اخبار فرهنگی و هنری خوزستان

از نمایندگانی که آبروی مجلس را می برند تا تهدید سازمان میراث فرهنگی 

نمایندگان باید توضیح دهند که آیا امضا کنندگان از روی اعتقاد و دقت، مهر تائید بر عملکرد سازمان میراث فرهنگی زده اند یا از روی تطمیع، بی دقتی و ترس چنین کاری را انجام داده اند؟! نمایندگان باید توضیح دهند که آیا امضا کنندگان از روی اعتقاد و دقت، مهر تائید بر عملکرد سازمان میراث فرهنگی زده اند یا از روی تطمیع، بی دقتی و ترس چنین کاری را انجام داده اند؟!

خبری در ‌رسانه‌ها منتشر شد که بر پایه آن، ۱۹۷ نفر از نمایندگان مجلس به پاس فعالیت‌های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در نوروز از رئیس این سازمان تقدیر و تشکر کردند.

این نامه تقدیر آمیز نمایندگان از ملک زاده نیز همچون نامه تمجید آمیزشان از مرتضوی خیلی زود از سوی برخی مجلسی ها مردود دانسته شد.

بنابر گزارش برخی از رسانه ها، چند تن از نمایندگان مجلس مدعی شده‌اند که برخی از همکاران آنان بدون توجه به متن نامه، اقدام به امضای نامه مذکور کرده‌اند و برخی آن‌ها بنا به گفته نایب رئیس مجلس حتی از محتوای نامه با‌خبر نبودند و به گفته جمع‌آوری کننده امضا که گفته می‌شود از طرف معاونت پارلمانی سازمان میراث فرهنگی، مأموریت این کار را بر عهده داشته، اعتماد و آن را ‌امضا‌ کرده‌اند.

باهنر همچنین افزود: از برخی ‌نمایندگان به زور امضا گرفته‌اند و به گفته نماینده مراغه، برخی را نیز با وعده تطمیع فریفته‌اند!

بگذریم از اینکه آیا فعالیت های رئیس سازمان میراث فرهنگی در ایام نوروز آنچنان مفید و رو به رشد بوده است که قابل تقدیر باشد یا خیر؟

نکته ای که در این میان حائز اهمیت است، بی اعتماد کردن مردم به مجلس شورای اسلامی و  قوانین مصوبه مجلس از سوی برخی نمایندگان می باشد.

آیا نمایندگان همه نامه ای را امضا می کنند

براستی اگر نمایندگان مجلس همه نامه ها و مصوبات را اینگونه امضاء و یا تائید می کنند، باید به حال این مجلس گریه کرد.

آیا شان یک نماینده مجلس در این حد است که نامه ای را امضا کند و بعدها بگوید؛ من از متن آن بی اطلاع بودم و یا اینکه مرا مجبور و یا تطمیع کردن تا امضا کردم!

مگر می شود نماینده مجلس بدون توجه به محتوای یک نامه آن را امضاء کند؟! مگر می شود نماینده مجلس بخاطر وعده های مالی و غیره پای کاغذی را امضا نماید؟! مگر می شود نماینده ملت شریف ایران از روی جبر نامه ای که به آن اعتقاد ندارد را امضا کند؟!

نمایندگان مجلس یا طبق بررسی های خود به آن نتیجه رسیده اند که عملکرد سازمان میراث فرهنگی قابل تقدیر بوده است و بدون توجه به بازیهای سیاسی از مسئولان آن تجلیل کرده اند و یا اینکه چنین اعتقادی نداشته اند و تنها به دلایل مضحکی که ذکر شد چنین نامه ای را امضا کرده اند!

در هر صورت اگر عملکرد سازمان میراث فرهنگی قابل تقدیر بوده است، این انکار و بهانه تراشی های امروز مجلسی ها و به اصطلاح زیر امضا زدنشان بسیار زشت و زننده است. اما اگر 197 نماینده مجلس چشم بسته و یا از روی تطمیع و اجبار این نامه را امضا کرده اند، باید به مردم حق بدهند که زین پس آنها را نماینده مشروع خود ندانند.

ملت نماینده کور، بی دقت، فاسد و ترسو نمی خواهد. مردم شریف ایران نمایندگانی می خواهند که همه مصوبات و نامه ها و قوانین را با دقت و توجه کامل بررسی کنند و سپس تائید یا رد کنند.

