشان گوش می‌دهند و یا خمیر بازی می‌کنند و مثل مادرشان که خمیر نان درست می‌کرد، لوله‌های رنگارنگ می‌سازند. وقتی هم از آن‌ها عکس می‌گیریم، می‌خندند و می‌خواهند عکس‌ها را روی دوربین ببینند و بگویند کدام را بیش‌تر دوست دارند.

از آقای راسنر 37 ساله که می‌پرسیم چهار پسرش کجا هستند، بسیار تعجب می‌کند و با لحنی که نشان می‌دهد جواب سؤال ما کاملاً واضح است، می‌گوید: «مدرسه!» یکی از بحث‌هایی که درباره این فرقه مطرح است، تفاوتی است که بین پسرها و دخترها قائل می‌شوند.

دو ردیف کلبه شبیه هم در منطقه‌ای کاملاً جدا در 80 کیلومتری شرق شهر «ویندزور» در حاشیه شهر چاتام، خانه جدید فرقه لو طاهور است، فرقه سنتی و البته جنجالی یهودی که برخی در سرزمین‌های اشغالی به خاطر سبک زندگی سخت‌گیرانه و نوع پوشش به آن‌ها «طالبان یهودی» می‌گویند. زنان آن‌ها و حتی دختران کوچک‌ترشان عبا و روسری بلند یا پوشیه می‌پوشند.

هفته گذشته 200 عضو این فرقه پیش از آن‌که خانه‌های خود در کبک را ترک کنند. راسنر از رهبران این فرقه با مقامات بخش حفاظت از کودکان شهر چاتام دیدار کرد تا نگرانی‌های آن‌ها را برطرف کند.

یکی از اعضای فرقه لو طاهور از بهانه‌جویی‌های بازرسان کانادایی برای سلب حضانت فرزندان آن‌ها می‌گوید

این دو ماجرا بخشی از گذشته جنجالی فرقه لو طاهور را نشان می‌دهد. با این حال آقای راسنر اگر هم حتی در این‌باره ناراحت است، به خوبی این ناراحتی را مخفی می‌کند. با اشاره به آسمان می‌گوید: «همه چیز آن بالا نوشته شده است.» این اصطلاح هیچ معنایی جز کنایه‌ نمی‌تواند داشته باشد، چون هیچ‌کدام از این خانه‌های کوچک و دو خانواری طبقه بالاتری ندارند. آقای راسنر می‌گوید این شرایط بد اقامتشان را برخورد خوب مردم شهر جبران می‌کند.

وی می‌گوید: «مردم بسیار دوستانه و گرم با ما برخورد کردند. اعضای فرقه ما برای خرید به چاتام رفته‌اند و هیچ مشکلی نداشته‌اند. برای ما دست تکان می‌دادند.» آقای راسنر با اشاره به این‌که وضعیت در کبک خیلی متفاوت بود، ادامه می‌دهد: «هرجا که می‌رفتیم مردم خیابان به ما ناسزا می‌گفتند.» و در ادامه می‌گوید: «این‌جا جای خیلی خوبی است. هم خصوصی است و هم خانه‌های زیادی کنار هم دارد. این شرایط بود که باعث شد ما به این‌جا بیاییم.»

راسنر در رابطه با رژیم اسرائیل می‌گوید: «تورات می‌گوید مردم یهودی در تبعید زندگی می‌کنند. ما نباید دولت یا ارتشی تشکیل دهیم تا زمانی که منجی بیاید. رژیم صهیونیستی از این متنفر است و دائماً تلاش می‌کند فرقه ما را از بین ببرد.»

فرقه لو طاهور تا قبل از سال 2011 در شهر «سنت آگات ده مون» استان کبک در 100 کیلومتری شمال غرب شهر مونترآل توجه زیادی را به خود جلب نکرده بود. اما وقتی مقامات این شهر نگذاشتند دو دختر نوجوان که از اسرائیل آمده بودند، به این فرقه ملحق شوند، ماجرا فرق کرد. عموی آن‌ها در اسرائیل از دادگاه حکم گرفته بود تا آن‌ها را به اسرائیل برگرداند؛ زیرا می‌ترسید فرقه لو طاهور دو دختر نوجوان را مجبور به ازدواج کنند.

"ناخام هلبرانس" فرزند بنیانگذار لو طاهور می‌گوید اسرائیل از خروج دو خانواده لو طاهور برای مهاجرت به کانادا جلوگیری کرده است و مقامات اسرائیلی به هر بهانه‌ای سعی می‌کنند انتقام اعطای پناهندگی از سوی کانادا را بگیرند.

