اخبار سیاسی روز

هدف اول F-35 جمع آوری اطلاعات و مقابله با نفوذ ایران است

یک روزنامه صهیونیستی نوشت: مقابله با تلاش‌های ایران در انتقال سلاح در خاورمیانه، کمک به حزب‌الله، نفوذ مجدد در باریکه غزه و مقابله با شکل دادن حمله به اسرائیل از جنوب سوریه از جمله اهداف ماموریتی جنگنده‌های «اف -۳۵» هستند.

به گزارش مشرق، روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» در گزارشی پیرامون دریافت اولین جنگنده‌های «اف-35» ساخت آمریکا به مقصد نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نوشت: نیروی هوایی اسرائیل به سرعت از جنگنده‌های اف-35 به عنوان پرنده‌های رادارگریز در عملیات روزانه بهره می‌جوید.

به گفته ژنرال «طال کلمان» رییس ستاد مشترک ارتش اسرائیل ، این هواپیماها تا قبل از دسامبر سال 2017 دریافت و عملیاتی خواهند شد. بدین مفهوم که بین زمان دریافت و آغاز ماموریت آن‌ها در اسرائیل فاصله کمی خواهد بود.

 جرزوالم پست با اشاره به جایگزین شدن «اف-35 » به جای جنگنده‌های «اف-15 و 16» نوشت: این جنگنده‌ها برای امنیت اسرائیل حیاتی هستند و «اف- 35 » عملیات خود را در سطح قبلی و به طور نامحسوسی در خاورمیانه آغاز می‌نماید.

براساس این گزارش، اولویت نخست ماموریت محوله بر این جنگنده‌ها جمع آوری اطلاعات در این سو و آن سوی دشمنان اسرائیل است. این جنگنده‌ها به طور همزمان داده‌های جمع آوری شده را به شبکه اینترانت نظامی انتقال می‌هند و برتری که نسبت به جنگنده‌های نسل گذشته دارند این است که بدون نیاز به شکل دهی اسکادرانی، می‌توانند با تهدیدها مقابله نمایند یعنی هرکدام از آن‌ها به تنهایی قادر است با موشک‌های سطح به هوای پیشرفته در حالی‌که دور از مرزها در حال گشت زنی هستند، مقابله نمایند. این جنگنده‌ها باید توانایی حملات هجومی مخفیانه را نیز داشته باشند.

جروزالم پست در ادامه با اشاره به این‌که نیروی هوایی رژیم اسرائیل چهارشنبه گذشته به طور رسمی چند نمونه از جنگنده‌های «اف-35 » را دریافت کرد، نوشت: مقابله با تلاش‌های ایران برای انتقال سلاح در سطح خاورمیانه، کمک به حزب‌الله لبنان  و تلاش برای نفوذ مجدد در باریکه غزه و  ایده شکل دادن هسته‌های جنگی در جنوب سوریه و حمله به اسرائیل از جمله اهداف جنگنده‌های «اف -35» هستند.

در انتهای این گزارش، بر انجام عملیات پنهانی از سوی این جنگنده‌ها که اغلب به افکار عمومی یا رسانه‌ها  اطلاع داده نمی شوند، اشاره شده است.منبع: فارس

اجرای توافق هسته‌ای در گرو خرید 227 هواپیما!

با توجه به اعتراف یک مدیر ارشد بوئینگ مبنی اینکه فروش هواپیما به ایران بخشی از مذاکرات هسته‌ای بوده است، احتمال امتیاز دادن به فرانسه و آمریکا در خلال مذاکرات نیز قوت می‌گیرد و این پرسش مطرح می‌شود که این مذاکره هسته‌ای بوده است یا اقتصادی؟

به گزارش مشرق، پس از اجرایی شدن توافق هسته‌ای، شاید جنجالی‌ترین خبر مربوط به این توافق، خبر خرید 118 هواپیمای ایرباس بود. قراردادی که رقمش و تعداد هواپیمای مدنظر برای خریداری در آن انتقادهای بسیاری را به دنبال داشت.

