سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانیک گزارش نگران کننده برای خوزستان
در همایش اینجا، خوزستان بدون نفت بیان شد؛ 928-14080-5 کد خبر |
| همایش بزرگ گردشگری با نام «اینجا،خوزستان بدون نفت» صبح امروز (29آبان92) در دانشگاه پیام نور اهواز برگزار شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ زهرا نادعلی‌پور، استاد دانشگاه پیام نور اهواز، پیرامون صنعت و اقتصاد گردشگری، اظهار کرد: اولین محوری که من درباره آن صحبت می‌کنم علم گردشگری است. گردشگری یک علم میان رشته‌ای است و در علم میان رشته‌ای، رشته‌های مختلف با هم تعامل می‌کنند تا حوزه جدیدی از دانش را به وجود بیاورند.
وی افزود: گردشگری حوزه‌ای است که ارتباط تنگاتنگ و نیاز زیادی به حوزه‌های علمی دارد. مثلاً به علم اقتصاد، تاریخ، ریاضی، جغرافیا، جامعه‌شناسی، آمار و هر کدام از این رشته‌ها به نوعی داشته‌های خودشان را برای پیشبرد علم گردشگری به اشتراک می‌گذارند.
نادعلی‌پور بیان کرد: در رابطه با صنعت گردشگری باید بگویم گردشگری ملقمه‌ای از کسب و کارهای مختلف است. به همین دلیل تفاوت زیادی با سایر صنایع دارد. گردشگری یک صنعت چتری است. تمامی کسب و کارهایی که در گردشگری به نوعی با هم فعالیت می‌کنند مکمل همدیگر هستند. بر خلاف سایر صنایع که ما بحث رقابت را در درون صنایع می‌بینیم در گردشگری بخش‌های مختلف عرضه باید مکمل یکدیگر باشند.
او گفت: گردشگری یک صنعت چتری است و هر بخش از این چتر اگر بهینه عمل نکند و شکافی در این چتر به وجود بیاید کارایی خودش را از دست می‌دهد. به همان میزانی که حمل و نقل باید ایمن و راحت باشد اقامت هم باید در یک مقصد راحت باشد و کیفیت داشته باشد. محصول گردشگری تفاوت اساسی با سایر محصولات که ما می‌شناسیم دارد. محصول گردشگری محصول نامحسوس و فناناپذیر است. اگر صندلی یک هواپیما، یک رستوران، یا اتاق یک هتل امروز خالی بماند واقعاً از دست رفته و فردا دیگر شما نمی‌توانید با تکمیل آن ضرر روز قبل را جبران کنید.
این استاد دانشگاه توضیح داد: گردشگری صنعتی سبز است. به این معنا که با کمترین تلفات زیست محیطی می‌توان بیشترین نتایج اقتصادی و اجتماعی در پی داشته باشد. حتی برخی معتقدند که گردشگری صنعتی سفید است. به دلیل این که می‌تواند باعث صلح و دوستی و تقابل بین ملت‌ها شود.
او خاطرنشان کرد: امروز وجود نفت در کشورهای خاورمیانه زمینه‌ساز جنگ‌افروزی برای کشورهای توسعه یافته شده است و همین امر باعث واگرایی بیشتر کشورهای منطقه شده است. در حالی که گردشگری می‌تواند باعث ایجاد دوستی و تعاون بین کشورها شود.
وی با اشاره به مزایای اقتصادی گردشگری اظهار کرد: امروز صنعت گردشگری آن چنان تأثیر مثبتی بر توسعه اجتماعی و اقتصادی کشورها دارد که اقتصاد‌دانان آن را صادرات نامریی نام نهاده‌اند. در گردشگری فرهنگ و طبیعت قابل تبدیل شدن به کالایی با ارزش و قابل معامله هستند و قابل تبدیل شدن به ارز و پول و اشتغال هستند. شما حتی می‌توانید هوای پاکیزه برای تنفس را هم به کالا تبدیل کنید برای این که آن را ارایه کنید، عرضه کنید و به گردشگری بفروشید. در کمتر صنعتی ما چنین فرصتی را در اختیار داریم.
