اخبار سیاسی روز

وزیر ارشاد: قبل از برجام در آستانه جنگ بودیم

همان زمان فرانسوا اولاند مدعی شده بود که تمامی مقدمات برای حمله مشترک آمریکا، کشورهای اروپایی به مراکز حساس و حیاتی ایران فراهم شده بود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره نقش برجام و نگاه افراد مختلف به آن گفت: آنچه ما احساس می‌کنیم‌این است که گروهی درصددند تا با زمینه سازی بگویند که با موضوع برجام هیچ اتفاقی برای کشور به وجود نیامده و ثمره ای هم نداشته است.به گزارش عصر ایران به نقل از ایرنا، علی جنتی روز گذشته در حاشیه آیین رونمایی از کتاب تحریر توحید نوشته سید حسن خمینی در مرکز همایش های سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: گروهی درصدد هستند که با توجه به اینکه سال آخر دولت بوده و سال آینده نیز انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد شد از هم اکنون برای این امر برنامه ریزی کنند.

وی با بیان اینکه آنان دو هدف را به طور موازی دنبال می کنند، اظهار داشت: تلقی این امر به جامعه که در برجام هیچ اتفاقی نیفتاده و با اینکه آب سنگین اراک متوقف شده و سانتریفیوژهایمان کاهش یافته اما تحریم ها سرجای خود باقی مانده است؛ یک از اهداف آنان است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: این گروه نگاه نمی‌کنند که قبل از برجام کشور در چه موقعیتی قرار داشت به گونه‌ای که در آستانه جنگ بودیم.

وی ادامه داد: همان زمان فرانسوا اولاند رییس جمهوری کشور فرانسه مدعی شده بود که تمامی مقدمات برای حمله مشترک آمریکا، کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای منطقه به مراکز حساس و حیاتی ایران فراهم شده بود.جنتی خاطرنشان کرد: هدف اصلی این گروه آن است که می خواهند برجام را که افتخار بزرگ کشور به شمار می رود را به عنوان یک کار ضد‌ارزشی تلقی کنند.وی افزود: این اقدامات دولت در حالی صورت می گیرد که برخی در تلاش هستند تا موفقیتی در این زمینه حاصل نشود؛ تا مدعی شوند دولت در این زمینه نیز کاری انجام نداده است. دولت یازدهم با تمامی امکانات خویش برای رونق اقتصادی کشور مد نظر رهبر انقلاب گام بر می دارد.

وی در ادامه با اشاره به برجام خاطرنشان کرد: این گروه باید به این نکته بیاندیشیند که قبل از برجام کجا بودیم و الان در چه موقعیتی هستیم؛ البته هیچ فردی ادعا ندارد که 100 درصد برجام را به دست آورده ایم‌، هم اکنون دیگر تحریم های شکننده گذشته لغو شده است. یکی از دستاوردهای مهم برجام لغو 6 تحریم شورای امنیت سازمان ملل بود که بسیار ارزشمند است.

یک بررسی مستند: چه کسانی دو میلیارد دلار اموال ملت ایران را در آمریکا سرمایه گذاری کردند؟

عصر دیپلماسی نوشت:

پرده اول: در اکتبر سال ۱۹۸۳؛ ۲۴۱ تفنگدار آمریکایی و فرانسوی در اثر یک انفجار انتحاری در مقر تفنگداران آمریکایی در بیروت کشته می شوند. جنبش جهاد اسلامی مسئولیت این انفجار را می پذیرد، ولی آمریکایی ها ایران را به دست داشتن در این انفجار متهم می کنند و تحریم هایی علیه کشورمان وضع می کنند. یکی از این تحریم ها ممنوعیت مبادلات و سرمایه گذاری های دلاری ایران در آمریکا است.

پرده دوم: قانون ممنوعیت تبادلات دلاری با ایران در سال ۱۹۹۵ توسط رئیس جمهور وقت این کشور جرج بوش پدر بدون اینکه اصل قانون ملغی شود، نادیده گرفته شده و مبادلات و U-Turn دلاری با ایران از سر گرفته می شود.

