به گزارش شفاف، امام علی (ع)در این حکمت های به موضوعات اخلاقی اجتماعی معنوی و اعتقادی می پردازد
حکمت 121:
چقدر فاصله بین دو عمل دور
است : عملى که لذتش مى رود و کیفر آن مى ماند و عملى که رنج آن مى گذرد و پاداش آن
ماندگار است.
حکمت 122:
امام در پى جنازه اى مى
رفت و شنید که مردى مى خندد.
فرمود : گویى مرگ بر غیر ما نوشته شده و حق بر غیر
ما واجب گردید و گویا این مردگان مسافرانى هستند که به زودى باز مى گردند ، در حالى
که بدن هایشان را به گورها مى سپاریم ، و میراثشان را مى خوریم . گویا ما پس از مرگ
آنان جاودانه ایم ! آیا چنین است که اندرز هر پند دهنده اى از زن و مرد را فراموش
مى کنیم و در حالى که نشانه تیرهاى بلا و آفات قرار گرفته ایم ؟
حکمت 123:
خوشا به حال آن کس که خود
را کوچک مى شمارد و کسب و کار او پاکیزه است و جانش پاک و اخلاقش نیکوست ، مازاد بر
مصرف زندگى را در راه خدا بخشش مى کند و زبان را از زیاده گویى باز مى دارد و آزار
او به مردم نمى رسد و سنّت پیامبر (ص) او را کفایت کرده ، بدعتى در دین خدا نمى
گذارد .
حکمت 124:
غیرت زن ، کفر آور و غیرت
مرد نشانه ایمان اوست .
حکمت 125:
اسلام را چنان مى شناسانم
که پیش از من کسى آنگونه معرفى نکرده باشد . اسلام همان تسلیم در برابر خدا و تسلیم
همان یقین داشتن و یقین اعتقاد راستى و باور راستین همان اقرار درست و اقرار درست
انجام مسئولیت ها و انجام مسؤولیت ها همان عمل کردن به احکام دین است .