آمریکایی‌ها که اشتیاق شاه ایران را برای خرید سلاح‌های آمریکایی دیدند قانونی جدید وضع کردند که طبق آن «ایران از روند نظارت بر فروش تسلیحات معاف شد».
گروه بین‌الملل مشرق-- آمریکا از سالیان دور به کشورهای مختلف تعهداتی را داده است که از جمله این کشورها می‌توان به روسیه، ژاپن، افغانستان، عراق، لیبی و حتی ایران اشاره کرد. اما آنچه مهم است میزان عمل به این تعهدات است.
در این گزارش سعی شده در ابتدا بدون هیچ قضاوتی تنها به بررسی تعهدات آمریکا به جامعه بین‌المللی پرداخته شود.
تعهدات آمریکا در "پیمان کیوتو"
پیمان کیوتو (Kyoto Protocol) پیمانی بین‌المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی گرم‌شدن زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند، است. طی سالهای اخیر با افزایش گازهای گلخانه‌ای نظیر متان، دی اکسید کربن، بخار آب و اکسید نیتروژن در جو زمین، دمای کره در حال افزایش است که این امر باعث ایجاد تغییرات ناخوشایند در محیط زیست خواهد شد. از این رو در سال ۱۹۹۷ میلادی طی پیمانی معروف به کیوتو، کشورهای صنعتی متعهد شدند که ظرف 10 سال آینده میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را پنج درصد گاهش دهند و به کشورهای در حال توسعه کمک‌های مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا کنند.
آمریکا اگرچه یکی از امضاکنندگان این پیمان بوده اما این امضا تنها حالت سمبولیک داشته چرا که پیمان برای آمریکا هیچ چیزی را ممنوع نساخته و آمریکا از سال ۲۰۰۵ بزرگترین منتشرکننده دی‌اکسید کربن ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی است.
در نقشه مشخص است که آمریکا از کشورهایی‌است که به‌رغم امضای این پیمان به تعهداتش عمل نکرده
کاریکاتوری که درباره نقض قوانین "پیمان کیوتو" منتشر شد
جورج بوش رئیس جمهور اسبق آمریکا به دلیل فشاری که اعتقاد داشت پیمان بر روی اقتصاد اعمال میکند به صورت علنی با آن مخالفت کرد.
تعهدات آمریکا به روسیه
اولین پیمان "استارت" سال 1991 امضا شد. مهلت پیمان مذکور روز 5 دسامبر سال 2009 میلادی به پایان رسید. بر اساس شرایط آن قرار شد که روسیه و آمریکا هر کدام بیش از شش هزار کلاهک هسته ای نداشته باشند. تجهیزات اساسی که در این پیمان به آنها اشاره شده بود، شامل موشک های قاره پیمای بالستیکی زمینی، موشک های بالستیکی در زیر دریایی ها، و بمب افکن های سنگین استراتژیکی می‌شد.
بنا بر اسناد آرشیوی، در سال 2002 میلادی در مسکو قراردادی تکمیلی تحت عنوان پیمان "استارت-1" درباره کاهش توان تهاجمی استراتژیکی منعقد شد که تعداد کلاهک های هسته ای موجود نزد هر کشور را به 1700-2200 محدود می کرد. تابستان سال 2009 سران روسیه و آمریکا تفاهم نامه ای را در خصوص مسئله ادامه کاهش و محدودیت تسلیحات تهاجمی استراتژیکی به امضا رساندند. این سند سقف محدودیت تسلیحاتی را تعیین می کرد که مبنایی برای پیمان جدید "استارت" بود. در آن سند طرفین اعلام کردند که قصد دارند تعداد کلاهک های هسته‌ای خود را تا 1500-1675 و موشک های حامل آن را تا 500-1100 فروند کاهش دهند.
در پیمان جدید کاهش تسلیحات استراتژیکی تهاجمی موسوم به "استارت-2" که روز پنجشنبه 8 آپریل سال 2010 میان باراک اوباما و دیمیتری مدودف منعقد شد، کاهش کلاهک‌های هسته ای نزد هر طرف تا 1550 فقره در نظر گرفته شده که 30% کمتر از حد تعیین شده در پیمان پیشین است در پیمان "استارت" جدید حداکثر کلاهک های هسته ای نزد هر طرف 1550 فقره در نظر گرفته شده که 30% کمتر از قرارداد مسکو است.
اوبما و مدودوف در حال امضای پیمان "استارت-2"
این دو کشور، ۹۵ درصد تسلیحات هسته‌ای جهان را در اختیار دارند. احتمال داده می‌شود که آمریکا دو هزار و 200 و روسیه دوهزار و ۷۹۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار داشته باشند.
اما گزارش رئیس‌جمهوری آمریکا از توان هسته‌ای این کشور در روز سوم ماه مه 2011 میلادی خشم مقامات روس را برانگیخت. باراک اوباما اعتراف کرد که ایالات متحده آمریکا (برخلاف تعهداتش در پیمان استارت و الحاقیه‌های آن و نیز صراحت پیمان ان‌پی‌تی دایر بر خلع سلاح قدرت‌های هسته‌ای) در همه این سال‌ها نه‌تنها تولید و انباشت سلاح‌های هسته‌ای را متوقف نکرده که بر تولید آنها نیز افزوده و به علاوه این نوع تسلیحات مخرب را در پایگاه‌های خارج از مرزهای جغرافیایی خود مستقر کرده و به انتشار آن نزد رژیم صهیونیستی و کشورهای غیر عضو پیمان ان‌پی‌تی پرداخته است.
اوباما در گزارش خود گفت که: " زرادخانه هسته‌ای آمریکا تا ماه سپتامبر سال میلادی گذشته شامل حداقل پنج هزار و 113 کلاهک اتمی بوده است. " که شامل بمب‌های آماده استفاده و کلاهک‌های "غیرفعال" ولی به‌سرعت قابل آماده‌سازی می‌شود. این اظهارات رئیس‌جمهوری آمریکا روشن‌ترین سند در عدم پایبندی آمریکا به تعهداتش در برابر پیمان‌های موصوف است که محدود کردن و رفتن به سمت خلع سلاح و در نهایت تن‌دادن به آن، اساس آنها را تشکیل می‌دهد. برابر تعهدات، آمریکا باید تعداد کلاهک‌های هسته‌ای خود را در حدود هزار و 500 فروند محدود می‌کرد که گزارش اوباما نشان می‌دهد این اتفاق نه‌تنها صورت نگرفته، که آمریکا در حالی که در برابر تعهدات بین‌المللی متعهد بود به تجهیز هرچه بیشتر زرادخانه‌های خود پرداخته است.
تعهدات آمریکا به عراق
با نگاهی گذرا به تعهدهایی که دولت آمریکا به عراق داده می‌توان دریافت که این تعهدها یا عملی نشده یا در موعد مقرر انجام نشده است.
برای مثال در حالی باراک اوباما تعهد کرده بود که در اوت 2010 میلادی تمام نظامیان آمریکایی از عراق خارج خواهند شد، به یکباره دو مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا اعلام کردند که تصمیم‌ها در ارتباط با خروج نیروهای آمریکایی از عراق تا زمانی که پنتاگون دولت اوباما را از مخاطرات این دو تصمیم اگاه نکند به تعویق خواهد افتاد.
خروج نظامیان آمریکایی از عراق
پس از انتشار این خبر دولت عراق مجبور شد توافقنامه دیگری را امضا کند و بر اساس توافقنامه جدید قرار شد تمامی 140 هزار سرباز آمریکایی باید تا پایان سال 2011 میلادی از عراق خارج شوند.
تعهدات آمریکا به ژاپن
دردسرهای نیروهای نظامی آمریکایی در ژاپن از آنجا شروع شد دو تفنگدار آمریکایی در استان جنوبی اوکیناوا در ژاپن به یک دختر ژاپنی تجاوز کردند. پس از اعتراضات گسترده ژاپنی‌ها وزیر دفاع ژاپن خواستار بررسی دقیق این حادثه شد.
اعتراض مردم ژاپن به تجاوز سربازان آمریکایی به دختر ژاپنی
با وجود اعتراض رسمی مقامات ژاپنی، نقض قانون ژاپن توسط نظامیان آمریکا یکی از مشکلاتی است که کماکان ژاپنی‌ها با آن روبرو هستند.
یوکیوهاتویاما، نخستوزیر ژاپن در حاشیه اجلاس هسته‌ای واشنگتن صریحاً از اوباما خواست که در زمینه حضور نظامیان آمریکایی تصمیم مناسبی اتخاذ کند و در جهت حل و فصل این معضل قدم بردارد.
در واقع ژاپن هنوز هم تاوان جنگ دوم جهانی را میپردازد و نظامیان آمریکائی برای "مهار ژاپن" و همچنین به‌طور همزمان مهار چین و کرهشمالی، به استمرار حضور نظامی در این منطقه نیاز دارد.
اعتراض مردم ژاپن به دلیل حضور نظامیان آمریکایی در ژاپن
با وجود این هنوز هم حدود 50 هزار نظامی آمریکائی در ژاپن مستقر هستند که توکیو سالانه دو میلیارد دلار از هزینه‌های نظامی آمریکا در این کشور را میپردازد البته واشنگتن در سال 2006 پذیرفت که پایگاه "فوتنما" را با جابجایی هشت هزار نظامی آن تعطیل کند ولی برای تحقق این وعده مرتبا تعلل میکند و تردید نشان می‌دهد.
تعهدات آمریکا به لیبی
پس از آنکه" جورج بوش" به "قذافی" وعده داد که در صورت پایبندی به تعهداتش در خصوص مسائل هسته‌ای، روابط به مراتب بهتری بین واشنگتن و طرابلس وجود داشته باشد. رئیس‌جمهور پیشین لیبی با اعلام انصراف کشورش از برنامه‌های ساخت سلاح‌های کشتار جمعی و پذیرش بازرسان بین‌المللی برای تأیید پایبندی لیبی به تعهداتش، بسیاری از کشورهای جهان را شوکه کرد.
دیدار معمر قذافی با کاندالیزا رایس وزیر خارجه اسبق آمریکا
وزیر خارجه لیبی آشکارا عزم طرابلس را در از میان برداشتن برنامه‌های ساخت سلاح‌های کشتار جمعی اعلام می کند. طرابلس متعاقباً متعهد به حذف برنامه‌های تولید سلاح هسته‌ای و شیمیایی می‌شود و پایبندی خود به "ان‌پی‌تی" و معاهده عدم اشاعه سلاح‌های بیولوژیکی و نیز پذیرش معاهده عدم تولید سلاح‌های شیمیایی را اعلام می کند.
پس از آن شورای امنیت سازمان ملل متحد با 13 رأی مثبت تحریم‌های تحمیلی بر لیبی را لغو کرد که نکته جالب آنجاست که با توجه به اینکه آمریکا تعهد به لیبی داده بود در شورای امنیت رأی ممتنع(!) داد.
پس از مدتی آمریکا لیبی را متهم به عدم رعایت تعهدات خود میکند و "جان بولتون" معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور نظارت بر تسلیحات و امنیت بین‌الملل طی نشست بررسی سلاح‌های بیولوژیک اظهار کرد که لیبی احتمالاً تعهدات خود در زمینه عدم توسعه و به‌کارگیری سلاح‌های بیولوژیکی کشتار جمعی را نقض کرده است. و دوباره ماجرا برای لیبی آغاز شد.
دیدار اوباما و قذافی در آمریکا
"تام لانتوس" نماینده دموکرات سنای آمریکا پس از سفر به لیبی به مقامات این کشور تعهد می‌دهد که درصورتی که مقامات لیبی حدود 55 هزار پوند اسناد و سازه‌های مرتبط با برنامه‌های ساخت موشک بالستیک لیبی را به واشنگتن انتقال دهند فشارها بر دولت لیبی تمام خواهد شد.
پس از اجرایی تمام تعهدات و انتقال موارد خواسته‌شده بازهم آمریکایی‌ها به تعهد خود عمل نکرده و شرط عدم تحریم اجرایی نشد.
تعهدات آمریکا به افغانستان
* "زمان خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان فرا رسیده است" این یکی از اولین شعارهایی است که دولت اوباما در دوره اول ریاست‌جمهوری مطرح کرد اما پس از رای آوردن این شعار به فراموشی سپرده شد.
در اولین دیدار باراک اوباما و حامد کرزی همتای افغانی خود دو طرف درباره به پیش‌انداختن تاریخ تحویل وظیفه جنگ از سوی ارتش آمریکا به واحدهای امنیتی افغانستان، به توافق رسیدند.
اما پس از مدتی باراک اوباما شعار خود را نقض کرد و گفت: آمریکا از سال 2013 میلادی شروع به کاهش وظیفه جنگی خود در افغانستان میکند و تا سال 2014 میلادی ادامه دارد.
این درحالی است که دولت آمریکا بازهم توافق را نقض کرده و طبق گفته‌های اوباما پس از سال 2014 نیز 15 هزار سرباز آمریکایی برای اجرای عملیات مبارز با تروریسم در افغانستان باقی می‌مانند.
* روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال گزارش داد، آمریکا به تعهداتش در تحویل جنگنده‌ها به افغانستان عمل نکرده است.
این روزنامه نوشت: واشنگتن یک پایگاه هوایی مجهز برای نیروی هوایی اردوی افغانستان احداث کرده اما این پایگاه را بدون جنگنده کرده است.
وال استریت ژورنال افزود، پایگاه هوایی "شیندند" دارای یک باند فرود هشت‌هزار فوتی با یک مجموعه کماندویی جدید به‌تازگی راه‌اندازی شده و خلبانان افغان آماده خدمت در این پایگاه هوایی هستند اما به دلیل قصور واشنگتن در اجرای تعهداتش هنوز هیچ جنگنده‌ای در این پایگاه وجود ندارد.
پایگاه هوایی شیندند
ژنرال "تیموتی رای" قوماندان آموزش نیروی هوایی ناتو گفت: بعید است که نیروی هوایی افغانستان تا سال 2016 یا 2017 میلادی یعنی دو یا سه سال پس از خروج نیروهای ناتو به یک نیروی هوایی مستقل دست یابد.
تعهدات آمریکا به ایران
موضوع تعهدات آمریکا به ایران به قبل از انقلاب بر می گردد که در اینجا به تعهدات نظامی آمریکا به محمدرضا، شاه مخلوع پهلوی پرداخته‌ایم.
ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا همراه با هنری کیسینجر مشاور امنیت ملی آن کشور طی روزهای 10 و 11 خرداد 1351 وارد تهران شدند و با شاه ملاقات و مذاکرات دوستانه‌ای انجام دادند.
طی این ملاقات‌ها ریچارد نیکسون ضمن تمجید از شاه قول داد «که او هرگونه سلاح غیرهسته‌ای را که بخواهد می‌تواند از آمریکا خریداری نماید».
آمریکایی‌ها که اشتیاق شاه ایران را برای خرید سلاح‌های آمریکایی دیدند قانونی جدید وضع کردند که طبق آن «ایران از روند نظارت بر فروش تسلیحات معاف شد».
دیدار ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا با شاه
دیدار ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا با شاه
بر طبق این قانون و به‌رغم دستور اکید نیکسون، پنتاگون هشدار داد که «آمریکا خود را متعهد به فروش F-14 و F-15 به ایران نکند و بمب‌های هدایت‌شونده با لیزر در اختیار شاه قرار ندهد» اما نیکسون و کیسینجر به این هشدارها توجهی نشان ندادند و این موشک‌ها را به قیمت گزاف به ایران فروختند. بدین ترتیب شاه، امکان یافت برای خرید جت‌های جنگنده F-14 تام کت که «در آن زمان پیچیده‌ترین و گران‌ترین جت جنگنده در دنیا بود» با کمپانی گرومن به توافق لازم دست یابد. بدین ترتیب طی سالهای 1351-1356 تجهیزات پیشرفته نظامی فراوانی از سوی شاه به کمپانی‌های اسلحه‌سازی آمریکایی سفارش داده شد و میزان فروش اسلحه آمریکایی به شاه طی این فاصله زمانی به بیش از 2/16 میلیارد دلار بالغ شد و به تبع آن بودجه نظامی ایران که در سال 1351 حدود 4/1 میلیارد دلار بود در سال 1356 به 4/9 میلیارد دلار رسید « یعنی افزایشی برابر 680 درصد».
اما آمریکا هیچ گاه به تعهدات خود در قبال تحویل سلاح‌های فروخته‌شده به‌صورت کامل عمل نکرد تا جایی که پس از انقلاب و در جریان بیانیه الجزایر بر این موضوع تأکید شد.
بیانیه الجزایر
با وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در شهریور 1359 مجلس شورای اسلامی ایران در جلسه 11 آبان 1359 موضوع گروگان‌های آمریکایی (کارمندان سفارت آمریکا) را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که با ارائه شروطی به مساله گروگان‌ها پایان دهد.
دولت الجزایر در این مسئله میان ایران و آمریکا میانجی‌گری کرد و در زمان نخست‌وزیری شهید محمدعلی رجایی مذاکراتی صورت گرفت که حاصل آن صدور »بیانیه الجزایر» در 29 دی‌ماه 1359 بود.
طبق این بیانیه دولت آمریکا متعهد شد این به این چهار مورد عمل کند و در عوض آن دولت ایران نیز گروگان های سفارت آمریکا را به این کشور تحویل دهد.
- آزاد شدن و رفع انسداد دارایی‌ها و اموال ایران
- ختم کلیه دعاوی و قرار توقیف‌هایی که علیه ایران مطرح یا صادر شده
- برگرداندن اموال شاه و خانواده‌اش
- عدم دخالت امریکا در امور داخلی ایران
یک روز بعد از صدور بیانیه‌ها در 30 دی 1359 گروگان‌ها آزاد و از راه الجزایر به آمریکا منتقل شدند اما آمریکا هیچ گاه به تمام تهعهدات خود عمل نکرد.
گروگان‌های آمریکایی که در تهران بازداشت شدند در الجزایر تحویل شدند
برای مثال دولت آمریکا متعهد شده بود دارایی‌ها و اموال ایران را برگرداند اما پس ازگذشت چند سال هنوز به این تعهد به صورت کامل عمل نکرده و املاک و ثروت‌های ایران را بازنگردانده است که باتوجه به ارزش افزوده این اموال ها هر روز بر میزان بدهی آمریکا به ملت ایران افزوده می‌شود.
رهبر معظم انقلاب درباره تصرف دارایی‌های ملت ایران توسط آمریکا فرمودند: تصرف و حبس دارایى‌ها و اجناس ایران؛ رژیم گذشته پول بى‌حسابى را در اختیار آمریکایى‌ها گذاشته بود، براى اینکه از آنها هواپیما بگیرد، بالگرد بگیرد، سلاح بگیرد. بعضى از این وسائل، آنجا تهیه هم شده وقتى انقلاب شد، آن وسائل را ندادند؛ آن پولها را که میلیاردها دلار بود، ندادند و عجیب‌تر اینکه این وسائل را در یک انبارى جمع کرده بودند، نگه داشته بودند، انباردارى براى خودشان قائل شدند، خود را طلبگار کردند و از حساب قرارداد الجزائر انباردارى برداشتند! مالى را از یک ملت غصب کنند، پیش خودشان نگه دارند، ندهند، بعد انباردارى‌اش را هم بگیرند! این رفتارى بوده که از آن روز شروع شده، الآن هم ادامه دارد. هنوز اموال ملت ایران آنجاست.
جالب آنجاست دولت آمریکا نه‌تنها این اموال را برنگرداند و برخی سلاح‌هایی که قرار بود به شاه (در عوض پولی که گرفته بود) تحویل دهد، تحویل نداد بلکه از حساب ایران در بانک‌های خود هزینه انبار را نیز برداشت کرد.
در این گزارش سعی شده بود قسمتی از تعهدات آمریکا به جامعه بین‌المللی بررسی شود تا شاید برای مدعیان رابطه بی‌قید و شرط با آمریکا جوابی باشد.
رهبر انقلاب: آمریکا قابل اعتماد نیست
رهبر انقلاب در دیدار با جمعی از مقامات نظامی، دولت آمریکا را غیر اعتماد دانستند و اظهار داشتند: امروز کسانی که جنگ‌طلب واقعی هستند، نام صلح را به زبان می‌آورند.
رابطه سیاسى با آمریکا براى ما مضر است. اولاً خطر آمریکا را کم نمی‌کند. آمریکا به عراق حمله کرد؛ در حالى که با هم رابطه سیاسى داشتند، سفیر داشتند؛ این آنجا سفیر داشت، آن هم اینجا سفیر داشت. رابطه که خطر جنون‌آمیز و سیطره‌طلبانه هیچ قدرتى را از بین نمی‌برد. ثانیاً وجود رابطه براى آمریکایى‌ها - نه امروز، همیشه این‌طور بوده - وسیله‌اى بوده است براى نفوذ در قشرهاى مستعد مزدورى در آن کشور. انگلیسى‌ها هم همین طور بودند. انگلیسى‌ها هم در طول سالیان متمادى سفارتخانه‌شان مرکز ارتباط با سفلگان ملت بود؛ کسانى که حاضر بودند خودشان را به دشمن بفروشند. سفارتخانه‌ها یکى از کارهای‌شان این است.
مذاکره‌ى در سایه تهدید و فشار، مذاکره نیست. یک طرف مثل ابرقدرت‌ها بخواهد تهدید بکند و فشارى بیاورد و تحریمى بکند و یک دست آهنیی را نشان بدهد و از آن طرف هم بگوید خیلى خوب، بنشینیم پشت میز مذاکره! این مذاکره، مذاکره نیست. اینجور مذاکره‌اى را ما با هیچ کس نمی‌کنیم. آمریکا همیشه با این چهره براى مذاکره وارد میدان شده است.
