سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

اخبار سیاسی روز

بررسی ابعاد حمله‌ی 2012 رژیم صهیونیستی به غزه
حمله به غزه؛ قطعه‌ای از پازل تغییر توازن استراتژیک در منطقه

خبرگزاری فارس: در ادامه سناریوی تهاجم به غزه با فرض عبور پیروزمندانه‌ی رژیم صهیونیستی، محور عربی موظف بود همچنان عقبه‌ی مقاومت (سوریه) را در شرایط بی‌ثباتی نگه دارد و با فعال ساختن جناح «14مارس»، مقاومت اسلامی لبنان را از درون تضعیف سازد.

خبرگزاری فارس: حمله به غزه؛ قطعه‌ای از پازل تغییر توازن استراتژیک در منطقه

حمله‌ی رژیم صهیونیستی به غزه بخشی از یک سناریوی آمریکایی‌ـ‌اسرائیلی‌ـ‌عربی برای ایجاد تغییر توازن استراتژیک در منطقه است. این سناریو، به دلیل اشتباه در محاسبات راهبردی، همانند طرح خاورمیانه‌ی جدید، دچار زایمان نارس و زودهنگام گردید و از این پس، تبعات آن گریبان طراحان و بازیگران آن را خواهد گرفت.

پس از حمله‌ی رژیم صهیونیستی به غزه، پیرامون چرایی و چیستی این تهاجم ددمنشانه، مطالب زیادی به رشته‌ی تحریر درآمد یا بیان گردید، لیکن در میان تحلیل‌های ارائه‌شده، کمتر به موضوع همه‌جانبه‌نگری مسائل و هم‌افزایی بازیگران پیدا و پنهان این سناریو اشاره شده است.

واقعیت این است که جنایات اخیر رژیم جعلی اسرائیل در غزه، قطعه‌ای از یک پازل راهبردی و بخشی از یک سناریوی پنج‌مرحله‌ای آمریکایی‌ـ‌اسرائیلی‌ـ‌عربی است که حمله به غزه، فاز اول آن را تشکیل می‌دهد.

مرحله‌ی اول

در این مرحله، رژیم صهیونیستی می‌بایست طی یک عملیات امنیتی و نظامی برق‌آسا، موسوم به «ستون ابرها»، اهداف زیر را محقق سازد:

1. ترور فرماندهان1] و مسئولین نظامی و امنیتی حماس (جناح معتقد به محور مقاومت در منطقه)؛

2. ترور مقامات دولتی حماس (جناح مخالف گفت‌وگو و سازش با رژیم صهیونیستی)؛

3. انهدام سلاح مقاومت.

در این چارچوب، رژیم صهیونیستی در ارزیابی و محاسبات استراتژیک، مقطع فعلی را بهترین زمان ممکن برای بهره‌گیری از فرصت‌ها و مهار چالش‌ها پنداشته و در صدد برآمده است با مغتنم شمردن فرصت بی‌ثباتی سوریه (عقبه‌ی مؤثر و پیروزی بخش محور مقاومت در جنگ‌های 33روزه و 22روزه) ریسک عملیات نظامی با هزینه‌ی 400 میلیون دلار در روز را بپذیرد.

از منظر طراحان صهیونیستی، عملیات «ستون ابرها»، علاوه بر ترمیم وضعیت روانی صهیونیست‌های ساکن در سرزمین‌های اشغالی و جبران حقارت ناشی از شکست در جنگ‌های پیشین، شرایط حزب «لیکود» را برای کسب اکثریت در انتخابات «کنست» (مصادف با بهمن‌ماه سال جاری)، در برابر احزاب «کادیما» و «کار»، بهبود می‌بخشید.

همچنین از منظر صهیونیست‌ها، حذف افراد معتقد به محور مقاومت اسلامی در منطقه و همسو با آن، زمینه‌‌ی تقویت جناح سازش و منفعل سیاسی‌کار متمایل به ترکیه و قطر را فراهم می‌ساخت. در این راستا، نکته‌ی قابل تأمل، چگونگی ترور شهید احمد الجعبری است. مدیر مرکز مطالعات یافا در مصر، پیرامون چگونگی ترور این شهید، اعلام داشته است که فرمانده‌ی گردان‌های قسام، در خودرویی ترور شد که امیر قطر به حماس هدیه کرده بود. این خودروی پیشرفته مجهز به ردیابی است که بلافاصله پس از استفاده از آن، خودروی مذکور مورد اصابت قرار گرفت.

