قابل توجه زوج های محترم خوزستانی

با کودک تان صحبت کنید

آسیب روحی دختر و نگرانی‌های مادر؛ پیامدهای یک ارتباط ناسالم/ پرهیز از دادن اطلاعات نادرست درباره جنس مخالف

پیامدهای کوتاه مدت مانند ترس، مشکلات رفتاری، کاهش عزت نفس و استرس دختر شما دچار مشکلاتی مانند ترس از جنس مخالف شده است.

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علی زارعی کلات(کارشناس ارشد روان شناسی): مادری هستم که دختری ۱۸ ساله دارم او در ارتباط با جنس مخالف در ۱۵ سالگی آسیب شدیدی دید و حالا افسرده است و نمی‌تواند با هیچ کسی ارتباط برقرار کند حتی از جنس مخالف هم می‌ترسد. نگرانم فردا برای ازدواج با مشکل مواجه شود.

والدین گرامی، شدت آسیب‌های روانی و عاطفی بر اثر رابطه با جنس مخالف به راحتی قابل سنجش نیست. با توجه به این که خانواده نوجوانانی که در یک رابطه ناپسند شکست می‌خورد و آسیب می‌بیند، از لحاظ فرهنگی یکسان نیستند بنابراین نمی‌توان گفت این روابط ناسالم آثار یکسانی برای همه خانواده‌ها به جا خواهد گذاشت.

پیامدهای یک ارتباط ناسالم
معمولا در این ارتباط‌های ناسالم 2 نوع پیامد وجود دارد: 1-پیامدهای کوتاه مدت مانند ترس، مشکلات رفتاری، کاهش عزت نفس و استرس که به گفته خودتان، دختر شما دچار مشکلاتی مانند ترس از جنس مخالف شده است.

2- پیامدهای بلند مدت مانند ترس طولانی مدت از جنس مخالف و حتی گاهی افکار خودکشی یا اقدام به آن اما این بدان معنا نیست که هر کسی که دچار چنین اشتباهاتی شد، تمامی این پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت برای او رخ خواهد داد. با این حال توصیه هایی که در ادامه مطرح خواهد شد، می‌تواند به شما کمک کند.

گوش دادن موثر به حرف‌های‌ دخترتان
بهتر است شما و دیگر اعضای خانواده با برقراری رابطه مبتنی بر اعتماد و حمایت، شرایط مناسبی را برای دخترتان فراهم کنید. این کار، می‌تواند گام مهمی برای آگاه شدن او از احساسات عاطفی خود و همچنین بیان آن و در نتیجه آرامش یافتن او باشد. در چنین مواقعی بهترین اقدام اعضای خانواده، گوش دادن به حرف‌های‌ فرد آسیب دیده و همدلی کردن با احساسات او به دور از هرگونه قضاوت، توصیه و نصیحت کردن است.

خودداری از رفتارهای مخرب
اگر احیانا اعضای خانواده شما به خاطر اشتباه دخترتان دچار احساساتی از قبیل شرم و سرافکندگی، خشم، احساس گناه و... شده‌اند. گاهی این احساسات منجر به بروز رفتارهایی از جانب آن‌ها می‌شود که در دختر 18 ساله تان احساساتی چون رها شدن، طرد شدن، خوار بودن و لکه ننگ بودن برای خانواده دست می‌دهد. توصیه می‌شود اعضای خانواده مراقب رفتارهای خود باشند. چرا که اگر اعضای خانواده و به طور کلی افراد مهم زندگی دخترتان با او رفتارهای منفی چون عیب جویی کردن، سرزنش و تحقیر کردن، غرغر کردن، تهدید و تنبیه کردن داشته باشند، این کار باعث می‌شود حس «احترام به خود» یا به عبارتی «عزت نفس» دخترتان به شدت آسیب ببیند.