نادعلی‌پور گفت: امروزه شناسایی و استفاده از مزیت‌های رقابتی در اقتصاد یکی از گام‌های مؤثر در فایق آمدن بر معضلات اقتصاد تک محصولی و وابسته است. کشوری مثل ترکیه با علم بر شرایط خاص جغرافیایی و آب و هوای مدیترانه‌ای اقدام به توسعه بخش گردشگری کرد. کشوری مثل مالزی ابتدا زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های لازم برای توسعه گردشگری را به وجود آورد و سپس شروع به تبلیغ و بازاریابی و جذب گردشگر کرد و اکنون یکی از موفق‌ترین کشورهای دنیا در جذب گردشگری است.
او تصریح کرد: آثار اقتصادی گردشگری را می‌توان در قالب سه اثر مستقیم، غیرمستقیم و القایی تقسیم‌بندی کرد. از آن جایی که گردشگری یک صنعت خدماتی است بنابراین درآمد حاصل از گردشگری در تولید ناخالص کشور لحاظ می‌شود و از این منظر می‌تواند تأثیر مثبتی بر توسعه و ورنق اقتصادی یک کشور داشته باشد. اثرات غیرمستقیم گردشگری به مراتب بیشتر از آثار مستقیم آن است.
وی افزود: گردشگری با سایر صنایع در ارتباط است. هر صنعتی که با گردشگری در ارتباط است ـ چه صنایعی که از محصول گردشگری استفاده می‌کنند و چه صنایعی که به نوعی به گردشگری محصول خودشان را می‌فروشند ـ همگی در صورت رونق و شکوفایی گردشگری شکوفا می‌شوند و رونق پیدا می‌کنند. از این منظر است که گفته می‌شود گردشگری موتور محرکه اقتصادی است و به نوعی می‌تواند سایر صنایع را هم با خودش یدک بکشد. به طور کلی، آثار مثبت اقتصادی گردشگری را می‌توانیم در قالب عناوینی همچون ارزآوری، اشتغال‌زایی، کسب درآمد، ارتقای سطح زندگی، تحرک اقتصادی، حفاظت از آثار و ابنیه و امکان جذب سرمایه‌گذاری خارجی نام ببریم که در مورد جذب سرمایه‌گذار خارجی به نوعی علاوه بر این که بازاریابی و تبلیغات برای مقصد محسوب می‌شود در جلب و جذب گردشگران خارجی نیز مؤثر است.
نادعلی‌پور بیان کرد: در رابطه با وضعیت گردشگری در استان خوزستان قبل از پرداختن به این موضوع لازم است از خودمان بپرسیم که آیا چیزی به نام توسعه گردشگری در استان ما وجود دارد و اگر وجود دارد در چه مرحله‌ای و با چه کیفیتی وجود دارد؟ ما بارها و بارها شنیده‌ایم که استان خوزستان از پتانسیل‌های زیادی در زمینه گردشگری برخوردار است و آثار تاریخی فراوانی در این استان وجود دارد. همچنین دو اثر ثبت جهانی به نام‌های معبد زیگورات چغازنبیل و سازه‌های آبی شوشتر.
او عنوان کرد: اما با وجود این همه پتانسیل و این همه معبد، این‌ها تا چه حد توانسته‌اند به این استان کمک کند تا حرفی برای گفتن داشته باشد و آیا صنعت گردشگری توانسته است جایگاهی را تا به امروز در این استان پیدا کنند؟ بله، ما پدیده گردشگری را در استان داریم. البته گردشگری نه به معنایی که عامه مردم می‌شناسد نه در غالب ورود سالانه مسافران نوروزی که حتی خوراک خودشان را هم از خانه به همراه می‌آورند و در معابر عمومی کمپ می‌زنند و چیزی جز آلودگی زیست محیطی و ازدحام برای خوزستانی‌ها به ارمغان نمی‌آورند و دل‌مان را به آن خوش کنیم.
