سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
به گزارش عصرایران به نقل از رویترز، سفارت عربستان سعودی در خارطوم در گزارشی خطاب به وزارت خارجه این کشور مدعی شد ایران تجهیزات و کالاهای پیشرفته هسته ای را در سال 2012 به سودان منتقل کرده است.
این گزارش در چارچوب اسناد افشا شده توسط سایت ویکی لیکس از مکاتبات عادی و سری وزارت خارجه عربستان در دسترس قرار گرفته است.در این سند وزارت خارجه عربستان سعودی به تاریخ فوریه 2012 با عبارت "خیلی محرمانه" ادعا شده است: منابع سفارت اعلام کردند محموله های ایرانی در این هفته به فرودگاه خارطوم رسید. این محموله ها حاوی تجهیزات حساس از جمله سانتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم هستند. انتظار می رود محموله دوم نیز در این هفته به سودان بیاید.
رویترز در این باره نوشت: مقامات ایرانی از واکنش به این خبر خودداری کردند. امکان دریافت واکنش فوری مقامات سودانی در این باره نیز فراهم نشد.
در صورتی که متن منتشر شده در این سند حقیقت داشته باشد جزئیاتی درباره منبع مورد استفاده سفارت نیامده است.قبل از این هیچ گزارشی درباره انتقال محموله های هسته ای از ایران به سودان منتشر نشده بود.
سودان دارای هیچ برنامه هسته ای صلح آمیز یا هسته ای ندارد.
یادآور می شود در ماه اکتبر 2012 نیز یک کارخانه اسلحه سازی و تسلیحات سودان در انفجارهای مبهمی تخریب شد. این حادثه 8 ماه با تاریخ نامه سفارت سعودی فاصله دارد.
دولت سودان این انفجارها را ناشی از حملات هوایی اسرائیل اعلام کرده بود.
سایت ویکی لیکس در هفته گذشته بیش از 60 هزار نامه و گزارش از مکاتبات وزارت خارجه عربستان سعودی را منتشر کرد.
به گزارش عصر ایران بیشتر تحلیلگران بازار نفت معتقدند بازگشت دوباره ایران به بازار و رفع تحریم های نفتی و بانکی می تواند شوک موقتی در بازار نفت ایجاد کند و قیمت ها را کاهش دهد و در میان مدت و بلند مدت با افزایش تولید و صادرات نفت ایران قیمت ها کاهش یابد.
وب سایت "مارکت واچ " با ارایه تحلیلی در این باره به نقل از برخی کارشناسان می نویسد اعلام توافق نهایی بین ایران و گروه 1+5 می تواند قیمت نفت را بین 5 تا 10 دلار کاهش دهد.
بر اساس این گزارش و بر اساس برآوردها ایران رقمی بین 30 تا 50 میلیون بشکه نفت خام آماده صادرات در روی تانکرهای خود دارد. فروش این نفت بلافاصله پس از توافق و رفع تحریم ها می تواند قیمت نفت را کاهش دهد.
کارشناسان بازار نفت رقابت ایران و دیگر تولید کننده های منطقه ای نفت بر سر بازار و نیز میزان پیشرفت ایران در توسعه ظرفیت تولید به عنوان دو عامل مهم در تعیین میزان تغییرات و کاهش احتمالی نفت توجه دارند؛در هر دو عامل مزبور نظر غالب کارشناسان بر کاهش احتمالی قیمت نفت است؛ چون کشورهای تولید کننده دیگر در منطقه از جمله عربستان برای حفظ جایگاه کنونی خود در بازار نفت آماده ارایه تخفیف به خریداران هستند و از سوی دیگر افزایش ظرفیت تولید نفت پس از رفع تحریم ها یکی از طبیعی ترین پیامدهاست.
نمودار زیر وضعیت تولید و صادرات نفت ایران را در 4 سال گذشته نشان می دهد. همان گونه که در نمودار قابل مشاهده است ظرفیت تولید نفت خام و میعانات گازی ایران از بیش از 4 میلیون بشکه در روز در سال 2011(یک سال پیش از تحریم) به حدود 2.7 میلیون بشکه در سال 2013 و پس از تحریم های نفتی و بانکی آمریکا و اتحادیه اروپا رسید.