سازمان خدمات محافظت از جوانان استان کبک درباره این فرقه شروع به تحقیقات کرد. آقای راسنر این اتهامات را رد کرده که اعضای فرقه‌اش کودکان را با ترکه کتک می‌زنند و دختران جوان را مجبور به ازدواج می‌کنند: «می‌گویند ما ازدواج اجباری داریم. این‌طور نیست؛ اما مثل بسیاری از فرقه‌های دینی سنتی، ازدواج سنتی داریم. یک نفر واسطه ازدواج دو خانواده را به هم معرفی می‌کند و اگر هر دو خانواده توافق کردند، فرزندانشان همدیگر را ملاقات می‌کنند. اگر هر کدام از خانواده‌ها مخالف بود، ازدواجی صورت نمی‌گیرد.»

وی ادامه می‌دهد: «پسران ما اجازه ندارند هر دختری را در خیابان می‌بینند، انتخاب کنند. ما ازدواج در سن 16 سالگی را مجاز می‌دانیم؛ برخی به این هم ایراد می‌گیرند. همه افراد حق انتخاب دارند.»

آقای راسنر درباره وجود مدارس خانگی در این فرقه و مخالفت با نظام آموزشی کانادا می‌گوید: «ما به برخی از این آموزش‌ها مثل تاریخ تکامل انسان، آموزش‌های جنسی و بحث درباره همجنس‌گرایی اعتراض داریم. برخی موضوعات آموزشی با دین ما در تضاد است. نمی‌توانیم در این‌باره کوتاه بیاییم.»

وی می‌گوید فرقه‌اش با خدمات محافظت از کودکان چاتام همکاری کامل را خواهد داشت؛ خود او هم روز دوشنبه با مقامات شهر دیدار کرد. آقای راسنر امیدوار است مقامات انتاریو درباره برنامه‌های آموزشی مدارس انعطاف بیش‌تری نشان دهد. این فرقه دختران را هم در مدرسه ثبت‌نام می‌کند؛ اما کلاس‌های پسران و دختران جدا است و کلاس‌های دختران هنوز تشکیل نشده است. همسایه‌های این فرقه می‌گویند آمدن آن‌ها به منطقه غافلگیرشان کرده اما مشکلی برایشان به وجود نیاورده است.

تلاش برای پناهنده شدن به ایران

روزنامه‌های اسرائیلی همچنین گزارش داده‌اند که دست‌کم دویست نفر از یهودیان این فرقه درنظر داشتند به طرقی که هنوز چندان مشخص نیست به ایران بروند.

به اعتقاد اعضای این فرقه، آزادی مذهبی موجود در ایران برای یهودیان شرایط عادلانه زندگی را برای این گروه فراهم می‌کند و شرایط اعطای پناهندگی در ایران بسیار راحت‌تر از کانادا و سایر کشورهایی است که صهیونیست‌ها در آن نفوذ دارند.

بر اساس گزارش روزنامه‌های اسرائیلی، پلیس کانادا با رهگیری این افراد که حدود چهل خانواده ارزیابی شده‌اند، آنها را بازداشت کرده است.

جروزالم پست در این‌باره نوشته است: "اکثر این خانواده‌ها، یهودیانی از اسرائیل بوده‌اند که به‌دلیل مخالفت با صهیونیسم، از اسرائیل به کانادا رفته بودند."

رسانه‌های اسرائیلی مدعی هستند " اقامت برخی از اعضای این فرقه در کانادا نیز قانونی نبوده" و به دلایلی که هنوز مشخص نیست این گروه با اتهام کودک آزاری و احتمال از دست دادن حضانت فرزندانش در کانادا روبرو بوده‌اند.

لو طاهور تنها یکی از گروه‌های یهودی ضد صهیونیسم است که به دلیل مخالفت با اشغالگری و پایبندی به سنت‌ها و آموزه‌های تورات از در تمام نقاط جهان مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند و بنیانگذار این گروه نیز تأکید کرده است مقامات اسرائیل تا نابودی این فرقه، دست از تلاش‌های خود برنخواهند داشت.

