یک خبر از دزفول

با آبروی دزفول چه می کنیم ؟ + عکس

روناش : طی چند روز گذشته، یکی از رسانه های محلی دزفول با انتشار مطلبی در خصوص حضور تعدادی معتاد و بی خانمان تزریقی در برخی «کت های متروکه» حاشیه رودخانه دز، سعی داشت تا در راستای ایفای رسالت خبری خود، نظر مسئولین مربوطه شهرستان دزفول را برای ….

روناش : طی چند روز گذشته، یکی از رسانه های محلی دزفول با انتشار مطلبی در خصوص حضور تعدادی معتاد و بی خانمان تزریقی در برخی «کت های متروکه» حاشیه رودخانه دز، سعی داشت تا در راستای ایفای رسالت خبری خود، نظر مسئولین مربوطه شهرستان دزفول را برای پاکسازی محیط های فوق الذکر جلب نماید که نیت و منظور این عزیزان امری است ستوده و نیکو.

لکن تصاویر درج شده در این خبر (که طبق ادعای سایت مذکور با حمایت و همکاری نیروی محترم انتظامی و… صورت گرفته) نه فقط هیچ نسبتی با آبرو و شأن مردم شریف، شهیدپرور و متدین دزفول ندارد بلکه خارج از عرف و اخلاق «رسانه و خبر» نیز ارزیابی می شود به طوری که خشم و تأثر بسیاری از همشهریان محترم مقیم و غیر مقیم و دلسوزان آبرو و فرهنگ دیرینه این دیار را نیز برانگیخته است.

قابل انکار نیست که رسانه های محلی یک شهر وظیفه دارند تا در کنار روشنایی های فرهنگی، به تبیین تیرگی های موجود نیز اقدام نمایند . اما تفاوت قلم زدن هوشمند و متعهدانه با کار خبری عجولانه، غیرحرفه ای و … در این است که نمایش و پردازش خبری راجع به یک آسیب فرهنگی و اجتماعی نباید موجب ریختن قبح یک عمل زشت اجتماعی گردد.

نباید موجب دمیدن روح نومیدی در پیکره شهروندی آن شهر شود.

نباید موجب به هم ریختن چهارچوب تصوری عموم ایرانیان در خصوص یک شهر سنتی همچون دزفول و شهروندان آن بشود.

نباید مسئولین یک شهر (مثلا شهرداری دزفول) را به این نتیجه برساند که به جای حل مشکل معتادین غریبه و مجهول الهویه (که معلوم نیست شهروند دزفول باشند) بیایید کت ها را خراب کنید و برای باقی حاشیه رودخانه طرح های خلق الساعه بریزید.

چیزی شبیه به اینکه چند معتاد درون غار علی صدر همدان مواد مصرف کنند و بلافاصله به جای آنکه تمهیدات مراقبتی از غار به عمل آید اقدام به تخریب غار کرده و یک منطقه تاریخی و گردشگری را تغییر کاربری یا ماهیت دهند.(امری که در گزارش سایت یاد شده عنوان شده و تخریب کت ها را خواستار شده است)

تصویر زیر را خوب بنگرید!

براستی این تصویر یک شهروند دزفولی است که اینگونه کنار رودخانه و مدهوش از مواد مخدر افتاده است؟ آیا چنین چیزی در اینفوگرافی تاریخی مردم دزفول مسبوق به سابقه است؟

واقعاً آن دزفولی، که در اذهان ایرانیان شناخته می شود این است؟

حال بیایید موضوع را از منظر دیگری بررسی کنیم.

از آنجایی که کار خبری و تهیه خبر متعهدانه!! بر اساس تشخیص و یا اعلام یک نیاز!! صورت میگیرد ، باید به این پرسش پاسخ داد که آیا پرداختن به خبر دستگیری چند معتاد در حاشیه رودخانه دز ، نیاز به آگراندیسمان چنین تصاویری دارد؟

تصاویری که نه تنها در رسانه ملی ، بلکه در دیگر رسانه های متعهد کشور نیز برای پیشگیری از شکستن قبح چنین اعمالی در فضای خانواده ها و نوجوانان (که بیشترین طیف مخاطب حاضر در فضای مجازی را نیز تشکیل میدهند) نمایش داده نمی شوند.