همان طور که در نمودار مشخص است از سال 2012 و از زمان آغاز تحریم های بانکی آمریکا علیه ایران و پس از آن از زمان تحریم های مالی و بیمه ای اتحادیه اروپا میزان تولید و صادرات نفت ایران کاهش یافته است. نمودار فوق همچنین نشان می دهد از زمان اعلام توافق موقت ژنو در نوامبر 2013 (آذر 92) روند کاهشی تولید و صادرات نفت متوقف شده و اندکی افزایش یافته است و در 18 ماه گذشته در شرایطی نسبتا پایدار ثابت مانده است.
«هیچ دلیلی وجود ندارد که عربستان سعودی از روسیه سلاح نخرد و هیچ چیزی نمی‌تواند مانع مسکو در فروش سلاح به ریاض شود». این سخنان عادل بن احمد الجبیر وزیر خارجه کشوری است که نه تنها ارتشی کاملا متکی به تجهیزات غربی دارد بلکه در دهه‌های اخیر از متحدان اصلی آمریکا در منطقه خاورمیانه بوده است. باید تغییری مهم در نگاه سعودی‌ها به آینده منطقه ایجاد شده باشد.
به گزارش «تابناک»، برنامه مورد نظر حاکمان سعودی‌ها برای تحول در روابط با روسیه، تا چند سال پیش و یا حتی تا چند ماه پیش از این دور از ذهن بود. حتی اگر همراهی سعودی‌ها با غرب در تحولات دهه‌های اخیر در حاشیه دوقطبی جنگ سرد هم نادیده گرفته شود، باز هم مثال‌ها و نمونه‌هایی از رقابت و حتی دشمنی شدید بین نیروهای تحت حمایت سعودی‌ها و شوروی سابق و روسیه امروز وجود دارد.این سعودی‌ها بودند که در حمایت از نیروهای مخالف حضور شوروی در افغانستان هزینه‌های زیادی را پرداختند، این سعودی‌ها بودند که در دهه 1980 با پمپاژ نفت به بازار و شکستن قیمت، آسیب زیادی را به اقتصاد شوروی وارد کردند و از نظر بسیاری در ایران این سعودی‌ها بودند که با حفظ میزان تولید بالای نفت خود و به نصف رساندن قیمت نفت در چند ماه پیش، اقتصاد روسیه را هم در معرض سختی و مشکلات قرار دادند.
با وجود اختلافات دو طرف که هنوز در موضوعاتی مانند سوریه و یمن هم ادامه دارد، فضای مذاکرات هسته‌ای بین ایران و 5+1، تغییراتی را در ذهنیت طرف‌های مختلف درگیر در آینده تحولات خاورمیانه ایجاد کرده است.
در حالی که نگرانی روسیه از دور شدن ایران از این کشور و نزدیک شدن ایران به اروپا و آمریکا در آینده، در حد یک گمانه‌زنی است، بی‌اعتمادی سعودی‌ها به آمریکا علنی‌تر و جدی‌تر است. همین بی‌اعتمادی بوده که در ماه‌های اخیر، راه را بر تلاش سعودی‌ها برای نزدیک‌تر شدن به روسها باز کرده است.
پس از سفر سال گذشته سعودالفیصل به روسیه در اوج مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1، هیاتی که در روزهای اخیر از عربستان به روسیه رفته است، از مقامات مهم‌تری تشکیل شده و سفر آنها نتایج ملموس‌تری هم داشته است.
با امضای یادداشت تفاهم جدید بین دو طرف که ارزش آن ده میلیارد دلار برآورد شده است، اکنون کارشناسان نظامی دو طرف به مذاکره خواهند پرداخت تا فهرست خریدهای نظامی عربستان از روسیه را تعیین کنند.
سعودی‌ها به دنبال همکاری هسته‌ای با روسیه نیز رفته‌اند. وزیر خارجه سعودی از برنامه کشورش برای ساخت شانزده رآکتور هسته‌ای خبر داده است.
