بیاد شهدای همیشه جاوید عملیات کربلای چهار

برای غواصانی که دست بسته زنده به گور شدند.

نه سودای مروارید به سرمان بود

نه صیدِ پریانِ دریایی

که می گفتند

بوسه هاشان

انسان را 

عمرِ جاودانی می دهد.

آماده ی مُردن

در دلِ دریاها بودیم

بر صخره های فرش شده

با مرجان و صدف

و شالی از رنگین کمانِ ماهی ها

دور گردن هامان.

گرهِ این مشت های استخوان شده

شهادتِ شهامتمانند

وقتی شانه به شانه ی هم 

در گودالی بودیم

و زمینِ زیرِ پامان

از نزدیک شدن لودرها می لرزید.

ما را نمی شود

در این تابوت های کوچکٍ چوبی

جا داد.

ما موج های زنده ی اَروندیم

که با هیچ قطعنامه ای

آرام نمی گیریم.