با توجه به این که حمل و نقل هوایی 3 تا 4 درصد کل حمل و نقل کشور را تشکیل می‌دهد، این انتقادها مطرح شد که آیا خرید این تعداد هواپیما از اولویت‌های کشور محسوب می‌شود؛ آیا این امکان وجود ندارد که تعداد کمتری هواپیما خریداری شود و به تدریج ناوگان فرسوده هواپیمایی ایران ترمیم شود و بسیاری انتقادهای دیگر که مدنظر این نوشته نیست.

هم زمان با انتقادات یک احتمال مطرح شد که با توجه به نقش پلیس بد فرانسه در مذاکرات، شاید قراردادهای کلان با شرکت‌های فرانسوی به ویژه ایرباس، امتیازی به فرانسه بوده تا توافق به سرانجام برسد. احتمالاتی که هیچگاه قطعیت نیافت اما همچنان در پس زمینه ذهن بسیاری باقی ماند.

هنوز پرسش‌های مربوط به ایرباس پاسخ داده نشده است که اکنون، از قرارداد میلیاردی با شرکت بوئینگ برای خرید 109 هواپیما حرف به میان آمده است؛ شرکتی که پس از لغو تحریم‌ها به اعتراف خودش به ایران آمد تا نیازها و وضعیت صنعت هوایی کشور را بررسی کند.

این شرکت آمریکایی روز سه شنبه تایید کرد قراردادی با ایران برای فروش 109 هواپیما امضا کرده است. روز گذشته جزئیات این قرارداد منتشر شد که در میان هواپیماهای فهرست شده، جدیدترین هواپیماهای پهن پیکر و باریک پیکر به چشم می‌خورد و تعداد این جدیدالساخت ها به 44 فروند می‌رسد.

در این میان، نمایندگان جمهوری‌خواه آمریکا که به نظر می‌رسد نقش پلیس بد این بازی جدید را برای بازارگرمی به عهده دارند، مدام در حال هشدار دادن به این شرکت آمریکایی هستند.

دو ماه پیش زمانی‌که بوئینگ در حال بررسی اوضاع بود، سه نماینده کنگره آمریکا با ارسال نامه‌ای به این شرکت نسبت به فروش محصولاتش به ایران هشدار دادند.

به نوشته وبگاه شبکه خبری «فاکس نیوز» سه نماینده کنگره آمریکا در نامه شدید‌الحن به شرکت بوئینگ عنوان داشتند: «هرگونه توافق بوئینگ با ایران کمکی موثر به حامی برجسته تروریسم است و هواپیماهای آمریکایی تبدیل به هواپیماهای جنگی ایران می‌شوند.»

اخیر نیز دو نماینده مجلس نمایندگان آمریکا بار دیگر در نامه‌ای به شرکت بوئینگ مدعی شدند فروش هواپیما به ایران می‌تواند امنیت ملی آمریکا را به خطر بیندازد.

جب هنسارلینگ و پیتر روسکام در این نامه‌ خاطر نشان کردند: «شرکت‌های آمریکایی نباید در تسلیحاتی کردن رژیم ایران، شریک جرم شوند.»

آنچه مدنظر نگارنده است، نکته‌ای است که از نامه تیموتی کیتینگ، معاون ارشد فعالیت‌های دولتی در شعبه شیکاگو بوئینگ به جب هنسارلینگ، رئیس کمیته خدمات مالی مجلس نمایندگان آمریکا و پیتر روسکام، نماینده جمهوری خواه می‌توان دریافت.

پایگاه اینترنتی د هیل روز گذشته به نقل از این مدیر ارشد بوئینگ نوشت تکمیل توافق هسته‌ای با ایران به توانایی شرکت‌های آمریکایی و اروپایی برای فروش هواپیماهای مسافربری جدید برای جایگزین کردن ناوگان فرسوده این کشور بستگی دارد.

کیتینگ در نامه‌ای به این دو قانون‌گذار مجلس نمایندگان آمریکا نکاتی را عنوان می‌کند که حائز اهمیت است. وی می‌نویسد کنگره به خوبی می‌داند که فروش هواپیمای مسافربری (به ایران) بخشی از مذاکرات توافق هسته ای بوده است.