نماینده نباید خلاف بگویید

ملت نماینده ای می خواهد که اگر دنیا را به پایش ریختند حاضر نشود خلاف حقیقت مطلبی را رد یا تائید کند. ملت نماینده ای می خواهد که آنقدر شجاعت و جسارت داشته باشد که کسی جرات مجبور کردن و تطمیع کردن او را نداشته باشد.

ملت نماینده ای می خواهد که به این سخن حضرت امام خامنه ای معتقد و پایبند باشد؛ " راهمان این است؛ راه کار برای خدا، با اخلاص و همراه با رشادت و شجاعت و دلیری و بی باکی در مواجه با مشکلات"

حال نمایندگان مجلس تکلیف مردم را با خود روشن کنند، آیا از این پس باید به مصوبات و امضاهای آنان اعتماد کنیم یا خیر؟

آیا امضا از روی اعتقاد بود یا...

نمایندگان باید توضیح دهند که آیا امضا کنندگان از روی اعتقاد و دقت، مهر تائید بر عملکرد سازمان میراث فرهنگی زده اند یا از روی تطمیع، بی دقتی و ترس چنین کاری را انجام داده اند؟!

در هر صورت بخشی از نمایندگان مجلس باید توبیخ شوند. در فرض اول نمایندگانی که همکاران خود را به فساد و ترس و بی دقتی متهم کرده اند، باید از مردم و نمایندگان آنان عذرخواهی کنند و در فرض دوم نمایندگانی که آن نامه را امضا کرده اند و به سوگندی که در مجلس خوانده اند تا کاری خلاف منافع مردم انجام ندهند، پشت نموده اند.

سازمان میراث فرهنگی تهدید کرد

در پی واکنش فعالان میراث فرهنگی و رسانه ها مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در خصوص اخبار کذب برخی خبرگزاری‌ها و سایت ها درباره تقدیر و تشکر 197 نماینده مجلس شورای اسلامی از تدبیر و مدیریت عالی سازمان میراث فرهنگی و ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی جوابیه‌ای صادر کرد و رسانه ها را تهدید کرد.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، برای پاسخ به اخبار منتشر شده در خصوص تقدیر و تشکر 197 نماینده محترم مجلس شورای اسلامی از تدبیر و مدیریت عالی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی نظر خوانندگان محترم را به خبر خبرگزاری محترم مجلس شورای اسلامی (خانه ملت) که در تاریخ 3/2/1392ساعت 15:19 دقیقه منتشر شده است جلب می نماییم و خوانندگان محترم می توانند پاسخ را از اصل خبر خبرگزاری مجلس شورای اسلامی دریافت نمایند.

همچنین مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری اصل خبر دریافتی از سایت رسمی مجلس شورای اسلامی را بر روی خروجی سایت ها می گذارد.

ضمناً اصل امضا تعداد 197 نماینده محترم مجلس شورای اسلامی در این مرکز موجود می باشد.

در خاتمه تاکید می شود این مرکز اخبار کذب منتشر شده در برخی خبرگزاری ها و سایت ها را از طریق مراجع حقوقی پیگیری خواهد نمود و این گونه اخبار کذب نمی تواند خللی در فعالیت های این سازمان وارد نماید.

هم چنین سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از الطاف تمامی نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی برای صدور نامه تقدیر و تشکر قدردانی می‌نماید.

سازمان میراث فرهنگی نمره نمی گیرد

همچنین نماینده مردم رباط کریم و بهارستان ضمن انتقاد از وضعیت میراث فرهنگی حوزه انتخابی اش، می گوید: با توجه به بودجه ای که در اختیار سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بوده است، نمی توان به عملکرد این سازمان نمره خوبی داد.

نماینده مردم رباط کریم و بهارستان ضمن انتقاد از وضعیت میراث فرهنگی حوزه انتخابی اش، می گوید: با توجه به بودجه ای که در اختیار سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بوده است، نمی توان به عملکرد این سازمان نمره خوبی داد.

ابراهیم نکو نماینده مردم رباط کریم و بهارستان در مجلس در گفت و گو با خبرگزاری میراث خبر از وضعیت میراث فرهنگی حوزه انتخابی اش انتقاد می کند و می گوید «نمی توان به عملکرد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نمره خوبی داد».