پرده سوم: در سال ۲۰۰۳ میلادی، پرونده‌ای در دادگاه فدرال آمریکا به جریان می‌افتد که موضوع آن پرداخت غرامت به خانواده‌های انفجار بیروت بود؛ دادگاهی که در نهایت در سال ۲۰۰۷ مصادف با سال ۱۳۸۶حکمی مبنی بر پرداخت ۲ میلیارد و ۶۵۰ میلیون دلار به بازماندگان این واقعه، صادر می کند اما به جهت اینکه ایران پولی در بانک های آمریکایی نداشته حکم به اجرا در نمی اید.

پرده چهارم: در سال ۱۳۸۶ دولت دهم، برغم صدور چنین حکمی از سوی دادگاه فدرال ( ولو اینکه بدوی بوده ) و با نادیده گرفتن هشدارهای کارشناسان بانک مرکزی ناظر بر وجود چنین حکمی و ناظر براینکه قانون ممنوعیت تبادلات دلاری با ایران همچنان برقوت خود باقی است و شرایط به گونه ای است که هر آن ممکن است با دستور رئیس جمهوری پول های ایران در این کشور بلوکه شود، نزدیک به دو میلیارد دلار اوراق قرضه با کارگزاری سیتی بانک آمریکا خریداری با سودی اندک خریداری می کند.

پرده پنجم: قانون ممنوعیت تبادل دلاری و (U-Turn) با ایران که در سال ۱۹۹۵ توسط رئیس جمهوری وقت آمریکا نادیده انگاشته شده بود مجددا با دستور رئیس جمهور آمریکا لازم الاجرا شده و پول های ایران در بانک های آمریکا بلوکه شده اعلام می شود.

پرده ششم: در همان زمان یعنی اواخر سال ۲۰۱۰ میلادی ، (۱۳۸۹) خانواده‌های قربانیان بمبگذاری بیروت متوجه سرمایه گذاری ایران در اوراق بهادار و وجود اموال مرتبط با بانک مرکزی ایران در حسابی در«سیتی بانک» نیویورک می شوندو بر دادگاه فدرال برای نهایی شدن حکم و برداشت غرامت از پول های موجود ایران در آمریکا فشار می آورند.

پرده هفتم: در سال ۱۳۹۱ ( ۲۰۱۲ ) کنگره آمریکا قانونی را با عنوان «کاهش تهدیدهای حقوق بشری ایران و سوریه» به تصویب می رساند که بر اساس آن برداشت از حساب های بانک مرکزی ایران و پرداخت غرامت به قربانیان انفجارهای تروریستی که به ادعای آمریکایی‌ها ایران در آن مشارکت داشته را قانونی اعلام می کند. چند روز بعد رئیس جمهور آمریکا مصوبه کنگره را نیز که دست دادگاه های آمریکایی برای برداشت از حساب های بلوکه شده ایران در این کشور را باز می گذارد امضاء می کند.

پرده هشتم: در آوریل ۲۰۱۶، دیوان عالی فدرال آمریکا، حکم پیشین دادگاه های کشور مبنی بر پرداخت حدود دو میلیارد دلار غرامت از محل دارایی‌های توقیف شده ایران در ایالات متحده به خانواده‌های قربانیان حملات تروریستی که ایران در آنها مسئول شناخته شده است، را تایید کرد.

پرده نهم: دلواپسان که همواره بر کوس دشمنی آمریکا با ملت ایران دمیده اند این بار نیز به جای اینکه انگشت اتهام را به سمت دشمن غدار ملت ایران بگیرند و این کشور را محکوم کنند دولت جمهوری اسلامی ایران و دستگاه دیپلماسی را به باد انتقاد گرفته اند. حال آنکه اگر قرار بر این باشد که دشمنی دشمن را فراموش کنیم و در جستجوی مقصر برآییم این سوال پیش می آید که چه کسی مسئول به باد رفتن و به تاراج دادن اموال ملت ایران در آمریکا بوده است؟
اگر دولت قبل یک بانک آمریکایی را به عنوان کارگزار اوراق بهادار خریداری شده خود قرار نمی داد اکنون پولی در بانک های امریکا نمی بود که ابتدا بلوکه شده و اکنون توقیف شود. در دشمنی آمریکا تردیدی نیست. چرا دولت دهم که می دانسته آمریکا دشمن ایران است و از هر فرصتی برای ضربه زدن به منافع ملی ما استفاده می کند به هشدار کارشناسان توجه نکرده و حاضر به سرمایه گذاری دلاری در شکل خرید اوراق بهادار با کارگزاری سیتی بانک آمریکا شده است؟