«در جلسات مشاوراتی (با دولت آمریکا) برای ما روشن شد که توانایی تامین خطوط هوایی ایران توسط شرکت‌های آمریکایی و اروپایی به منظور جایگزینی هواپیماهای مسافربری ناوگان فرسوده ایران، موضوع کلیدی و اساسی برای رسیدن به توافق (هسته‌ای) بوده است.»

جالب‌تر اینکه کیتینگ در بخش دیگری از نامه خود خاطرنشان می‌کند «تمامی این موارد برای دفاتر شما به خوبی روشن است چراکه  بخشی از بررسی کنگره آمریکا در مورد توافق هسته‌ای پیش از اجرایی شدن آن بوده است.»

معانی این سخنان این است که «فروش هواپیما به ایران بخشی از مذاکرات هسته‌ای بوده است.» و کنگره و مجلس نمایندگان آمریکا در جریان قرار داشتند.

به نظر می‌رسد بازی پلیس بد مذاکرات در زمینه همکاری دوباره شرکت‌های آمریکایی با ایران این بار وظیفه قانون‌گذاران جمهوری‌خواه است که هرچند از همه چیز خبر دارند اما مدام بر طبل تهدید ایران و هشدار به شرکت های آمریکایی بکوبند تا کشورشان به آنچه می‌خواهد دست یابد.

اما از طرف دیگر، معنای دیگر این سخنان چیست؟ آیا به این معناست که ما برای به سرانجام رسیدن توافق هسته‌ای حاضر شده‌ایم به قراردادهایی تن بدهیم که در اولویت‌های ما نیست و چنانچه اولویت هم باشد شاید نه در سطحی چنین شوک آور و غیرقابل قبول؟ و سوال دیگری که مطرح می‌شود اینکه ما برای راضی کردن طرف غربی دیگر چه چیزهایی را پذیرفته‌ایم؟

آیا تحریم‌های اقتصادی ایران را پای میز مذاکره آورده بود یا تحریم‌های یکجانبه و تحمیلی غربی‌ها به خود، آنها را مجبور به مذاکره با ما کرده بود؟

اگر تحریم‌های خود آنها و از دست دادن بازار بکر ایران و همچنین رکورد کشنده در اقتصاد غرب یکی از دلایل آمدن غربی‌ها پای میز مذاکره باشد، اما آنها با شیوه‌ای کاملا زیرکانه این گونه جلوه می‌دهند که ما ناگزیر به مذاکره شده‌ایم و در عین حال حتی از ما امتیاز هم می‌گیرند تا شرکت‌های به رکود نشسته خود را احیا کنند و کارگران بیکار شده خود را بر سر کار آورند.در عین حال، نامه تیموتی کیتینگ، معاون ارشد فعالیت‌های دولتی در شعبه شیکاگو بوئینگ، شاهدی بر ادعای مطرح شده در مورد پرونده ایرباس نیز می‌تواند باشد چراکه به گفته وی تکمیل توافق هسته‌ای با ایران به توانایی شرکت‌های آمریکایی و اروپایی برای فروش هواپیماهای مسافربری جدید به ایران بستگی دارد.

در اینجا این نکته به ذهن متبادر می‌شود که توافق هسته‌ای، هسته‌ای بوده است یا توافق اقتصادی؟منبع: فارس

اعراب، عامل خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا

واکنش عمومی در جهان عرب به‌ گونه‌ای است که می‌توان گفت که از نتایج صندوق‌های رای «شوکه» شده‌اند و به سرزنش یکدیگر به دلیل نگاه ایدئولوژیکی یا دینی خود پرداخته‌اند.

