سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
رهبر انقلاب شهادت سردار همدانی را تبریک و تسلیت گفتند؛
رحمت خدا بر شهید همدانی و بر مجاهدان راه حق/ صف استوار آرزومندان شهادت، بلند و بنیانی مرصوص است
تاریخ انتشار : شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۲۳
حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی شهادت سردار سرافراز شهید حسین همدانی را تبریک و تسلیت گفتند.
بسم الله الرحمن الرحیم
شهادت سردار سرافراز، شهید حسین همدانی را به خانواده‌ی گرامی و بازماندگان و دوستان و همرزمانش و به مجموعه پر افتخار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تبریک و تسلیت میگویم. این رزمنده‌ی قدیمی و صمیمی و پر تلاش، جوانی پاک و متعبّد خود را در جبهه‌های شرف و کرامت، در دفاع از میهن اسلامی و نظام جمهوری اسلامی گذرانید و مقطع پایانی عمر با برکت و چهره‌ی نورانی خود را در دفاع از حریم اهل‌بیت علیهم‌السلام و در مقابله با اشقیای تکفیری و ضد اسلام سپری کرد، و در همین جبهه‌ی پر افتخار به آرزوی خود یعنی جان دادن در راه خدا و در حال جهاد فی سبیل الله نائل آمد و فضل و رحمت الهی بر او گوارا باد.
صف استوار آرزومندان این موهبت و کمربستگان راه جهاد و شهادت در ایران اسلامی و در سپاه و همه‌ی نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی، صفّی بلند و بنیانی مرصوص است: و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا. رحمت خدا بر شهید همدانی و بر همه‌ی مجاهدان راه حق.
سیّد علی خامنه‌ای
۱۸ مهر ۱۳۹۴
بمباران مراکز آموزش نظامی داعش توسط فرانسه
به گزارش مشرق به نقل از خبرگزاری فرانسه، هواپیماهای جنگی فرانسه بار دیگر مواضع داعش در سوریه را هدف حمله قرار دادند. بر این اساس نیروی هوایی فرانسه استحکامات داعش در منطقه «رقه» را هدف قرار است.«ژان لودریان» وزیردفاع فرانسه، بر اهمیت مبارزه با داعش به عنوان دشمن اصلی بین المللی تاکید کرد و گفت: این گروه در حال حاضر تهدید شماره یک در سطح جهانی است و باید نابود شود.طبق ادعای وزیر دفاع فرانسه این کشور در حمله هوایی خود علیه داعش اردوگاههای آموزش نظامی این گروهک تروریستی را به طور کامل نابود کرده است. به گفته لودریان حمله جنگنده های رافال فرانسه در روزهای آینده نیز ادامه خواهد داشت.
جروزالم پست: یمن به دست ایران افتاد
یمن به دست گروهی که توسط ایران پشتیبانی می شوند افتاد. گروهی که از دولت های خلیج و آمریکا متنفر هستند؛ گروهی که از اسراییل و بلکه از یهودیان متنفر هستند.به گزارش مشرق، روزنامه صهیونیستی جروزالم پست (Jpost)، در گزارشی تحت عنوان "یمن در جنگ نیابتی منطقه ای، به دست ایران افتاد"، به بررسی تحولات اخیر یمن پرداخت.
این پایگاه صهیونیستی، با بیان این که "حوثی هایی که توسط ایران پشتیبانی می شوند، دولت یمن را سرنگون کردند"، مدعی شد این موضوع شروعی برای گسترش درگیری های فرقه ای در منطقه خواهد بود و نوشت: «وضعیت یمن در حال حاضر مانند سوریه است.»
در این نوشتار با انتقاد از سیاست های آمریکا در قبال ایران، آمده است: «آمریکا به طور فزاینده ای از محورهای شیعی که توسط ایران رهبری می شوند طرفداری می کند؛ آمریکا نمی خواهد مذاکرات هسته ای جاری با مشکلی مواجه شود. ایالات متحده همچنین به دنبال استفاده از ایران برای مقابله با گروه های جهادی [تروریستی] مانند داعش و القاعده است.»در این گزارش به اظهارات بان کی مون مدیر کل سازمان ملل متحد و ادعاهای شورای همکاری خلیج فارس در رابطه با تحولات یمن اشاره شده است.در ادامه این گزارش با اشاره به نقش ایران در تحولات خاورمیانه، به نقل از "یوزی ربی"، رییس مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه تل آویو، آمده است: «ایران خود را قوی ترین قدرت منطقه می بیند؛ یک مقام سپاه پاسداران، گفته است که جمهوری اسلامی ایران اکنون چهار پایتخت خاورمیانه را کنترل می کند؛ صنعا، بیروت، بغداد و دمشق.»این گزارش همچنین به اظهارات "دیوید اندرو واینبرگ"، عضو ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی و متخصص امور خلیج فارس، پرداخته و به نقل از وی نوشت: «حکومت های پادشاهی خلیج، از آنچه در یمن می گذرد وحشت زده هستند و در فکر دخالت نظامی مستقیم در این کشورند.
حکومت های پادشاهی خلیج، در تابستان و پاییز امسال که حوثی ها تهاجمات خود را آغاز کرده بودند، متوجه عراق و داعش بودند. در این میان یمن به دست گروهی که توسط ایران پشتیبانی می شوند افتاد. گروهی که از دولت های خلیج و آمریکا متنفر هستند؛ گروهی که از اسراییل و بلکه از یهودیان متنفر هستند.»
این پایگاه صهیونیستی، با بیان این که "حوثی هایی که توسط ایران پشتیبانی می شوند، دولت یمن را سرنگون کردند"، مدعی شد این موضوع شروعی برای گسترش درگیری های فرقه ای در منطقه خواهد بود و نوشت: «وضعیت یمن در حال حاضر مانند سوریه است.»