عربستان: اگر اسرائیل طرح صلح عربی را قبول کند در تل آویو سفارت باز می کنیم

در جهان عرب، این تلقی در مورد این قطعنامه وجود دارد که به حق بازگشت آوارگان فلسطینی به مکان هایی در اسرائیل که آنها یا اجدادشان از آنجا فرار کرده اند یا در طول جنگ سال 1947 تا 1949 از آنجا بیرون رانده شده اند اشاره می کند.

یک ژنرال ارشد بازنشسته ارتش عربستان عنوان داشت اگر اسرائیل ابتکار صلح اعراب را که سال 2002 مطرح شد بپذیرد ، ریاض سفارت خود را در اراضی اشغالی دایر می کند.
به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه اورشلیم پست، انور عشقی که قبلا نیز با «دوری گلد» مدیر کل وزارت امور خارجه رژیم‌صهیونیستی دیدار علنی داشته است، در پاسخ به این سؤال مجری الجزیره قطر که "چقدر طول می کشد عربستان سفارت خود را در اسرائیل بگشاید"، اظهار داشت: "می توانید از آقای نتانیاهو بپرسید. اگر او اعلام کند که طرح صلح (عربی) را می پذیرد و همه حقوق فلسطینی ها را به آنان می دهد، عربستان سعودی ساخت سفارت خود در تل آویو را آغاز می‌کند."

دفتر نخست وزیری اسرائیل به این سخنان عشقی واکنشی نشان نداده است.
طرح صلح عربی خواستار تشکیل دو کشور بر اساس عقب نشینی اسرائیل به خطوط آتش بس سال 1967 و قرار گرفتن بیت المقدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین در ازای برقراری روابط عادی در چارچوب صلح جامع با اسرائیل است. این طرح همچنین خواستار دستیابی به راه حلی عادلانه برای مشکل آوارگان فلسطینی است، راه حلی که باید بر اساس قطعنامه 194 مجمع عمومی سازمان ملل در خصوص آن توافق شود.
در جهان عرب، این تلقی در مورد این قطعنامه وجود دارد که به حق بازگشت آوارگان فلسطینی به مکان هایی در اسرائیل که آنها یا اجدادشان از آنجا فرار کرده اند یا در طول جنگ سال 1947 تا 1949 از آنجا بیرون رانده شده اند اشاره می کند.
نتانیاهو موضع خود را درخصوص این طرح در مصاحبه سال 2014 با روزنامه جروزالم پست بیان کرد و گفت این ابتکار در برهه ای به طور قابل توجه متفاوت در خاور میانه (غرب آسیا) تدوین شد و دیگر ربطی به اوضاع فعلی ندارد.وی از آن زمان موضعی متفاوت در مورد این طرح بیان نکرده است.
انور عشقی درپاسخ به سؤالی درباره اینکه چرا عربستان از فلسطینیها حمایت نمی کند، مدعی شد: "من به ایرانی‌ها درباره این موضوع گفتم که شما از فلسطینی‌ها حمایت تسلیحاتی می‌کنید، ولی ما به آنها پول می‌دهیم. وقتی ما به فلسطینیها پول می‌دهیم از آنان می‌خواهیم که خوب زندگی کنند، ولی شما به آنان سلاح می‌دهید، تا خودشان را نابود می‌کنند."
عشقی در پاسخ به این سؤال که "فکر می‌کنید، فلسطینی‌ها چه احساسی دارند وقتی شما بنیامین نتانیاهو را به عنوان یک رهبر قوی و قدرتمند می‌خوانید" مدعی شد که او درباره یک رهبر قدرتمند و منطقی صحبت کرده نه به این معنا که وی علیه اعراب قدرتمند است. بلکه او در سرزمین خود قدرتمند است.
انور عشقی، 73 ساله رئیس مرکز مطالعات استراتژیک و حقوقی خاورمیانه واقع در جده و مشاور سابق شاهزاده بندر بن سلطان سفیر پیشین عربستان در آمریکا بوده است.
عشقی پیش از نشست عمومی با گلد در نیویورک، شش بار با وی در پایتخت های مختلف دیدار کرده بود.

