بررسی یک مشکل در استان

مصائب روستاهای خوزستان در حوزه تحصیل 

|قاسم منصور آل کثیر|

وجود بیش از چهار هزار روستا در خوزستان نشان از جمعیت چشمگیر غیرشهری در این استان دارد. جمعیتی که در عصر حاضر با توجه به پدیده جدید اینترنت و مرگ فاصله ها اما هنوز از امکانات اولیه، فرسنگ ها دور مانده اند. در خوزستان هنوز هستند روستاهای دور و نزدیک از مرکز استان که حتی مدرسه ابتدایی ندارند. برخی نیز که دارای مدرسه ابتدایی هستند وضعیت شان در شرایط بسیار سختی است، به طوری که در زمستان هیچ وسیله گرمایشی ندارند. مشکلاتی همچون نبود آب شرب و سرویس بهداشتی در برخی از مدارس روستاهای شهرستان شوش دانش آموزان را از رفتن به مدرسه و کسب دانش متنفر کرده است. روستای خیط در گوشه یی از اهواز و 110 دانش آموز در روستای حفیره از توابع اهواز که حتی یک سرویس بهداشتی سالم ندارند.

آن سوتر از اهواز، مدرسه ابتدایی مجموعه روستای «مگرن» از توابع شوش که جمعیتی قریب به هشت هزار نفر دارد، روستاهای «غزاله»، «بیت مندیل» و «سواده» از توابع رامهرمز، روستاهای «چم صبی»، «سبع اگطاع» از توابع رامشیر، روستای «دشت لیر»، «چال بلوطک»، «قلعه بردی» از توابع اندیکا که برخی از آنها در کانکس مشغول تحصیل اند و... تنها نمونه هایی از روستاهایی هستند که با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می کنند. گذشته از این، طبق گفته های مسوولان تمام مدارس روستایی شهرستان شوش فاقد کتابخانه هستند و تنها معلمان برای حل این مشکل در برخی از مدارس،خود مبادرت به راه اندازی کتابخانه کرده اند.

این یعنی دانش آموزان تا مقاطع راهنمایی و دبیرستان از وجود کتابی غیر از کتب درسی بی خبرند. مناسب است آموزش و پرورش، واقع بینانه تر و مبتنی بر آمار دقیق، با بحث بی سوادی برخورد کند و متولیان امر درباره میزان بی سوادی، کودکان بازمانده از تحصیل، حقیقت را فدای مصالح مدیریتی نکنند و با تکیه بر آمار، نگاه ویژه یی به آموزش عمومی داشته باشند، برای بچه هایی که به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی دبستان یا راهنمایی را رها می کنند، برنامه هایی مشخص داشته باشند تا مانع از بازتولید بی سوادی در سال های آتی شوند. جدای از بحث مشکلات مدارس، وجود معلمان غیر بومی و سرباز معلم در این مناطق سبب ساز کم توجهی به مبحث آموزش شده است.

نپرداختن به حضور و غیاب دانش آموزان در مدارس و... از آسیب هایی است که نیاز به توجه بیشتری از جانب آموزش و پرورش دارد. برخی جامعه شناسان کشور بر این باورند که ما تا خود را، تاریخ خود را و فرهنگ خود را نشناسیم نمی توانیم حضور جهانی موثر داشته باشیم و این یک رویای بیهوده است که در انتهایش کابوس تقلب های علمی قرار دارد. بنابراین ما امکانات داریم و سوء مدیریت از یک سو و انفعال فردی کنشگران از سوی دیگر دو مشکل اساسی هستند که مانع از آن می شوند که بتوانیم جایگاهی درخور خود در جهان علم داشته باشیم.

در سطح بالاتر نیز در خوزستان: روابط الکترونیک، اینترنت و سایر امکانات فناورانه یی که امروز در خدمت همه است در دانشگاه آن طور که باید و شاید مورد استفاده قرار نمی گیرند. در نهایت نیاز به توسعه انسانی در خوزستان به عنوان بخشی از این پهنه بزرگ مورد کم عنایتی مسوولان قرار گرفته است. برای پیشبرد اهداف آموزشی و توسعه، نیاز ویژه به برطرف کردن مشکلات مدارس روستاها توسط افراد متخصص و بومی محسوس است.