سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، حضور حسین فریدون برادر کوچکتر روحانی در مذاکرات که دستیار ویژه رئیس جمهور ایران است پس از آن مشخص شد که او در یکی از عکس ها مربوط به جلسه وزرای خارجه ایران و کشورهای اروپایی دیده شد.
علی واعظ تحلیلگران گروه بحران می گوید: فریدون چشم و گوش رئیس جمهور ایران است.
حضور فریدون که پیش از این به عنوان دیپلمات در نمایندگی ایران در سازمان ملل فعالیت می کرده است ممکن است نشان دهنده ی تمایل ایران برای دستیابی به توافق باشد.
در عکسی که توسط مایکل مان در توییتر منتشر شده، فریدون در کنار محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران دیده می شود.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، رابرت اینهورن مذاکره کننده سابق هسته ای آمریکا گفت: ما به ایران اطلاع دادیم که اماده ی پذیرش برنامه ی غنی سازی مخدود در قالب یک توافق هستیم.
المانیتور در ادامه به نقل از یک مقام امریکایی نوشت: فکر می کنم واشنگتن امریکا تاکنون تصمیمات دشواری گرفته است.
وی افزود: رئیس جمهور اوباما تصمیم جسورانه ی گرفت و گفت که ما آماده ی گفتگو در مورد برنامه غنی سازی محدود هستیم.وی ادامه داد: پیام اوباما مبنی برانکه آماده ی پذیرش برنامه غنی سازی ایران است در جلسه ای محرمانه در عمان در سال 2013 به ایرانی ها منتقل شد.
بندر به او گفت: ریچارد! خیلی آن زمان دور نیست که در خاورمیانه، خدا واقعا باید به داد شیعیان برسد. ما دیگر از دست اینها جانمان به لبمان رسیده است!
به نوشته ایندپنتدنت؛ اکنون این لحظه فرا رسیده و عربستان نقش مهمی در حمایت از گروه داعش در عراق و سوریه ایفا می کند.
از زمان تصرف موصل به دست داعش، زنان و کودکان شیعه در روستاهای جنوب کرکوک، بفجیع ترین و غیرانسانی ترین شکل ممکن به قتل رسیده اند و بسیاری از آنان در قبرهای دسته جمعی دفن شده اند.
در موصل، حرم ها و مساجد تحریب شده و در نزدیکی شهر ترکمن نشین شیعه تل افار 4 هزار خانه به دست تروریست های داعش نابود شده است.
شیعیان یا فرقه های نزدیک به آن از جمله علویان در نگاه تروریست های داعش عناصر خطرناکی چون یهودیان در قسمت های تحت کنترل نازی ها در 1940 هستند.
هیچ تردیدی در مورد نقل قول منتشره از شاهزاده بندر وجود ندارد. ریچادر درلاو که هفته ی گذشته در موسسه خدمات متحد پادشاهی سخنرانی می کرد و بین سال های 1999 تا 2004 رئیس ام ای 6 بود بر سخنان شاهزاده بندر تاکید کرد و گفت: این سخن وحشتناکی است که من بخوبی آن را به یاد دارم.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، این کمیته که متشکل از اعضای سه حزب اصلی در انگلیس است، اعلام کرد که مذاکرات فعلی موفق ترین در نوع خود برای حل و فصل مسئله هسته ای ایران بوده است.
در بیانیه این کمیته آمده است: ما از تصمیم دولت انگلیس برای شرکت در مذاکرات با ایران در قالب برنامه اقدام مشترک حمایت می کنیم و اذعان می کنیم که هیچ شانسی برای توافقی که به ایران اجازه غنی سازی ندهد وجود ندارد.
باتوجه به اهمیت انگلیس و دیگر متحدان اروپایی امریکا، دیدگاه های این کمیته پارلمان انگلیس می تواند بدبینان در آمریکا را متقاعد کند که درصورت ارائه شرایط سخت برای توافق، حمایت های چندجانبه را از دست می دهند.
مایک گیپس عضو ارشق حزب کار در پاسخ به این سئوال که چرا این بیانیه اکنون منتشر شده، گفت که این گزراش با تصمیم دولت انگلیس برای بازگشایی سفرت در تهران در ارتباط بود.
وی افزود: پارلمان در هفته ی آینده به تعطیلات تابستانی می رود، پس مهم است که در این مورد به نتیجه برسیم.
در صفحه فیسبوک منتسب به برایان ناهید داماد کرمانی جان کری وزیر امور خارجه، به نقل از ناهید آمده است که مذاکرات ایران و 1+5 زندگی‌اش را نابود کرده و همسرش از او طلاق می‌خواهد!
