سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانگزارش یک مصاحبه
|
||
|
در دورانی که اتباع خارجی در مسجدسلیمان به بازی گلف می‌پرداختند، دو برادر، توجه‌شان به این ورزش جلب شد. آنها به نظاره بازی گلف خارجیهای ساکن مسجدسلیمان مینشستند و از این طریق بود که به این رشته علاقه‌مند شدند.
مهدی و علیجمعه قلیزاده، دو برادر گلفبازی هستند که جزو قدیمیهای گلف خوزستان محسوب میشوند. مهدی قلیزاده 70 ساله و علیجمعه قلیزاده 66 ساله در سرزمین گلف خیز خوزستان پرورش یافتند و حالا از سرمایههای این رشته در استان و کشور به شمار میآیند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، گلف به واسطه ورود اتباع خارجی به منظور کشف و استخراج نفت در مناطق نفت خیز جنوب کشور وارد خوزستان شد و از آن سال ها به بعد این رشته در شهرهای مختلف خوزستان توسعه پیدا کرد و تا جایی که اکنون بیش از نیمی از تیم های لیگ برتر گلف کشور از خوزستان و عناوین برتر در تسخیر نمایندگان این استان است. قدمت گلف در خوزستان بهانه ای شد تا به سراغ دو گلفباز قدیمی استان برویم؛ به خانه مهدی قلیزاده رفتیم و او به همراه برادر کوچکترش (علیجمعه قلیزاده) از گذشتههای‌شان برای‌مان گفتند.
مشروح گفتوگوی خبرنگار ایسنا با این دو برادر گلفباز را در ادامه میخوانید:
در ابتدا لطفا یک معرفی از خودتان داشته باشید؟
مهدی قلیزاده: متولد پنجم فروردین 1323 هستم و در سال 1347 زمانی که خارجیها بر باشگاههای گلف نظارت داشتند این ورزش را در مسجدسلیمان شروع کردم. آن زمان در شرکتهای آمریکایی کار میکردم و تا سال 56 در عملیاتهای شرکتهای گِلشناسی حضور داشتم. از سال 56 به ملی‌حفاری آمدم و تا سال 88 در آن‌جا مشغول به کار و در همین سال بازنشسته شدم. البته در حال حاضر با وجود این‌که بازنشسته هستم در شرکتهای خصوصی حفاری کار میکنم. در ابتدا از طریق مرحوم حسینپور (پسر عمه ام) با این ورزش آشنا شدم؛ چرا که او با خارجیها این بازی را انجام می‌داد. من چندین بار با او رفتم و به تماشای این ورزش نشستم و در ادامه به گلف علاقه‌مند شدم.
علی جمعه قلیزاده: متولد یکم آبان 1327 هستم و در سال 1350 همراه با برادرم در زمین گلف مسجدسلیمان حضور پیدا میکردم و در نهایت به این ورزش علاقه‌مند شدم. من و برادرم قبل از این‌که گلف را شروع کنیم، فوتبال را در سطح آموزشگاهها دنبال میکردیم و من در سن 20 سالگی فوتبال را کنار گذاشتم و با ورزش گلف آشنا شدم. در آن زمان با بودن گلفبازهای انگلیسی، آمریکایی و البته ایرانی؛ من، برادرم و مرحوم حسینپور همیشه مقام میآوردیم.
از آغاز فعالیت گلف در مسجدسلیمان بگویید.
علی جمعه قلیزاده: با پیدایش چاه نفت و حضور انگلیسیها، ورزش گلف در مسجدسلیمان آغاز شد و اولین باشگاه گلف در ایران و خاورمیانه در این شهر افتتاح شد. بعد از آن در آبادان و اهواز این ورزش فعال شد. آن زمان بیشتر کسانی که با گلف آشنا شدند با خارجیها کار میکردند و به عنوان کمک خارجیها این ورزش را دنبال میکردند. محصلان هم به عنوان کمک، در کنار خارجیها گلف کار میکردند و این کار یک درآمد برای‌شان بود. به همین صورت گلف به تدریج شناختهتر شد. بعد از انقلاب هم در تهیه وسایل گلف مشکلهایی داشتیم که البته در ادامه با کمک بعضی از دوستان در خوزستان و تهران، مشکلات را حل کردیم و دوباره گلف را رونق دادیم و باعث شدیم که لیگ گلف بیشتر از گذشته اهمیت پیدا کند.
در آن زمان بازیهای رسمی هم برگزار میشد؟
مهدی قلیزاده: بازیهای رسمی فقط ایام نوروز انجام میشد که تمام باشگاههای ایران در این مسابقات حضور پیدا میکردند و شاید نزدیک به 100 گلفباز ایرانی، انگلیسی و آمریکایی در رقابتها شرکت میکردند. بیشتر گلفبازها از سفارتها میآمدند و سفیر یا کاردان بودند. این بازیها به صورت اوپن برگزار میشد و هر گلفباز با یک معیار بازی میکرد و امتیاز هندی‌کپ مشخص کننده درجه بازیکن بود. در ادامه و در سال 72 با تلاش‌های برادرم (علیجمعه) این ورزش در کشور بیشتر از قبل به رسمیت شناخته شد.
از عناوینی که طی این سال‌ها کسب کردید هم برای‌مان بگویید.
مهدی قلیزاده: من در آن دوران بسیار تمریناتم کم بود؛ یعنی هفت روز در خانه بودم و 14روز هم کار میکردم. به صورت باشگاهی مقامهای اول، دوم و یا سوم را داشتهام. همین طور در مسابقات استانی توانستم مقام کسب کنم. در مسابقات کویت هم به همراه تیم‌ملی حضور یافتم که در آن رقابتها به صورت تیمی مقام دوم را کسب کردیم. من به خاطر کارم، کمتر گلفبازی میکردم.
علی جمعه قلیزاده: من قبل از انقلاب توانستم قهرمان مسجدسلیمان، خوزستان و ایران شوم. یک رکورد جهانی را هم در گلف دارم که سالهای سال این رکورد جابه‌جا نشد. این رکورد به نام جک نیکلاس گلفباز آمریکایی بود و من با یک امتیاز اختلاف، رکوردش را جابه‌جا کردم و این رکورد 15 سال تغییر نکرد. البته این را هم باید بگویم که بازی در زمین خاکی بسیار سختتر از چمن است و من توانستم در همین زمین خاکی، رکورد نیکلاس آمریکایی را ارتقا ببخشم.
درخصوص رشته گلف این ذهنیت وجود دارد که “گلف ورزش پولدارهاست“ آیا این ذهنیت درست است؟
مهدی قلیزاده: این‌که می‌گویند گلف ورزش افراد پولدار است و هزینه‌های زیادی دارد اصلا درست نیست. برای این رشته فقط باید یکسری چوب گلف خرید و با تهیه یک توپ ارزان قیمت به راحتی میشود گلف بازی کرد. در برخی از ورزش‌ها از جمله دوچرخه‌سواری یک دوچرخه با قیمت بالا می‌خرید و ممکن است دوچرخه به راحتی شکسته شود اما در این ورزش اگر از چوب گلف به خوبی نگهداری کنیم، میشود 10 تا 12 سال با آن بازی کرد. گلف در ایران هزینه آن چنانی ندارد و خیلی راحت با یک تک‌پوش و شلوار ورزشی و خرید وسایل آن، می‌توان تمرین کرد.
از چه زمانی گلف را کنار گذاشتید؟
مهدی قلیزاده: از سال 57 و زمان انقلاب تا سال 65 گلف را رها کردم اما در ادامه دوباره این ورزش را به صورت آماتور شروع کردم. سال 72 یا 73 هم که فدراسیون گلف تشکیل شد، لیگ کشور آغاز شد و من تا سال 85 در این لیگ بازی میکردم و در همین سال از این ورزش کنار کشیدم. من به خاطر موقعیت شغلیای که داشتم متاسفانه نمی‌توانستم گلف را مداوم بازی کنم. البته اکنون هم اگر به صورت حرفهای این ورزش را دنبال کنیم چیزی به ما نمیرسد. ورزش گلف در ایران چندان درآمدی ندارد و نمی‌شود به آن تکیه کرد. در حال حاضر هم این ورزش را به صورت تفریحی ادامه می‌دهم.
علی جمعه قلیزاده: تا نزدیک به هشت سال پیش گلفبازی میکردم ولی از آن موقع به بعد دیگر ادامه ندادم و ترجیح دادم مربیگری کنم. البته سن در گلف معنایی ندارد و میشود تا 50، 60 سالگی هم به صورت حرفهای این ورزش را دنبال کرد.
چه زمانی وارد عرصه مربیگری شدید؟
علی جمعه قلیزاده: از سال 77 وقتی اولین اردوی تیم‌ملی تشکیل شد از من دعوت کردند که در سه رده جوانان، امید و بزرگسالان سرمربیگری تیم‌ملی را بر عهده بگیرم که من هم قبول کردم و از آن موقع تا سال گذشته مربیگری تیم‌ملی را عهدهدار بودم و در حال حاضر هم تیم باشگاهی نفت مسجدسلیمان را هدایت میکنم. بعد از انقلاب اسلامی اولین باری که ما در مسابقات جهانی شرکت کردیم سال 1381 بود که ما بین 66 کشور، در مکان 56 قرار گرفتیم. در تورنمنت بینالمللی چین تایپه هم که 12 کشور شرکت کردند، ما مقام ششم را به دست آوردیم. همچنین به همراه تیم‌ملی در مسابقات بینالمللی هندوستان، پاکستان و سنگاپور شرکت کردم.
گلف در کشورمان با چه مشکلاتی مواجه است؟
علی جمعه قلیزاده: یکی از دلایلی که گلف ایران از کشورهای آسیایی و جهانی عقب افتاده است، نداشتن زمین چمن است. گلفبازان در زمین خاکی تمرین میکنند و بعد به کشورهای دیگر میروند و در زمین چمن مسابقه میدهند. اگر در استان خوزستان یک زمین چمن وجود داشت، گلفبازان ما در جهان حرف برای گفتن داشتند. مشکل دیگری که وجود دارد این است که کسب درآمد از گلف بسیار پایین است. به طور مثال قرارداد من به عنوان سرمربی به اندازه یک نیمکتنشین فوتبال هم نیست. ما بازیکنانی داریم که عضو تیم‌ملی هستند اما قراردادشان در باشگاهی که بازی میکنند واقعا ناچیز است. همچنین علت مهمی که از این ورزش استقبال کمی میشود، این است که مسابقات گلف به خوبی پوشش داده نمیشوند و اطلاعرسانی در آن بسیار کم است. این مسایل باعث شده است که مردم کمتر به این ورزش گرایش پیدا کنند.
وضعیت گلف خوزستان را چطور می‌بینید؟
علی جمعه قلیزاده: وقتی در لیگ گلف کشور از بین 10 تیم، چهار تیم خوزستانی به مرحله نیمهنهایی راه پیدا میکنند این نشان‌دهنده سطح بالای گلف خوزستان است. ما از قدیم گلفبازان خوبی در سطح کشور داشته‌ایم؛ به طور مثال برادران کریمنژاد از استان ما، جزو بهترینهای آسیا بودند. همچنین مرحوم حسینپور، جعفر بیرگانی و مرحوم حیدر شینیان از خوبهای گلف کشور بودند.
از دوران ورزشیتان رضایت دارید؟
مهدی قلیزاده: من خودم راضی هستم اما همسرم نه؛ چرا که با چهار فرزندی که داشتیم و این‌که من بیشتر اوقات مشغول به کار بودم، واقعا زندگی برای همسرم سخت شده بود. در کل خودم راضی هستم و در حال حاضر هم هر زمان وقت داشته باشم به صورت تفریحی گلف را دنبال میکنم.
علی جمعه قلیزاده: اگر برگردم به 30 سال پیش هیچ وقت گلف را انتخاب نمیکردم و به سمت فوتبال می‌رفتم؛ فوتبال درآمد بسیار بیشتری دارد و همان‌طور که گفتم درآمد گلفبازان ازجمله خود من که مدرک بینالمللی مربیگری دارم به اندازه یک فوتبالیست نیمکتنشین هم نیست.
فرزندتان هم به سمت این رشته رفتند؟
مهدی قلیزاده: من چهار فرزند دارم؛ دو دختر و دو پسر که همه آنها ازدواج کرده‌اند. فرزندانم این ورزش را دنبال نکردند. البته یکی از پسرهایم وارد ورزش گلف شد اما به آن علاقه چندانی پیدا نکرد و این ورزش را کنار گذاشت.
علی جمعه قلیزاده: من چهار فرزند داشتم؛ سه پسر و یک دختر که متاسفانه دو پسر من فوت کردند و اکنون یک پسر دارم که کارمند ملی‌حفاری است و دخترم هم درسش تمام شده است. فرزندان من سمت رشته گلف نرفتند و فقط پسر بزرگم فوتبال را انتخاب کرد و چند وقتی در تیم‌های نفت و پرسپولیس مسجدسلیمان بازی کرد اما آن را ادامه نداد.
در پایان اگر صحبتی دارید میشنویم.
مهدی قلیزاده: از مسوولان درخواست دارم که به این ورزش بها داده شود و در تلویزیون بیشتر به آن بپردازند. به تصویر کشیدن گلف در روی آوردن افراد به این ورزش بیتاثیر نیست و امیدوارم گلف ایران روز به روز بتواند پیشرفت کند و در یک جایگاه مناسب در جهان قرار بگیرد.
علی جمعه قلیزاده: از فدراسیون انتظارات زیادی داریم. انتظار داریم فدراسیون به افراد زحمتکش این ورزش بها بدهد و همچنین از رییس هیات گلف خوزستان هم همین انتظار را داریم که به پیشکسوتان این رشته بیشتر اهمیت بدهد. ما افراد زیادی را داریم که بسیار تلاش کردند تا این ورزش در سطح کشور رونق پیدا کند. امیدواریم که به این درخواستها پاسخ داده شود و بتوانیم یک رتبه خوب را در آینده از گلف ایران در سطح جهان ببینیم.
گفتوگو: روزبه رادمهر |