الجبیر همچنین تاکید کرده است که عربستان به دنبال روابط کوتاه‌مدت با روسیه نیست و انتظار دارد که روابط بین دو طرف در سالهای آتی شکوفا شود. سعودی‌ها ضمن اشاره به جایگاه خود نزد بیست میلیون مسلمان ساکن در روسیه، شکل‌گیری روابط جدید به ویژه در شرایطی که دو طرف در مسائل مهمی مانند سوریه و یمن اختلاف نظر دارند را نشانه‌ای از موفقیت دیپلماسی می‌دانند.
در کنار قراردادهای پرسود تسلیحاتی و هسته‌ای روسیه با عربستان، علی‌النعیمی چهره پرقدرت سعودی‌ها در بازار نفت که در معیت شاهزاده محمد بن سلمان جانشین ولیعهد سعودی به روسیه رفته، به روسها وعده همکاری در بازار نفت را نیز داده است.
در مقابل انتظاری که فعلا سعودی‌ها از روسیه دارند، همان چیزی است که عبدالرحمان الراسی سفیر سعودی در روسیه بر زبان رانده است. سعودی‌ها انتظار دارند که روسیه به نقش مهم خود در مسائل منطقه و به ویژه در موضوع ایران عمل کنند. سعوی‌ها به صراحت از این سخن می‌گویند که روسیه باید از قدرت خود در شورای امنیت برای حفظ ثبات و امنیت در سطح جهانی استفاده کند.
دعوت سعودی‌ها از روسیه برای نقش‌آفرینی بیشتر در تحولات منطقه از این زاویه قابل توجه است که دخالت‌‌های پیشین شوروی و روسیه در منطقه، کمتر مطلوب سعودی‌ها بوده است و در شرایط فعلی، حضور روسیه در تحولات سوریه و یا یمن متفاوت از آن چیزی است که مطلوب عربستان است. سعودی‌ها از کاهش حضور و نفوذ امریکا در منطقه نگرانند ولی نمی‌توانند مطمئن باشند که حضور بیشتر روسیه از احساس ناامنی آنها بکاهد.
از
یک سال پیش و در پی توسعه پیشروی های داعش در مناطق مختلف عراق و سوریه، این نکته
مستمر مورد اشاره تحلیلگران و همچنین سیاستمداران غربی قرار گرفته که ایران نقشی
کلیدی در مبارزه با این گروه تروریستی داشته است، حال آنکه آمریکا با وجود ادعای
مبارزه با داعش، یک مانع حقوقی را در مسیر مبارزه ایران با این گروه قرار داده
است.در این مطلب آمده است:
ایران نقش بسیار مهمی در مبارزه با داعش ایفا کرده است. مشاوره فنی، تجهیزات و آموزش‌های نظامی ایران باعث شده که دولت عراق در دفع داعش و آزاد‌سازی شهرهای مهم خود، مانند تکریت، از موفقیت برخوردار باشد. تهران به طرز مؤثری از سقوط بغداد و فروپاشی دولت عراق جلوگیری کرده و با مداخله در موصول و آمرلی مانع وقوع پاکسازی قومی و نسل‌کشی علیه اقوام کُرد و ترکمن شده است.
مقامات عراقی رسمی و علنی مکرراً از کمک‌های ایران قدردانی کرده‌اند. دولت اوباما نیز ـ ولو با احتیاط ـ از نقش مثبت ایران در مبارزه با داعش سخن به میان آورده است. نقش سازنده ایران علیه داعش چنان انکارناشدنی است که برای اولین بار در واشنگتن، در میان بازیگران سیاست خارجه، از ضرورت همکاری استراتژیکِ ایران و آمریکا در زمینه مبارزه با تروریسم صحبت می‌شود. هرچه باشد، هنوز خیلی‌ها در واشنگتن نقش کلیدی ایران در شکست طالبان در سال ۲۰۰۱ را به یاد دارند!
اما تداوم همکاری ایران و دولت عراق در ریشه‌کن کردنِ داعش، با یک مانع حقوقی مهم روبه‌روست: از سال ۲۰۰۶ که شورای امنیت سازمان ملل پرونده هسته‌ای ایران را به عهده گرفته است، قطعنامه‌هایی به تصویب رسانده که با وضع «تحریم تسلیحاتی» عملاً خرید سلاح توسط ایران و انتقال سلاح به یک کشور ثالث، مانند عراق، را ممنوع ساخته است.
این ممنوعیت ـ که بیش از هر چیز برای فشار به ایران در مذاکرات هسته‌ای وضع شده ـ به طرز نگران‌کننده‌ای حقایق و نیازهای امنیتی منطقه را نادیده می‌گیرد. گویی در زمان تصویب این محدودیت‌ها هیچ‌کس عواقب امنیتی تحریمِ مؤثرترین بازیگر منطقه علیه گروه‌های سلفی و وهابی را در نظر نگرفته است.
بواقع در حالی که در سایر موارد، تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل برای پیشگیری یا در واکنش به یک فاجعه انسانی ـ مانند جنگ داخلی، نسل‌کشی، جنایت جنگی، کودتای غیرقانونی و ... ـ اِعمال شده، در مورد ایران تحریم تسلیحاتی صرفاً کارکرد «اهرم فشار» در مذاکراتی را داشته که ماهیتاً کوچک‌ترین ارتباطی با سلاح‌های سبک یا موارد فوق ندارد. در نتیجه، برخلاف موارد افغانستان، آنگولا، ساحل عاج، هایتی، رواندا، اتیوپی، سودان یا یوگوسلاوی که در آن «تحریم تسلیحاتی» موجب پیشگیری یا توقف یک بحران امنیتی بوده، در مورد ایران نتیجه آن می‌تواند کاملاً برعکس باشد.
طبعاً، اصرار ایالات متحده مبنی بر حفظ این تحریم‌ها ـ‌در پرتوِ پیش‌روی‌های داعش در رمادی و سایر مناطق عراق و سوریه ـ بسیار نگران کننده است. به ویژه به این خاطر که ظاهراً مطابق فکت‌شیتی که دولت اوباما پس از بیانیه لوزان منتشر کرده، قرار است این تحریم تسلیحاتی حتی پس از امضای توافق جامع هسته‌ای تداوم داشته باشد.
اگر چنین باشد، شاهد یک تناقض آشکار در سیاست آمریکا در قبالِ عراق و در عرصه مبارزه با تروریسم خواهیم بود: از یک سو، آمریکا خود را طرفدار همکاری ایران و عراق در مبارزه با داعش نشان می‌دهد و از سوی دیگر، قصد دارد ابزار لازم برای این همکاری را ـ با استفاده از سازوکارهای حقوقی ـ از ایران و عراق سلب نماید. قطعاً این تناقض در عرصه سیاستگذاری خدشه‌ای بر اعتبار آمریکاست.
اما تداوم تحریم تسلیحاتی علیه ایران، فقط بر اعتبار ایالات متحده و سیاست خاورمیانه‌ای آن لطمه نمی‌زد، بلکه ادامه این سیاست غیرواقع‌بینانه ـ که عملاً همکاری دو بازیگر مهم منطقه‌ای در مبارزه با خطرناک‌ترین سازمان تروریستی جهان را «غیرقانونی» جلوه می‌دهد ـ به شدت بر اعتبار شورای امنیت سازمان ملل نیز خدشه وارد می‌کند. هرچه باشد، نقش اولیه شورای امنیت (مطابق ماده ۲۴ منشور سازمان ملل)، «حفظ صلح و امنیت بین‌المللی» است و نه ارائه «اهرم فشار» به یکی از طرفین مذاکرات چندجانبه! ضمن اینکه، حفظ تحریم‌هایی که ـ از روی ضرورت‌های امنیتی ـ قطعاً توسط بازیگران منطقه (ایران و عراق) نقض خواهد شد، بیش از هر چیز به احترام و جایگاه شورای امنیت در ساختار بین‌المللی ضربه خواهد زد.
در نتیجه، برای بازگرداندن انسجام در سیاستگذاری و اعتبار آمریکا برای حفظ شأن سازمان ملل و همچنین رفع عواقب امنیتی این تحریم تسلیحاتی، ضروری است اوباما این سیاست متناقض را جداً بازنگری کند.