او گفت: در پایان از کارشناسان و پژوهشگران صنعت گردشگری خواهش می‌کنم به عنوان متولیان این صنعت فرصت را برای دانشجویان جهانگردی که به نوعی مستعد، علاقمند و توانمند در حوزه گردشگری هستند فراهم کنیم تا دانش خودشان را در واقع به طور عملی در محیط صنعت به اجراء در بیاورند.
سپس مجتبی گهستونی، مشاور مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان، درباره چالش‌های گردشگری در اقتصاد متکی به نفت اظهار کرد: همایش اینجا، خوزستانِ بدون نفت فرصتی مناسب برای نه نقد کردن نفت و به طور کلی انکار آن بلکه فرصتی است تا از این نعمت خدادادی نیز برای توسعه گردشگری بهره گرفته شود. مثلاً پدیده‌ها و آثار نشانه‌های سطحی نفت و علایم اکتشاف نفت در ایران که باعث روانه شدن مکتشفان نفت به خوزستان گردید قابل بررسی است. این گونه آثار باید ثبت ملی شوند، به طریقه علمی نگه‌داری و مواظبت شوند، معرفی شوند و با ایجاد زیرساخت‌های مناسب راه را برای بازدید عموم علاقه‌مندان و گردشگران داخلی و خارجی هموار ساخت.
وی افزود: اگرچه می‌توان خرده گرفت که نفت تاکنون خدمت شایانی به حوزه گردشگری نکرده است و سهمی در این خصوص هر چند جزیی داشته اما حوزه گردشگری می‌تواند بهره کافی را در این باره داشته باشد و چرخ دنده‌های صنعت گردشگری را به پویایی و تحرک درآورد.
گهستونی بیان کرد: چند سال پیش کتابی قدیمی با عنوان نفت و خوزستانیان که در مهر 1333 منتشر شد خواندم. نویسنده معقتد بود هنوز عده‌ای فکر می‌کنند که اگر کار نفت در خوزستان یک سره شود و قراردادی منعقد شود به نفع آنان است. در صورتی که باید متذکر شد بستن قرارداد جهت به کار افتادن دستگاه نفتی خوزستان رابطه مستقیم با استقلال و تمامیت خاک ایران دارد که علاوه بر ملت و دولت ایران چند کشور خارجی را تحت سلطه و اقتدار اقتصادی و سیاسی خود قرار داده است.
او ادامه داد: با این مقدمه می‌خواهم بگویم که بی‌دلیل نیست که همه زندگی ما متکی به نفت شده است. حالا که صنعت گردشگری در ایران پدیده نوظهوری است و کمتر شناختی از وجوه همه جانبه آن وجود دارد چه گونه می‌تواند جا پای صنعت نفت که محصولی کاملاً سیاسی است بگذارد؟ من برای این پرسش تنها یک جواب را مطرح می‌کنم. اول استفاده از جاذبه‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم متکی به نفت و فرآورده‌های آن است.
او اضافه کرد: مثال آن می‌شود تپه گنبد لران یا تشکوه رامهرمز که بر اثر گازهای گوگردی در حال سوختن است. یا چشمه‌های قیر. یا کارخانه تمبی و چاه شماره یک مسجدسلیمان که ایران مدیون او است و سهم گردشگری ایران از آن صفر است یا بافت کاملاً شرکتی این شهرستان با همه جذابیت‌هایی که دارد. اصلاً همین نفت بود که باعث شد 70 اولین‌ها در دو شهرستان مسجدسلیمان و آبادان شکل بگیرد. اما با نگاهی به فهرست همین تعداد اولین‌ها متوجه می‌شویم برای رونق گردشگری از وجود این قابلیت‌ها بهره‌ای برده نشده است. اما مثال می‌زنیم. از چند خانه شرکتی با ارزش معماری و بلااستفاده آبادان و مسجدسلیمان می‌توان بازدید کردید؟ اصلاً چرا مسجدسلیمان در مسیر تورهای گردشگری داخلی و خارجی نیست؟ از چند کارخانه متأثر از نفت می‌توان بازدید کرد؟ نمونه شاخص آن تلمبه خانه دارخوین شادگان است که می‌تواند موزه روباز یا سایت موزه صنعتی در حوزه نفت بشود.
