حدیث روز برای خوانندگان محترم وبلاگ

ستم و آثار آن در کلام امام علی علیه السلام  

ستمگری، در دنیا مایه نابودی و در آخرت سبب هلاکت است.

بیداد چه بد توشه ای برای آخرت است.

زیان کارترین شما ستم کارترین شماست.

بیداد راه نیست؛ کجراهه است.

از ستم بپرهیزید؛ چون زندگی را ناگوار می سازد.

آن که بر مرکب ستم سوار است به پرتگاه نیستی کشیده می شود.

هر کس ستم گری را پیشه خود سازد خداوند هلاکت او را شتاب می بخشد.

ظلم کردن به کسی که تسلیم است بزرگ ترین گناه به حساب می آید.

از زشت ترین ستم ها ستم کردن به انسان های شریف است.

دولت و شوکت ستمگر ناپایدار است.

از نفرین مظلوم بترسید.

ستم سبب نابودی نیکی هاست.

بدون تردید برای هر ستمگری انتقامی هست.

هر کس ستم کند ستم بیند.

هر کس شمشیر ستم برکشد شمشیرش بر سر خود او فرو آید.

بدترین خصلت نفس، ستم گری است.

ستم کاری را با عدالت برطرف سازید.

هر کس که ستم بیشتر کند پشیمانی بیشتری خواهد داشت.

ستم باعث کوتاهی عمر و هلاکت انسان می شود.

ستمِ ستمدیدگان را خداوند متعال مهلت می دهد، امّا نادیده نمی گیرد.

ستم کارترینِ مردم کسی است که ستم خود را دادگری به حساب آورد.

روز ستمدیده بر ستمگر سخت تر از روز ستمگر بر ستم دیده است.

بهترین عدالت، یاری دادن ستم دیده است.

هر گاه ستم دیده ای را دیدی، او را در برابر ستمگر یاری رسان.

کسی که به خود ستم کند به دیگران بیشتر ستم می کند.

کسی که به جای آخرت که همیشه ماندگار است به سرای ناپایدار دنیا راضی شود به خود ستم کرده است.

هر که از اطاعت پروردگار سرباز زند به خود ظلم می کند.

ستم نکن؛ همان طور که دوست نداری به تو ستم شود.

هر توانمندی که از ستمگر حقّ مظلوم را بازخواست نکند خداوند توانایی او را از او می گیرد.