اخبار مرکز استان

فرهنگ شهر؛ همه چیز شاید وقتــی دیگر درست شود 

مجتبی گهستونی:برای نوشتن درباره بخشی از منطقه چهار با 40 کیلومتر مربع و بیش از 200 هزار نفر جمعیت اصلا کار سختی نیست. همین که تصمیم بگیری به میان مردم بروی و با آنها حرف بزنی و صحبت هایشان ر ا ضبط کنی ،کار طاقت فرسایی محسوب نمی شود. اما یه کم آزاردهنده است. اگر گفتید چرا؟ به ذهنتون فشار نیارید. دلیلش فقط این است که کارهای عمرانی و توسعه ای به کندی پیش می رود و عمر مردم کفاف نمی دهد که در یک محیطی کاملا ایده آل زندگی کنند و همین موضوع فقط آزار دهنده است.

وقتی با مردم مواجه می شویم تا از محیط زندگی شان عکس بگیریم بسیاری از آنها می گویند چه فایده... مگر کاری هم می کنند... حالا تو هم عکس بگیر... می خوای به کی نشان بدی...

از این دست حرف ها در میان توده های مختلف مردم بسیار تکرار می شود. وسط محرکه مردم که می روی شاید حرف هایی از جنس کوچه بازار بشنوی اما پر از سوژه و پیشنهاد و حرف هایی هستند که یک خورده به آنها فکر کنی ،مفهوم دارند.

فعالان اجتماعی بر این باور هستند که برای حل عمده مشکلات تغییر رفتارهای مدیریتی و البته فرهنگ سازی را مناسب ترین راه توسعه و آبادانی می دانند؛ چرا که اعتقاد دارند موضوع رعایت حقوق شهروندی و پاسخ به نیاز شهروندان برای داشتن شهری توسعه یافته، کلیه ی بخش های اجرایی برنامه ریزی، مطالعه و گفت گو و از همه مهمتر نقدپذیری لازمه ی به اجرا درآمدن برنامه ها و طرح های توسعه یافتگی است تا سبب افزایش امیدواری در شهروندان به عنوان اصلی ترین ارکان جامعه ی شهری شود.

آدم از چی حرف بزنه. صرف نظر از هر محرومیتی در نگاه اول فاصله ی اهواز با زیبایی شهری مورد بحث قرار می گیرد. زمانی که فضای نامناسب خیابان ها و نبود بافت گیاهی مناسب به چشم می آید، شک نکنید اینجا اهواز است. حالا از دستفروشی حرف بزنیم که باعث کم عرض شدن و آلودگی و سد معبر درخیابان ها می شوند یا نبود آسفالت برای ترمیم خیابان که قصه دارزی دارد. از ریختن نخاله های تر و خشک مردم در هر گوشه ای از شهر حرف بزنیم یا نبود فضای سبز که باید توسعه پیدا کند. از لایروبی نشدن کافی جوی های پر از لجن یا مشارکت نکردن مردم برای عمران و آبادانی منطقه صحبت کنیم بهتر است. این داستان آب های سطحی در خیابان ها ، دیر جمع شدن و حتی بد جمع شدن زباله ها هم حکایتی دارد.

حتی اگر سری هم به منطقه چهار زدید با اینکه توسعه شهری به این سمت هدایت شده است، اما هنوز هم در میان خانه ها و محله ها آثاری از قبرستان های محلی هم دیده می شود که گاهی کابوس شبانه ای برای مردم به همراه دارد. راستی اگر شب هنگام به خیابان رفتید از احشامی که در خیابان جلویتان ظاهر می شوند، نگران نشوید .

توی هر کوچه، خیابان و محله که قدم بزنی ،کمبودها به چشم می آیند که بخشی از آنها متوجه کم کاری شهروندان و بخشی دیگر متوجه مسئولین حوزه شهرسازی و خدمات شهری است.

10 سال پیش که به محلات پردیس، شهرک دانشگاه و فرهنگ شهر می رفتی و از نزدیک نگاه هشان می کردی واقعا متعجب می شدی که اینجا چه جور جایی است و ساکنان آن چگونه می خواهند زندگی کنند. یک محله بود و تعداد زیادی خانه که مردم در آن چهاردیواری ها زندگی می کردند. نه اینکه حالا اوضاع شان عالی شده است ، نه، شرایط منطقه متفاوت شده است. خیابان ها با همه خرابی هایی که دارند آسفالت شده اند، بازارچه زده اند و البته این همه آن چیزی نیست که مردم باید داشته باشند. بی شک به آنچه که باید توجه کرد ذائقه مردم برای داشتن شرایط مطلوب و امکانات بیشتر است.

شهروندی می گوید اگر مسئولین شهری یک بار و فقط برای یک بار همه توان و امکانات خود را بسیج کنند تا چاله و چوله های شهر را ترمیم کنند ،مطمئن باشید، در کوتاه زمان کلی بار از دوش این شهر جمع می شود. تازه مردم هم کمک می کنند. در چنین حالتی هزینه ها کاهش پیدا می کند و رضایت مندی افزایش می یابد.

اما در اینجا یک پرسش بوجود می آید شهروند چه کسی است؟ در مفهوم شهروندی آمده است، مسئولان، تابعی از شهروندان و مبتنی بر تصمیم گیری و خواست آنهاست. همچنین به عقیده کارشناسان، در واقع شهروندی نه یک موقعیت منفعلانه، بلکه یک موقعیت فعالانه است که به کمک مجموعه حقوق، وظایف و تعهداتش، راهی را برای توزیع و اداره عادلانه منابع از طریق تقسیم منافع و مسئولیت های زندگی اجتماعی ارائه می کند.

بر مبنای این تعریف، شهروندان تنها افرادی از جامعه نیستند که چشم به اقدامات دوخته اند، تا به حل مشکلات مختلف آنان بپردازد، فرهنگ را سر و سامان بدهد، معضلات اجتماعی را حل کند و مشکلات اقتصادی مردم را ریشه کن کند؛ بلکه اجزایی از یک سیستم هستند که البته با در اختیار داشتن ابزار و لوازم مورد نیاز، هرکدام کارکرد مشخصی دارند و ایجاد سازمان و نظام در حوزه های مختلف خدمات شهری مستلزم کارکرد صحیح هر یک از این عناصر، البته در کنار سایر ارگان ها و سازمان ها است.

با جوانان،گفت وگو در حرکت

جلوی دانشگاه آزاد برای دقایقی،پاتوقی چند نفره با دوستانی که در حال گفت و گو با یکدیگر هستند تشکیل می دهیم و سر صحبت را با آنها باز می کنیم. از جوانی که سال گذشته وارد این دانشگاه شده و در شهرک دانشگاه زندگی می کند می پرسم چقدر به محیطی که در آن زندگی می کنی توجه می کنی و او می گوید: ما جوانان به دلیل روحیه سرکش و زیاده خواهی که داریم گاهی از اینکه شرایط زندگی مان با واقعیت هایی که با آن مواجه هستیم ،جور در نمی آید و ایجاد مشکل می کند. در اصل اگر منطقی فکر کنیم به این نتیجه می رسیم که با رویا زندگی کردن نمی شود خوشبخت شد، بلکه باید تن به کار داد و در ایجاد شرایط مطلوب تر خودمان کوشا تر باشیم.

در ادامه این گفت و گو یکی از دوستانش می گوید: من خیلی دوست دارم، وقتی از دانشگاه بیرون می آیم خستگی کلاس و امتحان و فضای خشک دانشگاه را از تن بیرون کنم. چه اشکال دارد به جای این پارکینگ ماشین ها و موتورهایی که قراضه شده اند و چهره ورودی دانشگاه را مخدوش کرده اند، یک فضای فرهنگی شهری ساخته می شد تا همه در آن لذت ببرند.

بحث که به اینجا می رسد هر کدامشان می خواهد به حرف دیگری وارد شود. انگار ذهنشان باز می شود. همه این پنج دوستی که کنار هم ایستاده اند و به نظر می رسد هم خانه هستند، مسیر را کج می کنند تا از خیابان کارگر غربی به سمت فلکه فرهنگ شهر (میدان کارگر) بروند.

پسر جوان دیگری که اهل تهران است و برای تحصیل اهواز را انتخاب کرده است می گوید: برای من که از یک محیط با امکانات بالا آمده است زندگی در شهری که در نیازهای مختلف کمبود دارد ،سخت است. درسته من از پائین شهر تهران آمده ام ،ولی همان پائین شهر تهران هم به اندازه کل اهواز زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی دارد. وجود انواع پارک محله ای، فرهنگسرا، خانه فرهنگ، سرای محله، شهر کتاب، خانه سلامت، زمین ورزش و.... بخشی از امکاناتی است که فقط در یک منطقه تهران وجود دارد و حالا تو می توانی با انتخاب همه این امکانات در کل شهر تهران نیاز واقعی خود را تامین کنی. اما اینجا چی. همان هفته اولی که به اهواز آمدم رفتم سراغ فرهنگسراها را گرفتم یکی را در ملاشیه و دیگری را در کوت عبدالله نشانم دادند. تو را به خدا خودتان بگویید، این فرهنگسراها چه برنامه ای برای گروه سنی من دارند؟ تنها جایی که در ماه شاید فقط یک بار می تواند مرا به سمت خود جذب کند، موزه هنرهای معاصر است که آن هم از همه توانمندی هایش بهره نمی گیرند.

او و دوستانش ساختمان مخروبه بهزیستی را نشانم می دهند که می تواند با تغییر وضعیت دادن از یک فضای زشت و خطرناک به محیطی امن برای کلیه جوانان و خانواده های مناطق اطراف تبدیل شود. مناطقی که حتما به خاطر محیط دانشگاهی بودنشان بیشترین جمعیت جوان را در خود جای داده اند.

قدم زدن با دانشجویان و طرح مباحث مختلف باعث می شود که یک دفعه متوجه شویم در شهرک دانشگاه هستیم و دوستان به خانه شان رسیده اند. یکی از دانشجویان دیگر کوچه های بین خانه ها را نشان مان می دهد که کمتر کسی از آن عبور می کند. او می گوید فضای بین این خانه ها به محیط نگران کننده ای تبدیل شده است. یا به محل تجمع زباله ها و احشام تبدیل شده است و یا اتفاقات ناراحت کننده در آن به وقوع می پیوندد. اتفاقاتی مثل کشیدن مواد مخدر و خلوت کردن دختر و پسری که به دنبال معاشقه با یکدیگر هستند. حالا که تعداد این کوچه هایی که زیاد هستند و تبدیل به تهدید شده اند نه فرصت باید ساماندهی شوند و در زیبا کردن محیط خیابان ها کمک کنند، تا به محیطی با نشاط تبدیل شوند.

میدان احمد محمود

در ادامه تلاش ها برای تهیه این گزارش خود را در محدوده پردیس کنار میدان «احمد محمود» می بینم. میدانی که منتهی به 24متری پردیس و خیابان گلشن می شود. از چند نفر درباره نام احمد محمود می پرسم .عده ای می دانند و عده ای دیگر می گویند نامش را شنیده اند. جوان ترها بهتر با نام او آشنا هستند. آنهایی که ادبیات می خوانند خیلی خوب احمد محمود را می شناسند.

احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود ۴ دی ۱۳۱۰ در اهواز به دنیا آمد و در۱۲ مهر ۱۳۸۱ در تهران در گذشت. او را پیرو مکتب رئالیسم اجتماعی می‌دانند. معروفترین رمان او همسایه‌ها، در زمره آثار برجسته ادبیات معاصر ایران شمرده می‌شود. این نویسنده در آثارش همچون گزارش‌گری دقیق به تمامی زوایای زندگی مردمان سر می‌کشد و همه چیز را به‌دقت گزارش می‌دهد.

پس از درگذشت وی، شورای نامگذاری شهر اهواز نام او را برای یکی از میادین منطقه چهار نامگذاری کرد. پس از این تصمیم نام این میدان برای مدتی به نام بهزیستی نامگذاری شد و سپس برای آن میدان، تابلو میدان احمد محمود گذاشته شد.

جمع شدن ساختمان مخروبه بهزیستی شاید وقتی دیگر

با یکی از شهروندان فعال اهوازی در فرهنگ شهر دیدار می کنم. در همین ویژه نامه با امیر دورفرد گفت و گویی داشته ام. او مرا به بازارچه فرهنگ شهر، زمین اطرافش و ساختمان مخروبه بهزیستی می برد. از من می خواهد که درباره کم رونقی این بازارچه گزارشی تهیه کنم که البته به وقتی دیگر موکول می شود. اما زمین بین بازارچه و ساختمان مخروبه بهزیستی که با تلاش خود آقای دورفرد یک بخش آن که روبروی خیابان های فرعی باران است، نهال کاشته شده است و نگران است که توسط بیل میکانیکی شهرداری که گاهی برای جمع آوری نخاله ها می آیند ،تخریب نشوند. البته بیشتر نگرانی او از رها بودن این زمین و ریختن زباله و نخاله است. هنگامی که با دورفرد در حال گفت و گو در خیابان هستم یکباره حواسش به ماشین بیل میکانیکی شهرداری جلب می شود که در حال برداشتن نخاله ها پیش ساختمان مخروبه بهزیستی است. سرعتش را زیاد می کند. تا به بیل میکانیکی برسیم .می گوید شهرداری باید قاطعیت و عزم خود را برای برداشتن و یا تعیین تکلیف کردن ساختمان مخروبه بهزیستی به کار بگیرد. درسته که در ایام عاشورا عده ای با تلاش چندروزه به پاکسازی این مخروبه می پردازند تا از محیط آن برای هیت عزاداری استفاده کنند اما واقعا حضور این ساختمان بزرگ مخروبه در شان این محله نیست.

دورفرد بعد از خوش و بش کردن با راننده های کامیون و بیل میکانیکی که برای جمع آوری نخاله ها آمده اند دستم را می گیرد و به داخل ساختمان مخروبه می برد. توی فضای داخلی مخروبه بهزیستی پر از سرنگ، میوه و غذای گندیده و... است.

یکی از همسایگان که درمحل حضور دارد، وجود نخاله های ساختمانی که ناشی از ساخت وساز در منطقه است یا سایر زباله ها که علاوه براشغال فضای پیاده رو سبب ایجاد چهره نامناسب در پیاده رو می شود را مورد انتقاد شدید ،قرار می دهد و می گوید شهرداری باید با مسببان آن برخورد جدی کند و آنها را جریمه نماید. این در حالی است که پیش از این معاونت خدمات شهری شهرداری اهواز هشدارهای لازم را در خصوص تولید کننده آلاینده های محیط شهری در اهواز را داده و از برخورد قاطع و تعیین جریمه های مالی سنگین خبر داده بود.

عالیپور گفته بود:به موجب ماده 16 قانون پسماند هر کدام از آلایندگان محیط شهری که به انواع مختلف مبادرت به جمع آوری، نگهداری، مخلوط کردن و یا حمل و نقل و همچنین خرید و فروش زباله کنند با حکم مراجع قضایی با آنها برخورد قاطع خواهد شد. متخلفان از 50 هزار تا 10 میلیون تومان جریمه نقدی می شوند، که در صورت تکرار تخلف در مرتبه دوم، میزان جریمه دو برابر جریمه اول خواهد شد.

وی تاکید کرد: از این پس شهرداری اهواز نسبت به هر گونه بی نظمی در نحوه ایجاد زباله و نخاله در محیط های مسکونی، اماکن تجاری و زمینهای خالی اقدام قانونی به عمل آورده و فرد متخلف را از طریق مراجع قضایی تحت پیگرد قانونی قرار خواهد داد.

سرپرست خدمات شهری شهرداری اهواز از مردم خواست راس ساعت 9 شب پسماند منزل یا محل کار خود را به منظور جمع آوری توسط مامورین شهرداری آماده کنند. همچنین برای بسته بندی زباله تر از کیسه مشکی و برای زباله خشک از کیسه زباله سبز استفاده کنند. زباله های خشک مانند کارتن و یا پلاستیک را نیز به حداقل حجم ممکن برسانند.

عالیپور خاطر نشان کرد: افرادی که زباله را بدون بسته بندی و در خارج از ساعت مجاز و در مکان های غیرمجاز رها کنند به موجب ماده 16 قانون پسماند محکوم به جریمه قانونی خواهند شد.وی در خصوص جمع آوری نخاله های ساختمانی نیز گفت: هرگونه جمع آوری چنین نخاله هایی باید از قبل با عوامل شهرداری برای تعیین زمان برداشت و حمل آن به محلهای دفع توافق به عمل آید.قانون پسماند حاصل عملکرد گروه های کارشناسی و مدیران ارشد وزارت کشور و سازمان حفاظت محیط زیست بود که خلاء مقررات موازین مربوط به جمع آوری انواع پسماند اعم از نخاله و انواع زباله های عادی، صنعتی و بیمارستانی را حل کرد و ماده 16 این قانون مربوط به میزان جریمه در خصوص ناقضین این قانون و آلایندگان محیط شهری بود.

شباهنگ و خیابان های اطراف

در ادامه مسیر و در یک بعد از ظهر گرم که خورشید غروب کرده است به خیابان شباهنگ و دیگر خیابان های منتهی به آن که از دادگر یک شروع می شوند و تا دادگر هفت ادامه دارند، می روم . با یکی از دوستان که در این منطقه زندگی می کند، قدم در خیابان های محله می گذاریم. توی هر گوشه ای از خیابان شباهنگ تعدادی کودک و نوجوان دور هم جمع شده اند و بازی می کنند. بعضی هم از هر دری با هم سخن می گویند. آسفالت داغ، زمین های خالی و خاکی، زیر آسمان آبی خدا محلی است تا اینها با یکدیگر گفت و گو کنند. توی هر کوچه سرک می کشی چند زن کنار خانه یکی دیگر از همسایگان نشسته اند و تجمع خود را برگزار می کنند.

جوان ترها هم یا هر عابری که از جلویشان رد می شوند را برانداز می کنند یا در عالم خود به پک زدن به سیگارشان مشغول هستند.

از صدای بلندگو صدای اذان می آید. گاهی صداها با هم قاطی می شوند. یا صدا از مسجد خیابان نقشینه است یا از گلبهار نمی دانم. اما از سر و وضع بعضی ها که از جلویشان عبور می کنیم، بر می آید که به سمت مسجد می روند.

آقا رضا که از همان دوران نوجوانی اش به جمع گرایی علاقه داشت و دوست داشت همیشه دوستان را دور یکدیگر جمع کند، از اینکه در این محلات تازه ساز فضای سبز کافی وجود ندارد تا ضمن با طراوت شدن منطقه به محلی برای تجمع خانواده ها ،تبدیل شود، ایراد می گیرد.

تابستان که می شود بچه ها تو خیابان سرازیر می شوند. به قول قدیمی ها، آویزان و ولو کوچه و خیابان می شوند.

او فقر موجود در منطقه را خطرناک می داند. فقری که کلی تبعات اجتماعی به همراه دارد و باعث ایجاد ناهنجاری ها می شود. به دلیل اینکه وضع اقتصادی مردم منطقه ضعیف است. مسئولین شهری خیلی باید تلاش کنند تا این مردم در راه قرار بگیرند. او در ادامه این مسیر یک پرسش قدیمی اما مهم برای من مطرح می کند تا پاسخ آن را بدهم.

رضا می گوید: وقتی یک محله ای ایجاد می شود، مگر قرار نیست تعداد زیادی شهروند در آن زندگی کنند و آسایش داشته باشند. آیا واقعا سخت و غیر قابل امکان است که قبل از سکونت هر شهروندی نیازهای اساسی و رفاهی شهرندان ایجاد شود تا مردم با رضایت و انگیزه بیشتری به زندگی در محلات جدید بپردازند. او در ادامه این پیاده روی که به تاریکی هوا منجر می شود به گرفتگی گهگاهی فاضلاب اشاره می کند که توان پوشش دهی به کل منطقه را ندارد. واقعیت امر این است که در این محلات وقتی هوا تاریک می شود انگار که نیمه های شب است. گستردگی منطقه باعث می شود تا بسیاری احساس خیلی امنی نداشته باشند. به همین دلیل خیلی از افرادی که در این چند روز حضور در محلات پردیس، فرهنگ شهر و شهرک دانشگاه با ما مواجه شده اند خواهان حضور فعالانه نیروی انتظامی و پرسنل زحمت کش آن شدند.

او پیشنهاد می کند که برای کاهش آسیب های اجتماعی در این مناطق از سوی شهرداری پایگاه های اجتماعی دایر شود .چون یکی از بزرگترین مشکلات و معضلات اجتماعی فقر است و همه می دانند که عامل بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و مشکلات خانوادگی پدیده ای به نام فقر است دزدی، اعتیاد، خودکشی و ... همگی پدیده های متفاوتی است که منشأ اصلی آن احساس کمبودهای ناشی از وضع نابسامان معیشتی است، کودکانی که در محرومیت زندگی می کنند افراد سرخورده ای هستند که در آینده بسیاری از مشکلات را برای جامعه ایجاد می کنند.

نوارهای حفاری و سد معبرکی ساماندهی می شوند؟

در خیابان های منتهی به شهرک دانشگاه به دلیل ایجاد فاضلاب تعداد زیادی نوارهای حفاری وجود دارد که با وجود پر کردن آنها هنوز ترمیم کامل نشده اند. تعدادی از نوارهای حفاری هم که آسفالت شده، زیرسازی درستی ندارند و به همین دلیل با ریزش مواجه شده اند.

عدم ترمیم سریع و صحیح در بعضی خیابان های شهرک دانشگاه باعث شده تا رفت و آمد با سهولت انجام نگیرد و برای شهرنوان و به خصوص خودروها ایجاد مشکل کند.

یکی از گلایه هایی که به خصوص ماشین داران مطرح می کنند به خاطر سدمعبر ماشین های میوه فروش در مسیر فرهنگشهر و شهرک دانشگاه و پردیس است.البته خانم های خانه دار هم که گاهی این میوه فروشان دم دستشان است، بدشان نمی آید. اما اعتقاد دارند، که باید ساماندهی شوند. چون علاوه بر سد معبری که ماشین ها و موتورهای میوه فروش ایجاد می کنند باعث آلودگی در اطراف بساط خود می شوند.

از سویی دیگر در منطقه مشاهده می شود که خیلی از فروشگاه ها هنگامی که برای فروشگاه خود اجناس مورد نیاز را تامین می کنند انواع جعبه ها و کارتن ها را در خیابان پرت می کنند که همین موضوع باعث می شود یا کارتن ها به هر نحو در خیابان پراکنده شوند یا باعث نازیبایی در سطح محله شوند. در اینجا لازمند سازمان پسماند شهرداری اقدام لازم را صورت دهد.

پردیس؛ منطقه ای دانشگاهی

در انتهای بلوار گلدیس بعد از میدان فردوس، مجتمع جهاد دانشگاهی شهید چمران و دانشگاه پیام نور قرار دارد. علاوه بر آن مرکز فنی و حرفه ای خواهران و خوابگاه دانشگاه آزاد برای خواهران نیز استقرار دارد. در دانشگاه پیام نور اهواز 15 هزاردانشجو تحصیل می کنند. دانشگاه پیام نور ، از لحاظ کمی، رشد بسیار زیادی داشته است. بودند و هستند خانوادهایی که به برکت وجود چنین دانشگاهی، فرزندان خود را به مدت 4 سال برای ادامه تحصیل، از خانه راهی امر متبارک «تحصیل» نموده اند. اما آنچه می بایست در این برهه از زمان در این دانشگاه مد نظر قرار گیرد، رشد کیفی و پرداختن به ارتقاء سطح علم و دانش و رتبه بندی های علمی می باشد.ساعت 8 شب خود را به دانشگاه پیام نور اهواز می رسانم متوجه شلوغی مسیر می شوم. کلاس ساعت 6 تا 8 شب دانشگاه تعطیل شده است. رانندگان تاکسی های خط نارنجی و زردطلایی تعدادشان از رانندگان سرویس های شخصی کمتر است. یکی از اساتید دانشگاه که برایم آشنا هست را می بینم. خوشحال می شود، مرا می بیند. بدون آنکه بدانم برای تهیه گزارش آمده ام ،می گوید: مجتبی ... تو را به خدا می بینی ، اینجا چه وضعی دارد. برای دانشجویان امنیت نیست. به خصوص برای آنهایی که در این ساعت کلاس درس شان تعطیل می شود. اینجا باید سیستم حمل و نقل خوبی حاکم باشد. به سلامتی ،اینجا محله ای دانشگاهی است و از هر لحاظ که نمونه باشد ،شهر ضرر نمی کند. او می گوید متاسفانه بعضی مواقع برای سوار کردن دانشجویان، رانندگان ماشین های شخصی و کددار با یکدیگر درگیر می شوند و حتی جلوی دانشجویان دختر و پسر حرف های رکیک می زنند.

هم سطح سازی پیادروها و دریچه فاضلاب کی و چه وقت؟

یکی از مشکلات دیگر سه محله شهرک دانشگاه، پردیس و فرهنگ شهر که علاوه بر گفته مردم ما نیز خودمان به مشاهده آن پرداختیم ،عدم هم سطح سازی پیاده روها و دریچه فاضلاب ها است که این مشکل در سایر مناطق دیگر هم وجو دارد.

سال گذشته بود که به همراه همسرم در یکی از اصلی ترین خیابان های شهر اهواز در حرکت بودیم و مسیر را که تازه آسفالت کرده بودند ،طی می کردیم. یکهو تعادل همسرم به هم ریخت و در حالتی که به زمین می افتاد دستم را گرفت. به زیر پایش که نگاه کردم متوجه شدم پایش توی یکی گودال هایی که توی همه خیابان وجود دارد ولی همسطح نشده اند پیچ خورده است. به شهردار منطقه زنگ زدم و ضمن آنکه از آسفالت خیابان تشکر کردم به عدم هم سطح سازی پیاده روها و دریچه فاضلاب ها ایراد گرفتم و او به احترام منِ خبرنگار مسئول خدمات شهری منطقه را به محل اعزام کرد تا رفع ایراد کند. اما تا به امروز اتفاق خاصی نیفتاده است.