آیا ایران و مصر سرانجام آشتی می کنند؟ / تهران با شرط و شروط ژنرال سیسی کنار نمی آید

عبدالفتاح سیسی پس از رسیدن به ریاست جمهوری در سال 2014 از رئیس جمهور ایران حسن روحانی دعوت کرد در مراسم تحلیف او شرکت کند، که بارقه هایی از امکان احیای روابط دو کشور را به همراه آورد.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سرویس بین الملل «انتخاب»؛ المانیتور نوشت: عبدالفتاح سیسی پس از رسیدن به ریاست جمهوری در سال 2014 از رئیس جمهور ایران حسن روحانی دعوت کرد در مراسم تحلیف او شرکت کند، که بارقه هایی از امکان احیای روابط دو کشور را به همراه آورد.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، این نشریه آنلاین آورده است: وزیر خارجه مصر در مصاحبه ای با روزنامه سعودی عکاظ در 31 مارس گفت،  ادامه روابط به مولفه های زیادی بستگی دارد. به گفته او مصر از ایران انتظار دارد رویکرد و سیاست خود را در قبال اوضاع منطقه تغییر دهد؛ علاقه خود را به ایجاد روابطی بر اساس همکاری های دوجانبه، احترام و برابری منافع نشان دهد؛ به استقلال و حاکمیت کشورهای عربی احترام بگذارد؛ و به اقدامات مداخله آمیز خود پایان دهد.

روابط ایران و مصر در چند دهه اخیر همواره با تنش همراه بوده است. در زمان جمال عبدالناصر تنش و خصومت بر روابط دو کشور سایه افکنده بود، به ویژه پس از انعقاد معاهده بغداد در 1954 که شامل ایران می شد و مصر را غیر قابل اعتماد نشان می داد.

در دوره ریاست جمهوری انور سادات روابط دو کشور پس از تلفات سنگین مصر در مواجهه با اسرائیل در 1973 چرخش سیاسی تازه ای داشت. نزدیکی مصر به آمریکا باعث ایجاد روابط خوب میان مصر و شاه سابق ایران، محمدرضا پهلوی شد. نزدیکی روابط این کشورها به انعقاد معاهده صلح مصر و اسرائیل در مارس 1979 ختم شد.

با سقوط حکومت شاه و پدیدار شدن انقلاب اسلامی در فوریه 1979 روابط مصر و ایران چرخش دیگری را تجربه کرد. سادات شاه فراری ایران را پناه داد، و بدین ترتیب روابط دیپلماتیک خود با ایران را در 1980 قطع کرد. در 28 آوریل 1991 روابط دیپلماتیک در سطح اقتصادی در دوره ریاست جمهوری حسنی مبارک به دلیل وجود منافع مشترک احیا شد. با این وجود روابط همچنان پر تنش بوده است. ایران معاهده صلح مصر و اسرائیل را محکوم کرده و محور "مقاومت" را انتخاب کرد.

مصر همچنین از عراق در جنگ با ایران حمایت کرد، که از سپتامبر 1980 تا آگوست 1988 ادامه داشت و در جهان اسلام به جنگ اول خلیج فارس مشهور شد.

هرچند مصر در 1999 از عضویت ایران در گروه 15 حمایت کرد، در سال 2004 تنش ها بازگشت زیرا مصر ایران را متهم به تلاش به ترور یکی از شخصیت های مصری کرد که از آن نام نبرد. در زمان ریاست جمهوری محمد مرسی روابط دو کشور به خوبی گرایید. مرسی که از رهبران جنبش اخوان المسلمین است در آگوست 2012 برای شرکت در اجلاس جنبش عدم تعهد به تهران آمد. این اولین ملاقات یک رئیس جمهور مصر از ایران پس از انقلاب 1979 بود؛ از این رویداد استقبال شد و بسیاری معتقد بودند فصل تازه ای در روابط دو کشور باز شده.