سرنگ های خونی!!

وسایل مصرف مواد!!

نشان دادن خود مواد!!

آیا روابط عمومی نیروی محترم انتظامی شهرستان دزفول که مسئول اول میدان دادن به عکاس این رسانه محترم است، شاخص های جرم و جرائم و میزان لزوم انتشار جرائم و تصویرسازی عمومی از این اتفاقات را مدنظر قرار داده است؟

اصولا در آستانه سفرهای نوروزی هموطنان به شهرستان دزفول، انتشار چنین صحنه هایی به صواب و صلاح است؟

و اما اصولی ترین پرسش در پاراگراف های زیر نهفته است.

میدانیم که در کلان شهرهایی چون تهران، حادث شدن چنین آسیب های اجتماعی و تجمع معتادین در گوشه ای از شهر نیز توسط پرسنل محترم نیروی انتظامی درحال پیگیری است اما شاید در جایی چون تهران، علیرغم وجود پلیس ۱۱۰، رسیدن اخبار لازم به مدیران ارشد تصمیم گیر(دادستان و …) جهت صدور احکام رسیدگی، قدری زمانبر باشد ، که در این صورت کار خبری رسانه ها(خصوصا رسانه های سایبری) سرعت رسیدگی مدیران تصمیم گیر را افزایش دهد، ضمن اینکه بزرگنمایی تصویری و خبری این جرائم در کلانشهری چون تهران هیچگونه اجحافی را متوجه شخصیت و آبروی اقوام سنتی ایران نخواهد کرد ، چرا که شهروند تهرانی اصولا «ایران وطنی» است.

اما در شهرهایی چون دزفول، شوشتر، بروجرد، کاشان و … ، انتشار اخباری «غیر هم کفو» با شهروندان آن شهر، موجب تضییع حیثیت تک تک خانواده های آن شهر خواهد شد. چه اینکه در قانون جرائم مطبوعاتی نیز نشر اخباری که مرتبط بر توهین به اقوامی خاص باشد جرم تلقی میگردد.

پرسش این است وقتی در دزفول، شهری که فاصله پیاده روی تا دفتر دادستان یا فرماندار و امامت جمعه (برای اطلاع رسانی در خصوص مشکل کت های متروکه حاشیه رودخانه و …) چیزی قریب به ۱۵ دقیقه است ، چه نیاز به کار خبری و عکس پراکنی در این سطح است؟

البته پرسش بالا در صورتی محلی از اعراب دارد ، که هدف سایت خبری محترم یاد شده، تنویر مسئولین محترم تصمیم گیر دزفول در این خصوص بوده است.

لکن اگر مقصود، تنویر افکار عمومی (در جهت مراقبت از شنا در رودخانه و …) می باشد ، که با دوخط مثالی زیر نیز میتوان کار خبر را به سرانجام رساند :

مثال :

(( روز گذشته نیروی انتظامی شهرستان دزفول در یک عملیات هماهنگ و سریع با سپاه پاسداران دزفول و بسیج مردمی شهر، اقدام به جمع آوری تعداد….نفر معتاد و ولگرد در برخی کتهای متروکه حاشیه رودخانه نمود.

گفتنی است این افراد که از خلوتی کت های کم تردد در فصل سرد و سوءاستفاده کرده و اقدام به مصرف مواد مینمودند برای رسیدگی های قضایی روانه بازداشتگاه شدند. جا دارد تا مسئولین محترم فرهنگی شهر برای مدیریت سالم کت های تاریخی دزفول تمهیداتی مناسب فراهم سازند ، تا این سازه های خدادادی و دیدنی حتی در فصل های غیرمرتبط با شنا نیز مورد کاربری های سوء قرار نگیرند))

در خبر مثالی بالا چه نکاتی لحاظ شده است؟

۱) مردم دزفول با خبر می شوند که کت های مورد علاقه شان در خطر کم توجهی است.

۲) مردم با خبر می شوند که نیروی انتظامی در حال زحمت کشیدن وانجام ماموریت های امنیت اجتماعی خویش است و بسیج و سپاه نیز یار و ویاور این نیروست.

۳) مسئولینی که باید حوزه مسئولیتی خود را بیشتر مراقبت نمایند ، دقت بیشتری خواهد کرد.