در این نوشتار با انتقاد از سیاست های آمریکا در قبال ایران، آمده است: «آمریکا به طور فزاینده ای از محورهای شیعی که توسط ایران رهبری می شوند طرفداری می کند؛ آمریکا نمی خواهد مذاکرات هسته ای جاری با مشکلی مواجه شود. ایالات متحده همچنین به دنبال استفاده از ایران برای مقابله با گروه های جهادی [تروریستی] مانند داعش و القاعده است.»در این گزارش به اظهارات بان کی مون مدیر کل سازمان ملل متحد و ادعاهای شورای همکاری خلیج فارس در رابطه با تحولات یمن اشاره شده است.در ادامه این گزارش با اشاره به نقش ایران در تحولات خاورمیانه، به نقل از "یوزی ربی"، رییس مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه تل آویو، آمده است: «ایران خود را قوی ترین قدرت منطقه می بیند؛ یک مقام سپاه پاسداران، گفته است که جمهوری اسلامی ایران اکنون چهار پایتخت خاورمیانه را کنترل می کند؛ صنعا، بیروت، بغداد و دمشق.»این گزارش همچنین به اظهارات "دیوید اندرو واینبرگ"، عضو ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی و متخصص امور خلیج فارس، پرداخته و به نقل از وی نوشت: «حکومت های پادشاهی خلیج، از آنچه در یمن می گذرد وحشت زده هستند و در فکر دخالت نظامی مستقیم در این کشورند.
حکومت های پادشاهی خلیج، در تابستان و پاییز امسال که حوثی ها تهاجمات خود را آغاز کرده بودند، متوجه عراق و داعش بودند. در این میان یمن به دست گروهی که توسط ایران پشتیبانی می شوند افتاد. گروهی که از دولت های خلیج و آمریکا متنفر هستند؛ گروهی که از اسراییل و بلکه از یهودیان متنفر هستند.»
منبع: جام نیوز
مرکز مطالعات «موشه دایان»:
روسیه در غیاب شرکت‌های انرژی غربی، در حال نفوذ به بخش انرژی ایران است. الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه سپتامبر گذشته به تهران سفر کرد و با علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و حمید چیت‌چیان، وزیر نیروی ایران درباره نقش روسیه در گسترش زیرساخت انرژی ایران دیدار کرد. هدف از این گفت‌وگوها بررسی امکان ساخت یک رآکتور هسته‌ای دیگر توسط روسیه برای ایران، همچنین افزایش نقش روسیه در تولید برق ایران بود.
به گزارش مشرق،مرکز مطالعات خاورمیانه «موشه دایان» در گزارشی قلم برندون فریدمن می نویسد: روسیه به‌رغم بحران اقتصادی، کاهش شدید ارزش پول ملی این کشور و روبه‌رو شدن با تحریم‌های غرب همچنان نفوذ بسیاری در منطقه خاورمیانه دارد و تلاش می‌کند میزان نفوذ خود را در این منطقه افزایش دهد.
در این راستا، روسیه روابط خود را با 2 کشور ایران و ترکیه در حوزه‌های اقتصادی و انرژی آغاز کرده است و از حکومت بشار اسد در سوریه نیز حمایت و پشتیبانی می‌کند و از این طریق سیاست‌های غرب را در این منطقه تحت تأثیر قرار می‌دهد. گفته می‌شود ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه توانایی خود را در اوکراین و کریمه دست بالا گرفته است. مواجهه با تحریم‌های غرب از یک‌سو و سقوط قیمت نفت از سوی دیگر باعث شده اقتصاد روسیه بسیار آسیب‌پذیر شود و پول ملی این کشور نیز به سرعت ارزش خود را از دست بدهد.
برخی کارشناسان حوزه سیاست معتقدند سیاست‌های پوتین به تضعیف و انزوای روسیه منجر شده و از توان این کشور برای قدرتنمایی خارج از مرزهای خود کاسته است اما به نظر می‌رسد در منطقه خاورمیانه هیچ‌کس جلودار پوتین نیست. قدرت و نفوذ روسیه در این منطقه طی 6 ماه گذشته در حال افزایش بوده است و مسکو همچنان نفوذ بالایی در میان بازیگران اصلی منطقه دارد.
این نفوذ به روسیه این امکان را می‌دهد تا بسته به منافعی که برای امنیت ملی خود دارد؛ یا راه را برای اهداف غرب در منطقه باز کند یا جلوی آنها را بگیرد.
به گفته «طلال نظام‌الدین» کارشناس لبنانی، روسیه از جایگاه و موقعیتی که در منطقه خاورمیانه دارد برای ارتقای جایگاه نسبی قدرت خود در سیستم گسترده بین‌المللی، بویژه نسبت به آمریکا و اتحادیه اروپایی استفاده می‌کند بنابراین به نظر می‌رسد پوتین دوباره سراغ سیاست خارجی‌ای رفته است که شوروی سابق در زمان جنگ سرد از آن استفاده می‌کرد و میخاییل گورباچف در دهه ۸۰ میلادی به آن پایان داده بود یعنی سوءاستفاده از اختلافات منطقه‌ای از طریق عوامل نیابتی برای معامله با غرب. ترکیه و ایران از مهم‌ترین کشورهای منطقه خاورمیانه هستند و پوتین توانسته است نفوذ روسیه در این دو کشور را افزایش دهد. به نظر می‌رسد کشور ترکیه به رهبری «رجب طیب اردوغان» وابستگی نفتی خود به روسیه را افزایش داده است اما ترکیه این وابستگی را یک وابستگی متقابل می‌داند.
از سوی دیگر، کاهش شدید قیمت نفت و تحریم‌های غرب علیه ایران، این کشور را وادار کرده است به‌رغم میل باطنی خود به روسیه نزدیک‌تر شود. در نهایت، روسیه موفق شده است کنترل راهکارهای دیپلماتیک برای فرونشاندن جنگ داخلی سوریه را در دست گیرد و از این طریق از نفوذ اتحادیه اروپایی و آمریکا در سوریه بکاهد. روسیه با وجود کاهش شدید قیمت نفت، همچنان از نقش خود به‌عنوان تأمین‌کننده گاز طبیعی استفاده می‌کند تا به اعمال نفوذ در خارج از مرزهای خود بپردازد. پوتین، اول دسامبر ۲۰۱۴ میلادی، طرح‌های روسیه برای اجرای خط لوله گاز طبیعی «ساوت استریم» به ارزش 5/15 میلیارد یورو را لغو کرد.
