سخنگوی کاخ سفید به دستور رئیسجمهور کشورمان برای ساخت پیشرانهای هستهای واکنش نشان داد.

به گزارش مشرق به نقل از رویترز، کاخ سفید روز گذشته (سهشنبه) دستور حسن روحانی، رئیسجمهوری کشورمان مبنی بر ساخت پیشرانهای هستهای را بیاهمیت خواند.
دستور روحانی روز گذشته و در واکنش به نقض برجام میان ایران و شش قدرت جهانی صادر شد. این اقدام روحانی در واکنش به رای کنگره به تمدید تحریمهای ایران در نوامبر و دسامبر بود.
با اینحال جاش ارنست، اعلام کرد که از دستور روحانی آگاه است و این اقدام نقض تعهدات ایران در توافق هستهای نیست.
به گزارش رویترز، ارنست در کنفرانس خبری خود به خبرنگاران گفت: این اطلاعیه از سوی ایرانیها در تضاد با توافق بینالمللی برای ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هستهای نیست.
جان کربی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز اعلام کرد که آمریکا اطمینان دارد آژانس بینالمللی انرژی اتمی که مسئول نظارت بر سایتهای هستهای ایران است قادر به بررسی پایبندی ایران به توافق هستهای خواهد بود.
یک مقام کاخ سفید که نامش فاش نشد نیز دیروز گفت که دستور حسن روحانی به متخصصان هسته ای این کشور برای ساخت کشتی های دارای سیستم سوخت هسته ای، ناقض توافق هسته ای ایران و قدرت های جهانی نیست.منبع:
تسنیم چرا انتخاب تیلرسون برای وزارت خارجه خبر بدی برای ایران نیست؟
رکس تیلرسون رییس ۶۴ ساله شرکت اکسون موبیل به عنوان وزیر خارجه آمریکا انتخاب شده است و در صورت تایید به جرگه دیگر مدیران بانکی و نفتی دولت آینده دونالد ترامپ رییس جمهور منتخب آمریکا خواهد پیوست.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
رکس تیلرسون رییس ۶۴ ساله شرکت اکسون موبیل به عنوان وزیر خارجه آمریکا انتخاب شده است و در صورت تایید به جرگه دیگر مدیران بانکی و نفتی دولت آینده دونالد ترامپ رییس جمهور منتخب آمریکا خواهد پیوست.
به گزارش «انتخاب»؛ تیلرسون در حدود چهل سال فعالیت حرفهایش فقط در یک شرکت کار کرده است، اکسون موبیل. نه سابقه دولتی دارد نه سابقه دیپلماتیک، اما با بسیاری از سران کشورها دیدار کرده و قراردادهای بسیاری را در بسیاری از کشورهای دنیا منعقد کرده است. خود اکسون موبیل هم دست کمی از یک کشور ندارد؛ یک شرکت ۳۷۰ میلیارد دلاری که صنایع نفت و گاز، ساختمان، تکنولوژی، بازاریابی، فروش، منابع انسانی و بسیاری دیگر از بخش های صنعت و تجارت در حداقل پنجاه کشور دنیا حضور دارد.
تیلرسون به عنوان یک مذاکره کننده ماهر و موفق شناخته میشود. پلههای ترقی را در اکسون موبیل یکی یکی طی کرد تا در سال ۲۰۰۶ بر بالاترین سمت آن تکیه زد. اکسون موبیل یکی از موفقترین شرکتهای آمریکایی در دهههای اخیر بوده و باید این موفقیت را به حساب تیلرسون هم نوشت. او مطمئنا میداند چگونه مذاکره کند و قراردادهای پر سود ببندد. به قول دونالد ترامپ او "بازیگری در سطح جهانی است."