منابع و مأخذ:

http://www.cbc.ca/news/canada/montreal/judge-orders-14-lev-tahor-children-placed-in-foster-care-1.2442435

http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/175033#.Uqg21ic5h3s

http://www.theloop.ca/news/all/article/-/a/2941865/Quebec-court-orders-14-Lev-Tahor-children-into-foster-care

http://www.zlalu.besaba.com/lev-tahor-two-children-seized-by-childrens-aid-from-radical-jewish-sect/

http://globetribune.info/2012/03/09/a-look-at-the-lev-tahor-community-in-st-agathe/

http://www.trtpersian.com/trtworld/fa/newsDetail.aspx?HaberKodu=1363b2ce-127a-45cc-b1c9-b57dfd4cd566

http://www.haaretz.com/weekend/magazine/when-you-re-on-the-path-of-truth-you-don-t-care-what-others-say-1.419078

http://failedmessiah.typepad.com/failed_messiahcom/2014/01/haredi-lev-tahor-cult-back-in-court-this-time-in-rurual-ontario-canada-789.html

http://worldcultwatch.org/what-is-the-lev-tahor-cult/

نگاهی به جنگ مافیاها در اوکراین؛

زنی که برای حفظ ثروتش نیروی ویژه شوروی را به کار گرفت +تصاویر

مردمی که در خیابان‌های "کیِف" هستند، نه برای منافع خود، که برای منافع بزرگ‌سرمایه‌داران متمایل به آمریکا می‌جنگند. اینجا اوکراین است؛ کشوری که در آن الیگارش‌ها حکم می‌رانند. فرقی نمی‌کند هوادار جنبش نارنجی باشی یا جنبش آبی؛ مهم این است که دعوا سر پول بزرگترهاست.

گروه بین‌الملل مشرق - تغییر و تحولات سیاسی در میدان اوکراین، بار دیگر چون انقلاب نارنجی 2004 میلادی این کشور، توجه جوامع جهانی را به خود جلب کرده است. این مسئله توانسته در سطوح مختلف مانند رسانه ها و افکار عمومی، مؤسسات اندیشه پژوه و اطلاعاتی و همچنین مقامات رسمی، توجه ها را به خود معطوف کند. اهمیت اوکراین علاوه بر اینکه به موقعیت راهبردی آن مرتبط است و به رقابت جاری بین آمریکا و روسیه در نقطه ثقل اوکراین مربوط می شود؛ به این دلیل که در سال های اخیر بطور مداوم تحت تأثیر تنش های زلزله وار سیاسی بوده دو چندان شده است. با شکست «یوشچنکو» و «تیموشنکو» در انتخابات ریاست جمهوری 2010 میلادی، بار دیگر «یاناکویچ» به قدرت بازگشته و حامیان غرب در صددند با یک کودتای غیردموکراتیک و با استفاده از خشونت؛ دولت را ساقط کنند.

اغلب، افکار عمومی داخلی ایران گمان می برد که یکی از جناح های رقیب در اوکراین که یکی بیشتر به آمریکا وابسته است و دیگری بیشتر به روسیه؛ کاملاً بر حق و دیگری کاملاً باطل است. حقیقت این است که اردوکشی های خیابانی در «کیف» محصول رقابت خصمانه باندهای سیاسی کشور است که در بین بخشی از مردم، جاری شده است. مردمی که در خیابان های «کیف» هستند و به بدترین روش ممکن خواسته های خود را مطرح می کنند، در واقع نه برای منافع خود که برای منافع بزرگ سرمایه داران متمایل به آمریکا می جنگند. اینجا  اوکراین است، کشوری که در آن الیگارش ها – مافیای متنفذ در سیاست و اقتصاد- حکمرانی می‌کنند؛ فرقی نمی کند، نارنجی (رنگ غربگرایان) باشی یا آبی (رنگ هواداران یاناکویچ)، مهم این است که دعوا بر سر پول بزرگترهاست.

غالب آنچه در ادامه می خوانید، برگرفته از دو تحلیل منتشر شده در رسانه‌های انگلیسی‌زبان است که تا حدودی سعی کردهاند، پشت پرده رقابت الیگارش‌های اوکراین را به نمایش در آورند. بخش اول مربوط به تحلیلی در «وب‌سایت سوسیالیسم جهان»  است و بخش دوم برگرفته از تحلیلی در «روزنامه نیویورک‌تایمز»  است. مشرق برای آشنایی بیشتر مخاطبانش با تحولات اوکراین، بخش هایی از رقابت مافیای اوکراین را تقدیم می‌کند:

جنگ قدرت در اوکراین: یوشچنکو و یانکویچ برای چه چیزی می‌جنگند؟

هیچ کدام از دو جناح درگیر در مبارزه برای قدرت اوکراین، یعنی جناح مخالفان با رهبری «یوشچنکو» و نیز جناحی که رهبری آن بر عهده «یاناکویچ» است، نشان دهنده منافع توده های وسیع مردم نیستند. اگرچه درخواست ها و مطالبات دو طرف هر کدام تا حدی مشروعیت دارد. تقاضا برای دموکراسی و در مقابل دشمنی با اقتدارگرایی رژیم، مطالبات آزادی خواهی مانند آزادی رسانه ها و نظارت بر انتخابات که خواست جناح «یوشچنکو» است و همچنین ترس «یاناکویچ» از پیامدهای اجتماعی مخربی که در نتیجه بازکردن درهای کشور به غرب و تضعیف روابط سنتی با روسیه و مناطق صنعتی شرق اوکراین؛ را می توان تا حدودی منطقی دانست. 