به نقل از سایت «بوتیانیوز»، در پستی که در این صفحه منتشر شده، آمده است: «مذاکرات ایران با 1+5 خیلی طول کشیده و به علت اینکه منافع اسرائیل را در کنار منافع آمریکا قرار داده و جان کری از آن دفاع می‌کند، تیم ایرانی حاضر به کوتاه آمدن نیست. به همین دلیل احتمال به نتیجه رسیدن بسیار ضعیف است. نمی‌دانم چه اصرار بیهوده‌ای برای توافق دارند. دامنه مذاکرات ایران به زندگی من که یک ایرانی هستم نیز باز شده و زندگی من را نابود کرده است و همسرم از من طلاق می‌خواهد. نمی‌دانم طلاق خواستن وی از من به خاطر مذاکرات 1+5 یعنی چه؟ مگر در مذاکرات زورتان به ایران نمی‌رسد و باید تلافی این ضعف را من بدهم؟ زندگی من در حال نابودی است و من تمام تلاش خود را خواهد کرد که زندگی‌ام نابود نشود. برای مذاکرات، برای آژانس هسته‌ای و برای خودم متاسفم. من آدم سیاسی‌ای نیستم اما سیاست زندگی من را نابود کرد.»
گروه بین‌الملل مشرق- "پل کریگ رابرتز" دستیار وزیر خزانه‌داری آمریکا در دولت ریگان و یکی از بنیانگذاران سیاستهای اقتصادی وی مشهور به "ریگانومیکس" Reaganomics است. رابرتز همچنین اقتصاددان و مقاله‌نویس و از جمله ویراستار و نویسنده سابق روزنامه "وال‌استریت ژورنال" و هفته‌نامه "بیزنس ویک"است. وی از منتقدین جدی سیاستهای دولت بوش در "مبارزه با تروریسم" و همچنین سیاست‌ها و اقدامات اسرائیل علیه فلسطینیان است.
کدام نهاد آمریکایی طراحی تحریم‌ها علیه ایران را به عهده دارد؟ نقش اندیشکده‌ها و سازمانهای غیردولتی به خصوص "موقوفه ملی دموکراسی"، و لابی اسرائیل در این‌باره چیست؟
درباره تحریم‌ها به احتمال قوی وزارت خارجه، وزارت خزانه‌داری و وزارت بازرگانی مسئول طراحی آنها هستند. اندیشکده‌ها و موقوفه ملی دموکراسی دخالتی در این امر ندارند و یا دست‌کم دخالت مهمی ندارند. درباره ایران، فشار لابی سیاسی اسرائیل می‌تواند در تصمیم‌گیری درباره اجرای تحریم‌ها تأثیر بگذارد، اما خود تحریم‌ها را وزارت‌خانه‌های دولت آمریکا که نام آنها را بردم طراحی می‌کنند.
این تحریم‌ها با چه هدفی علیه ایران اعمال می‌شود؟
تحریم‌ها علیه ایران سه هدف دارد: نشان دادن اینکه دولت آمریکا دارد کاری انجام می‌دهد، سختی دادن به مردم ایران به این امید که نارضایتی عمومی آنها به دولت ایران فشار بیاورد، و فشار وارد کردن مستقیماً به مردم برای آنکه تحت فشار قرار بگیرند و سلطه‌گری واشینگتن را بپذیرند.
تنها ایران نیست که تحت تحریم‌های آمریکاست. به نظر شما چه عاملی باعث می‌شود واشینگتن بتواند هر کشوری را که می‌خواهد تحریم کند؟
به عقیده من دلیل آنکه واشینگتن می‌تواند تحریم‌های مورد نظرش را علیه کشورهای دیگر پیاده کند این است که دلار آمریکا ارز قدرتمندی در جهان است که باعث می‌شود واشینگتن بر سیستم پرداخت بین‌المللی کنترل داشته باشد. در اصل آمریکا یک امپریالیست و امپراتور مالی است. قدرت اقتصادی و نظامی آن را دارد که حساب‌های بانک‌های خارجی در هر کجای دنیا را قبضه کند و کشورهای توسعه یافته اروپا و همچنین ژاپن دست‌نشانده‌های آمریکا هستند. اگر اروپا و ژاپن تمایل داشتند که تحریم‌ها را نادیده بگیرند، آمریکا مجبور می‌شد این دو را هم تحریم کند، و در نهایت خودش دچار انزوا می‌شد. بنابراینهمکاری جهانی با تحریم‌ها هم برای موفقیت آنها حیاتی است.
