سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانحدیث روز
امام سجاد(ع): اما هیچ روزی همانند روز حسین علیه‌السلام نیست که سی هزار مرد جنگاور بر او روی آوردند و می‌پنداشتند که از این امت هستند و همگی آنان با ریختن خون او به خدای عزوجل تقرب می‌جستند.
مشرق-حضرت زین‌العابدین امام سجاد علیه السلام فرمودند : سخت ترین روزی که بر رسول خدا صلی الله علیه و آله گذشت روز غزوه احد بود که در آن عمویش حمزه بن عبدالمطلب – که شیر خدا و شیر پیامبرش بود– کشته شد و پس از آن روز جنگ موته بود که در آن پسر عمویش جعفر بن ابی طالب کشته شد.
سپس فرمود : اما هیچ روزی همانند روز حسین علیه‌السلام نیست.
که سی هزار مرد جنگاور بر او روی آوردند و می‌پنداشتند که از این امت هستند و همگی آنان با ریختن خون او به خدای عزوجل تقرب می‌جستند، در حالی که او خدا را به یاد آنان می آورد اما آنان پند پذیر نبودند تا اینکه او را به ظلم و ستم و دشمنی کشتند...
متن حدیث:
قال الامام سجاد علیه السلام: ما مِنْ یَوْمٍ اَشَدُّ عَلی رَسولِ اللهِ صَلّی اللهِ عَلَیه وَ آلهِ وَ سَلَّمْ مِنْ یَوْمٍ اُحُدٍ قُتِلَ فیهِ عَمُّهُ حَمْزَةٍ بْنِ عَبدالمطلَبٍ اَسَدُ اللهِ وَ اَسَدُ رَسولِِهِ وَ بَعْدَهُ یَوْمَ مُوْتَةِ قُتِلَ ابْنُ عَمَّهُ جَعفر بنُ ابی طالبٍ. ثُمّ قال علیهِ السّلام : وَ لا یَومِ کَیومِ الْحُسَینِ علیه السلام اَزْدَلَفٍ عَلیهِ ثلاثونَ اَلْفٍ رَجُلٍ یَزْعُمونَ اَنّهمْ مِن هذهِ الْاُمّةٍ کُلُّ یَتَقََرّبُ اِلَی اللهِ عَزّوجلّ بِدَمَهِ وَ هُوَ بِاللهِ یُذَکّرهُمْ فَلا یَتّعِظونَ حَتّی قَتَلوهُ بَغْیاً وَ ظُلْماً وَ عُدْواناً ...
سپس فرمود : اما هیچ روزی همانند روز حسین علیه‌السلام نیست.
که سی هزار مرد جنگاور بر او روی آوردند و می‌پنداشتند که از این امت هستند و همگی آنان با ریختن خون او به خدای عزوجل تقرب می‌جستند، در حالی که او خدا را به یاد آنان می آورد اما آنان پند پذیر نبودند تا اینکه او را به ظلم و ستم و دشمنی کشتند...
متن حدیث:
قال الامام سجاد علیه السلام: ما مِنْ یَوْمٍ اَشَدُّ عَلی رَسولِ اللهِ صَلّی اللهِ عَلَیه وَ آلهِ وَ سَلَّمْ مِنْ یَوْمٍ اُحُدٍ قُتِلَ فیهِ عَمُّهُ حَمْزَةٍ بْنِ عَبدالمطلَبٍ اَسَدُ اللهِ وَ اَسَدُ رَسولِِهِ وَ بَعْدَهُ یَوْمَ مُوْتَةِ قُتِلَ ابْنُ عَمَّهُ جَعفر بنُ ابی طالبٍ. ثُمّ قال علیهِ السّلام : وَ لا یَومِ کَیومِ الْحُسَینِ علیه السلام اَزْدَلَفٍ عَلیهِ ثلاثونَ اَلْفٍ رَجُلٍ یَزْعُمونَ اَنّهمْ مِن هذهِ الْاُمّةٍ کُلُّ یَتَقََرّبُ اِلَی اللهِ عَزّوجلّ بِدَمَهِ وَ هُوَ بِاللهِ یُذَکّرهُمْ فَلا یَتّعِظونَ حَتّی قَتَلوهُ بَغْیاً وَ ظُلْماً وَ عُدْواناً ...