او با ابراز تاسف از عملکرد ضعیف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می گوید عملکرد سازمان میراث فرهنگی خوب نبوده است. این عملکرد در شهرستان کوچک ضعف تر هم بوده است و نمی تواند نمره قابل قبولی بگیرد.

نکو با تاکید بر لزوم انجام تجدید نظر در فعالیت سازمان میراث فرهنگی، تصریح می کند: با توجه به بودجه ای که در اختیار مسئولان سازمان میراث فرهنگی است، کار شایسته ای در این حوزه انجام نشده است. این یعنی نیاز هست که تجدید نظر اساسی در موضوع میراث فرهنگی و به خصوص گردشگری صورت بگیرد تا از پتانسیل های میراث فرهنگی در کشور به خوبی استفاده شود.

نماینده مردم رباط کریم و بهارستان همچنین با اشاره به بودجه فرهنگی در لایحه بودجه سال 92، می گوید: با توجه به تورم در طول یک سال گذشته، نیاز بود که بودجه بیشتری برای مباحث فرهنگی در نظر گرفته شود. یعنی اگر در بودجه سال گذشته بطور مثال 100 واحد در نظر گرفته بودیم باید در بودجه سال جاری 250 واحد برای آن در نظر می گرفتیم. بنابراین اگرچه بودجه در لایحه سال 92 بیشتر شده ، اما در مقایسه با بحث تورم، این افزایش بودجه کافی نیست.

وقتی که به حاشیه می رند

نکو با بیان این که «این روزها به جای توجه به مسائل فرهنگی، این موضوعات به حاشیه رانده می شوند»، تصریح می کند: بودجه فرهنگی در لایحه 92 قابل قبول نیست. مسائل جاری و اتفاق هایی که در حوزه فرهنگ در جهان می افتد، حکم می کند دولت بیشترین توجه را به این حوزه داشته باشند.

برخی از نامزد های ریاست جمهوری نقاط ضعفی را شناسایی می کنند که برایشان رای ساز باشد. امروز بیشترین انتظار مردم در حوزه اقتصادی است. یعنی این موضوع برجسته شده است و به این دلیل نامزد ها روی این موضوع مانور می دهند. درحالی که نامزدهای ریاست جمهوری باید در تمامی حوزه‌ها برنامه داشته باشند و مردم هم به عنوان تاثیرگذار ترین گروه ها در انتخابات باید از همه نامزدها برنامه های فرهنگی و عملی بخواهند و بر اساس همان برنامه ها رای دهند.

شیر تراشی جوان که "بردشیر" خود را تراشید 

 

مجتبی گهستونی: در دشت سوسن شیر تراشی بردشیر خود را تراشید. بروزو سعیدی جوانی 30 ساله بردشیری تراشید تا بر مزار بزرگ مردی دیگر نصب کند در تصادفی جان خود را از دست داد تا آن بردشیر قسمت خود شود.

مرحوم برزو سعیدی که متاهل و در روستای پلم دشت سوسن زندگی می کرد در حادثه ای رانندگی در فروردین ماه جان خود را از دست داد از او نام نیک و هنرش در ذهن ها بماند. 

خوزستان را موزه روباز شیرهای سنگی تاریخی ایران می نامند. انسانها اعتقاد دارند که هر حیوانی مظهر یک خوی و خصلت است، به همین دلیل معتقدند که اسب مظهر نجابت، گاو مظهر فراوانی، سگ مظهر وفاداری و روباه مظهر مکر و شیر مظهر صلابت و قدرت است.شاید به همین دلیل است که از روزگار قدیم برای پاسداشت افراد رشید، مقتدر و محبوب، از سنگ سخت، پیکری از شیر می‌تراشیدند و بر مزار فردی که جانش را در راه آرمانهای بشری داده است، قرار می‌دادند.

از این رو از شمال شرقی استان خوزستان گرفته تا شمال غربی، شرق و غرب این استان در عمده قبرستانها شیر سنگی نصب شده است.از گذشته‌های بسیار دور تاکنون شیرهای سنگی، یکی از نمادهای مهم فرهنگی مردم زاگرس میانی و زاگرس غربی بوده‌ اند. فراوانی این شیرها در این مناطق از اهمیت آنها در نگاه مردمان کاسته و ما روز به روز زخم های بیشتر و بیشتری را بر بدن این شیرها می‌بینیم.

