یادها و یادبودها

تقارن 13رجب با 15 خرداد

عبدالرحیم سوارنژاد

در زمان حضرت ابوطالب (علیه السلام) راهبی زندگی می کرد بنام مثرم بن دعیت بن شیتقام. این مرد در عبادت معروف بود و صد و نود سال خداوند را عبادت کرده بود و هرگز حاجتی از خداوند نخواسته بود.تا اینکه از خدا خواست، خداوندا! یکی از اولیاء خود را به من نشان ده؛ خداوند حضرت ابوطالب را نزد او فرستاد تا چشم مثرم به حضرت افتاد از جا برخاست و سر او را بوسید و او را در مقابل خود نشانید و گفت: خدا تو را رحمت کند، تو کیستی؟

حضرت فرمود: مردی از منطقه تهامه.

پرسید از کدام طایفه عبدمناف؟ فرمود: از بنی هاشم.

راهب بار دیگر برخاست و سر حضرت ابوطالب (علیه السلام) را بوسید و گفت: خدا را شکر که خواسته مرا اعطا کرد و مرا نمیراند تا ولی خود را به من نشان داد.

سپس گفت: تو را بشارت باد! خداوند به من الهام نموده که آن مژده ای به توست.حضرت ابوطالب (علیه السلام) پرسید آن بشارت چیست؟ گفت: فرزندی از صلب تو بوجود می آید که ولی الله است.

اوست ولی خدا و امام متقین و وصی رسول رب العالمین.

اگر آن فرزند را ملاقات کردی از من به او سلام برسان و از من به او بگو: مثرم به تو سلام می گوید: و شهادت می دهد که خدایی جز الله نیست، یگانه است و شریکی ندارد و محمد بنده و فرستاده خداست و تو جانشین بر حق او هستی نبوت با محمد و وصایت با تو کامل می شود.

در اینجا حضرت ابوطالب (علیه السلام) گریه کرد و فرمود: نام این فرزند چیست؟او گفت: نامش علی است.

وبا تولد اوکعبه شکاف بر می دارد یعنی خدا از ولادتش خرسند و خوشحال است تا در همه ادوار تاریخ هر که مطوف حرم است بداند او ولی خداست وگواه ولایتش را خدا با کعبه نشان داد و توفیق ولادت درکعبه به او تعلق گیرد وبشارت مثرم بن دعیت راهب به ابوطالب عملی شود که معیار و میزان اوست مرزحق و باطل است وبدون او راه به کمال منتهی نمی شود وهمان صراط المستقیم است واوعلی، ولی الله است .

اما امروز تقارن ۱۳ رجب با ۱۵ خرداد یک تقارن معنادار است و رمز و راز فزت و رب الکعبه امام را در مسجد می توان در این تقارن یافت که او یعنی همانکه دستش را در واقعه غدیر، رسول الله(ص) بالا برد تا همه بدانند که بعد از او علی (ع) مولا و مقتداست با ضرب شمشیر نفاق در محراب فرقش شکافته می شود و به شهادت می رسد در۱۹ رمضان و از جمله شبهایی که قرآن نازل شد تا برای تمام انسانها روشن گردد خلوص آن امام همام در اقامه صلات و پایداری در راه دین و مورد بغض و کینه قرار گرفتن از سوی حاسدان منافق که عبادت گذارند اما مقتدی به امام نیستند و دل به ولایت نسپرده اند و عدم اعتقاد به این ضرورت دینی آنها را از راه جدا می سازد و به بیراه می کشاند و در آن بیراه خوفناکی که خود برگزیده اند شب زنده داری در قدر که فرصت استجابت دعاست برایشان تیره می گرددو از فیض محروم می شوند و گرانترین گوهر هستی و مظهر شرافت و عدالت انسانی و الگوی همیشه بشریت را به قتل می رسانند تا عدالتخواهان و آزادگان و دین داران در تمام عمر کره خاکی که دل در گرو واقعه غدیر دارند به آنان نفرین ابدی نثار سازند و او آرام و مطمئن رستگاری خویش را در درون محراب سر می دهد در ۱۵ خرداد سال ۴۲ نیز فرزندی از او بیرق آزادگی و دفاع از عدالت و خداپرستی را برافراشته می سازد و اهل نفاق براو می تازند و همان کسانی که درس خود را از درون فزت و رب الکعبه امام آموخته بودند که باید دل به ولایت سپرد و رستگاری در اقتدا به امام خویش است وبر مظلومیت مولا در مسجد کوفه و غربت فرزندانش در کربلا گریسته بودند با عبرت از تجارب تاریخی به حمایت و دفاع ازرکن رکین رستگاری انسان که در وجود فرزندی از سلاله مولا علی(ع) متجلی شده بود برخاستند و این بار هم حیله گران منافق که تحمل فروزش نور امامت را ندارند با ضرب شمشیرزمانه آنان را درخون خود غوطه ور نمودند تا شهدای ۱۵ خرداد الگویی برای بشریت قرار گیرند که در دفاع از مکتب انسانساز علی(ع) باید از جان گذشت و امام را تنها نگذاشت ۱۳ رجب روز تولد گوهرپرفروغ ولایت و داماد رسول اعظم است که کوثررا هدیه گرفته است و ۱۵ خرداد روز تولد سرداران سپاه روح الله است که بعدها حماسه سرشار از معنویت دفاع مقدس را با فرماندهی اش رقم زدند و روز شهادت محبانی که از کوفی خواندنشان بیزاربودند و شربت شهادت را مستانه سرکشیدند وراه را برای ورود منجی بشریت هموار نمودند و زیر بنای انقلاب اسلامی را طرح ریزی نمودند .

شباهتهای بسیار این دو روز می توانند مسیری باشند که رستگاری و بهروزی را به ارمغان آورند و رضایت خالق هستی را در خود پنهان کرده باشند که با جستجوی عالمانه در این رویدادها می توان به آنها دست یافت و همراه با راهنمای این راه که انتظار فرج از نیمه خرداد می کشید رموز نهفته را یافت وبا مرور شخصیتهای بزرگ این ایام به نهایت خداجویی و دین داری پی بردو یادگرفت که برای حیات جاودانه باید به امام اقتداکرد و به مرامش وفادار بمانیم.