«امالی صدوق،صفحه 374»
اخبار سیاسی،اقتصادی و تحلیل متنوع
نه" به باج‌خواهی روس، چین، هند و ...فرا رسید
ایران از گوشه رینگ سیاست جهانی خارج می‌شود
گروه سیاسی: در سیاست خارجی دولتهای نهم و دهم، احمدی‌نژاد سیاستی که آن را «دیپلماسی تهاجمی» می‌نامید، پیشه ساخته بود که در آن، اکثر کشورها به ویژه جهان غرب، دشمن به حساب می‌آمدند و قاعدتاً در برابر دشمن بهترین دفاع می‌تواند حمله باشد.
اشکان بنکدارجهرمی
هر گونه نرمش و حتی تعامل در چنین رویکردی نوعی سازشکاری، عدول از اصول انقلابی گری و حتی خیانت به حساب می‌آمد. حاصل این نگرش، نفی هر گونه فرصت بود که مذاکرات دیپلماتیک را از صحنه دفاع از منافع ملی تبدیل به کلاس فلسفه و تاریخ نموده بود. دولتمردان هشت سال گذشته به ویژه رئیس دولت هر سخنی را فارغ از تأثیرات بعضاً مخرب آن بر زبان می‌راندند و شاید حتی قصد و نیتشان بر تخریب روابط بیشتر بود تا تعامل.
از چنین عملکرد ناپخته‌ای نه تنها هیچ عایدی نصیب کشورمان نگشت بلکه مجالی شد برای دشمنان ایران که باورهای افراطی خود را در تقابل با ما اثبات کنند. پس از گذشت چندی از این روند، اثرات مخرب آن بر وجهه بین المللی جمهوری اسلامی به وضوح آشکار گشت اما احمدی‌نژاد که به هیچ وجه حاضر به تغییر چنین رویکردی نبود چنین تنزلی در جایگاه جهانی ایران را نوعی امتیاز برای خود می‌دانست و خریدنِ دشمنی جهان غرب را پیروزی به حساب می‌آورد! هر چه دولت گذشته بر این سیاست بیشتر مداومت می‌ورزید نشانه‌های منفی آن بیشتر خود را در زمینه اقتصاد و حتی در عرصه زندگی روزمره مردم عیان می‌نمود.
کشورهای جهان نیز در قبال این دیپلماسی تهاجمی واکنشهای متفاوتی داشتند. بر خلاف آن چه احمدی‌نژاد و همفکرانش می‌پنداشتند و در سالهای اولیه ریاست او از تریبونهای رسمی و رسانه‌های دولتی و جناح اصولگرا تبلیغ می‌شد این نوع برخورد نه تنها غرب را به تسلیم و یا حتی عقب نشینی وا نداشت بلکه سبب گشت بهترین بهانه‌ها در اختیار لابیستهای افراطی مخالف با جمهوری اسلامی قرار گیرد و عملاً نگرش مسالمت جوی برخی سیاست پیشگان غربی در این چالش به محاق فرو رود.
آن زمان احمدی‌نژاد شده بود نمادی از ایرانِ خشن که می‌رود به سلاح هسته ای نیز دست یابد. بدیهی است سخنان و عملکردهای رئیس‌جمهور سابق با هر نیتی که بوده باشد ایران را به انزوای سیاسی کشاند و توانست بیشترین کمک را به مظلوم نمایی صهیونیسم انجام دهد. گروه دیگری از کشورها امّا با اظهار دوستی و نشان دادن حمایت ظاهری، فقط به فکر درآمدهای سرشار مستقیم و غیر مستقیم خود از این کشور منزوی شده بودند.
روسیه و چین از یک سو در مخالفت با غرب، خود را به عنوان وزنه‌ای مؤثر در سیاست جهانی بیش از پیش مطرح می‌ساختند و از سوی دیگر، هم از غرب و هم از ایران منافع زیادی را نصیب خود می‌نمودند.روسیه بسیار عطشناک در این زمینه وارد عمل شد و با همراهی همسایگان و بدون در نظر گرفتن ایران سهم بسزایی از دریای خزر را از آن خود ساخت همچنین در ازای تحویل ندادن موشکهای اس 300 و تأخیر در راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر، این کشور توانست کمکهای مالی قابل توجهی را از آمریکا بستاند.