عملکرد و کاربرد موقوفه ملی دموکراسی با ادعاهایی که می‌کند فاصله زیادی دارد. هدف آمریکا از تأسیس این سازمان و سایر سازمانهای به اصطلاح غیردولتی در کشورهای مختلف چیست؟
موقوفه ملی دموکراسی به عنوان ابزاری برای جنگ سرد تأسیس شد تا به مخالفان درون بلوک شوروی کمک مالی کند. پس از فروپاشی شوروی این سازمان به نهادی برای تأمین بودجه سازمانهای غیردولتی، و در اصل ستون پنجم آمریکا تبدیل شد که اغلب در لباس سازمانهای حقوق بشر، آموزشی و پرورشی، و حامی دموکراسی ظاهر می‌شوند.
این گروه‌ها برای نفوذ در افکار عمومی کشورها به نفع واشینگتن مورد استفاده قرار می‌گیرند و برای فشار به دولت‌ها به منظور پیوستن آنها به اتحادیه اروپا، برای سازمان‌دهی تظاهرات علیه دولت‌هایی که واشینگتن به دنبال سرنگونی آنهاست، و یا برای نزدیک‌تر کردن دولت‌ها به واشینگتن به کار می‌روند.
از این گروه‌ها برای به راه‌اندازی انقلاب‌های رنگی، مثلاً در گرجستان، یا انقلاب نارنجی سال 2004 در اوکراین استفاده می‌شود و همین گروه‌ها هم اخیراً در تأمین بودجه تظاهرات‌هایی نقش داشتند که منجر به سرنگونی دولت منتخب اوکراین شد.
برخی از آنها هم به این افتخار می‌کنند که هزینه اعتراضات در ایران را تأمین کرده‌اند. سفارت‌های آمریکا هم در کشورهای هدف به خوبی می‌دانند بودجه‌هایی را که دریافت می‌کنند به کدام نهاد باید بدهند.
سازمانهای غیردولتی چه کمکی به واشینگتن می‌کنند و چگونه در کشورهای هدف تأثیر می‌گذارند؟
واشینگتن یک قدرت سلطه‌طلب است، یک امپراتوری توسعه‌طلب. و از سازمانهای غیردولتی استفاده می‌کند تا استقلال دولتهای مستقل را از بین ببرد، اغلب با تبلیغات علیه دولت‌ها و به جوش آوردن دانشجویان ایده‌آل‌گرا، شهروندان گرسنه و تحت فشار، نظیر آن‌چه در ونزوئلا می‌بینیم.
کشورهایی که آمریکا آنها را هدف قرار می‌دهد چه ویژگی‌هایی دارند؟ واشینگتن چگونه و به کمک کدام ابزارها سعی می‌کند در این کشورها نفوذ کند؟
در کل کشورهای هدف واشینگتن آن‌هایی هستند که مقابل آمریکا می ایستند، مثل ونزوئلا، اکوادور و بولیوی، و آن‌هایی که واشینگتن می‌خواهد دولت‌هایشان را سرنگون کند، مثل گرجستان و اوکراین با هدف تضعیف روسیه.
امروز سه کشوری که سد راه سلطه‌گری آمریکا در دنیا هستند، روسیه، چین و ایران هستند. آمریکا هر سه اینها را با پایگاه‌های نظامی محاصره کرده و به گروه‌های مخالف درون آنها کمک مالی می‌کند.
واشینگتن در اصل بر درک پایین مردم تکیه می‌کند تا آنها را به اقدام علیه دولتهای خودشان و در نتیجه سرنگون کردن این دولت‌ها تحریک کند. بعدها همین مردم می‌فهمند که برده واشینگتن شده‌اند.
شیب نزولی در روابط دوجانبه بغداد- آنکارا از زمان پناه دادن ترکیه به «طارق الهاشمی»، معاون رئیس جمهور عراق آغاز شد. او در دادگاه عراق به جرم خیانت و عملیات خرابکارانه، به اعدام محکوم شد. طارق الهاشمی به تحریک عربستانی ها اقدام به کودتا علیه نوری المالکی- که در آن مقطع زمانی پس از خلا سیاسی 9 ماهه به عنوان نخست وزیر از سوی پارلمان انتخاب شده بود- کرده بود، اما با تیزهوشی و اقدام پیشگیرانه مسئولان ذی ربط خنثی شد. وقتی او از جانب دولت مالکی تحت تعقیب قرار گرفت، ترک ها از استرداد او سرباز زدند.