مشاور مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان تصریح کرد: نکته دیگر که باید به آن توجه کرد نقش خوزستان به عنوان بنیان‌گذار توسعه کشور است چراکه از دیرباز شرایط خوزستان باعث شده چشم طمع به آن دوخته شود. اما این طمع باز هم نتوانسته به گردشگری خوزستان شوک بدهد چون همواره درصدد کندن از آن و تصاحب برای خود بوده است. شرایط فعلی خوزستان محصول شرایط توسعه و عمران دیگر نقاط ایران هم است. وی خاطرنشان کرد: از دیگر سو، خوزستان از دیرزمان به علت موقعیت جغرافیایی و منابع طبیعی‌اش نقش مهمی در اوضاع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایران داشته است. در دوره ساسانیان خوزستان از نواحی پیشرفته فرهنگی و اقتصادی آسیا بوده است. در دانشگاه جندی شاپور علاوه بر دانشمندان ایرانی، اساتید غیرایرانی، از جمله یونانی، تدریس می‌کردند. هم‌جواری این منطقه با دریا و نیز رودخانه‌های پرآب آن مانند کارون، دز، کرخه، جراحی و هندیجان، که بعضی از آن‌ها قابل کشتیرانی بودند، ارتباط ایران را با شرق و غرب و نیز با مردمان کنار خلیج فارس تسهیل می‌کردند.
این دوستدار میراث فرهنگی بیان کرد: خوزستان، همچنین، از نظر باروری کشاورزی مشهور بود. انواع نباتات مثل غله، برنج، نیشکر، خرما و کنجد تولید می‌گردید و برای روغن‌کشی کنجد از آسیاب‌های آبی استفاده می‌شد. کارگاه‌های شکرگیری از نیشکر برای اولین بار در خوزستان احداث گردید. در دوره ساسانیان توجه زیادی به استفاده از آب رودخانه‌ها به عمل می‌آمد. شهر اهواز از طریق کانال آبی شاوور به شوش متصل بود. بقایای این کانال‌ها و سدها و ساختمان‌های مختلف هنوز در اطراف کارون، شهر ویس، شوشتر و هفت تپه دیده می‌شود و در مجتمع کشت و صنعت هفت تپه هنوز از قسمتی از کانال داریوش استفاده می‌شود. می‌گویند استفاده صحیح از آب رودخانه و کشت غله در مقیاس وسیع توسط کشاورزان بومی برای اولین بار در دنیا در خوزستان انجام گرفت.
گهستونی بیان کرد: در زمانه‌ای که کشورهای رو به توسعه در حال تقویت بخش خصوصی بودند و کشورشان توسعه موزون خود را طی می‌کرد، بخش خصوصی ایران در دوران رضا شاه بیشتر درگیر صنایع دستی کوچک و بازرگانی بود. طرح‌های زیربنایی و سرمایه‌گذاری صنعتی، از آن جمله ایجاد خط سرتاسری راه‌آهن و تأسیس کارخانه‌های نساجی، سیمان، دخانیات و قند را وزرارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی برنامهریزی و اجرا می‌کردند. توسعه اقتصادی به معنایی که پس از جنگ دوم بر آن مترتب شد شناخته نشده بود. در نتیجه میان فعالیت‌های اقتصادی دولت و یا بخش خصوصی و مفهوم توسعه رابطه مدلّل و سازمان یافته‌ای وجود نداشت. با این همه، میان سال‌های 1305 و 1317 رقمی نزدیک 35 درصد بودجه عمومی صرف ایجاد و توسعه صنایع نام برده و نیز معادن در ایران شد. پس نتیجه می‌گیریم که گردشگری به معنای امروزی‌اش معنا و مفهومی نداشت.