پرهیز از دادن اطلاعات نادرست درباره جنس مخالف
به هیچ وجه برای ترساندن و برای ایمن کردن دخترتان از برقراری ارتباط‌های ناسالم در آینده، مبادرت به دادن اطلاعات نادرست درباره جنس مخالف نکنید. این کار باعث می‌شود او تصویر ذهنی غلطی از جنس مخالف پیدا کند. چنین تصویری اولا باعث ایجاد مشکلات سازگاری با جنس مخالف در محیط خانواده، کار، تحصیل و... می‌شود ثانیا باعث مشکلاتی از قبیل مشکلات زناشویی در زندگی آینده اش خواهد شد.

پسرم در نبود پدرش مدام گریه می‌کند
علیرضا عبدی(کارشناس ارشد روان شناسی بالینی): پسری دارم 2 و نیم ساله که به پدرش علاقه زیادی دارد. شغل پدرش آزاد است و من خانه دارم. صبح که پدرش برای کار از خانه بیرون می‌رود تا ظهر که می‌آید، مدام گریه می‌کند. در خانه هم همیشه بغل پدرش نشسته است. تا پدرش خانه نباشد هم غذا نمی‌خورد.

مادر گرامی، اضطراب جدایی در کودکان به طور طبیعی بین 6 ماهگی تا ٣ سالگی رخ می‌دهد. به احتمال زیاد، اضطراب کودک شما هنگام جدا شدن از پدرش از یک روز به روز دیگر متفاوت است. کودک شما یک روز هنگام جدا شدن پدرش را رها نمی‌کند و یک روز دیگر، قشقرق راه می‌اندازد و در مقابل جدایی، مقاومت و واکنش شدید از خود بروز می‌دهد. با این حال، توصیه هایی که در ادامه گفته می‌شود می‌تواند در این زمینه به شما و همسرتان کمک کند.

یک دفعه رهایش نکنید
بدون اطلاع کودک و به بهانه ریختن ترس او از دوری شما، او را یک دفعه رها نکنید و تنها نگذارید. قبل از این که جایی بروید، برنامه تان را به زبان ساده برایش توضیح دهید و به او بگویید که در این مدت چه کارهایی می‌تواند بکند. پسر کوچک شما باید در نبودتان احساس امنیت و آرامش کند. یادتان باشد اگر بدون خبر کردن کودک، ناگهان او را در یک جمع یا در خانه تنها بگذارید از آن به بعد هیچ وقت به شما اطمینان نمی‌کند و دائما می‌خواهد همراه شما باشد.

با کودک تان صحبت کنید
معمولا زمانی که پسر کوچک شما حاضر نیست به این سادگی‌ها پدرش را رها کند و به داد زدن یا اشک ریختن متوسل می‌شود در این شرایط از شوهرتان بخواهید تا برنامه کاری اش را برای کودک تان توضیح دهد و به کودک بگوید: «می دونم به خاطر این که خیلی دوستم داری و می‌خوای کنارت باشم این جوری گریه می‌کنی ولی من ظهر بر می‌گردم تا با هم باشیم.» این جریان به ویژه در دفعات اول ممکن است بیش تر از آن چیزی که فکرش را می‌کنید، طول بکشد. سعی کنید عصبانی نشوید و احساس کودک را از این که بودن در کنار شما را به هر کار دیگری ترجیح می‌دهد، درک کنید. با این حال اصلا برنامه تان را به تعویق نیندازید و آن را همان طور که برایش توضیح داده بودید، اجرا کنید.

به کودک تان باج ندهید
توجه داشته باشید که بدترین روش برای جدا کردن کودک از خود، باج دادن به او است. سعی نکنید با دادن وعده اسباب بازی، شکلات و...، او را از این کار باز دارید. باج دادن باعث می‌شود کودک هر بار موقع بیرون رفتن یا جدا شدن از شما انتظار پاداش داشته باشد. بازی‌های‌ ساده‌ای‌ مانند قایم باشک می‌تواند فرزند شما را به رفت و آمدهای تان عادت دهد. با قایم شدن پشت در یا پنهان کردن خودتان در کمد و انجام این قبیل بازی‌های‌ پر جنب و جوش کودک اطمینان دوباره دیدن افرادی که دوست شان دارد را تجربه خواهد کرد. البته اگر علایم جسمانی ناشی از اضطراب جدایی در پسر کوچک شما شدید است، باید از یک مشاور کمک بگیرید.