ترکیه با عدم تحویل طارق الهاشمی باعث شد به صورت بالقوه در جهت تضعیف حاکمیت عراق سرمایه گذاری انجام دهد که ماحصل آن را در تحولات فعلی برداشت کرد. طارق الهاشمی با پناه بردن به ترکیه، اقدام به آموزش نظامی نیروهایی از جریان متبوعش در یکی از پادگانهای نظامی ترکیه کرد. از دیگر سو، دوستان او که به طور کامل از دستگاههای مختلف حاکمیتی در عراق کنار گذاشته نشده بودند به عنوان منبع جاسوسی برای شبکه الهاشمی موثر واقع شدند.
حمایت ضمنی ترکیه از انفصال کامل اقلیم کردستان در رسانه ها، هنگامی جنجال برانگیز شد که ده روز پیش، معاون و سخنگوی حزب حاکم عدالت و توسعه، در مصاحبه با فایننشال تایمز این سخنان را بر زبان راند. این حمایت ضمنی بلافاصله پس از دیدار غیرمنتظره و البته محرمانه «نیچروان بارزانی»، نخست وزیر اقلیم، با مقامات عالی رتبه آنکارا صورت گرفت.
در توصیف ریشه های این حمایت ضمنی می توان عنوان کرد که ترکیه به تدریج توانست، مساله کردستان عراق را از نگاه امنیتی خارج و به نگاه سیاسی و اقتصادی تبدیل کند (1).
در نگاه ترکیه به مساله کردی، دگردیسی و تحول اساسی صورت گرفت. ترک ها به شریک اول سیاسی و تجاری حکومت اقلیم کردستان در منطقه تبدیل شدند. ترک ها به این مساله رسیده اند که اگر بخواهند به منطقه اصلی ترانزیت انرژی تبدیل شوند، باید در عراق نفوذ بیشتری به لحاظ سیاسی- فرهنگی در کنار مناسبات اقتصادی و تجاری داشته باشند. تلاش برای تبدیل حکومت اقلیم به یک منطقه تحت الحمایه در این راستا صورت می گیرد.
این هدفگذاری آنکارا از سال ۲۰۰۹ شروع شده و بعد از سفر جنجالی مقامات عالی رتبه ترکیه بدون هماهنگی با دولت بغداد کلید خورد و با انعقاد قراردادهای نفتی و فروش منابع نفت و گاز کردهای عراقی به اوج رسید.
اگر تا دیروز روابط اقلیم کردستان عراق و ترکیه تنها در خط پروازی بین اربیل ـ آنکارا ـ استانبول تعریف می‌شد، حالا رویدادهای جدیدی روی داده و مهم‌ترین نشست سیاسی ـ اقتصادی نیچروان بارزانی و «احمد داود اوغلو» در شهر کردنشین وان ترکیه برگزار می‌شود. از آن سو، حضور «مسعود بارزانی» و «شوان پرور» (خواننده مشهور کرد ترکیه و یکی از سمبل‌های ناسیونالیسم کردی) در کنار «اردوغان» در شهر دیاربکر، از لحاظ نشانه‌شناسی سیاسی، تعابیر ویژه‌ای دارد. نمونه واضح در تعامل حوزه رسانه‌ای نیز، شبکه تلویزیونی کردی زبان Rudaw است که به‌عنوان یک رسانه مدرن تحت حمایت نیچروان بارزانی شناخته می‌شود.
این شبکه مجوز پخش برنامه‌های خود بر روی ماهواره تورک‌ست را دریافت کرده و در استانبول، آنکارا و چندین شهر کردنشین ترکیه دفتر و خبرنگار دارد و بسیاری از رویدادهای سیاسی ترکیه را به‌صورت زنده پخش می‌کند.
حکومت برآمده از حزب عدالت و توسعه، نه‌تنها بیم و خطری در تعمیق روابط با اقلیم کردستان عراق حس نمی‌کند، بلکه به‌دنبال آن است که این رابطه را به سطحی استراتژیک و ماندگار برساند؛ زیرا حفظ و تعمیق این رابطه، از سویی منابع ارزان‌قیمت انرژی مورد نیاز ترکیه را تأمین می‌کند و علاوه بر آن درصد حق انتقال نفت و گاز اقلیم به اروپا و مدیترانه، درآمد کلانی را نصیب ترکیه می‌کند (2).