از سوی دیگر، سردمداران رژیم صهیونیستی مترصد بودند، پس از موفقیت در عملیات «ستون ابرها»، موازنه‌ی استراتژیک در برابر محور ایران (مقاومت اسلامی) را یک تراز به نفع خود تغییر دهند.

مرحله‌ی دوم

اجرایی شدن بخش دوم سناریو بر عهده‌ی برخی از کشورهای عربی منطقه گذاشته شده بود. در این مرحله، می‌بایست قبل و حین عملیات نظامی‌ـ‌امنیتی رژیم صهیونیستی، بی‌ثباتی در عقبه‌ی مقاومت (سوریه) تداوم یابد. برگزاری نشست معارضین سوریه در قطر و شارژ مالی‌ـ‌تسلیحاتی آنان از یک سو، ناظر بر نشان دادن چراغ سبز برای آغاز مرحله‌ی اول سناریو بود و از سوی دیگر، مانع از نقش‌آفرینی سوریه در حمایت از مقاومت، همانند جنگ‌های 33روزه و 22روزه می‌گردید.

علاوه بر این، با تضعیف محور ایران، بخش دیگری از پازل تغییر توازن استراتژیک در منطقه تکمیل می‌شد. تضعیف و به محاق بردن بیداری اسلامی و تشدید فشارها به تهران و رهایی‌بخشی از آثار آن، از دیگر محاسبات راهبردی محور عرب، در همراهی و هم‌افزایی با سناریوی آمریکایی‌ـ‌اسرائیلی است.

مرحله‌ی سوم

سومین فاز از سناریوی مشترک آمریکایی‌ـ‌اسرائیلی‌ـ‌عربی، شامل انتقال پیام تغییر تراز موازنه‌ی استراتژیک به جمهوری اسلامی ایران می‌شد. در این مرحله و در آستانه‌ی مذاکرات 1+5، فرصت تضعیف محور ایران در منطقه، این امکان را به آمریکا می‌‌دهد تا جمهوری اسلامی ایران را وادار سازد در چارچوب راهبرد فشار‌ـ‌مذاکره، در زمین تعیین‌شده از سوی واشنگتن، بازی کند.

تقویت جریان‌های متمایل به مذاکره با آمریکا در داخل ایران، با افزودن بر فشارها و پررنگ ساختن خط واقعیت‌پنداری و اشتباه محاسباتی در بین برخی از مسئولین جمهوری اسلامی ایران، از دیگر رهاوردهای تعبیه‌شده در این مرحله بود که طراحان آمریکایی این بخش از سناریو، انتظار آن را می‌کشیدند.

در این راستا، حمایت سریع و صریح اوباما و اکثریت دمکرات در کنگره‌ی آمریکا از عملیات نظامی صهیونیست‌ها، علی‌رغم حمایت علنی نتانیاهو از میت رامنی، مؤید مشارکت کاخ سفید در این سناریوی هم‌افزایی است.

از منظر طراحان صهیونیستی، عملیات «ستون ابرها»، علاوه بر ترمیم وضعیت روانی صهیونیست‌های ساکن در سرزمین‌های اشغالی و جبران حقارت ناشی از شکست در جنگ‌های پیشین، شرایط حزب «لیکود» را برای کسب اکثریت در انتخابات «کنست»، در برابر احزاب «کادیما» و «کار»، بهبود می‌بخشید.
مرحله‌ی چهارم

این سناریو چنانچه در 3 مرحله‌ی قبلی با موفقیت قرین می‌شد، آن گاه شرایط برای اجرایی ساختن فاز چهارم فراهم می‌گردید. در این مرحله، که به بعد از انتخابات «کنست» رژیم صهیونیستی موکول می‌شد، تهاجم علیه مقاومت اسلامی در لبنان در دستور کار قرار می‌گرفت.

در واقع عبور پیروزمندانه‌ی رژیم صهیونیستی و حزب «لیکود» از تهاجم به غزه، کلید مرحله‌ی چهارم بود. در این بخش از سناریو، محور عربی موظف بود همچنان عقبه‌ی مقاومت (سوریه) را در شرایط بی‌ثباتی نگه دارد و با فعال ساختن جناح «14 مارس»، مقاومت اسلامی لبنان را از درون تضعیف سازد.

مرحله‌ی پنجم

مرحله‌ی آخر سناریوی آمریکایی‌ـ‌اسرائیلی‌ـ‌عربی، وارد آوردن فشار فزاینده‌ی مجدد به جمهوری اسلامی ایران، در آستانه‌ی انتخابات یازدهمین دوره‌ی ریاست جمهوری (خردادماه سال 1392) بود. این موج از فشار، از یک سو، گسل واقعیت‌پنداری (اشتباه محاسباتی) و خط سازش از درون را مجدداً فعال می‌ساخت و از سوی دیگر، جاانداختن محور موازی انحرافی در منطقه (ترکیه، قطر و...) را به جای محور مقاومت مد نظر قرار می‌داد.