کسی زیاد نمیداند تیلرسون درباره ایران چه فکر می کند، مصاحبه نه ماه پیش او با سیانبیسی یکی از معدود اظهار نظرهای علنی او درباره ایران است:
"شرکتهای آمریکایی مثل ما هنوز قادر نیستند در ایران کسب و کار کنند، بسیاری از رقبای اروپایی ما فعالانه در ایران کار می کنند. من نمی دانم که آیا این الزاما به ضرر ما هست یا نه. تاریخ ایران، از نظر سرمایه گذاری خارجی در گذشته، شرایط آنها همیشه چالش برانگیز بوده است، بسیار دشوار. به همین دلیل ما هیچوقت سرمایه گذاری بزرگی در ایران نداشتیم. و من نمی دانم آیا امروز ایرانی ها تفاوتی کردهاند یا نه. ما باید منتظر بماینم و هیچ قراردادی هم بسته نشده است. اما من مدتها پیش این را یاد گرفته ام که بعضی اوقات اولین بودن الزاما بهترین حالت نیست. باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا راهی برای شرکتهای آمریکایی باز می شود یا نه. ما مطمئنا آن را بررسی خواهیم کرد چون ایران کشوری با منابع عظیم است."
شاید به همین دلیل هم شرکت اکسون در سال ۱۳۹۳ از طریق یک شرکت حقوقی در ایران برند تجاری خود (انرژی اینجا زندگی می کند) را به ثبت رسانده است.
به هر حال تیلرسون با تحریم مخالف است، اهل معامله است و میخواهد هر حوزه نفتی و البته گازی بلااستفاده را به بهره برداری برساند. شاید بر خلاف تصور، انتخاب او برای ایران، یا حداقل برای صنعت نفت ایران، خبر بدی نباشد.
ترکیه در حال تجزیه شدن است و به زودی مرزهایش تغییر خواهد کرد
یک پژوهشگر موسسه مطالعاتی «امریکن اینترپرایز (AEI)» از نئو محافظهکاران آمریکا که پیشتر در مقالهای وقوع کودتا در ترکیه را پیشبینی کرده بود با انتشار مقالهای از احتمال تجزیه ترکیه نوشته است.
به گزارش مشرق، «مایکل روبین» در آخرین مقاله خود نوشت: «ترکیه در حال تجزیه شدن است و به زودی مرزهایش تغییر خواهد کرد؛ اما هنوز مشخص نیست که ترکیه به دو کشور بزرگ تجزیه خواهد شد و یا به سیستم فدرالی اداره خواهد شد.»
متن مقالهای روبین که در مورد تجزیه ترکیه نوشته است به شرح زیر است:
یک کشور چه زمانی تجزیه میشود؟ جنگ داخلی و اقدامات تلافیجویانه آخرین مرحله برای تجزیه یک کشور است. در مقابل تجزیه صلحآمیز چک اسلواکی، تجزیه یوگسلاوی و هندوستان قرار دارد. اتیوپی قبل از تجزیه اریتره از این کشور، دهها سال با جنگ داخلی مواجه بود و سودان جنوبی قبل از اینکه استقلال خود را از سودان اعلام کند همین وضعیت وجود داشت. جدایی بنگلادش از پاکستان فقط یک سال طول کشید اما در این یک سال انسانهای خیلی زیادی نسبت به پنج سال جنگ داخلی سوریه کشته شدند.
در همه این الگوها ویژگیهای مشترکی از جمله درگیری داخلی نظام سیاسی و ایجاد بار روانی برای تجزیه وجود دارد. اریترهایها سالهای زیادی قبل از اعلان استقلال از اتیوپی خودشان را جدا از ملیت اتیوپی و یک جمعیت متفاوت با آنان میدیدند. بنگلادشیها قبل از استقلال از پاکستان به زبان متفاوتی نسبت به پاکستانیها در بین جمعیت خود صحبت میکردند و رفته رفته خود را صاحب فرهنگی متفاوت از فرهنگ پاکستانی میدیدند. در حالی که چکها و اسلواکیها در کنار هم یک کشور تشکیل داده بودند، زبان و تمدن تاریخی خود را متفاوت از یکدیگر مشاهده میکردند.