روسیه در قراردادهای اقتصادی و تکنولوژیک خود با ایران نیز توانست در غیاب شرکتهای درجه یک غربی فن آوری‌های رده خارج خود را به کشور ما بیش از ارزش واقعی آنها و در بدترین صورت ممکن معامله تحمیل نماید. چین نیز با عدم پرداخت پولهای حاصل از خرید نفت و در اختیار گرفتن آنها، خواهان پرداخت آن به یوآن- واحد پول چین- بود و یا انتظار داشت چنین سرمایه ای صرف خرید اجناس بی کیفیت چینی یا معامله با شرکتهای سطح پایین این کشور گردد.
این دو کشورِ به اصطلاح دوست در این هشت ساله توانستند هم از توبره بخورند و هم از آخور و همواره باج مسالمت جویانه خود را از ایران داشته باشند. کمک به ارتقاء جایگاه سیاسی چین و روسیه در جهان و بهبود وضعیت اقتصادی آنها که به قیمت زمینگیر شدن اقتصاد ایران تمام شد، هدیه دولت احمدی‌نژاد بدانها بود.
البته در میان کشورهای خارج از دایره دوست یا دشمن نیز، برخی دولتهای ضعیف و کوچکتر هم برای این که از قافله عقب نمانند و از این صید نصیبی ببرند، دست به کار شدند و با فشار مضاعف بر ایران توانستند حتی قراردادهای پیشین را به نفع خود تغییر دهند. توقعات طمعکارانه هند در پرداخت پول نفت به روپیه- واحد پول هند- و تغییر قراردادهای نفتی و گازی به نفع آن کشور و تعهد ایران به واردات بی کیفیت ترین کالاها از آن کشور می‌توانست سهم به سزایی در بهبود جایگاه روپیه و اقتصاد آن کشور داشته باشد که دولت احمدی‌نژاد نیز بدانها متعهد شده بود.
اما اخیراً با پس گرفتن سه امتیاز نفت و گاز از سرمایه‌گذاران هندی در صنعت نفت و عدم تمایل ایران به ارزان فروشی و دریافت روپیه به جای ارزهای معتبر از سوی وزیر نفت دولت تدبیر و امید به باج خواهی این کشور پایان داده شد. به طور کلی پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری و پیروزی دیدگاه آقای روحانی که بهبود رابطه با جهان به ویژه غرب را بر اساس حفظ منافع ملی نوید می‌داد عرصه باج خواهی چنین کشورهایی روز به روز تنگتر می‌گردد.
پشتوانه رأی مردمی، همسویی دولت آشتی ملی با مقام معظم رهبری و لحاظ دغدغه‌های ایشان، امید به برون رفت از وضع نا بسامان اقتصادیِ حاصل از دولت احمدی‌نژاد و درایت و تدبیر دولت فعلی در باز نمودن فضای سیاسی داخلی که جایگاه صحیحی را برای ایران در همین چند هفته آغاز به کار دولت به ارمغان آورده به ویژه قدرت ادبیات دیپلماتیک رئیس جمهور و وزیر امور خارجه باعث شده تا ایران از جایگاه برابر در فکر مذاکره و حتی رابطه با آمریکا باشد.
اکنون دولت یازدهم به نظر می‌رسد در زمینه سیاست خارجی هم به قدرت کامل در عرصه داخلی و هم به شأن والاتری در جایگاه بین المللی دست یافته است. دیپلماسی فعلی بر خلاف نوع تهاجمی آن که ایران را در گوشه رینگ سیاست جهانی به دام انداخته بود و حتی دست کوچکترین کشورها برای باج خواهی را باز گذاشته بود، می‌رود که کشور را نه تنها از تنگنای باج خواهی همه کشورهای بزرگ و کوچک نجات دهد بلکه ایران را در استقلال و اقتدار بین المللی به جایگاه واقعی خود بازگرداند.
