پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محمدحسین روانبخش در مردمسالاری نوشت:رفتاری که محمود احمدینژاد روز گذشته در مجلس به نمایش گذاشت نه تعجب برانگیز بود و نه بیسابقه؛ در واقع احمدینژاد دیروز همان احمدی نژاد همیشگی بود، با همان ویژگیهایی که همه از او سراغ داریم، همان احمدینژادی که قبل از رئیس جمهور شدنش، اتهام زنی به دیگران را با نمایش هالهای مقدس دور سر خود و اطرافیانش شروع کرد و در طول این هفت ساله ادامه داده و روشهایی را به کار گرفته که درشان یک مدیر نظام اسلامی نیست: وی قبل از انتخابات گفت «اگر بنده رئیس جمهور شوم بسیاری از لولههایی که به خزانه وصل است و اموال مردم را میمکد قطع خواهم کرد» (10 خرداد 1384) و بعد از مرحله اول گفت «آنچه از صندوق بیرون آمد وحی الهی است» (30خرداد 1384) و به این ترتیب نشان داد که برای بالا رفتن از چه روشهایی استفاده میکند و چگونه حاضر است همه داشتههای انقلاب و اعتقادات را برای خود هزینه کند، زیر سوال بردن همه دولتهای قبل از خود، ادعای وجود هاله نور دور سرش بعد از سفر به نیویورک و در همان زمانها رویارویی با علما و مراجع در داستان ورود زنان به ورزشگاهها، انتساب عملکردش به امام عصر (عج) و در عین حال زیر بار گرانی و تورم و سوء مدیریت نرفتن، انکار هولو کاست از یکطرف و حمایت از سخنان مشایی مبنی بر دوستی با مردم اسرائیل از یک طرف، از اصولگرایی دم زدن و از سوی دیگر تکذیب شعار «نفت بر سر سفرهها بردن» در حالی که هم متن سخنانش در این زمینه و هم عکس بیلبوردهای تبلیغاتی اش وجود داشت، ادعای عدالت داشتن و دائم از آن دم زدن و در کنار آن، مانع از بررسی پروندههای اطرافیان شدن و عنوان اینکه کابینه خط قرمز من است، اظهار اینکه اسامی مفسدان اقتصادی در جیب من است و در عین حال اطرافیان خود و رفتارشان را ندیدن، در ظاهر دم از قانون زدن و در باطن نهادینه کردن قانون گریزی و... اتفاقاتی نیست که یکبار و دوبار اتفاق افتاده باشد و از یاد برود. اگر بخواهیم اتفاقات دیروز را به صورت مجرد بررسی کنیم و بپرسیم که واقعا چه شده است که دیروز مجلس شورای اسلامی و مردم شاهد وضعیتی بودند که اصلا در شان یک نظام اسلامی و سالم نیست، به نتیجهای نمیرسیم، باید همه اتفاقاتی که طی هفت هشت سال اخیر بوقوع پیوسته را زنجیرهای از اتفاقات بدانیم که به هم مربوط بودند و نتایج و پیامدهای همه اتفاقات و رفتارها و کردارهای این سالها هرگز به محدوده ای خاص نیست، مگر حرفهایی که در ایام انتخابات ودر مناظرههای انتخاباتی بیان شد را میتوان تمام شده دانست و مثلا گفت که بر گذشتهها صلوات بفرستیم ؟!
همه آنچه دیروز در مجلس بوقوع پیوست، برآیند و پیامد همه این اتفاقات است و اگر روزگاری در مقابل حرفها و رفتارهای ناپسند در تریبونهای رسمی و غیر رسمی، در مناظرههای انتخاباتی و در اتهام زنیهای عجیب و غریب و در سوءاستفاده از اعتماد و توجه مردم، آن چنان که باید موضع گیری میشد، چنین نمیشد که داستان «بگم – بگم» به مجلس شورای اسلامی برسد و به قول معروف، چاقو دسته خودش را ببرد! از سوی دیگر داستانی که سعید مرتضوی برای فاضل لاریجانی درست کرده بود، دعوت و فیلم برداری کردن و سوء استفاده از آن برای فشار به رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه، هم علی القاعده اولین بار نیست که صورت میگیرد و بد نیست که در این زمینه هم کمی تا قسمتی گذشته سعید مرتضوی و رفتارهایش بررسی شود که آیا پیش از این هم چنین کارهایی نشده است و آیا این رویه جاری برای بعضی گروهها و افراد مجرم نبوده است؟!
سخنان دیروز علی لاریجانی در پاسخ به حرفهای احمدینژاد را هم میتوان مرور کرد و به موضوع دیگری اشاره کرد : اینکه نه تنها رفتارهای احمدینژاد ندیده گرفته شد، بلکه کسانی که با حسن نیت و دلسوزی، رفتارهای نادرست را تذکر میدادند، نیز به جای آنکه قدر ببینند و بر صدر بنشینند، با مشکلاتی مواجه شدند، و حالا حرفهای همان افراد از دهان علی لاریجانی بیان میشود. دیروز لاریجانی در واکنش به اظهارات احمدینژاد گفت: «اقدامات مافیایی و توطئه آمیز در سطح یک رئیس جمهور نیست و برخی رفتارهای دولت کیان اخلاقی جامعه را به فساد میکشاند»، «شما افرادی را به عنوان یاران خود انتخاب کردهاید که پرونده دارند و نمیگذارید به آنها رسیدگی شود»، «شما قانون را تمکین نکرده اید»، « این یک اقدام توطئه آمیز علیه رئیس قوه مقننه نبود؟! که آقای مرتضوی بستگان ما را دعوت میکند بعد فیلم میگیرد؟ دستگاه تحت نظر رئیسجمهور چطور این کار را میکند نمیدانیم ولی ما از این کارها نمیکنیم. خود این کار یک کار مافیایی نیست؟ این اخلاق است؟ ودر سطح یک رئیس جمهور است که دیگران را تهدید کند؟ آقای رئیس جمهور مشکلات کشور اینهاست»، «چه فایدهای دارد از عدالت صحبت کنیم و با این روشها کیان اخلاق جامعه را به فساد بکشانیم» و... این سخنان به نظرتان آشنا نیست و در مناظرههای انتخاباتی بیان نشده بود؟! و بارها منتقدان دولت این سخنان را در این هفت هشت سال نگفته بودند؟! دیروز، مجلس شورای اسلامی فقط سکانس دیگری از «بگم– بگم » بود، سکانسی که قرار نبود در فیلمنامه باشد اما باید امیدوار باشیم که این روش و رفتارها پایان یابد و این سکانس پایانی این گونه رفتارها باشد. ادامه چنین وضعیتی نه به نفع مردم است و نه مشکلی از کسی حل میکند و نه کمکی به انتخابات پیشرو میکند، از همه حوادث سالهای اخیر عبرت بگیریم و سعی کنیم در این روزها شرایطی فراهم شود که آرامش دوباره به کشور بازگردد و فشاری که روی دوش مردم است، کاهش یابد.