به موجب این طرح قرار بود سالانه ۶۷ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی از طریق خط لوله‌ای به طول ۹۰۰ کیلومتر از زیر دریای سیاه به مرکزی در بلغارستان ارسال شده و در دسترس اروپا قرار گیرد. این طرح قرار بود جایگزینی برای ارسال گاز به اروپا از طریق اوکراین باشد. گفته می‌شود اتحادیه اروپایی و آمریکا برای ایجاد تغییرات کلی در شرایط «پروژه ساوت استریم» به بلغارستان فشار آورده‌اند و همین امر روسیه را به لغو این طرح وادار کرده است. اقدامات روسیه طی بحران اوکراین سبب شد اتحادیه اروپایی مقاومت شدیدی در برابر این پروژه نشان دهد.
روسیه توانست با روی آوردن به ترکیه، اثر سوء لغو پروژه ساوت استریم را از بین ببرد. مقامات روسیه اوایل ماه دسامبر با مقامات ترکیه در آنکارا دیدار کردند و پس از آن از پروژه خط لوله جدیدی با شرکت خط لوله نفت‌خام ترکیه «بوتاش»، خبر دادند. این طرح، «پروژه ترکیش استریم» نام گرفته است. احمد داووداوغلو، نخست‌وزیر ترکیه تمایل این کشور را برای تبدیل شدن به مرکز انرژی در منطقه تایید و اعلام کرد: «همان طور که همه جاده‌های اروپا به ایتالیا ختم می‌شود، تمام انرژی دنیا هم از طریق ترکیه ارسال خواهد شد». پروژه خط لوله «ترکیش استریم» خط لوله کنونی میان روسیه و ترکیه به نام «بلو استریم» را گسترش خواهد داد و مقدار گاز تقریباً یکسان با «ساوت استریم» (۶۳ میلیارد مترمکعب به جای ۶۷ میلیارد) به مرکزی در مرز ترکیه و یونان ارسال خواهد کرد.
این گاز طبیعی سپس برای مشتریان شرکت «گازپروم» در جنوب اروپا ارسال خواهد شد. روسیه همچنین اعلام کرده قصد دارد در سال ۲۰۱۵ میلادی،3 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی را 6 درصد کمتر از قیمت واقعی از طریق «بلو استریم» به ترکیه ارسال کند. انتظار می‌رود ترکیه سالانه ۱۴ میلیارد مترمکعب از مجموع ۶۳ میلیارد مترمکعب گاز ارسالی از طریق خط لوله جدید را به مصرف برساند. طبق اظهارات «تانر ییلدیز» وزیر انرژی و منابع طبیعی ترکیه، میزان گاز طبیعی مصرفی ترکیه در سال ۲۰۱۴ میلادی ۴۸ میلیارد مترمکعب بوده است و انتظار می‌رود این میزان در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۵۱ میلیارد مترمکعب برسد. به‌رغم وابستگی روزافزون ترکیه به گاز طبیعی روسیه، اقتصاد بی‌رمق روسیه و انزوای روزافزون این کشور سبب شده است ترکیه بتواند در معامله با روسیه به قیمت بهتری برسد.
گزارشات رسانه‌ای حاکی از آن است تخفیف 6 درصدی قیمت گاز اعلامی از سوی پوتین برای ترکیه رضایت‌بخش نیست و ترکیه تلاش خواهد کرد این قیمت را تا حدود ۱۵ درصد کاهش دهد.
نشانه دیگر از افزایش روابط روسیه و ترکیه در مساله انرژی این است که وزارت محیط زیست و برنامه‌ریزی شهری ترکیه پذیرفته است «نیروگاه هسته‌ای آک‌کویو» در شهر «مرسین» توسط شرکت روسی «روس اتم» با سرمایه‌گذاری تقریبی ۲۰ میلیارد دلاری ساخته شود. پذیرش این طرح از سوی ترکیه با سفر پوتین به این کشور و اعلام پروژه جدید «ترکیش استریم» همزمان شد. «فاروق لوغ اوغلو»، از اعضای پارلمان ترکیه و معاون حزب جمهوریخواه خلق ترکیه (CHP) معتقد است اتحادیه اروپا هم روسیه و هم ترکیه را به دلایل مختلف به انزوا کشانده است لذا این دو کشور مایلند «از طریق اتحاد با یکدیگر از اثرات این انزوا و تنهایی بکاهند».
لوغ اوغلو همچنین افزود پروژه «ترکیش استریم» می‌تواند روسیه و ترکیه را به هم نزدیک‌تر کند اما با این حال باعث افزایش وابستگی ترکیه به روسیه در حوزه انرژی خواهد شد. روسیه همچنین خود را به یکی از شرکای مالی ایران تبدیل کرده است؛ کشوری که به خاطر برنامه هسته‌ای خود از سوی غرب مورد تحریم قرار گرفته است. طبق گزارشات رسانه‌های گوناگون در سال ۲۰۱۴، مذاکراتی بین ایران و روسیه بر سر انعقاد قرارداد «نفت در برابر کالا» به ارزش ۲۰ میلیارد دلار انجام گرفت که قرار بود به ایران در برابر تحریم‌های غرب کمک کند. این قرارداد هرگز به امضا نرسید اما از آنجا که ارزش پول ملی ایران و روسیه به واسطه سقوط قیمت نفت با خطر کاهش روزافزون روبه‌رو است، این دو کشور نیاز اقتصادی بیشتری برای افزایش تعاملات تجاری با یکدیگر احساس می‌کنند. این تعاملات دوجانبه هم می‌تواند در قالب معاملات پایاپای صورت گیرد و هم می‌تواند به واحد روبل روسیه یا ریال ایران انجام شود.
روش دوم این امکان را به ایران و روسیه می‌دهد که مؤسسات بانکی و پولی غرب را دور بزنند؛ مؤسساتی که به ابزاری برای اعمال تحریم‌های غرب تبدیل شده‌اند. ایران از طریق تعاملات تجاری دوجانبه با روسیه می‌تواند قیمت ارزهای خارجی را افزایش داده و بدین ترتیب از کسری بودجه خود جلوگیری کند. صادرات ایران به روسیه در سال ۲۰۱۴ میلادی با 20 درصد افزایش روبه‌رو بوده است.
