اخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز

بزرگ ترین افشاگری علیه اسراییل:

نقاشی نتانیاهو علیه ایران دروغ بود...

در این گزارش موساد تاکید شده ایران در آستانه دست یابی به سلاح هسته ای قرار ندارد. این در حالی است که نتانیاهو در سخنرانی خود در سال 2012 در مجمع عمومی مدعی شد ایران تنها یک سال تا دست یابی به سلاح هسته ای فاصله دارد.

روزنامه گاردین بریتانیا با انتشار اسنادی سری از سازمان جاسوسی اسراییل پرده از رازهای پشت پرده این سازمان جاسوسی از جمله ارزیابی های سازمان موساد درباره ماهیت برنامه  هسته ای ایران که اختلافی جدی با مواضع دولت دست راستی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل دارد، برداشت.
به گزارش عصر ایران گاردین در نخستین مجموعه از اسنادی که می گوید از سوی خبرنگاران الجزیره انگلیسی در اختیار این نشریه انگلیسی قرار گرفته است، از ارزیابی های متفاوت سازمان موساد درباره برنامه هسته ای ایران در فاصله سال های 2006 تا 2014 پرده برداشت.
بر اساس این گزارش سازمان جاسوسی اسراییل بر خلاف دولت نتانیاهو بر این اعتقاد نیست که ایران در آستانه دست یابی به سلاح هسته ای قرار دارد.
جمهوری اسلامی ایران هر گونه تلاش برای دست یابی به سلاح هسته ای را تکذیب کرده و بر ماهیت صلح آمیز برنامه خود تاکید دارد.
گاردین می نویسد در همان سالی که نتانیاهو (2012) با حضوردر مجمع عمومی ملل متحدسخنرانی معروف نقشه بمب هسته ای ایران را ایراد کرد ، ارزیابی سازمان موساد این بوده که ایران در آستانه ساخت سلاح هسته ای قرار ندارد ولی نتانیاهو با اطلاع از این ارزیابی سازمان جاسوسی اسراییل در سخنرانی ها و موضع گیری های متعدد تلاش کرده است برنامه هسته ای ایران را یک تهدید جدی برای جامعه جهانی و اسراییل جلوه دهد.

انتشار این اسناد در آستانه انتخابات سراسری در اسراییل می تواند در آرای حزب لیکود (حزب حاکم اسراییل ) تاثیرات منفی داشته باشد.
در این اسناد افشا شده، به تبادل اطلاعات موساد با سازمان اطلاعات آفریقای جنوبی اشاره شده که درست دو هفته پس از سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی ملل متحد و ترسیم نقشه بمب اتمی ایران صورت گرفته است.
در این گزارش موساد تاکید شده ایران در آستانه دست یابی به سلاح هسته ای قرار ندارد. این در حالی است که نتانیاهو در سخنرانی خود در سال 2012 در مجمع عمومی مدعی شد ایران تنها یک سال تا دست یابی به سلاح هسته ای فاصله دارد.

بریده ای از گزارش موساد درباره برنامه هسته ای ایران

یک مقام دولت نتانیاهو با رد این اطلاعات به گاردین گفته است از نظر او اختلافی بین نتانیاهو و ارزیابی موساد نیست و هر دو بر این باروند که ایران در راه دست یابی به سلاح هسته ای است.
گاردین گفته است طی روزهای آتی به تدریج بخش هایی از اطلاعات درز یافته از موساد را منتشر خواهد کرد.
این اطلاعات به لحاظ حجم پس از حجم افشاگری های ادوارد اسنودن مامور فراری آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) بزرگ ترین حجم اطلاعات افشا شده از یک سازمان اطلاعاتی است.
این اطلاعات شامل اسناد و مدارک گسترده ای از جمله فعالیت های سازمان سیا و آژانس امنیت ملی آمریکا و سازمان های اطلاعات دیگر کشورها از جمله سازمان مقابله با تروریسم در روسیه (FSB) است.
 این حجم از اسناد موساد ،در آستانه سفر جنجالی نتانیاهو به آمریکا و سخنرانی او در کنگره آمریکا و تیره شدن کم سابقه روابط دولت تل آویو با دولت اوباما منتشر و افشا می شود.
بخش هایی از اسناد افشا شده شامل اطلا عات زیر است:

1- دولت آمریکا بر خلاف منع قانونی در این کشور تلاش کرده است با گروه حماس تماس برقرار کند.