هر گونه نرمش و حتی تعامل در چنین رویکردی نوعی سازشکاری، عدول از اصول انقلابی گری و حتی خیانت به حساب می‌آمد. حاصل این نگرش، نفی هر گونه فرصت بود که مذاکرات دیپلماتیک را از صحنه دفاع از منافع ملی تبدیل به کلاس فلسفه و تاریخ نموده بود. دولتمردان هشت سال گذشته به ویژه رئیس دولت هر سخنی را فارغ از تأثیرات بعضاً مخرب آن بر زبان می‌راندند و شاید حتی قصد و نیتشان بر تخریب روابط بیشتر بود تا تعامل.
از چنین عملکرد ناپخته‌ای نه تنها هیچ عایدی نصیب کشورمان نگشت بلکه مجالی شد برای دشمنان ایران که باورهای افراطی خود را در تقابل با ما اثبات کنند. پس از گذشت چندی از این روند، اثرات مخرب آن بر وجهه بین المللی جمهوری اسلامی به وضوح آشکار گشت اما احمدی‌نژاد که به هیچ وجه حاضر به تغییر چنین رویکردی نبود چنین تنزلی در جایگاه جهانی ایران را نوعی امتیاز برای خود می‌دانست و خریدنِ دشمنی جهان غرب را پیروزی به حساب می‌آورد! هر چه دولت گذشته بر این سیاست بیشتر مداومت می‌ورزید نشانه‌های منفی آن بیشتر خود را در زمینه اقتصاد و حتی در عرصه زندگی روزمره مردم عیان می‌نمود.
کشورهای جهان نیز در قبال این دیپلماسی تهاجمی واکنشهای متفاوتی داشتند. بر خلاف آن چه احمدی‌نژاد و همفکرانش می‌پنداشتند و در سالهای اولیه ریاست او از تریبونهای رسمی و رسانه‌های دولتی و جناح اصولگرا تبلیغ می‌شد این نوع برخورد نه تنها غرب را به تسلیم و یا حتی عقب نشینی وا نداشت بلکه سبب گشت بهترین بهانه‌ها در اختیار لابیستهای افراطی مخالف با جمهوری اسلامی قرار گیرد و عملاً نگرش مسالمت جوی برخی سیاست پیشگان غربی در این چالش به محاق فرو رود.
آن زمان احمدی‌نژاد شده بود نمادی از ایرانِ خشن که می‌رود به سلاح هسته ای نیز دست یابد. بدیهی است سخنان و عملکردهای رئیس‌جمهور سابق با هر نیتی که بوده باشد ایران را به انزوای سیاسی کشاند و توانست بیشترین کمک را به مظلوم نمایی صهیونیسم انجام دهد. گروه دیگری از کشورها امّا با اظهار دوستی و نشان دادن حمایت ظاهری، فقط به فکر درآمدهای سرشار مستقیم و غیر مستقیم خود از این کشور منزوی شده بودند.
روسیه و چین از یک سو در مخالفت با غرب، خود را به عنوان وزنه‌ای مؤثر در سیاست جهانی بیش از پیش مطرح می‌ساختند و از سوی دیگر، هم از غرب و هم از ایران منافع زیادی را نصیب خود می‌نمودند.روسیه بسیار عطشناک در این زمینه وارد عمل شد و با همراهی همسایگان و بدون در نظر گرفتن ایران سهم بسزایی از دریای خزر را از آن خود ساخت همچنین در ازای تحویل ندادن موشکهای اس 300 و تأخیر در راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر، این کشور توانست کمکهای مالی قابل توجهی را از آمریکا بستاند.
روسیه در قراردادهای اقتصادی و تکنولوژیک خود با ایران نیز توانست در غیاب شرکتهای درجه یک غربی فن آوری‌های رده خارج خود را به کشور ما بیش از ارزش واقعی آنها و در بدترین صورت ممکن معامله تحمیل نماید. چین نیز با عدم پرداخت پولهای حاصل از خرید نفت و در اختیار گرفتن آنها، خواهان پرداخت آن به یوآن- واحد پول چین- بود و یا انتظار داشت چنین سرمایه ای صرف خرید اجناس بی کیفیت چینی یا معامله با شرکتهای سطح پایین این کشور گردد.