روسیه در غیاب شرکت‌های انرژی غربی، در حال نفوذ به بخش انرژی ایران است. الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه سپتامبر گذشته به تهران سفر کرد و با علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و حمید چیت‌چیان، وزیر نیروی ایران درباره نقش روسیه در گسترش زیرساخت انرژی ایران دیدار کرد. هدف از این گفت‌وگوها بررسی امکان ساخت یک رآکتور هسته‌ای دیگر توسط روسیه برای ایران، همچنین افزایش نقش روسیه در تولید برق ایران بود.
اصغر سهیلی‌پور، مشاور مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران (NIGC) بتازگی اعلام کرده است شرکت‌های روسی مایلند در پروژه‌های نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند. سهیلی‌پور اظهار داشت تفاهمنامه‌ای با یک شرکت روسی برای ساخت خط لوله گاز طبیعی به طول ۳۰۰ کیلومتر و به ارزش
۷۰۰ میلیون دلار امضا شده است که قرار است از ایرانشهر در جنوب شرقی ایران (استان سیستان و بلوچستان) تا منطقه آزاد تجاری چابهار امتداد یابد؛ منطقه‌ای که در ساحل دریای عمان واقع شده است. سهیلی‌پور پیش‌بینی کرده این پروژه در عرض 2 سال به بهره‌برداری برسد.
افزایش همکاری‌های اقتصادی ایران و روسیه عمدتاً به توافق‌ها و اظهاراتی محدود شده است که الزام و اجباری برای 2 کشور به همراه ندارد اما نقش بسیار حائز اهمیتی دارد، زیرا این امکان را برای هر دو طرف فراهم می‌کند که به غرب نشان دهند راه‌حل‌های جایگزین عملی و سودآوری در ازای سیاست‌های خارجی غرب دارند.
روسیه هم از این طریق می‌تواند به غرب نشان دهد نمی‌توانند ایران را بدون همکاری روسیه به انزوا بکشانند یا تحت فشار قرار دهند. پیام روسیه به غرب این است که اگر می‌خواهند در مساله هسته‌ای ایران به نتیجه موفقیت‌آمیزی برسند، به همکاری روسیه نیاز دارند بنابراین روسیه از پیوندهای خود با ایران به‌عنوان ابزار چانه‌زنی در پیشبرد دیگر منافع امنیت ملی خود استفاده می‌کند.
با این همه، روابط روسیه با ایران فقط به خاطر تلاش روسیه برای دستیابی به ابزار چانه‌زنی نیست. پوتین و اطرافیانش ایران را میدان نبرد مهمی در رقابت میان شرق و غرب بر سر تبدیل شدن به «قدرت بزرگ» می‌دانند. سرگئی کاراگانف، رئیس بانفوذ دانشکده اقتصاد و سیاست جهانی در دانشگاه تحقیقات ملی و مرکز آموزش عالی اقتصاد روسیه، به جایگاه ایران در میان روسیه و چین اشاره می‌کند و می‌گوید: «آینده تمام آسیا به این بستگی دارد که ایران در نهایت با کدام طرف متحد خواهد شد».
حمایت سیاسی قاطع مسکو از حکومت بشار اسد در سوریه به روسیه اجازه داد برای اولین بار پس از پایان جنگ سرد، قدرت خود را در منطقه خاورمیانه به نمایش بگذارد. پوتین به ایران اجازه داد بیشترین سهم از بار مالی و نظامی حمایت از بشار اسد را به عهده گیرد و با فراهم کردن نیرو و کمک‌های مالی فراوان از حکومت اسد پشتیبانی کند. در همین حین روسیه با استفاده از کرسی دائم خود در شورای امنیت سازمان ملل متحد از حکومت بشار اسد و منافع خود در کشور سوریه محافظت کرد.
برای اطمینان خاطر باید گفت روسیه تکنولوژی نظامی، آموزش و کمک‌های بسیاری را برای نیروهای اسد فراهم آورد و آنها را سخاوتمندانه در اختیار حکومت بشار اسد قرار داد. گزارشات موجود حاکی از آن است که دولت روسیه تمایل بسیار زیادی دارد که میزان کمک‌های مالی خود به سوریه را افزایش دهد و تمایل دارد در سال ۲۰۱۵ میلادی اعتبار مالی جدیدی معادل یک میلیارد دلار را برای کمک به حکومت بشار اسد اختصاص دهد (به علاوه ۹۰۰ میلیون دلار کمک مالی به منظور تهیه سوخت و غذا). این حمایت‌ها از حکومت بشار اسد باعث شده است روسیه در هر راهکار دیپلماتیک برای حل‌وفصل جنگ داخلی سوریه، میانجی‌گری قاطعانه‌ای داشته باشد.
روسیه به‌رغم کاهش شدید قیمت نفت، همچنان از نفوذ بالایی در منطقه خاورمیانه برخوردار است. درست است که روسیه از دخالت خود در اوکراین ضربه شدیدی خورد اما نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه، چه از لحاظ جانی و مالی و چه از نظر سرمایه سیاسی، هزینه بالایی برای روسیه به همراه نداشته است. اینکه روسیه می‌تواند به میل خود نقش «پیش‌برنده ـ بازدارنده»ای در خاورمیانه ایفا کند بدین معنی است که غرب نمی‌تواند منافع این کشور را به آسانی نادیده بگیرد یا آنها را به حاشیه ببرد. حتی در شرایطی که اقتصاد روسیه تضعیف شده و ارزش پول ملی آن کاسته شده است، اشتباه است اگر تصور کنیم روسیه حاضر می‌شود اهرم‌های ارزشمند قدرت خود را کنار بگذارد.