2- سازمان اطلاعات کره جنوبی رهبر حزب صلح سبز را هدف قرار داده است.

3- اوباما محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین را تهدید کرده است روند شناسایی دولت فلسطین را در سازمان ملل متوقف می کند.

4- سازمان اطلاعات آفریقای جنوبی در جریان پروژه مشترک 100 میلیون دلاری ماهواره ای با روسیه، از این کشور جاسوسی کرده است.
حجم بزرگی از این اطلاعات درباره افزایش قابل توجه فعالیت های سازمان های جاسوسی آمریکا، اسراییل و بریتانیا در آفریقا است.

از تحریک قبائل تا اتحاد با اخوان‌المسلمین؛

توطئه آل‌سعود برای سوریه‌سازی یمن/ تلاش برای ایجاد ارتش آزاد و النصره در عدن

این مفتی افراطی سخنانی را بیان کرد که به نظر می رسد برای نخستین بار ایراد شده است: «اسلام دین رحمت و برادری است. تسامح موجود در اسلام، با هیچ دینی قابل مقایسه نیست.

گروه بین الملل مشرق - پس از بسته‌شدن بسیاری از سفارتخانه‌های خارجی در صنعا، پایتخت یمن، دولت عربستان سعودی تلاش‌های وسیعی را به مرکزیت عدن در جنوب یمن آغاز کرده است تا بتواند با آغاز یک جنگ داخلی گسترده، یمن را نیز به سوریه دومی تبدیل کند.

تجمعات مخالفان انصار الله در جنوب یمن 
تجزیه‌طلبان، به صورت رسمی از پرچم یمن جنوبی استفاده می‌کنند که در تصاویر مشخص است. 

یکی از تلاش های وسیع آل سعود در این زمینه، القاء ناامنی پایتخت برای سفارتخانه های خارجی و رایزنی گسترده دیپلماتیک برای بسته شدن سفارتخانه ها و انتقال این امور به کنسولگری عدن در جنوب یمن است. آل سعود در این زمینه، ابتدا کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس را مجبور کرد که سفارتخانه های خود را در صنعا بسته و امروز مربوطه را به کنسولگری عدن منتقل کنند؛ سپس این موج را به کشورهای غربی کشاند و به نظر می رسد در روزهای آینده تعداد کشورهایی که سفارتخانه خود را تعطیل کرده اند دو رقمی شود.  

هدف از این سیاست، از سویی تزریق خودباروی و اعتماد به نفس بیش تر در میان اهل سنت جنوب یمن و به خصوص شهروندان شهر عدن است که از دیرباز ادعای استقلال داشتند، ثانیا مهار کشورهای خارجی و محدود ساختن آنان برای ارتباط با یمن به جدایی طلبان جنوب است. علاوه بر این ها، راه های ارتباطی مستقیم با کشورهای خارجی را منحصرا در اختیار جدایی طلبان جنوب قرار می دهد تا در صورت آغاز رسمی جنگ داخلی، بتوانند از این فرصت (ارتباط با کشورهای خارجی) حداکثر سود را کسب کنند. 