این دو کشورِ به اصطلاح دوست در این هشت ساله توانستند هم از توبره بخورند و هم از آخور و همواره باج مسالمت جویانه خود را از ایران داشته باشند. کمک به ارتقاء جایگاه سیاسی چین و روسیه در جهان و بهبود وضعیت اقتصادی آنها که به قیمت زمینگیر شدن اقتصاد ایران تمام شد، هدیه دولت احمدی‌نژاد بدانها بود.
البته در میان کشورهای خارج از دایره دوست یا دشمن نیز، برخی دولتهای ضعیف و کوچکتر هم برای این که از قافله عقب نمانند و از این صید نصیبی ببرند، دست به کار شدند و با فشار مضاعف بر ایران توانستند حتی قراردادهای پیشین را به نفع خود تغییر دهند. توقعات طمعکارانه هند در پرداخت پول نفت به روپیه- واحد پول هند- و تغییر قراردادهای نفتی و گازی به نفع آن کشور و تعهد ایران به واردات بی کیفیت ترین کالاها از آن کشور می‌توانست سهم به سزایی در بهبود جایگاه روپیه و اقتصاد آن کشور داشته باشد که دولت احمدی‌نژاد نیز بدانها متعهد شده بود.
اما اخیراً با پس گرفتن سه امتیاز نفت و گاز از سرمایه‌گذاران هندی در صنعت نفت و عدم تمایل ایران به ارزان فروشی و دریافت روپیه به جای ارزهای معتبر از سوی وزیر نفت دولت تدبیر و امید به باج خواهی این کشور پایان داده شد. به طور کلی پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری و پیروزی دیدگاه آقای روحانی که بهبود رابطه با جهان به ویژه غرب را بر اساس حفظ منافع ملی نوید می‌داد عرصه باج خواهی چنین کشورهایی روز به روز تنگتر می‌گردد.
پشتوانه رأی مردمی، همسویی دولت آشتی ملی با مقام معظم رهبری و لحاظ دغدغه‌های ایشان، امید به برون رفت از وضع نا بسامان اقتصادیِ حاصل از دولت احمدی‌نژاد و درایت و تدبیر دولت فعلی در باز نمودن فضای سیاسی داخلی که جایگاه صحیحی را برای ایران در همین چند هفته آغاز به کار دولت به ارمغان آورده به ویژه قدرت ادبیات دیپلماتیک رئیس جمهور و وزیر امور خارجه باعث شده تا ایران از جایگاه برابر در فکر مذاکره و حتی رابطه با آمریکا باشد.
اکنون دولت یازدهم به نظر می‌رسد در زمینه سیاست خارجی هم به قدرت کامل در عرصه داخلی و هم به شأن والاتری در جایگاه بین المللی دست یافته است. دیپلماسی فعلی بر خلاف نوع تهاجمی آن که ایران را در گوشه رینگ سیاست جهانی به دام انداخته بود و حتی دست کوچکترین کشورها برای باج خواهی را باز گذاشته بود، می‌رود که کشور را نه تنها از تنگنای باج خواهی همه کشورهای بزرگ و کوچک نجات دهد بلکه ایران را در استقلال و اقتدار بین المللی به جایگاه واقعی خود بازگرداند.
پیام آزادی زندانیان امنیتی چیست؟
در آخرین ساعات شب گذشته، جمعی از زندانیان امنیتی آزاد شدند. این آزادی افزون بر این که مورد توجه رسانه‌های داخلی قرار گرفت و وزیدن نسیم اعتدال نامیده شد، مورد توجه گسترده رسانه‌های جهانی نیز قرار گرفت.
کد خبر: ۳۴۵۹۱۴
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۵:۰۶
در آخرین ساعات شب گذشته، دست‌کم شانزده تن از زندانیان از زندان اوین و رجایی‌شهر آزاد شدند. این در حالی است که پیش از این، زمزمه‌هایی درباره تشکیل کارگروهی برای تصمیم‌گیری در خصوص زندانیان حوادث پس از انتخابات شنیده می‌شد. فیض‌الله عرب سرخی، محسن امین‌زاده، عیسی سحرخیز، میرطاهر موسوی، نسرین ستوده، مهسا امرآبادی، محبوبه کرمی، محمدعلی ولایتی، مریم جلیلی، میترا رحمتی، فرح واضحان، ژیلا مکوندی، صغری غلام‌نژاد، کفایت ملک‌محمدی، حسین زرینی و ابراهیم بابایی زیدی از آزادشدگان هستند. برخی منابع نیز از احتمال آزادی شمار دیگری از زندانیان سخن گفته‌اند.