با نگاهی به خاورمیانه مشاهده میکنیم کُردها خودشان را جمعیت بزرگی میبینند که تاکنون موفق نشدهاند به عنوان یک ملت واحد در دنیا شناخته شوند. دهها میلیون کُرد در چهار کشور متفاوت زندگی میکنند: ایران، ترکیه، عراق و سوریه. کُردهای عراق دهها سال است که برای استقلال خود تلاش و مبارزه میکنند. در دوران سلطنت عراق، شاهد درگیریهای محدودی بین نیروهای سلطنتی و کُردها بودیم. این دوران بیشتر از سال 1961 طول نکشید و فقط سه سال بعد، سلطنت عراق در یک کودتای نظامی سرنگون شد و درگیریهای شدید بین کودتاچیان و کُردها شکل گرفت. این درگیریها به مدت ده سال ادامه یافت. در سال 1970 ملا مصطفی بارزانی رهبر حزب دموکرات کردستان که پدر مسعود بارزانی است با تصور اینکه صدام فردی است که صلح و ثبات را به عراق خواهد آورد با وی توافق کرد. بارزانی و صدام توافقنامهای را امضا کردند که در آن امتیازاتی برای کُردها در نظر گرفته شده بود اما خیلی زود بارزانی به بدعهدی صدام پی برد و درگیریها دوباره شروع شد. صدام حسین کُردها را به شدت سرکوب کرد و هویت و میراث تاریخی آنان را با خاک یکسان کرد. در سال 1991 صدام یک اشتباه استراتژیک بزرگ انجام داد؛ صدام مأموران و مقامات غیرنظامی عراقی را از منطقه کردستان خارج کرد و تسلیم خواسته کُردها شد. کُردهای عراق هم نهایت استفاده از این موقعیت را کردند و حکومت خود در اقلیم کردستان را تشکیل دادند.
بیش از 25 سال از آن زمان میگذرد. نسل جدید کُردها دوره صدام را درک نکرده و جنگ بین کُردها با دولت بغداد را تجربه نکردهاند. فقط چند باری گروه داعش به نزدیکیهای کردستان پیشروی کرده عقبنشینی کرده است. در منطقه کردستان فقط به زبان کُردی صحبت میشود و نسل جدید، زبان عربی را نمیفهمد. فقط آوازهای کُردی گوش میدهند و شبکههای تلویزیونی به زبان کُردی را تماشا میکنند. این نسل نهتنها به جنوب عراق رفت و آمد ندارند، حتی تعداد کمی بغداد را از نزدیک دیدهاند. بسیاری از آنان خود را عراقی نمیدانند. این مسئله جدیدی نیست، به طوری که خیلی از آکادمیسینها و روزنامهنگاران که به اقلیم کردستان سفر میکنند به این تحولات اعتراف میکنند. بحثهای زیادی از تغییرات فاحش اقلیم کردستان در نجف، کربلا، بصره و حتی بغداد مطرح میشود. با عراقیهایی که برای تعطیلات به کمپهای توریستی کوههای کردستان سفر میکنند، مانند اتباع خارجی برخورد میشود و نیروهای اقلیم کردستان اقدام به کنترل پاسپورتهای آنان میکنند. در حالی که در گذشته در مدارس اقلیم کردستان به دانش آموزان آموزش داده میشد که در طول تاریخ به همراهی عربها از تمامیت ارضی عراق دفاع کردهاند ولی در حال حاضر تمامیت ارضی عراق کوچکترین اهمیتی برای نسل جدید اقلیم کردستان ندارد. امتیازاتی که اقلیم کردستان به دست آورده است محدود به کنترل این اقلیم نیست بلکه از لحاظ بار روانی خودشان را به عنوان یک ملت جدا به عراقیها دیکته کردهاند.
رجب طیب اردوغان رئیسجمهور ترکیه، برای مقابله با کُردهای تجزیهطلب دریای خون در مناطق کُردنشین ترکیه به راه انداخت. اردوغان برای موفقیت در انتخابات ترکیه نهایت استفاده را از آرای کردها میکرد تا اینکه به مرحلهای رسید که به رأی کردها نیازی پیدا نکرد و تمام وعدهها و قولهای خود به کُردهای ترکیه را زیر پا گذاشت. اردوغان زمانی که دید کُردها آرای خود در انتخابات ترکیه را به حزب کُردی دموکراتیک خلقها میدهند، فرایند صلح با کُردها را متوقف کرد و شهرهای کُردنشین جیزره، سیلوپی، نُصیبین را با هدف خشک کردن ریشه تجزیهطلبان همانند شهر حلب سوریه با خاک یکسان کرد.