  

رزمندگان انقلابی انصارالله یمن

گام دیگر آل سعود در راستای تضعیف دولت انقلابی یمن، تلاش برای متحد ساختن قبائل یمنی علیه جنبش انصار الله و آموزش نظامی فوری آنان است. در این زمینه، هفته گذشته روزنامه «عکاظ» وابسته به خاندان سلطنتی آل سعود، از حضور ریش‌سفیدان و سران قبیله «آل احمر» در ریاض و طائف خبر داد. اهمیت این نکته، پیشینه طولانی آل احمر در ریاست بر کشور یمن و مبارزه با شیعیان انصارالله است. در همین زمینه، یکی از شیوخ آل حمر (که به آن قبیه حاشد هم می گویند) به اسکای نیوز عربی می گوید: «آل احمر همواره حوثی‌ها را سرکوب می کرده است. تقریبا دو دهه قبل بود که زعمای ریاض در اثر ساده انگاری، پشتیبانی خود را از ما کم کردند و برای نخستین بار در صعده (شمال یمن، مرکز شیعیان) از حوثی‌ها شکست خوردیم. با تکرار اتحاد آل احمر-آل سعود، می توان شورشیان (اشاره به جنبش انصارالله!) را به خانه‌های‌شان بازگرداند.» 

گفته می‌شود همزمان با حضور سران آل‌احمر در ریاض، آل سعود برای هماهنگ ساختن قبائل یمنی برای جنگ داخلی علیه شیعیان مرکز و شمال تلاش وسیعی را آغاز کرده است. در این زمینه، اسکای نیوز از آغاز اقدامات مقدماتی برای تشکیل «مجلس سران قبائل جنوب» خبر داد و به صراحت نوشت «این پروژه به صورت جدی از سوی ریاض دنبال می‌شود.» گفته می شود تا کنون علاوه بر آل احمر، قبائل حضرموت، آل فرید و کندة نیز موافقت خود را برای حضور در این ائتلاف آماده کرده اند و مذاکرات به صورت جدی با قبیله "بکیل" نیز ادامه دارد. 

  

القاعده یمن، پیوند تگاتنگی با داعش دارد؛
با این حال سعودی در صدد سازماندهی و تسلیح آنان برای جنگ با انقلابیون است.

هنوز حدود 85 درصد ملت یمن به صورت قبیله ای زندگی می کنند و حتی یکی از مهم ترین وزارتخانه های دولت یمن، وزارت «هماهنگی و همبستگی با قبائل» بوده است. در میان کشورهای عربی، یمن و لیبی بیش تر از هر کشور عربی دیگری متأثر از مناسبات قبیله ای هستند و در صورتی که سعودی موفق به فتنه انگیزی و اتاخد بین قبائل شود، می‌تواند یک جنگ داخلی خانمان‌سوز را برای ده ها سال به همسایه جنوبی خود تحمیل کند. 

باید به این موارد، تلاش آل سعود برای تشکیل ارتش واحد مخالفان انصارالله (مانند ارتش آزاد سوریه) را افزود. آخرین فرمانده ارتش یمن تا پیش از ورود انصارالله به پایتخت، ژنرال «علی محسن الاحمر» بود که از قضا او نیز از فرزندان قبیله آل احمر است. علی محسن الاحمر، یکی از فاسدترین شخصیت‌های نظام سابق یمن است که پس از فرار از کشور، تنها در خانه وی بیش از 400 میلیون دلار طلا و ارز یافت شد. فرمانده سابق ارتش یمن و دشمن قسم خورده انصارالله اکنون در ریاض زندگی می کند و به صورت رسمی اعلام کرده در صدد تدارک یک ارتش فراگیر در جنوب یمن برای مبارزه با انصارالله و دولت انقلابی یمن در پایتخت است. 

  

رهبران قبائل جنوبی (حاشد: آل‌احمر) در کنار رهبران اخوان المسلمین یمن
در کنفرانسی با هدف همگرایی در مبارزه با انقلابیون یمن 

دشمنی آل سعود با ملت یمن به اندازه ای است که حاکمان ریاض حاضر شده‌اند از اصول خود نیز دست بکشند و آشکارا با دشمنان خود هم‌پیمان شوند تا بتوانند انقلابیون یمن را از ادامه مسیر باز دارند و مرتجعان متحد خود را در این کشور حاکم کنند. روزنامه القدس العربی هفته قبل در گزارشی اعلام کرد نمایندگی سیاسی رسمی ریاض در عدن (جنوب یمن) به صورت رسمی در حال مذاکره به قصد ائتلاف با حزب «تجمع یمنی برای اصلاح» است. این حزب، شاخه جنبش اخوان المسلمین در کشور یمن محسوب می شود و آل سعود که در مصر به صورت رسمی با اخوان در حال جنگ است و حتی این جنگ با اخوان به اندازه ای اهمیت داشت که روابط ریاض و دوحه نیز مختل شد، حالا در برابر ضرورت مقابله با انقلابیون یمن رنگ باخته است!

القدس العربی در گزارش دیگری اعلام کرد رایزن‌های غیررسمی و واسطه ها بین آل سعود و القاعده یمن نیز در حال مذاکره اند تا بتوانند الگوی «ارتش آزاد - النصره» را در یمن تکرار کرده و ضمن حفظ مرزبندی، القاعده و ارتش قبائل محلی یمن را به صورت مشترک فرماندهی کنند تا جنگ داخلی به یمن تحمیل شود. 

گزارش مشرق از پیشنهاد جدید روسیه به جای اس 300

«Antey 2500» یا «P.M.U»؛ هر دو مقبولند اما این کجا و آن کجا +عکس

تخصص اصلی Antey-2500 درگیری با موشک های بالستیک بوده اما تهدید اصلی پیش روی ایران حملات موشک‎های کروز و جنگنده‎ها از ارتفاع بسیار پائین است جایی که در محدوده اصلی توان موشک‎های این سامانه نیست زیرا کمینه ارتفاع هدف قابل درگیری برای آن 25 متر است در حالی که نمونه‎های اس 300 پی-ام-یو می‎توانند با اهدافی در ارتفاع پروازی 10 متری هم درگیر شوند.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، چند سالی است که ماجرای بدقولی روسها در فروش سامانه دفاع هوایی موشکی «اس-300» به کشورمان بر سر زبان‎ها افتاده است. طبق اخبار موجود ایران در سال 2007 این سامانه را به کشور سازنده یعنی روسیه سفارش داده و به طور معمول هم می‎بایست چند وقتی صبر می‎کرد تا آنها را تحویل بگیرد اما در آستانه ارسال این سامانه‎ها به ایران، برخی دلایل واضح و پنهان، مانع از اجرای این قرارداد شد.

در ادامه نیز رئیس جمهور وقت روسیه با بهانه قراردادن قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل، قرارداد کشور خود با ایران را یکجانبه لغو کرد. پس از آن بود که ایران با طرح دعاوی حقوقی در دادگاهی بین المللی درخواست دریافت غرامت 4 میلیارد دلاری برای عدم اجرای قرارداد 800 میلیون دلاری خرید سامانه‎های اس-300 را مطرح کرد.
روس‎ها در ابتدا این حرکت را چندان جدی نگرفتند اما با روشن شدن اینکه شانس چندانی برای صدور رأی به نفع آنها وجود ندارد واکنش‎های خود را آغاز کردند که پیشنهاد جایگزینی سامانه «تور-ام-1» به جای اس-300 خنده دار ترین آنها بود. پس از آن، وزیر دفاع روسیه در سفر چند هفته قبل خود به ایران، تفاهم نامه ای را با وزیر دفاع کشورمان برای حل این موضوع منعقد کرد.
اما در روزهای گذشته خبری به نقل از یکی از مسئولان روسی منتشر شد که محتوای آن درخواست روس‎ها برای پذیرش نوع دیگری از سامانه اس-300 با نام «اس-آ-23 گلادیاتور» یا همان سامانه ضد موشکی Antey-2500 به جای سفارش قبلی ایران بود. 
از این رو در گزارش پیش رو به معرفی سامانه گلادیاتور و مقایسه آن با دو نمونه از سامانه اس-300 می‎پردازیم.
به گزارش مشرق، کار روی سامانه اس-300 با هدف دفاع از تأسیسات ثابت، مراکز اقتصادی و فرماندهی در اواخر دهه 1960 در شوری سابق آغاز و در حدود 10 سال بعد نسل اول آن وارد خدمت شد. این سامانه دارای سه نوع اصلی است: «اس-300پی» به عنوان نوع اصلی پدافند زمینی، «اس-300اف» برای استقرار بر روی شناورهای دریایی و «اس-300وی» یا همان آنتی - 2500 برای دفاع ضد موشک‎های بالستیک.
طراحی اس-300 نشان از ورود به فضای جدیدی از سامانه‎های سطح به هوا بود که بعدها ناتوانی مشخص شده از تسلیحات سطح به هوای روسی در جنگ الکترونیک در درگیری‎های نظامی مختلف در بهسازی آن و توسعه مدل‎های مطرح مانند پی-ام-یو نقش بسزایی داشت همانطور که نتایج رزمایش‎های ناتو با حضور این سامانه که در اختیار کشورهای اروپای شرقی بوده تأیید کننده قابلیت بالای آن در برابر اخلالگرهای هوا و سطح پایه است.
همچنین باید اشاره کرد ضعف‎های سامانه اصلی دوربرد روسیه یعنی «اس-200» نیز در شکل‎گیری اس-300 با رویکردها و نوآوری‎های خاص آن نقش مهمی داشته است از جمله بزرگی موشک سامانه فوق با حمل و نقل سخت، سوخت مایع بودن پیشران و دردسرهای آن، مانورپذیری کم، تعداد کم روی هر پرتابگر، نیازمندی بالا به تعمیر و نگهداری، زمان بارگذاری زیاد موشک روی پرتابگر، زمان آماده به کار کم و قابلیت‎های پائین در انهدام هواپیما و موشک کروز(در نمونه‎های اول اس-200).
به مرور نمونه‎های جدید سامانه اس-300 نیز ساخته شده و خصوصاً پس از فروپاشی شوروی سابق نمونه‎های دگرگون شده و کاملاً روزآمد آن برای صادرات ارائه شدند. نمونه‎های جدید این سامانه که مشتریان بیشتری دارند به رادارهای آرایه فازی و موشک‎های جدید مجهز بوده و قابلیت مقاومت بسیار بالا در شرایط جنگ الکترونیک دارند.
بنا بر اطلاعات موجود در رسانه های غربی، نمونه سفارش داده شده توسط کشورمان «اس-300پی-ام-یو-1» بوده است که قابلیت‎های مناسبی از جمله توان شناسایی اهداف در برد 300 کیلومتری، برد درگیری 5 تا 150 کیلومتر با اهداف بسته به نوع موشک مورد استفاده، امکان درگیری همزمان با 6 هدف در ارتفاع 10 متر تا 27هزار متر را دارد.
بنابر ادعای شرکت صادرات تسلیحات روسیه بر خلاف نسل‎های اول اس-300 ، این نمونه کاملاً متحرک بوده و در مدت کوتاه 5 دقیقه آماده به کار شده یا از حالت آماده به کار قابل جابجا کردن خواهد بود.
 

پرتابگر موشک در سامانه اس-300-پی-ام-یو-2

موشک اصلی این سامانه قابلیت درگیری با اهدافی تا سرعت 2800 متر بر ثانیه (بیش از 10هزار کیلومتر بر ساعت) را دارد که به معنی قابلیت انهدام هر هواپیمای جنگی و موشک کروز مافوق صوت ساخته شده و بسیاری از موشک‎های بالستیک تاکتیکی و میانبرد است.موشک‎های مختلف اس-300پی-ام-یو-1و2 سرعت‎هایی در حدود 1700 تا 2000 متر بر ثانیه دارند که به معنی رسیدن به بیشینه برد در زمان متوسط 53 تا 97.5 ثانیه در بردهای مربوطه 90 تا 195 کیلومتر خواهد بود.
سامانه اس-300 می‎تواند به شبکه رادارهای روسی مانند «نبو»، «کاستا» و «گاما» از طریق سامانه کنترل و فرماندهی «پولیانا» متصل شود که بنابر اطلاعات منتشر شده برخی از این تجهیزات از جمله سامانه پولیانا در ایران موجود هستند.

مشخصات این دو نمونه از سامانه اس-300 به همراه دو نمونه در حال خدمت از نوع اس-300وی (همان پیشنهاد جدید روسیه به ایران) در جدول زیر ارائه شده است.

 
به گزارش مشرق، اولین نمونه از سامانه اس-300وی که از موشک‎های «9M82» معروف به «جاینت» و نوع کوچک‎تر «9M83» معروف به «گلادیاتور» برخوردار است در واقع اولین سامانه ضد موشک‎های بالستیک(ABM) نیز محسوب می‎شود.

 

موشک 9M83 سمت چپ و 9M82 سمت راست تصویر

نمونه بعدی این نوع با نام «اس-300وی-ام» نیز توسعه یافته که می‎تواند به کمک موشک‎های بهسازی شده از جمله‎ «9M83ME» با اهدافی تا 50 درصد سریعتر و 60 درصد سطح مقطع راداری(RCS) کمتر و موشک‎های بالستیک تا 2.27 برابر دوربردتر درگیر شود.
البته در هر دو نسل اس-300وی، قابلیت‎های موشک گلادیاتور از جاینت کمتر بوده و اطلاعات مندرج در جدول فوق برای این نوع از اس-300 بیشتر مربوط به موشک جاینت است.
بنابر اطلاعات منتشر شده، سامانه پیشنهادی روسیه به ایران به جای سفارش قبلی از نوع اس-300وی-ام است که هر چند در ظاهر برتری‎هایی بر نمونه مد نظر ایران دارد اما نگاهی دقیق‎تر به مشخصات آن گویای وجود نکات مبهمی است، خصوصاً با در نظر داشتن این نکته که ایران می‎توانست در همان سال 2007 سامانه‎ای از نوع اس-300وی-ام را سفارش دهد.

 

پرتابگر 4 تایی موشک گلادیاتور و دو تایی موشک جاینت در سامانه اس-300وی

نکته اول اینکه خانواده اس-300پی برای حفاظت از تأسیسات ثابت و مراکز فرماندهی توسعه یافته ولی اس-300وی گلادیاتور برای دفاع از صحنه عملیات زمینی. این تفاوت در هدف طراحی طبیعتاٌ در قابلیت‎های مدنظر و حاصل شده نیز تأثیر داشته است. مثلا حجم حمله هوایی قابل دفع، میزان ماندگاری در طیف حملات مختلف و پایداری در برابر حملات الکترونیکی. هر چند بهسازی‎های بعدی، قابلیت‎های اس-300پی و اس-300وی را به هم نزدیک‎تر کرده اما هنوز تفاوت‎های مهمی در این دو نوع وجود دارد که در ادامه به آن اشاره می کنیم.
برای توضیح بیشتر باید گفت تحرک و پراکندگی نیروها در صحنه عملیات یکی از برتری‎های ذاتی دفاعی آنها است.
از این رو توانمندی گلادیاتور می‎تواند برای این مأموریت کافی باشد اما ایران اس-300پی-ام-یو-1 را برای دفاع از تأسیسات ثابت و البته متمرکز خود می‎خواهد که از قضا توانمندی این نوع اس-300 برای این مأموریت بیشتر است. بنابراین امتناع از تحویل سامانه بهتر(در زمینه مربوطه) به معنی میل به عدم رساندن توانمندی دفاعی ایران به بیشینه ممکن است.
نکته دیگر اینکه برخی از توانمندی‎های گلادیاتور که با مطالب فوق هم بی‎ارتباط نیست دارای ابهامات اساسی است که مهمترین آنها مدت زمان عملکرد پیوسته سامانه بوده که به 48 ساعت محدود است. 
همانطور که می‎دانیم این ایراد مهم در سامانه اس-200 در اختیار ایران نیز وجود داشت که متخصصان کشور با تلاش فراوان چند ساله موفق به رفع آن و بهسازی کامل این سامانه شدند. این در حالی است که به نظر می‎رسد سامانه‎های سری پی-ام-یو دارای چنین نقصی نیستند.
مورد دیگر توانمندی بالاتر نمونه‎های پی-ام-یو در کشف و ردگیری تعداد بیشتری هدف نسبت به گلادیاتور است؛ هرچند که پی-ام-یو-1 توانایی درگیری با تعداد کمتری هدف نسبت به آن دارد. هر چند ممکن است در عمل صدها هدف، کاملاً همزمان در یک حمله شرکت نکنند اما ایده‎آل، دستیابی به بهترین سامانه ممکن و اگر مقدور نشد سامانه پائین‎تر از آن است.
البته با گسترش کاربرد اهداف کاذب پروازی شاید سامانه‎هایی مانند اس-300 نیز به مرز اشباع توان ردگیری همزمان خود برسند که در اینصورت 40 هدفی که گلادیاتور کمتر از نمونه‎های پی-ام-یو ردگیری می‎کند مشکل ساز خواهد شد.

 

رادار کشف هدف 9-اس-15 با برد 250 کیلومتر

همچنین دقت داریم تخصص اصلی گلادیاتور درگیری با موشک های بالستیک است اما تهدید اصلی پیش روی ایران حملات موشک‎های کروز و جنگنده‎ها از ارتفاع بسیار پائین است جایی که در محدوده توان موشک‎های این سامانه نیست زیرا کمینه ارتفاع هدف قابل درگیری برای آن 25 متر است در حالی که نمونه‎های پی-ام-یو می‎توانند با اهدافی در ارتفاع پروازی 10 متری هم درگیر شوند. جالب اینکه ارتفاع پرواز موشک‎های کروز هم به طور معمول بین 10 تا 20 متر است.
 

پرتابگر موشک‎های گلادیاتور و جاینت

همچنین باید توجه داشت هر چند نسل بعدی اس-300وی-ام در آینده نزدیک به سازمان دفاع هوایی روسیه می‎پیوندد اما سامانه اس-400 که سلاح اصلی دفاع هوایی موشکی این کشور است از اس-300پی-ام-یو-2 به وجود آمده است نه خانواده اس-300وی.

به علاوه اصول طراحی بیان می‎کند دستیابی به سرعت و سقف پرواز بالاتر مستلزم صرف هزینه بیشتر است بنابراین به احتمال زیاد موشک‎های بزرگتر سامانه گلادیاتور از نمونه‎های پی-ام-یو کمی گران‎تر هم هستند که این موضوع هم هزینه انهدام هدف را افزایش می‎دهد. هرچند که بدون اطلاع دقیق از قیمت تمام شده این موشک‎ها برای هر خریدار نمی‎توان در این مورد قضاوت قطعی نمود.
همانطور که پیشتر نیز اشاره شد سامانه اس-300وی دارای سه نسل است. اطلاع دقیق و قطعی از اینکه کدامیک از آنها مورد پیشنهاد روسیه بوده بسیار مهم است خصوصاً اینکه در سامانه اس-300وی-ام، برد 200 کیلومتری درگیری مربوط به موشک جاینت است نه موشک گلادیاتور.
 

پرتابگر موشک در سامانه اس-300وی-ام

به گزارش مشرق، باید توجه داشت روسیه همین نوع سامانه را به کشورهای ترکیه و عربستان نیز پیشنهاد کرده است که می‎تواند به معنی عدم تمایل روس‎ها به تقویت ایران بیش از این دو کشور و القای نوعی افزایش متوازن در توان دفاعی این سه کشور باشد ضمن اینکه این سامانه قابلیت دفاع ضد بالستیک دو کشور عربستان و ترکیه را افزایش خواهد داد در موقعیتی که موشک‎های بالستیک ایران از نقاط قوت مهم توان نظامی آن به شمار می‎روند.
به علاوه می‎توان انتظار داشت نیروهای ناتو و آمریکا پس از ورود این سامانه‎ها به این دو کشور اجازه داشته باشند تمام اجزاء و داده‎های عملکردی و توان واقعی آن را بررسی و ارزیابی کنند که در اینصورت عملاً این سامانه مزیت عمده‎ای برای ایران تا زمان اجرای بهسازی‎های بومی روی آن نخواهد داشت.
ذکر این نکته نیز ضروری است که کشورمان ایران چند سالی است به طور جدی بر روی سامانه جایگزین اس-300 با نام «باور-373» کار کرده است که بنا بر اعلام مسئولان مربوط، توانمندی‎های آن قابل مقایسه و در برخی موارد برتر از نمونه خارجی است بنابراین در شرایط فعلی بین پذیرش پیشنهاد جدید روسیه و یا پافشاری(تا حد امکان) برای دریافت سامانه مد نظر باید انتخاب هوشمندانه‎ای صورت گیرد.
دست کم توجه به میزان توانمندی عملی قابل دستیابی توسط باور-373 در هر یک از مأموریت‎های ضد کروز و ضد بالستیک می‎تواند به انتخاب بین گلادیاتور (با توان ضد بالستیک بهتر) اگر توانمندی ضد کروز باور-373 برتر از آن یا کافی باشد یا نمونه‎های اس-300پی-ام-یو (با توانمندی ضد کروز بهتر) یاری کند. 
البته اگر بتوان روی تمایل روس‎ها به فرار از پرداخت غرامت سنگین 4 میلیارد دلاری و عدم تکرار بی‎تعهدی اخیر حساب کرد، مدت زمان تحمیلی برای دریافت سامانه جدید اگر برای دریافت سامانه‎ای بهتر از سفارش قبلی ایران صرف شود مثلاً اس-300پی-ام-یو-2 ، قابل قبول‎تر خواهد بود.
در هر صورت امیدواریم میل به پایان دادن ماجرای اس-300 به اتخاذ تصمیم نادرست و عجولانه در این زمینه منجر نشود. البته اعلام جزئیات بیشتر و قانع کننده‎تر از باور-373 نیز می‎توانست به نرم‎تر شدن طرف خارجی کمک کند همانطور که پس از تحویل ناوشکن(ناو محافظ) جماران این موضوع به عینه اتفاق افتاد.
البته نمونه جدیدی از Antey-2500 وجود دارد که برد آن 400 کیلومتر بوده و به تازگی تحویل ارتش روسیه شده است، اما جزییات آن تاکنون افشا نشده است و بعید است که چنین نمونه مختص ارتش روسیه، به کشوری صادر شود.هرچند هنوز نکات ابهام آمیز فراوانی در خصوص این پیشنهاد روسیه وجود دارد چراکه مطرح کننده آن شخص یا دستگاه طرف قرارداد با ایران نبوده و در عین حال، استفاده از صفت «آخرین تکنولوژی سامانه ضد موشکی Antey-2500 » در خبر روز دوشنبه که اصطلاحی مبهم و فاقد توضیحات مشخص است، نشان می دهد این خبر از جامعیت لازم برخوردار نیست.