شیرهای سنگی به جز در خوزستان در استانهای لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان و چهارمحال و بختیاری نیز دیده می‌شوند ولی تراکم شیرهای سنگی در بعضی مناطق خوزستان به قدری است که گویی پهلوانان و جوانمردان در مقابل شما نشسته‌اند تا شکوه و اقتدارشان را به رخ بکشند.

شیر در نگار کنده‌های صخره ای، تندیس های متنوع و سکه‌های رایج ادوار تاریخی و بافته‌های عشایر دارای معانی نمادین بوده است.

بختیاری ها با اقتباس از اصل منشا این فلسفه، شیر را به عنوان نماد خود پذیرفته و ارائه کرده‌اند و در نقوش تخت جمشید جامها و الواح ساسانی و قالیهای شکارگاهی همه جا شیر در جدال با دلاوران نقش بسته است. حجاری و نقشینه‌های مزین به شیر نشانه ذوق، فکر و احساس این قوم به هنر است که بدون پیرایه و در نهایت سادگی و شیوایی متجلی شده او بر طبیعت و اندیشه جمعی استوار است.

مردمان با تکیه بر همین واقع نگری و ساده زیستی با رها کردن این سنبل از قید و بند نمادهای درباری سلطنتی و مکتبهای مصور توانستند این سنبل مقتدر را به عنوان نماد خود برگزینند، هنری که به طبیعت وابسته است و سادگی، وقار و خشونت را در هم می‌آمیزد بنابراین منشا شیرهای سنگی و بافته‌های منقش به شیر را می‌توان در همان سنت دیرین و باستانی جستجو کرد که بدین صورت در زمینه‌های دیگر در فرهنگ این قوم رسوخ کرده و به نحو اصالت مندی احیا شده است.

به هر حال شیرهای سنگی نمادی از تمدن این سرزمین است و محافظت از آنان به عنوان یک ضرورت باید در دستور کار متولیان امر قرار گیرد.

کانال آب‌بر «اونتاش ناپیریشا» دزفول تخریب شد! 

بلدوزهای شهرداری دزفول درحالی بدون طرح مصوب و هماهنگی با سازمان‌های مربوطه اقدام به تخریب بقایا و بخش‌هایی از کانال آب‌بر اونتاش‌ ناپیریشا کردند که پس از بازدید کارشناسان و دستور توقف عملیات تخریب، اقدامات مخرب شهرداری همچنان ادامه دارد.

روزهای پایانی بهمن ماه 1391 بلدوزرهای شهرداری دزفول بدون مطالعه و برنامه‌ریزی قبلی و یا طرح مصوب اقدام به تخریب بقایا بقایا و بخش‌هایی از کانال آب بر اونتاش ناپیریشا کرد. این اقدام شهرداری بدون هماهنگی با سازمان‌های مربوطه چون سازمان آب‌های شمال خوزستان، اداره میراث‌فرهنگی و یا اداره محیط‌زیست بوده است.

«سید نادر پور موسوی» مدرس دانشگاه و کارشناس برنامه ریزی شهری در اینباره می‌گوید: آنطور که منابع محلی گزارش‌ داده‌اند، تخریب کانال‌های آب‌‌بر ایلامی در حضور شهردار دزفول و با به کارگیری ماشین آلات بخش خصوصی صورت گرفته است.

وی معتقد است، در پی تخریب بقایای کانال آب‌‌بر و گزارش شفاهی به مدیر کل میراث‌ استان آقای پورفرخی رئیس اداره میراث‌فرهنگی شهرستان دزفول، پوررکنی مدیر عامل سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری دزفول موضوع را بررسی و از محل بازدید کرد. پس از تماس‌هایی متعددی که از سوی افراد نامبرده و ارگان‌ها صورت گرفت، شهرداری دزفول متعهد شد تا عملیات تخریب را متوقف کند. اما در کمال تعجب، شهردار دزفول در تاریخ11 اسفند دستور ادامه عملیات تخریب بقایای کانال را صادر کرد.

