سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار تخریب میراث فرهنگی خوزستان
برای این شناسنامه، المثنی صادر نمی‌شود! 922-14380-5 کد خبر |
| اگر خوب به دور و برمان نگاه کنیم می‌بینیم چیزهایی هستند که با زمان جلو نمی‌روند و عقب می‌مانند و انگار هر چه عقب‌‌تر می‌مانند ارزش‌شان بیشتر میشود و دقیقاً همان چیزهایی میشوند که گاهی شناسنامه ملت و تمدن یک کشور را می‌سازند.
همه ما می‌دانیم که در غالب استان‌های کشور به آثار تاریخی آن گونه که باید رسیدگی نمی‌شود اما بی‌شک تلاش‌هایی برای مرمت و نگه‌داری مواریث پیشینیان صورت گرفته و میگیرد و این گونه نیست که مردم و مسؤولان امر دست روی دست بگذارند و شاهد زوال و نابودی هویت تاریخی ما باشند. با این همه، چه اتفاقی افتاده که باز شاهد تخریب اگاهانه و ناآگاهانه نشانه‌های هویت یک ملت هستیم؟ هویتی که حکم شناسنامه را دارد آن هم شناسنامه‌ای که المثنی ندارد!
به هر تقدیر، تخریب هر کدام از این آثار مساوی است با نابودی و فراموش شدن آن‌ها چراکه این آثار اسناد معتبری هستند که با آن‌ها می‌توانیم خودمان، کشورمان و تمدن چندین هزار ساله‌مان را به دنیا معرفی کنیم. مطمئنا سهل‌انگاری در حفظ و حراست این میراث گران‌بها میتواند تکراری غم‌انگیز را برای آن‌ها رقم بزند.
دکتر نادر پورموسوی، مشاور میراث فرهنگی و سازمان بین‌المللی یونسکو، در خصوص حفاظت از میراث فرهنگی به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ گفت: مطالعه سیاست‌های میراث فرهنگی از زمان معاهده ناصری (1264) تا تاسیس سازمان میراث فرهنگی ایران (1382) نمایانگر چهار نکته منفی شامل تغییرات پیوسته اداری، نبود سیاست‌گذاری بلند مدت، ضعف بازرسی و مدیریت میراث ملی ایران است.
وی افزود: با تشکیل انجمن آثار ملی در سال 1301 و تصویب قانون حفاظت از آثار ملی در مورخ 12/8/1309 اولین برنامه حفاظتی و ثبت آثار ملی با همکاری متخصصان خارجی و آموزشی جامعه برای حفظ میراث ملی صورت گرفت (ماده اول اساسنامه انجمن آثار ملی).
پورموسوی ادامه داد: از زمان تاسیس این نهاد مفهوم میراث ملی به عنوان مفاخر و هویت ملی شکل گرفت و آثار باشکوه ملی ایران به دنیا معرفی شدند. انجمن آثار ملی در پی فراز و نشیب‌های فراوان در مورخ 21/7/1366 تحت نام انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به کار خود ادامه داد. از این دوره به بعد بررسی وضعیت میراث ملی و سیاست‌های حفاظتی ایران اسلامی رابطه مستقیمی با قوانین جزایی اسلامی و مفاهیمی چون مالکیت، اموال منقول و غیرمنقول، موقوفات، حریم آثار ملی، واژه عتیقه استوار بر احکام مدنی و به طبع آن محاکم عدلیه دارد.
مشاور میراث فرهنگی و سازمان بین المللی یونسکو توضیح داد: علاوه بر نکات فوق فقر فرهنگی جامعه و نبود برنامههای اجتماعی ـ آموزشی و نیز انتصاب غیرمتخصصان تحت عنوان کارگزاران دولتی، همچنین کمبود قضات عالم به اهمیت حفظ میراث ملی همه و همه موجبات مرگ تدریجی آثار ملی کشور را رقم زده است.