یوشچنکو

اما باید گفت که این ادعاها، چیزی جز فریبکاری نیست. در واقع هر دو جناح که این مطالبات را عنوان می کنند، نماینده منافع طبقه کوچکی از نخبگان هستند که ثروت و قدرت آنها با فقر و محرومیت توده های وسیع در تضاد است. این خواسته ها و ادعاها در بستری است که چندین دهه حکومت "استالینیستی" منجر به بر جای ماندن میراثی شده که در آن؛ کارگران به گرایشات سیاسی پشت کردند و عدم تعلق خاطر به سیاست در میان آنها بارز بود. 

"دموکراسی مورد ادعای یوشچنکو"، در صدد است تا با الگوبرداری از مجارستان، لهستان و سایر کشورهای اروپای شرقی که احزاب راست و افراطی های این جناح، به رقابت برای جلب رضایت شرکت های بین المللی از طریق استثمار هر چه بیشتر از طبقه کارگر بپردازد. جالب اینجاست که این "اپوزیسیون دموکراتیک" توسط سازمان های مستقر از آمریکا، مانند «بنیاد ملی برای دموکراسی» (NED) که سرنگونی «هوگو چاوز» را به شدت دنبال می کرد؛ حمایت می شود. در مقابل، «یاناکویچ» نیز نماینده اقلیت حاکمی است که صنایع سنگین اوکراین را بیش از 15 سال است که در اختیار دارد و مصمم است تا به هر نحوی شده؛ قدرت سیاسی را حفظ کرده و موقعیت خود را تداوم بخشد.

یاناکویچ در کنار پوتین

در واقع هر دو گروه مذکور و نیز هواداران پارلمانی آنها از حمایت خارج از کشور برخوردارند. در این راستا رسانه های غربی بارها از دخالت «پوتین» در امور داخلی اوکراین گزارش دادند. «پوتین» از حوادث اوکراین بعنوان تهدید منافع حیاتی روسیه نام می برد.

پس از ورود کشورهای حوزه دریای بالتیک به «اتحادیه اروپا»، استقرار نیروهای آمریکا در آسیای مرکزی (از جمله جمهوری های شوروی سابق)، و تغییر رژیم در گرجستان که از سوی واشنگتن هدایت شد؛ موجب شد تا «مسکو» ترس و واهمه بیشتری نسبت به انزوای خود داشته باشد. از دیدگاه «مسکو»، سقوط اوکراین در دامن غرب و تشکیل یک دولت مورد حمایت غرب، انزوای روسیه را دوچندان خواهد کرد. 

البته نکته دیگری که موجب دغدغه روسیه شده، از دست رفتن نفوذ این کشور بر اوکراین، بعنوان یکی از مناطق مهم صنعتی شوروی سابق و از دست دادن کنترل بر مسیرهای صادرات مهمترین مواد خام از جمله نفت و گاز است. البته باید به این امر توجه کرد که رسانه های غربی بسیار کمتر از آنچه در مورد روسیه می گویند، به مداخلات آمریکا و «اتحادیه اروپا» در اوکراین اشاره می کنند. 

حمایت از مخالفان در محدوده آموزش دهی به فعالان، مشاوره های سیاسی، تزریق میلیون ها دلار پول در حمایت از آنها، از جمله مداخلاتی است که غرب انجام داده اما رسانه ها؛ آنها را پرده پوشی می کنند. در واقع باید گفت، این مداخله گسترده قدرت های غربی بود که موجب تشدید منازعات داخلی در اوکراین شد و این کشور را به آستانه جنگ داخلی کشاند. 


چه نیروهایی در جنگ قدرت اوکراین حضور دارند؟

جنگ قدرت در اوکراین دو جبهه از نخبگان را در مقابل هم قرار داده است. «یوشچنکو» و مهمترین حامی خود یعنی «یولیا تیموشنکو»، نماینده بخشی از لایه حاکم است که مصمم به باز کردن بی حد و حصر درهای کشور به سمت سرمایه خارجی است. «یوشچنکو» در سالهای 1993 تا 1999 میلادی، «رئیس بانک مرکزی اوکراین» بود و سپس یکسال و نیم سمت نخست وزیری را بر عهده گرفت. 

