به گزارش مشرق، اندیشکده وودرو ویلسون چندی پیش با افزایش نگرانی‌های مسئولان آمریکا از حضور ایران در حیاط خلوت آمریکا، گزارشی را با عنوان: "ایران در آمریکای لاتین: تهدید و یا اسباب زحمت" منتشر کرد.با توجه با قانون محدویت نفوذ ایران در آمریکای لاتین که چندی پیش توسط اوباما به امضا رسید، مشرق به بازخوانی این گزارش می پردازد:با توجه به دکترین مونروئه که نفوذ هر کشوری را در نیمکره غربی برای صلح و امنیت ایالات متحده خطرناک می‌داند و با در نظر گرفتن برنامه‌های موشکی و هسته‌ای ایران، طبیعی است که ایالات متحده از حضور روزافزون ایران در کشورهای حوزه آمریکای لاتین احساس خطر کند. ایران در خلال چهار سال نخست ریاست جمهوری محمود احمدینژاد در سال 2005، علاوه بر پنج سفارت خود در آرژانتین، برزیل، کوبا، مکزیک و ونزوئلا، شش سفارتخانه جدید نیز در کشورهای آمریکای لاتین – از جمله بولیوی، شیلی، کلمبیا، اکوادور، نیکاراگوئه و اروگوئه - دایر کرده است. همچنین پیرامون تاسیسات و کارخانجاتی که توسط ایران در ونزوئلا احداث میشود نیز تردیدهایی وجود دارد. دادستان منطقه نیویورک در همین رابطه می‌گوید: به خاطر دورافتاده بودن مکان و ماهیت مخفی این تاسیسات، احتمالاً فعالیتی غیرقانونی در حال انجام است و ما می‌بایست این موضوع را جدی بگیریم. از طرفی گفته شده که ونزوئلا دارای منابع قابل توجهی از اورانیوم است.
در این گزارش 118 صفحه‌ای از کارشناسان مسائل بولیوی، اکوادور، نیکاراگوئه، ونزوئلا و ایران خواسته شده تا به برخی از سوالات زیر پاسخ دهند: علیرغم حضور سمبلیک محمود احمدینژاد در کشورهای منطقه آمریکای لاتین چه نوع کمکی در اختیار آنها قرار گرفته است؟ در حوزه تعهدات، کدام موضوعات ذکر شده ( از جمله سرمایه‌گذاری، نفت ارزان و... ) هنوز عملی نشده است؟ چه ابتکارات عینی - در صورت وجود - در جریان است؟ در کنار روابط فزاینده اقتصادی و سیاسی، آیا نشانه‌ای از همکاری‌های نظامی یا اطلاعاتی نیز به چشم می‌خورد؟ با چشم‌پوشی از لفاظی‌ها و عکس‌گرفتن‌ها، ماهیت روابط ایران با کشورهای واقع در نیمکره غربی چیست؟
همانطور که این گزارش نشان می‌دهد، ارتباط فزاینده و چند لایه میان ایران و کشورهای مختلف حوزه آمریکای لاتین از زمان انتخاب محمود احمدینژاد در سال 2005، از ترکیب عوامل مختلفی ناشی شده است. از جمله این عوامل می‌توان به منافع اقتصادی، ایدئولوژی ضدآمریکایی و ضدامپریالیستی این کشورها و تمایل به ایفای نقش فعال در صحنه بین‌المللی، به نمایش گذاشتن استقلال در سیاست خارجی و تنوع بخشیدن به شرکای بین‌المللی – به غیر از ایالات متحده آمریکا – از سوی آنها اشاره کرد. البته باید گفت: در حالی که روابط سیاسی و اقتصادی معمولا وابسته به یکدیگرند، ولی این مسئله همیشه صادق نیست. مثلاَ اگرچه آرژانتین، دومین شریک بزرگ تجاری ایران در حوزه آمریکای لاتین محسوب میشود؛ ولی ارتباط سیاسی آن با ایران بسیار متشنج است. ونزوئلا نیز که رابطه سیاسی روزافزون آن با ایران نگرانی‌های زیادی را [در ایالات متحده] پدید آورده است، پنجمین شریک تجاری ایران ( پس از اکوادور و پرو ) محسوب میشود. برخی تحلیلگران ادعا می‌کنند که تشویق و ترغیب ایران به نفوذ در نیمکره غربی از سوی ونزوئلا، امنیت ملی ایالات متحده را با تهدیداتی استراتژیک مواجه می‌سازد. برخی دیگر نیز از دولت اوباما خواسته‌اند تا با تهدید خطرناک مطرح شده از سوی چاوز مقابله کند. با این وجود، درون دولت ایالات متحده عقاید مختلفی بر سر تفسیر دخالت فزاینده ایران در آمریکای لاتین و خطرات ناشی از آن وجود دارد.
مقالات ارائه شده در این گزارش تلاش دارد تا زمینه فهم روابط ایران با آرژانتین، بولیوی، اکوادور، نیکاراگوئه و ونزوئلا را فراهم آورد. این مقالات، علاوه بر بررسی اهداف دولت ایران، اهداف سیاست خارجی و راهبردهای کشورهای آمریکای لاتین را نیز مورد مطالعه قرار می‌دهد. داگلاس فرح، عضو ارشد مرکز استراتژی و ارزیابی بین‌المللی عقیده دارد: ارتباط تزلزل‌ناپذیر میان ونزوئلا و ایران زمینه‌ساز حضور گسترده ایران در آمریکای لاتین بوده است. از نظر وی تلاش ایران برای جلب حمایت‌های سیاسی در سطح بین‌المللی و گرایش‌های ضدامپریالیستی طرفین در قبال آمریکا نیز از عوامل تقویت کننده این مسئله است. ونزوئلا به عنوان تولید کننده عمده نفت در این منطقه، پل رابط کشورهای آمریکای لاتین ( از جمله اکوادور، نیکاراگوئه ) با ایران به شمار رفته و به عنوان تسهیل کننده ارتباط میان آنها عمل میکند. علاوه بر این، توسعه ارتباطات سیاسی ایران با کشورهایی نظیر آرژانتین، مکزیک و کلمبیا، نشان دهنده قصد این کشور برای جلب حمایت سیاسی آنها در میان تحریم‌ها و محکومیت‌های بین‌المللی - در مجامع مختلفی مانند شورای امنیت و اتحادیه اروپا - است.
این عضو ارشد مرکز استراتژیک و ارزیابی بین‌المللی بر این باور است: با توجه به این مسئله که عمده تجارت کشورهای حوزه آمریکای لاتین با ایالات متحده صورت می‌گیرد، ارتباط ایران با کشورهای نیمکره غربی اساساً از ماهیتی سیاسی برخوردار بوده و فاقد جنبه اقتصادی است. همچنین مخالفت طرفین با سلطه‌طلبی ایالات متحده موجبات اتحاد ایران و کشورهای مزبور را فراهم آورده است. داگلاس فرح خاطرنشان می‌سازد: وجود دشمن مشترک و کنار گذارده شدن کشورهای آمریکای لاتین از دستور کار سیاست خارجی ایالات متحده - پس از حملات یازدهم سپتامبر سال 2001 - باعث ایجاد این رابطه و نفوذ ایران به نیمکره غربی شده است.
فریده فرهی، پژوهشگر پیشین سیاست عمومی در مرکز وودرو ویلسون و استادیار علوم سیاسی در دانشگاه هاوایی استدلال میکند: اگرچه توجه فزاینده ایران به منطقه آمریکای لاتین روندی نسبتاً جدید به شمار می‌رود، لیکن روابط دوجانبه میان ایران و برخی از کشورهای این حوزه از سابقه بسیار طولانی برخوردار است. ایران با کوبا از اواخر جنگ هشت‌ساله ایران- عراق، ارتباط ایدئولوژیک برقرار کرد و ارتباط سیاسی ایران و ونزوئلا به زمان تاسیس اوپک در دهه 60 میلادی باز می‌گردد. از نظر این پژوهشگر، نیروی محرک این ارتباطات دوجانبه طولانی مدت دارای سه جنبه است: نخست، موضع عدم تعهد در سیاست خارجی ایران این کشور را به ایجاد رابطه با کشورهای دارای چشم‌انداز ایدئولوژیک مشابه با خود وادار می‌سازد. دوم: اقدامات مشخص ایالات متحده برای منزوی ساختن ایران از لحاظ سیاسی و اقتصادی، تهران را به اتخاذ سیاست خارجی فعال واداشته است؛ و سوم این که انتخاب رئیسجمهور اصلاح‌طلب در سال 1997 به برخی از کشورها از جمله برزیل اجازه داد تا با اطمینان بیشتری با ایران وارد رابطه شوند و در برابر فشارهای ایالات متحده از خود مقاومت نشان دهند. وی عقیده دارد که گستردگی این روابط تداوم نداشته و به جای مشارکت اقتصادی یا نظامی طولانی‌مدت، بیشتر براساس فرصت‌طلبی سیاسی از سوی ایران شکل گرفته و هدف آن آزار دیپلماتیک ایالات متحده است. در نهایت این پژوهشگر پیش‌بینی میکند: اگرچه روابط دوجانبه میان ایران و برخی از کشورهای آمریکای لاتین، بر اساس بده‌بستان‌های اقتصادی و درجه‌ای از تعهد مشترک به سیاست عدم تعهد، همچنان به گسترش تدریجی خود ادامه خواهد داد؛ ولی احتمالا ویژگی خصمانه این روابط در دوران بعد از ریاستجمهوری محمود احمدینژاد تداوم نخواهد یافت.
الودی برون، از موسسه تحقیقات سیاسی پاریس نیز عقیده دارد که ونزوئلا نقطه ورود ایران به آمریکای لاتین است؛ از نظر وی این امر ضمن کمک به ایران برای بیرون آمدن از انزوای بین‌المللی خود، نقش رهبری چاوز در این منطقه را تقویت میکند. ونزوئلا به ایجاد رابطه میان ایران و متحدین این کشور از جمله بولیوی، اکوادور و نیکاراگوئه کمک و صراحتاً از جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران حمایت کرده است. فارغ از مباحث سیاسی، ونزوئلا به ایران به عنوان منبعی برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و توسعه صنعتی ( از جمله بخش نفت و پتروشیمی ) خود می‌نگرد.
هوگو آلکونادامن، گزارشگر پیشین نشریه لاناسیون آرژانتین در واشنگتن، شواهد مرتبط با گروههای وابسته به حزب‌الله لبنان در بمب‌گذاری تروریستی در سفارت اسرائیل در بوینس‌آیرس در سال 1992 و مرکز جامعه یهودیان آمیا در سال 1994 را مورد بررسی قرار داده است. از نظر وی تحقیقات صورت گرفته از سوی مقامات قضایی آرژانتین نشان می‌دهد که این حملات از سوی حزب‌الله و با حمایت ایران برنامه‌ریزی و هماهنگ شده است. وی در ادامه می‌افزاید: با وجود ادامه تحقیقات، هیچ یک از افراد دخیل در این حملات تاکنون به دست عدالت سپرده نشده و پرونده‌های این دادگاه به دلیل برخی اشتباهات فاحش از بین رفته است.
خاویر ملندز و فلیکس مارادیاکا از موسسه تحقیقات استراتژیک و سیاست‌های عمومی ( واقع در نیکاراگوئه ) به موضوع شکل‌گیری توافقنامه‌های اخیر میان ایران و نیکاراگوئه پرداخته‌اند. به نظر آنها سیاست خارجی نیکاراگوئه به شدت از سیاست خارجی ونزوئلا پیروی کرده و هرگونه رابطه کشورهای حوزه آمریکای لاتین با ایران از کاراکاس می‌گذرد. این دو عقیده دارند که روابط این کشورها – که به واسطه سیاست ضدآمریکایی طرفین شکل گرفته – از سطوح سیاسی و ایدئولوژیک فراتر نخواهد رفت.
سزار مونتوفر از دانشگاه آندینا سیمون بولیوار کیتو ( در اکوادور ) نیز روابط سیاسی و اقتصادی میان اکوادور و ایران را مورد بررسی قرار می‌دهد: شواهد اندکی از رشد روابط اقتصادی میان کیتو و تهران به چشم می‌خورد. بنا به نظر وی روابط میان اکوادور و ایران به دلیل نوع روابط اکوادور و ونزوئلا شکل گرفته است. با این وجود مونتوفر استدلال میکند: همانطور که نفوذ ونزوئلا در اکوادور رو به افول است، متعاقب آن، اتفاق مشابهی در انتظار روابط ایران – اکوادرو است.
در پایان، گوستاوو فرناندز، وزیر خارجه پیشین بولیوی معتقد است که روابط بولیوی و ایران بیشتر دارای جنبه سیاسی بوده و از دستور کار مشترک ضدآمریکایی دو طرف نشأت گرفته است. اتحاد این دو از لحاظ ژئوپلتیک نیز بسیار مهم است، چرا که بولیوی در کارزار اتحاد منطقه‌ای و پیمان سرمایه‌گذاری خارجی محدود به ونزوئلا، نیکاراگوئه و اکوادور پیوسته است. در عوض کشورهای پرو، کلمبیا و شیلی همچنان خواهان قرار داشتن در مسیر تجارت جهانی ( از طریق توافقنامه‌های تجاری با ایالات متحده، اتحادیه اروپا و اَپک ) هستند
روسیه خواستار ایجاد مجموعه امنیتی در خلیج فارس با مشارکت ایران شد.به گزارش
عصر ایران به نقل از روزنامه کویتی القبس، وزیر خارجه روسیه تاکید کرد ایجاد سامانه امنیتی در منطقه خلیج فارس با حضور ایران، ضروری است.وی همچنین آمادگی روسیه را برای همکاری با آمریکا در حل نزاع های جهان با وجود مشکلات سخت در روابط واشنگتن - مسکو اعلام کرد.سرگی لاوروف در کنفرانس مطبوعاتی در مسکو برای توضیح دادن درباره دستاوردهای دیپلماتیک روسیه در سال گذشته میلادی گفت: روسیه از چند سال پیش پیشنهاداتی را مطرح کرد تا تشکل امنیتی در خاورمیانه تشکیل شود . ایران در ساحل خلیج فارس قرار دارد و نقش مهم منطقه ای را ایفا می کند و نمی توان هیچ مشکلی را در منطقه بدون حضور ایران حل کرد.لاوروف همچنین نسبت به خطرناک بودن تهدیدات برای حمله نظامی به ایران هشدار داد و گفت: روسیه برای جلوگیری از تحقق چنین سناریویی فعالیت می کند.وی افزود: مشکلات سختی در روابط با آمریکا وجود دارد که از جمله می توان به سپر موشکی اشاره کرد اما ما به گفتگو و تقویت روابط اقتصادی و بازرگاتی میان دو طرف ادامه می دهیم.
مدیر ویکی لیکس افزود:در صحنه ای دیگر از این فیلم یک دانشمند هسته ای ایران در قاهره مشغول صحبت با یک مامور سی آی ای است و به او می گوید ایران آماده می شود تا 6 ماه دیگر آزمایش انفجار هسته ای انجام دهد.
جولیان آسانژ مدیر وب سایت جنجالی ویکی لیکس گفت که تولید فیلم درباره وب سایت ویکی لیکس تلاشی است از سوی محافل جنگ طلب در آمریکا برای توجیه حمله به ایران.
به گزارش
عصر ایران آسانژ که روز گذشته از طریق ویدئو کنفرانس از سفارت اکوادور در لندن برای دانشجویان دانشگاه آکسفورد بریتانیا سخنرانی می کرد با اشاره به اینکه نسخه ای از سناریوی فیلم ویکی لیکس را که قرار است در نوامبر سال جاری میلادی به بازار عرضه شود ، خوانده است ، گفت این فیلم تماما علیه ویکی لیکس و تبلیغات علیه ایران است.
آسانژ گفت : "این فیلم نه تنها در جهت حمله به ما بلکه در جهت حمله به ایران تولید شده است. این فیلم در واقع برای پروژه آغاز جنگ با ایران و توجیه این مساله تولید می شود."
صحنه ای از فیلم در دست تولید ویکی لیکس که بندیکت کامبربچ هنرپیشه انگلیسی در این فیلم نقش آسانژ را بازی می کند.وی افزود :"صحنه ابتدایی این فیلم در حال تولید،یک پایگاه نظامی در تهران را نشان می دهد که در آن مشغول آزمایش های اتمی – نظامی اند. این چه ربطی می تواند به موضوع ویکی لیکس داشته باشد."مدیر ویکی لیکس افزود:" در صحنه ای دیگر از این فیلم یک دانشمند هسته ای ایران در قاهره مشغول صحبت با یک مامور سی آی ای است و به او می گوید ایران آماده می شود تا 6 ماه دیگر آزمایش انفجار هسته ای انجام دهد."آسانژ افزود :" اما در عالم واقع همین سازمان های اطلاعاتی آمریکا تایید کرده اند که ایران به دنبال برنامه هسته ای – نظامی نیست."آسانژ افزود : " تولید این فیلم و عرضه آن به بازار در ماه نوامبر تلاشی است از سوی محافل جنگ طلب آمریکا در فصل بودجه برای گرفتن بودجه بیشتر جهت مقابله با تهدیدات امنیتی از جمله ایران.
آسانژ با رد این موضوع که ایران به دنبال سلاح هسته ای است گفت :" رسانه ها و فرهنگ فاسد به همراهی سازمان های اطلاعاتی آمریکا در یک کمپین تبلیغاتی جنگ دست به دست هم داده اند.
وی با اشاره به ماشین تبلیغاتی بزرگ آمریکا گفت که این ماشین بزرگ تماما در جهت اهداف جنگ طلبان حاکم بر آمریکا عمل می کنند و هر چه که ما می شنویم و می بینیم به منظور کمک به این هدف تولید می شوند.وی با توصیف فیلم ویکی لیکس به "درام کوبیدن بر طبل جنگ با ایران " این فیلم را افترایی بزرگ به یک ملت (ایران) خواند.
شخصی شب بیست و سوم ماه رمضان در حال احیاء پیش از نیمۀ شب به خواب می‌رود. در خواب به او ندا میشود که بلند شو برای احمدینژاد دعا کن، وجود مقدس ولیعصر (عج) دارند برای احمدینژاد دعا می‌کنند.
عصرایران - هر چند اکنون ، بسیاری منتقد احمدی نژاد شده اند و برای دوری از رئیس جمهوری که آفتاب قدرتش بر بله بام است ، از یکدیگر سبقت می گیرند ، اما در روزهایی نه چندان دور ، تعریف و تمجید از احمدی نژاد و او را در هاله ای از معنویت و نور پیچیدن و وصف های مبالغه آمیز درباره او گفتن ، رسم حامیان سابق بود.
در همین باره ، حجه الاسلام عبدالرحیم اباذری در یادداشتی که برای عصرایران ارسال کرده ، گزیده ای از سخنان پیشین برخی چهره ها درباره محمود احمدی نژاد را بازخوانی کرده است که خواندنش خالی از لطف و عبرت نیست:
1-حضرت آیت‌الله مصباح یزدی: «دیشب یکی از دوستان حاضر در جلسه نقل کرد؛ قبل از برگزاری مرحلۀ اول انتخابات به محضر یکی از علمای اهواز رسیدم. ایشان گفت: نگران نباشید، احمدینژاد رئیسجمهور میشود. ایشان گفته بود که شخصی شب بیست و سوم ماه رمضان در حال احیاء پیش از نیمۀ شب به خواب می‌رود. در خواب به او ندا میشود که بلند شو برای احمدینژاد دعا کن، وجود مقدس ولیعصر (عج) دارند برای احمدینژاد دعا می‌کنند. می‌گوید من حتی اسم احمدینژاد را نشنیده بودم و اصلاً او را نمی‌شناختم! خود ایشان نیز در تاریخ دهم دی‌ماه قاطعانه گفته بود که من رئیسجمهور خواهم شد. کسانی با او شوخی می‌کردند که این چه حرفی است می‌زنی؟ چه کسی به تو رأی می‌دهد؟ چه کسی تو را می‌شناسد؟ گفته است این قول یادتان باشد، امروز 10/10/83 است، من رئیسجمهور خواهم شد! حالا خواب دیده یا کسی به او گفته است من نمی‌دانم!» (گفتمان مصباح، رضا صنعتی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص883)
ایشان در اولین دیدار خود با احمدینژاد پس از انتخابات ریاستجمهوری خطاب به وی:
«خدای متعال را شاکریم که زمینۀ انتخاب چنین شخصیتی برای این دورۀ خاص از انقلاب را فراهم کرد و آیندگان به این نتیجه خواهند رسید که انتخاب، مشحون به کرامات و معجزات بود و از این رو توفیق شکر این نعمت را از خداوند خواستاریم. عنایات حضرت ولیعصر(عج) یار ملت ایران بود که به چنین موفقیتی دست یافت و تلقی ما این است که این نفخۀ الهی که در این زمان در جامعۀ ما دمیده شده و آثارش در علاقۀ بیشتر مردم به دین و اندیشه‌های اسلامی ظهور یافته، مرتبه‌ای از مراتب چیزی است که در زمان پیامبر اسلام(ص) تحقق پیدا کرد و انشاءالله مرتبۀ کاملش در زمان ظهور حضرت ولیعصر(عج) تحقق خواهد یافت». (همان، ص881)
ایشان در جلسه دیگر: «رئیسجمهور وقتی از طرف ولی‌فقیه نصب شد میشود عامل او، و آن پرتو قداستی که او دارد، بر این هم می‌تابد، وقتی شد رئیس‌جمهوری اسلامی، حکمش را از رهبر یعنی از جانشین امام دریافت کرد، آن قداست بر این هم می‌تابد، آن‌وقت اطاعت رئیسجمهور، اطاعت مجلس و سایر نهادهای قانونی هم میشود اطاعتِ خدا». (21/5/1388)
2- آیت‌الله جنتی عضو محترم شورای نگهبان در خطبه‌های نماز جمعۀ تهران: «این نامه (نامۀ احمدینژاد به رئیسجمهور آمریکا) فوق‌العاده است و عقیده من این است که از الهامات خدا بود... توصیه می‌کنم این نامه را بچه‌ها همه بخوانند و در مدارس و دانشگاه‌ها خوانده شود و صداوسیما نیز مکرر آن را بخواند... این‌گونه حرف زدن، الهام خداوند است.» (23/4/1385)
ایشان در خطبۀ دیگر: «مردم با اشک و نذر و نیاز و توسل به خدا در سوم تیر یکی از هم‌قدهای خود را انتخاب کردند. کمک خدا در حادثه، مشهود است. یکی از دوستان نقل می‌کرد آن زمان سوار تاکسی شده بود و راننده تاکسی گفته بود من می‌خواهم به آقای احمدینژاد رأی بدهم؛ زیرا مادرم که چند سالی است مرده دیشب به خوابم آمده و گفته به احمدینژاد رأی بده.» (9/4/1386)
3-حجت‌الاسلام مرتضی آقاتهرانی: «این دولت، از زمان مشروطیت تاکنون محبوب‌ترین و بهترین دولت بوده است.» (8/6/1388)
4-حجت‌الاسلام رهدار، مدیر سابق مرکز تاریخ معاصر موسسه امام‌خمینی (ره): «در این دوره از انتخابات، مانند ائتلاف 6 نفره‌ای که در جنگ جمل علیه امام علی (علیه‌السلام) برپا شد، ائتلافی مقابل احمدینژاد شکل گرفت. آنها چون دیدند یک بچه مسلمان پیرو خط ولایت آمده، همه مقابل او ائتلاف کردند؛ اما در نهایت شکست خوردند.»
5- حجت‌الاسلام قاسم روانبخش، از هفته نامه «پرتو سخن» ، نامۀ احمدی نژاد را به نامۀ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تشبیه کرده و می‌گوید: «پاسخ ندادن به نامه یا حتی بی‌ادبی آنها به آن، از شخصیت نویسنده نمی‌کاهد؛ بلکه اعتبار مخاطبِ نامه را کاهش می‌دهد؛ چنان که پاره شدن نامۀ پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسط خسرو پرویز، چیزی از اعتبار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نکاست و خسرو پرویز را برای همیشۀ تاریخ، سرافکنده ساخت.» (21/2/1389)
6-حجت‌الإسلام سقای بی‌ریا، مشاور رئیسجمهور در امور روحانیون: «درسفر شانگهای، خانم‌های هندو آمدند و با دست‌مالیدن بر شیشۀ اتومبیل رئیسجمهور، خواستند خودشان را متبرک کنند.»
7- آقای محمدرضا رحیمی، معاون رئیس جمهور، در حضور احمدینژاد: «در سوریه در شهر تاریخی بُصرا که اسم آن را بعضاً ممکن است نشنیده باشید، یکی از مسلمانان به من گفت که من معتقدم اگر بنا بود بعد از پیامبر، پیامبری بیاید آن، احمدی نژاد بود.» (17/3/1385)
8- مهندس اسفندیار رحیم‌مشایی، رییس‌دفتر رییس‌جمهوری: «خودم فکر می‌کنم در تاریخ ایران قبل و بعد از انقلاب یک چنین دولتی، یک چنین رییس‌دولتی با این محبوبیت وجود ندارد که هم در کشور این همه انسجام را سازمان داده باشد، هم امید آفریده باشد و این همه احساس عزت ایجاد کرده باشد. من شاهدم ایرانیان خارج از کشور تا پیش از این دولت می‌گفتند ما ایرانی بودن خود را انکار می‌کردیم، ما هیچ‌جا نمی‌گفتیم ایرانی هستیم تا می‌گفتیم، می‌گفتند اینها تروریست هستند، عقب‌مانده هستند، مرتجع هستند... الان ما هر جا می‌رویم قبل از این که کسی از ما بپرسد، خودمان یک جوری می‌گوییم ایرانی هستیم، چون به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنیم» (2/6/1388)
او در جای دیگر می‌گوید: «آقای احمدینژاد فردی باهوش و انسانی استراتژیست و طراح است، دوست دارم فرصتی داشته باشم تا شخصیت آقای احمدینژاد را در تلویزیون تبیین و تشریح کنم و بگویم این شخصیت کیست.» (9/10/1388)
9-آقای جوانفکر مشاور رسانه‌ای رئیس جمهور: «رئیسجمهور در همۀ حوزه‌ها کارشناس هستند.» (18/8/1389)
10- آقای محمدعلی رامین، رئیس وقت کمیتۀ رایحه خوش خدمت: «احمدینژاد مانند همۀ پیامبران با مشکلاتی روبه‌رو شد و سیل جوک‌های اراذل و اوباش به سمت او روانه شد. هدف تمام پیامبران این است که برای عدالت و قسط قیام کنند.» (5/10/1387)
12- آقای حمیدرضا ترقی، عضو ارشد حزب موتلفه: «سادگی زندگی احمدی نژاد شبیه پیامبرانی مثل یوزارسیف است.» (7/12/1387)
13-استاد حاج‌حیدر رحیم‌پور ازغدی: « این دولت انقلابی، پرطرفدارترین و مردمی‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است.» (11/6/1388)
14-اجرای برنامۀ فرزاد جمشیدی (مجری تلویزیون) در حضور احمدی نژاد: «شنیدم برای فرزندت عروسی گرفته‌ای و 40 - 50 نفر را دعوت کردهای و پس از آن نیز نماز جماعت خوانده ای. آیا در نهج‌البلاغه نخوانده‌ای که مردم به دین زمامداران خویشند؟ هیچ فکر کردهای اگر همه برای فرزندان خود این چنین مراسم عروسی بگیرند کار و کاسبی سالن‌های غذاخوری، انتشاراتی کارت عروسی تعطیل خواهد شد؟... من بنابراین علت مهم، به محمود احمدینژاد رای نخواهم داد. به‌خاطر فقط 4 یا 5 ساعت استراحت! آقای دکتر اگر همه 19 ساعت کار کنند که مملکت پیشرفت میکند!» (1/4/1388)
او در جلسۀ دیگر: «شما مثل دیگران کابینۀ تعاونی ندارید! وام‌دار قارون‌ها نیستید. سپاه ابن‌نحسی راه نیانداختید تا ملک ری، وعده بدهید! خیمۀ ستادهایتان، قلب مردم بوده است... شما که کعبه دل‌ها را فتح کرده‌اید بیایید با نژاد احمدی خود، عطر انقلاب گل محمدی را هم به مشام برسانید. به شیوۀ پیغمبر محبوب خدا، ببخشید! عفو کنید همه آنها را که به شما توهین کردند. به ما سلام کردن بیاموزید.»
در برنامۀ دیگر می‌گوید: بخشی از اظهارات رئیسجمهور کشورمان در سفر به نیویورک که در خبرگزاری فرانس24 منتشر شده، حدود 2 میلیارد و 200 میلیون کامنت درج شده است.» (11/7/1389)
15-آقای ف‍رج‌‌الل‍ه س‍ل‍ح‍ش‍ور، ک‍‍ارگ‍رد‌ان س‍ی‍ن‍م‍‍ا و تلویزیون: «احمدینژاد را مالکاشتر علی (ع ) در این زمان م‍‍ی‌د‌ان‍م و لذا نباید کاری کنیم که اگر علیِ زمان، م‍‍ال‍ک‌‌‌اش‍ت‍ر‌ی را پیدا کرده از دست ب‍د‌ه‍د.» (16/3/1388)
او اضافه میکند: «به مالکاشتر علیِ زمان، احمدینژاد رأی می‌دهم... ما به مالکاشتر علیِ زمان، محمود احمدینژاد رای می‌دهیم و بدانید که بسیاری از هنرمندان سریال یوسف و بسیاری از هنرمندان مومن جمهوری اسلامی ایران به فرزند ایران رای می‌دهند.» (18/3/1388)
16- آقای حمید بقایی، ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری : «اگر به کارهایی که آقای احمدینژاد انجام داده دقت کنیم، می‌توانیم بگوییم آقای احمدینژاد، کوروش زمان است. آقای احمدینژاد با مواضعی که در مقابل آمریکا در سازمان ملل گرفته، به نوعی کوروش زمان است.» (27/6/1389)
17- سایت روزنامه ایران: «از نکات قابل توجه سفر رئیسجمهور این بود که احمدینژاد در پایان سخنان خود در جمع مردم ارومیه در ورزشگاه تختی از آنها خواست برای بارش باران دعا کنند و خود نیز از خداوند متعال خواست که باران رحمت را بباراند که به محض اتمام سخنان رئیسجمهور، باران در ارومیه کم کم شروع به باریدن کرد و رفته‌رفته شدت آن نیز افزوده شد.» (19/1/1389)
18- آقای اسماعیل نجار در جلسه ستاد بحران استانداری کرمان: «در بازرسی‌های ما، یک منزلی مشاهده شد که سه دیوار آن در اثر زلزله فرو ریخته و یک دیوار که عکس دکتر احمدینژاد بر آن نصب شده بود، سالم مانده بود... اعتقاد مردم بر این بود که لطف و نظر خداوند بوده که این دیوار فرو نریخته است.» (5/10/1389)
19-حسن قهرمانی‌مطلق، فرماندار همدان: «روز ورود رئیس جمهور و هیئت همراه وی به همدان، به مثابه شب قدر این استان است؛ چرا که اگر در شب قدر برنامۀ سرنوشت یک ساله آدمی رقم می‌خورد در این سفر، سرنوشت چند سال و یا حتی آینده این استان رقم می‌خورد.»(8/7/1390)
20-آقای محمد کریم عابدی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی: «از شش میلیارد جمعیت جهان، 5/5 میلیارد نفر اعم از مسلمان و غیرمسلمان از سفر آقای احمدی نژاد به لبنان خوشحال شدند.» (24/7/1389)
21-سخنرانی استاندار گیلان در حضور احمدی نژاد: «قبلاً دنیا ایران را به کوروش کبیر می‌شناختند ولی الان به محمود کبیر می‌شناسند.» (8/5/1390)