او ادامه داد: یکی از مسؤولان نقل و قول کرد که فلان روز فلان شخصیت به دربند در تهران سر زد. دید که مردم به سختی از کوه بالا و پایین می‌شوند. آن مقام شهردار را خواست. به او دستور داد که مسیر را برای تفریح مردم تسهیل کن. شهردار دو روز بعد طرحی به مافوق داد و برآورد هزینه کرد. کار شروع شد و امروز دربند محل تفریح مردم تهران است. اما در اهواز پارک شهروند اهواز را توسعه نمی‌دهند چون نگاه کلی حاکم بر آن، که سایه نفت باشد، سنگینی می‌کند. پارک به این بزرگی و با موقعیت عالی خود به امان خود رها می‌شود چون معارض دارد. طرح رهاسازی گوزن زرد ایرانی در این محوطه اجرا نمی‌شود چون مخالف دارد. مخالف نه برای دفاع از این گونه نادر حیوانی بلکه به خاطر ارزش زمین. این جا است که یک پای گردشگری لنگ می‌زند.
وی گفت: روزی ما را به بازدید از میادین نفتی اهواز بردند. در بیابان‌های شرق اهواز پارکی بود به نام پارک موزه. با این که کوچک بود اما وجودش در اینجا دور از ذهن بود. خوب چه شد؟ چرا توسعه نیافت؟ چرا معرفی نشد؟ آیا دلایلی جز این دارد که محوطه شرکتی است و گردشگر نمی‌تواند ورود پیدا کند؟ اما باز با گذشت زمان، بر اثر جنگ‌های متعدد، از بین رفتن تأسیسات آبیاری، عدم زهکشی اراضی و بالا آمدن میزان نمک خاک، به تدریج خاک‌های کشاورزی تضییع گردید به طوری که در زمان عباسیان میزان نمک خاک به قدری زیاد شد که فرمانروایان عباسی مجبور بودند عده‌ای را برای جمع‌آوری نمک اجیر کنند و یا غالباً به این منظور از اسرای جنگی استفاده کنند. با این همه، در قرن 13 و 14 میلادی کشت پنبه در خوزستان به گونه‌ای گسترده رواج داشت.
او اظهار کرد: از آن پس، به عمران و آبادی استان خوزستان توجه خاصی نشد و کشاورزی خوزستان به تدریج رو به زوال رفت. در ابتدای قرن بیستم، پیدایش نفت در خوزستان توجه خارجیان را برانگیخت اما این توجه عمدتاً مربوط به کشف و استخراج نفت و شرایط زیست کارکنان نفتی بود. در نتیجه، شهر آبادان نوسازی شد ولی در سایر شهرهای خوزستان اقداما چشم‌گیری به عمل نیامد.
گهستونی تاکید کرد: اگر توسعه را افزایش قابلیت و توان یک جامعه در بهروری از توانایی‌ها و ظرفیت‌های تاریخی، اجتماعی، اقتصادی، انسانی و طبیعی بدانیم باید بپذیریم استان خوزستان در توسعه نیافتگی بسیار توسعه یافته است. عقبه تاریخی، قرار داشتن در دروازه ورود تمدن اسلامی به ایران، منابع عظیم اقتصادی، منابع اجتماعی عظیم‌تر (وجود اقوام و ملل گوناگون ساکن در خوزستان) و وجود مؤسسات فرهنگی اثرگذار در رشد و توسعه در یک صد سال گذشته از امتیازات نسبی استان خوزستان است. با این همه استان ما به لحاظ شاخص‌های توسعه در نقطه‌ای قرار دارد که تعجب هر کارشناسی را بر می‌انگیزاند. حلقه مفقوده توسعه نیافتگی ما کجا است؟ راستی مشکل ما چیست؟ چرا؟ پیوسته مشغول گذراندن یک سیکل معیوب و عقیم هستیم؟ واقعیت این است که مساله توسعه نیافتگی استان خوزستان پدیده‌ای است که بدون توجه به روند توسعه در کل کشور قابل نقد و بررسی نمی‌باشد.