یولیا تیموشنکو

«یوشچنکو» رهبری اتحاد اپوزیسیون با نام "اوکراین ما" را بعنوان قوی ترین جناح پارلمانی پس از انتخابات 2002 میلادی، را به دست گرفت و در کسوت یک "اصلاح طلب غربی"، شکستن مرزهای اقتصاد سیاسی و نیز ساختارهای فرقه ای و ظاهراً توسعه و تقویت نهادهای دموکراتیک را در دستور کار قرار داد. وی درصدد بود تا اوکراین را به «ناتو» و «اتحادیه اروپا» متصل کند و سبک غربی سرمایه داری را مورد تأیید قرار می داد. 

«یوشچنکو» از سوی حزب «تیموشنکو»ی میلیونر و یا به گفته برخی منابع میلیاردر (معاون سابق نخست وزیر) حمایت می شد. روش های وی برای به دست آوردن ثروتش به گونه ای بود که با بدترین افراد و رؤسای مافیایی جناح «یاناکویچ» قابل مقایسه بود. از این لحاظ، خواست «تیموشنکو» برای "آزادی و «دموکراسی" علیه نظام «کوچما» (رئیس جمهور گذشته اوکراین: 1994- 2004)، که ثروت خود را مدیون او بود؛ بسیار مشکوک و با بدبینی همراه بود. «روزنامه گاردین»، «تیموشنکو» را "زن یازده میلیون دلاری" خطاب می کرد. در واقع، وی 20 درصد از ثروت کشور را در دست داشت. 

این در حالی بود که کشورش با مشکل شدید فقر و گرسنگی دست به گریبان بود. گفته می شد که ثروت وی را یک واحد از نیروهای ویژه شوروی سابق حفاظت می کردند. با این حال او به جناح «یوشچنکو» پیوست و از دموکراسی و آزادی سخن به میان آورد، اگر چه که شیوه وی در به دست آوردن ثروتش، از لحاظ فساد و ظالمانه بودن؛ چیزی کم از دشمنانش در جبهه «یاناکویچ» نداشت. 

یولیا تیموشنکو

پس از فروپاشی «اتحاد جماهیر شوروی»، گروهی از دستگاه حاکمه قدیمی استالینیستی، بخش قابل توجهی از اقتصاد اوکراین را در مرحله "خصوصی سازی" از طرق مجرانه و زشت و ناپسند تجمع ثروت، بین خود تقسیم کردند. 

در واقع هدف اصلی آنها، خصوصی سازی منابع اوکراین متمرکز در شرق این کشور بود که در دوره شوروی سابق بهره برداری می شد. منابعی غنی از سنگ آهن، زغال سنگ، و تسلیحات مهندسی و کشاورزی. این بخش های اقتصادی بود که نهایتاً در دستان «کوچما» و «یاناکویچ» قرار گرفت. «یاناکویچ»، رئیس حزب منطقه ای و «فرماندار سابق دونتسک» - منطقه صنایع سنگین شرق اوکراین- بود. همچنین وی نماینده سیاسی فرقه حاکم در «دونتسک» به رهبری «رینات اچمیتف»، بود. مردی که ثروت وی در حد دو میلیارد دلار رقم زده می شد و عنوان ثروتمندترین مرد اوکراین را داشت.

یولیا تیموشنکو

به گزارش مشرق، لازم به ذکر است که روابط اقتصادی میان اوکراین و روسیه در دوره اتحاد جماهیر شوروی بسیار به هم نزدیک بود و بعد از فروپاشی شوروی نیز همچنان نزدیک به هم باقی ماند. برای همین، منافع روسیه با منافع جناح های مختلف اقلیت حاکم به هم پیوسته باقی ماند. بر این اساس 83 درصد صنعت آلومینیوم اوکراین، متعلق به روس هاست. از طرفی، وابستگی اوکراین به نفت و گاز (چهار پنجم از نیازهای نفت و گاز اوکراین) از روسیه تأمین می شود که موجب می شود؛ «مسکو» از این عامل بعنوان بستر نفوذ در اوکراین استفاده کند.

از 1994 میلادی، کوچما تلاش کرد تا نقش مستقلی را برای اوکراین تعریف کند در نتیجه به حفظ تعادل در روابط میان روسیه و اوکراین از یک طرف و آمریکا و «اتحادیه اروپا» از طرف دیگر مبادرت کرد. وی برای این هدف از سویی تلاش کرد تا اوکراین را به «اتحادیه اروپا» و «ناتو» متصل کند و از سوی دیگر به تقویت نفوذ اقتصادی در کنفدراسیون کشورهای مستقل که پس از فروپاشی شوروی تحت سلطه روسیه بود؛ اقدام کرد. اوکراین همچنین با حمایت مالی آمریکا و اروپا، احیای جاده ابریشم را در دستور کار قرار داد.

یوشچنکو نیز به نوبه خود در دهه 1990 میلادی، برای نزدیکی هر چه بیشتر با منافع سرمایه داری غرب تلاش کرد. او بعنوان «رئیس بانک مرکزی»، در طول بحران روبل روسیه و سایر کشورهای شوری سابق، اقداماتی را در حفظ روابط خود با بانک ها و مؤسسات غربی در پیش گرفت و با موفیقت بر تورم و کاهش ارزش پول ملی ناشی از بحران اقتصادی روسیه در 1998 میلادی فائق آمد. وی مورد حمایت اقلیت حاکمی بود که امیدوار بودند، «یوشچنکو» به روابط بهتر با آمریکا و اروپا دست یابد. 

در دسامبر 1999 میلادی، «یوشچنکو» نخست وزیر شد. با این حال از زمان «جنگ کوزوو» و حذف «میلوسویچ»، ذی نفعان مذکور مجبور به شناسایی و به رسمیت شناختن امپریالیسم آمریکا که هیچ تردیدی در پیگیری منافع سلطه گرانه خود نداشت؛ شدند. پس از آنکه «یوشچنکو» تهدید کرد که معادن بی ثمر و بدون سود را تعطیل می کند که این امر قدرت اقلیت حاکم در شرق اوکراین را مورد تهدید قرار می داد؛ موجب شد که دولت وی با رؤسای پرقدرت صنایع گاز و معدن زغال سنگ درگیر شود. این کشمکش ها به رأی عدم اعتماد پارلمان به وی در 2001 میلادی منجر شد. کمونیست ها مخالفان اصلی سیاست های اقتصادی «یوشچنکو» بودند. 263 نفر در پارلمان به «یوشچنکو» رأی عدم اعتماد دادند، در حالیکه در این زمان، او تنها 69 موافق داشت.

به گزارش مشرق، پس از وقوع "انقلاب گل سرخ در گرجستان" با حمایت آمریکا، «کوچما» - رئیس جمهور وقت- تلاش کرد که به «مسکو» نزدیک تر شود، ضمن اینکه برای خوشایند دولت «بوش»؛ اعزام 1600 سرباز به عراق را در دستور کار قرار داد. با این حال آمریکا به سیاست های حمایتی خود از رهبر مخالفان یعنی «یوشچنکو» ادامه داد. در واقع وی رابطه بسیار نزدیکی با «مادلین آلبرایت» (وزیر خارجه دولت کلینتون)، «زبیگنیو برژینسکی» (مشاور امنیت ملی جیمی کارتر رئیس جمهور سابق) و «جورج سوروس» (سرمایه دار مشهور) داشت. کمک های مالی از مؤسسات تأسیس شده توسط «سوروس» به توسعه و تأمین مالی جنبش دانشجویی اوکراین که در امتداد حمایت از جنبش های مشابه در صربستان و گرجستان؛ بود، کمک فراوانی کرد. جنبش دانشجویی اوکراین، در صف مقدم مخالفان دولت و حامیان «یوشچنکو» قرار گرفت.

مادلین آلبرایت

 آنچه بعنوان قدرت محرکه مخالفان باید از آن نام برد، وضعیت فاجعه بار اقتصادی در اوکراین بود. فروپاشی شوروی موجب شد تا میانگین ماهیانه درآمد به 30 دلار کاهش یابد و از قدرت خرید40 درصد کاسته شد. ساختار رفاه اجتماعی در اوکراین که به شدت به کارخانه های شوروی وابسته بود، با فروپاشی آن در حد وسیعی تحت شعاع قرار گرفت. امید به زندگی در اوکراین کاهش یافت. در کنار این عوامل ایدز و مرگ و میر کارگران آمار فاجعه باری را رقم زد.