سرکوب اخیر کُردهای ترکیه پس از متوقف شدن فرآیند صلح و همچنین سرکوبهایی که از سال 1980 در ادوار مختلف علیه کُردها صورت گرفته شد، این ذهنیت را در کُردهای ترکیه تقویت کرد که خودشان را جدا از ملیت ترکیهای بدانند. البته سرکوبها در دوره اردوغان تنها مرتبط با کُردها نیست، بلکه سرکوب شدید به رسانهها و روزنامهنگاران تُرک رسیده است و این خفقان شدید در تاریخ ترکیه کمنظیر است.
در حال حاضر کُردهای ترکیه اگر ترکها را دشمن خود ندانند حداقل خودشان را ملت جدا از ترکها میدانند. ترکهای که در غرب ترکیه با سبک زندگی غربی زندگی میکنند، قدم به جنوب شرقی ترکیه نگذاشتهاند. بسیاری از شهروندان کُرد ترکیه، شهرهای ازمیر، بورسا و آنتالیا را از نزدیک ندیدهاند. ترکیه از نظر روانشناختی در مرحله تجزیه قرار دارد. حتی اردوغان خطر تجزیه را کاملاً حس کرده و تلاش میکند اقتصاد مناطق کُردنشین را به عقبماندگی برگرداند.
بار روانی تجزیه شدن میتواند به جنگ داخلی و حتی پاکسازی قومی منجر شود. این مسئله موقعی خطرناک میشود که در نظر بگیریم که کُردها مردم مسلح و دارای استعداد جنگیدن هستند. ترکها این واقعیت را باید قبول کنند که ترکیه در مرحله تجزیه شدن قرار دارد و مرزهایش به زودی تغییر خواهد کرد. فقط تنها مسئلهای که قابل بحث است این است که پس از تجزیه دو دولت بزرگ تشکیل خواهد شد یا ترکیه به شکل سیستم فدرالی اداره خواهد شد، هنوز مشخص نیست. اردوغان میتواند خود را به عنوان رهبر بزرگ و آتاترک دوم بداند اما اردوغان کسی است که به جز نابود کردن ترکیه نوینی که آتاترک پایهگذاری کرده بود، کار دیگر انجام نداده است. نام اردوغان در تاریخ به عنوان قهرمان ملی ترکیه ثبت نخواهد شد بلکه اردوغان به عنوان حاکم فاسدی معرفی خواهد شد که به خاطر غرورش ترکیه را نابود کرد. منبع:
تسنیمواکاوی پیروزی های ارتش سوریه در حلب
تا قبل از خرداد 94 شکست های متعدد نظامی به ارتش، نظام و مردم سوریه تحمیل می شد و شهرها یکی پس از دیگری سقوط می کردند.

به گزارش مشرق، طرح آتشفشان دمشق توسط سعودی ها با موفقیت کلید خورده بود و مجموعه ای از چندین عملیات با هدف کشاندن دامنه درگیری ها به پایتخت، حمله به مراکز و نهادهای امنیتی، ترور برخی وابستگان حکومتی، ایجاد شکاف در بدنه ارتش سوریه و ...به آستانه کاخ ریاست جمهوری رسیده بود. شایعه شد بشار اسد به لاذقیه گریخته و همسر و فرزندانش نیز به روسیه یا ایران منتقل شده اند.
اوضاع تا آنجا وخیم شد که دیوانه ای در لبنان به اسم احمد الاسیر هم قدرت یافته بود و آماده می شد تا با سقوط شهر مرزی القصیر آتش باروت سوریه در لبنان را مشتعل کند.