در فوریه 2013 مرسی از همتای ایرانیش محمود احمدی نژاد دعوت کرد در اجلاس سازمان همکاری های اسلامی در قاهره حاضر شود. 

رویکرد سیاست خارجی مصر در قبال ایران همچنان پیچیده مانده است. کشورهای عرب خلیج فارس متحدان اصلی مصر هستند، زیرا این کشورها و به ویژه عربستان در زمان شاه عبدالله و شاه سلمان اولین کشورهایی بودند که از قاهره در پی انقلاب 30 ژوئن 2013 حمایت کردند.این در بیانیه سیسی در العربیه در می 2014 مشهود بود، که پیش از پیروزی در انتخابات گفته بود: ایران به خوبی می داند که روابط با مصر از مسیره کشورهای عرب خلیج فارس می گذرد. آن ها خانواده ما هستند و ما دوست داریم آن ها در صلح زندگی کنند. تمام آنچه از ایران می خواهیم یک رابطه عادلانه است.

سیسی در مصاحبه ای با بی بی سی عربی در نوامبر 2015 گفت: ما هیچ رابطه ای با ایران نداریم. مصر مسئولیت سنگینی برای حفظ امنیت کشورهای عربی دارد، زیرا این بخش تفکیک ناپذیری از امنیت ملی مصر است.محمد سعید ادریس، رئیس واحد مطالعات عرب و منطقه در مرکز مطالعات سیاسی و استراتژیک الاهرام مصر به المانیتور گفت: شرایط برای احیای روابط قاهره و تهران مساعد نیست.

او گفت، درگیری عربی-ایرانی به ویژه از سوی عربستان در جریان است. هر گونه نزدیکی روابط مصر و ایران به عنوان تقابل با عربستان تلقی می شود. کشورهای عربی نسبت به اقدامات ایران در سوریه، عراق و یمن معترضند.

ادریس که عضو هیات دیلماتیکی بود که پس از انقلاب 2013 از تهران ملاقات کرد گفت: ایران دقیقا خلاف شروطی که شکری گذاشته عمل می کند. اگر به آن ها عمل کند، درگیری ایران-عربستان تمام می شود. او گفت بعید می داند تهران با شرایط شکری کنار بیاید.همچنین سران حاکم مصر ترجیح می دهند برای حفظ روابط با عربستان رابطه با ایران را به آینده موکول کنند. چنان که عربستان موضع مخالف عادی سازی روابط با ایران تا زمانی است که شروط مورد نظر وزیر خارجه اش جبیر که در ملاقاتش از مصر در می 2015 اعلام کرد اجرا شود. جبیر با متهم کردن ایران به دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه و حمایت از اقدامات تروریستی و خلاف منافع منطقه خواستار توقف این مسائل شد!

به عقیده راغب، کارشناس حوزه خلیج فارس، برای ایران مسائل اقتصادی در روابط با مصر اولویت دارد، به ویژه حالا که تحریم ها پس از توافق هسته ای برداشته شده.

او اضافه کرد، مصر تصویر درستی از ماهیت منافعی که می خواهد در شرایط عادی سازی روابط با ایران داشته باشد ندارد. آیا روابط اقتصادی را انتخاب می کند یا موضع سیاسی در قبال مسائل منطقه ای می گیرد؟ اضافه بر آن ایران انتظار هماهنگی سیاسی با هیچ کشوری از جمله مصر ندارد. 

او در ارتباط با نقش عربستان در ادامه روابط با ایران گفت: با توجه به روابط استراتژِیک قاهره و ریاض، به ویژه پس از انقلاب 30 ژوئن، این مولفه تاثیر زیادی دارد. مصر هیچ موضعی برابر ایران نمی گیرد که باعث ایجاد تنش با ریاض شود.

او معتقد است شرایط مورد نظر شکری برای عادی سازی روابط یک بازی دیپلماتیک است، زیرا این وزیر خوب می داند تهران با آن ها موافقت نمی کند، اما او توپ را در زمین ایران می اندازد، و منتظر حرکت بعدی می شود.