همچنین احمد لقمان‌زاده، رییس انجمن دوستداران میراث فرهنگی شوش، به خبرنگار ایسنای خوزستان گفت: کشور ایران همه مواد مورد نیاز برای پیشبرد صنعت توریسم ـ گردشگری به جز مدیریت روشمند منابع را دارد. اما کمبود بیشتر از ساختار اداری، فرهنگی و آموزشی سرچشمه میگیرد تا از کمبود جاذبههای و سرمایههای میراث فرهنگی کشور.
وی اضافه کرد: شناساندن میراث فرهنگی و اهمیت آن تنها در سطحی گسترده میتواند به پیشبرد حفاظت و نگه‌داری آن کمک کند. هرچند برنامههای روشمند در شناساندن میراث فرهنگی تنها با برنامهریزی دولتی در سطوح مهدهای کودک، دبستانها و دبیرستانهای کشور میسر است اما با وجود این، انجام چنین برنامههایی در ایران فقط بر عهده سازمان میراث فرهنگی است.
لقمان‌زاده توضیح داد: در کنار سازمان میراث فرهنگی گروههای خودجوش و مردمی تحت عنوان «انجمنهای مردمنهاد (NGO) دوستداران میراث فرهنگی» مشغول تبلیغ و آموزش همگانی میراث فرهنگی در سطح جامعه هستند. اما با این همه، دوستداران میراث فرهنگی در هر جامعهای گروه کوچکی را تشکیل میدهند که توان تبلیغ و آموزش همگانی میراث فرهنگی را در سطحی گستـرده نـدارند.
وی اظهار کرد: هرچند آمار دقیقی در دست نیست اما در سطح جامعه تنها تعدادی اندک شیفته میراث فرهنگی هستند و به اهمیت آن واقف‌اند. شیفتگی این عده نیز بـه سبب فشارهـای فرهنگی که گاه حتی روزانه و در بین خانواده با آن روبه‌رو میشوند مانند "میراث فرهنگی چه فایدهای دارد و به چه دردی میخورد؟" سرکوب میشود. با این وصف، چه انتظاری از این علاقه‌مندان میتوان داشت؟
این دوستدار میراث فرهنگی بیان کرد: فعالیت در حوزه میراث فرهنگی کاری دشوار است و پیشبرد آن به عشق و شیفتگی فراوان نیاز دارد. بیاعتنایی در آموزش میراث فرهنگی در مراکز آموزشی نه تنها در نگه‌داری درازمدت آثار فرهنگی ایران زیانآور است بلکه به رکود نظری در کوششهای آکادمیک در سطح عالی و رکود در صنعت توریسم ـ گردشگری و جذب سرمایه میانجامد.
لقمان‌زاده خاطرنشان کرد: پژوهشهای صورت گرفته در روانشناسی رشد نشان داده ایجاد علاقه و تشویق آموزگاران در پرورش شکوفایی ذهنی و شکلگیری دیدگاه دانشآمورزان در برخورد با مقوله میراث فرهنگی بسیار موثر و دارای اهمیت است. برای نمونه باید زمینههای فکری مناسب برای شهروندان و نیز ارگان‌های دولتی ایجاد شود که محوطههای باستانی مکانی برای دخل و تصرف و تنها گزینه برای رفع مشکلات شهری یا منطقه‌ای نبوده بلکه پتانسلی قوی برای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان است.
این کارشناس میراث فرهنگی تاکید کرد: حفظ و حراست از میراث فرهنگی وظیفه همه افراد جامعه و در واقع وظیفه‌ای ملّی و همگانی است. در کشور ما به واسطه وجود میراث فرهنگی غنی، حفاظت از آثار باستانی جلوه بیشتری می‌یابد. متأسفانه در زمان رژیم پهلوی و همچنین در دوره قاجار اشیا قدیمی زیادی که مربوط به گذشتگان ما بود توسط بعضی از کشورهای خارجی همچون روسیه، انگلیس و آمریکا به تاراج رفت. حال آن که میراث فرهنگی نشان از هویت، غرور ملی و فرهنگ یک کشور است. از این رو حفظ و نگه‌داری آثار به جای مانده از گذشتگان تلاش و کوشش جدی همه مردم و مسؤلان را می‌طلبد |