محقق شدن مراحل پنج‌گانه‌ی سناریوی مذکور، به آمریکا این فرصت را می‌داد که علاوه بر تثبیت امنیت رژیم صهیونیستی در منطقه و مهار بیداری اسلامی، تغییر توازن استراتژیک در منطقه را رقم بزند.

این سناریو، به دلیل اشتباه در محاسبات راهبردی، همانند طرح خاورمیانه‌ی جدید، دچار زایمان نارس و زودهنگام گردید و از این پس، تبعات آن، گریبان طراحان و بازیگران آن را خواهد گرفت که تبیین و تحلیل آن مجالی دیگر می‌طلبد. اما به صورت خلاصه می‌توان گفت که رژیم صهیونیستی، در حال حاضر، در خصوص نبرد غزه، 2 راه پیش رو دارد:

1. رژیم صهیونیستی عملیات را متوقف سازد و با اعلام آتش‌بس، شکستی دیگر را بپذیرد که این به معنی شکست نتانیاهو و حزب «لیکود» در انتخابات آتی «کنست» رژیم صهیونیستی، تثبیت مقاومت اصیل در جنبش حماس و تغییر تراز موازنه‌ی نظامی‌ـ‌امنیتی بین مقاومت اسلامی و رژیم صهیونیستی است.

2. گسترش عملیات به حوزه‌ی نبرد زمینی و همه‌جانبه که به معنای شکستی بزرگ‌تر در آینده‌ی نزدیک برای این رژیم خواهد بود.

«و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین»(*)

پی‌نوشت:

[1]از جمله‌ی این فرماندهان می‌توان به شهید احمد الجعبری، فرمانده‌ی گردان‌های قسام اشاره کرد. وی از افراد معتقد به محور مقاومت اسلامی در منطقه و منتقد عملکرد عناصر سیاسی‌کار این جنبش بوده است. از سوابق این شهید می‌توان به نقش‌آفرینی وی در طراحی به اسارت گرفتن گیلعاد شالیط و جنگ 22روزه اشاره کرد. ایشان قبلاً نیز مورد سوء‌قصد قرار گرفته بودند.

* رضا سراج، کارشناس مسائل سیاسی و استراتژیک

منبع: برهان

عربستان سعودی پشتیبان مالی طرح های ضد ایرانی موساد

خبرگزاری فارس: با تشدید اقدامات دولتهای غربی بر ضد ایران در رابطه با پرونده صلح آمیز هسته ای , عربستان به اسرائیل چراغ سبز نشان داده که در صورتی که بخواهد از فضای عربستان سعودی برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران استفاده کند , این کار بلامانع است.

خبرگزاری فارس: عربستان سعودی پشتیبان مالی طرح های ضد ایرانی موساد

سابقه روابط اسرائیل و عربستان سعودی به سالهای اول تشکیل موجودیت صهیونیستی در سال 1948 برمیگردد. روابط اسرائیل و عربستان سعودی در دو سطح عمده جریان دارد.

عربستان در ظاهر مدافع سرسخت حقوق فلسطینی ها و مشوق اتحاد بین آنها و پایان دادن به اشغال بیت المقدس توسط اسرائیل است. در خفاء , ریاض سیاست مماشات با اسرائیل رادر پیش گرفته است. با وجود آنکه عربستان رسماً مخالف اشغال سرزمین های عربی بعد از جنگ سال 1967 است , با این حال در سال 2002 ملک عبدالله پادشاه فعلی عربستان که در آن زمان ولیعهد بود , طرح زمین در برابر صلح را به اسرائیل پیشنهاد کرد. به موجب این طرح همه کشورهای عربی عضو اتحادیه عرب دسته جمعی اسرائیل را به رسمیت خواهند شناخت و همزمان اسرائیل از همه سرزمین های اشغالی 1967 بیرون رفته و به مرزهای 1948 بازخواهد گشت. دو کشور فلسطین و اسرائیل همدیگر را به رسمیت خواهند شناخت.

اسرائیل عملاً توجهی به این طرح نکرد. در سال 2007 , عربستان مجدداً این طرح خود را به شکل جدیدی عرضه کرد که تنها باعث تقویت موضع خصمانه اسرائیل در برابر اعراب گردید. در سال 2005 , عربستان گام دیگری در جهت بهبود روابطش با اسرائیل برداشت و کالاهای ساخت اسرائیل را از تحریم خارج ساخت. در همان زمان مقامات ریاض این گونه توجیه کردند که این اقدام به دلیل تعهداتش در سازمان تجارت جهانی صورت گرفته است. که رژیم صهیونیستی هم در آنجا عضو است اعضاء نمیتوانند کالاهای همدیگر را تحریم کنند.

با تشدید اقدامات دولتهای غربی بر ضد ایران در رابطه با پرونده صلح آمیز هسته ای , روزنامه تایمز انگلیس گزارش داد که عربستان به اسرائیل چراغ سبز نشان داده که در صورتی که بخواهد از فضای عربستان سعودی برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران استفاده کند , این کار بلامانع است. عربستان و اسرائیل بلافاصله همانگونه که انتظار میرفت برای حفظ ظاهر اخبار منتشر شده را تکذیب کردند. نکته مهم در روابط رو به گسترش عریستان و اسرائیل آن است که هر دو با آمریکا روابط نزدیکی دارند . در حقیقت این واشنگتن است که روابط تل آویو - ریاض را بنا بر مصالح خود تنظیم میکند.

در 28 اکتبر سال جاری میلادی روزنامه اسرائیلی Arutz Sheva گزارش داد که Barry Landoتهیه کننده سابق شبکه تلویزیونی CBS هزینه های توطئه های مخفی موساد درایران را می پردازد. باری لاندو منبع خبر خود را دوست قابل اعتمادی در دولت اسرائیل خوانده است. باری لاندو در گفتگو با روزنامه اسرائیلی فاش ساخته است که طبق اخباری که به دستش رسیده عربستان سعودی مبلغ یک میلیارد دلار برای ترور دانشمندان هسته ای ایران به موساد پرداخت کرده است. به گفته وی مقامات سعودی از این پرداخت کاملاً خوشحالند چون به نظر آنها خسارت هایی که به دلیل این ترورها به برنامه هسته ای صلح آمیز ایران وارد می شود ارزش پرداخت این همه پول رادارد.

به گفته باری لاندو , حملات اخیر سایبری ایران به تاسیسات صدور نفت آرامکو به خوبی نشان میدهد که تهران از ارتباط و همکاری نزدیک عربستان و اسرائیل آگاه است . همزمان با پرواز پهبادی ساخت ایران بر فراز تاسیسات نظامی اسرائیل , حمله سایبری به تاسیسات نفتی عربستان صورت گرفت تا هر دو متحد استراتژیک یعنی اسرائیل و عربستان پیام تهران رابه خوبی دریافت کنند.

به نوشته لاندو, عربستان خط مقدم دفاع از اسرائیل است و تنها امید تل آویو برای حفظ موقعیت خود در جهان عرب بعد از بهار عربی است که اغلب دوستان سنتی اسرائیل در منطقه از جمله حسنی مبارک را سرنگون ساخت. باری لاندو اخیراًٌ کتابی هم درباره اوضاع منطقه نوشته است تحت عنوان : گرداب فریب , تاریخ خیانت غرب در عراق از چرچیل تا کندی و جرج بوش. بار یلاندو میگوید وقتی در دهه 1980 تهیه کننده برنامه 60 دقیقه CBS بود متوجه شد که آمریکا دانش کمی در باره ایران دارد و نیازهای راهبردی تهران را اصلاً درک نمیکند. وی توضیح میدهد که در سال 1980 همزمان با گروگانگیری جساسوسان آمریکائی در تهران برنامه ای را در باره سوابق روابط آمریکا با ایران و اینکه واشنگتن بهتر است به دلیل حمایتهای بی چون و چرا از شاه در دوران قبل از انقلاب از مردم ایران عذر خواهی کند را آماده پخش کرده بود که کاخ سفید با مدیر CBS تماس گرفته و خواهان تغیر در محتوا و عنوان برنامه شد با این توضیح که پخش این برنامه موقیعت واشگتن را درمذاکراتی که با ایران دارد تضعیف خواهد کرد.

لاندو توضیح میدهد که نهایتاً عنوان برنامه از " آیا باید واشنگتن از ایران عذر خواهی کند ؟ به عنوان بی خاصیت " پرونده ایران " تغییر یافت . شاید هم اکنون زمان مناسبی برای افشا گری در خصوص روابط مخفیانه اسرائیل و عربستان نباشد ولی تردید نیست که در آینده اسناد زیادی دراین باره منتشر و از روابط تل آویو ریاض رمز گشائی خواهد شد.

محسن صوراسرافیل

منبع: سیاست ما

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد