معارف اسلامی

 

چرا برخی مواقع نعمت‌ها از دست انسان می‌روند؟

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

برخی مواقع نعمتی را در اختیار داریم و از آن بهره‌مند هستیم ولی بعد از مدتی متوجه می‌شویم که از دستمان رفته است و دلیلش را نمی‌دانیم.

در قرآن و روایات اهل بیت(ع) به این موضوع اشاره شده است:

علی بن شعیب می‌گوید "بر ابی الحسن الرضا (علیه السلام) وارد شدم. حضرت به من فرمودند:

ای علی؛ مصاحبت نسبت به نعمت‌ها را نیکو بدارید، چون نعمت‌ها وحشی هستند و فرار می‌کنند و این طور نیست که هر نعمتی اگر از دست قومی رفت، به سوی آنان برگردد."(1)

شرح حدیث:

انسان قدر نعمت‌های الهی را بداند، زیرا همیشه در دست او نیست، بلکه مانند حیوانات وحشی یک مرتبه فرار کرده و از دست او می‌رود. معلوم نیست که اگر نعمت‌ها از دست انسان فرار کرد، دوباره آن را به چنگ می‌آورد یا نه؟‌ اگر هم بتواند به چنگ آورد، با زحمت و مشقّت فراوان است. حالا صحبت در این است که انسان برای باقی ماندن نعمت‌های الهی در دست خودش و چگونگی افزایش نعمت‌ها یعنی بقا و ازدیاد نعمت‌های الهی چه بکند؟ هر دو آنها ریشه در یک چیز دارد و آن هم شکر نعمت است.

حضرت امام رضا (علیه السلام) فرمودند: نیکو بشمارید. چگونه؟ ‌شکر نعمت را به جا آورید و الّا آن نعمت‌ها از دست‌تان فرار می‌کنند. پس تو قابل نبودی که این نعمت‌ها را به تو بدهیم، زیرا بقا و ازدیاد نعمت، بستگی به شکر دارد. شکر هم برسه قسم است: قلبی، لفظی و عملی.

قلبی: یعنی بفهمی خدا به تو نعمت را داده است.

لفظی: ستایش و حمد الهی را به جا آوری

و عملی: در راه رضای خداوند مصرف کنی نه در راه حرام.

یعنی از علم و مال و مقام و... به حدّ توان و استطاعت خود در راه خدمت به بندگان خداوند استفاده کنیم. خداوند در قرآن می‌فرماید: "لَئِن شَکَرتُم لَأزیدَنَّکُم وَ لَئِن کَفَرتُم إنَّ عَذَابِی لَشَدیدٌ (2)"

پی‌نوشت:

(1) بحار الانوار، جلد 75، صفحه 341

(2) سوره ابراهیم، آیه 7 "گر شکر کنید، برنعمتهای شما میافزایم و اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتار می کنم."

 

بهترین دعا چیست؟

کد خبر: ۳۶۹۰۰۳

تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۹ - 05 January 2014

برخی از ما به انواع مختلف دعا می‌کنیم، سخن گفتن با خدا آزاد است، ولی ائمه هدی چگونه سخن گفتن را به ما تعلیم داده‌اند تا بهتر به مقصود خود برسیم.

به گزارش ایسنا، در طول تاریخ بسیاری از متون دینی از آفت تحریف به دور نمانده‌اند و در این جا سخن از نوع عامدانه آن است.

در ادامه در این زمینه به مطلب خلاصه‌شده‌ای از سخنان آیت‌الله آقا‌مجتبی تهرانی که در تاریخ 1391/۰۴/۱۴ ایراد شده، اشاره می‌شود:

در روایتی حضرت امام صادق(ع) به یکی از یارانشان به نام "عبدالله‌بن‌سنان" فرموده‌اند:

"در زمان غیبت، که دسترسی به امام نداری، گاهی در ذهنت راجع به امام شبهه پراکنده می‌کنند"

امام می‌فرمایند که "من یک دعایی یادتان می‌دهم که اگر این دعا را بخوانید، این شبهه‌ها در شما اثر نمی‌کند" این دعا دعای "غریق" است. یعنی کسی که این دعا را بخواند مانند کسی می‌ماند که به‌اصطلاح در آب افتاده و دارد غرق می‌شود و می‌خواهد کسی دستش را بگیرد.

حضرت می‌گوید بگوئید:

«یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ»، دو جمله است، جمله اوّل؛ نام‌های مقدس الهی است، «یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ»، جمله دوم؛ «ثَبِّتْ‌ قَلْبِی‌ عَلَی‌ دِینِکَ»، خدا دستم را بگیر، دلم را بر دینت پابرجا بدار که این شبهه‌ها بر من اثر نکند.

عبدالله‌بن‌سنان می‌گوید:

آقا این‌ جملات را فرمودند بعد من بلا‌فاصله گفتم:

«یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَی دِینِکَ» و در دعای آقا تصرف کردم.

چون آقا گفتند بگو:

«یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ‌ الْقُلُوبِ‌ ثَبِّتْ‌ قَلْبِی‌ عَلَی‌ دِینِکَ»، دعایی که آقا گفتند این بود. من «وَ الْاَبْصَارِ» را اضافه کردم. گفتم: «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَی دِینِکَ»

حضرت به من رو کردند و فرمودند:

"درست است که خدا "مُقَلِّبُ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصَارِ" است، اما این جملاتی ‌را که من می‌گویم، بگو و از خودت عبارت اضافه نکن و این "ابصار" را دیگر در آن نگذار.

این روایت، از نظر اعتقاداتتان خیلی مؤثر است.

برای اینکه در زمان غیبت امام زمان(صلوات‌الله‌علیه)، یک سری شبهات در شما اثر نکند، دستور این است. سند روایت هم خیلی خوب است. پس هر روز بگویید:

«یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ‌ الْقُلُوبِ‌ ثَبِّتْ‌ قَلْبِی‌ عَلَی‌ دِینِکَ»،

دو سه ثانیه هم بیشتر طول نمی‌کشد. لذا این‌را هر روز بخوانید تا دلتان به امام زمان(صلوات‌الله‌علیه) قرص شود.

منبع:

www.mojtabatehrani.ir