یک مقایسه دردناک

وقتی غربزده‌های داخلی از ارباب پیروی نمی کنند +تصاویر

از جانباز وطنی تا کهنه سرباز استکبار

جانبازان کتابچه خاطرات زنده ای هستند که در گوشه کتابخانه شهر ما خاک می خورند. هروقت که می خواهیم خودمان را میراث دار مردان جنگ معرفی کنیم ایشان را از کنج تنهایشان بیرون می آوریم و برگ های ظریفشان را ورق می زنیم و چند عکس یادگاری می گیریم.

به گزارش سرویس فرهنگی جهان نیوز، در تمام کشورها تکریم قهرمانان جنگ و معرفی ایشان به نسل های آینده برای حفظ و حراست از روحیه میهن پرستی و فدا کردن جان و مال در راه وطن و ارزش های مقدس آن سرزمین یک امر طبیعی و مرسوم است.

با گذشت چندین دهه از جنگ جهانی دوم در بسیاری از کشورهای درگیر به روش های مختلف از ایشان تقدیر می شود و جایگاه این افراد در ذهن کودکان و نوجوانان تداعی کننده قهرمانان واقعی و الگویی برای انتخاب مسیر آینده ایشان است.



هر چند سربازان که در جنگ جهانی دوم برای ارتش آمریکا جنگیدند و یا آلمانی هایی که در پی اهداف هیتلر برای اشغال تمام جهان بودند و یا سربازان آمریکایی جنگ ویتنام و یا انگلیسی های کشته شده در ممالک تحت استعمار بریتانیا هیچ کدام برای دفاع از وطن نجنگیدند و تنها طلایه داران یک قدرت افسارگسیخته برای استیلای بر تمام عالم بودند ولی چنان با ایشان برخورد می شود که گویی تمام آزادی ها و افتخارات بدست آمده برای بشریت حاصل مبارزه ایشان است.

در کنار این تجلیل وسیع در غرب در کشورمان مردانی که سال ها جان خود را در کف دست نهادند تا از دین و خاک و ناموس جمهوری اسلامی دفاع کنند، از همان دولت پس از جنگ بنای به حاشیه راندن آنان آغاز شد و حتی دست هایی در دولت عزم برچیدن نشانه های افتخار این مرز و بوم یعنی جانبازان و ایثارگران و ارزش هایی که برای آن جان های بسیاری فدا شد، از سطح جامعه کرد؛ تلاش هایی که متاسفانه تاکنون هم ادامه داشته است.

مهمترین دلیل تباهی کشورهای مسلمان، امروز با ظاهر پست مدرنیسم می آید تا یاد هر آنچه که مارا به گذشته دینی و ملی پیوند می زند را از خاطره نسل های حال و آینده پاک کند. موج تجدد و افکار پوسیده غرب زده پیشرفت و تعالی را نه در علم و فناوری و فرهنگ بومی که در فراموش کردن تلاش عده ای انسان خاکی و جوان و پیرمرد بسیجی برای حفظ دستاوردها و آرمان های بشری به قیمت جان می داند.

در نگاه این گروه و طیفی که بعد از جنگ خواسته و ناخواسته وارثان این اندیشه شده اند جانباز کلمه ای کهنه و شهادت مفهومی خشونت بار و متعلق به گذشته است و هر آنچه که این مفاهیم را در دل و ذهن مردم زنده می کند جامعه را به عقب سوق داده و مایه عقب افتادگی و دوری از ترقی است.

در نگاه آدم های امروز شهر ما نگاه نوستالژی به توپ پلاستیکی و چرخه خیاطی مادر بزرگ وسط میادین شهر مشهد نشانه ای از نگاه عمیق سازنده است و یادآور هزاران خاطره از دورانی که ما با همین توپ ها بازی می کردیم و عده ای چند کیلومتری آن طرف تر با جان خود بازی می کردند و ما خبر نداشتیم.

در مغرب زمین مفهومی است به نام کهنه سرباز و همان هایی که به ما یاد می دهند تا قهرمانان خود را فراموش کنیم، سربازان نیم قرن پیش خود را به بهترین نحو پاس می دارند و هر سال به همراه کودکان خود می آیند و سربازان جنگ جهانی دوم را از نزدیک می بینند به صحبت ها و خاطرات آنها گوش می دهند.

در روسیه پس از جنگ جهانی دوم، سنتی بوجود آمد که براساس آن، زوجهای جوان باید در روز عروسیشان از گورستان نظامیان دیدار کنند.

در فرانسه، کهنه سربازان از اولویت استفاده و نشستن در وسایل نقلیه عمومی برخوردارند و اکثر کشورها یک روز تعطیلی به عنوان روز کهنه سرباز جهت گرامی داشت کهنه سربازان در کنار قربانیان جنگ دارند. در کره گرچه میزان بازماندگان جنگ کره حتی از جنگ ویتنام بیشتر بود اما این افراد بطور کلی به فراموشی سپرده شدند.









یازدهم نوامبر، روز بزرگداشت کهنه سربازان در آمریکا هم در سطح ایالتی و هم ملی در سراسرآمریکا تعطیل رسمی شناخته شده است. در عین حال اگر این روز با یکشنبه مصادف شود روز بعد که دوشنبه است نیز تعطیل شده و اگر با شنبه مصادف شود روز قبل از آن که جمعه است تعطیل می شود.











در آمریکا کهنه سربازان جنگ جهانی دوم، جنگ کره ، عراق و افغانستان همچنین بازماندگان یازدهم سپتامبر و انفجار ساختمان فدرال اوکلاهاما در سال 1995 بسیار مورد ارزش و احترام قرار گرفته و برای آنان درخت، مجسمه و ستون یاد بود همراه با لوح اطلاع رسانی در پارک ها و مراکز شلوغ بنا گردیده است.





به تمامی کهنه سربازان آمریکا و خانواده شان تسهیلاتی از جمله: مسکن، آموزش، ازدواج ، امکانات پزشکی، تفریحی و رفاهی تخصیص داده می شود. این امکانات برای نسل های بعدی آنان حتی علیرغم تغییر و تحولات سیاسی و فرهنگی جامعه ادامه خواهد یافت.

به کهنه سربازان مدال افتخار کنگره داده می شود و هر سال مورد تکریم قرار می گیرند و از آنان گزارش و مصاحبه هایی جهت ارتقاء روحیه جنگ آوری و رشادت در جامعه به عمل می آید.

به منظور ترسیم عملکرد و ارزشهای ایثارگری در قالب هنر، کمیسیون هنرهای زیبا در آموزش عالی تشکیل و وب سایت مربوط به کهنه سربازان نیز ایجاد گردیده است و تصاویر و آثار مربوط به آنان در موزه ها و نگارخانه ها به نمایش در می آید.

اینها تنها گوشه ای از احترام و تکریمی است که غرب و بویژه آمریکا به سربازان و خانواده هایی می گذارد که در جهت کشتار و سلطه گری کشته شده اند.

آیا ما نباید قهرمانان بزرگ خود را که برای ارزش های مقدس اسلام و انقلاب و این سرزمین از بهترین های خود گذشتند، صدها برابر بیشتر از غرب ارج و احترام بنهیم؛ گرچه به لطف نگاه ارزشمدارانه رهبر معظم انقلاب حرکت های بسیار خوبی شده است اما بی تردید تا نقطه مطلوب فاصله زیادی هست.