روابط میان غرب و روسیه همچنان ضعیف‌تر می‌شود اما حقیقت آن است که ابزارهای نفوذ جهانی روسیه را باید ابزار چانه‌زنی مهم و تأثیرگذاری به حساب آورد. در نهایت اینکه روابط و پیوندهای روسیه با ایران و ترکیه در حال افزایش است؛ 2 کشوری که احساس ردشدگی و انزوا از سوی غرب دارند. افزایش روابط روسیه با این دو کشور از نقطه‌نظر اسرائیل بدون شک دردسرساز و مشکل‌آفرین است. به علاوه باید خاطرنشان کرد صادرات گاز طبیعی اسرائیل به جنوب اروپا از طریق خط لوله‌ای به طول احتمالی ۱۵۰۰ کیلومتر که از اعماق دریا (از اسرائیل به قبرس و سپس به یونان و ایتالیا) می‌گذرد، طرحی است که با چالش‌های فنی و مالی بسیاری روبه‌رو است و امکان عملیاتی کردن آن نیز مورد تردید است. از سوی دیگر، انجام چنین پروژه دشواری به احتمال زیاد، خشم، غضب و مقاومت شدید روسیه را در پی خواهد داشت؛ کشوری که هشیارانه برای محافظت از سهم خود در بازار اروپا وارد عمل شده است.منبع: وطن امروز
در این راستا، روسیه روابط خود را با 2 کشور ایران و ترکیه در حوزه‌های اقتصادی و انرژی آغاز کرده است و از حکومت بشار اسد در سوریه نیز حمایت و پشتیبانی می‌کند و از این طریق سیاست‌های غرب را در این منطقه تحت تأثیر قرار می‌دهد. گفته می‌شود ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه توانایی خود را در اوکراین و کریمه دست بالا گرفته است. مواجهه با تحریم‌های غرب از یک‌سو و سقوط قیمت نفت از سوی دیگر باعث شده اقتصاد روسیه بسیار آسیب‌پذیر شود و پول ملی این کشور نیز به سرعت ارزش خود را از دست بدهد.
برخی کارشناسان حوزه سیاست معتقدند سیاست‌های پوتین به تضعیف و انزوای روسیه منجر شده و از توان این کشور برای قدرتنمایی خارج از مرزهای خود کاسته است اما به نظر می‌رسد در منطقه خاورمیانه هیچ‌کس جلودار پوتین نیست. قدرت و نفوذ روسیه در این منطقه طی 6 ماه گذشته در حال افزایش بوده است و مسکو همچنان نفوذ بالایی در میان بازیگران اصلی منطقه دارد.
این نفوذ به روسیه این امکان را می‌دهد تا بسته به منافعی که برای امنیت ملی خود دارد؛ یا راه را برای اهداف غرب در منطقه باز کند یا جلوی آنها را بگیرد.
به گفته «طلال نظام‌الدین» کارشناس لبنانی، روسیه از جایگاه و موقعیتی که در منطقه خاورمیانه دارد برای ارتقای جایگاه نسبی قدرت خود در سیستم گسترده بین‌المللی، بویژه نسبت به آمریکا و اتحادیه اروپایی استفاده می‌کند بنابراین به نظر می‌رسد پوتین دوباره سراغ سیاست خارجی‌ای رفته است که شوروی سابق در زمان جنگ سرد از آن استفاده می‌کرد و میخاییل گورباچف در دهه ۸۰ میلادی به آن پایان داده بود یعنی سوءاستفاده از اختلافات منطقه‌ای از طریق عوامل نیابتی برای معامله با غرب. ترکیه و ایران از مهم‌ترین کشورهای منطقه خاورمیانه هستند و پوتین توانسته است نفوذ روسیه در این دو کشور را افزایش دهد. به نظر می‌رسد کشور ترکیه به رهبری «رجب طیب اردوغان» وابستگی نفتی خود به روسیه را افزایش داده است اما ترکیه این وابستگی را یک وابستگی متقابل می‌داند.
از سوی دیگر، کاهش شدید قیمت نفت و تحریم‌های غرب علیه ایران، این کشور را وادار کرده است به‌رغم میل باطنی خود به روسیه نزدیک‌تر شود. در نهایت، روسیه موفق شده است کنترل راهکارهای دیپلماتیک برای فرونشاندن جنگ داخلی سوریه را در دست گیرد و از این طریق از نفوذ اتحادیه اروپایی و آمریکا در سوریه بکاهد. روسیه با وجود کاهش شدید قیمت نفت، همچنان از نقش خود به‌عنوان تأمین‌کننده گاز طبیعی استفاده می‌کند تا به اعمال نفوذ در خارج از مرزهای خود بپردازد. پوتین، اول دسامبر ۲۰۱۴ میلادی، طرح‌های روسیه برای اجرای خط لوله گاز طبیعی «ساوت استریم» به ارزش 5/15 میلیارد یورو را لغو کرد.
به موجب این طرح قرار بود سالانه ۶۷ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی از طریق خط لوله‌ای به طول ۹۰۰ کیلومتر از زیر دریای سیاه به مرکزی در بلغارستان ارسال شده و در دسترس اروپا قرار گیرد. این طرح قرار بود جایگزینی برای ارسال گاز به اروپا از طریق اوکراین باشد. گفته می‌شود اتحادیه اروپایی و آمریکا برای ایجاد تغییرات کلی در شرایط «پروژه ساوت استریم» به بلغارستان فشار آورده‌اند و همین امر روسیه را به لغو این طرح وادار کرده است. اقدامات روسیه طی بحران اوکراین سبب شد اتحادیه اروپایی مقاومت شدیدی در برابر این پروژه نشان دهد.
روسیه توانست با روی آوردن به ترکیه، اثر سوء لغو پروژه ساوت استریم را از بین ببرد. مقامات روسیه اوایل ماه دسامبر با مقامات ترکیه در آنکارا دیدار کردند و پس از آن از پروژه خط لوله جدیدی با شرکت خط لوله نفت‌خام ترکیه «بوتاش»، خبر دادند. این طرح، «پروژه ترکیش استریم» نام گرفته است. احمد داووداوغلو، نخست‌وزیر ترکیه تمایل این کشور را برای تبدیل شدن به مرکز انرژی در منطقه تایید و اعلام کرد: «همان طور که همه جاده‌های اروپا به ایتالیا ختم می‌شود، تمام انرژی دنیا هم از طریق ترکیه ارسال خواهد شد». پروژه خط لوله «ترکیش استریم» خط لوله کنونی میان روسیه و ترکیه به نام «بلو استریم» را گسترش خواهد داد و مقدار گاز تقریباً یکسان با «ساوت استریم» (۶۳ میلیارد مترمکعب به جای ۶۷ میلیارد) به مرکزی در مرز ترکیه و یونان ارسال خواهد کرد.
این گاز طبیعی سپس برای مشتریان شرکت «گازپروم» در جنوب اروپا ارسال خواهد شد. روسیه همچنین اعلام کرده قصد دارد در سال ۲۰۱۵ میلادی،3 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی را 6 درصد کمتر از قیمت واقعی از طریق «بلو استریم» به ترکیه ارسال کند. انتظار می‌رود ترکیه سالانه ۱۴ میلیارد مترمکعب از مجموع ۶۳ میلیارد مترمکعب گاز ارسالی از طریق خط لوله جدید را به مصرف برساند. طبق اظهارات «تانر ییلدیز» وزیر انرژی و منابع طبیعی ترکیه، میزان گاز طبیعی مصرفی ترکیه در سال ۲۰۱۴ میلادی ۴۸ میلیارد مترمکعب بوده است و انتظار می‌رود این میزان در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۵۱ میلیارد مترمکعب برسد. به‌رغم وابستگی روزافزون ترکیه به گاز طبیعی روسیه، اقتصاد بی‌رمق روسیه و انزوای روزافزون این کشور سبب شده است ترکیه بتواند در معامله با روسیه به قیمت بهتری برسد.
گزارشات رسانه‌ای حاکی از آن است تخفیف 6 درصدی قیمت گاز اعلامی از سوی پوتین برای ترکیه رضایت‌بخش نیست و ترکیه تلاش خواهد کرد این قیمت را تا حدود ۱۵ درصد کاهش دهد.
نشانه دیگر از افزایش روابط روسیه و ترکیه در مساله انرژی این است که وزارت محیط زیست و برنامه‌ریزی شهری ترکیه پذیرفته است «نیروگاه هسته‌ای آک‌کویو» در شهر «مرسین» توسط شرکت روسی «روس اتم» با سرمایه‌گذاری تقریبی ۲۰ میلیارد دلاری ساخته شود. پذیرش این طرح از سوی ترکیه با سفر پوتین به این کشور و اعلام پروژه جدید «ترکیش استریم» همزمان شد. «فاروق لوغ اوغلو»، از اعضای پارلمان ترکیه و معاون حزب جمهوریخواه خلق ترکیه (CHP) معتقد است اتحادیه اروپا هم روسیه و هم ترکیه را به دلایل مختلف به انزوا کشانده است لذا این دو کشور مایلند «از طریق اتحاد با یکدیگر از اثرات این انزوا و تنهایی بکاهند».
لوغ اوغلو همچنین افزود پروژه «ترکیش استریم» می‌تواند روسیه و ترکیه را به هم نزدیک‌تر کند اما با این حال باعث افزایش وابستگی ترکیه به روسیه در حوزه انرژی خواهد شد. روسیه همچنین خود را به یکی از شرکای مالی ایران تبدیل کرده است؛ کشوری که به خاطر برنامه هسته‌ای خود از سوی غرب مورد تحریم قرار گرفته است. طبق گزارشات رسانه‌های گوناگون در سال ۲۰۱۴، مذاکراتی بین ایران و روسیه بر سر انعقاد قرارداد «نفت در برابر کالا» به ارزش ۲۰ میلیارد دلار انجام گرفت که قرار بود به ایران در برابر تحریم‌های غرب کمک کند. این قرارداد هرگز به امضا نرسید اما از آنجا که ارزش پول ملی ایران و روسیه به واسطه سقوط قیمت نفت با خطر کاهش روزافزون روبه‌رو است، این دو کشور نیاز اقتصادی بیشتری برای افزایش تعاملات تجاری با یکدیگر احساس می‌کنند. این تعاملات دوجانبه هم می‌تواند در قالب معاملات پایاپای صورت گیرد و هم می‌تواند به واحد روبل روسیه یا ریال ایران انجام شود.
روش دوم این امکان را به ایران و روسیه می‌دهد که مؤسسات بانکی و پولی غرب را دور بزنند؛ مؤسساتی که به ابزاری برای اعمال تحریم‌های غرب تبدیل شده‌اند. ایران از طریق تعاملات تجاری دوجانبه با روسیه می‌تواند قیمت ارزهای خارجی را افزایش داده و بدین ترتیب از کسری بودجه خود جلوگیری کند. صادرات ایران به روسیه در سال ۲۰۱۴ میلادی با 20 درصد افزایش روبه‌رو بوده است.
روسیه در غیاب شرکت‌های انرژی غربی، در حال نفوذ به بخش انرژی ایران است. الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه سپتامبر گذشته به تهران سفر کرد و با علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و حمید چیت‌چیان، وزیر نیروی ایران درباره نقش روسیه در گسترش زیرساخت انرژی ایران دیدار کرد. هدف از این گفت‌وگوها بررسی امکان ساخت یک رآکتور هسته‌ای دیگر توسط روسیه برای ایران، همچنین افزایش نقش روسیه در تولید برق ایران بود.
اصغر سهیلی‌پور، مشاور مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران (NIGC) بتازگی اعلام کرده است شرکت‌های روسی مایلند در پروژه‌های نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند. سهیلی‌پور اظهار داشت تفاهمنامه‌ای با یک شرکت روسی برای ساخت خط لوله گاز طبیعی به طول ۳۰۰ کیلومتر و به ارزش
۷۰۰ میلیون دلار امضا شده است که قرار است از ایرانشهر در جنوب شرقی ایران (استان سیستان و بلوچستان) تا منطقه آزاد تجاری چابهار امتداد یابد؛ منطقه‌ای که در ساحل دریای عمان واقع شده است. سهیلی‌پور پیش‌بینی کرده این پروژه در عرض 2 سال به بهره‌برداری برسد.
افزایش همکاری‌های اقتصادی ایران و روسیه عمدتاً به توافق‌ها و اظهاراتی محدود شده است که الزام و اجباری برای 2 کشور به همراه ندارد اما نقش بسیار حائز اهمیتی دارد، زیرا این امکان را برای هر دو طرف فراهم می‌کند که به غرب نشان دهند راه‌حل‌های جایگزین عملی و سودآوری در ازای سیاست‌های خارجی غرب دارند.
روسیه هم از این طریق می‌تواند به غرب نشان دهد نمی‌توانند ایران را بدون همکاری روسیه به انزوا بکشانند یا تحت فشار قرار دهند. پیام روسیه به غرب این است که اگر می‌خواهند در مساله هسته‌ای ایران به نتیجه موفقیت‌آمیزی برسند، به همکاری روسیه نیاز دارند بنابراین روسیه از پیوندهای خود با ایران به‌عنوان ابزار چانه‌زنی در پیشبرد دیگر منافع امنیت ملی خود استفاده می‌کند.
با این همه، روابط روسیه با ایران فقط به خاطر تلاش روسیه برای دستیابی به ابزار چانه‌زنی نیست. پوتین و اطرافیانش ایران را میدان نبرد مهمی در رقابت میان شرق و غرب بر سر تبدیل شدن به «قدرت بزرگ» می‌دانند. سرگئی کاراگانف، رئیس بانفوذ دانشکده اقتصاد و سیاست جهانی در دانشگاه تحقیقات ملی و مرکز آموزش عالی اقتصاد روسیه، به جایگاه ایران در میان روسیه و چین اشاره می‌کند و می‌گوید: «آینده تمام آسیا به این بستگی دارد که ایران در نهایت با کدام طرف متحد خواهد شد».
حمایت سیاسی قاطع مسکو از حکومت بشار اسد در سوریه به روسیه اجازه داد برای اولین بار پس از پایان جنگ سرد، قدرت خود را در منطقه خاورمیانه به نمایش بگذارد. پوتین به ایران اجازه داد بیشترین سهم از بار مالی و نظامی حمایت از بشار اسد را به عهده گیرد و با فراهم کردن نیرو و کمک‌های مالی فراوان از حکومت اسد پشتیبانی کند. در همین حین روسیه با استفاده از کرسی دائم خود در شورای امنیت سازمان ملل متحد از حکومت بشار اسد و منافع خود در کشور سوریه محافظت کرد.
برای اطمینان خاطر باید گفت روسیه تکنولوژی نظامی، آموزش و کمک‌های بسیاری را برای نیروهای اسد فراهم آورد و آنها را سخاوتمندانه در اختیار حکومت بشار اسد قرار داد. گزارشات موجود حاکی از آن است که دولت روسیه تمایل بسیار زیادی دارد که میزان کمک‌های مالی خود به سوریه را افزایش دهد و تمایل دارد در سال ۲۰۱۵ میلادی اعتبار مالی جدیدی معادل یک میلیارد دلار را برای کمک به حکومت بشار اسد اختصاص دهد (به علاوه ۹۰۰ میلیون دلار کمک مالی به منظور تهیه سوخت و غذا). این حمایت‌ها از حکومت بشار اسد باعث شده است روسیه در هر راهکار دیپلماتیک برای حل‌وفصل جنگ داخلی سوریه، میانجی‌گری قاطعانه‌ای داشته باشد.
روسیه به‌رغم کاهش شدید قیمت نفت، همچنان از نفوذ بالایی در منطقه خاورمیانه برخوردار است. درست است که روسیه از دخالت خود در اوکراین ضربه شدیدی خورد اما نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه، چه از لحاظ جانی و مالی و چه از نظر سرمایه سیاسی، هزینه بالایی برای روسیه به همراه نداشته است. اینکه روسیه می‌تواند به میل خود نقش «پیش‌برنده ـ بازدارنده»ای در خاورمیانه ایفا کند بدین معنی است که غرب نمی‌تواند منافع این کشور را به آسانی نادیده بگیرد یا آنها را به حاشیه ببرد. حتی در شرایطی که اقتصاد روسیه تضعیف شده و ارزش پول ملی آن کاسته شده است، اشتباه است اگر تصور کنیم روسیه حاضر می‌شود اهرم‌های ارزشمند قدرت خود را کنار بگذارد.
روابط میان غرب و روسیه همچنان ضعیف‌تر می‌شود اما حقیقت آن است که ابزارهای نفوذ جهانی روسیه را باید ابزار چانه‌زنی مهم و تأثیرگذاری به حساب آورد. در نهایت اینکه روابط و پیوندهای روسیه با ایران و ترکیه در حال افزایش است؛ 2 کشوری که احساس ردشدگی و انزوا از سوی غرب دارند. افزایش روابط روسیه با این دو کشور از نقطه‌نظر اسرائیل بدون شک دردسرساز و مشکل‌آفرین است. به علاوه باید خاطرنشان کرد صادرات گاز طبیعی اسرائیل به جنوب اروپا از طریق خط لوله‌ای به طول احتمالی ۱۵۰۰ کیلومتر که از اعماق دریا (از اسرائیل به قبرس و سپس به یونان و ایتالیا) می‌گذرد، طرحی است که با چالش‌های فنی و مالی بسیاری روبه‌رو است و امکان عملیاتی کردن آن نیز مورد تردید است. از سوی دیگر، انجام چنین پروژه دشواری به احتمال زیاد، خشم، غضب و مقاومت شدید روسیه را در پی خواهد داشت؛ کشوری که هشیارانه برای محافظت از سهم خود در بازار اروپا وارد عمل شده است.منبع: وطن امروز
وال استریت ژورنال : ایران بدنبال برتری شیعه از بیروت تا بغداد
ایران خواستار سلاح‌های هسته‌ای برای ارعاب ایالات متحده، اسرائیل و بقیه است. رژیم تهران به‌عنوان انقلابی به نام خدای واحد و تنها خدای واقعی، همسایگان خود را سرنگون می‌کند و به دنبال تحمیل برتری شیعه از بیروت تا بغداد است.
به گزارش مشرق، جوزف جف در وال‌استریت ژورنال می نویسد: در حالی که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا تمایلی به نشان دادن قدرت واشنگتن ندارد، ایران و بازیگران بد دیگر از خلأ قدرت سوءاستفاده می‌کنند.مورخان درباره سابقه سیاست خارجی اوباما احتمالا به «هدایت از عقب» و اینکه واشنگتن هنوز راهبردی ندارد، اشاره می‌کنند.
قدرت‌های بزرگ به‌طور علنی اوضاع را هدایت می‌کنند و به صورت شتابزده راهبرد تدوین نمی‌کنند. قدرت‌های بزرگ باید از قبل، راهبردی براساس قدرت و هدف داشته باشند که به رقبای آنها گفته شود انتظار چه چیزی را داشته باشند. این شیوه عمل بویژه درباره جمهوری اسلامی ایران مناسب است. این کشور، رقیبی منطقه‌ای است که درباره مسائل مهمی مانند سلاح‌های هسته‌ای و سلطه بر منطقه تلاش می‌کند.
پاسخ اوباما اگر وی اصلا راهبردی درباره خاورمیانه تدوین کرده باشد، ممکن است شبیه به این باشد: «ایران قدرت شماره یک منطقه است و ما به کمک آن در برابر گروه‌های تروریستی تکفیری گوناگون و جنگجویان دولت اسلامی نیاز داریم. غیر از یک حمله گسترده با تمام عواقب نامعلوم آن، ما نمی‌توانیم ایران را خلع سلاح هسته‌ای کنیم. ما فقط می‌توانیم حرکت ایران را به سمت بمب کندتر کنیم و جلوی فرار هسته‌ای سریع ایران را بگیریم. قدرت‌های نوظهور باید به‌خاطر صلح و همکاری پذیرفته شوند بنابراین اجازه دهید سیاستمدارانی واقع‌بین باشیم بویژه اینکه زمان برای اندکی ملت‌سازی در داخل فرارسیده است».
نخستین قانون در سیاست خارجی واقع‌بینی است اما چه چیزی در فرهنگ لغت اوباما مفقود شده است؟ کلماتی مانند تعادل، نظم، مهار و انسجام ائتلافی که در واقع از موارد اساسی واقع‌گرایی به شمار می‌رود. کمبود چنین ایده‌هایی در این دولت قابل توجه است اما مشکل عمیق‌تر از این است.
ایران یک قدرت بزرگ «عادی» بعد از این نیست که تمایلی به بده‌بستانی بزرگ داشته باشد و ما ضمن اینکه همکاری می‌کنیم بتوانیم رقابت کنیم. واقع‌گرایان باید تفاوت بین تجدیدنظرطلب و یک قدرت انقلابی را درک کنند. تجدیدنظرطلب‌ها (من بیشتر می‌خواهم) را می‌توان پذیرفت ولی انقلابیون (من همه آن را می‌خواهم) نمی‌توانند پذیرفته شوند.
تجدیدنظرطلب‌ها خواستار تنظیم مجدد قطعات در صفحه شطرنج هستند ولی انقلابیون به نام ایمان واقعی، خواه سکولار باشد خواه الهی، می‌خواهند میز شطرنج را به‌هم بزنند. ناپلئون یک انقلابی بود. او تمام مسیر مسکو تا قاهره را پیمود تا شاهزادگان و پادشاهان را به زیر پرچم «دموکراسی» بیاورد. اتحاد جماهیر شوروی اوایل پرچم را به کمونیسم تغییر داد اما به‌طور مشابه رفتار کرد. هیتلر خواستار درهم شکستن دولت‌ها و ملت‌ها در اروپا به نفع نژاد برتر آلمان بود. همه آنها محکوم به شکست بودند یا در عصر هسته‌ای، در پایان برای دهه‌ها مهار شدند.
ایران یک موجود 2 سر و ترکیبی از تجدیدنظرطلب و انقلابی بودن است. ایران به‌عنوان تجدیدنظرطلب، به دنبال سرنگون کردن ایالات متحده در منطقه، هدف قرار دادن لبنان و سوریه با گروه‌های وابسته مانند حزب‌الله یا به‌طور مستقیم با نیروهای اعزامی سپاه پاسداران خود است. ایران خواستار سلاح‌های هسته‌ای برای ارعاب ایالات متحده، اسرائیل و بقیه است.
رژیم تهران به‌عنوان انقلابی، به نام خدای واحد و تنها خدای واقعی، همسایگان خود را سرنگون می‌کند و به دنبال تحمیل برتری شیعه از بیروت تا بغداد است. نیروهای حوثی شیعه به‌تازگی قدرت را در یمن در دست گرفته‌اند. شیعیان باید بر جایی که در آن شیعیان زندگی می‌کنند، حکومت کنند. نکته این است که با قدرت‌های انقلابی که براساس ایمان به قرار داشتن در سمت درست تاریخ عمل می‌کنند، نمی‌توان مماشات کرد. چگونه می‌توان درباره الله یا پیش‌تر با خدای دنیوی کمونیسم مصالحه کرد؟ در واقع چگونه پروتستان‌ها و کاتولیک‌ها در زمان هرج و مرج مذهبی قرن 16 و 17 به توافق رسیدند؟ آنها تا زمانی که خسته شدند با هم جنگیدند. جنگجویان دینی باید محو یا مهار شوند.
اوباما برای مانع شدن از دستیابی ایران به بمب هسته‌ای، به دیپلماسی روی آورده ولی به بن‌بست رسیده است.
اوباما که تمایلی ندارد به‌طور جدی علیه جنگجویان دولت اسلامی به زور متوسل شود، به ایرانی‌ها اجازه داده است در این باره اغراق کنند که کار آمریکا را در عراق و سوریه انجام می‌دهند. موضوع این است که اوباما، ایران انقلابی را با قدرتی تجدیدنظرطلب و منطقی اشتباه گرفته است.
در حالی که ایران به‌طور ضمنی با آمریکا در نبرد با جنگجویان دولت اسلامی و جبهه النصره همکاری می‌کند اما ایران از گروه‌های وابسته به خود استفاده می‌کند و در عین حال بر انقلابی‌های شیعه در سراسر خاورمیانه حساب کرده است. ایران به تحریم‌های غرب توجه نمی‌کند هر چقدر هم که این تحریم‌ها بشدت گزنده باشد.
همانطور که فارست‌گامپ می‌گوید قدرت واقعی همان قدرتی است که خودش را در عمل نشان دهد. ایران این موضوع را می‌داند. اوباما غیر از چند استثنای معدود مانند کشتن اسامه بن لادن و اعمال قدرت محتاطانه دوباره آمریکا در عراق، فردی واقع‌بین نبوده است.
منبع: وطن امروز
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد