یک تحلیل انتخاباتی

آسیب های جدی برای انتخابات مجلس در خوزستان

مجیـد منـادی

مصالح کشور و استان و آسیب های جدی برای انتخابات مجلس

این روزها در کشور فضای تحرک انتخاباتی با اقتضائات خاص هر منطقه حاکم شده است. در مرکز کشور دو جبهه بزرگ ارزشی و اصولی شکل گرفته و هر دو جبهه با توجه به اشتراکات و افتراقات خاص خود مشغول میتینگ ها و همایش های سیاسی و مصاحبه های رسانه ای انتخاباتی هستند.

در گوشه و کنار و در کلان شهرهای کشور نیز آنجایی که مثل مشهد و اصفهان سیستم رأی آوری لیستی تجربه شده است جبهه ها و ائتلاف ها به تبع از مرکز کشور شکل گرفته و فعالان سیاسی و اجتماعی هر کس با دیدگاه خود عزم ورود جدی به عرصه نموده و با اندک تفاوتی که فضای انتخاباتی این شهرها با تهران دارد جریانات عمده شکل گرفته و در حال تجهیز خود برای شروع نبرد انتخاباتی هستند.

در سایر شهرستان ها اما ماجرا کمی فرق دارد و البته بر اساس تجربه دریافته ایم که انتخابات مجلس در کلان شهرها و شهرستان ها تفاوت های عمده دارد. از جمله اینکه در این شهرها "افراد بیشتر از جریانات" و "اقوام بیشتر از احزاب" تاثیرگذارند.

برای مثال در شهرهای زیر 200 هزار نفر که به شهرهای "تک نماینده ای" معروف شده اند بیشتر از مارک های اصولگرا و اصلاح طلب و انحرافی! و ... سیادت و شناخت بزرگان و متاسفانه در برخی موارد هزینه های کلان برای شام و ناهارهای سیاسی و البته قرابت های قومی و فامیلی کارکرد دارد.

حال هر چه از این شهرها به زیر مجموعه های کوچکتر میل کنیم قواعد ذکر شده پررنگ تر و متاسفانه قاعده های اصیل و صحیح کم رنگ تر می شود. گاه کار به جایی می رسد که از یک روستا با جمعیت دو سه هزار نفری فقط نام یک نفر بیرون می آید که نشان از عدم وجود فضای سالم و آگاهی و شناخت کافی و حتی عدم استقلال عمل نسبت به طایفه و قبیله برای رای دهندگان است.

متاسفانه به هزار و یک دلیل استان خوزستان در این حوزه بیش از سایر بخش ها آسیب پذیر بوده و هست.

ظرفیت 18 نماینده برای خوزستان بیش از4 میلیون نفری با هزار مشکل و دغدغه و آسیب فرصتی عظیم و ظریف برای استان آماده کرده که البته کمتر به یاد داریم از آن بهره ای نصیب مردم نجیب خوزستان شده باشد.

این عدم دقت در ظرفیت شناسی برای استان زرخیز خوزستان قبل از هر چیز به نگاه مردم این استان به وظایف نماینده و نوع انتخاب آنان دارد. برای تصدیق این موضوع می توان تعداد مراجعات و نوع درخواست های مطرح شده توسط مردم به نمایندگان فعلی را مورد بررسی قرار داد که با نگاهی اجمالی به آن متوجه می شویم درخواست های خرد و جزئی مانند پیدا کردن شغل، انتقال از دانشگاه و مواردی از این دست بیشترین حجم مراجعات را تشکیل می دهد.

با چنین رویکردی آیا می توان انتظار داشت افراد فرهیخته و برجسته وارد مجلس شوند؟ بر فرض مثال اگر اینچنین افرادی نیز وارد مجلس شوند و به این خواسته های مردم جواب مثبت ندهند در دوره بعد با آنان چه برخوردی می شود؟

متاسفانه با نزدیکی به انتخابات مجلس هشتم و علیرغم شکل گیری جریان های شناسنامه دار و دارای هویت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در کشور هیچ گونه عزمی در میان کاندیداهای خوزستانی (چه نمایندگان فعلی و چه کاندیداهایی که قصد ورود دارند) برای تغییر ذائقه ی مردم و در نتیجه حل این مشکل دیده نمی شود.

سوال اینجاست در این استان بزرگ چه شخص یا اشخاص حقیقی و حقوقی وظیفه تبیین وظایف اصلی نماینده ها را بر عهده دارد؟

آیا صدا و سیما، ائمه جمعه و جماعات و سایر رسانه ها در این گونه آسیب های اجتماعی و به طور خاص این مسئله ورود صحیح و جدی نموده اند؟

اندکی تامل پاسخ سوالات فوق را برای مخاطب منصف روشن می کند.

اگر فرض را بر این قرار دهیم که مشکل دیدگاه مردم نسبت به نماینده مجلس و دیدگاه نمایندگان و کاندیداهای مجلس نسبت به وظایف و نقش خود اگر نگوییم مهمترین حداقل یکی از موارد اهم عدم توسعه شهرها و روستاهای استان است به نظر می رسد هر چه سریعتر باید عقلای قوم را از جمله خود آن دسته از نمایندگان دلسوز و بصیر نشست و بلکه نشست هایی برای یافتن راهکار در این خصوص برگزار کنند.

شورای فرهنگ عمومی استان که زیر نظر نماینده ولی فقیه در استان اداره می شود، نیز بستر بسیار مناسبی برای اصلاح این مسئله است که با توجه به درگیر بودن بسیاری از مسئولین و موثرین در این شورا می توان به تاثیر عملکرد آن بیش از سایر ساختارهای موجود امیدوار بود.

ابتدا باید نگاه و مطالبه مردم را نسبت به نماینده ها اصلاح کرد تا مطالبات قومی و شخصی جای خود را به مطالبات کلان و طرح های عظیم استانی و شهرستانی بدهد و سپس شاخص های نماینده ای که بتواند این مطالبات را تحقق ببخشد را بر اساس مصلحت کشور و نکات خاص مطرح شده توسط رهبر فرزانه انقلاب اسلامی را به مردم منتقل کرد.

آنگاه می توان امیدوار بود که مولفه های قومی و قبیله ای کم کم جای خود را به شایسته سالاری و سلامت انتخاباتی بدهد و نماینده ها و کاندیداها هم به جای موضوعات ریز و سطحی به فکر وظایف عمده خود باشند.

البته این نکته اصلی نباید فراموش شود که ضرورت دارد این نگاه استانی و شهرستانی با جریانات ارزشی و اصولی در سطح کشور هماهنگ باشد که مصلحت کشور و استان هیچ گاه مقابل هم قرار ندارد.

سخن در چگونگی هماهنگی بین جریانات بزرگ و کلان کشوری مثل جبهه متحد اصولگرایان و جبهه پایداری زیاد است اما باز این نکته را به عقلای قوم و بزرگان استان و شهرستان گوشزد می کنیم که مصلحت کشور و استان از هم جدا نیست؛ پس باید همزمان برای هر دو مسئله تدابیری اندیشیده شود.