دولت ایران سرخوش مذاکرات هسته ای بود و روسیه نیز سکوت مرگباری را در قبال متحد خود در پیش گرفته بود. و حزب الله در این شرایط سخت بایستی از بین بد و بدتر یکی را انتخاب می کرد : هجوم سنگین رسانه های عربی به عنوان حامی دیکتاتور و یا سقوط دمشق به عنوان مرکز ثقل مقاومت ، و بدون شک انتخاب گزینه اول بود.نیروهای نظامی حزب الله برای اولین بار بصورت مستقیم به معرکه سوریه وارد شدند و شهر استراتژیک القصیر را آزاد کردند. بعد از آن بود که بشار اسد با تی شرت مشکی در کنار همسرش اسماء در حال رانندگی در خیابان های دمشق دیده شد.
در حالیکه دیپلمات ها آماده می شدند کار سوریه را در ژنو 2 تمام کنند، پیروزی حزب الله در القصیر، مثل یک دومینو همه توافقات دیپلماتها در ژنو 1 و 2 را نقش برآب کرد. آزادی حلب در آذر 95، ثمره تغییر استراتژیکی بود که حزب الله در میدان نبرد در خرداد 92 ایجاد کرد.
تا جاییکه امروز پاپ فرانسیس همدردی عمیق خود را در نامه به بشار اسد با سوریه و ملت این کشور ابراز می کند و از او می خواهد تا سوریه را به عنوان الگویی برای همزیستی مشترک ادیان حفظ کند. و محور دمشق بیروت بغداد و تهران موفقیت های سیاسی و میدانی خود را "تنها" مدیون این موفقیت در عرصه میدانی است.
پایگاه دیدبان
با وجود مطرح بودن گزینه های سیاسی و نظامی؛
دونالد ترامپ ، ریک تیلرسون مدیرعامل شرکت نفتی اکسون موبیل را برای تصدی مسئولیت وزارت امورخارجه آمریکا در دولتش درنظر گرفته است. دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا، ریک تیلرسون مدیرعامل شرکت نفتی اکسون موبیل را برای تصدی مسئولیت وزارت امورخارجه آمریکا در دولتش درنظر گرفته است.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
دونالد ترامپ ، ریک تیلرسون مدیرعامل شرکت نفتی اکسون موبیل را برای تصدی مسئولیت وزارت امورخارجه آمریکا در دولتش درنظر گرفته است.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، منابع مطلع در تیم انتقال قدرت به دولت جدید آمریکا اعلام کردند دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا، ریک تیلرسون مدیرعامل شرکت نفتی اکسون موبیل را برای تصدی مسئولیت وزارت امورخارجه آمریکا در دولتش درنظر گرفته است.
آسوشیتدپرس نیز دقایقی قبل اعلام کرد؛ دونالد ترامپ، رکس تیلرسون را برای سمت وزیر امور خارجه انتخاب کرده است.
او کیست؟
تیلرسون از سال ۲۰۰۶ تاکنون مدیر اجرایی اکسون موبیل بوده و انتظار میرود سال آینده بازنشسته شود. شرکت اکسون موبیل در بیش از ۵۰ کشور جهان فعالیت کرده و در شش قاره جهان به اکتشاف نفت و گاز می پردازد. تیلرسون از سال ۲۰۰۶ رئیس و مدیر عامل این شرکت بوده و سال ۲۰۱۷ بازنشسته می شود.
در سال ۲۰۱۱، اکسون موبیل با شرکت روسنفت (Rosneft) بزرگترین شرکت نفتی دولتی روسیه قراردادی برای همکاری در کشف و استخراج نفت امضاء کرد. این دو شرکت از آن زمان تاکنون در ۱۰ پروژه روسیه با یکدیگر مشارکت می کنند. «ولادیمیر پوتین» در سال ۲۰۱۳ مدال دوستی روسیه را به تیلرسون تقدیم کرد.
شرکت نفتی اکسون موبیل در سال ۲۰۱۱ و در دوران مدیرعاملی تیلرسون یک قرارداد نفتی مهم با مسکو امضاء کرد. پوتین در آن زمان گفت ارزش این توافق میتواند بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار باشد.
در سال ۲۰۱۱، شرکت نفتی «اکسون موبیل» با شرکت «روسنفت» (Rosneft) بزرگترین شرکت نفتی دولتی روسیه قراردادی برای همکاری در کشف و استخراج نفت امضاء کرد. این دو شرکت از آن زمان تاکنون در ۱۰ پروژه روسیه با یکدیگر مشارکت کرده اند. «ولادیمیر پوتین» در سال ۲۰۱۳ مدال دوستی روسیه را به تیلرسون تقدیم کرده بود.
