تحلیل اجتماعی - فرهنگی

ممنوعیت ماهواره بدون کیفی سازی برنامه های صدا و سیما ره به جایی نمی برد / + گفت و گو با استاد دانشگاه شهید چمران + مصاحبه با استاد علوم سیاسی خوزستان

شوشان / رویا محمودی : قانون منع ماهواره در  سال 73 توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. چیزی قریب به 17 سال است که تنها راهکار برای این مساله ،  ممنوعیت استفاده از آن می باشد. راهکاری که به انحاء مختلف اجرا شد ؛ از جریمه های 600 هزار تومانی تا کشیده شدن پای دارندگان ماهواره به دادگاه.

بعد از گذشت این سال ها ، بر همه مسلم شده است که صرف ممنوعیت در داشتن ماهواره بدون فرهنگ سازی و تقویت شبکه های داخلی راه به جایی نبرده و نخواهد برد.

طبق اظهارات یک کارشناس هم اکنون نزدیک به 50 درصد مردم از ماهواره استفاده می کنند ؛ یعنی از نظر مسولین نیمی از مردم مرتکب جرم می شوند !

در هیاهوی قانون منع ماهواره مسئله ای که به فراموشی سپرده شد ضعف آموزشی خانواده ها در استفاده از شبکه های ماهواره بود. ضعفی که شاید بزرگترین قربانی آن کودکان هستند ؛ کسانی که در معرض مستقیم اثرات مخرب کانال های بیگانه قرار می گیرند.

همه ما بارها کودکان خردسالی را که به تماشای هرگونه برنامه ای می نشینند دیده ایم . کودکان شاید معانی بعضی از رفتارهای مشاهده شده را نفهمند  اما به دلیل ذهن جستجو گر خویش باز در پی پاسخ به سوالات خود بر می آیند. به راستی چرا برخی از خانواده ها با کودکان به تماشای شبکه های ماهواره ای می نشینند؟ اینجاست که ضعف آموزشی در استفاده از این دستگاه نمایان می شود : ضعف ناشی از  استفاده از ماهواره در 50 درصد از خانواده های ایرانی .

در همین رابطه یکی از اساتید علوم سیاسی به خبرنگار شوشان گفت: داشتن یا نداشتن ماهواره خیلی مهم نیست ، بلکه نوع انتخاب برنامه توسط خانوداه مهم است.

آلاله  افزود : باید بتوان از ماهواره به عنوان یک ابزار فرهنگی درست استفاده کرد. امروزه در دنیا بحث فرزند سالاری مطرح شده، درست است که خانواده باید به فرزندان آزادی بدهد، ولی این آزادی باید یک نوع آزادی کنترل شده باشد.

 وی راهکار پیشنهادی را هماهنگی مسئولین در این امر دانست و گفت : اگر مسئولین از هنرمندان کشور خودمان بخواهند تا با توجه به آداب و فرهنگ های موجود در کشور به تهیه برنامه های مختلف بپردازند ، مردم کمتر به دیدن برنامه های بیگانه تمایل پیدا می کنند ولی گویا خود مسئولین هم حالت بلاتکلیفی دارند درست مانند بلاتکلیفی در عرصه موسیقی مان.

در همین رابطه یکی از اساتید دانشگاه شهید چمران اهواز گفت : ماهواره به مانند یک چاقوی دو لبه است و خود خانوده به مثابه موثرترین افرادی است که می تواند در این رابطه تصمیم بگیرد ولی متاسفانه هم اکنون خانواده ها تاثیر منفی بعضی از شبکه های ماهواره را در نظر نمی گیرند.

 استاد رحیمی دوست در گفت و گو با خبرنگار شوشان افزود : خانواده ها هوشیار باشند چرا که بعضی از شبکه هایی که ما به آنها به راحتی دسترسی داریم در خود کشورهای تولید برای این شبکه ها حد و مرز  قائل اند و مسئولین مجوز پخش به آنان نمی دهند.

رحیمی دوست با اشاره به دو راه کار برای جلوگیری از تاثیرات منفی ماهواره در خانواده و جامعه گفت: 2 رویکرد را در این رابطه پیشنهاد می دهم ، اولین همان بالا بردن کیفیت برنامه های صدا و سیماست و دیگری آموزش خانواده ها چرا که هر برنامه ای برای فرزندانشان مناسب نیست و چه بهتر که این آموزش از بدو ازدواج برای زوجین فراهم شود.

وی توجه خانواده ها را در این مساله مهم ارزیابی کرد و گفت : همانگونه که غذای کودکان با بزرگسالان تفاوت دارد و والدین به فرزندشان هرگونه خوراکی نمی دهند در این رابطه نیز حساسیت بیشتری داشته باشند.

وی افزود 90 تا 95 درصد کانال های ماهواره ای اتلاف وقت است و هیچ گونه رشد عقلانی و فکری را نمی توان در این شبکه ها جستجو کرد. کانال های علمی هم که اکثرا دسترسی آن برای ما فراهم نیست.

وی آموزش به خانواده ها را در این امر بسیار مهم دانست و گفت: با سخنان نصایح گویانه راه به جایی نمی بریم. باید در این زمینه برنامه های آموزشی تدوین شود تا خود خانواده در این رابطه تصمیم درستی بگیرد