رقص اوکراین در میان اقلیت حاکم

اگر کسی می خواهد بداند که اوکراین یکسال پس از انقلاب نارنجی که در آن روی داد، چه حسی را به انسان منتقل می کند، بهتر است؛ جلوی پارلمان این کشور در «کیف» قدم بزند. وقتی از روبروی این ساختمان عبور می کنی، گویی در مقابل یک نمایشگاه اتوموبیل لوکس ایستاده ای؛ ماشینهای آخرین مدل مانند «مرسدس بنز»، «پورشه»، «لکسوس» و «بی.ام.و» پارک شده اند. این در حالیست که مواد ضد گلوله ای که روی آنها کار شده، از زیر پوست براق آنها قابل تشخیص است. شیشه ها معمولاً دودی است و داخل ماشین دیده نمی شود، اگر چه می توان چرم عالی که بر روی صندلی ها کار شده؛ را از نزدیک دید. رانندگان با لباس های فرم سفید و سیاه آنجا ایستاده اند و وقتی از آنها می پرسی که صاحب ماشین کیست؛ به سادگی جواب می دهد: یک نماینده پارلمان. جالب است، اینجا اوکراین است که حقوق نمایندگان پارلمان در ماه به 99 دلار می رسد.

کشوری که صاحبان صنایع فولاد و زغال سنگ و آهن و مدیران باشگاه های ورزشی بعنوان یک اقلیت کوچک پس از استقلال اوکراین، پارلمان را رهبری می کنند. این اقلیت حاکم از پارلمان بعنوان ابزاری در جهت منافع خود استفاده می کنند، مبارزه برای معافیت های مالیاتی، حفظ هزینه های گمرکی برای محافظت از شرکت خود در برابر واردات خارجی و تضعیف محاکم قضایی برای آنکه؛ نتواند منافع آنها را با خلل روبرو کند.  «ایگور بوراکوسکی» (مدیر مؤسسه تحقیقات اقتصادی و مشاوره سیاسی) در اینباره می گوید: «پارلمان در زیر چتر این اقلیت حاکم کار می کند. پارلمان متشکل از بسیاری منافع شخصی است، مخصوصاً آنکه می توانند در انتصاب کابینه هم تأثیر بگذارند».

بالاخره «یوشچنکو» توانست «یاناکویچ» را شکست دهد. اما پس از انقلاب نارنجی، اقلیت حاکم طی یک طنز تاریخی همچنان در قدرت باقی ماند. حامی بزرگ «یوشچنکو» در میان اقلیت حاکم، «پترو پروشنکو» بود که رئیس یک گروه مالی بسیار بزرگ که کشتی سازی و مونتاژ خودرو را در دست دارند. («پروشنکو» که بعدها توسط «یوشچنکو» بعنوان «دبیر شورای امنیت و دفاع ملی» منصوب شد، همان کسی است که از طرف اطرافیان «تیموشنکو»، به فساد گسترده مالی و سیاسی متهم شد و یک دعوای داخلی بین رهبران ائتلاف نارنجی به راه انداخت)


انتخابات ریاست جمهوری اوکراین سال 2004 

به گزارش مشرق، سال 2004که دوره ریاست‌جمهوری کوچما به پایان می‌رسید، یوشچنکو اعلام کرد که به عنوان نامزدی مسقل وارد کارزار انتخاباتی خواهد شد. رقیب اصلی او، ویکتور یانکوویچ، نخست‌وزیر کوچما بود. حامیان انتخاباتی یوشچنکو تحت عنوان ائتلاف "Syla Narodu" (قدرت مردم) گرد هم آمدند. در حالیکه حامیان نخست‌وزیر بر شبکه های رادیو و تلویزیونی مسلط بودند، مبارزه انتخاباتی یوشچنکو بر رابطه نفر به نفر با رای‌دهندگان شکل گرفته بود. رقیب او، یانکوویچ، مکررا بر صفحه تلویزیون ظاهر می‌شد. او حتی در همین برنامه ‌ها پدر یوشچنکو را (که هنگام جنگ جهانی دوم سرباز ارتش سرخ بود و در آشویتس در اسارت به سر می‌برد) "نازی" نامید. 

بالاخره مبارزات انتخاباتی آنچنان حساس شد که به مجادله‌های شدید و خشونت گرایید. هر دو گروه، طرف مقابل را به انجام "حقه‌های کثیف" متهم ‌کردند. سپتامبر سال 2004 یوشچنکو بیمار شد. وی را به کلینیکی درمانی در وین منتقل کردند. پزشکان اعلام کردند وی به یک نوع "عفونت ویروسی" شدید دچار شده است. پس از مرخصی از بیمارستان صورت وی دودی رنگ و پر از جوش شد و از شکل افتاد. یک زهر شناس هلندی که خون وی را آزمایش کرد، معتقد بود که وی توسط سم "دیوکسین" مسموم شده است. 