مشاور مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان افزود: برخی معتقدند علت واماندگی استان خوزستان فقدان منابع سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و منابع مادی لازم برای پیشرفت است و برای رسیدن به نقطه مطلوب باید منابع بیشتری را صرف زیرساخت‌های مادی و امکانات زیربنایی از جمله، توسعه راه‌ها و شبکه حمل نقل جاده‌ای و ریلی، توسعه شبکه‌های بهداشت و درمان و غیره کرد.
او گفت: به آن امید که از همه پتانسیل‌ها و استعدادها استفاده شود و هر روز شاهد توسعه بیشتر استان خوزستان باشیم و به جای استان نفت‌خیز، که الحق هم نفت‌خیز می‌باشد، بگویم استان جهانگردنواز یا به عبارتی گردشگرپذیر.
به گزارش خبرنگار ایسنا از خوزستان، در ادامه حدیث پویان‌مهر، استاد دانشگاه پیام نور اهواز، درباره جغرافیایی گردشگری استان خوزستان اظهار داشت: جغرافیای گردشگری علمی است که رابطه بین اشکال مختلف جهانگردی را با محیط‌های طبیعی و فرهنگی و اثرات این فعالیت‌ها را در نواحی مختلف بررسی می‌کند. جغرافیای جهانگردی در واقع علمی است که روابط بین انسان‌ها با محیط‌های خود را در محیط‌هایی که اوقات فراغت را به سر می‌برند بررسی و تأثیراتی را که بر هم می گذارند، مطالعه می‌کند.
وی یادآوری کرد: استان خوزستان با مساحت 64236 کیلومتر مربع در جنوب غربی ایران سرزمینی همواره و بی‌عارضه است. جلگه خوزستان از رسوبات نرم و رودخانه‌ای تشکیل شده است و از رودهایی که از زاگرس آمده‌اند سرچشمه می‌گیرد. این استان از شمال به استان لرستان، از شرق به کهگیلویه و بویراحمد و از جنوب به خلیج فارس و غرب به عراق متصل است.
پویان‌مهر افزود: استان خوزستان از سه اقلیم تشکیل شده ولی بیشترین قسمت آن در آب و هوای گرم و خشک است. بارندگی‌های استان خوزستان از اواخر آبان تا اوایل فروردین است و فصل بسیار مناسبی برای گردشگری محسوب می‌شود.
وی، با اشاره به کوه‌ها، آبشارها، رودخانه‌ها، گیاهان، جانوران، غارها و آثار تاریخی و دیگر جاذبه‌های گردشگری استان خوزستان، گفت: با توجه به این که این همایش مربوط به خوزستان بدون نفت است من به موضوع گیاهان دارویی و گردشگری سلامت اشاره می‌کنم.
استاد دانشگاه پیام نور اهواز ادامه داد: گردشگری سلامت و گیاهان دارویی که در استان خوزستان وجود دارد می‌تواند جاذبه گردشگری بسیار مناسبی برای گردشگری باشد. تعداد 570 گونه گیاهی در استان خوزستان وجود دارد که 80 گونه آن در عطاری‌های استان خوزستان معرفی شده است و پراکندگی وسیعی در استان خوزستان به خاطر تنوع اقلیمی وجود دارد.
او تصریح کرد: استان خوزستان هیچ رتبه‌ای را در زمینه گیاهان دارویی ندارد و استان‌های خراسان رضوی، خراسان جنوبی و کرمان و سیستان و بلوچستان در این زمینه‌ها برتر هستند. در حالی که گردشگری سلامت موضوعی است که در هیچ همایشی هیچ سخنی از آن به میان نیامده است. با توجه به این که استان خوزستان دارای شرایط آب و هوایی مناسبی برای گردشگری در بیشتر فصول سال نیست. باید گردشگری فصل خوب مورد بررسی قرار گیرد تا در فصول مناسب گردشگران را جلب کنیم.