۴) مردم به چای اینکه از تصاویر سرنگ های خونین و یا یک معتاد ولو شده در ساحل رودخانه احساس ناامیدی از زندگی در دزفول کنند ، امیدوار میشوند که همچنان چشمان بیدار نیروهای انتظامی و رسانه ای شهر مراقب اوضاعند .

حقیقتاً وقتی مسئولین محترم نیروی انتظامی شهر، در جلسات شهری، روزانه یا هفتگی ، عزیزانی چون دادستان، فرماندار و … را ملاقات می کنند ، و به حل مشکلات شهر می پردازند ، فرصت طرح خبرِ پناه گرفتنِ تعدادی معتاد در کت ها را به ایشان ندارند ؟ که لازم باشد یک رسانه محلی را برای انتشار چنین تصاویر مخربی بسیج کنند؟

و اگر پیرو مطالبات شهروندی در دزفول، قصد این بوده که کارآمد بودن نیروی شریف انتظامی به تصویر کشیده شود ، راهکارهای بهتری نیز برای این امر وجود دارد.

مثال :

فرمانده نیروی انتظامی دزفول در نشستی خبری با سایت خبری… به تشریح عملکرد این نیرو در شش ماه اخیر پرداخته ، و از بهبود شاخص های امنیت اجتماعی در دزفول خبر داد.

وی در ادامه به تشریح نیازهای سخت افزاری و نرم افزاری این نیرو ، برای تقویت عملکرد حوزه مدیریتی خویش و کمبود بودجه های استانی مربوطه در این راستا پرداخت و اظهار امیدواری نمود تا در صورت افزایش بودجه لازم از سوی استان، سال آینده با ارتقاء کمی و کیفی نیروهای وظیفه و کادر در سطح شهرستان و افزایش…دستگاه خودرو و ….تعداد باب پاسگاه محلی در سطح شهرستان، شاخص ها و ضریب امنیت اجتماعی شهروندان دزفولی نیز به لحاظ نموداری افزایش یابد.

تهیه و تنظیم این خبر نه تنها شهروندان دزفول را از ضعف و قوت های کلی و کلان نیروی انتظامی آگاه میکند ، بلکه حجت را نیز (تا حدی) بر مدیران ارشد استانی در مرکز استان، از این منظر که نیروی انتظامی دزفول(مثلا) کمبود نیرو و بودجه دارد تمام میکند.

یادمان باشد وقتی خبری و مطلبی در یک وبلاگ ساده نمایش داده میشود ، نافی این حقیقت نیست که اهالی توکیو و نیویورک نیز دسترسی به محتوای آن را دارند ، لذا خبرنویسی در محضر اینترنت به معنای خبرنویسی در محضر جهانیان است ، و همین حقیقت، مسئولیت قلم زنی در این فضا را سنگین تر میکند.

شاید چنین مطالبی از دید یک هموطن غیر دزفولی(که از روحیات و کُفو مردم دزفول بی خبر است) خوب و برخوردی قاطع به نظر برسد؛ اما در همین دزفولی که اقوام محترم محلی در کنار هم تعامل و زندگی می کنند، چه نیازی است که با درج چنین مطالبی ، امید آنانی را که قصد بازگشت به شهر دارند ، و یا کسانی که قصد ماندن در دزفول دارند را نومید نمائیم ؟!

و از آن مهم تر! باعث شادی و خوشحالی دشمنی شویم ، که از قدیم از نام دزفول هراس داشته ، و برای منهدم و منهزم کردن هویت ، فرهنگ و ساختار کلی شهر دزفول قسم خورده است ؟

رسانه باید زمانی وارد شود که یک مدیر چندین بار به یک مساله و درخواست مردم بی توجهی و کوتاهی کرده باشد . رسانه هوشمند و متعهد باید باعث اصلاح فرهنگ عمومی گردد ، نه اینکه به آبروی چند هزار ساله یک شهر لطمه وارد نماید .

در پایان امیدواریم عملکرد ما اهالی رسانه، باعث خدشه دار شدن نام دزفول ، پایتخت مقاومت و پایداری ایران اسلامی نگردد . انشاالله …

و من الله توفیق …

واحد خبر روناش