پور موسوی می‌افزاید: در شرایط کنونی که رسالت اساتید دانشگاهی چند امتیاز پژوهشی است و مسئولان شهری و استانی مصلحت اندیشی را جایگزین انجام وظیفه کرده‌اند. سئوال کلیدی اینجاست خط قرمز دستگاه قضایی کشور بین میراث‌فرهنگ کشور و منافع شخصی ـ‌ اقتصادی شهردار و دیگر مسئولان شهری در کجاست؟

این درحالی است که برای اولین بار مهندسان کانال‌های زیرزمینی در امتداد رودخانه دز را مانند موقعیت ساحل شرقی (تال‌خانی) رودخانه دز به سمت (شلگی) جهت مصارف کشاورزی و آبرسانی حفر کرده‌ بوده‌اند که در زمان اونتاش ناپیریشا کانال مذکور تا زمین‌های شمال چغازنبیل توسعه داده شده بود.

البته در قسمتی از گزارش پروژه سد دز تحت عنوان کانال حفر شده در زمان داریوش در کشتزارهای نیشکر آمده: استفاده از این کانال که 2500 سال قدمت دارد معادل 75000 دلار در هزینه حفاری صرفه‌جویی خواهد کرد.

ادامه این گزارش چنین است؛ یک کانال آبیاری 2500 ساله متروک که توسط داریوش کبیر ساخته شده و قسمت‌هایی از آن بر اثر جمع شدن خاک در طی قرون متمادی مسدود شده است یک بار دیگر به‌نحو ثمربخشی در جلگه خوزستان مورد استفاده واقع می‌شود. هر چند کانال داریوش در بعضی قسمت‌ها پرشده اما قسمت‌های باقی مانده آنقدر هست که مقدار عملیات حفاری لازمه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

البته باید اشاره کرد که کانال مذکور خیلی پیش تر از سلسله خاندان هخامنشی ساخته شده بوده است و فقط در زمان زمامداری داریوش کبیر مرمت و توسعه یافته است و اگر در گزارش اشتباه تاریخی دیده می‌شود دلیل قدمت تدوین گزارش سال 1333 و کمبود منابع بوده است. تا آنجا که والتر هنتیس می‌نویسد: نهر داریون که از دز منشعب شده و تا شمال چغازنبیل می‌آمده همان نهری است که دز زمان پادشاه عیلامی اونتاش‌ـ‌گال برای آبیاری و آشامیدن حفر شده بود. این کانال‌ها در فصل تابستان و یا سال‌های کم باران که آب از داغ ـ‌رودخانه می‌افتاد بدون استفاده می‌ماندند.

بنابراین ضرورت داشت تا آب مورد نیاز در قسمتی از بستر کبیر رودخانه نگهداری شود پس مهندسان با طراحی شادروان با عرض احتمالی سی و یک متر و طول سیصد و هشتاد و سه متر تمام پایه‌های بستر صغیر رودخانه را به علاوه تعدادی از ستون های ساحل غربی و واقع در بستر کبیر رابه همدیگر متصل می‌کند.

این ابداع مهندسی دو فایده عمده داشت؛ اول اینکه وزن کل سازه در مقابل سیلاب‌ها بالا می‌رفت و دوم در صورت سست بودن بستر رودخانه این توده عظیم متشکل از تخته سنگ‌های متصل شده با بست‌های فلزی و توده قلوه سنگ‌های آهکی و ملات ساروج از نشست ستون‌ها جلوگیری می‌کرد. در دیواره شادروان دو یا سه آب‌راه قابل تنظیم جهت تخلیه و انتقال آب پشت شادروان به کانال‌ها تعبیه شده بود که نویسنده واژه سیستم‌های آبیاری و آبرسانی زمستانه را به‌ تقلید از مردم بومی به آنها نسبت داده است. همچنین در بستر صغیر رودخانه و مجاور دیواره شمالی شادروان یعنی عمیق‌ترین قسمت رودخانه حداقل دو تونل آب ـ بر وجود داشته که سیستم‌های آبیاری و آبرسانی تابستانه را تشکیل می‌داده‌اند. تمام این تدابیر در زمان ساسانیان زیر نظر سازمانی به‌نام ( دیوان کاست فزود) یا ( دیوان گست بزود) اداره می‌شده است.