با مطرح شدن بحث برگزاری همه پرسی اقلیم کردستان از سوی مقامات این اقلیم روشن شد که کردهای عراق در سال های گذشته با زیاد خواهی فراوان در حالی که یک چهارم جمعیت عراق هم نیستند، چند برابر امکانات، منابع مالی و زیرزمینی عراق که تعلق به کل مردم عراق است را تحت اختیار خود درآورده اند.
کری این پیام دولت عراق را به آقای بارزانی منتقل کرد که پس از آنکه عراق از بحران کنونی فارغ شود و بر اوضاع کنترل پیدا کند شرایط دیگر برای کردستان عراق همچون گذشته نمی ماند و آنها مجبور خواهند شد خود را با شرایط جدید وقف دهند شرایطی که مبتنی بر اتحاد ملی است (3).
البته کردستان عراق پیام این تغییر رویه را خیلی زودتر آن هم توسط مقامات جمهوری اسلامی ایران با سفر آقای نچیروان بارزانی به ایران دریافت کرده بود که آنها باید با پایان دادن به زیادخواهی های گذشته، خود را آماده شرایط جدید بعد از پایان بحران امنیتی در عراق کنند.
قابل باور نیست که گروهی با نفرات محدود و بدون آنکه پایگاه مردمی در عراق داشته باشند بتوانند امنیت کشور را این چنین به چالش بکشند؛ چرا که داعش در عراق، اگر دارای پایگاه مردمی بود، در بدو ورود به مناطق سنی نشین، بزرگان قبایل و شیوخ و اهل سنت را در این مناطق نمی کشت یا 21 تن ازمشایخ اهل تسنن را اعدام نمی کرد.
ترک ها نتوانستند در میدانهای مصر و سوریه به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کنند. از این رو، دیگر نمی‌خواهند شکست دیگری در منطقه متحمل شوند و تلاش دارند از آب گل آلود بحران عراق، ماهی خود را صید کند.
«بولنت آرینچ» معاون رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه با اشتباهی که در پاسخ به یک سوال خبرنگاران مرتکب شد، میزان هماهنگی میان دولت ترکیه و داعش را فاش کرد (4).
وی طی یک کنفرانس خبری در شهر «بورصه» ترکیه در پاسخ به این سوال که اگر داعش ترکیه را نیز میدان جهاد خود اعلام کند، چه خواهد شد، به ویژه که برخی از اعضای آن اعلام کرده‌اند که استانبول مقصد بعدی آنهاست، گفت: بعید است که این سازمان چنین اقدامی کند و حتی اگر چنین چیزی بر زبان آورده شده باشد، معلوم نیست که چه کسی آن را گفته است. این سازمان ترکیه را هدف قرار نمی‌دهد.
وی در ادامه گفت: مقامات مسئول ترکیه به خوبی اهداف این سازمانها و زیرساختهای آن را تحلیل و بررسی می‌کنند و آنها هیچی تهدیدی برای ترکیه نیستند.
اسناد موجود نشان می دهد اردوغان از یک سازمان امدادرسان ترکیه به نام «IHH» برای برقراری تماس با داعش در عراق سوء استفاده می‌کند و همین هیئت مسئول رساندن سلاح به عمق خاک عراق است تا جایی که در آمریکا خواسته شده تا نام IHH در فهرست سازمانهای حامی تروریسم درج شود.
پاسخ این است که ترکیه با این اقدام قصد رد گم کنی داشته است. بر طبق این نظریه، داعش در حال رشد و شکوفایی است و ترکیه برای برائت جستن از اقدامات سبوعانه داعش در نزد افکار عمومی از چنین گروگان گیری استقبال می کرد. سابقه ترکیه در خودزنی و انتساب آن به رقبا مانند موضوع افشا شده مرقد سلطان سلیمان (یکی از بنیانگذاران عثمانی که مقبره وی در سوریه واقع شده است و جزو خاک ترکیه به شمار می رود) در سوریه، نشان می دهد که ممکن است این بار ترکیه قصد داشته باشد برای ضربه زدن به نوری مالکی که پیروز انتخابات اخیر عراق بود، برنامه هایی از این دست را عملیاتی کرده باشد.
سخن آخر
نگاه ترکیه به مساله عراق در چارچوب رقابت های ژئوپولتیکی و بحث اتصال عراق به محور مقاومت و رقیب منطقه ای ترکیه، یعنی ایران هم تحلیل و بررسی می شود. عراق به خودی خود برای ترکیه مطرح نیست، بلکه تاثیرگذاری این متغیر بر نقش و نفوذ منطقه ای ترکیه در تعامل و تنظیم مناسبات با ایران در تحولات سوریه و بقیه مسایل هم موثر است.