 به گزارش مشرق، در فصل ورزشی اتحادیه اروپا که به مناسبت جام ملت های اروپا در فرانسه همه توجه ها متوجه این کشور است و اعراب نیز به نوبه خود متوجه مسابقات روزانه فوتبال و اخبار ستارگان ورزشی هستند، ناگهان خبر نتایج رفراندوم مردم بریتانیا برای خروج یا ماندن در اتحادیه اروپا نگاه ها را متوجه خود کرد به گونه ای که اخبار ورزشی را به حاشیه راند.به گزارش روزنامه العرب، چاپ لندن، شبکه های اجتماعی در جهان عرب توجه بسیاری به نتایج رای گیری بریتانیایی ها کرده اند و نسبت به آن هر کس واکنشی داشته است. بعضی از ناظران بر این اعتقادند که مهاجرت اعراب به اروپا سبب شده تا توجه خانواده های عرب به سرنوشت اروپا بسیار مورد توجه باشد، به ویژه تمایلاتی که از جانب مهاجرانِ به اروپا رفته مخابره می شود.اخبار حاکی از آن است که گروه مهاجران عربی که به بریتانیا رفته اند بر سر "ماندن" یا "خروج" از اتحادیه اروپا دچار دو دستگی شدیدی شده اند.
واکنش عمومی در جهان عرب به گونه ای است که می توان گفت که از نتایج صندوق های رای "شوکه" شده اند و به سرزنش یکدیگر به دلیل نگاه ایدئولوژیکی یا دینی خود پرداخته اند. اما نخبگان سیاسی عرب، به ویژه افراد نزدیک به منابع تصمیم گیر گمان نمی کنند که این رفراندوم تاثیر چندانی بر روابط سیاسی بریتانیا با جهان عرب بگذارد.
پژوهشگران تاریخی می گویند که لندن همچنان خود را پایبند به هدایت سیاسی غربی و اروپایی در پرونده های مربوط به جهان عرب می داند، مواضع لندن تا کنون خلاف این نبوده است، به ویژه در مسائل مربوط به منازعات عربی اسرائیلی یا امور مربوط به درگیری های عراق از زمان اشغال کویت تا کنون یا نتایج بهار عربی همیشه با جهان عرب در ارتباط بوده و تلاش کرده است از نزدیک تحولات را پیگیری کند و در بطن ماجراهای عربی باشد.
با این حال بعضی از ناظران عرب بر این اعتقادند که خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا لندن را از سیاست خارجی اروپا رها خواهد کرد، از جمله در قبال جهان عرب، به خصوص که لندن تلاش سختی می کند تا سیاست جداگانه ای را در نگاه خود به جهان عرب نسبت به توجهات اروپا داشته باشد، از جمله در رابطه با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و مسائل مربوط به سرمایه گذاری و تبادل تجاری و بازار اسلحه.دیپلمات های عرب می گویند که مواضع بریتانیا همیشه نزدیک به مواضع دولت های امریکا در قبال جهان عرب بوده است و این سیاست همچنان دنبال خواهد شد، بریتانیا در جنگ 2003 امریکا علیه عراق با وجود محافظه کاری اروپا و مخالفت صریح فرانسه تصمیم به حضور در این جنگ در کنار امریکا گرفت. به اعتقاد این دیپلمات ها دور شدن لندن از تصمیم گیری های اتحادیه اروپا سبب می شود تا بریتانیا در تمامی پرونده ها به ویژه در پرونده های مربوط به منطقه خود را به واشنگتن نزدیک تر کند و اقدام به تطبیق کامل سیاست های خود با سیاست های ایالات متحده کند.
این در حالی است که کارشناسان بریتانیایی بر این اعتقادند که جهان عرب نقشی به سزا در رفراندوم روز پنج شنبه داشته است چرا که عمده حملات و توجه های طرفداران خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا متوجه مهاجران عرب بود. به اعتقاد آنها آن چه در پی بهار عربی رخ داد ترکش هایی بود که پناهندگان و ظواهر تروریسم آن را به اروپا آوردند، برای همین شهروندان انگلیسی و عموم شهروندان اروپایی از اعراب ترسیدند و با وجود مخاطرات اقتصادی و امنیتی رای به جدایی از این اتحادیه دادند و خواستار لغو معاهدات کشورشان با اتحادیه اروپا به ویژه در امور مربوط به مهاجرت شدند.
منبع: دیپلماسی ایرانی

انتشار اطلاعاتی جدید از اولین فضاپیمای سرنشین‌دار ایران

فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی به شکل مخروط - استوانه - بلانت طراحی خواهد شد تا یک قدم بزرگ در طراحی و ساخت فضاپیمایی که امکان بازگشت از مدار و تحمل فشارهای شدید فاز بازگشت به جو را داشته باشد، برداشته شود.