یازدهم دسامبر پزشکان اتریشی تائید کردند که مسمویت یوشچنکو ناشی از وجود میزان زیادی دیوکسین در خون او بوده است. به گفته پزشکان میزان دیوکسین در خون او 10هزار بار بیش از حالت معمولی بوده است. یوشچنکو اعلا کرد که وی هنگام صرف شام با شماری از مقامات بلندپایه دولتی، توسط آنها مسموم شده است. در میان این مقامات رئیس‌ سرویس امنیتی اوکراین نیز وجود داشته است. این نظر توسط شماری از سم شناسان رد شده است. آنها می‌گویند نشانه های مسمویت سم دیوکسین 3 تا 14 روز پس از ورود سم به خون آشکار می‌شود، نه چند ماه بعد.اخیرا نیز اعلام شد که پزشکان در بدن وی علایمی از مسمومیت نیافته اند و این خود موضوع مسمومیت یوشچنکو را بیش از پیش مبهم می کند. 

سه دور رای‌گیری نفس‌گیر 

اولین دور رای‌گیری روز 31 اکتبر 2004برگزار شد: یوشچنکو 87/32 ؛ مقابل یانکوویچ با 32/39 درصد آرا. هیچکدام از نامزدها به 50 درصد آرا دست نیافتند. 

دور دوم رای‌گیری 21 نوامبر برگزار شد. 75درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند. ناظران از تقلب گسترده هواداران یانکوویچ در انتخابات خبر دادند. نتایج نظرسنجی‌ها در شعب رای‌گیری نشان می‌داد که مردم در استان های مرکزی و غربی به یوشچنکو رای داده‌اند و او 11 درصد از حریف خود جلو است. اما دولت اعلام کرد که یانکوویچ با 3درصد اختلاف برنده انتخابات شده است. 

پس از 13روز اعتراض‌های مردمی گسترده در کیف و دیگر شهرهای اوکراین که به "انقلاب نارنجی" مشهور شد، (هواداران یوشچنکو به نشانه اتحاد، بارانی‌های نارنجی می‌پوشیدند)، دادگاه عالی اوکراین نتایج انتخابات را باطل اعلام کرد. 26 دسامبر مردم اوکراین برای سومین بار در رای‌گیری شرکت کردند. یوشچنکو اعلام کرد که مخالفان بیش از 60درصد آرا را از آن خود کرده‌اند. نتایج رای‌گیری البته از پیروزی انقلاب نارنجی با اختلاف 8درصد در انتخابات خبر داد. انقلاب نارنجی با کسب 52درصد آرا پیروز شد. 


و بالاخره... رئیس‌جمهور 

23ژانویه سال 2005، ساعت 12ظهر به وقت محلی، ویکتور یوشچنکو، مقابل دوربین‌های ده‌ها خبرنگار داخلی و خارجی، به عنوان رئیس‌جمهور اوکراین در پارلمان سوگند یاد کرد. 

زندگی خصوصی آقای رئیس‌جمهور 

یوشچنکو تاکنون دوبار ازدواج کرده است. همسر دوم او، کاترینا یوشچنکو(چوماچنکو) اوکراینی-آمریکایی، در شیکاگو به دنیا آمده است. وی به عنوان دستیار معاون وزارت امور خارجه آمریکا در امور حقوق بشری و اقدامات بشر دوستانه چندین سال به کار مشغول بوده است. مخالفان یوشچنکو از اینکه هنوز همسرش شهروند ایالات متحده محسوب می‌شود او را مورد انتقاد قرار داده اند. 

در جریان رقابت‌های انتخاباتی، مخالفان، کاترینا را به عنوان یک کارمند دولت آمریکا یا حتی مامور سیا به اعمال نفوذ ایالات متحده در تصمیمات شوهرش متهم کردند. یک روزنامه نگار روس، میخائیل لیونتیف، کاترینا را متهم کرد که در حال رهبری یک پروژه آمریکایی با هدف به قدرت رساندن یوشچنکو است. در ژانویه سال 2002، وی در دادگاه به اتهام افترا مجرم شناخته شد. در سال 2003 تلویزیون دولتی اوکراین به تکرار ادعاهای روزنامه‌نگار روس پرداخت، اما کاترینا یوشچنکو علیه آنها به اتهام افترا اقامه دعوی کرد و دوباره در دادگاه پیروز شد.

مطالب مرتبط

پایان گروگانگیری در مسکو با 2 کشته

اهمیت حفظ روابط ایران و اوکراین/ اوکراین از شرکای مهم دفاعی و هوافضای ایران است/ 70 درصد اقتصاد اوکراین وابسته به روسیه است / اوکراین درگیر بازی آمریکا و روسیه است/ اوکراین نباید بر سر دوراهی غرب-روسیه قرار بگیرد/ سرنوشت اوکراین و روسیه جداشدنی نیست