روزنامه آرمان، نزدیک‌ترین روزنامه به هاشمی رفسنجانی، این رویداد را وزیدن نسیم اعتدال نامیده و نوشته است: «آزادی افرادی که پس از رخدادهای سال ۸۸ بازداشت شده بودند، یکی از مطالبات خانواده‌های آنها از دولت تدبیر و امید بود که دولتمردان اگرچه در مصاحبه‌های خود پاسخ شفافی به این خواسته‌ها نمی‌دادند اما از لبخند‌هایشان مشخص بود که در فکر تحقق این خواسته هستند. در نشست خبری حسن روحانی وضعیت زندانیان سیاسی سؤالی بود که پرسیده شد و او اینچنین پاسخ داد: مسأله سیاسیونی که مورد اشاره قرار گرفتند و رفع مشکلات آنان نیاز به اجماع ملی و مذاکره با سه قوه است و ما هنوز دولت تشکیل نداده‌ایم اما دولت که تشکیل شد مذاکراتی با قوای دیگر خواهیم داشت و اینگونه مسائل را دنبال می‌کنیم».از سوی دیگر، این خبر به سرعت مورد توجه رسانه‌های جهانی قرار گرفت و تحلیل‌هایی در مورد چرایی آن داده شد.
ال مانیتور در این باره نوشته است، گویا آزادی این افراد با نخستین حضور حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل متحد همزمان شده است. سفرهای محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور پیشین ایران در سپتامبر هر سال نیز با خبرهای مشابهی همراه بود. پیش از او نیز، سید محمد خاتمی در سفر خود در سال ۱۹۹۸ به نیویورک اظهارات متفاوتی در مورد فتوای قتل سلمان رشدی بر زبان آورد.
هاله اسفندیاری که در سال ۲۰۰۷، به اتهام جاسوسی دستگیر شد و پس از چهار ماه در آستانه سفر احمدی‌نژاد به نیویورک آزاد شد، به ال مانیتور گفته که این خبر می‌تواند به روحانی کمک کند با پرسش‌های کمتری در این مورد روبه‌رو شود.
ال مانیتور سپس به تاریخچه این موضوع در جریان مبارزات انتخاباتی ۱۳۹۲ و دیدگاه‌های رئیس جمهور در این باره پرداخته و به نقشی که شاید علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی در ادامه این روند داشته باشد، اشاره کرده است.
این گروه با ادعای اینکه ایران باید برای کمک به روند صلح در سوریه نیروهای خود را از این کشور خارج کند، از ایران خواسته تا دست از حمایت از حکومت بشار اسد در سوریه بردارد.
مخالفان مسلح حکومت سوریه نسبت به پیشنهاد میانجیگری روحانی در بحران داخلی این کشور واکنش منفی نشان دادند.به گزارش عصر ایران به نقل از سایت شبکه الجزیره، ائتلاف ملی مخالفان در سوریه با انتشار بیانیه ای با رد پیشنهاد حسن روحانی رییس جمهور ایران مبنی بر میانجیگری بین دولت سوریه و مخالفان تاکید کرد که ایران خود جزیی از مشکل جاری در سوریه است.
این گروه با ادعای اینکه ایران باید برای کمک به روند صلح در سوریه نیروهای خود را از این کشور خارج کند، از ایران خواسته تا دست از حمایت از حکومت بشار اسد در سوریه بردارد.
این گروه در بیانیه خود آورده است:" ابتکار جدید ایران جدی نیست و فاقد اعتبار سیاسی است. بسیار مفید تر خواهد بود اگر مقامات ایران متخصصان و نیروهای نظامی خود را از سوریه خارج کنند."
هفته گذشته دکتر حسن روحانی رییس جمهور کشورمان با درج مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست آمریکا، اعلام کرد که ایران حاضر است در بحران جاری سوریه میانجیگری کند و زمینه مذاکرات بین دولت سوریه و مخالفان را فراهم کند.