به گزارش مشرق، پژوهشگران پژوهشکدۀ سامانه‌های فضانوردی توانسته‌اند، در کمتر از یک دهه به موفقیت چشمگیری در مأموریت ارسال موجود زنده به فضای زیرمداری و بازگرداندن آن به سطح زمین، دست یابند و به‌دنبال موفقیت در ارسال و بازیابی سالم کاوشگرهای پیشین و در راستای تحقق بخشی از برنامه اعزام انسان به فضا، این پژوهشگران با امید و انگیزۀ دوچندان، آماده‌سازی فضاپیمای سرنشین‌دار دیگری را در دستور کار قرار دادند.

اجرای این پروژه در واقع براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در نقشه جامع علمی کشور و سند چشم انداز بیست ساله، از مدت‌ها پیش پیگیری شده و حالا از مرحله طراحی مفهومی پروژه عبور کرده و کار، در حال حرکت به سمت طراحی واقعی است.

در حال حاضر، پژوهشکده سامانه‌هاى فضانوردى متولی اصلی انجام تحقیقات زیست فضایی در کشور به شمار می‌رود و این مرکز برای تحقق پروژه اعزام انسان به فضا، چهار گروه پژوهشی «سیستم‌هاى فضانوردى»، «طراحی فضاپیما»، «علوم فضایی» و «زیست فضایی» تشکیل داده و از سالیان گذشته تحقیقات وسیعی برای تحقق اهداف پروژه انجام داده‌اند.

در مهمترین بخش تحقیقات در این حوزه، تلاش‌ برای توسعه زیرساخت‌هاى علمی و فناورانه لازم براى حضور فعال فضانوردان ایرانی در فضا، در دستور کار این پژوهشکده است و موفقیت‌های زیادی در این زمینه تاکنون کسب شده است.

به طور کلی اهداف این پروژه را به غیر از جنبه‌های اثبات و توسعۀ فناوری‌های استفاده شده، می‌توان از جنبه‌های علمی و اکتشافی و همچنین جنبه‌های برنامه‌ای مورد توجه قرار داد. بررسی بی‌وزنی بر عملکرد رده‌های سلولی تحت شرایط جاذبه پایین از مهمترین اهداف علمی و اکتشافی فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی است.

اهداف اصلی از اعزام فضاپیمای سرنشین‌دار به فضا:

1-بررسی بی‌وزنی بر عملکرد رده‌های سلولی تحت شرایط جاذبه پایین

2- توسعه فناوری به منظور بهره‌برداری در مأموریت اعزام انسان به فضا مطابق برنامه راهبردی پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی

3- انجام مطالعات زیستی برای شناخت مشکلات فضانوردان در طول مأموریت‌های فضایی

4- پس از بازگشت فضاپیما، ارائه راهکارهای مناسب و انجام مطالعات زیستی به منظور استفاده در کاربردهای پزشکی و بهداشت عمومی

اولین فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی در مقایسه با فضاپیماهایی پیشینی که در قالب کاوشگر به فضا پرتاب شده‌اند، تفاوت‌های زیادی دارد که در مهمترین بخش این تفاوت‌ها، تغییر پیکربندی فضاپیما به نسبت فضاپیماهای قبلی ایران است.

فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی به شکل مخروط - استوانه - بلانت طراحی خواهد شد تا یک قدم بزرگ در طراحی و ساخت فضاپیمایی که امکان بازگشت از مدار و تحمل فشارهای شدید فاز بازگشت به جو را داشته باشد، برداشته شود. از جمله دیگر تغییرات فضاپیمای سرنشین‌دار ایران نسبت به فضاپیماهای قبلی، شامل افزایش جرم فضاپیما و امکان توسعۀ تکنولوژیکی زیرسیستم‌های مختلف جهت نزدیک‌شدن به نقطۀ مرجع اعزام انسان به فضا است.

تصویر طرح گرافیکی راکت و فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی

نسل جدید فضاپیمای سرنشین دار ایرانی، فضاپیمایی علمی - پژوهشی است که به منظور توسعه فناوری و کسب دانش فنی و با در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به فضانورد در ارتفاع 175 کیلومتری سطح زمین و بازگشت سالم آن، طراحی، ساخت، آزمایش، مونتاژ، یکپارچه و پرتاب خواهد شد.

مراحل اعزام اولین فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی به فضا

مرحله 1- پرتاب راکت حامل و فضاپیما به فضا

مرحله 2- جدایش زیرسیستم لغو پرتاب از فضاپیما

مرحله 3- جدایش حامل و فعال شدن زیرسیستم کنترل

مرحله 4- پرواز فضاپیمای سرنشین‌دار تا نقطه اوج ( 175 کیلومتری سطح زمین)

مرحله 5- ورود به جو و غیرفعال شدن زیرسیستم کنترل

مرحله 6- بازشدن چتر ترمزی اول

مرحله 7- جداشدن چتر ترمزی اول و بازشدن چتر ترمزی دوم

مرحله 8- جدایش چتر ترمزی دوم و بازشدن چتر ترمزی اصلی

مرحله 9- فرود روی سطح زمین

فضاپیما پس از طراحی و تولید و همچنین گذراندن تست‌های زمین‌پایه، به فضا پرتاب خواهد شد (مرحله اول) و سپس با طی مسافتی معین، مطابق با سناریوی پروازی، زیرسیستم لغو پرتاب از فضاپیمای سرنشین‌دار جدا می‌شود (مرحله دوم).

در مرحله سوم نیز با اتمام پیشران حامل، فضاپیمای سرنشین‌دار با ارسال فرمان به زیرسیستم جدایش، از راکت حامل جدا می‌شود و بلافاصله، زیرسیستم کنترل وضعیت فضاپیما فعال می‌شود تا فضاپیما که حامل یک سرنشین است، قابل کنترل و هدایت باشد.

سپس فضاپیمای سرنشین دار تا نقطه اوج پیش می‌رود (مرحله چهارم) و پس از به پایان رساندن ماموریت، در مسیر بازگشت قرار می‌گیرد که در این مسیر، ابتداً با غیرفعال شدن زیرسیستم کنترل برای ورود مجدد به جو آماده می‌شود (مرحله 5).

فضاپیما به محض ورود به جو زمین، به منظور کاهش سرعت، زیرسیستم‌های کاهنده سرعت اعم از چترهای ترمزی اولیه و اصلی را فعال می‌کند (مراحل 6، 7 و 8) تا سرعت فضاپیمای سرنشین‌دار در لحظه برخورد به زمین به میزان زیادی کاهش یابد و نهایتاً قبل از برخورد به زمین زیرسیستم جاذب، انرژی و شوک برخورد را تعدیل کند (مرحله 9).

تصویر طرح گرافیکی از فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی - در بخش فوقانی راکت حامل قرار دارد

پس از پایان مرحله فرود روی سطح زمین، تیم جستجو و نجات، فضاپیما را یافته و به مکان از پیش تعیین‌شده‌ای منتقل خواهند کرد تا مراحل بازیابی نهایی و انجام تست‌های پزشکی روی فضانورد انجام شود. لازم به ذکر است که در تمام مسیر پرواز و طی فرآیند پرتاب تا فرود، مجموعه ناوبری و دیگر حسگرهای نصب شده روی فضاپیما فعال بوده و داده‌های‌ اندازه‌گیری شده توسط مجموعه تله‌متری داده، به ایستگاه‌های زمینی به طور آنلاین مخابره و در جعبه سیاه تعبیه شده در فضاپیما نیز ذخیره خواهد شد.

                                                                       مشخصات اصلی فضاپیما

تعداد سرنشین	طول فضاپیما	حداکثر قطر فضاپیما	جرم پرتاب	جرم بازگشت
1 نفر	2 متر و 30 سانتی‌متر	1 متر و 85 سانتی‌متر	1800 کیلوگرم	1000 کیلوگرم

همچنین برای رصد دقیق‌تر عملکرد فضاپیما، تعدادی دوربین روی بدنه و داخل فضاپیما نصب می‌شود تا کل فرایند پرتاب را از زمان شروع تا فرود روی سطح زمین، تصویربرداری کرده و توسط مجموعه تله‌متری، تصاویر به ایستگاه‌های زمینی مخابره شود.

سناریوهای اضطراری

حفاظت از جان سرنشین در مأموریت‌های فضایی، یکی از دغدغه‌های طراحان فضاپیماهای سرنشین‌دار در سراسر جهان است لذا در تمام کشورها، سامانه‌ای مخصوص برای حفاظت از جان فضانورد، پیش‌بینی، تولید و روی فضاپیما نصب می‌شود تا جان فضانورد را از طریق لغو پروژه پرتاب حفظ کند، به این صورت که تا قبل از رسیدن راکت حامل به نقطه جدایش فضاپیما از حامل، اگر مشکلی در فرآیند پرتاب و طی مسیر توسط راکت پیش آید، زیرسیستم لغو پرتاب فعال شده و فضاپیما را از راکت جدا کرده و توسط یک چترو فرود به زمین باز می‌گرداند.

این کار در فضاپیماهای سرنشین‌دار بر عهده یک زیرسیستم به نام زیرسیستم لغو پرتاب یا به عبارتی دیگر زیرسیستم نجات خدمه است. این زیرسیستم که یکی از بخش‌های اصلی فضاپیمای سرنشین‌دار است، وقتی موتور راکت حامل فضاپیما روشن می‌شود، فعال شده و به محض خاموش شدن موتور و آغاز مرحله جدایش فضاپیما از راکت در نقطه تعیین شده، این زیرسیستم نیز از فضاپیما جدا می‌شود.

زیر سیستم لغو پرتاب

برای اجرای این سناریوی اضطراری و پس از پرتاب راکت حامل، 4 مرحله اصلی باید طی شود تا فضاپیمایی که در بخش فوقانی راکت پرتاب شده قرار دارد از بدنه راکت جدا شده و به زمین بازگردد.

مرحله 1- مانور پیچ زیرسیستم لغو پرتاب (جدایش فضاپیما از بدنه راکت حامل)

مرحله 2- جدایش زیرسیستم لغو پرتاب

مرحله 3- بازشدن چتر و آغاز بازیابی فضاپیما (آغاز مرحله فرود اضطراری)

مرحله 4- فرود روی سطح زمین

سناریوی دیگری که برای شراط اضطراری پیش بینی شده است، در مسیر بازگشت فضاپیما به زمین است. اگر فضاپیما در مسیر بازگشت به زمین و به محض ورود به جو با مشکلی روبرو شود که جان فضانورد را تهدید کرده و یا امکان فرود از مسیر طبیعی را از دست بدهد، سناریوی اضطراری اجرا شده و بلافاصله چتر پشتیبان باز شده و فضاپیما با همان چتر روی زمین فرود خواهد آمد، به این معنا که فضاپیما دیگر، مراحل بازشدن چترهای ترمزی اول، دوم و اصلی را طی نخواهد کرد.

با انجام موفقیت‌آمیز مأموریت اعزام اولین فضانورد ایرانی به فضا، از بسیاری جهات تحقیقاتی، مهندسی و فنی، طراحی و تولید سامانه‌ها و زیرسیستم‌ها، گامی بسیار بلند به جلو برداشته خواهد شد و فاصله توانمندی‌های مجموعه فضایی کشور با هدف نهایی، به حداقل خواهد رسید.

منبع: تسنیم