اظهارنظر در مورد برجام
تاکنون اخبار چندانی در ارتباط با نوع دیدگاه وی در مورد مسائل و تحولات بینالملل از جمله ایران و برجام منتشر نشده است اگر چه او در ماه مارس 2016 در مصاحبهای با CNBC در مقام مدیر اجرایی اکسون موبیل در مورد حضور در بازار ایران اعلام کرد : شرکتهای آمریکایی شبیه ما هنوز نمیتوانند تجارتی در ایران داشته باشند. این در حالی است که تعداد زیادی از رقبای اروپای ما فعالانه در بازار ایران حضور دارند و من واقعا نمیدانم که ما در نقطه ضعف هستیم؟ تاریخ تجارت خارجی ایران در گذشته همراه با چالشها و سختیهایی بوده و ما هرگز سرمایهگذاریهای طولانی در ایران به خاطر این علت نداشتهایم و من نمیدانم ایرانیان امروز تغییری کردهاند یا نه. ما باید منتظر بمانیم و من یاد گرفتهام که همیشه اول بودن بهترین گزینه نیست. ما منتظر میمانیم و میدانیم که چه اتفاقی برای شرکتهای آمریکایی میافتد. البته این موضوع نیز مورد توجه است که ایران یک بازار سرشار از منابع است.
مخالفت با تحریمها
تیلرسون گفته «ما از تحریمها عموماً حمایت نمیکنیم، زیرا آنها را کارامد نمیدانیم مگر این که خیلی خوب اجرا شوند و انجام این کاریست بسیار سخت.»
مالیات بر کربن
تیلرسون در سال ۲۰۰۹ گفت، «مالیات بر کربن شیوهٔ منعکس کردن کربن در تمامی تصمیمات اقتصادی -از سرمایهگذاریهای شرکتها به منظور تأمین ملزوماتشان تا انتخاب کالاها از سوی مصرفکنندگان-است. مالیات بر کربن شاید برای اعمال یک معیار یکدست برای پاسخگو کردن همه کشورها مناسبتر باشد. نکتهٔ آخر مهم است. با توجه به ماهیت جهانی این چالش، و این واقعیت که رشد اقتصادی در اقتصادهای در حال توسعه مسئول بخش شایان توجهی از افزایشهای آینده در انتشار گازهای گلخانه ایست، گزینههای سیاستی باید همکاری جهانی را تشویق و از آن حمایت کنند.»
تغییر اقلیمی
در سال ۲۰۱۰، تیلرسون گفت با این که قبول دارد انسانها از طریق انتشار گازهای گلخانهای تا حدی بر اقلیم اثر میگذارند، هنوز واضح نیست «تا چه حدی و بدین ترتیب معلوم نیست در مورد آنچه میتوانید بکنید.»
تیلرسون همچنین اظهار داشته «جهان همچنان از سوختهای فسیلی استفاده خواهد کرد، چه دوستش داشته باشند چه نه.»
حمایت از تجارت آزاد
در مارس ۲۰۰۷، تیلرسون پرسید «آیا آمریکا باید در پی رسیدن به به اصطلاح استقلال انرژی در تلاشی برای جدا کردن این کشور از تأثیر وقایع جهان بر اقتصاد باشد یا آمریکاییان باید مسیر همکاری بینالمللی، جستن راههایی برای رقابت بهتر درون بازار جهانی انرژی را پی بگیرند؟ همچون مؤسسین شورا، من معتقدم ما باید مسیر همکاری بیشتر بینالمللی را برگزینیم. … واقعیت کلیدی این است: بازار آزاد جهانی برای انرژی با ترویج توسعهٔ منابع، قابل سازی تنوع بخشی، افزودن بر مسیرهای تأمینی مان، تشویق بهرهوری، و تشویق نوآوری مؤثرترین ابزار را برای دستیابی به امنیت انرژی آمریکا فراهم میکند.»