در اهواز مشاهده سطوح غیر همسطح ، سنگفرش نامناسب و حتی غیر استاندارد علاوه بر آنکه چهره نامناسبی در شهر ایجاد کرده است ، تاکنون مخاطرات فراوانی برای شهروندان ایجاد کرده است .

از آنجایی که فلسفه احداث پیاده روها ، افزایش ایمنی و تردد عابران پیاده و ایجاد آرامش ، کوتاه کردن مسیرهای حرکت ، لذت بردن از پیاده روی ، جذب مردم به پیاده روی ، کاهش آلودگی های زیست محیطی و... مطرح می شود به نظر می رسد در طراحی و احداث پیاده روها اولویت با سواره است و برای تردد عابران پیاده به ایجاد محیط های کالبدی مناسب و امن توجه نشده است. در واقع همسان سازی پیاده روها جهت تامین نیاز همه شهروندان به خصوص جامعه معلولین از جمله اقداماتی است که در دستورکار شهرداری اهواز قرارگرفته و در بودجه ها اعتباراتی به این منظور اختصاص یافته است که جا دارد عملکرد شهرداری در این خصوص ملموس تر باشد. به قول یکی از شهروندان تابلو می زنند ولی مسیر ناهموار راه درست نمی کنند که در این حاکت بود و نبود تابلو که فقط علائم رااندگی در آن دیده می شود فرقی نمی کند.

تابلو و علائم راهنمایی

در حالی که در اکثر محلات نبود تابلو و علائم رانندگی مشکل آفرین می شود ، اما در منطقه چهار به منظور افزایش ضریب ایمنی تردد خودروها و شهروندان 343 عدد تابلو و علائم راهنمایی در جاده ساحلی ، بلوارهای گلستان و فروردین، میدانهای دانشگاه، میدان کارگر، میدان کودک و خیابان پیش آهنگی نصب گردید. همچنین در راستای ایمن سازی وسایل نقلیه و سهولت تردد شهروندان، پرسنل معاونت حمل و نقل و ترافیک منطقه اقدام به نصب بیش از 700 عدد تابلوی راهنمایی در جاده ساحلی، بلوارهای گلستان، شهید شبیبی(فروردین) و خیابان پیشاهنگی، نصب تعداد 30 عدد تجهیزات ایمنی ترافیکی در سطح منطقه، نصب چشم گربه ای جهت ایجاد حایل بین مسیر رفت و برگشت جاده ساحلی حد فاصل پل فلزی تا پارک شقایق و 4 دستگاه سرعت گیر در بلوار کارگر شرقی و پردیس نمودند.

تبلیغات دیواری لوله بازکن ها را چه کسی تمیز می کند؟

قدم در خیابان های مناطق مورد نظر که برای گزارش به آنجا رفته ایم ،ما را با موضوع نازیبایی مواجه می کند. وقتی می خواستم به منزل یکی از شهروندان بروم و آیفون شان را به صدا دربیاورم ،دستم به سریش (چسب) یکی از تبلیغات هایی که تازه به دیوار چسبیده شده بود برخورد کرد و حالت چسبندگی آن باعث شد تا لکه سیاهی روی انگشتانم بنشیند. بر ای دقایقی محو تبلیغات مورد نظری شدم، که تقریبا روی در و دیوار همه خانه ها وجود دارد. تقریبا همه این تبلیغات هم به شرکت های لوله بازکنی و لایروبی اختصاص دارد. این شرکت هاکه نام بعضی هایشان که تعدادشان بیشتر بود مثل خاطره، پارسا، سپهر، شیرمردی، آرین، پایتخت، اهواز، بهروز، بختیار، گرجی، ممتاز و... با چه مجوزی اقدام به آلوده کردن دیوار خانه ها و در حیاط ها می کنند هنوز هیچ کسی به آن پاسخی نداده است. البته بعضی از این تبلیغات های دیواری هم به تعمیرکاران سیار و تاکسی سرویس ها اختصاص دارد.

ضرورت نصب پل عابر پیاده

گفته می شود درصورتی که عابران پیاده ، غیراز محل گذرگاه عابر پیاده ،اعم از پل هوایی یا محل هایی که بدین منظورخط کشی شده است ،عبور نمایند، و یا تصادف خودرو با عابر پیاده صورت گیرد، مسئولیت برعهده خود عابر پیاده است، ضرورت دارد که عابران پیاده برای حفظ ایمنی، ترافیک و جان خود و جلوگیری از اتلاف وقت رانندگان سواره رو از پیاده روها وگذرگاههای عابر پیاده عبور نمایند. حالا که متولیان امور شهری اعم از کارشناسان ترافیک و پلیس راهنمایی رانندگی به رعایت قوانین تاکید می کنند نصب و راه اندازی پل عابر پیاده نیز یک ضرورت اجتناب ناپذیر در منطقه است.

با این حال شهرداری منطقه چهار به منظور افزایش ضریب ایمنی تردد خودروها و شهروندان 343 عدد تابلو و علائم راهنمایی در جاده ساحلی ، بلوارهای گلستان و فروردین، میدان های دانشگاه، میدان کارگر، میدان کودک و همچنین خط کشی معابر اصلی درجاده ساحلی حدفاصل پل کابلی تا پارک شقایق، نصب و اجرا کرده است.

ضرورت افزایش سرانه فضای سبز از سوی دولت و مردم

جهت بالا بردن سطح آگاهی های مردم در مورد ضرورت افزایش سرانه فضای سبز به منظور جلوگیری از بروز فاجعه ی نابودی شهرها بر اثر آلودگی هوا و محیط زیست لازم به یادآوری است که فضای سبز علاوه بر جذب پرتوهای خورشیدی که خاصیت گرمازایی دارند، مهمترین اثر فضای سبز در جذب گرد و غبار و تولید اکسیژن است (یعنی بحرانی که در هیج جای دنیا مانند اهواز مشکل ساز نشده است).

طی بررسی های به عمل آمده یک هکتار از فضای سبز که حدود 200 درخت در آن کاشته می شود تا بتواند 68 تن از گرد و غبار را در خود جذب کند. کاملا واضح است که با وجود چنین نعمتی زدودن 68 تن گرد و غبار رایگان صورت خواهد گرفت در صورتی که در صورت عدم وجود درختان این کار هزینه بسیار بالایی را می طلبد. از سوی دیگر تحقیقات دانشمندان محیط زیست نشان می دهد که درختان از خود ماده ای به نام فیتونسید در فضا رها می سازند که برای بسیاری از باکتری ها و قارچ های تک سلولی و برخی از حشرات ریز اثر کشندگی دارد. در عین حال تولید چنین موادی توسط درختان بر روی انسان اثر فرح بخشی دارد. متخصصان دلیل این امر را چنین بیان می کنند. مغز انسان از دو نیمکره چپ و راست تشکیل شده است. نمیکره راست در تنظیم احساس غریزی و طبیعی انسان مانند احساس محبت، خواب و نیازهای طبیعی دیگر نقش دارد. در حالی که نیمکره چپ کار به نظم کشیدن کارهای مکانیکی انسان مانند تنظیم وقت زیستی را به عهده دارد. انسان شهر نشین به دلیل درگیری در کارهای روزمره در شرایط محیط زیست شهری به مراتب کار بیشتری از نیمکره چپ خود می کشد که این امر موجب اختلال بین دو نیمکره مغز انسان می گردد.

محققان پی برده اند که درختان به سبب رهاسازی مواد شبیه فیتونسید می تواند تعادل بین دو نیمکره مغز را به خوبی برقرار ساخته و حال طبیعی و آرام بخشی را به انسان بدهد. از سویی دیگر درختان با تعریق و تعرق خود نقش حساسی در کاهش دما و افزایش رطوبت هوا ایفا می کنند.

دمای یک هکتار فضای سبز در مرداد ماه تا 5/4 درجه کمتر از فضای مجاور خالی از درخت است و به همین نحو رطوبت نسبی درون یک فضای سبز تا 11 درصد بیش از محیط خارج اندازه گیری شده است. تاکنون هر مطلب ذکر شده از مزیت های فضای سبز دقیقا همان دلایل آلودگی مکرر و عدم توانایی در کنترل این مهم است و بعضا نه تنها اصول توسعه و حفظ منابع طبیعی رعایت نمی شود، بلکه گاهی برنامه ریزی انجام شده به هر دلیل معلوم و نامعلوم، عمده فضاهای سبز موجود را در نتیجه غفلت مدیران به تخریب می کشاند.