همچنین مسعود حسین‌پور، استاد دانشگاه‌های اهواز، در این همایش بیان کرد: اسم این همایش با عنوان خوزستان بدون نفت نمی‌دانم چه قدر می‌تواند عنوان خوبی باشد. در دنیا نظریه‌ای هم به عنوان "نظریه نکبت منابع در دنیا" مطرح است. این نظریه می‌گوید که کشورهای دارای منابع خدادادی به توسعه دست پیدا نمی‌کنند.
وی افزود: چند روز پیش وزیر کار درباره این موضوع گفت که تا زمانی که ما این بلا یعنی نفت را داریم به جایی نمی‌رسیم و می‌تواند عامل عدم توسعه باشد. اما من زیاد موافق با این موضوع نیستم و تحلیلی که دارم این است که نفت پایه اول گردشگری در استان خوزستان می‌تواند باشد.
حسین‌پور خاطرنشان کرد: نفت ثروتی است که همیشگی نیست و این به آن معنی است که ما الان در دوره طلایی نفت قرار داریم و این یک دهه می‌تواند اقتصاد ایران را برای همیشه عوض کند. همه فکر می‌کنند استان خوزستان، استانی صنعتی است اما اگر همین چند صنایع بزرگ و مادر را از آن حذف کنیم می‌بینیم که اصلاً صنعتی ندارد. پس صنایع بزرگ و صنایع مادر چون جای دیگر امکان برای آن‌ها نبود در استان خوزستان به وجود آمدند و البته باید از وجود آن‌ها استفاده کنیم چون اگر از آن‌ها استفاده نکنیم جزو آلوده‌ترین شهرهای دنیا می‌شویم.
وی ادامه داد: نکته‌ای که من می‌خواهم بر آن پافشاری کنم ظرفیت و پتانسیل گردشگری خوزستان است چراکه خوزستان می‌تواند گردشگری را جایگزین صنعت کند. ما در صنایع کوچک هیچ گونه مزیت خاصی را نسبت به استان‌های کوچک نداریم و حتی در این سال‌ها رشد منفی نیز داشته‌ایم. البته علت این رشد منفی کاملاً مشخص است زیرا پتانسیل ما در جای دیگری است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: کشور ما نه مربوط به 2500 سال پیش و نه 1500 سال پیش است بلکه در تاریخ تمدن جهان ما حداقل 10 هزار سال تمدن داریم و در این مدت تمدن‌ساز و فرهنگ‌زا بوده‌ایم. پس وقتی چنین قدمتی داریم باید ببینیم که جایگاه ما در دنیا چه قدر است.
وی اظهار کرد: در دنیای امروز حدوداً یک میلیارد گردشگر داریم که این یک میلیارد 1300 میلیارد دلار سود با خود به همراه دارد و بر اساس برآوردها تا سال 2020 حدودا این یک میلیارد نفر به یک میلیارد و 60 هزار نفر و تا سال 3030 به یک میلیارد و 800 هزار نفر می‌رسند. اکنون باید ببینیم سهم کشور ما چه قدر است.
او ادامه داد: من می‌خواهم فقط به این نکته اشاره کنم که ظرفیت گردشگری دنیا کجا است و ما نسبت به آن کجا قرار داریم و آیا می‌توانیم به قسمت‌های بالاتر برویم یا نمی‌توانیم؟ در سال 2007 فرانسه 70 میلیون گردشگر را به خود جذب کرد و در سال 2012 80 میلیون توریست داشت. یعنی فرانسه دقیقاً 10 درصد توریست دنیا را به خودش جلب کرده است و 90 میلیارد دلار درآمد فرانسه در سال 2007 بوده است. این عدد 70 درصد تولید ناخالص کشور فرانسه است.
حسین‌پور افزود: از مکانی مثل موزه لور پنج میلیون و 800 هزار نفر، از برج ایفل شش میلیون و 700 هزار نفر، از موزه تاریخ طبیعی پاریس سه میلیون نفر و از تاق پیروزی هم سه میلیون نفر دیدن کرده‌اند. کل گردشگری و درآمد گردشگری ما به اندازه بازدید از یک موزه در فرانسه نیست. کل کشور ما، حتی نماینده‌های مجلس، درک صحیحی از تولید نفت ندارند و حتی نمی‌دانند چاه نفت چه طوری است و چه طور استخراج می‌شود!؟
وی عنوان کرد: اگر شرکت نفت یک موزه واقعی درباره خط تولید نفت احداث کند چه قدر گردشگر را به سوی خودش جلب می‌کند؟ چرا ما باید نفت را از گردشگری و توریسم خارج کنیم؟ چرا ما برای خودمان برنامه و ایده نداریم و نفت را عامل عدم توسعه می‌دانیم؟ مشکل در ضعف و برنامهریزی خود ما است. من چند وقت پیش در جلسه با رییس هتل‌داران اهواز گفت‌وگویی داشتم که گفت استان خوزستان ظرفیت احداث هتل را ندارد و احداث هتل اصلاً به صرفه نیست. این حرفی است که من اصلاً متوجه آن نمی‌شوم. از اول انقلاب تنها یک هتل اکسین داریم. واقعاً نگران کننده است. مگر می‌شود در استانی که 70 درصد تولید ناخالص ملی کشور را دارد ساخت هتل به صرفه نباشد!؟ مسؤولانی که در رأس کار هستند باید پاسخ‌گوی عملکردشان باشند. وجود توریسم در یک کشور یعنی امنیت و وقتی توریست در کشوری وجود ندارد یعنی آن کشور امنیت ندارد.
حسین‌پور خاطرنشان کرد: ما در حوزه جهانگردی نیاز به اندیشه داریم نه دانش. آن چه که در حوزه اندیشه است را باید از کتاب‌های درسی شروع کنیم و از پایه با دانش‌آموزان این مسایل کار شود. حوزه گردشگری حوزه اندیشه و پایه است و صرفاً حوزه تبلیغات و سایت نیست. در حوزه گردشگری باید حوزه اندیشه از پایه تغییر کند چراکه ما در حوزه اندیشه دچار اختلال هستیم. وقتی خود خوزستانی‌ها هنوز خودشان بزرگترین اثر ثبت جهانی را ندیده‌اند چه گونه انتظار داریم که از نظر گردشگری پیشرفته داشته باشند. ما در حوزه زیرساخت‌ها ضعیف هستیم. هتل‌‌دارهای اهواز می‌گویند ما ضرر می‌کنیم. در حالی که فقط با یک تغییر در ساعت پروازهای خوزستان از صبح به بعدازظهر این وضعیت تغییر می‌کند.
این استاد دانشگاه اظهار کرد: ما در استان خوزستان می‌توانیم صد روز جشن داشته باشیم و تقویم گردشگری خارج از تقویم ملی برای خوزستان تدوین کنیم. نفت بلا نیست. ما بلاییم که بلد نیستیم از این نعمت خدادادی استفاده کنیم. ما سواد نداریم و به عنوان هر کسی که مسؤولیت داریم اطلاعات نداریم.
او تصریح کرد: استان خوزستان به جرأت یکی از پرپتانسیل‌‌ترین نقاط گردشگری دنیا است چراکه این همه آلودگی باعث می‌شود روزی گردشگران فقط برای دیدن این آلودگی‌ها به این استان بیایند! ما که نمی‌توانیم تمیزش کنیم. فقط کافی است همین طور که هست نگه‌اش داریم. توریست‌های زیادی به دیدن آن می‌آیند. خوزستان به اندازه یک کشور پتانسیل دارد.
|
